Jorgo Bllaci

[Kandili 1]

***

Oh, c`nate!Prej tokes se thelli,
Nje hymn i mahnitshem ushton
E can madheshtor neper qiellin,
Ku hena me rete vallzon.


Dhe pishat me mall perqafojne
Feneret e rruges kudo;
Te dehura hijet lodrojne
Dhe dridhen e puthen nen to.


Pas tyre dikur, si femije,
Me miken ne rendnim me vrap
E ndalnim t`i kapnim, po hijet
Na shkisnin e putheshin prap.


Nuk di per sa kohe vazhduam
Te rendnim ashtu plot hare,
As di si pastaj u bashkuam
Me lodren e tyre dhe ne.


Mbaj mend vetem fjalet qe shkane
Aq embel nga buzet e saj:
“I dashur, vec ty te kem prane,
Pa jeta rrjedh vete pastaj…“


Dhe nata, e bukura nate,
Ushtimen pushoi rreth nesh;
Keshtu si tani, hene e arte
U fsheh dhe humbi pas resh.


Po ne ku u zhdukem,ku humbem
Aq keq, sa mos shiheshim dot?
Sa me njeri tjetrin s`po mundim
Ta gjejme gjekund dhe sot?


1968

[Kandili 1]

***

Eja,kenga ime, s`kemi c`rrime
Mes kesaj rremuje pa kuptim,
Vrasesi ku hiqet per viktime
Dhe viktimes i kerkon shpagim,
Ku te perdhunuarat gjykohen,
Me te rruges ligj, nga prostitutat,
Ku te marre e t`urte pergojohen
Dhe servilet, porsi minj nga skutat,
Dalin rrahin gjokset edhe mburren
Se luftuan vrimash, si heronjte,
Kuajve te ngordhur tek u sulen
Per t`u hequr me terbim patkonjte…
Ku gjithkushi klith e shfryn paprere,
Me nje duf qe , meshirona o zot!
Eja, kenge e dashur, kaq potere
Une e ti nuk e durojme dot,
Se jo pakez jeta na ka vrare…
Ndaj le t`ikim, ku s`na sheh njeri!
Mbase larg ne pyjet magjistare
Do te gjejme prehje dhe qetsi.


1991

[shigjeta]

***

Krahët e xhamtë ka shtrirë
cikna mbi grykat e pyjet.
Hëna rri pezull e ngrirë,
grimca prej akulli, yjet.

Duket përreth sikur jeta
befas ka humbur çdo gjurmë;
Vetëm, nën akuj, rrëketë
prap gurgullojnë me zhurmë...

1989

[mondishall]

***

Krahët e xhamtë ka shtrirë
cikna mbi grykat e pyjet.
Hëna rri pezull e ngrirë,
grimca prej akulli, yjet.

Duket përreth sikur jeta
befas ka humbur çdo gjurmë;
Vetëm, nën akuj, rrëketë
prap gurgullojnë me zhurmë...

1989

Poezia-pikturë, apo piktura-poezi? Të dyja në një. Sa bukur!

[shigjeta]

Nje mbremje...

Një mbrëmje, për t'u shlodhur, kisha dalë
E po shëtisja bregut mengadalë.

Nga njëri krah, sodisja perëndimin,
Nga tjetri, nëpër rërë, hijen time.

Ajo u zjgat, u zgjat, e më së fundi,
Me muzgun befas njësh u bë dhe humbi.

Nuk di ç'm'u shkrep një çast e ndala hapat,
Të shija ç'gjurme kisha lënë prapa.

Po kot i hodha sytë nëpër rërë:
Në muzgun gri qe kredhur bregu i tërë.

[shigjeta]

Përkujtohet përkthyesi Jorgo Bllaci në 72-vjetorin e lindjes

TIRANE- Liriku dhe përkthyesi Jorgo Bllaci është kujtuar në 72-vjetorin e lindjes. Bllaci njihet për lexuesin shqiptar si një përkthyes i talentuar që bëri të njohur në Shqipëri poezinë ruse kryesisht nga Pushkini dhe Esenini.
Nën kujdesin e vajzës së tij, 72-vjetori i lindjes së Bllacit është kujtuar mes miqsh e të ftuarve përmes mbresash nga kujtimet e atyre që e njohin nga afër, ndërsa u recituan dhe disa nga poezitë.

Jorgo Bllaci u lind më 1938 në Gjirokastër. Ai studioi për Gjuhë-Letërsi Shqipe dhe ka punuar së pari mësues e pastaj përkthyes. Pas burgimit për arsye politike më 1964-1967 Bllaci u detyrua të punojë si punëtor ndërtimi. Më 1990 u kthye përsëri në shtëpinë botuese “Naim Frashëri”.

Ai është autor i disa vëllimeve me poezi, ndër të cilat “Ligjërimet e Pyllit”(1964) dhe “Epika e trëndafilave”(1990). Gjithashtu ka shqipëruar vepra poetike autorësh të njohur, si Shevcenko, Pushkin, Esenin, Gëte etj si dhe vepra në prozë, midis të cilave romanet “Rudini” dhe “Ujrat pranverore” të Turgenievit, si dhe disa libra me poezi për fëmijë.”

(m.a/BalkanWeb)

[shigjeta]

Nje nga krijimet me te bukura, shkeputur nga botimi i fundit "Kuja e violines"

Kënga e Frosinës

Moj e bukura Janinë,
Qaj e qesh për bijën tënde!
C'vajte bëre, moj Frosinë,
Ali Pashën na e çmënde!

Mbyte vehten, moj e varfër,
Që në dorë mos i bije...
Mbi një shkëmb te gjoli i kaltër
Pasha fshan prej dhëmbshurie.

Krrusur krruspull përmbi shpatë,
Drithërimën se mban dot:
Mjekrr' e thinjur, mjekrr' e gjatë,
Seç iu njom e gjithë me lot.

Gjoksin flakë duke shqyer,
çohet e buçet me tmerr:
"Zbrazni shpejt në gjol t'urryer,
njëqind thasë me sheqer,

Që përjetë t'ëmbëlsohet,
ujët, që po pi ajo!"
...Muzgu bie. Toka ftohet.
Terr' i natës ra kudo.

Sonte gjumë s'ka Janina.
Valë e gjolit diç po thotë...
Ujë t'ëmbël pi Frosina,
Ali Pasha, helm e lotë.

[shigjeta]

Kënga e Shemo Kasos

Maleve, përtej në Samarinë,
Shemo Kasua bashnizamët korr.
Pik e helm valiu i Janinës,
Vrerin seç e derdhi mbi taborr:

"-Ja ma bini lidhur, - tha gjaurin,
Ja me këtë pallë do t'ju grij!"
Gjarpërin nën gur e vetë gurin,
Ç'i tromaksi ulurimë e tij.

Një motmot firarit pas i ranë,
S'lane shkrep pa shkelur e livadh,
Po shkelqimn' e kordhës veç i panë,
Tek i korrte e shkiste si sorkadh.

I dërgon që larg e shoqja fjalë:
"- Si do rriten djemtë, a ditëzi?"
"- Me radhiqe e me lëpjetë mali,
Siç jam rritur vetë!" - i thotë ai.

Papo na i dërgon pashai fjalë:
"- N'u dorzofsh të bëra kumandar!"
"- Def, - ia ktheu Shemua, - se s'kam dalë
Për ofiqe maleve firar!"

Dhanë e morën, më në fund e zunë.
Ç'u habit valiu, kur e pa!
"- Bjer, - i tha, - firar, këtu me gjunjë!"
Po me gjunjë Shemua nuk i ra!

Shfryn valiu: "- Shemo, ule hundën,
Se të pjek në hell këtu tek je!"
" - Piqmë, - i thotë trimi, - dhe po munde,
Të më hash dhe zemrën për meze!"

Siç u tha, u bë… Më pas, u ndalën
T'i kërkonin zemrën, po më kot:
Zemra u bë zog e nëpër male,
Fluturoi e fluturon dhe sot…

[shigjeta]

Ti më the ...

Ti më the se ndihesh mjaft e vrarë,
Se të vajti jeta brengë e lot.
Po ndriçimin' e syve aq mitarë,
Dëshpërimi s'ta ka errur dot.

Unë shoh një foshnjëz brenda tyre,
Ëndërra të kaltëra tek thur...
Kot i ndrydh në gonxhe ti dëshirat!
Ku ka gonxhe, që nuk çel dikur?!

Deri vonë vjeshtës, trëndafili
Çel e na verbon me bukuri.
Kohë lulesh s'është vetëm prilli,
Zemra në çdo stinë ndjen rini!

[shigjeta]

Pse po dridhesh

Pse po dridhesh, e dashur? S'je n'ëndërr,
Po në krahët e mi përsëri!
Si ke mbetur kështu, kaq e ëmbël,
Kaq e dhemshur, si dje në rini?

Foshnjë e gjorë, përse të dha fati
Një të dashur, si unë, pa mend,
Që veç ngeci në gracka mëkati
Dhe u thinj e s'u gdhend që s'u gdhend?

Ah, jam unë i përhumbur si n'ëndërr
Këtë çast e po dridhem nga ti...
Si ke mbetur kështu kaq e ëmbël,
Si ke mbetur kështu kaq fëmi!?

Shkeputur nga "Muzg" (1990 - 2000)