Pyetje dhe Përgjigje - Albislam-Com

[Xhenneta-Morina]

Numri: 325 Data: 30.01.2001

Pyetja: Në disa raste, njeriu dëshiron të bëjë një vepër të mirë, mirëpo shejtani mundohet ta largojë duke i thënë: “Ti e bën këtë punë që të të shohin të tjerët”. Si mund t’i largojmë këto ngacmime të shejtanit?

Përgjigjja:
Në raste të tilla, muslimani duhet të kërkojë mbrojtje nga All-llahu [subhanehu ve teala] prej shejtanit dhe në të njëjtën kohë nuk duhet ta lërë në mes punën e mirë, por ta vazhdojë atë, duke mos i vënë veshin ngacmimeve të shejtanit, i cili gjithmonë mundohet që t’i largojë muslimanët nga kryerja e veprave të mira. Nëse muslimani vepron në këtë mënyrë, atëherë ngacmimet e shejtanit do të largohen, inshaall-llah.

Ibën Uthejmini, 30.01.2001

[Xhenneta-Morina]

Numri: 326 Data: 30.01.2001

Pyetja: All-llahu [subhanehu ve teala] ka caktuar disa engjëj që i shkruajnë të gjitha punët që i kryen njeriu. Përse i ka krijuar All-llahu [subhanehu ve teala] këta engjëj, kur dihet fare mirë se Ai di çdo gjë dhe nuk mund t’i fshihet asnjë punë, sado e fshehtë qoftë?

Përgjigjja:
Në radhë të parë duhet të kemi parasysh se njeriu nuk është në gjendje të kuptojë shkakun e krijimit apo ekzistencës së shumë gjërave në botën që na rrethon. Kështu, ç’përgjigje do të jepnim, nëse dikush do të na pyeste:- Përse disa kafshë ecin me katër këmbë, ndërsa disa të tjera ecin me dy? Përse njeriu është krijuar me dy duar dhe jo me tri...? Përse...? Përse...?Sigurisht se përgjigja e mundshme do të ishte: “Vetëm All-llahu [subhanehu ve teala] e di këtë gjë”. Të njëjtën përgjigje do të jepnim edhe nëse do të pyeteshim për një pjesë të mirë të çështjeve fetare, si p.sh. Numrin e rekateve të namazeve, dhënien mes’h kokës në abdest, qëndrimet e ndryshme të namazit etj.Nga shembujt e mësipërm kuptojmë se dija e njeriut është shumë e kufizuar, andaj All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “(Nëse) Të pyesin ty për shpirtin, thuaj: shpirti është çështje e Zotit Tim. Juve nuk ju është dhënë vetëm se një pjesë e vogël e diturisë”. (El-Hixhr:85)Megjithatë, është mirë që njeriu të përpiqet për të kuptuar dhe zbuluar shkakun (urtësinë) e krijimit të krijesave të ndryshme apo arsyen e vendosjes së rregullave të Sheriatit Islam. E nëse nuk është në gjendje ta bëjë këtë, për ndonjë arsye, atëherë kjo gjë nuk shkakton asnjë problem, pasi muslimanit i mjafton që All-llahu [subhanehu ve teala] di më së miri çdo gjë.Tani le t’i kthehemi pyetjes rreth shkakut të krijimit të engjëjve që shënojnë veprat e njeriut. All-llahu [subhanehu ve teala], me anë të kësaj gjëje, u demonstron njerëzve precizitetin dhe përsosmërinë e krijimit Tij dhe u tregon atyre se Ai nuk i bën padrejtësi askujt dhe se gjykimi i tij është i pagabueshëm.

Ibën Uthejmini, 30.01.2001

[Xhenneta-Morina]

Numri: 328 Data: 30.01.2001

Pyetja: Jeta ime ka qenë e mbushur gjithmonë me probleme e telashe të ndryshme, andaj kam filluar që ta urrej atë. Sa herë që më ndodh ndonjë fatkeqësi, i lutem All-llahut [subhanehu ve teala] që të vdes sa më shpejt e të shpëtoj nga hallet që më kanë rënë mbi kokë, sepse për mua, kjo është rrugëdalja e vetme. A është e lejuar kjo gjë që bëj unë?

Përgjigjja:
Kërkimi i vdekjes për shkak të fatkeqësive që i ndodhin njeriut është i ndaluar, sepse Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:“Askush s’duhet ta kërkojë vdekjen për shkak të ndonjë fatkeqësie, por nëse mendon se duhet ta kërkojë atë patjetër, atëherë le të thotë: O Zot! Nëse jeta është më e mirë për mua, më jep mundësi të jetoj, por nëse vdekja është më e mirë për mua, atëherë më jep mundësi që të vdes”.Andaj muslimani duhet të shpresojë tek shpërblimi i All-llahut [subhanehu ve teala] dhe të presë me durim kalimin e fatkeqësisë. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: “Fitorja vjen me durim, gëzimi vjen pas dëshpërimit dhe pas çdo vështirësie ka lehtësim”.Në të njëjtën kohë, duhet të kemi parasysh se vështrirësitë dhe problemet që ndesh muslimani gjatë jetës, fshijnë një pjesë të gjynaheve të tij dhe se vetëm me durim dhe shpresë tek shpërblimi i All-llahut [subhanehu ve teala] mund të arrihet grada e lartë, për të cilën Ai thotë: “Përgëzoi ata të cilët, kur u ndodh ndonjë fatkeqësi, bëjnë durim dhe thonë: Të All-llahut jemi dhe tek Ai do të kthehemi”. (El-Bekare:156)Në mbyllje, do të dëshiroja që t’i tërhiqja vëmendjen pyetëses, lidhur me faktin se “vdekja është rrugëzgjidhja e vetme për problemet e saj”, pasi ky është një mendim tërësisht i gabuar. Vdekja nuk i zgjidh problemet, por përkundrazi i shton. Sidomos kur njeriu vdes duke pasur gjynahe për të cilat nuk është penduar akoma. Në këtë rast, vdekja nuk do të bënte gjë tjetër pos që do të shpejtonte dënimin e All-llahut [subhanehu ve teala]. Andaj duhet të bësh durim, sepse çdo fatkeqësi, sado e madhe qoftë, e ka fundin e vet. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “Me të vërtetë, pas vështirësisë ka lehtësim. Me të vërtetë pas vështirësisë ka lehtësim”. (El-Inshirah:5-6)

Ibën Uthejmini, 30.01.2001

[Xhenneta-Morina]

Numri: 329 Data: 30.01.2001

Pyetja: All-llahu [subhanehu ve teala] thotë se idhujtarët janë të papastër. Ç’është kjo papastërti dhe a duhet të largohemi prej tyre, pra të mos i përshëndesim me dorë ata? A konsiderohen të papastra gjërat që prekin ata, sidomos kur kemi parasysh se ata punojnë edhe në qendra tregtare?

Përgjigjja:
All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “Me të vërtetë idhujtarët janë të papastër.” (Et-Tevbe:28)Kurse për hipokritët thotë: “Largohuni prej tyre! Ata janë të fëlliqur”. (Et-Tevbe:95)Fjalët papastërti dhe fëlliqësi, në këto dy ajete, janë përdorur me kuptim të figurshëm dhe jo në kuptimin e tyre origjinal. Papastërtia e jobesimtarëve është diçka abstrakte dhe me të nënkuptohet e keqja dhe dëmi që buron nga besimi i tyre, ndërsa trupat e tyre janë të pastër, nëse nuk gjendet në ta diçka e papastër. Pra, papastërtia e tyre nuk është konkrete, andaj lejohet veshja e rrobave të veshura më parë prej tyre nëse janë të pastra, me përjashtim të rrobave me të cilat ata mbulojnë vendet e turpshme, pasi, siç dihet, jobesimtarët, në përgjithësi, nuk u japin rëndësi pikave të urinës që mund të bien në rrobat e tyre, sidomos kur nuk janë bërë synet.Gjithashtu, lejohet përdorimi i sendeve të prodhuara prej tyre, pasi Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] dhe shokët e tij i kanë përdorur ato. Nga ana tjetër, duhet të kemi parasysh se në esencë, çdo gjë është e pastër, derisa të vijë një argument i saktë që të provojë të kundërtën.

Ibën Xhibrini, 30.01.2001

[Xhenneta-Morina]

Numri: 330 Data: 30.01.2001

Pyetja: A lejohet të shoqërohemi me jobesimtarët, qofshin ata të krishterë ose hindusë dhe të hamë e të flasim me ta, me qëllim që t’i ftojmë në Islam?

Përgjigjja:
Muslimanit i lejohet që të shoqërohet dhe të bisedojë me jobesimtarët, me qëllim që t’i thërrasë në Islam e t’u sqarojë të vërtetën islame, pasi kjo është e vetmja mënyrë për t’i bindur ata të pranojnë fenë e All-llahut [subhanehu ve teala]. Pra, të shoqëruarit me ta nuk konsiderohet gjynah, pasi kjo gjë bëhet për të arritur diçka të mirë.

Ibën Xhibrini, 30.01.2001

[Xhenneta-Morina]

Numri: 331 Data: 30.01.2001

Pyetja: Jam një grua e sëmurë. Në disa raste ndodh që të qaj nga shkaku i sëmundjes. A konsiderohet qarja ime si kundërshtim i Caktimit të All-llahut [subhanehu ve teala] dhe mospajtim me Vendimin e Tij, duke pasur parasysh se kjo ndodh në mënyrë të pavullnetshme dhe biseda me të afërmit rreth sëmundjes sime, a konsiderohet si e tillë?

Përgjigjja:
Qarja me lot, por pa zë, është e lejuar në raste të tilla, sepse Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], kur i vdiq djali i tij, Ibrahimi, tha:“Syri loton, zemra dëshpërohet, mirëpo nuk themi përveç se atë që e kënaq All-llahun. Ne më të vërtetë jemi të dëshpëruar nga ndarja jote, o Ibrahim”. Po ashtu, janë transmetuar hadithe të shumta që kanë të njëjtin kuptim.Biseda me të afërmit për sëmundjen tënde është e lejueshme, mirëpo në të njëjtën kohë duhet të falënderosh All-llahun [subhanehu ve teala] e të kërkosh prej Tij që të të shërojë sa më shpejt.Ne, nga ana jonë, lusim All-llahun [subhanehu ve teala] që të të sjellë shërim sa më të shpejt dhe të këshillojmë që të durosh dhe të shpresosh tek shpërblimi i All-llahut [subhanehu ve teala], i Cili thotë: “Me të vërtetë All-llahu i shpërblen pa kufi, ata që durojnë”. (Ez-Zumer:10)
Ndërsa Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:
“All-llahu ia fshin gjynahet muslimanit me çdo shqetësim, hidhërim, ofendim, sëmundje apo fatkeqësi që i vjen atij, bile edhe me gjembin që i hyn në këmbë”.
“All-llahu i sprovon me fatkeqësi ata që i do.”

Ibën Bazi, 30.01.2001

[Xhenneta-Morina]

Numri: 332 Data: 30.01.2001

Pyetja: Nëna ime është e sëmurë dhe, megjithëse ka shkuar në disa spitale, nuk ka gjetur ilaç për sëmundjen e saj. Për këtë shkak, ajo shkoi te një magjistar, i cili kërkoi prej saj që të lahej me gjak dhie. Nëna ime, duke mos e ditur vendimin e Islamit për një gjë të tillë, veproi siç i tha ai. A është e lejuar kjo gjë? Nëse jo, ç’duhet të bëjë ajo për të shlyer atë që ka bërë?

Përgjigjja:
Shkuarja tek falltorët dhe magjistarët, për shërimin e sëmundjeve, apo besimi i fjalëve të tyre është një gjë e ndaluar. Madje, kjo vepër konsiderohet prej gjynaheve më të mëdha. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:“Kush shkon te një falltor dhe e pyet për diçka, nuk i pranohet namazi dyzet ditë”. (Transmeton Muslimi)“Kush shkon te një falltor apo magjistar dhe i beson fjalët e tij, ka mohuar atë që i ka zbritur Muhammedit”. (Transmeton Nezzari, zinxhiri i transmetimit është i mirë)Larja me gjak është papastërti dhe e papëlqyeshme, andaj nuk lejohet shërimi me një gjë të tillë. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: “All-llahu ka krijuar për çdo sëmundje ilaçin e saj, andaj përdorini ato për t’u kuruar, por mos u kuroni me diçka që është haram”.“All-llahu nuk e ka bërë shërimin tuaj në ato gjëra që i ka bërë haram”. (Transmeton Bejhekiu)Gruaja në fjalë duhet të pendohet sinqerisht dhe të mos e përsërisë më këtë gjë. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë:“Pendohuni tek All-llahu, të gjithë ju o besimtarë, nëse doni të shpëtoni”. (En-Nur:31)

Ibën Bazi, 30.01.2001

[Xhenneta-Morina]

Numri: 333 Data: 30.01.2001

Pyetja: Kemi parë disa njerëz që vënë një thikë tek shtrati i fëmijëve të vegjël, me qëllim që t’i mbrojnë nga xhindët. A lejohet një gjë e tillë?

Përgjigjja:
Vendosja e thikës, apo e ndonjë sendi tjetër të ngjashëm me të, për të mbrojtur fëmijët nga xhindët, është e ndaluar. Në vend të saj duhet të lexohen duatë (lutjet) që na ka mësuar Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], me anën e të cilave kërkohet mbrojtje nga All-llahu [subhanehu ve teala] prej shejtanit dhe ngacmimeve të tij. Kështu ka vepruar Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], me dy nipat e tij, Hasanin dhe Husejnin, për t’i mbrojtur nga çdo e keqe.Të njëjtën gjë themi edhe për hajmalitë, sepse Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:
“Mos ia plotësoftë All-llahu dëshirën atij që vë një hajmali”.
Kurse në një transmetim tjetër ka thënë: “Kush vë një hajmali ka bërë shirk”.

Ibën Bazi, 30.01.2001

[Xhenneta-Morina]

Numri: 334 Data: 30.01.2001

Pyetja: Ç’mund të themi për ata muslimanë të cilët falen dhe agjërojnë, mirëpo në të njëjtën kohë mund të bëjnë lloje të ndryshme shirku, si p.sh. besimi se varret e njerëzve të mirë mund t’i sjellin dobi njeriut? A mund të themi se ata janë jobesimtarë dhe si të tillë do të mbesin përgjithmonë në zjarr të Xhehenemit?

Përgjigjja:
All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “Ne nuk dënojmë askënd pa dërguar (më parë) një të dërguar (që t’u sqarojë të vërtetën)”. (En-Nahl:25)Andaj, nëse te këta njerëz vjen e vërteta e Islamit, ashtu siç ka zbritur nga All-llahu [subhanehu ve teala] dhe ata nuk e pranojnë atë, atëherë ata janë jobesimtarë. Mirëpo, nëse thirrja islame nuk arrin tek ata e qartë dhe e pastër, siç ka zbritur në zemrën e Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], atëherë, në Ditën e Kijametit, ata do të trajtohen ashtu siç do të trajtohen dhe ata njerëz, të cilët, kur ka ardhur Islami kanë qenë në moshë të madhe dhe nuk kanë qenë në gjendje ta kuptonin atë. All-llahu [subhanehu ve teala] nuk do t’i fusë në zjarr, por do të dërgojë tek ta një të dërguar. Ata që do t’i binden atij, do të hyjnë në Xhenet, ndërsa ata që nuk do t’i binden do të hyjnë në Zjarr.Pra, nuk lejohet që t’i quajmë këta persona jobesimtarë, derisa të sigurohemi plotësisht se ata e kanë kuptuar thirrjen e saktë islame mirëpo nuk duan ta pranojnë.

Albani, 30.01.2001

[Xhenneta-Morina]

Numri: 339 Data: 31.01.2001

Pyetja: Cilat jan kushtet e besimit.

Përgjigjja:
selamu alejkum
"Kushtet e besimit (Imanit)

1. Besimi në Zotin.

2. Besimi në melekët (engjujt)

3. Besimi në librat e shpallura.

4. Besimi në të dërguarit

5. Besimi në ditën e Gjykimit

6. Besimi në përcaktimin e Zotit

per me shume lexoni:


http://www.albislam.com/islam/



Ramadan Ramadani, 06.02.2001