GJURMEVE TE LUMTURISE


Lulja pa diell
dot nuk jeton
E pse te dale ne diell
nuk e lejojn?
Sado qe perpiqet
te marre fryme
e shkelin...
Nese realiteti eshte i pamundur per ta kuptuar,terhiqem ne zgafellen e endrrave,se sado qe mundohesh te ecesh neper rruge te drejte rruga jote serish ka kthesa,lakesa,e pengesa...
Sa marre kembet e filloj rrugen,serish me dalin perpara te papriturat,ndalesat,moslejimet,e me ndalin ne mes te rruges e me sillen rreth e rrotul,ketu me kaplojne mendimet,humbem ne to,se gjeje me dot fillin e rruges e mbes pa levizur,se skam ku te ve kemben,si mos te plasesh kur kurr se ke shijuar lumturine por gjithmone duke u munduar te ecesh gjurmeve te saj.
Nese analizojm çdo gje mire e mire atehere gjithqka do te ishte e ndaluar,por sdo jetojme gjithmone,pse ta mundojme veten me nderlikimet e jetes,kur ajo eshte aq e veshtire,do te donim te benim ate qe na ka qejfi dhe do ta benim po mos ti kishim çakejt mbi koke te cilet nuk na e lejojne as te lejueshmen.
Vetem bejne plane sipas hesapeve te veta,e nuk mendojne per deshirat e ndjenjat e te tjereve,por edhe une e kam lene kete rruge,e kam shuar zjarrin e kryengritjes,se deri tash u perpoqa te argumentoja e t'i bindja mendjekundershtaret e mi se kisha te drejt,por ata sme degjojne,e pse te mundohem kot kur nuk perfillin asgje qe u them,pergjigjet e tyre jane strikte,te pandryshueshmete pa lekundura,fjalet e tyre jane gure te rende qe peshojn tonelata mbi lumin e shpirtit tim,por uji serish rrjedh edhe neper guret e tyre,se uji qe rrjedh gerryen edhe shkembin.
E çfare me pas?
Çfare i duhet dielli lules kur ajo eshte e vyshkur?
Nese nuk e shijon ngrohtesine e rrezeve te tij,nese pret derisa te ndalen gjuhet e çakejve atehere do te jete vone,kur t'i zbehet ngjyra e petaleve,kur t'i humbet aroma si duhet me as dielli,ndoshta ne ate kohe do ta lejojne te dale ne diell por nuk do te jete kenaqesia e njejte,se ateher gjethet e saj sdo te mund ta kryejne fotozintezen ae ato jane vyshkur,lulja e shkrete ka duruar ato reshje bore,shiu,bresheri,me shpresen qe pas gjithe atyre do te dale ne diell.
Por jo!
Çakejt e shkelin e vazhdojne me fjale,me gjemba,e lulja i le te bejne çka te dojne,diellin sdo ta harroj se e mban ne zemer,lulja eshte e vogel akoma,por do te rritet me ngrohtesine e diellit i cili shndrit e ngroh vetem per te.

Vetem ajo fjale qe del nga zemra arrin ne zemer.
Te njeriu vazhdimisht behet nje lufte e brendshme per persosjen shpirterore.