Pyetje Drejtuar Krishterëve nga Xhenneta Morina

[toni77_toni]

PYETJA [3]
Sa fëmijë i ka Zoti juaj ?...

Te gjithë njerëzit janë krijesë e Zotit. Te krishterët, në pagëzim, në saje te besimit ne Jezus Krishtin; marrin Shpirtin e Shenjtë nepermes te cilit bëhemi fëmijet e Zotit (Perendisë).

"..keni marrë Shpirtin që ju bën bij të adoptimit"

Sepse bijtë e Hyjit janë ata, të cilët i udhëheq Shpirti i Hyjit. Ju veç nuk e keni marrë shpirtin që bën robër në mënyrë që përsëri të trembeni, por keni marrë Shpirtin që ju bën bij të adoptimit, në saje të të cilit ne thërrasim: Abba! O Atë! Vetë Shpirti Shenjt dëshmon bashkë me shpirtin tonë se jemi fëmijët e Hyjit. E nëse jemi fëmijë ‑ atëherë jemi edhe trashëgimtarë, trashëgimtarë të Hyjit e bashkëtrashëgimtarë me Krishtin, sikurse në të vërtetë vuajmë bashkë me Të, që edhe të lavdërohemi bashkë me Të. (Rom 8; 14-17)

PYETJA [4]
Trinia nuk është besim Biblik apo është ?

Vërtetë se në botën tonë, me eksperiencën tonë të kufizuar njerëzore, është e vështirë të kuptosh Trininë. Por që nga fillimi Hyji, që në krijimin e gjithësisë u shfaqet i tillë në Shkrimet e shenjta. Nuk gjindet në Bibel termi Trini, porn Zoti e ka shfaqur veten në Trini sipas Bibles.


“Dhe, ja, unë jam me ju gjithmonë deri në të sosur të botës!”

Pagëzoni në Emër të Atit e të Birit e të Shpirtit Shenjt! Mësojini të zbatojnë gjithçka ju kam urdhëruar! Dhe, ja, unë jam me ju gjithmonë deri në të sosur të botës!” (Mat 28; 20)


"..të ripërtëritjes që jep Shpirti Shenjt,"

Por, kur, u dëftua mirësia e Hyjit, Shëlbuesit tonë, dhe dashuria e tij ndaj njerëzve Ai na shëlboi, jo në saje të veprave tona që ne i bëmë në drjetësi, por në saje të mëshirës së vet: me anë të larjes së rilindjes dhe të ripërtëritjes që jep Shpirti Shenjt, të cilin me begati e ndikoi në ne nëpër Jezu Krishtin, Shëlbuesin tonë, që, të shfajësuar me anë të hirit të tij të jemi, në saje të shpresës, trashëgimtarë të jetës së pasosur. Kjo fjalë është e denjë për t’u besuar dhe dua që të përsëritësh pa pushim që ata, që besuan në Hyjin, të mundohen të jenë të parët në vepra të mira. Kjo gjë është e bukur dhe e dobishme për njerëzit. (ti 3; 4-8)


Unë vertetë, në jetën e perditshme e shof këtë problem tek njerzimi sikurse na thotë edhe Bibla në këta citate ne vijim:

"..njerëz thjesht shtazorë – që nuk e kanë Shpirtin Shenjt"

Ju, o të dashur, kujtoni fjalët që ju paralajmëruan apostujt e Jezu Krishtit, Zotit tonë. Ata ju thoshin: »Në kohën e fundit do të ketë përqeshës që do të jetojnë sipas prirjeve të veta të ulëta«. Këta janë ata që mbjellin përçarje – njerëz thjesht shtazorë – që nuk e kanë Shpirtin Shenjt.

Por, ju o të dashur, ndërtojeni veten mbi themelin e fesë suaj tejet të shenjtë duke u lutur në Shpirtin Shenjt. Qëndroni në dashurinë e Hyjit duke pritur mëshirën e Zotit tonë Jezu Krishtit për jetën e pasosur. (Ju 1; 17-21)

Edhe lidhur me këto qe i thash, per gjersisht mund te lexoni:
http://www.forumishqiptar.com/showth...=100604&page=5

Xhennete gjithë të mirat.

toni77

[Xhenneta-Morina]

Njoni-ch Zoti të shpërbleftë me Xhennet por të lutem ty, Aerial dhe Gjelosh PRekaj që mos ti ipet kahje tjetër temës.

Tema është: Pyetje Drejtuar Krishterëve nga [UNË] Xhenneta Morina, prandaj unë i kam disa paqartësi në besimin që kanë Të Krishterët dhe dua ti pyesë në ato paqartësi pasi që në këtë forum janë të përfaqsuar edhe ata, dhe e pres sqarimin nga ata pasi që janë kopetent për besimin që përfaqsojn. Ju Lus që ta respektoni pranin dhe mospranin e Adminve dhe Mod. në këto orë të vona.

Ti Aerial të lutem mos jeto me paragjykime, Referoju prezantimit tim që e kam bërë në nënforumin: Prezantoni veten në forum - dhe thjeshtë e kupton nga cili vend jam.... Të lutem ke rëspektë për temën (pyetjet sepse i takojn një besimi gogja të madh) dhe respektë për mos pranin e Mod. në këto orë të vona...

Ndërsa nuk e di pse ju pengon ty dhe Gjelosh PRekaj që jam pa shamije ndërsa të gjithë familjaret e juaj janë të zbuluara sikurse unë (me ndonjë përjashtim të vogël) All-llahu A'lem. Unë asnjëherë skam qenë e mbukuar me hixhab (shamije) shpresoj që pasi që të diplomoj në Mjeksi të Përgjithshme do të marr një vendim për tu mbuluar apo ende do të varet nga specializimi dhe doktoratura.... por një ditë po inshaAll-llah.

Përqëndrohu në temë: Pyetje Drejtuar Krishterëve nga [UNË] Xhenneta Morina

[danche]

Keto pyetje nuk jan per para por pyetje shum te qelluara,sa per pyetjen e pare pergjigjja eshte kjoe dyja jane gabim si dhjata e re ashtu edhe e vjetra,bibla i ka zbritur hz. Isait dhe ne te jemi te detyruar ta besojme ate.Te gjithe muslimanet detyrimisht duhet ti pranojne te 4 librat e shejte,ashtu siq lejuan te nderhyhet ne shkrimet e shejta biblike dhe ben libra si dhjata e re dhe dhjata e vjeter per interesa te njerezve me ndikim te asaj kohe,e kujt i perkasin ajo mbetet mister sepse te krishteret her e gjejn ngushllimin te njera e her te tjetra disa andej e disa ketej,pra qe te dyja kane manipulime njerezore brenda tyre dhe spjeguar me mire ato jane gabime te kohes.Njeriu nuk mund te beje ligje per njeriun sepse i ben sipas vetes dhe interesave te tij andaj ligji i krijuesit eshte dhe do te mbetet me i miri.

[danche]

Se a ka femije Zoti xh.sh ju bind qe jo,se a ka trinitet ne bibel per kete jam i sigurt se ne kto qe shkruajne secili koke ne vehte ka,por ne ate te verteten nuk ka dhe sdo te kete kurr.E verteta eshte se trinitetin te krishteret e thone qdo dite ne lutje dhe po ashtu kur kryqezohen a nuk eshte ai trinitet qe thone ne emer te atij,ktij e atij per kete dihet .Une jame musliman por dime me shume se vet te krishteret per veten e tyre sepse kjo na intereson qe njerezit ti udhezojm nga e drejta nga e verteta.

[bjeshka1]

pyete hoxhen pse e mbane kapelen e turkut!
Pyete hoxhen cka ju bene grave te juaja,femrave me naten e vitit te ri- bene seks me to!
Edhe shume te mencur po shoh, ketu.
Faleminderit budallenje musliman qe mundoheni te na ndihmoni neve, te na udhezoni sic ju ka msu djalli allah me muhadreqin.
Mos u mundoni shume se ne jemi Shqipetare, e nuk e shesin b..then per para si ju mjekrroshat.

Ju e shitet Krishterimin kur erdhe turku per para, ju ishit tradhetare, ju tash e shitet prape Kombin per para, prap jeni tradhetare sepse gjakun e tradhetarit e keni.


Faleminderit per nderin qe na e bete qe te kujdeseni per ne, por ne jemi me te mencur se djajte e muhameddreqit!

[Xhenneta-Morina]

toni77_toni flm shumë që keni bërë përpjekje për të mi sqaruar keto dy pyetje me gjithë ate diçka ende spo kuptoj duke u bazuar në këtë që ke shkruar dhe në literaturën Biblike (sepse unë thash në një mas të konsideruar lexoj edhe për besimin Krishter për ta njohur sa më mirë).

KENI THËNË toni77_toni: Te gjithë njerëzit janë krijesë e Zotit. Te krishterët, në pagëzim, në saje te besimit ne Jezus Krishtin; marrin Shpirtin e Shenjtë nepermes te cilit bëhemi fëmijet e Perendisë.

Për muslimanët dhe për disa të tjera komunitete fetare (por edhe me logjik) është pak sa e pakuptuar kjo që ke thënë !
Mendja e shëndosh e di se në këtë botë është një Krijues i gjithsisë (i çdo gjëje) dhe ne muslimanet themi se Ai Krijues i gjithësis është i yni, ndërsa ju thuani që është i të Krishterve e jo i ndonje feje tjetër !

Bazuar në këtë që ke shkruar dhe që e kam theksuar në të kuqe, duke marr shembull ate se te gjithë njerëzit janë krijesë e Zotit dhe të Krishterët kur pagëzohen marrin shpirtin e shenjët dhe bëhen besimtar të fes Krishtere dhe bëhen fëmijet të Perendisë ! Ndërsa feja Islame nuk e ka me pagëzuar fëmijun (arsyeja është se Zoti - Krijuesi i gjithsisë e bën çdo fëmij Musliman që kur është në barkun e mamajes së tij).

Cila të duket normale ty toni77_toni i nderuar, Krijuesi i gjithsisë krijon diçka për të tjerët (fëmi për Musliman) dhe për të vetit (Të Krishterët) i harron, apo i ngarkon me diçka që vështirson e qe besa nëse nuk pagëzohet fëmija Krishterë çfar do të bëhet pastaj me të?......

toni77_toni ne Muslimanet her pashere hamendemi me të Krishterët kur diskutojm, por unë të pyes ty dhe ata që janë të devotshëm në besimin Krishterë të na sqarojn sepse edhe unë dua ta njof qfar argumente pasoni.... dhe sa janë në përputhje me kohën dhe logjikën e njeriut.

Pajtohem me atë që ke thënë se çfar përmban në Dhjater për pyetjen e parë pasi që më kujtohet për herë të fundit kur e lexova Dhjatren, i vëra re se kishte Zoti juaj plotë fëmi (kallabulluk) dhe dua vetem disa ti potencoj:

Jakobi ( Jakubi a.s.) është bir i parëlindur i Zotit:
" Izraeli është biri im, i parëlinduri im " ( Nëse nuk gaboj është Eksodi 4:22 ).

Mandej edhe Solomoni ( Sulejmani a.s.) është bir i Zotit: " Ai do të ndërtojë një shtëpi në emrin tim dhe unë do ta bëj të qëndrueshëm për gjithnjë fronin e mbretërisë së tij. Unë do të jem për të një baba dhe ai një djalë për mua, kur do të bëjë ndonjë të keqe, unë do ta dënoj me shufra njeriu dhe me goditje të bijve të njerëzve ". ( 2 i Samuelit Ekzakt 7:13-14 )

Ndërsa Efraimi është bir i parëlindur i Zotit: " Sepse Unë jam një atë për Izraelin, dhe Efraimi është i parëlinduri im ".( Jeremia 31:9 ) ( Cili është i parëlinduri i Zotit? Izraeli ( Jakobi ) apo Efraimi?).

Poashtu edhe Adami ( Ademi a.s.) është bir i Zotit për juve toni77_toni pasi që citati te Lluka: " Adami, i cili ishte bir i Perëndisë ".( Lluka 3:38 ) e shumë e shumë të tjera ka por sdua të zgjatem ...

Shumë njerëz na thonë, "por Bibla qartë thootë që Jezusi ( Isau a.s.) është bir i Zotit. Ndërsa James Hasttingu në “ Fjalori Biblik “ thotë: Përdorimi i kësaj shprehje ( bir i Zotit ) nga ana e Jezusit është e dyshimtë toni77_toni. Sidoqoftë Jezusi ( Isau a.s. ) është përmendur si “ bir i njëriut “ ( fjalë për fjalë: qënie njerëzore ) 81 herë në librat e Biblës, besoj se e dini këtë?

Në Ungjillin e Barnabës që unë shumë e pelqej për ta lexuar sepse duket që është më i qarti thotë se Jezusi ( Isau a.s. ) nuk ka qenë bir i njëriut dhe nuk ka pasur baba njerëzor ( sipas të 2 librave po mendoj: Biblës dhe Kur’anit ). Megjithatë, ne e gjejmë atë bindshëm ku thotë: “ Unë jam bir njëriu “. Përse? Kjo ka qenë kështu sepse në gjuhën e çifutëve është njejtë sikur të thuash: Unë jam qenie njerëzore.

A i theksoni ju të krishterët toni77_toni këtë aspekt të Jezusit ( Isaut a.s. )? Për fjalën e përkthyer si “ bir “ në Testamentin e Ri grek janë fjalët “ pias “ dhe “ paida “ të cilar kanë kuptimin “ shërbëtor ( rob ) “ ose “ bir në kuptimin e shërbëtorit ( robit ) “ po nejse.... Feja Islame nga mëson që Jezusi ( Isau a.s. ) ka qenë qenie njerëzore, e jo zot. Jezusi ( Isau a.s. ) e theksoi vazhdimisht këtë tek ithtarët ( nxënësit ) e tij kudo në misionin e tij. Ungjilli i Barnabës gjithashtu e konfirmon dhe e pohon këtë fakt. Enciklopedia Grolier thotë: Problematika më e madhe nga të gjitha është shprehja “ bir i njeriut “.

Poashtu flm shumë për sqarimet që i ke dhënë në lidhje me pyetjen e dytë për Trinia, skam çka të shtoj në këtë pyetje asgjë përveq se të falendroj që e ke qartesuar mjaftë mirë... dhe sot pasdite inshaAll-llah do ti parashtroj edhe disa pyetje të tilla që ende si kam të qarta por do të jem në pritje për ate text Color Red që ta sqaroni çfar keni shkruar dhe a pajtoheni me atë se Mundet të ju bëj padrejtësi Krijuesi juaj dhe ti favorizon Muslimanët tek fëmijët po mendoj, bazuar në ate që keni shkruar.... Klm...

[Xhenneta-Morina]

gurstralli ke rëspektë fillimisht për besimin që ti përfaqson dhe për bashkombasit e tu pasi që ky nenforum është enkas i bërë për tolerancën fetare e në këtë drejtim je duke e dëmtuar shumë tolerancën fetare që ofron ajo që ti përfaqson, treguhu i butë me bashkvendasit e tu dhe bëhu i ashpër me ata që e masakruan Kosovën (Sërbët) dhe mos e ul koken pran tyre, atje trego trimri ndërsa ketu trego nëse ke toleranc fetare sepse je duke e dëmtuar besimin Krishterë në këtë forum, të lutem përqëndrohu në pyetje dhe rëspekto mosprezencën e Mod. dhe Adminve.

[daniel00]

Shumë njerëz na thonë, "por Bibla qartë thootë që Jezusi ( Isau a.s.) është bir i Zotit. Ndërsa James Hasttingu në “ Fjalori Biblik “ thotë: Përdorimi i kësaj shprehje ( bir i Zotit ) nga ana e Jezusit është e dyshimtë toni77_toni. Sidoqoftë Jezusi ( Isau a.s. ) është përmendur si “ bir i njëriut “ ( fjalë për fjalë: qënie njerëzore ) 81 herë në librat e Biblës, besoj se e dini këtë?

Në Ungjillin e Barnabës që unë shumë e pelqej për ta lexuar sepse duket që është më i qarti thotë se Jezusi ( Isau a.s. ) nuk ka qenë bir i njëriut dhe nuk ka pasur baba njerëzor ( sipas të 2 librave po mendoj: Biblës dhe Kur’anit ). Megjithatë, ne e gjejmë atë bindshëm ku thotë: “ Unë jam bir njëriu “. Përse? Kjo ka qenë kështu sepse në gjuhën e çifutëve është njejtë sikur të thuash: Unë jam qenie njerëzore.

A i theksoni ju të krishterët toni77_toni këtë aspekt të Jezusit ( Isaut a.s. )? Për fjalën e përkthyer si “ bir “ në Testamentin e Ri grek janë fjalët “ pias “ dhe “ paida “ të cilar kanë kuptimin “ shërbëtor ( rob ) “ ose “ bir në kuptimin e shërbëtorit ( robit ) “ po nejse.... Feja Islame nga mëson që Jezusi ( Isau a.s. ) ka qenë qenie njerëzore, e jo zot. Jezusi ( Isau a.s. ) e theksoi vazhdimisht këtë tek ithtarët ( nxënësit ) e tij kudo në misionin e tij. Ungjilli i Barnabës gjithashtu e konfirmon dhe e pohon këtë fakt. Enciklopedia Grolier thotë: Problematika më e madhe nga të gjitha është shprehja “ bir i njeriut “.

Poashtu flm shumë për sqarimet që i ke dhënë në lidhje me pyetjen e dytë për Trinia, skam çka të shtoj në këtë pyetje asgjë përveq se të falendroj që e ke qartesuar mjaftë mirë... dhe sot pasdite inshaAll-llah do ti parashtroj edhe disa pyetje të tilla që ende si kam të qarta por do të jem në pritje për ate text Color Red që ta sqaroni çfar keni shkruar dhe a pajtoheni me atë se Mundet të ju bëj padrejtësi Krijuesi juaj dhe ti favorizon Muslimanët tek fëmijët po mendoj, bazuar në ate që keni shkruar.... Klm...

Xheneta Pershendetje

Pik se pari kur u drejtohesh te krishtereve eshte pak ofenduese te krahasosh vepren e njeriut siç eshte Enciklopedia e grolerave , ungjijte e barnabes , isufit hysenit e me rradhe , pra shkrime jashte Bibles .

Per kete arsye pergjigjen e pyetjes qe shtrove nuk do ta jap ketu por ne nje teme te re ku keto genjeshtra ndaj Bibles nuk gjenden . Pra mua personalisht nuk me pelqejne temat ku flitet per Zotin qe te jene me shpifje trillime , hamendje , thashethemeve , fjale derdellitese .
S'besoj se ndonjeri nga ne ha buke ne nje tryeze te ndotur , qendron ne nje ambjent te piset , aq me shume kujdes duhet te kemi si te krishter kur e themi fjalen Zot e ne çfare rrethanash shkruajme emrin e Jezusit .

S'flas per ty po per materialet qe zgjodhe te citosh si keto qe permenda per te folur per Biblen . Gjithsesi do te thoja edhe nje keshille nese me lejon .
Nese e titullon temen pyetje ndaj te krishtereve dhe nese pret pergjigje atehere pse flet vete per islamin e per Muhamed pa qene kjo teme ku i drejtohen pyetje islamit ? Askush nuk beri pyetje ne lidhje me Kuranin mesa pashe e ti ja nise avazit dhe e them kete sepse nuk keshillohet sipas Bibles te nisen debate mbi besimin e njerezve qe kane zgjedhur .

Perendia thote ne Bibel se eshte Ai qe i Bind NJerezit per pendim dhe eshte Ai qe i therret per te qene prane Tij te rilindur me nje natyre te Perendishme .

Por kam rrespekt per ty dhe e vleresoj sinqeritetin tend ndaj po hap kete teme te re te komuniteti protestant qe te lexosh pergjigjen e pyetjes .

Jezusi ka të njëjtën lavdi si Ati

Gjithe te mirat , Zoti te bekofte !

[ilia spiro]

Sqarimi i hollesishem dhe i menjehershem i ketyre ceshtjeve eshte i veshtire. Megjithate une jam per dialogun nderfetar, ku gjithkush padyshim mbron besimin e vet.
Ne lidhje me Zotin tone Jisu Krisht, po paraqes ketu me poshte, nje sqarim sipas kuptimit Orthodhoks te Birit te Perendise i cili eshte njekohesisht edhe Biri i Njeriut.
Jisu Krishti eshte i vetemlinduri bir prej Atit, qe ka te njejten permbajtje hyjnore si edhe Ati, eshte Personi i dyte i Trinise se Shenjte.
Ne asnje rast ky nuk perseritet. Ne asnje rast nuk thuhet ne Bibel sic ju drejtua Ati, me fjalet, "Ti je Biri im, sot me linde". Jisu Krishti se bashku me Atin dhe me Shpirtin e Shenjte perbejne Trinitetin qe ka qene para gjithe koherave.
Dallimi mes islamit dhe Krishterimit pikerisht ketu qendron.

Jisu Krishti eshte Zot, Perendi i persosur dhe Njeri i Persosur.

Me poshte po jap nje sqarim, marre nga libri "Besimi Orthodhoks":


Misherimi

... Dhe Ai u Mishërua prej Shpirtit të Shenjtë dhe Virgjëreshës Mari dhe u bë Njeri

Biri hyjnor i Perëndisë u lind si njeri prej Virgjëreshës Mari me anë të fuqisë së Shpirtit të Shenjtë (Matheu 1; Lluka 1). Kisha na mëson që lindja virgjërore është plotësimi i profecisë së Dhiatës së Vjetër (Isaia 7:14), dhe është gjithashtu plotësimi i dëshirës së gjithë njerëzve për shpëtim, dëshirë dhe shpresë që gjendet në tërë fetë dhe filozofitë e historisë njerëzore. Vetëm Perëndia mund ta shpë-tojë botën. Njeriu vetëm nuk mund ta bëjë, sepse është vetë njeriu që duhet të shpëtohet. Prandaj, sipas doktrinës orthodhokse, lindja virgjërore është e nevojshme jo për shkak të një idolizimi të rremë të virgjërisë ose si refuzim i seksualitetit no-rmal njerëzor, por Shpëtimtari nuk mund të jetë thjesht si çdo njeri tjetër, që ka nevojë për shpë-tim. Shpëtimtari i botës nuk mund të jetë thjesht si njeri prej racës së Adamit, lindur në mish si gji-thë të tjerët. Ai duhet të jetë "jo i kësaj bote", që të mund të shpëtojë botën.

Jisui lindi prej Virgjëreshës Mari, sepse ai është Biri hyjnor i Perëndisë, Shpëtimtari i botës. Mësi-mi i Kishës Orthodhokse thotë që Jisui nuk është "thjesht një njeri" si gjithë të tjerët. Ai është me të vërtetë një njeri real, një njeri i plotë dhe i për-kryer me trup, mendje dhe shpirt njerëzor. Por ai është Biri dhe Fjala e Perëndisë që u bë njeri. Për këtë arsye Kisha e quan Marinë Theotokos (Hyjlindëse), që do të thotë "ajo që lindi Perëndinë."

Sepse ai që lindi prej Marisë është, siç këndon Ki-sha Orthodhokse në Krishtlindje: "...ai që prej përjetësie është Perëndi."

Sot Virgjëresha lindi Përmbiqenëshmin, dhe dheu i afron një shpellë të Paafruarit! Engjëjt me barinjtë e lavdërojnë! Magët udhëtojnë me yllin! Për ne Perëndia i përjetshëm lindi si një foshnjë! (Shkurtorja (Kondaqi) e Krishtlindjes).

Jisui i Nazaretit është Perëndi, ose më saktë, Biri hyjnor i Perëndisë në mish njerëzor. Ai është një njeri i vërtetë në çdo gjë. Ai lindi, u rrit i bindur ndaj prindërve dhe gjithashtu u rrit në urtësi dhe në shtat (Lluka 2:51-52). Ai pati një jetë familjare me "vëllezër e motra" (Mark 2:31-34), që sipas doktrinës orthodhokse nuk ishin fëmijë të lindur nga Maria, e cila është "gjithmonë-virgjëra", por fëmijë të Josifit të ve.

Si njeri Jisui përjetoi të gjitha përvojat normale njerëzore si rritjen dhe zhvillimin, urinë dhe etjen, lodhjen, dëshpërimin dhe dhimbjen dhe zhgënji-min. Ai gjithashtu njohu tundimin njerëzor, vuaj-tjen dhe vdekjen. Ai i mori këto gjëra mbi veten e tij "për ne njerëzit dhe për shpëtimin tonë".

Edhe meqenëse fëmijët marin pjesë prej mishi e gjaku, edhe ai gjithashtu mori pje-së prej këtyre gjërave, që të prishë me anë të vdekjes atë që ka pushtetin e vdekjes, domethënë djallin, dhe të shpëtojë të gjithë ata, të cilët nga frika e vdekjes ishin tërë jetën në skllavëri. Sepse me të vërtetë nuk u ndihmoj engjëjve, por farës së Abrahamit. Prandaj duhet t'u ngjante në gjithçka vëllezërve të tij... që të bëjë shlyerje të fajeve të popullit. Sepse meqenëse ai vuajti dhe u tundua vetë, ai mund t'u ndihmojë atyre që tundohen (Hebrejtë 2:14-18).

Krishti erdhi në botë duke u bërë si të gjithë njerëzit, me përjashtim të mëkatit.

I Cili nuk mëkatoi, dhe as u gjend kobim në gojën e tij. Kur u përqesh, ai nuk përqeshte; kur vuajti, ai nuk kërcënonte; por e jipte vetveten në duart e atij (Perëndisë Atë) që gjykon me drejtësi (I Pietri 2:22; Hebrejtë 4:15).

Jisui u tundua, por ai nuk mëkatoi. Ai ishte i për-sosur në çdo gjë, krejtësisht i bindur tek Perëndia Atë; duke folur fjalët e Tij, duke bërë veprat e Tij dhe duke plotësuar vullnetin e Tij. Si njeri, Jisui e përmbushi përsosmërisht rolin e tij si Njeriu i Për-sosur, si Adami i ri dhe i fundit. Ai bëri çdo gjë që njeriu dështoi t'i bënte, duke qenë në gjithçka për-gjigja më e përsosur njerëzore ndaj inisiativës hyj-nore të Perëndisë në drejtim të botës. Në këtë ku-ptim, Biri i Perëndisë si njeri "ripërmblodhi" jetën e Adamit, d.m.th. tërë racën njerëzore, duke e sje-llë përsëri njeriun dhe botën e tij tek Perëndia Atë dhe duke lejuar kështu një fillim të ri të jetës, të çliruar nga fuqia e mëkatit, nga djalli dhe vdekja.

Si Mesia-Shpëtimtar, Krishti përmbushi gjitha-shtu tërë profecitë dhe pritjet e Dhiatës së Vjetër, duke plotësuar dhe kurorëzuar në një përsosje finale dhe absolute gjithçka që ishte filluar në Izra-el për shpëtimin njerëzor dhe kozmik. Kështu, Krishti është përmbushja e premtimit bërë Abra-hamit, përmbushja e Ligjit të Moisiut, përmbushja e profetëve dhe Ai vetë, Profeti Final, Mbreti dhe Mësuesi, Kryeprifti i Shpëtimit dhe në të njëjtën kohë, Flijimi i Përsosur, Pashka e Re dhe Dhurue-si i Shpirtit të Shenjtë mbi gjithë Krijimin.

Në rolin e tij si Mesia-Mbreti i Izraelit dhe Shpë-timtari i botës, Krishti insiston në identitetin e Tij me Perëndinë Atë dhe e quan vetveten Udha, e Vërteta dhe Jeta, Ngjallja dhe Jeta, Drita e Botës, Buka e Jetës, Dera e Vathës, Bariu i Mirë, Biri Qiellor i Njeriut , Biri i Perëndisë dhe Perëndia Vetë, Ai që Rron (Ungjilli i Joanit).

Mbrojtja e Doktrinës së Mishërimit

Në Kishën Orthodhokse fakti qëndror i besimit të krishterë, që Biri i Perëndisë erdhi në tokë si një njeri real, i lindur prej Virgjëreshës Mari për të vdekur dhe për t'u ngjallur përsëri, për t'i dhënë jetë botës, është shprehur dhe mbrojtur në mënyra të ndryshme. Predikimi i parë dhe mbrojtja e parë e besimit qëndron në pohimin që Jisui i Nazaretit është me të vërtetë Mesia i Izraelit, dhe që Mesia Vetë - Krishti - është me të vërtetë Zot dhe Perë-ndi në formë njerëzore. Të krishterët e parë, duke filluar me apostujt insistuan në faktin që Jisui është me të vërtetë jo vetëm Krishti dhe Biri i Pe-rëndisë, por që Ai me të vërtetë jetoi, vdiq dhe u ngjall së vdekurish në mish, si një qenie e vërtetë njerëzore.

Nga kjo e njihni Frymën e Perëndisë; çdo frymë që rrëfen se Jisu Krishti ka ardhur në mish është nga Perëndia; edhe çdo fry-më që nuk rrëfen që Jisu Krisht ka ardhur në mish, nuk është nga Perëndia (I Joani 4:2).

Sepse shumë kobimtarë hynë në botë, të cilët nuk rrëfejnë se Jisu Krishti erdhi në mish... (2 Joani 7).

Në vitet e para të besimit të krishterë, mbrojtësit e fesë - apologjistët dhe martirët - patën si dëshmi-në dhe detyrën qëndrore mbrojtjen e doktrinës që Jisui, duke qenë Biri i Perëndisë në mish njerëzor, jetoi në tokë, vdiq, u ngjall prej Atit dhe u lavdë-rua si i vetmi Mbret, Zot dhe Perëndi i botës.


Sinodet Ekumenikë

Në shekullin e tretë dhe të katërt u përhap një më-sim i gabuar në lidhje me Krishtin. Sipas këtij më-simi Jisui është me të vërtetë Biri dhe Fjala e Pe-rëndisë e mishëruar, por Biri dhe Fjala nuk është plotësisht hyjnor, por një krijesë - ndonëse krijesa më e lartë. Kështu, sipas këtij mësimi, Biri i Perë-ndisë dhe Personi i dytë i Shën Trinisë ishte një krijesë e bërë nga Perëndia si të gjitha krijesat e tjera. Ky ishte mësimi i Ariosit, një prift nga Aleksandria e Egjiptit. Kundër këtij mësimi Etërit e shenjtë, si Athanasi i Aleksandrisë, Vasili i Madh, vëllai i tij, Grigori i Nisës dhe Grigor Theo-logu i Nazianzit, e mbrojtën përcaktimin e besi-mit të sinodit të parë e të dytë, që thoshte se Biri dhe Fjala e Perëndisë - i mishëruar në formë njerëzore si Jisui i Nazaretit, Mesia i Izraelit, - nuk është një krijesë, por është me të vërtetë hyjnor, si Perëndia Atë dhe Shpirti i Shenjtë. Kjo ishte mbrojtja e doktrinës së Shën Trinisë (shih kapi-tullin III), që ruajti për Kishën e të gjithë kohërave besimin që Jisui është me të vërtetë Biri Hyjnor i Perëndisë, që ka të qenët një me Atin dhe me Shpirtin e Shenjtë, njëri nga Trinia e Shenjtë.

Në të njëjtën kohë, në shekullin e katërt, Kisha gji-thashtu luftoi kundër mësimit të një farë Apolli-nari. Ai thoshte se ndonëse Jisui është me të vër-tetë Biri dhe Fjala e mishëruar e Perëndisë, mishë-rimi qëndron vetëm në marrjen e një trupi njerëzor dhe jo në plotësinë e natyrës njerëzore. Sipas kë-saj doktrine, Jisui nuk kishte një shpirt njerëzor real, as mendje njerëzore, por Biri hyjnor i Pe-rëndisë, që ekziston përjetësisht me Atin dhe Shpirtin, vetëm thjesht banoi në trupin dhe në mi-shin njerëzor, si në një tempull. Për këtë arsye, çdo deklarim doktrinor zyrtar i Kishës Orthodho-kse, duke përfshirë të gjitha deklarimet e sinodeve ekumenikë, insiston gjithmonë, që Biri i Perëndisë u bë njeri prej Virgjëreshës Mari, me një shpirt racional dhe me një trup; me fjalë të tjera, që Biri i Perëndisë u bë njeri realisht, me tërë kuptimin e fjalës dhe që Jisu Krishti ishte dhe është një qenie njerëzore e plotë, duke qenë dhe duke patur gjith-çka që një qenie njerëzore ka dhe është. Ky është mësimi i Ungjillit dhe i Shkrimeve te Dhiatës së Re në përgjithësi.

Edhe me qenë se bijtë kanë marrë pjesë në mish dhe në gjak, edhe Ai gjithashtu mori pjesë në të njëjtën natyrë... që t'u ngjante në gjithçka vëllezërve të Tij. ( Hebrejtë 2: 14-17).



Herezia e Nestorit

Gjatë tërë shekullit të pestë pati një debat të madh rreth kuptimit të drejtë të natyrës dhe personit të Jisu Krishtit. Sinodi i Tretë Ekumenik, mbajtur në Efes më 431, mbrojti mësimin e Shën Qirillit të Aleksandrisë. Ky mësim mbronte faktin që Ai që kishte lindur prej Virgjëreshës Mari, ishte vetë Biri hyjnor i Perëndisë, në mish njerëzor. Ishte e nevojshme të mbrohej ky fakt, sepse disa në Ki-shë ndiqnin mësimin e Nestorit, peshkop i Konstandinopojës, i cili mësonte që Virgjëresha Mari nuk duhet të quhej Theotokos (Hyjlindëse) - një term tashmë i përdorur në teologjinë e Kishës - se-pse, sipas tij, ajo lindi njeriun Jisu, njeriun që u bë Biri i Perëndisë në mishërimin dhe jo Birin Vetë. Në këtë mësim ishte një ndarje ndërmjet Birit të Perëndisë, të lindur në përjetësi prej Perëndisë Atë dhe Birit të Njeriut, të lindur prej Virgjëreshës në Bethlehem; dhe që, ndonëse kishte një "lidhje" reale ndërmjet tyre, Maria lindi thjesht njeriun. Për këtë arsye, ajo mund të quhet Theotokos vetëm nga një farë kuptimi simbolik i fjalës dhe prej një devotshmërie të tepruar, por dogmatikisht do të ishte më e saktë të quhej Kristotokos (Krishtlindëse) ose Anthropotokos (Njerilindëse).

Shën Qirilli i Aleksandrisë dhe Etërit e Sinodit të Efesit e kundërshtuan doktrinën e Nestorit dhe shpallën që termi Theotokos (Hyjlindëse), për Virgjëreshën Mari është krejtësisht i saktë dhe i plotë dhe duhet të mbahet nëse besimi i krishterë do rrëfehet i plotë dhe jeta e krishterë do jetohet saktësisht. Termi duhet të mbrohet, sepse nuk mund të ketë ndarje ndërmjet Birit të përjetshëm dhe Fjalës së Perëndisë, lindur prej Atit para gji-thë shekujve, dhe Jisu Krishtit, Birit të Marisë. Djali i Marisë është Biri i përjetshëm dhe hyjnor i Perëndisë. Ai - dhe askush tjetër - u lind prej saj si një fëmijë. Ai - dhe askush tjetër - u mishërua prej saj në mish njerëzor. Ai - dhe askush tjetër - u bë njeri në shpellën e Bethlehemit. Do të ishte e pa-mundur të mos kishte "lidhje" ndërmjet Birit të Perëndisë dhe Birit të Marisë, sepse ata janë në fakt një dhe i njëjti person. Biri i Perëndisë u lind nga Maria. Biri i Perëndisë është hyjnor; Ai është Perëndi. Prandaj, Maria lindi Perëndinë në mish, Perëndinë si njeri. Prandaj, Maria është me të vërtetë Hyjlindëse. Thirrja e Shën Qirillit dhe e Si-nodit të Efesit ishte kjo: Biri i Perëndisë dhe Biri i Njeriut - një Bir!


Sinodi i Kalqedonisë

Mësimi rreth Jisu Krishtit, Birit të mishëruar të Perëndisë, u zhvillua dhe u shpjegua më tej në Si-nodin e Katërt Ekumenik të Kalqedonisë. Ky lloj shpjegimi ishte i nevojshëm sepse ishte një tende-ncë për të theksuar natyrën hyjnore të Krishtit aq shumë, sa që natyra e Tij njerëzore pothuaj ishte mohuar fare. Në sinodin e katërt u bë formulimi i famshëm që thotë se Jisu Krishti, Biri dhe Fjala e mishëruar e Perëndisë është një person (ose hipo-stazë) që ka dy natyra të plota: hyjnore dhe njerëzore. I frymëzuar veçanërisht nga letra e Shën Luanit, papës së Romës, sinodi i katërt insistoi që Jisui është krejtësisht çfarë Perëndia Atë është, në lidhje me Hyjninë e Tij. Kjo ishte një referencë di-rekte në Besoren e Nikeas që shpallte Birin e Pe-rëndisë "që ka të qenët një me Atin", që thjesht do të thotë, çfarë është Perëndia Atë, Biri është gji-thashtu: Dritë prej Drite, Perëndi i Vërtetë prej Perëndie të Vërtetë. Gjithashtu, sinodi insistoi që në mishërim Biri i Perëndisë u bë krejtësisht si të gjitha qeniet e tjera njerëzore, duke rrëfyer që Jisu Krishti ka gjithashtu "të qenët një" me të gjitha qeniet njerëzore në njerishmërinë e Tij. Kjo dok-trinë mbronte mësimin e besës apostolike të shkruar në Ungjijtë dhe në shkrimet e tjera të Dhiatës së Re, për shembull, në letrat e Apostull Pavlit:

I cili duke qënë në formë të Perëndisë, nuk e numëroj për rrëmbim të qenurit si një me një me Perëndinë; Por zbrazi veten e tij, edhe mori formë shërbëtori, e u bë porsi njerëzit në ngjashmëri; Edhe duke u gje-ndur në fytyrë porsi njeri, e përunji veten e tij, e u bë i bindur deri në vdekje, edhe vde-kje kryqi ( Filipianët 2:6-8; shih: Hebrejtë 1-2, Joani 1).

Fjalët e mëposhtme janë fjalët bazë për përcakti-min e besimit në Sinodin e Kalqedonisë :

Duke ndjekur Etërit e Shenjtë ne mësojmë me një zë që Biri i Perëndisë dhe Zoti ynë Jisu Krisht duhet të rrëfehet si një dhe i njëjti (Person), dhe Ai është i përsosur si Hyjni dhe i përsosur si njeri, Perëndi i Vër-tetë dhe Njeri i Vërtetë, i përbërë me një shpirt të arsyeshëm dhe trup (njerëzor), dhe që ka të qenët një me Atin përsa i përket Hyjnisë së Tij dhe që ka të qenët një me ne përsa i përket njerishmërisë së Tij; i bërë në të gjitha si ne, me përjashtim vetëm të mëkatit; i lindur prej Atit përpara gjithë shekujve sipas Hyjnisë së Tij: por në këto kohë të fundit, për ne njerëzit dhe për shpëtimin tonë, u lind (në botë) prej Vir-gjëreshës Mari, Hyjlindëses (Theotokos), sipas njerishmërisë së Tij. Ky Jisu Krisht, i vetëm dhe i njëjti, i vetëmlinduri Bir ( i Pe-rëndisë), duhet të rrëfehet që ka dy natyra, të papërziera, të pandryshuara, të pandara dhe të paveçuara (d.m.th. pa u shkrirë së ba-shku Hyjnishmëria me Njerishmërinë, kështu që karakteristikat e veçanta të secilës nuk janë ndryshuar apo humbur; dhe gjithashtu nuk janë të ndara që të jenë dy Bij) dhe këto dy natyra i ruajtën veçoritë e tyre, të bashkuara në një Person dhe Hipostazë dhe jo të ndara në dy persona, por si një dhe i njëjti Bir i ve-tëmlindur, Perëndia Fjalë, Zoti ynë Jisu Krisht, si thanë dhe profetët e lashtë për Atë (p.sh., Emanueli i Isaisë 7:14) dhe si Jisu Krishti na ka mësuar, dhe si Besorja e Etër-ve na është dhënë.

Një numër të krishterësh nuk e pranuan Sinodin e Kalqedonisë dhe u ndanë me ata që e pranuan atë. Ata e bënë këtë sepse menduan që Sinodi kishte ringjallur doktrinën e gabuar të Nestorit, nga insis-timi në "dy natyrat" mbas mishërimit, ndonëse në sinod u theksua fort "bashkimi" i dy natyrave. Këta të krishterë janë quajtur monofizitë (që do të thotë "një natyrë") dhe ata vazhdojnë edhe sot e kësaj dite të jenë të ndarë nga Orthodhoksët e Kalqedonisë. Ato janë kishat Koptike, Etiopiane dhe Armene. Shpresojmë, që një ditë, me ndihmën e Perëndisë, kjo grindje do të zgjidhet. Sido që të jetë e ardhmja, Kisha Orthodhokse thekson që mësimi i Sinodit të Kalqedonisë është në pajtim të plotë me doktrinën anti-Nestoriane të Shën Qirilit dhe të Sinodit të Tretë Ekumenik të Efesit. Forca e Sinodit të Katërt, sipas pikëpamjes orthodho-kse, është, sepse ai përcaktoi qartë faktin që kur Biri i Perëndisë u lind si njeri prej Virgjëreshës Mari, Hyjlindëses, Ai nuk pushoi së qenuri Pe-rëndi dhe nuk ndryshoi Hyjninë e Tij, ndonëse u bë një njeri i plotë dhe i përsosur në mishërimin. Sepse vetë Shpëtimi kërkon bashkimin e përkryer të Hyjnishmërisë me Njerishmërinë, në një Person të Jisu Krishtit; një bashkim ku Perëndia është Perëndi dhe Njeriu është Njeri, dhe ku të dy bëhen një, në një unitet të përkryer: pa shkrirje ose ndryshim, dhe pa ndarje apo veçim.


Perandori Justinian dhe Sinodi i 5-të Ekumenik

Në shekullin e gjashtë, perandori Justinian, donte të riafirmonte faktin që pasuesit e Sinodit të Kal-qedonisë besonin realisht që Jisu Krishti është Biri i mishëruar dhe Fjala e Perëndisë, njëri nga Trinia e Shenjtë. Ai donte ta bënte këtë, kryesisht për të bindur ata që nuk e pranonin sinodin e ka-tërt, se përkufizimi i tij nuk rifaste gabimin e Nes-torit. Për të realizuar këtë, perandori thirri sino-din, që tani njihet si Sinodi i Pestë Ekumenik i Ko-nstandinopojës, më 553, i cili shërbeu për të sqa-ruar më tej pozicionin orthodhoks në lidhje me personin dhe veprimin e Krishtit. Më poshtë janë disa nga përkufizimet kryesore të këtij sinodi:

Nëse dikush e kupton shprehjen "vetëm një Person i Zotit tonë Jisu Krisht, në ku-ptimin e bashkimit të shumë hipostazave (ose personave) dhe kështu kërkon të fusë në misterin e Krishtit dy hipostaza ose dy persona, dhe mbasi ka futur dy persona flet për një Person vetëm në kuptimin e di-njitetit, nderimit dhe adhurimit... (dhe) do të shpifë kundër Sinodit të Kalqedonisë, duke pretenduar që ai e perdori këtë shpre-hje (një hipostazë dhe person) në këtë kup-tim të pabesë... le të jetë mbi të anatema.
Nëse dikush nuk do ta quajë me një pranim të vërtetë... të tërëshenjtën, të lavdëruarën dhe gjithmonë virgjëreshën Mari, Hylindë-se (Theotokos) ... duke besuar që ajo lindi një njeri të thjeshtë dhe që Fjala e Perë-ndisë nuk u mishërua në atë... dhe do të shpifë sinodin e shenjtë të Kalqedonisë si-kur ai e ka deklaruar Virgjëreshën Mari në këtë kuptim të pabesë... le të jetë mbi atë anatema.
Nëse dikush duke përdorur shprehjen "në dy natyra" nuk rrëfen që Zoti ynë i vetëm Jisu Krisht u zbulua në Hyjnishmëri dhe në Njerishmëri, dhe nuk kupton me këtë shprehje një ndryshim të natyrave të ba-shkuara në një mënyrë të pashprehur dot, pa u shkrirë, bashkim në të cilin as natyra e FjaSës nuk u ndryshua në atë të mishit, as ajo e mishit në atë të Fjalës, sepse secila mbeti në natyrën e saj, bashkimi është hi-postatik (d.rn.th. në një person); por do ta marrë shprehjen për të ndarë pjesët... le të jetë mbi atë anatema.

Nëse dikush nuk rrëfen që Zoti ynë Jisu Krisht që u kryqëzua në mish është Perë-ndi i vërtetë dhe Zot i Lavdisë dhe njëri nga Trinia e Shenjtë, le të jetë mbi atë anatema.

Për të theksuar më tej, që Sinodi i Kalqedonisë ishte me të vërtetë orthodhoks, perandori Justinian shkroi një himn doktrinor, i cili këndohet ako-ma në Meshën Hyjnore. Ai e rrëfen Zotin Jisu Krisht si Perëndi të përsosur dhe si njeri të përsosur.

O i vetëmlindur Bir dhe Fjalë e Perëndisë, që je i pavdekshëm, dhe denjove për shpë-timin tonë, të mishërohesh prej Hyjlindë-ses së shenjtë dhe gjithmonë Virgjërës Mari, duke u bërë njeri pa ndryshuar; që u kryqëzove, o Krisht Perëndi, dhe shkele vdekjen me vdekje, që je një prej Trinisë së Shenjtë dhe lavdërohesh bashkë me Atin dhe me Shpirtin e Shenjtë, shpëtona.



Herezia Monothelite

Në shekullin e shtatë, pyetja se si duhet kuptuar, përcaktuar dhe pohuar personi dhe veprimi i Jisu Krishtit, vazhdoi të shkaktojë ndarje ndërmjet be-snikëve. Disa prej tyre thoshin që mbasi Biri i Perëndisë u bë njeri, Ai pati vetëm një veprim dhe vullnet (dëshirë) - veprimi theandrik dhe vullneti i Fjalës së bërë mish. Këta njerëz, të quajtur monothelitë, insistonin që Një Person i Krishtit, duke bashkuar natyrat e Perëndisë dhe të Njeriut në një Person, e shkriu sëbashku vullnetin dhe veprimin hyjnor me atë njerëzor, në një mënyrë të tillë, sa që nuk mund të dalloheshin më. Sinodi i Gjashtë Ekumenik, u mbajt në Konstandi-nopojë, në vitet 680-681. Duke ndjekur mësimet e shën Maksim Rrëfyesit (Konfesori), i cili ishte burgosur dhe torturuar për doktrinat e tij, sinodi dekretoi që ashtu si Krishti është realisht hyjnor i plotë dhe njerëzor i plotë, bashkim i përsosur i Hyjnores dhe Njerëzores në një Person, gjithashtu Ai duhet të ketë një veprim dhe vullnet real njerë-zor dhe një veprim dhe vullnet real hyjnor - sipas secilës nga natyrat e Tij - dhe këto dy vullnete dhe veprime, siç dhe natyrat vetë, nuk duhen kuptuar të shkrira apo të përziera së bashku në një, sa që të humbasin karakteristikat dhe veçoritë e tyre na-tyrore. Ky vendim u bazua në faktin që meqenëse Biri i Perëndisë mbeti plotësisht hyjnor në mishë-rimin, Ai vazhdonte të kishte aktivitetin dhe vull-netin e Tij hyjnor; dhe meqenëse Ai u bë plotë-sisht njerëzor, Ai duhet të kishte gjithashtu një aktivitet dhe vullnet të plotë njerëzor; dhe që shpëtimi i njerëzimit e kërkon që të mbetet në Shpëtimtarin e mishëruar ky dallim - por jo ndarje - në aktivitetet dhe vullnetet e Tij. Më poshtë është një pjesë e përkufizimit të besimit në sinodin e gjashtë:

...Në Atë janë dy vullnete natyror dhe dy ve-prime natyror të pa ndarë, të pashkrirë së bashku, të pandryshuar dhe të paveçuar, sipas mësimit të Etërve të shenjtë. Dhe këto dy vullnete natyror nuk janë në kundër-shtim me njëri tjetrin (Perëndia mos e dhën-të!) ...por vullneti i Tij njerëzor ndjek dhe jo duke i bërë rezistencë, por si subjekt, vullnetin e Tij hyjnor dhe të gjithëfuqishëm... [...] Sepse ashtu si trupi i Tij i shenjtë dhe i panjollë nuk u prish sepse ishte hyjnizuar, por vazhdoi në natyrën dhe gjendjen e tij, ashtu edhe vullneti i tij njerëzor, ndonëse i hyjnizuar, nuk ishte i nënshtruar, por i ruajtur... në të njëjtin Zot Jisu Krisht Pe-rëndinë tonë të vërtetë, d.m.th. një veprim hyjnor dhe një veprim njerëzor...Sepse ne nuk pranojmë vetëm një veprim natyror në Perëndinë dhe në krijesën. [...] ...duke e besuar Zotin tonë Jisu Krisht të jetë njëri nga Trinia, dhe ne themi që mbas mishërimit dy natyrat e Tij u treguan në një hipostazë të Tij [ose person] në të cilën ai bëri mrekulli dhe pësoi vuajtje... [...] Prandaj ne rrëfejmë dy vullnete dhe dy veprime të ndodhura njëkohësisht dhe në mënyrën më të përshtatshme në Atë, për shpëtimin e racës njerëzore.



Herezia Ikonoklaste

Në shekullin e tetë dhe të nëntë, çështja e personit dhe natyrës së Krishtit vazhdoi në debatin rreth nderimit të ikonave të shenjta në kishë. Pati në kë-të kohë shumë njerëz, duke përfshirë këtu edhe sundimtarë, që pretendonin se nderimi i ikonave ishte i gabuar dhe idhujtari. Ata thoshin se Perëndia është i padukshëm dhe ka urdhëruar në Ligjin e Dhiatës së Vjetër që njerëzit të mos bëjnë "figura", prandaj është e gabuar të pikturohen dhe të nderohen figurat e Krishtit dhe të shenjtorëve.

Mbrojtësit e nderimit të ikonave të shenjta, të udhëhequr nga Shën Joan Damaskini dhe Theodor Studiti, mbroheshin duke thënë se pika qëndrore e besimit të krishterë është që "Fjala u bë mish dhe banoi ndër ne" dhe që "ne pamë lavdinë e Tij" (Joani 1:14). Duke iu referuar Shkrimeve të Shenjta, ata insistonin që besimi në mishërimin e Birit të Perëndisë të çon në nderimin e ikonave, meqenëse Jisu Krishti është një njeri real me një trup dhe shpirt real njerëzor, dhe si i tillë mund të pikturohet. Ata thoshin se ata që ishin kundër ikonave të shenjta e bënin mishërimin një "fanta-zi" dhe e mohonin njerishmërinë reale të Birit të Perëndisë. Kështu ata i referoheshin fjalëve të vetë Jisuit në dialogun e tij me Filipin:

Filipi i thotë, Zot tregona Atin, edhe na është mjaft. Jisui i thotë, Kaq kohë jam me ju, edhe s'më ke njohur, Filip? Ai që më ka parë mua, ka parë Atin; edhe qysh thua ti tregona Atin?" (Joan 14:8-9).

Mbrqjtësit e nderimit të ikonave i referoheshin gji-thashtu shkrimeve apostolike të Shën Joanit dhe Shën Pavlit.

Atë që ishte që në kryet, atë që kemi dë-gjuar, atë që kemi parë me sytë tanë, atë që vumë re, edhe duart tona e prekën, në lidhje me Fjalën e Jetës - Edhe jeta u shfaq dhe ne e pamë atë... (1 Joani 1:1-2).

Sepse Perëndia i kësaj jete verboj mendi-met e atyre që s'besojnë, që të mos ndriçojë mbi ata drita e ungjillit të lavdisë së Krishtit i cili është shëmbëllesa (në greqi-shte ikona) e Perëndisë (2 Kor.4:4).

I cili është shembëllesa (në greqishte ikona) e Perëndisë së padukshme, i parëlinduri i gji-thë krijesës; Sepse me anë të tij u krijuan të gjitha, sa janë mbi qiejt edhe sa janë mbi dhe...të gjitha janë krijuar me anë të atij dhe për atë ...Sepse mbi atë i pëlqeu Atit të rrijë me tërë plotësinë... (Kolosianët 1:15-19).

Perëndia pasi u foli qëmoti etërve tanë me anë të profetëve shumë herë e me shumë mënyra, në këto ditë të pastajme na foli me anë të Birit, të cilin e bëri trashëgimtar të të gjithave, me anë të cilit bëri edhe botën. Ai është ndriçimi i lavdisë së Perëndisë dhe vula e qënies së Tij, që i mban të gjitha me fjalën e fuqisë së Tij...(Hebrejtë 1:1-3).

Sinodi i Shtatë Ekumenik, i mbajtur në Nikea në vitin 787, deklaroi zyrtarisht, që besimi i krishterë duhet të lëçitet "me fjalë dhe me figura". Sinodi, gjithashtu, përcaktoi qartë, që ikonat duhen bërë, por nuk duhen adhuruar - sepse vetëm Perëndia Vetë është i denjë për adhurim - por ato duhet të nderohen e respektohen. Gjithashtu, sinodi bëri pohimin e mëposhtëm rreth Krishtit, në lidhje me nderimin e ikonave:

...ne i mbajmë të pandryshuara traditat kishtare, që na janë dhënë me shkrim apo me gojë, njëra prej të cilave është pikturimi i ikonave, e pranueshme në historinë e pre-dikimit të Ungjillit, një traditë e dobishme në shumë drejtime, por veçanërisht në këtë, që mishërimi i Fjalës së Perëndisë ishte real dhe jo thjesht një fantazi, sepse kjo ka rëndësi dhe kuptim reciprok.

Më vonë, doktrina e hyjnisë reale dhe njerishmë-risë reale të Jisu Krishtit u dëshmua dhe u mbrojt nga shenjtorë të tillë si Simeoni Teologu i Ri (v.1022) dhe Grigor Pallamai, kryepeshkop i Sela-nikut (v.1359). Ata e mbrojtën këtë doktrinë në mësimet e tyre rreth shenjtërimit dhe hyjnizimit real të njeriut, nëpërmjet kungimit të gjallë me Pe-rëndinë, që realizohet nëpërmjet Jisu Krishtit në Shpirtin e Shenjtë, në Kishë. Në dhe nëpërmjet Krishtit, Fjalës së mishëruar, personat njerëzore mund të mbushen me Shpirtin e Perëndisë dhe mund të jenë në kungim të vërtetë me Perëndinë Atë, duke marrë pjesë në qenien e pakrijuar, jetën dhe dritën e Trinisë së Shenjtë. Nëse Jisu Krishti nuk ishte Perëndi i vërtetë dhe Njeri i vërtetë, kjo do ishte e pamundur. Por nuk është e pamundur. Kjo është përvoja që ka njeriu për shpëtimin dhe çlirimin, në jetën e Kishës së Krishtit.

[toni77_toni]

Xhenneta-Morina

toni77_toni flm shumë
Për muslimanët dhe për disa të tjera komunitete fetare (por edhe me logjik) është pak sa e pakuptuar kjo që ke thënë !
Mendja e shëndosh e di se në këtë botë është një Krijues i gjithsisë (i çdo gjëje) dhe ne muslimanet themi se Ai Krijues i gjithësis është i yni, ndërsa ju thuani që është i të Krishterve e jo i ndonje feje tjetër !

Jo unë nuk thash se eshte i yni. Pasi pytja e juaj drejtuar te krishterve: "sa fëmij i ka Zoti i juaj", unë në pergjigjen e cila ta dhash, thash se: "Te gjithë njerëzit janë krijesë e Zotit. Te krishterët, në pagëzim, në saje te besimit ne Jezus Krishtin; marrin Shpirtin e Shenjtë nepermes te cilit bëhemi fëmijet e Zotit (Perendisë)". Bazë e asajë qe thash është Bibla e cila ne i besojmë. Këtë po e postoj edhe njiher:

"..keni marrë Shpirtin që ju bën bij të adoptimit"

Sepse bijtë e Hyjit janë ata, të cilët i udhëheq Shpirti i Hyjit. Ju veç nuk e keni marrë shpirtin që bën robër në mënyrë që përsëri të trembeni, por keni marrë Shpirtin që ju bën bij të adoptimit, në saje të të cilit ne thërrasim: Abba! O Atë! Vetë Shpirti Shenjt dëshmon bashkë me shpirtin tonë se jemi fëmijët e Hyjit. E nëse jemi fëmijë ‑ atëherë jemi edhe trashëgimtarë, trashëgimtarë të Hyjit e bashkëtrashëgimtarë me Krishtin, sikurse në të vërtetë vuajmë bashkë me Të, që edhe të lavdërohemi bashkë me Të. (Rom 8; 14-17)

Ndërsa feja Islame nuk e ka me pagëzuar fëmijun (arsyeja është se Zoti - Krijuesi i gjithsisë e bën çdo fëmij Musliman që kur është në barkun e mamajes së tij).

Unë nuk kam ndoni paragjykim lidhur me të, secili është pergjegjes per veti. Nuk ishte fjala te ipet tjeter kahje temes. Nese mendon te debatohet kjo, ateher hap nji teme tjeter, sepse tema eshte pytje per te krishteret.

Cila të duket normale ty toni77_toni i nderuar, Krijuesi i gjithsisë krijon diçka për të tjerët (fëmi për Musliman) dhe për të vetit (Të Krishterët) i harron, apo i ngarkon me diçka që vështirson e qe besa nëse nuk pagëzohet fëmija Krishterë çfar do të bëhet pastaj me të?......

Unë nuk dua te perzihna ne ato vlersime. Kam besimin tim ne Jezusin dhe jam i sigurtë. Per ty apo ate qe mendon apo beson ndryshe unë nuk jam ai qe vlersoj dhe as qe mendoj bile. Kete mendoj se duhet ta kerkon secili nga Zoti dhe besoj se do ti zbulohet.

Në Ungjillin e Barnabës që unë shumë e pelqej

Nese e pelqen mund te kenaqesh me te ti dhe secili sepse e keni mundesinë dhe keni shqip, ai far boshnjaki e fallcifikoj, e perkthej dhe Mohamet Pirraki u be argat i shperndarjes, por unë dalloj nga ty ne kete rast. Ai liber i fallcifikuar nga armiqt e Krishtit nuk me pelqen, sikurse nuk me pelqejnë edhe Hadithet qe e fallcifikojnë jeten e Muhamedit - hadithet qe islami i vlerson fallco. Vertetë nuk me pelqejnë sepse miqt e mij muslimanë thojnë se jane disa hadithe fallce, si per shembull martesa e Aishes me Muhamedit kur i kishte ajo 9 vjet dhe ende lozde me lodra! Keto shkrime nuk me pelqejnë. Te ftoj se ato qe janë te frymezuar nga armiku i njeriut - djalli, mos i pelqe fort, kerko me shumë shkrime te verteta.

dhe sot pasdite inshaAll-llah do ti parashtroj edhe disa pyetje të tilla që ende si kam të qarta por do të jem në pritje për ate text Color Red që ta sqaroni çfar keni shkruar dhe a pajtoheni me atë se Mundet të ju bëj padrejtësi Krijuesi juaj dhe ti favorizon Muslimanët tek fëmijët po mendoj, bazuar në ate që keni shkruar.... Klm...

Pytje je e lirë ti bejshe por nese don te kete sukses, te lutna ta hapesh nji teme tek komunitetet e krishtera, pa dallim, ne cilen te duash.

E nderuara Xhenneta, desha edhe njiher te sqaroj diqka, te lutna lexoje me kujdes:

Nëse mendojmë të ndriçuojmë fytyren e Jezu Krishtit duhet së pari të përkujtojmë mëkatin e njerëzve të parë, Adamit dhe Evës, së pari dëbimin dhe mallkimin, e me ardhjen e Jezusit, premtimin e shëlbimit-shpetimit (zan 3; 1/24).


Bibla thotë: "Ai (Perendia) dërgoi Birin e vet në gjendjen e trupit të mëkatit, si fli për mëkatin dhe e denoi mëkatin në trup". Dmth e denoj mëkatin në trup,- Mekatin e Adamit, Adami, trupi i Adamit jemi ne.

Ky pra ëshët edhe hapi i parë i afrimit të Zotit me njeriun, është mishërimi i Zotit, kur Hyji i amshuar në Përsonin e Jezusit, para dymijë vjetëve, mori një hap të ri "zbritjeje", përvijtërimi dhe solidariteti i Zotit me ne, e "përuli" atë me dashuri dhe për dashuri, ndërsa për njeriun është "ngritje" apo lartësim në trajtë të bijësisë shpirtërore me Krijuesin.

Sipas mësimeve biblike Jezusi-Njeri është Adami i Dytë. Tek letra e parë drejtuar Korintasve lexojmë:

"Kështu edhe është shkruar:
‘Njeriu i parë, Adami, u bë shpirt i gjallë; por Adami i fundit (Jezusi) është Shpirt që jep jetë. Por frymërori nuk është më parë, por përpara është natyrori, pastaj frymërori. Njeriu i parë i bërë prej dheu, është tokësor; njeriu i dytë është Zoti nga qielli.

Siç është tokësori (Adami) ashtu janë dhe tokësorët; dhe siç është qiellori (Jezusi), të tillë do të jenë edhe qiellorët.


Sikurse mbartëm shëmbëllimin e tokësorit (Mekatin e Adamit, te rrjedhshem), do të mbartim edhe shëmbëllimin e qiellorit (Jezusit, pavdeksinë-jeten e pasosur)."

Pra; sikurse me anë të një njeriut, Adamit mëkati hyri në botë e, me anë të mëkatit vdekja, dhe kështu vdekja kaloj në të gjithë njerëzit, sepse të gjithë njerëzit trashiguan mëkatin e rrjedhshëm dhe mëkatuan. Shumë më tepër u ndikua mbi të gjithë njerëzitr dashuria e Hyjit dhe dhurata e dhënë në hirë të një Njeriu të vetëm-Jezukrishtit; Jeten e amshuar atyre që i besojnë.

Kjo pro është ajo qe e njeriun e ndanë nga Adami – njeriu krijesë e Zotit-trashigimtar I Adamit - në njerzore – në trup bartë edhe mëkatin. Por në Krishtin fitojmë bijsinë shpirtërore me Krijuesin; ajo qe e kam cituar ma pare, kryesisht ne faqen 17 te ketsajë teme.

toni77