Jo. Jeta eshte nje proces biologjik qe mbaron me ndalimin e funksionimit te sistemit neuromotor, per shkak te se cilit truri nuk furnizohet me me oksigjen, per pasoje te ndalimit te zemres. Eventualisht qelizat cofin dhe me to edhe teresia e qelizave, trupi i njeriut.a eshte jeta nje perceptim dhe nje gjendje mendore?
Te menduarit eshte gjendje mendore. Te jetuarit eshte proces fizik.
"The rule is perfect: in all matters of opinion our adversaries are insane." (M. Twain)
Diēka, pertej konceptit biologjik!
- Ne konceptin biologjik, s'do te kishim asgje me shume se sa nje "euglena viridis", peshke, gjitar, lule apo peme ēfardo. Por, tek njeriu, gjithēka ndryshon e permbyset, me lindjen e vetedijes: percepton, ndijon, kupton zemerohet, kenaqet dhe mban qendrim... Ne nje fare menyre ketu fillon, ajo qe une e quaj "fatkeqesia jone". Duke e pare jeten edhe si gjendje mendore, njeriu jo rralle kerkon, vetėm tė shpėtojė sot, pa nesėr qameti le tė bėhet. Gjithmonė i gatshėm, qė rrezikun e sotėm, ta ndėrrojė me tė panjohurėn e nesėrme.
- Por, eshte edhe mister! MISTERI i kėsaj bote e ka bėrė jetėn njė moskuptim. Ka raste qė per te njejten gje, njeriu kėnaqet dhe, nė tė tjera, bėhet xhind e tė duket se u bė qameti me po ato sjellje. Kėto, nė raport me ato, qė i quajme si parime, dhe ato qė fotografon syri yne nė njė moment, pėrbėjnė njė aksident. Dhe jo rralle ky aksident, nese e quajme keshtu bėhet i pėrhershėm. Aksident i mendjes sė njeriut… Per shembull, kur mbetemi duke shpresuar: Ku ta dijė dhe ēfarė tė dijė, ai njeri i gjorė, qė gjithė jetėn ka pritur e shpresuar?! Duke shpresuar… ja qė tė vjen njė ēast dilemash. Shpresa, jo rrallė, bėhet kurthi ku bien nevojtarėt. Pėrmes hallit tė tij, njeriu shkon drejt tė panjohurės. Dhe ėshtė mania pėr ta zvogėluar kėtė tė fundit. Ky moment vetėmashtrimi, krijon ndjesinė e ēuditshme, qė e quajmė shpresė. Dhe ēudia tė dėrgon nė stacionin e mbėrritjes, duke lėnė kėshtu dhe hedhur mbrapa krahėve gjithēka qė mė pėrpara tė mundonte. Tė vjen utopia si lajmėtare, se tashmė ia paske hedhur halleve.
- Duhet kuptuar jeta, dhe pėsimet tė jenė mėsime! Jeta ėshtė e shkurtėr. Edhe po tė jetė njėmijė vjet, ajo pėrsėri do tė quhet e shkurtėr. Mbetet e tillė. Prandaj s’ka kohė pėr eksperimente pafund.
- E mira dhe keqja janė ne nje raport te caktuar, por mund te jene edhe e njėjta gjė. Ka raste qe eshte edhe njė ndarje absurde, qė i bėn njeriu vetvehtes dhe gjithēkaje pėrreth tij. Keshtu, kjo e fut njeriun nė konflikt dhe nė garė kotėsie! Kėshtu ėshtė mirė e ashtu keq. Morali dhe imoraliteti. Pikėrisht, kjo ėshtė lajthitja e mendjes dhe paaftėsia e saj pėr tė shijuar gjithēka. Mund tė jetė dhe pamundėsi, pėr tė rrėmbyer gjithė kėnaqėsitė qė rrok syri i njeriut. Kjo pamundėsi, polli muret ndarės, solli barrierat, dhe pas tyre pruri grindjet dhe luftėn. Ja pra, ėshtė bėrė edhe e tillė, qė te mos mundemi tė shijojmė dhuratat e kėsaj bote. Dhe … mė gallata ėshtė, se nuk lejojmė as tė tjerėt, tė bėjnė tė njėjtėn gjė. Pėrshembull, seksin e ka shėndėrruar, nga mjet pėr tė siguruar vazhdimėsinė e jetės, nė njė univers tė kėnaqėsisė dhe argėtimit... Ne keto situata, njeriut te sotėm, "i kėrkohet" tė jetė dhe zot, edhe djall. Tė jetė zot i vetes, duke qėnė i lirė.
Megjithate, asgje nuk eshte absolute!
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Astrit Kosturi : 14-04-2009 mė 03:18 Arsyeja: ortografi
Prandaj ka linduar dhe letersia, Z. Astrit, qe njeriu te pikturoje boten ashtu sic ia imagjinon kompleksiteti mendor (truri biologjik). Realiteti eshte truri, imagjinata eshte abstraksioni i realitetit qe na pozon edhe pyetje filozofike e mistike ne lidhje me jeten.
"The rule is perfect: in all matters of opinion our adversaries are insane." (M. Twain)
Postuar mė parė nga Borix
I nderuar Borix! Jo vetem keto, ne kete citim, por edhe me larte ēka ke shprehur qendrojne. Por, pertej konceptit biologjik, qenia njeri eshte e komplikuar dhe mjafte interesante. Akoma me tej, me nje bote te bukur! Edhe biologjikisht teper i nderlikuar, sidomos truri.
Te pershendes!
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Astrit Kosturi : 14-04-2009 mė 03:51
Koncepti per moralin dhe imoralitetin eshte kaq relativ, sa perjashton absolutizimet dhe standartizimet qe ben shoqeria njerezore ne fazat e saj te zhvillimet. Lind keshtu kontradikta e brendshme ne shoqeri, jo vetem mes moralisteve dhe imoralisteve te standartizuar, por edhe brenda vete njeriut. Ky njeri, fillon te ndodhet ne nje ndeshje te brendshme mes kufijve ligjore qe vendos shoqeria ne ceshtjen e moralit dhe tejkalimit mendor e ndjesor te ketyre kufijve ne qenien e tij. Pasojat e kesaj kontradikte tashme dihen.
Kurse per jeten, mendoj qe njeriu gjithmone do jete sa ne unitet, aq dhe ne kontradikte, mes anes se saj materiale(quajeni fiziologjike, biologjike, si te doni) dhe asaj shpirterore, perderisa liria per te jetuar do kufizohet gjithmone nga domosdoshmeria e mundshme per te jetuar. Kur kjo liri cenon sadopak mundesine, kthehet ne bumerang per vete njeriun, sikurse kthehet ne me shume liri, zgjerimi i vete mundesise. Ne pamundesi sot njeriu per harmonine liri-mundesi, vuan me shume, ankthohet me shume, stresohet me shume. Deri kur? Kjo eshte teme tjeter....
Me pelqen menyra se si e shikoni jeten. Ne gjithe anen komleksive, qe ajo ka dhe zoteron. Ne kete menyre ia vlen te diskutohet.
Pergezime i nderuar!
Ktu lindin ide nese realja eshte realiteti vertete qe po jetojme, apo thjeshte nje iluzion i krijuar nga truri jone, ose nje iluzion i futur ne trurin tone me nje qellim te caktuar nga dikush tjeter. Si mund te dallojme nese ky eshte me te vertete realiteti ne te cilin duhet te jemi!? Skemi se si! Gjithcka qe mund te thuhet, cdo gjest qe mund te shikoni ose beni, cdo veprim i joni, mund te jete nje iluzion.. Nje ndergjegje artificiale, mendime artificiale te cilat ne i quajm " Rrjedhe e Jetes" por sa e vertete eshte kjo!? Nuk kemi si ta dime.
Gjithmone kemi thene edhe menduar me vete, "cili eshte qellimi i kesaj jete" edhe shumica e pergjigjeve jane : te krijosh nje familje, te kesh shoqeri, te keshe njerez qe te rrethojne (shkurt, mos te ndihesh vetem)!? Kjo eshte jeta? Dicka ne te cilen ne sduam te jetojme vetem!? Nese jo, atehere cfar eshte? Vijm ne kte bote qe te jetojme 70 vjet (me pak apo me shume) pa asnje qellim? Vijm me te vetmin qellim per te dashuruar dike, per te patur nje familje, edhe nje rreth shoqeror? Apo vijm ne kte bote per tu vene ne prove se sa te afte jemi per te realizuar endrrat tona (te cilat edhe ato jan iluzion) ! Atehere, per sa pyetje te tjera qe skan pergjigje do rrim te lodhim trurin tone imagjinar?
lol
There is no never ending banquet under the sun. All good things must come to an end.
Sa here qe mendoj se ja gjeta fillin jetes, mbetem e zhgenjyer. Ngaqe jeta nuk eshte sic ishte dje, as si do te jete neser. Prandaj cdo dite e re sjell nje pershkrim te ri ndaj saj. Sepse sot ishte nje dite e bukur me diell, neser do te jete ndryshe. Une se jetoj jeten time te lire, andaj edhe nuk eshte cdo dite me diell. Ne prekemi nga faktore te jashtem, dhe aq me shume ti lejojme aq me e mjegullt behet jeta jone. Pra, duke u bazuar ne keto ferrkime, i jap shume te drejte Bonbones se jeta s'eshte gje tjeter vec se nje gjendje mendore. Duke filluar te eliminoj se pari veten time, pastaj te gjithe njerezit, pastaj te gjitha gjallesat tjera, pastaj natyren, token, te terre planetin. Thjeshte po bej nje 'reverse'. Flas per qindra mijera vite pas, une shkova atje ku tashme nuk egzistonte planeti yne. Eliminoj dhe yjet, planetet tjera madje dhe galaktiken tone, duke eliminuar edhe galaktikat tjera. Tani jam tek jo-egzistenca e siper-permendurave. Dikush i krijoi, thua Zoti? Kush e krijoi Zotin. Vijme tani deri tek jo- egzistenca e tij. Dikush e krijoi nga dicka. Por ky dikushi dhe dickaja dikur as keto nuk kane egzistuar. Nese vazhdojme keshtu duhet te arrijme deri tek Hici. Dhe nga Hici u krijua dicka, u krijuam ne, materie me vetedije qe duam me cdo kusht te gjejme te verteten. Keshtu do te perplasemi deri sa te mos funksionoj motori i materies tone (truri) dhe do te rikthehemi ne gjendjen tone te meparshme. Ne nje hic!...Andaj Cogito ergo sum.
- The rest is silence.
Gjithmone shkrime qe ja vlejn per tu lexuar.
There is no never ending banquet under the sun. All good things must come to an end.
cdo fakt qe ndodh eshte nje fakt psikologjik dhe nje perceptim mendor; p.sh kur kalon 15' te kendshme nuk jane njesoj sikur po kalojm 15' mbytyr ne dhimbje,dallimi nuk eshte vetem tek ajo qe na ndodh (dhimbjen dhe kenaqsin e dallon gjithkush) por tek koha qe vijon, koha ne dhimbje eshte me e gjat se koha ne kenaqsi edhe pse mire e dim se 15x3600=54000 (kete e bera me makin llogaritese) ja ky eshte nje shembull psikologjik mbi jeten= jeta vijon me shpejt ose vijon me ngadal nga menyra e te kuptuarit
ky eshte nje shpjegim fizolofik mbi ecurin e jeteS.... ndersa per ate cka meson nga jeta del nje fjal e urt TE LINDESH BUDALLA (injorant)NUK ESHTE CUDI E MADHE POR TE VDESESH NUK DUROHET.
JETA ska kuptim te mirfillt eshte njesoj sikur te thuash di permbajtjen e cdo romani LUFTA DHE PAQA ka ndryshim nga KRIM DHE NDESHKIM......
Dashuria, miqsia,respekti nuk formojn lidhje aq te forta sa nje urrejtje e perbashket
Regullat e Postimit
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt