Jorgo Bllaci

[ChuChu]

Mban mend? Kesaj rruge dolem
Naten e lamtumires.
Fjalet qe nuk i folem
Shiu ja tha erresires.

S'di sonte kendej kalova
Kohet si lashe menjane,
Befas m'u duk se degjova
Dy zera,si zerat tane..

Njeri dic foli per mallin,
Tjetri sikur psheretiu...
E dashur ,ne ishim valle
Apo erresira dhe shiu?

[Larsus]

Postuar më parë nga D D
më pëlqen kjo vera e këtushme
e vjetër dhe e mirë
mos më lini me dy gllënqka
kam kohë që s'kam pirë

kaq eshte kjo? vetem kaq?

[shigjeta]

Plaku i urës

Qëmoti, thonë, te një urë e gurtë
Tre vetë deshën t’iknin nga kjo botë
Por ua kuptoka mendjen një i urtë:
“Ç’e keqe ju ka gjetur?” – vjen u thotë

Ia kthen m’i riu: “Miken që më deshi,
Një tjetri sot ia shpien me dasmorë…”
“Ja ti shpëtove, - foli plaku e qeshi, -
por kur të marrë vesh ajo e gjorë
Ç’ia gjeti mikun, pika mund t’i bjerë
Nuk t’ardhka pakëz keq?” Ky mbeti shtangur
Dhe në mendime ra një copëz herë,
Pastaj u ngrit e shkoi nga kish ardhur

I vjen të dytit radha: “Mos më pyet!
Lirinë humba e kot që rroj në botë!” –
Rënkon së thelli, ky pa ngritur kryet.
“Po nuk ke humbur jetën! – plaku i thotë –
Dhe kur ke jetën, ke një lumë gjaku,
Paguaje me çmim të tij lirinë!”
U bind dhe ky nga fjalët që tha plaku
La urën pas e humbi në luginë

I treti fillikat mbi urë mbeti
Nga pamja e vrarë, dukej më i mjeri
“Po ty, - i flet i urti, - ç’hall të gjeti?”
Ai mezi përgjigjet: “Humba nderin…”
Dhe seç kërkon të shtojë nëpër dhëmbë
Po nuk e lënë drithmat edhe lotët
Ahere plaku merr një gur të rëndë
Ia var në qafë e “Mos e zgjat!” – i thotë
“Mos është i ftohtë uji…” – mërmëriti
tek dridhej tjetri, por nga buza shkau!
Dhe s’tha njeri për të: “I ndrittë shpirti!”
As lumi që e mori nuk e qau

1989

[Agim Doçi]

Poetin e shquar dhe të talentuar e futën në burg "shokët"...Sa keq! Jorgo ishte një shpirt krijues i veçantë. Ai ishte i një lloji të tillë që zor e e arrin poet tjetër. Po ja kjo ishte "demokracia" e monizmit enverian...
Nerim këtij njeriu të paharrueshëm si për nga arti krijues ashtu edhe për shpirtin e sinqertë dhe rrebel!

[Veshtrusja]

* * *

Shtegtar, qe kalon monopatit
Mos e nem kukuvajken e shkrete!
Lere zogn' e perbuzur prej fatit
Te kendoje pas qejfit te vet!

Kushedi c'i ka hypur ne koke
Kushedi se c'kujtim e gezon
Kete nate qe era mbi toke
Porsi kuje violinash ushton

1957

* * *

Porsi kuje violinash pareshtur
Ere e marre mbi dhe po ushton.
Ne korijen e thelle e te zhveshur
Kukuvajka me gaz po kendon.

Shtegtar, qe kalon monopatit
Mos e nem kukuvajken e shkrete!
Lere zogn' e perbuzur prej fatit
Te kendoje pas qejfit te vet!

Kushedi c'i ka hypur ne koke
Kushedi se c'kujtim e gezon
Kete nate qe era mbi toke
Porsi kuje violinash, ushton!

[Veshtrusja]

.......................................
ja keshtu,moj mike,qenka jeta:
ndodh qe nganjehere,per cudi,
lodhet prej mesimeve te veta
edhe behet foshnje ,porsi ti .
.....................................

* * *

Ti kedo mbi dhe do ta cuditje,
Mike moj, qe s'vure mend nje here;
Kur me sheh me vajza ne shetitje,
Pse serishmi behesh pike e vrer?

Foshnje ishe, foshnje, mike, mbete,
Ndonse per dike tani je grua;
C'dreqin ke, c't'u shkrep pas kaqe vjetesh,
Qe xheloze behesh prap per mua?

Une kurre ty s'ta kam rrefyer
Brengen, qe ne shpirt mezi permbaj,
Dashuria, dashuri' e fyer,
Gur me ben e nuk me le te qaj.

Ja, keshtu, moj mike, qenka jeta:
Ndodh qe nga nje here, per cudi,
Lodhet prej mesimeve te veta,
Edhe behet foshnje, porsi ti.

Ne s'e qeshim tekanjozen jete,
Po kur ne gabojme, ajo harron:
Ndonse marrezira ben dhe vete,
Rende ne na tall e na ndeshkon.

Mike, qe me bere te trishtuar,
Te te qesh, as qe me shkon nder mend, -
Eshte i gjere shpirt i perveluar,
Ka nje vend dhe per gabimin tend!

1961

[Veshtrusja]

* * *

Sa pisk e kam, sa dhembje ndiej, sa dua
Te me perpije brenda dheu i zi!
Oh, zgjate doren sonte edhe mbi mua,
Te ngrohten dore, o mema Shqiperi!

Jam i semure, buza po me dridhet,
Ketu ne gjoks dicka me shpon, si gjemb,
Nje lemsh, nj'i forte xhung ne fyt me mblidhet,
S'marr fryme dot, cdo pejz ne trup me dhemb.

Nje cast me merr ne gjirin tend te shenjte
Te mbeshtes kryet e te qaj, te qaj,
Ashtu sic mund te qajne, o meme e shtrenjte,
Vec foshnjat dhe fajtoret e pafaj!

1964

[Veshtrusja]

* * *

S'i mbaj meri per vitet e rinise,
Qe nje nga nje po m'ikin pa gezim
As jetes plot andrralla, as dashurise,
Qe u tall ashtu sic desh me fatin tim.

Askend nuk e kujtoj per keq ne bote, -
Ne zemren time shteg te mbyllur s'ka
Mjafton nje fjale e cilter, fjale e ngrohte,
Qe te me besh prape mik e prape vella.

1967

[Veshtrusja]

* * *

Une ngjaj me bredhat neper male,
Qe te blerte mbeten ne cdo stine,
Qe nuk ka c'u ben acari i eger
Me debore e shi e suferine.

Ajr' i paster, trualli i forte
Valle u jep atyre kaq rini?
Ku ta dish? Natyra ka dhe ligje,
Qe prej nesh i fsheh me xhelozi.

Une ngjaj me bredhat, por, ne dimer,
Tek mbi supe boren pres i heshtur,
Mendja me rri larg te nje qershize,
Qe acari i ngrire e gjen te zhveshur...

1967

[Kandili 1]

***

Petalet bien ; era mengadale
I hedh mbi gjurmat,qe le mikja pas.
E shoh tek shkon e heshtur dhe nje fjale,
Per lamtumire, s`kam fuqi t`ia flas.

E c`mund t`i them?Degjon te kthehet valle
Serishmi zogu , qe mergimin nis,
Kur tjeter vis kerkon e s`e ze malli
Per cerdhen a per strehen qe braktis?

Papritur, te rrembyera rrekera
Ne shpirt me mbysin dhembjen pa kufi!
Petalet bien…heshtas shket pranvera,

Roniten te perkoheshmet stoli…
Nje grusht kujtimesh qe shperndau era,
Ja c`qe , se fundi , gjithe kjo dashuri !


1962