Si Ta Shërojmë Shpirtin E Ta Ndryshojmë Jetën ?

[gjakushi]

15.02.2008, Mesditë !


E nderuara profesoreshë Luiza L. Hej
Please ! Wait a moment, please !

E ndërpreva për një çast linjën e saj.

E si mund të mos shkëputesha, kur dreka ishte shtruar !

Të gjithë prisnin të filloj unë i pari dhe ata të mbledhur në sofrën e shtruar ishin gëzuar që kthehesha pas një kohe në mesin e tyre!

S'ka rëndësi të bëj narracionin se si, e kush ishte. Familjarë ishin të gjithë. U vezullonte gëzimi dhe hareja dhe pa të keq më pyesnin për gjithçka.

Ripërsëritje dhe tema të ndryshme sa që më shpienin deri te mendimi se si e çka bënin në forum moderatorët !

- Qielli është gjithmonë mbi ne dhe pavarësisht prej asaj se çka mendojmë dhe çka besojmë ai qëndron përjetësisht. Akoma nuk ka teori as shpikje ku mbështetet, çfarë përbërje e lidh në ndonjë skaj!
Ashtu më dilnin mendimet gjatë drekës secili të bënte nderë. Sillnin kupa të mbushura me gjithfarë gjellërash. Ëmbëlsira ! Pije !

Secili e paska të vërtetën e vet !, pëshpërita .

Ndaj, duke e ditur në imtësi, edhe profesoresha Luiza L.Hej, kërkon të dijë të vërtetën e të tjerëve ! Çka do t'më thotë. I kanë pëlqyer vallë ato rrëfime që ia dërgova ?, mendoja duke ngrënë në sofrën ku të gjithë përpiqeshin t'më bëjnë të ndjehem mirë ...!

[gjakushi]

15.02.2008 Pasdite .

E marr numrin dhe ai cingron tek e nderuara profesoreshë Luiza L.Hej. E bëj prezentimin dhe befas dëgjoj të qeshurat.

Ha! Ha ! Ha! Very good ! Talking about ! I would like this !

Kënaqem!

Që nga fjalët e para ajo të jep mendimin se i kanë pëlqyer. Por, nuk është gjithë kjo. Studimi kërkon mbarështrim! Ndërhyj ta pyes për shëndetin. Megjithatë ajo vazhdon të shprehë se fillimi është i mbarë.

- Vazhdo! Vetëm kjo është zgjidhja e misterit. Të bind se do të bësh një pasqyrim të shkëlqyer të një jete dinamike. E di ti, se unë kurrë nuk i kam përjetuar ato as që më ka shkuar mendja se si mund të duken. Aty qenka mrekullia !

- Po ja ! Ta them edhe një mrekulli e nderuara profesoreshë. Në sofrën që ma shtruan familjarët prej gjithkah ishin mbledhur. Tërë familja me kënaqësi i kaluan çastet , vetëm unë ndjehesha i shqetësuar.

- Sa bukur ! Unë edhe po të dua ndonjëherë të mblidhemi ashtu nuk mundem.Edhe ti paske fituar nga qytetërimi ynë !Na bezdis shumica. E ne jemi shpërndarë gjithkah. Bile, as që ma merr mendja se dikush nga antarët e familjes shpreh dëshirë të ulet e të humbë kohën përse unë e ndjejë si të domosdoshme !

- Do të mblidhemi tek unë ! ia ktheva.

- Ha! Ha! Ha! Sa mirë !, vinte zëri prej atje ku bisedonte profesoresha!

Nuk ishte gjykim që e bënte ajo. Ishte një realitet ku komunikimi i njerëzve në atë qendër gjigande të zhvillimit kishte marrë dimensionin e një përcaktimi kohorë, ku çdo gjë bëhej me një qëllim.

Ajo ishte leverdia!

[gjakushi]

16.02.2008

Komunikime në Forum

Rikthim në jetën time fëmijërore me qëllime studmi.

Aspekti i trajtimit më futi në detin e larmishëm të jetës që kishte perënduar dhe kujtimet shkonin vrgan.Endeshin ato si dallëndyshet e para që sillnin pranverën me cicërrimat nëpër qiell.

Sa të gëzuara shpreheshin po aq edhe pa fat përfundonin në lojën e gjatë ku mblidheshin ma të rriturit dhe më godisnin mua përse isha ma dreqi ! Atëherë i kisha mësuar pjesët e shprehjeve negative, por nuk e dija përse desha t'ua rrëmbej frenjtë. Dhe ata më të fortë e arsyetonin qëllimin me fuqi!

Me dilnin lotët nga inati. Dhe shprehesha :

- Nuk më shkon për dore t'i mund !

Pastaj , bija sërish në mendime. I desha shumë dhe ndërroja mendje. Sërish i ftoja në lojë ! E tashti, e njëjta rikujtesë!

Në forum një Super Moderatore e re!

Do t'i vardisem asaj thash dhe ia shkrova postimi me një dykuptimsi ngacmuese.

Ia kisha postuar dhe poezinë sipas motiveve që m'i dha Gjakushi , duke më porositur se do të ketë efekt !

Citim:
Mesazhi Origjinal Postuar nga Adela

Shume faleminderit sulltana


Tu shtoftë nafaka Adela !
Mos më merr inatë ...! S'isha e disponuar!
Nga sëmundja iriza m'u fshi një vëlla nga jeta dhe tashi e kërkoj unë qyqeshkereta gjithka!
Si i kaloj netët nga Librazhdi e në Cërnilishtë...
__________________

Ajo me çiltëri më shprehu ngushëllime pa e ditur qëllimin se dikush që do të përfitojë, nga reagimi i saj kërkon të bëjë studime ...!

[gjakushi]

17.02.2008

Hej ti poshtë thuaj diçka për këtë lart !

Pa marrë parasyshë se si e çka, kjo rubrikë postimi ishte më e gjata.

Në çdo kohë të gjithë anëtarët bënin përshëndetje duke ia uruar atij që ishte me postimin më përpara dhe sipas radhës ngjitej lart!

Ishte përvojë e një manifesti që i shpalonte gjithë mendimet e brëndshme të anëtarit ! Aty derdheshin edhe gëzimet, edhe dëshirat, por edhe urrejtja ! E pse ajo shfaqej ashtu, asnjë nuk ia drejtonte gishtin kokës të mendohej !Me përjashtime se bëheshin apele për:
Kujdes ! Do të fshihen postimet !

Gjithë kjo krijonte një brjetje të ndërgjegjes. Aty përmbyteshin të gjithë ata që lidheshin sipas " klaneve" dhe kërkonin mbijetimin apo mbisundimin!

Qëndronin në transhenë e paluhatshmërisë edhe ata që e administronin Forumin, Administratori, Moderatorët, dhe me ton serioz ,e me dozë kërcënuese sfidonin: Kujdes ! Mos i kaloni caqet !

Probleme psikologjike! Tensione ! Ata që i dinin qëllimet qeshnin dhe kënaqeshin ! Ata që ishin larg kësaj , i rrudhnin vetullat dhe natyrisht të muzgur qëndronin të heshtur, por pa mbajtur mëri !

E kaluara nuk ka asnjë mundësi të ndikojë mbi ne !, pëshpërisja! Nuk është e thënë sa zgjat ajo pjesë skene '' me ngacmime" ! Ndryshimi është punë e momentit të tanishëm Ajo është pjesa vezulluese e jetës!

Si mund të çlirohemi pra, prej asaj që na shtrëngon ! Të çlirohemi menjëherë !

[gjakushi]

17/02.2008 ora 10

KUSHTRIM I BEFASISHËM !

Nëse do të mendosh se ca herë je i harruar, se nuk të duan , se ta bëjnë me dredha , gabon ! Por nuk ka forcë kosmike që mundet t'i përcaktojë as t'i llogarisë paragjykimet ! Realiteti i veprimit i demanton ato ! Ashtu më ndodhi befasisht mua!

Ja ! Një sirenë Land Roveri përpara oborrit të shtëpisë !

Dola përpara dhe i ftova të vijnë brenda !

Jo ! Jemi nisur për në Prishtinë më tha një djalë i ri i moshës njëzet e katër vjet. Unë jam Muji, Kjo zonjusha Lauresha, ndërsa ajo që drejton makinën është Poet@.

-Më vjen shumë mirë që u takova , u thash duke ia hedhur sytë Laureshës, bjondinë dhe shumë simpatike !

- Po ju cilin kërkoni ? u thash.

- Ne pyetëm dhe na than se Edi jeton këtu ! Me të bashkëpunojmë në Forum dhe erdhëm ta marrim ! u përgjigj Lauresha dhe një tis buzëqeshjeje i vezulloj gjithë fytyrës !

Për pak ngela meit! T'u thosha jam unë , nuk bënte ! Ku e di se si më lindi një ide atypëraty !

- Po ai shkoj !, u përgjigja si me keq ardhje ! Unë jam vllau ! Ku e di e kishte lanë me njëfarë Evangjeline, dhe me shoqërinë e saj të shkojnë ! Dhe u nisën !

Ra një heshtje ! Megjithatë e theu ajo që ngiste makinën ! Ani se po shkojmë ! tha preras !

- Nuk e di ! , sërish rrudha krahët unë ! Po duani u bëj shoqëri unë e ndoshta takohemi atje !

- Ani eja tha Muji duke hipur në karrigën e parë të Land Roverit !

Pa u hamendur, meç nuk kisha asnjë arsye tjetër për t'u përgatitur,njoftova ca voglushë që luanin në oborr, se shkova në Prishtinë dhe hipa në karrigën e pasme ku qëndronte Lauresha!

[gjakushi]

17.02.2008 , Mesditë, Kaçanik

E ARRITËM KËTË ÇAST

Poetj@ me një shpejtësi të natyrshme e bëri udhëtimin.

Edhe bisedat e rrugës ishin po aq të ngrohta dhe shumë dimensionale. Lauresha sa dukej se është komunikuese ma tepër heshtëte ! Dhe shfaqte nervozë përse nuk pihej duhan brenda në Land Rover. Ndërsa Muji ishte befasia e këndshme!

Në atë mes vetëm unë duhej të heshtja. Dhe po atë heshtje e bëja për dy arsye !

E para se do të humbja shijen e gjithë zhvillimit. Dhe e dyta do t'i kisha vënë fund një fillimi të mbarë !

Ndaj , i dëgjova të gjitha ato që kishin bërë ! Llogari pa hanxhinë ! E tashti dilnin gjithë llogaritë për ditën ma të shenjtë e të shumëpritur : Ditën e Pavarësisë së Kosovës!

Nëse të ka rënë ndonjëherë të udhëtosh dhe të heshtish pa i treguar qëllimet e udhëtimit, mund ta kuptosh gjithë emocionin tim që kisha atë çast. Më vinte t'u them po ja ju komunikoni me personin! Por rruga ishte e këndshme ! Dhe tema zbërthehej natyrshëm !

- Kam lexuar pak gjëra në Forum , i ngacmova gjatë rrugës!

E kthyen kokën drejt meje ! Megjithatë nuk e zgjatën bisedën , ndaj e vazhdova vetë !

Do të flasim rreth asaj se ç'kam lexuar, kur t'u gostis me një drekë në hyrje të Kosovës së Lirë !

Dhe ja! arritëm para vendit të një restorani modern ! Një parrollë e një dimensioni shumë të madh na uronte Pavarësinë e Kosovës dhe mirseardhjen!Një foto e Adem Jasharit stolisej me : Bacë u kry!

Flamuj kombëtar gjithkah shpërnadanin salutime !

Vërtet ishte kënaqësi !

[gjakushi]

17.02.2008, në Restoran sapo u ulëm


Mesazhi i parë në Kosoven e Pavarur.


Ti je per te gjithe, une vetem per Ty!

EvëAngjelina !

[gjakushi]

17.02.2008 Në Restoran, Kaçanik

TRI PAMJET E JETëS


" Njeriu qyshkur mësoi për vetveten u ballafaqua me fenomenin e pafundësisë! Pastaj, gjithmonë për të, ma të randësishme dhe ma prezente, ma tërhekse dhe ma përçudnuese ishin dy skajet prej të cilave :
- Njëri ishte qielli i kaltërt në të cilin vezullonin yjet sa herë që binte errësira,
- I dyti ishte fantazia prej ku shpërthente ideja gjeniale dhe fenomeni mbi vizionet e mendjes dhe bëmave njerëzore " !

Ishin mendimet që më shkonin vërdallë në kokë, kur prisnim kamarieri të sjellë menynë e ushqimeve.
Pranë nesh u afruan një police dhe tre burra civilë .
- Mirsearritët !
- Mirëseugjetëm !, ua shtrimë duart sikur njifeshim qyshkur. U tokën me Poetj@, me Muji , me Laureshën dhe me mua.

- E Gëzofshi Pavarësinë e Kosovës sovrane , na uroj njëri prej tyre që i shkëlqente një vrragë në faqe !

- E gëzofshi edhe ju !, ia kthyem pothuajse njëzëri.

Kamarieri u afrua me menynë dhe i shpërndau përpara gjithëve.

Ndërsa burri me vrragën në faqe i buzëqeshur tha !
- Na lejoni t'u shoqërojmë !
- Me gjithë dëshirë tha poetj@ .

Ata u ulën pasi afruan edhe një tavolinë dhe karrigat.

-Jemi të nderuar që na vizitoni këtë ditë të shenjtë ! Pa ju nuk do ta kishim arritur këtë ditë! Ndaj, merrni sipas dëshirës ! Kjo është Dreka e Pavarësisë së Kosovës Martire !

U shikuam symësy ! Ndërsa Muji shpejtoj e tha :

- Pasi është Dreka e Pavarësisë , na sjellni prej shtëpisë çka ofron !

E miratuam me të qeshura e me gëzime. Kamarieri eci drejt banakut të porosisë ! Ndërsa burri me vrragën në faqe vazhdoj :

- Jam Hoxha i Elez Hanit ! Isha Komandant në Kohën e luftës . Kjo policja ishte luftëtare. Edhe ky ishte epror tani është Komandant i Policisë në Kaçanik. Ndërsa ky është Kryetari i Kaçanikut. Detyra jonë është të gostisim të gjithë ata që hyjnë dhe ndalojnë këtu për urime !

- Jeni organizuar siç duket mirë !, buzëqeshi Lauresha.

- Po! Se i shpëtuam shtypjes. Ja unë shpëtova nga tri plagë që mora. Edhe këtë vrragë e kam nga lufta ! E sot i kam harruar se Kosova shpallet e Pavarur! Gëzuar pra , ngriti gotën e pijeve.

-Gëzuar i tham edhe ne. Ndër shekuj e patshim Kosovën sovrane, uroj edhe Poetj@.

Gjithçka më shkonte vërdallë në mendje.

M'u bë se shikova tri kohë të jetës atë çast.

Kur studioja në Universitetin e Prishtinë zakonisht në këtë vend qëndronin autoblindat sërbe dhe policët e mvrejtur në fytyrë.

Gjatë kohës së luftës, sërish parakalonin kolonat e gjata të varganit të ikanakëve me stresin dhe disfunksionin e qenieve njerëzore deri në rrënim!

Ndërsa këtë çast, nga ky takim krijova përshtypjen se nuk shfaqej vetëm gëzimi i Pavarësisë së Kosovës, por edhe karakteri i shpërndarjes funksionale i mentalitetit shqiptar për mikpritje vëllazërore !

Sa gëzim ndjeva atë çast!