Gruaja në Islam

[~Geri~]

Etja për t’u bërë amvise


Gra të reja janë të etura për rolin e tyre që e kanë pasur para viteve të ’50-ta të shekullit të kaluar, si nëna shtëpie.

Ato janë gjenerata e grave që janë rritur duke shpresuar se do t’i kenë të gjitha. Ato, që më nuk ishin të detyruara të zgjedhin ndërmjet fëmijëve dhe karrierës, ishin të vendosura të përkrahin dhe të lavdërojnë super-grarinë duke i bërë të dyja – ndërsa në të njëjtën kohë duke mbajtur një marrëdhënie të përsosur dhe një shtëpi të pastër në kohën e tyre të lirë.

Por, gruaja moderne ka paguar çmimin e realitetit. 29-vjeçarja mesatare tani është e etur për t’u kthyer në mënyrën e jetës si amvise e viteve të ‘50-ta. Sipas një ankete, vajzat e “Kozmo” gjeneratës së feministeve nuk dëshirojnë gjë tjetër përveç një martese të lumtur dhe një paqe e qetësi shtëpiake në ndonjë fshat.

Rezultatet e hulumtimit të sjelljeve të 1.500 grave të një moshe mesatare prej 29 vjetëve, tregojnë se 61 për qind e tyre besojnë se modelet e “zonjës shtëpiake” që përzien punën, amësinë dhe jetën në shoqëri të lartë, janë “të padobishme” dhe “irrituese”. Më shumë se dy të tretat pajtohen se burri duhet të jetë furnizuesi kryesor në një familje, ndërsa 70 për qind nuk dëshirojnë të punojnë aq shumë sa kanë punuar gratë e gjeneratës së nënave të tyre. Mesatarisht, gratë e anketuara dëshirojnë “të qetësohen dhe të zënë vend” me partnerin e tyre deri në moshën 30 vjeçare dhe ta kenë fëmijën e parë të tyre, një vit më vonë.

Vicki Shotbolt, zëvendëse e shefit ekzekutiv të Institutit Kombëtar (amerikan) të Familjes dhe Prindërve, thotë: “Kjo është një gjeneratë e grave të reja që karakterin e “t’i kem të gjitha” e kanë parë nga afër dhe e kanë shijuar personalisht, dhe e kuptojnë se ajo nuk funksionon. Nënat e tyre ndoshta kanë provuar për të përzier amësinë dhe karrierën, dhe fëmijët e kanë pësuar dëmin më të madh nga ajo… Mendoj se tani gratë kanë filluar të piqen më shumë dhe janë duke e pranuar faktin se është e pamundur që ata t’i kenë të gjitha”.

Dhe pas dekadave të tëra të rritjes së numrit të ndarjeve martesore dhe lindjeve jashtë martesës, duket se gjenerata e ardhshme e nënave po kthehet drejt dokeve më tradicionale.

Nëntë, nga dhjetë gra të reja dëshirojnë të jenë të martuara kur të kenë fëmijë, ndërsa 75 për qind besojnë se çiftet moderne nuk përpiqen sa duhet për të mbetur së bashku.

Një çerek e të anketuarave kanë për qëllim që kur të fillojnë familje, ta lënë punën dhe të bëhen nëna me orar të plotë, ndërsa vetëm 1 për qind e tyre thonë se karriera do të jetë “prioriteti kryesor” i tyre edhe pasi të kenë fëmijë.

Sipas anketës së zhvilluar për revistën “New Woman” (Gruaja e re), gratë e reja nuk e dëshirojnë joshjen e serialit televiziv “Sex and the City”, e as joshjen e garimit të grave të qyteteve periferike të serialit televiziv “Desperate Housewives”. Përderisa vetëm 28 për qind dëshirojnë të jetojnë në qytet, 34 për qind e tyre dëshirojnë një jetë në një qytet të vogël dhe për 38 për qind e tyre, jeta ideale është në fshat. Vetëm 5 për qind prioritet kryesor në një lidhje e kanë “seksin e mirë” ndërsa 95 për qind thonë se çdo gjë që dëshirojnë në një marrëdhenie është premtimin ose përcaktimin nga partneri.

Kthim kanë bërë edhe hobit tradicionale, siç është puna me shtiza (kërrabëza). Për këtë, shtëpitë televizive ofrojnë sesione të ndryshme për gratë që dëshirojnë të shofin film përderisa ia bëjnë një xhemper bashkëshortit.

Edhe modelet e “super-grave” të viteve të ’90-ta poashtu kanë rënë nga skena. Vitin e kaluar Nicola Horlick, e cila është autore e një libri me titull “Can you have it all?” (A mund t’i kesh të gjitha) për jetën e saj si nënë e pesë fëmijëve dhe një menaxhuese milionere, njoftoi se ajo dhe bashkëshorti i saj do të ndahen.

Lorraine Candy, redaktore e revistës “Cosmopolitan”, ka dhënë dorëheqje nga puna dhe më vonë ka sulmuar pronarët e revistës për shkak të komenteve që ata i kanë bërë rreth pushimit të saj të lindjes. “Me të madhe ka filluar të kuptohet fakti se pika më e lartë e karrierës nuk mund të të bëjë të lumtur njëjtë siç të bën të lumtur martesa dhe fëmijët”, ka thënë ajo.

Margi Conklin, redaktore në revistën “New Woman” ka thënë: “Ka ndodhur një ndryshim thelbësor në sjelljet e grave të reja për jetën dhe punën. Ato i kanë parë nënat ë tyre duke u përpjekur ‘t’i kenë të gjitha’ dhe duke dështuar, e kështu ato kanë vendosur që mos ta bëjnë të njëjtën. Ato nuk dëshirojnë të punojnë me orë të gjata, përderisa fëmijët e tyre u rriten nëpër çerdhe dhe marrëdhëniet e tyre me bashkëshortët të shpërbëhen për shkak të asaj shtypje”.

Ajo vazhdoi: “Gratë e reja sot me të madhe janë duke e vendosur lumturinë e tyre personale, para karrierës ose pagesës së madhe. Mbi të gjitha, ato dëshirojnë të kenë një barazpeshë ndërmjet jetës dhe punës, ku do t’i kënaqen një martese të mirë dhe të fortë, të rrisin fëmijë të lumtur dhe të kenë një punë që u intereson atyre, mirëpo nuk i pushton ata (gratë dhe të familjes). Koha e “super-gruas”, që dëshiron të jetë nëna, gruaja dhe shefi më i mirë në botë, ka vdekur”.

“Kam udhëtuar gjith botën me punën, por tani vërtetë e dua jetën time”

36-vjeçarja Chris Lovelock, nga Southfields, që gjendet në pjesën jug-perëndimore të Londrës, ka pasur një karrierë të lartë si këshilltare për teknologji në një ndërmarrje, deri sa ka vendosur të heq dorë nga puna për shkak të jetës familjare.

Tani ajo është nënë me orar të plotë për djalin e saj 3-vjeçar Daniel dhe vajzën 20-muajshe Alex, ndërsa bashkëshorti i saj, Julian, ka ndërmarrjen e tij private.

Ajo thotë: “Kam shëtitur gjith botën, dhe shumë pak kam parë bashkëshortin tim, për shkak se nuk isha në shtëpi pesë ditë në javë. Dëshironim të krijojmë familje, por kisha probleme të mbetem shtatëzëne. Kështu, vendosa të paraqes dorëheqjen time, gjë që ndodhi menjëherë”.

Katër muaj pas lindjes së djalit të saj Alex, ajo ka punar gjysëm orari, por kur ajo ka mbetur shtatëzëne sërish, ka vendosur ta braktisë karrierën për shkak të jetës familjare.

“Nëna ime kishte restorant dhe edhe pse për nevojat tona si fëmijë ishte rreth nesh, ajo punonte shumë. E dija se vërtetë dëshiroja të jem tërë kohën në dispozicion të fëmijëve të mi. Jam kënaqur në punë, por nuk kam dashur të bëhem grua me karrierë që punon pesë ditë në javë, që ka kujdestare (dadë, shërbëtore) në shtëpi dhe që shef fëmijët e saj vetëm gjatë fundjavave. Vërtetë e dua jetën time tani. Në lagjen tonë, unë jam gruaja që i mbledh të gjithë fëmijët e lagjes për çaj. Vetë gatuaj bukën dhe u them fëmijëve ta provojnë. Poashtu bëjmë shumë gjëra tjera. Ndoshta ndonjëherë do të kthehem në punë, mirëpo ajo mund të jetë më shumë punë bamirësie se sa punë me orar të plotë. E, a mund që një grua t’i ketë të gjitha? Ndoshta, por ajo nuk është ajo që dua”, përfundon ajo.

اmimi i përpjekjeve për t’i pasur të gjitha

- Sipas Institutit Kinsey për hulumtim në riprodhim, gjini dhe seks, presionet mbi gratë e sotme të martuara nënkuptojnë se ata kanë më pak marrëdhënie seksuale se sa gratë e viteve të ’50-ta. Vetëm një nga tre gra, kanë marrëdhënie seksuale me bashkëshortët e tyre më shumë se dy herë në javë.

- Rezultatet e një hulumtimi të zhvilluar nga Universiteti i Londrës, një nga pesë gratë e lindura në vitin 1970 ka vuajtur nga depresioni dhe shqetësimet në moshën e tyre 30-vjeçare, që është përqindje e dyfishtë nga gratë e lindura në vitin 1940.

- Një anketë e zhvilluar nga qendra e anketave Gallup në vitin 1954, tregon se 98 për qind e njerëzve nuk kanë pranuar nënat e ndara; sot vetëm 38 për qind kanë mendim të njëjtë.

- Dy të tretat e grave në vitin 1954 kanë rregulluar (meremetuar) këpucët, ndërsa sot një proporcion i ngjashëm këpucët nuk i rregullon, por thjesht i hedh.

- Një statistikë shoqërore që nuk ka ndryshuar ndërmjet vitit 1954 dhe të sotmes është proporcioni i burrave që thonë se bëjnë punët e shtëpisë, 12 për qind.

- Një në dhjetë martesa që kanë hyrë adoleshentet në Britani të Madhe gjatë fundit të viteve të ’60-ta kanë përfunduar në ndarje brenda 5 vjetëve, ndërsa ndërmjet viteve 1985 dhe 1989 përqindja është një në katër.

[~Geri~]

Hutbja lamtumirëse e Muhammedit a.s. në Arafat

O ju njerëz ! Dëgjoni çka do t'ju them, sepse nuk e di se a do t'ju takoj juve në këtë vënd pas këtij viti.

O ju njerëz ! Frikësohuni Allahut dhe respektonie atë. Bëhuni të njerëzishëm e të drejtë ndaj vetës e ndaj të tjerëve. Kjo është dita e flijimeve në emër të Allahut. Me të vërtetë gjaku juaj, pasuria juaj janë të shënjta për ju, derisa të takoheni me Krijuesin tuaj, ashtu siç është e shënjtë kjo ditë në këtë muaj dhe në këtë vënd.

- Ruani, respektoni dhe nderoni vlerën e përsonalitetit njerëzor.
- Njeriu është vepër madhështore e Allahut dhe vaj për atë kush e përçmon nderin dhe dinjitetin e veprës së Allahut.
- Ju o njerëz, pashmangshëm dhe pakthyeshëm do t'i ktheheni Allahut të Amshueshëm dhe Ai do tju thërrasë në përgjegjësi për veprat dhe punën tuaj.
- O besimdrejtë ! Ta dini, ta mbani në mënd, dhe të jeni të bindur, se ka përfunduar koha e mosdijës dhe e traditave të këqia, të cilat aq fatkeqësi i kanë sjellë gjinis njerëzore. Unë ju kam treguar rrugën e shpëtimit të cilës duhet ecur.
- Gjërat të cilat u janë dhënë në amanet, ruani si të juajat dhe kthejini besnikërisht dhe me kohë atij të cilit i përkasin.
- Gjakmarrja është e ndaluar, të gjitha akuzat e këtilla të cilat rrjedhin nga koha e para Islamit, anulohën. Akuza e parë e tillë e cila anulohet, është gjakmarrja e ungjit tim Amir B. Rebi'b Harith B. Abdulmut-talib, të cilin të pafajshëm e mbytën njerëzit nga fisi Hudhejl. Kjo gjakmarrje le të harrohet dhe të gjitha të tjerat në të ardhmën le të falën.
- Fajdeja dhe kamata janë të ndaluara. Huadhënësi nga huamarrësi duhet të marrë vetëm atë që vërtetë ia ka huazuar. Huatë e para të cilat i nënshtrohën këtij vëndimi janë huat e ungjit tim Abbasit, i cili ka pasur mjaft borxhlinj.
- O ju besimdrejtë ! Faljani kamatën borrxhlinjve. Dëgjoni këshillën time dhe pasuria juaj do të shtohet, sepse juve ju mbetet kryegjëja për tregëti dhe punë të ndershme.
- Nëse këtë nuk e bëni dinie se rëndë e keni zemëruar Allahun dhe të Dërguarin e Tij.
- Nëse borrxhliu juaj është në vështirësi, shtyjani afatin e pagimit, ndërsa nëse jeni në gjendje që borrxhin t'ja falni, kjo është edhe më e mirë për ju.
- O ju besimdrejtë ! O ju njerëz ! Frikkësohuni asaj dite e cila me siguri do të vijë, kur të gjithë do të vini para Allahut, i cili është i vetmi gjykatës Suprem, dhe ku ju pret drejtësia apsolute.
- Kur të obligoheni që një borrxh ta paguani me kohë dhe kur të bëni marrëveshje, të gjitha bëni me shkrim, saktë dhe besnikërisht theksoni afatin e pagimit…
- O të vdekshëm ! Duani dhe dëgjoni Zotin. Krijuesin e tërë materjes dhe jomaterjes, i cili krijoi meshkuj dhe femra, prej të cilëve zhvillohet gjinia njerëzore.
- Frikësoniu Allahut, në ndihmën, prehjen dhe mëshirën e të cilit jemi të gjithë të udhëzuar. Ne jemi të vdekshëm të cilët për çdo rast jemi gjithnjë e më afër vdekjes dhe takimit me Të me Allahun e Amshueshëm me Gjykatësin e Drejtë.


- Respektoni farefisin. Besnikërisht përmbushni detyrat dhe obligimet të cilat ekzistojne ndërmjet burrit dhe gruas, ndërmjet prindërve dhe fëmijëve. Fëmia e fiton Xhennetin nën këmbët e nënës së tij.
- Ruaniu prostitucionit, tradhëtisë bashkëshortore dhe xhelozisë. Prostitucioni dhe tradhëtia bashkëshortore janë mëkat i rëndë, ndërkaq xhelozia të çon nga përçarja në martesë.
- Martoni ato të cilat i doni, e kur vullneti i Zotit ju bashkon, atëherë respektohuni, duajuni, në dashuri dhe harmoni.
- O bashkëshortë ! Silluni ndaj grave tuaja me shumë mirësi dhe dashuri…

- O besimdrejtë ! Largohuni nga ngatërresat dhe përgoimi.
- Ata të cilët u bëjnë shpifje grave të ndershme, le të jenë të mallkuar në të dy botrat. Ata të cilët i akuzojnë gratë e ndershme për tradhëti në martesë, ose për amorale, e nuk munden për këtë të sjellin katër dëshmitarë të besueshëm, dënoni me tetëdhjetë dhe asnjëherë në të ardhmën në asgjë mos iu besoni, sepse ata janë njerëz të poshtër dhe të këqinj.

- Nëse ndieni se ndaj grave tuaja është zvogëluar dashuria, mos nxitoni, mëndoni mirë, mbase Allahu ndërmjet këtij sprovimi ju udhëzon në rrugët e fatit të ri të madh, me të cilin dëshiron t'ju përgëzojë. - Mos kërkoni shkurorizim pa shkaqe të arsyeshme, sepse prej të gjitha gjërave që Allahu i ka lëjuar, më së tepërmi e urren shkurorëzimin

- Gratë tuaja janë dorëzuar në besë të Zotit. Respektonie, o besimdrejtë, atë amanet të Zotit..
- O ju njerëz ! Sot djalli i mallkuar është i dëshpëruar, sepse ka pasur humbje dhe nuk mundet më të ndikoj në ju. Ju megjithatë bëhuni të kujdesshëm që ai i mallkuar të mos ju lajthitë as në gjërat më të vogla.
- O besimdrejtë ! Kur e caktoni dhe e mbani ndërmjet vete trashigiminë, bëhuni të drejtë dhe përmbahuni Librit të Allahut. Ruani pasurinë e të miturve, të paaftëve dhe të marrëve.
- Zoti çdo njeriu i ka dhënë të drejtën e vet, prandaj nuk ka nevojë t'u lihet trashëgimtarëve testament ; ndërsa testament nuk mund tu lihet më tepër se një e treta e pasurisë.
- Fëmija i takon atij në shtratin e të cilit është lindur. Kush pohon se i takon tjeterkujt përveç prindit, atë do ta arrijë mallkimi i Zotit.
- Nuk i lëjohet gruas që të japë diçka nga pasuria e burrit të saj pa lëjën e tij.
- Borrxhin duhet paguar, ndërsa sendin e huazuar duhet kthyer. Dhurata duhet kthyer me dhuratë. Kush hyn dorëzanë për dikë ai obligohet dhe me përgjegjësi për dorëzanin…
- O ju njerëz ! Dëgjoni çka po ju them dhe mbani mënd mirë. Unë po ua lë Librin e Allahut - Kur'anin, i cili nëse i përmbaheni, gjithnjë do t'ju ruajë që të mos e humbni rrugën e drejtë, rrugën e drejtësisë dhe të së vërtetës. Kur'ani është Libër i qartë dhe i shenjtë, vepër e vërtetë e Allahut, Fjalë e Tij, në vërtetësinë e të cilit nuk ka dyshim.
- Pas vetës e keni tërë jetën time, fjalët dhe veprat e mia. Gjithçka që kam folur, punuar jam përpjekur që ato të jenë në përputhshmëri të plotë me urdhërat e Allahut. Ju me të vërtetë nuk do të lajthitni përderisa t'i përmbaheni Kur'anit dhe sunnetit tim.
- O besimdrejtë ! Flitni gjithë të vërtetën e pastër. Urrejtja asnjëherë të mos ju largojë nga rruga e të drejtave dhe drejtësisë. Drejtësia është motra e devotshmërisë. Frikësojuni Allahut ! Ai e sheh punën tuaj.
- O ju njerëz ! E dëgjuat porosinë time, futeni në zemrat tuaja e në jetën tuaj. Të gjithë ata të cilët i kanë dëgjuar fjalët e mia, le t'ua përcjellin atyre që nuk i kanë dëgjuar ! Sepse prej atyre mund të ketë më të kuptueshëm se vetë dëgjuesit.

(Pas një pushimi të shkurtër Pejgamberi a.s. me zë të butë ka thënë)

"O Zoti im ! A e kam përmbushur detyrën time dhe misionin e besuar ?"
- "O i dërguari i Allahut ! Ti besnikërisht e ke përmbushur misionin tënd dhe neve na ke komunikuar çka të ka urdhëruar Allahu" u përgjigjën më se 100.000 haxhinjtë të pranishëm në këtë tubim.

(Atëherë Muhammedi a.s. me zë solemn foli)

O Zoti im, dëshmo (në këtë) ! (Atë ditë Allahu xh.sh. shpalli ajetin e Kur'anit):
"Sot juve ua kam përkryer fenë tuaj, dhe begatinë time ndaj jush e kam plotësuan, dhe jam i kënaqur që Islami të jetë fe e juaj" (El-Maidetu, 3)

[~Geri~]

Pozita e Lartë që Islami i Dha Grave



Kohët e fundit pozita e grave në Islam është shndërruar në çështje debati. Kanë dalë disa keqkuptime nga paragjykimet apo praktikat tradicionale të cilat shikohen si 'Islame', por nuk janë të tilla. Në vijim do paraqesim disa konsiderata për gruan në fenë Islame, prej nga do të mund të shohim qartë se Islami i jep gruas vlerë të lartë në shoqëri, i jep liri, komoditet dhe prehje.

Gratë në Kur'an

Statusi i grave dhe marëdhënia e tyre me burrat, bazuar ne urdhërat e Zotit, na është paraqitur përmes Kur'anit dhe konsiston në një drejtësi totale. Islami sugjeron barazinë e të drejtave, përgjegjësive dhe detyrave e të dy gjinive. Feja Islame bazohet në simpati, tolerance dhe respekt për njerun, dhe nuk i diskriminon gratë.

Shembujt e moralit të mirë që na janë komunikuar përmes Kur'anit janë universalisht në përputhje me natyrën tonë humane, si dhe janë të vlefshme për të gjithë etapat e historisë. Në këtë kategori bëjnë pjesë edhe respekti për gruan dhe të drejtat e saj. Në Kur'an, Allahu xh.sh. insiston se detyrat dhe përgjegjësitë e grave janë të njëjta me ato të burrave. Për më tepër, gjatë kryerjes së këtyre detyrave dhe përgjegjësive burrat dhe gratë duhet të ndihmojnë dhe mbështesin njëri-tjetrin.

"Besimtarët, burra dhe gra, janë mbrojtës për njëri-tjetrin; urdhërojnë për të mirë, dhe ndalojnë të keqen; ata e falin namazin dhe japin zekatin, i binden Allahut dhe të dërguarit të Tij. Të tillët do t’i mëshirojë Allahu; me të vërtetë Allahu është i Fuqishëm, i Urtë. (Kur'an, Sure Teube, 9:71)

Allahu xh.sh. thekson se besimtarët do të shpërblehen në të njëjtën mënyrë - bazuar në punët e tyre (pavarësisht nga gjinia).

"Zoti i tyre iu përgjegj lutjes së tyre (e tha): Unë nuk ia humb mundin asnjërit prej jush, mashkull qoftë apo femër…" (Kur’an, Sure Ali-Imran, 3:195),

“Kush bën vepër të mirë, qoftë mashkull ose femër, e duke qenë besimtar, Ne do t’i japim atij jetë të mirë (në këtë botë), e (në botën tjetër) do t’u japim shpërblimin më të mirë për veprat e tyre.” (Kur’an, Sure Nahl, 16:97)

Në një tjetër ajet burrat dhe gratë Muslimane merren në konsideratë së bashku, dhe theksohet se të dy gjinitë kanë të njëjtin status dhe përgjegjësi para Zotit.

"Nuk ka dyshim se për Muslimanët (burra) dhe Muslimanet (grate), besimtarët e besimtaret, adhuruesit e adhurueset, të sinqertit dhe të sinqertat, durimtarët dhe durimtaret, të përvuajturit dhe të përvuajturat, sadakdhënësit dhe sadakdhënëset, agjëruesit dhe agjërueset, ruajtësit e nderit dhe ruajtëset e nderit, shumë përmendësit e Allahut e shumë përmendëset e Allahut, (për ta) Allahu ka përgatitur falje (mëkatesh) dhe shpërblim të madh." (Kur'an, Sure Ahzab, 33:35)

Në Kur'an gjenden edhe shumë ajete të tjera që shprehin qartë se burrat dhe gratë janë ekzaktësisht të barabartë në lidhje me detyrat dhe përgjegjësitë e tyre, dhe në kthim edhe shpërblimet apo dënimet e tyre. Ka disa dallime në çeshtje sociale që shërbejnë për mbrojtjen dhe prehjen e gruas. Urdhërat e Kuranit marrin parasysh dallimet natyrale të lindura mes dy gjinive që rezultojnë nga krijimi i tyre, dhe nën këtë dritë Islami sugjeron një sistem për të mirëmbajtur drejtësi të barabartë për burrat dhe gratë.

Në lidhje me martesën, detyrat dhe përgjegjësitë e çiftit ndaj njëri-tjetrit kërkojnë barazi. Zoti kërkon që të dy bashkëshortët të jenë mbrojtës dhe mbikqyrës të njëri-tjetrit. Kjo shprehet kështu në Kur'an:

"Ato (gratë) janë prehje (mbulesë) për ju dhe ju jeni prehje (mbulesë) për ato..." (Kur'an, 2:187)

Shumë rregulla e urdhëresa gjenden në Kur'an në lidhje me mbrojtjen e të drejtave të gruas për martesë. Kështu martesa bazohet në dëshirën e lirë të dy palëve; burri duhet të ofrojë mbështetje ekonomike për gruan e tij (shiko Kur'an, 4:4); si dhe burri duhet të kujdeset për ish-gruan e tij pas divorcit (shiko Kur'an, 65:6).



Emancipimi i gruas me ardhjen e Islamit



Islami solli vendosjen e drejtësisë në marëdhëniet burrë-grua dhe i dha fund praktikave të dëmshme që rridhnin nga zakonet dhe traditat e shoqërive para-Islamike. Në shoqërinë Arabe para-Islamike, Arabët paganë (të pafe) e konsideronin gruan si një qënie inferiore dhe po të kishe vajzë konsiderohej si turp. Baballarët e vajzave preferonin më mirë t'i varrosnin bijat e veta ashtu të gjalla sesa të lajmëronin për lindjen e tyre. Përmes Kur'anit Allahu e ndaloi këtë traditë të tmerrshme dhe paralajmëroi se në Ditën e Gjykimit këta njerëz do të japin llogari për veprimet e tyre.

Në fakt, Islami solli me vete një emancipim të paparë për gruan e cila ishte aq shumë e persekutuar në kohërat pagane.

Prof. Bernard Lewis, i njohur si ekspert perëndimor për historinë e Islamit, komenton për këtë:

"Në përgjithësi, ardhja e Islamit solli një përmirësim të jashtëzakonshëm për pozitën e grave në Arabinë e hershme duke i dhënë atyre pasuri dhe të drejta të tjera, si dhe duke u dhënë mbrojtje ndaj trajtimit të keq që i bënin burrat apo pronarët e tyre. Vrasja e foshnjeve femra, e sanksionuar ne Arabinë Pagane u bë e paligjshme me ardhjen e Islamit. Megjithate pozita e grave mbeti e varfër, dhe u keqësua kur mesazhi origjinal i Islamit humbi momentin dhe u modifikua nën influencën e sjelljeve dhe zakoneve që ekzistonin para Islamit" (1995, fq. 210).

Një tjetër studiuese perëndimore për Islamin, Karen Armstrong, bën këtë koment:

"Duhet të rikujtojmë sesi ka qenë jeta për gratë në periudhën para Islamit, kur vrasja e foshnjeve vajza ishte normë dhe kur gruaja nuk kishte asnjë të drejtë fare. Gratë, ashtu si skllevërit. trajtoheshin me inferioritet, e ato nuk kishin ekzistencë ligjore. Në një botë të tillë primitive, ajo që arriti të bëjë Muhamedi për gratë ishte e jashtëzakonshme. Vetëm ideja e thjeshtë se gruaja mund të bëhej dëshmimtare apo se ajo mund të trashëgonte çdo gjë ishte habitëse, magjepëse" (1992, 191)

Madje, gjatë shekujve pas profetit Muhamed, gratë në shoqëritë Islame gëzonin një pozitë shoqërore shumë më të lartë se gratë në vendet kristiane.

Studiuesja Armstrong thekson se gjate Mesjetës:

"... Muslimanët ishin të tmerruar kur shikonin mënyrën e trajtimit të grave nga të krishterët në Perëndim nëpër shtetet e Kryqëzatës (Krusada), dhe studiuesit kristianë akuzonin Islamin se i jepte shume fuqi grave dhe skllevërve" (1992, 199).

James Stef deklaron se ....

Islami i dha gruas nder dhe krenari dhe zbriti per te ne Kuran Suren e grave kur ben nje rregullim te mirefillte te ceshtjeve ligjore dhe sociale te grave.Po keshtu Kurani famelarte permban brenda tij nje nga suret me te famshme te zbritura profetit Muhamed a.s .Suren e Merjemes (Maries) Nenes se Jezusit.Emertimi i ketij kapitulli me kete sure eshte nderim per femren dhe nenen ne vecanti.Sure ku flitet per mrekulline hyjnore e te berit Nene.Po keshtu kurani famelarte ne shume sure te tjera ka nxjerr ne pah karakteristika te femrava gjate koherave.Karakteristiken e gruas se Faraonit e cila nuk u gjunjezua para presionit te nje idhujtari per te vetmen arsye pse ajo besonte ne Zotin duke e ngritur kete femer ne pozite te larte me gjithe grate e tjera te botes.Po keshtu rasti i Belkises mbretereshes e cila adhuronte diellin dhe pastaj konvertimin e saj ne Islam nga thirrja qe i beri Sulajmani dhe zgjuarsine e saj per te triumfuar me mjete paqesore kunder burrit.

Ana King, një Muslimane e konvertuar në Islam, shjegon emancipimin e grave me ardhjen e Islamit si vijon:

Së pari, Islami i dha grave të drejta në një kohë kur gratë nuk ishin asgjë tjetër veç pronë e burrit. Islami i dha grave të drejtë të blejnë e të shesin vetë, të kenë bizneset e tyre dhe të shprehin pikëpamjet e tyre politike. Po ashtu Islami e inkurajoi gruan të studiojë dhe të marrë dituri Islame, duke thyer kështu një nga ndalesat që kishin vënë fetë e tjera të cilat i ndalonin gratë të merrnin dituri fetare apo as edhe t'i preknin tekstet fetare. Islami i dha fund praktikës kur gruaja martohej pa pëlqimin e saj. Ndaj, dikush duhet të jetë tepër kokëfortë të refuzojë faktet dhe provat se Islami me të vërtetë ishte çliruesi i parë i gruas.

Tendencat që shihen përsëri sot për ta trajtuar gruan me inferioritet e cila nuk ka të drejtë të arsimohet dhe duhet të veçohet totalisht nga shoqëria filluan të ngrenë kokë më vonë në botën Islame si rezultat i devijimeve nga rruga e drejtë Kur'anore.

Përfundim

Në përfundim mund të themi se mentaliteti që i përbuz gratë, i përjashton ato nga shoqeria dhe i konsideron ato si qytetarë të shkallës së dytë është vetëm një zakon i mrapshtë pagan (jo-fetar), i cili nuk ka vend në Islam.

Në të vërtetë gratë e devotshme janë paraqitur si shembuj të mirë për gjithë njerëzimin në Kur'an. Një nga ato është Merjemi (Maria), nëna e Isait (Jezusit). Tjetër shembull është gruaja e Faraonit të Egjiptit e cila pavarësisht nga ligësia e burrit të saj është përshkruar në Kur'an si një Muslimane ideale (shiko Kur'anin, 66:11-12). Në Kur'an përshkruhen biseda shumë të këndshme /të pëlqyeshme si ajo mes Profetit Sulejman dhe Mbretëreshës Shiba (shiko Kur'anin, 27:42-44), apo ai midis Musait dhe dy zonjushave (shiko Kur'an, 28:23-26), biseda këto që simbolizojnë marëdhëniet shoqërore të civilizuara midis dy gjinive.

Prandaj është ë pamundur për një Musliman që të tregohet fanatik me gratë. Në një shoqëri ku praktikohen normat e vërteta morale Islame, grave i tregohet respekt dhe simpati e pamasë, dhe atyre u sigurohet të jetojnë në liri dhe rehati.

Rregulli bazë në interpretimet Kuranore është që kuptimi i nxjerrë të jetë në konformitet me integritetin e Kuranit. Kur kjo konsiderohet, do mund të shohim se të gjithë rregullat e caktuara nga Allahu për gruan formojnë një strukturë shoqërore që i lejon ato të jetojnë në mënyrën më të rehatshme dhe më të lumtur.


--------------------------------------------------------------------------------

Bibliografi:

(1) Bernard Lewis, The Middle East, Weidenfeld & Nicolson, London, 1995.
(2) Karen Armstrong, Muhammad A Biography of The Prophet, Harper Collins Publisher, USA, 1992.

[Zana e malit]

Ne perendimin kapitalist i vetmi Zot eshte paraja dhe perfitimi. Me ne krye demokracine qe nuk e heqin fare nga goja, te drejtat e njeriut, te drejtat e gruas e gjera te tjera si keto jane vetem sa per paraqitje.
Ne perendim, tema qe keqperdoret me shume eshte tema e gruas...Duke u fshehur pas mrojtjes se te drejtave te gruas, me te vertete jane ato qe u bejne te keqen me te madhe atyre. Por i hedhin kesaj nje mbulese aq te bukur persiper saqe as vete grate nuk e kuptojne dot tiranine nen te cilen ndodhen...

Shikojnei se si u drejtohet grave muslimane poetesha e njohur franceze Madam Mardirous:

" Dijani mire vleren te mirave ne te cilat jetoni!...Ju nuk mund t'i dini torturat qe u behen grave nen emrin Liri. Ah sikur te dini numrin e vajzave qe kane qare me denese ne shpatullat e mija...Eshte e vertete, te futesh ne nje ballo me drita dhe me lule duket dicka e bukur. Duket si nje e drejte qe u jepet grave, por ne te vertete keto jane vendet ku perfitohet nga grate, jane vendet ku ato perdoren per te permbushur epshet e meshkujve. Po u bej thirrje meshkujve muslimane: tregojani keto gjera grave dhe vajzave tuaja!Qe te mos mendojne kurre qe keto te drejta qe u jepen grave jane per te miren e tyre!Te mos kene zili keto gra!"


Disa fjale te urta ne lidhje me grate, te marra nga libri "Proverbes sur les femmes" te shkrimtarit francez Quitard:

"Gruaja eshte nje merimange qe i fut burrat ne gracke"

"Ate qe nuk e ben dot shejtani, e ben gruaja"

"Koka mbi trupin e femres eshte koka e shejtanit"

"Ai qe ka grua eshte njelloj si te kete blete, se ajo e pickon vazhdimisht"

"Gruaja eshte si kalendari, te hyn ne pune vetem nje vit"

"Gruas edhe po t'i pritet gjuha, nuk pushon"

"Nje grua e mire do te thote nje grua pa tru"

"Gruaja rrihet por nuk vritet"


Disa fjale te PEJGAMBERIT "sal-lallahu alejhi ue sel-lem":

"Ne Ahiret do te jem une ai i cili do kerkoje te drejten e gruas qe eshte rrahur nga burri."

"Me i miri prej muslimaneve eshte ai i cili eshte me i mire me gruan e tij"

"Mos i mundoni grate! Ato jane amaneti i All-llahut teala. Tregohuni te bute dhe silluni mire me to!"

"Xhenneti eshte nen kembet e nenave"

Deri ne vitet 1790 ne Angli shitja e gruas, ose me sakte, shitja e gruas nga burri i saj ishte nje ngjarje e zakonshme qe ndodhte cdo dite. Ne gazeta gjeje lajme te tilla ne lidhje me kete shitje: "Rast i mire, rast qe nuk duhet ta humbisni" etj...Grate te heshtura ndiqnin burrat e tyre te cilet u kishin hedhur nga nje litar ne qafe dhe i conin ne pazar. Ne pazar qendronin bashke me lopet, vicat dhe delet dhe shiteshin duke duke bere pazar njesoj si kafshet. Shitesit e demostronin dhe e lavderonin mallin e tyre deri ne imtesite me te vogla. Mbi te gjithe edhe shteti merrte taksa nga keto shitje. Shitjet qe beheshin pa dijenine e shtetit, quheshin te pavlefshme. Ne shitje gjendeshin te gatshem nepunesit e shtetit te cilet pregatisnin menjehere tapine ne lidhje me shitjen.
Ishte e detyrueshme qe grate te coheshin ne pazar duke u terhequr nga nje litar qe u hidhej ne qafe.

****************************************
Marre nga "Takvim"

ZeM

[fjollat]

Marrë nga forumi islam

DËSHMIA E GRUAS
Është bërë një traditë e bukur celebrimi i martesës në xhami. Çifti, të paktën nga aspekti shpirtëror sikur qetësohet se e ka kryer detyrën fetare, ose me shprehjen popullore; “ia ka bërë adetet”.
Vitin e kaluar, një kolege m’u drejtua e habitur “pse nuk më pranoi mua si dëshmitare dhe pranoi vetëm meshkuj hoxha kur shkuam për celebrimin e një të afërmi në xhami?” Menjëherë mendova se me sa duket hoxha ka përtuar t’i shpjegojë se pse duhen(!) “një grumbull” gra për një dëshmi të tillë dhe e ka prerë për shkurt..

DËSHMIA E GRUAS NË TRADITËN ISLAME
“Me vite të tëra është diskutuar nëse gruaja mund të bëhet dëshmitare vetëm apo jo” nuk mund të thuhet! Sepse nuk është diskutuar një gjë e tillë. Është pranuar se gruaja është gjysma e burrit. Madje, pata lexuar se Imam Adhami(Ebu Hanifja) preferon dëshminë e një djaloshi 15-16 vjeçar se sa të dy grave në një rast që vidhet një lopë. Kjo është normale për atë periudhë, ku gjithandej dominonte patriarkalizmi. (Disa shekuj më vonë pranohet si kusht mospranimi i dëshmisë së gruas edhe në kanunin e Lekë Dukagjinit.)
Pse, nuk mund të bëhet dëshmitare gruaja?
Natyrisht që po –thonë dijetarët tanë- por duke mos harruar se “dëshmia e tyre është e barabartë me gjysmën e dëshmisë së burrit”. Pra, sipas tyre, duhen dy gra që të plotësojnë dëshminë e një personi. Me një shprehje tjetër, sipas kësaj, në këtë rast, vlera e gruas është e barabartë me gjysmën e vlerës së burrit.
Ku bazohen këta dijetarë dhe sa kanë të drejtë të nxjerrin një konkluzion të tillë?
Ajeti 282 i sures Bekare është bërë burimi kryesor dhe frymëzuesi i një gjykimi të tillë. Ky ajet (që është një faqje Kur’an) bën fjalë për drejtësinë tregtare. Myslimanët këshillohen që t’i rregjistrojnë borxhet që kanë në mes njëri-tjetrit në marrëdhëniet tregtare. Dhe ky rregjistrim duhet të bëhet në praninë e dëshmitarëve:
“O besimtarë, kur merrni hua prej njëri-tjetrit për një afat të caktuar, shkruajeni atë. Dhe nga mesi juaj le të shkruaj një shkrues i drejtë(objektiv) dhe të mos ngurrojë nga të shkruarit ashtu siç e ka mësuar Allahu(pra, sipas rregullave kur’anore). Le të shkruaj, e atij le t’i diktojë ai që pranon borxhin, le t’i frikësohet Allahut, Zotit të tij e të mos lërë mangu asnjë send nga ai.(...) Kërkoni të dëshmojnë dy dëshmitarë burra nga mesi juaj, e në qoftë se nuk gjinden dy burra, atëherë një burr e dy gra, nga dëshmitarët që i pranoni. Për atë se nëse njëra prej tyre gabon, t’ia përkujtojë tjetra....”
Siç duket qartë, verseti është zbritur që të tregojë se është e dobishme shkruarja e borxheve në tregti që të parandalohen mosmarrëveshjet e mundshme, ose me një shprehje tjetër, Allahu këshillon shkruarjen e borxheve që të largohen padrejtësitë.
Ndërsa shkaku i kërkimit të dy grave dëshmitare në vend të një burri dëshmitar nuk është ngase gratë janë më poshtë se burrat nga aspekti i vlerësimit dhe i statusit njerëzor e as nuk ka të bëjë me mendjen apo moralin e tyre. Ky ndryshim mes burrave e grave është ngase në përgjithësi gratë në kohën e Pejgamberit(sav) kanë qenë më pak të interresuara se burrat në fushën e tregtisë. Dëshmia në lidhje me një çështje që nuk është njohuria e duhur mund të sjell vështirësi. Ja pra, për këtë është gjetur kjo rrugëzgjidhje dhe është kërkuar një dëshmi e rregullt.(Abduh, Menar, III, 124 dhe në vazhdim)
Gjithashtu hadithi: “Nuk është e lejuar dëshmia e beduinit për qytetarin” (Avnu’l-Ma’bud, Medine, 1969, X, 10) ka të njëjtën mënyrë gjykimi. Këtu nuk është gruaja ajo që nuk pranohet si dëshmitare, është burri. Shkaku është mundësia e kufizuar e kontributit të beduinit për të zbardhur të vërtetën. Por nëse mendojmë se beduini zbret në qytet të banojë dhe i ndryshon niveli arsimor apo pa shkuar në qytet me zhvillimin e mjeteve të komunikimit nëse e ka shtuar diturinë dhe përforcuar intelektin, atëherë gjykimi do ndryshojë, dëshmia e tij do pranohet dhe do lejohet.
Nëse e lexojmë me kujdes ajetin e sipërpërmendur, vërejmë se përfundimisht një grua dëshmon. Në qoftë se një dëshmitare i jep të dhënat e pritura nga dëshmia, meseleja aty përfundon. Nëse nuk i jep, atëherë ndërhyn gruaja e dytë. Nga ky verset nuk mund të nxjerrim ndonjë konkluzion si “dëshmia e gruas është e barabartë me gjysmën e dëshmisë së burrit”. Mosqënien e një dallimi të tillë do e vërejmë haptasi edhe në versetet e mëposhtëm:
“Ato nga gratë tuaja që bëjnë imoralitet, kërkoni që kundër tyre të dëshmojnë katër vetë prej jush(të pranishmëve në ngjarje); nëse vërtetohet me dëshmitarë(imoraliteti), mbyllni ato në shtëpia derisa t’i marrë vdekja ose derisa Allahu të përcaktojë ndonjë rrugë për to.” (Nisa, 15) (Sipas shumë komentatorëve “gratë që bëjnë imoralitet” në këtë verset janë lezbiket.)
“O ju që besuat, dëshmimi me rastin e atij që lë testament kur është afruar ndonjërit prej jush vdekja, bëhet me dy dëshmitarë të drejtë nga mesi juaj, ose nga dy të tjerë pos jush...” (Maide, 106)
“E kur t’i afrohen ato mbarimit të afatit të tyre, atëherë ose mbani si duhet, ose ndanu prej tyre si është e udhës, e këtë do ta dëshmojnë dy dëshmitarë të drejtë nga mesi juaj dhe dëshminë zbatojeni për hir të Allahut....” (Talak, 2)
“Edhe ata të cilët bëjnë shpifje për gratë e ndershme dhe nuk sjellin katër dëshmitarë...” (Nur, 4)
Sipas të gjithë komentatorëve të Kur’anit, shumësi i përdorur për meshkujt i përfshin edhe femrat (M. I. Derveze, el-Mer’e Fi’l-Kur’an ve’s-Sunne, Bejrut, 1967, 229). Pra, atëherë nuk ka rëndësi fare se kush e bën dëshminë, mashkulli apo femra dhe kjo tregon që dëshmia e gruas është e barabartë me dëshminë e burrit. Argumentet më të qartë për këtë janë versetet 6-9 të sures Nur:
“Ndërsa ata të cilët shpifin për gra të veta dhe nuk kanë dëshmitarë tjetër përveç vetes, dëshmimi i çdonjërit prej tyre(që bën këtë akuzim) është: të betohet katër herë në Allahun se ai e thotë të vërtetën. E pesta (herë e betimit të atij që akuzon) është: (të pranojë duke e shprehur) mallkimin e Allahut, nëse ai gënjen. Përsa i përket asaj (gruas së akuzuar) i largohet dënimi(që mund t’i jepet për një faj të tillë), nëse betohet katër herë në Allahun se ai (akuzuesi) gënjen. E pesta herë e betimit të jetë që ta godis hidhërimi i Allahut, atë (gruan) nëse ai, ka qenë i vërtetë.”
Nëse me të vërtetë të ishte dëshmia e gruas sa gjysma e dëshmisë së burrit; Zoti do të kërkonte nga ajo të dëshmonte tetë herë. Prandaj, të thuhet se dëshmia e gruas është e barabartë me gjysmën e dëshmisë së burrit nuk është asgjë tjetër veçse të dalësh kundër Kur’anit.


PS, është më se normale të ketë komente "ZHGLË", si të gjitha komentet e jo-muslimanëve në këtë temë, sepse janë rezultat i injorancës. Normalisht se sikur të kishin njohuri në këtë lëmi, nuk do të dilnin me komente të tilla, injoranca shpie në konkluzione të gabuara. Islami nuk mësohet nga propagandat anti-islame.

Ju përshëndes

[~Geri~]

Mirësevjen lule trendafili


Mirësevjen

ti që je: namazlie, agjëruese, e devotshme dhe e pajisura me frikërespekt.

ti që je: e ndershme, e matur, e mbuluar dhe dinjitoze.

ti që je: e arsimuar, syhapur, vizionare dhe e udhëzuar.

ti që je: besnike, e vërtetë, sadakadhënëse dhe mikeshë.

ti që je: durimtare, që shpreson shpërblimin, penduese dhe që kthehesh te All-llahu,

ti që je: përmendëse e All-llahut, falënderuese, thirrëse dhe e vetëdishme.

ti që je: pasuese e Asijës, Merjemes dhe Hadixhes.

ti që je: edukatore e trimave dhe nënë e burrave.

ti që je: kultivuese e vlerave dhe kujdestare e idealeve.

ti që je: xheloze për nëpërkëmbjen e kufinjve dhe larg të gjitha harameve.


Po

Po …buzëqeshjes tënde të bukur që nxit dashurinë dhe dërgon afërsi tjerëve.

Po … fjalëve tuaja të mira që ngrisin shoqëri të ligjshme dhe eliminojnë urrejtjet.

Po … sadakasë që e bën të lumtur një të ngratë, gëzon një të varfër dhe ngop një të urritur.

Po … ndejës me Kur'an, duke lexuar, menduar rreth tij, duke zbatuar, përplot pendim dhe istigfar.

Po … dhikrit dhe istigfarit të shumtë, mvarshmërisë nga duaja dhe përmirëskmit të pendimit.

Po… edukimit të fëmijëve tuaj në fe, mësimit të sunnetit dhe udhëzimit drejt asaj që u bën dobi atyre.

Po … nderit dhe mbulesës të cilën e ka urdhëruar All-llahu, që është rruga e mbrojtjes dhe ruajtjes.

Po… shoqërimit me gra dhe vajza të mira që ia kanë frikë All-llahut, e duan fenë dhe i nderojnë vlerat.

Po … bamirësisë ndaj prindërve, kujdesit ndaj farefisit, nderimit të komshisë dhe kujdesit për jetimin.

Po … leximit të dobishëm, shfletimit përfitues, librit të këndshëm dhe udhëzues.


Jo…!

Jo… harxhimit të kohës në gjëra të pavlefshme, sikur që janë dëshira për hakmarje dhe debati i padobishëm.

Jo … dhënie përparësi grumbullimit të pasurisë para shëndetit, lumturisë, gjumit dhe rehatisë tënde.

Jo… përcelljes së gabimeve të të tjerëve, përgojimit të tyre dhe harrimit të të metave të vetes.

Jo… zhytjes në lezetet e epshit dhe dhënia e çdo gjëje që epshi kërkon dhe ia ka ëndja për te.

Jo … humbjes së kohës me njerëz bosh dhe harxhimit të kohës në lozje.

Jo …mosdhënies rëndësi pastërtisë së trupit dhe shtëpisë, aromave të këndshme dhe rendit.

Jo … pijeve të ndaluara, duhanit, nargiles dhe çdo të keqeje.

Jo … kujtimit të ndonjë fatkeqësie që ka ikur, katastrofe që ka kaluar ose gabimit që ka ndodhur.

Jo … haresës së ahiretit dhe punës për te dhe neglizhencës së atyre pamjeve.

Jo… harxhimit të pasurisë në harame, israfit (teprimit) në gjëra të lejuara dhe mangësisë në adhurime.


Dhjete trandafila

- Kujto se Zoti yt ia fal atij që falje kërkon, ia pranon pendimin atij që pendohet dhe e pranon ate që te Ai kthehet.

- mëshiroi të dobtit je e lumtur, jepju nevojtarëve shëndoshesh dhe mos bart mllef je përplot me shëndet.

- je optimiste sepse All-llahu është me ty, kurse melaqet kërkojnë falje për ty, e xhenneti të pret.

- fshiji lotët me mendimin e mirë që ke për All-llahun, largoi brengat duke i kujtuar dhuntitë e All-llahut për ty.

- mos mendo se dynjaja i është plotësuar dikujt, nuk ka në ruzullin tokësor kujt i është realizuar çdo kërkesë dhe është shpëtuar nga çdo pengesë.

- bëhu pema e hurmës ambicioze, larg të këqijave, e nëse gjuhet me gurë, i jep frytet e veta.

- a ke dëgjuar ndonjëherë se mërzia i kthen gjërat e kaluara, ose se brenga e përmirëson gabimin, pse pra të mërzitemi dhe të brengosemi?!

- mos prit sprova dhe telashe, por siguri, paqë dhe shëndet, me leje te All-llahut.

- fike zjarin e urrejtjes nga gjoksi yt me falje të përgjithshme për secilin që ka gabuar ndaj teje.

- larja, abdesti, parfymi, misvaku dhe rendi janë shërime të sukseshme për çdo të keqe dhe ngushtice.


Dhjete lule

- ji sikur bleta, shkon në lule me aromë dhe pemë të freskëta.

- nuk ke kohë për të zbuluar mangësitë e njerëzve dhe grumbullimin e gabimeve të tyre.

- nëse All-llahu është me ty, nga kush frikohesh, e po qe All-llahu kundër teje, nga cili shpreson?!

- Zjarri i zilisë e han trupin, kurse xhelozia e tepruar është zjarr i rezikshëm.

- nëse sot nuk je e përgaditur e nesërmeja nuk është pronë e ytja.

- tërhiqu e shëndoshë nga tubimet e lozjes dhe bisedave të kota.

- me moralin tënd bëhu më e bukur se kopshti.

- bëj mirë, sepse ti do të jesh njeriu më i lumtur me te.

- lërja Krijuesit krijesat, ziliqarit vdekjen, armikut haresën.

- lezetin e haramit e pason keqardhja, pendimi dhe dënimi.

[~Geri~]

Fillimet e të mbuluarit të trupit dhe mbulesa e kokës tek femrat

http://www.news.com.au/common/story_...E13762,00.html

Rreth fillimit të mbulimit të trupit të tri fetë e mëdha dhe dominuese në botë - Islami, Krishterimi dhe Hebraizmi, megjithë dallimet shumë të mëdha në shpjegime, pajtohen se dy njerëzit e parë, prindërit tanë, Ademi a.s. dhe Hava, ishin po ashtu të parët njerëz që mbuluan trupin. Rrënjët e dispozitës fetare mbi urdhërimin për t'u mbuluar dhe urrejtjen e lakuriqësisë vijnë pra që pas ndodhisë së tyre me Iblisin (i mallkuar qoftë), i cili më parë i nxiti të hanin pemën e ndaluar kur doli në shesh lakuriqësia e tyre1.

Kur lexojmë në Kur'an këtë ndodhi, mësojmë shumëçka për dhe rreth jetës së njeriut. Sikur atje pasqyrohen të fshehtat dhe të dukshmet, gjëra që do ta shoqërojnë njeriun gjatë jetës. Deri atëherë avreti (vendet e turpit) i tyre ishte i mbuluar nga një dritë (materie e ndritshme e panjohurë për ne), e cila në fakt ka qenë një lloj mbrojtjeje nga rënia e tyre në mëkate, me humbjen e së cilës u zbuluan sekretet trupore e shpirtërore e njeriu u bë lakmitar dhe i dolën në shesh dobësitë e tij. Ajetet kuranore mbi këtë temë na mësojnë se të zbuluarit njeriun e bëri zullumqar, mësojmë se shejtani përveçqë është mashtruesi më i madh, i cili mashtron me gënjeshtra në emër të këshillës, pikësëpari është nxitësi më i madh i lakuriqësisë prej së cilës do të rrjedhin të këqija të tjera dhe, gjithashtu mësojmë se njeriu lakmon pozitat e larta dhe përjetësinë. Pas këtyre shejtani do ta ketë të lehtë t'ia prish jetën njeriut dhe të realizojë qëllimin e tij kryesor, hedhjen e njeriut në zjarrin e Xhehenemit.

Mënyra e shpjegimit të ngjarjes me prindërit tanë, njëherësh sqaron urdhrin dhe dallimin rreth dispozitës fetare mbi mbulesën tek secila fe. Në Hebraizëm dhe Krishterim mbulesa kërkohet në mbështetje të sigurisë së mashkullit ndaj femrës dhe "sherreve" të saj, siç dihet, sepse ata e lënë femrën fajtore për të këqijat e kësaj bote, duke pretenduar se ajo ishte e para që kishte ngrënë pemën e ndaluar, prandaj duhet të nënshtrohet shkaku i këtij "faji"e të mos gabojë më. Ndërsa ne në Islam femrën e konsiderojmë si njërën pjesë të barabartë përbërëse dhe përgjegjëse të njerëzimit, kurse mbulesën mbrojtje të saj nga të ligat e kësaj bote.

Mbulesa në Hebraizëm

Në traditat e hershme jehude, mbulesa e femrës ka qenë urdhër fetar i pazëvendësueshëm. Të dhënat mbi parimet dhe praktikën e tyre fetare nëpër librat e rabinëve dëshmojnë se femra jehude e mbulonte kokën deri vonë. Mbulesa e kokës në Hebraizëm paraqiste mënyrën më efikase të luftës kundër lakuriqësisë dhe tradhtisë së gruas ndaj burrit, dukuri kjo e ndaluar dhe e denoncuar sipas ligjeve përkatëse të hebrenjve. Në Hebraizëm këto veprime, kur bëheshin nga femra, përveçqë konsideroheshin mëkat shumë i madh dhe tradhti ndaj burrit, ato njëherësh kishin kuptimin e tradhtisë edhe ndaj popullit të tyre, meqenëse ata veten e tyre e konsiderojnë "populli i zgjedhur". Mbi këto parime mbulesa e kokës konsiderohej ndërprerje e të gjitha rrugëve deri tek të lartpërmendura kurse mbulesa me kohë është bërë pasqyrim i grave fisnike e të devotshme. Shëmbëlltyrën e gruas së këtillë e kanë marrë nga Dhjata e vjetër, ku flitet për Rebekën, gruan e të dërguarit Isak, e cila ishte e mbuluar,2 por gjithashtu mbi personifikimin e gruas me mbulesë flitet edhe tek ngjarja me Tamarën3.

Rabini Dr. Menachem M. Brayer (Profesor në Universitetin Yeshiva) në librin e tij "Gruaja jehude në librat e rabinëve" - thotë se ka qenë rregull për gratë jehude, kur dilnin publikisht, të vinin mbulesë koke, e cila ndonjëherë mbulonte madje tërë fytyrën, duke lënë vetëm njërin sy të lirë për të parë.4 Më pas ai citon disa thënie të dikurshme të njohura të rabinëve: "Nuk është e pëlqyeshme që bijat e Izraelit të lëvizin jashtë me koka të pambuluara", "I mallkuar qoftë mashkulli që lejon t'i duken flokët gruas së tij... gruaja që shfaq flokët e saj, sjell varfëri" etj. Mosmbulimi i kokës gjithashtu konsiderohej lakuriqësi saqë ligji i rabinëve dikur kishte ndaluar recitimin me zë të lutjeve nga gratë kokëzbuluara. Dr. Brayer gjithashtu përmend se në një periudhë të caktuar historike, nëse koka e saj ishte e pambuluar, ajo do të gjobitej deri në katërqind "zuzimë" (valutë e atëhershme) si shkelje e rendit." Mirëpo mësojmë se mbulesa e femrës jehude nuk konsiderohej vetëm shenjë modestie, ndonjëherë ajo simbolizonte për më tepër pozitën e epërsisë. Mbulesa personifikonte dinjitetin e gruas fisnike e nga familjet e ngritura e të pasura, gjithashtu ishte shenjë e nderit dhe moralit posedues të burrit të saj, pronë e të cilit ishte pothuajse tërësisht. Gruaja nga shtresa e ulët shpesh do të vinte mbulesën që të linte përshtypjen se i takonte pozitës së lartë. Vetë fakti se lavireve në shoqërinë e vjetër jehude nuk u lejohej të mbulonin flokët, tregon për vlerën e mbulesës, që ato të dalloheshin se janë të tilla, nuk lejoheshin të mbulonin flokët.

Gratë jehude në Evropë vazhduan të vinin mbulesa deri në shekullin XIX, kur jeta e tyre u përzie me kulturat laike. Lindja e shumë ideologjive gjatë shekujve të mëparshëm, të cilat patën ndikim në formimin e mentalitetit me pikëpamje materialiste, trendet e reja kulturore, zhvillimi i artit etj., e sollën njeriun evropian në një situatë që të braktiste fenë. Gjithë këto ndryshime bënë që gratë të hiqnin mbulesën e të dilnin kokëzbuluara, ndër to edhe gratë jehude të Evropës, dukuri kjo që qe përhapur më pastaj përgjithësisht tek ata. Kjo u bart më pas edhe tek popujt e tjerë, e po kështu edhe tek muslimanët. Sot shumica e grave jehude nuk i mbulojnë flokët e tyre, me përjashtim në rastet kur shkojnë në sinagogë.Disa prej tyre i qethin kokat qerose dhe pastaj vendosin paruke.

Mbulesa në krishterim

Mbulesa në Krishterimin e hershëm kishte një rol dhe rëndësi të veçantë. Në përgjithësi ekziston mendimi se në Krishterim vetëm murgeshat janë të obliguara të mbulohen dhe janë të vetmet që e bëjnë këtë gjë, mirëpo çështja nuk qëndron kështu. Në Krishterim murgeshat mbulonin kokën edhe para qindra vjetve, mirëpo krahas tyre edhe femrat e tjera e bënin po këtë, dukuri kjo që tani ndeshet në pak vende të botës, sikur në Azi, në Evropën Lindore e në Ballkan, por që tani ka mbetur e pranishme vetëm te gratë e vjetra nëpër fshatra.

Urdhri për mbulesën e kokës në Krishterim rrënjët i ka te Bibla, më konkretisht te Dhjata e re. Shën Pali, të cilin të krishterët e kuptojnë dhe e besojnë si themelues të Krishterimit, mban një qëndrim tejet të veçantë ndaj femrës dhe konsideron se ajo medoemos duhet të mbulojë kokën. Ai ka paraqitur disa qëndrime shumë interesante për mbulesën, lexo: Edhe çdo grua që lutet ose profetizon kokëzbuluar, turpëron kryet e saj, sepse është njëlloj sikur të ishte e rruar. Sepse, në qoftë se gruaja nuk mbulohet, le t'ia presin flokët; por në qoftë se për gruan është turp të qethet a të rruhet, le të mbulojë kryet.5 Në këtë rast mendojmë se për fjalën e lartpërmendur profetizim, kuptimi më i përafërt është si vijon: të qenët besimtare dhe praktikuese e fesë së krishtere, që në të kundërtën nënkupton të qenët mosbesimtare, përndryshe e lirë (mohuese) nga dispozitat fetare. Pra, siç shihet, në këtë rast rreth mbulesës Bibla flet drejtpërsëdrejti ndërsa kjo nuk është e tëra.

Shën Pali konsideronte se mbulesa e femrës paraqet shenjën e autoritetit të mashkullit, i cili është imazhi dhe lavdia e Zotit mbi femrën, e cila qe krijuar prej dhe për mashkullin, - e tëra kjo sipas Biblës. Por, megjithëkëtë, kur e lexojmë këtë libër vërejmë se marrëdhëniet bashkëshortore dhe veprimet e tanishme të femrave të krishtera nuk kanë të ngjarë aspak me librin e tyre. Ato sipas librit, janë të obliguara të kenë qëndrim krejt tjetërfare nga ç'shohim e dëgjojmë sot tek ata. Në raportet bashkëshortore në mënyrë kategorike feja e krishterë kërkon që gruaja t'i nënshtrohet burrit; këto i gjejmë në shumë vende në Bibël. Lexo: Ju bashkëshorte, u jini të nënshtruara bashkëshortëve tuaj, ashtu si ka hije në Zotin...6 dhe: Gjithashtu dhe ju, gra, nënshtrojuni burrave tuaj...7

Shën Tertuliani, në librin e tij të famshëm " Për të mbuluarit e virgjëreshave", shkruante, "O ju zonjusha, ju vini mbulesat kur dilni jashtë në rrugë, ato duhet t'i vini edhe kur jeni në kishë, ju i vini ato kur jeni në mes të të huajve, pra atëherë vini edhe kur jeni mes vëllezërve...8 Në disa vende të dominuara dhe të udhëhequra nga besimtarët krishterë, siç janë amishët dhe menonitët, gratë e tyre ende mbajnë mbulesat e kokës. Arsyeja e të mbuluarit, siç është thënë nga paria e tyre kishtare, është se: "Të mbuluarit e kokës është simbol i nënshtrimit të gruas ndaj burrit dhe Zotit", bazuar siç thamë në thëniet e Shën Palit në Dhjatën e re. Ndërsa në kuptim të përgjithshëm tani mund të konstatohet se mbulesa e kokës për femrat e reja në Krishterim është një gjë tërësisht e papranuar. S'do harruar se në Krishterim sinonim i femrës së devotshme është nëna e Isait a.s. Meriemja (Maria), e cila natyrisht ishte e mbuluar, gjë të cilën të krishterët nuk e mohojnë; për më tepër ata mburren me këtë dhe kudo në pikturimet e tyre atë e paraqesin të mbuluar.

Sipas dispozitave fetare krishtere, duket qartazi se femra nuk bën të dalë e lakuriquar, nuk i lejohet të bëjë prostitucion dhe përveç kësaj ajo pra është e obliguar të mbulojë kokën. Në Bibël, në një citat nga Dhjata e re, të krishterëve u thuhet: „Mjerë ata që e quajnë të mirë të keqen dhe të keqe të mirën, që ndërrojnë terrin në dritë dhe dritën në terr, që ndërrojnë hidhësirën në ëmbëlsi dhe ëmbëlsinë në hidhësi!"

Dekadenca e hierarkisë fetare krishtere, e shkaktuar nga paaftësia e saj për t'iu përgjigjur pyetjeve kyçe të kohës9, pastaj pamundësia e zgjidhjes së problemeve të ndryshme jetësore etj. u bënë shkak për lindjen e shumë rrymave dhe ideologjive gjatë shekujve XV - XIX, siç ishin empirzimi, racionalizmi, iluminizmi e deri tek darvinizmi, që ishte bazë e filozofisë materialiste, të cilat dalngadalë shkaktuan ndarjen e tërësishme të kishës nga shteti e të njeriut nga feja. Njeriu atëherë filloi të mendonte se feja është vetëm ngarkesë e panevojshme dhe një obligim i kryer pa nevojë, ndaj dhe zbatimi i urdhrave të tyre fetarë filloi të zbehej deri tek rënia në mosbesim. Tani gjendja ka shkuar deri atje saqë, sipas statistikave të tanishme, del se niveli i besimit përgjithësisht në botë ka rënë shumë, por ai është i ulët veçanërisht tek të krishterët. P.sh. vetëm 34 % e italianëve, 25 % e austriakëve, 24 % e sllovenëve apo 10 % e suedezëve mendojnë se feja është me rëndësi për jetën e tyre10. Për të mos e zgjatur më shumë në lidhje me këtë, si mund të pritet që femra e krishterë të zbatojë urdhrat fetarë kur besimi ka rënë deri në këtë shkallë e lëre më të mbulojë kokën.

Kritikat dhe sulmet e tyre ndaj Islamit, ndaj pozitës së femrës në fenë tonë e në veçanti ndaj mbulesës, janë të padrejta e të paarsyeshme; për më tepër duke mosrespektuar dispozitat e veta fetare, ata thërrasin që as ne të mos i respektojmë tonat.

Mbulesa e kokës - hixhabi në Islam

Feja islame i ka dhënë rëndësi të veçantë pozitës së femrës, duke e mbrojtur fillimisht si gjini njerëzore dhe duke e vënë në pozitën e barabartë përballë Krijuesit dhe ligjit islam. Të shumta janë ajetet kuranore, ku All-llahu i Plotfuqishëm urdhëron barazinë, drejtësinë dhe mbrojtjen ligjore të femrës. Modestia në veshje dhe sjellje sipas përmasave të caktuara, është rregull islam, të cilit duhet t'i përmbahen të dy gjinitë. Në këtë prizëm kufizimet në veshje dhe urdhërimi për mbulim përbëjnë një nga mënyrat e ruajtjes dhe mbrojtjes së nderit dhe pozitës së femrës. Përveçqë janë mbrojtje nga shejtani, këta gjithashtu janë faktorë që zhdukin dukuritë negative nga vetja e saj, dhe mbrojtje nga bashkëjetuesi mashkull, pra mbulesa nuk është kufizim i të drejtave të saj, por mbrojtje nga poshtërimi dhe nënçmimi që mund t'i bëhet. Hixhabi apo mbulesa e kokës, është mënyra më e sigurt për ndërprerjen e të gjitha formave të lakuriqësisë, është kështu sepse mbulesa nuk nënkupton vetëm mbulimin e flokëve, ajo është përmbyllje e çdo zbulimi tjetër. Do të ishte shumë e palogjikshme të mbuloheshin flokët e të zbuloheshin gjoksi, barku apo këmbët, zbulimi i të cilave nxit në amoralitet përplot pasoja të tjera. Pra, mbulesa e kohës si paraprijëse për të mbuluar pjesët e tjera të trupit është mbrojtje e femrës në këtë botë mashtruese, njëherësh është mbrojtje edhe e vetë mashkullit për të mos rënë në të ndaluarat. Libri ynë i shenjtë, Kur'ani, na e sqaron këtë çështje më mirë se çfarëdo tjetër: "Thuaju besimtarëve të ndalin shikimet (prej haramit), të ruajnë pjesët e turpshme të trupit të tyre, se kjo është më e pastër për ta... Thuaju edhe besimtareve të ndalin shikimet e tyre, të ruajnë pjesët e turpshme të trupit të tyre, të mos zbulojnë stolitë e tyre, përveç atyre që janë të dukshme, le të vënë shamitë mbi kraharorin e tyre...". (En Nurë, 30-31)

Kur'ani na mëson gjithashtu se mbulesa islame e femrës eviton të ligat e rrugaçëve, sharjet e ngacmimet në rrugë, është shpëtim i nderit të saj, vajza me mbulesë është mollë e ndaluar për të degjeneruarit11. Në këtë mënyrë femra eviton rreziqet e jashtme, por si qëndron puna me shtytjet e brendshme negative të saj?

Rëndom jemi mësuar të themi e të dëgjojmë se duhet mbrojtur nga të tjerët, nga agresiviteti i të tjerëve, nga sjellja e rrezikshme dhe e dëmshme e të tjerëve e ndonjëherë vërtet shumë rrallë edhe nga vetvetja. Në të vërtetë një pjesë e madhe e rreziqeve vijnë nga vetja jonë, nga mënyra se si e përjetojmë veten, dëshirat tona, synimet tona, ndërsa si u qasemi atyre dhe sa kemi arsye në sendërtimin e tyre, rrallë jemi të vetëdijshëm. Në këtë qasje rëndësia e kujdesit ndaj shtytjeve të brendshme negative, lakmisë, e më pastaj luftimi i komplekseve të ndryshme negative dhe kujdesi ndaj të tjerëve, njeriun e sjell në pozitën e njohësit të vetvetes dhe rrethit në përgjithësi. Duke kuptuar situatat e rrezikshme, femra e mbuluar organizon mbrojtjen e saj. Kompleksiviteti i botës në të cilën jeton, është i atillë, saqë vetëm një numër i vogël i atyre pa mbulesë mund të jenë të sigurta ndaj rreziqeve. Në një botë potencialisht me intriga e mashtrime, mbulesa për femrën është e vetmja formulë që e zgjidh problemin. Mbulesa e femrës muslimane është mbi çdo gjë shprehje e sinqeritetit të besimit të saj, Islam, në të cilin përmblidhen morali i pastër, karakteri i fuqishëm dhe krenaria e lartë, - virtyte këto të muslimanes së vërtetë.

Përmes Hixhabit femra tregon kuptimin e qenies së saj, siguron lumturinë e përbotshme. Derisa të tjerat i kuptojnë paratë për identititet të botës, luksin si bazë të lumturisë, bukurinë dhe llastisjen - arsye për të jetuar, për femrat e mbuluara këto gjëra paraqesin një gjumë të rëndë me ëndrra plot duke e ditur se kjo botë s'është gjë tjetër veçse mundësi mashtrimi e sprovë për njeriun. Do të jetë femra më e paditur ajo që mendon se ka ardhur në këtë botë për dëfrim e kënaqësi. Ndërsa vajza e udhëzuar mbetet gjithmonë e njëjtë, pa marrë parasysh situatat. Ajo është e pathyeshme si në varfëri ashtu edhe kur jeton në pasuri nga të mirat që All-llahu i ka dhuruar. Femra e mbuluar, e nënshtruar vetëm ndaj Krijuesit, duke pasur parasysh se për veprimin e harameve ndëshkohet, kurse me zbatimin e urdhrave dhe kryerjen e obligimeve, shpërblehet, vazhdon të qëndrojë e patundur ndaj sfidave dhe të ligave që i paraqiten gjatë jetës së saj. Ajo hyn në grupin e atyre ndaj të cilëve shejtani kishte thënë se nuk ka forcë për t'i mashtruar: "Përveç robëve të Tu, të cilët i ke bërë të sinqertë." (El-Hixhr 40). Pra, është ky besimi i sinqert e më pas hixhabi.

Përfundim

Ka shumë njerëz, sikur tham, që nuk e kuptojnë rëndësinë e mbulesës. Argumenti ynë se mbulesa është mbrojtje e femrës për ta është pa bazë, sepse, sipas tyre, mjafton emancipimi për të evituar të ligat që mund të godasin femrën. Ne këtu do të krahasojmë dy argumente, për të kërkuar atë të vërtetin.

Argumenti i tyre është se edukimi, sjellja civilizuese dhe vetëpërmbajtja a vetëkontrolli, - të gjitha këto të përmbledhura në fjalën emancipim, janë mbrojtja më e mirë. Ne do t'u themi atyre: këto fjalë tingëllojnë ëmbël por nuk mjaftojnë! Nëse civilizimi mjafton si mbrojtje, atëherë pse femra në botën e sotme të civilizuar nuk guxon të lëvizë natën e vetmuar nëpër rrugë, ndonjëherë madje as ditën? Nëse edukimi që ata e mendojnë është zgjidhje, atëherë pse gjithandej në Evropë dhe botë ekzistojnë kolegje vetëm për meshkuj dhe të tjera vetëm për femra? Nëse vetëpërmbajtja e menduar, është zgjidhje, atëherë pse gjithandej dhe tek ne nëpër vendet e punës ka amoralitet? Po pastaj, sa e sa dhunime ndodhin çdo ditë në botë? Këtë, pakkush është që e di! Pse ky emancipim nuk po arrin t'i emancipojë të degjeneruarit, të cilët i ngacmojnë vajzat dhe gratë nëpër rrugë e vende të tjera. Dikush do të na thoshte se ato vetë janë fajtore, sepse po e bëjnë hapin e parë provokues me lakuriqësinë e tyre. Kjo s'do koment! Emancipimi i lartpërmendur nuk arriti t'i emancipojë as ato, aspak. Me fjalën emancipim kuptojmë qytetërimin, ngritjen kulturore, zhvillimin e intelektit të njeriut, ngritjen morale e edukative të tij, por me këtë fjalë kurrnjëherë nuk bën të kuptojmë dëgjenerimin, qoftë në dukje, në të folur apo në sjellje, nga cilado gjini. Një gjë e kemi shumë të qartë: nëse të rinjtë vazhdojnë me këto trende "emancipuese", atëherë femra do të jetë ajo që do ta paguajë çmimin më të shtrenjtë.

Sot si kurrë më parë, theksohet emancipimi. Të shumtë janë ata që po veprojnë e me plot gojën emancipim për femrën tonë po ia mësojnë artin, muzikën, modën e çfarë jo tjetër! Nën hijen e këtij emancipimi ata drejtpërsëdrejti po e sulmojnë fenë islame, me qëllim që ta përdhosin moralin islam, ndërsa si reagim ndaj kësaj ata do të thonë se janë veçse duke i dhënë të drejtat femrës sonë. Ky lloj emancipimi e civilizimi nuk është tjetër veçse fjalë boshe e mashtrim, ndaj nuk na duhet fare. Në një hadith, i Dërguari i All-llahut, Muhammedi s.a.v.s. ka thënë: "Do ta ndiqni rrugën e atyre që kanë qenë para jush pëllëmbë pas pëllëmbe, hap pas hapi, madje sikur ata të hyjnë në vrimë të hardhucës, ju (edhe atje) do t'i ndiqni". Ne duhet të kemi kujdes që të mos hyjmë në këtë grup, por si duhet të veprohet?

Duhet të veprohet drejt një kulture më modeste, më edukative dhe më arsimore, pra drejt një emancipimi të mirëfilltë. Nuk bën të harxhojmë për veshjen më tepër sesa për libra; para se të ulemi në kafiteri, duhet të mendojmë për varfërinë që ka kapluar më tepër se gjysmën e popullatës kosovare, e mbi të gjitha para se të argëtohemi duhet të adhurojmë All-llahun xh.sh., i Cili nuk na ka krijuar për lojë e dëfrim por që ta njohim dhe t'i shprehim adhurim Atij. Shumë herë është thënë se civilizimi i shoqërisë qëndron mbi edukimin e femrës; kjo duhet të përsëritet papra, deri atëherë kur do ta kuptojmë se vërtet është ashtu. Mbulesa islame e kokës në këtë rast ka kuptim më domethënës. Ajo është mbrojtje e femrës prej faktorëve decivilizues. Atë e mbron nga cytjet e djallit të mallkuar, e mbronë nga epshi i vet, e mbron nga rrugaçët, e mbron nga ai koleg që se meriton as të flitet me të, e mbronë sepse i duhet mbrojtja edhe nga ndonjë profesor. Me vënien e mbulesës vihet mburoja dhe kodi i mirësjelljes që nuk bën të thyhet assesi. Atëherë në kokën e femrës mbillet bindja e urrejtjes ndaj të ligave, ndërsa në kokën e mashkullit mbillet bindja se ajo nuk bën të ngacmohet. Emancipimin e vërtetë na e mëson vetëm Kur'ani: "Nuk ka dyshim se për myslimanët e myslimanet, besimtarët e besimtaret, adhuruesit e adhurueset, të sinqert e të sinqertat, durimtarët e durimtaret, të përvuajturit e të përvuajturat, sadakadhënësit e sadakadhënëset, agjëruesit e agjërueset, ruajtësit e nderit dhe ruajtëset e nderit, shumë-përmendësit e All-llahut e shumë-përmendëset e All-llahut, All-llahu ka përgatitur falje (mëkatesh) dhe shpërblim të madh." (El Ahzabë, 35).

Mbulesa islame, në dallim nga mbulesa sipas traditës krishtere, nuk është shenjë e autoritetit të mashkullit mbi femrën dhe as është shenjë e nënshtrimit të femrës ndaj mashkullit. Mbulesa islame, në dallim nga mbulesa në traditën jehude, nuk është shenjë salltanati dhe epërsie e disa femrave e as mbrojtje e gjenezës së kombeve, sepse Islami të gjithë popujt i sheh si një bashkësi njerëzore e jo ndryshe. Mbulesa islame është vetëm shenjë modestie, me qëllim të mbrojtjes së femrës. Në Islam mësohet se më mirë është të jesh i sigurt sesa i mashtruar e i mjerë. Ç'është e vërteta, shqetësimi në Kur'an për mbrojtjen e femrës dhe pozitën e saj, është i tillë që mashkulli i cili bën akuza të rrejshme ndaj femrës së pafajshme, do të ndëshkohet rreptë. Femra në Islam ka të drejtën e shkollimit, ka të drejtat e saj si vajzë, si grua dhe si nënë etj. Në Kur'anin e pastër e famëlartë ka një kaptinë të veçantë kushtuar pozitës së gruas, është ajo surja En-Nisa. Në këtë kaptinë dijetarët konstatojnë se Allahu i Madhërishëm e ka zbritur qartazi doktrinën mbi barazinë gjinore. Femra muslimane e mbuluar, është plotësisht e vetëdijshme për pozitën në të cilën e ka vënë Krijuesi, prandaj me urtësi dhe dinjitet fetar e moral i kryen obligimet personale, familjare dhe ato shoqërore.

Ata që proklamojnë lakuriqësi apo kundërshtarët e mbulesës pasi ia arritën qëllimit me femrat e krishtera dhe hebreje, veprimin e kanë drejtuar nga femra muslimane, sepse ata lakuriqësinë ua dëshirojnë të gjithave, pa dallim. Në Kur'anin e pastër All-llahu xh.sh. thotë; "Ata dëshirojnë që edhe ju të mos besoni sikurse nuk besuan vetë, dhe të bëheni të njëjtë..." (En-Nisaë, 89) Me bindje të plotë themi se mbulesa nuk ka mundësi zëvendësimi.

Do ta përmbyllim këtë shkrim me një pjesë nga libri "Pse islami", të dijetarit të madh Dr. Jusuf El Kardavi, i cili thotë sa vijon: "Në qoftë se All-llahu i ka quajtur ehli-kitabët pabesimtarë, të padrejtë dhe mëkatarë, për shkak se ata nuk patën gjykuar sipas Tevratit (Dhjatës së vjetër) dhe Ungjillit (Dhjatës së re), atëherë ai që lë anash e nuk e përfillë Kur'anin dhe nuk gjykon sipas asaj që ka zbritur All-llahu xh.sh., a thua është mëkatar më i vogël se ata?! A thua Kur'ani është me vlerë më të vogël se shpalljet e mëparshme, kështu që mospërfillja dhe mohimi i tij të jenë mëkat më i vogël? Përgjigjja është: Gjithsesi JO. Madje, a thua Zoti i Madhërishëm mat me dy njësi matëse?! Dhe, po qe se hebrenjtë dhe të krishterët e braktisin librin e tyre e janë pabesimtarë e mëkatarë, a thua muslimanëve, nëse braktisin librin e tyre dhe e hedhin atë pas shpine, do t'u falet gabimi i tillë?! JO, Gjithsesi JO".

[~Geri~]

Gruaja jote është e gjithë bota për ty


Kur martohesh, nuk merr vetëm grua, por e merr gjithë botën. Prej këtij momenti e tutje, ajo çdo ditë do të jetë partneri yt, shoqëruesi yt dhe shoku yt më i ngushtë.

Ajo do të ndajë momentet me ty, do të ndajë ditët, lotët. Ajo do të ndajë kënaqësinë dhe dëshprimin me ty, sukseset dhe dështimet, ëndërrat dhe frikat. Kur të sëmuresh ajo do të kujdeset më së miri për ty, kur të duhet ndihmë, ajo do të bëjë çmos për ty.

Kur të kesh ndonjë sekret, ajo do ta ruajë; kur të duhet këshillë, ajo do ta jep këshillën më të mirë. Ajo çdoherë do të jetë me ty: kur të ngrihesh në mëngjes, gjënë e parë që sytë e shofin është ajo; gjatë ditës ajo do të jetë me ty, nëse për ndonjë moment ajo nuk është me ty fizikisht, ajo do të mendojë për ty, duke u lutur për ty me gjithë zemër, mendje dhe shpirt; kur bie të flesh natën, gjënë e fundit që sytë e tu e shofin është ajo; dhe kur je duke fletur e shef atë edhe në ëndërr. Thënë shkurt, ajo do të jetë e gjithë bota për ty, njëjtë siç je ti e gjithë bota për të.

Përshkrimin më të mirë që deri tani e kam lexuar ku përshkruhet afërsia ndërmjet bashkëshortëve është ky ajet Kur’anor, që thotë: “…ato janë prehje për ju dhe ju jeni prehje për ato…” (El-Bekare: 187)

Vërtetë, bashkëshortët janë si prehje (mbulesë/mbulim) për njëri-tjetrin për shkak se ata njëri-tjetrit i ofrojnë mbrojtje, komfor, mbulesë, përkrahje dhe ëmbëlsi që prehja/mbulimi ua ofron njerëzve. Paramendoni një udhëtim nëpër Alaskën e ftoftë të pa mbuluar! Bashkëshortet tona na ofrojnë të njëjtën shkallë të komforit, mbrojtjes, mbulesës, dhe përkrahjes në udhëtimin e jetës në këtë botë, njëjtë sikurse mbulimi gjatë udhëtimit nëpër Alaskë.

Marrëdhëniet ndërmjet dy bashkëshortëve janë më interesantet nga të gjitha marrëdhëniet njerëzore: sasia e dashurisë dhe ngrohtësisë, intimja dhe afërsia, mëshira dhe ngushëllimi, paqa dhe qetësia që mbush zemrat e bashkëshortëve është thjesht e papërshkrueshme. Sqarimi i vetëm racional për këto ndjenja më interesante nga të gjitha ndjenjat njerëzore është se: ky është një akt i Allahut, subhanehu ve te’ala: “All-llahu krijoi për ju bashkëshorte nga vetë lloji juaj…” (Nahl: 72)

Vetëm Allahu jonë i Gjithfuqishëm, subhanehu ve te’ala, me Fuqinë e tij të Pakufishme, Mëshirën e Pafund, dhe Mençurinë e Madhe mund t’i krijojë dhe t’i vendosë këto ndjenja të çuditshme dhe të paprekshme në zemrat e bashkëshortëve. Në fjalë, Allahu, subhanehu ve te’ala, i rikujton ata që i kërkojnë shenjat e Tij në gjithësi, se këto ndjenja në zemrat e bashkëshortëve janë ndërmjet shenjave që duhet t’i udhëzojnë njerëzit për ekzistimin e Tij, siç thotë në Kur’an: “Dhe nga faktet (e madhërisë së) e Tij është që për të mirën tuaj, Ai krijoi nga vetë lloji juaj palën (gratë), ashtu që të gjeni prehje tek ato dhe në mes jush krijoi dashuri dhe mëshirë. Në këtë ka argumente për njerëzit që mendojnë” (Rum: 21)

Mirëpo, Allahu, subhanehu ve te’ala, e din se zemra njeriut nuk është një send i ngurtë, ajo ndonjëherë është e dobët, e ndonjëherë është dinamike. Ndjenjat ndryshojnë me kohë. Dashuria mund të dobësohet dhe vyshket. Lidhja martesore mund të dobësohet nëse nuk i kushtohet kujdesi i duhur.

Lumturia në martesë nuk mund duhet të merret falas; lumturia e vazhdueshme kërkon dhënie të vazhdueshme nga të dyja palët. Që druri i dashurisë martesore të mbahet gjallë dhe të rritet, toka, dheu duhet të mbahet, mirëmbahet, ujitet dhe t’i kushtohet kujdes.

Mos harro se i Dërguari jonë, Muhammedi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, ka gjetur kohë të shkojë në shkretëtirë dhe të garojë më bashkëshorten e tij, Aishen. Ajo në fillim e ka fituar atë, mirëpo më vonë, pasi kishte shtuar pak në peshë, ai kishte filluar ta fitojë atë.

Mos harro se do të shpërblehesh nga Allahu, subhanehu ve te’ala, për çfarëdo emocioni që ia tregon bashkëshortes tënde. Për këtë Muhamedi, sal-lalhu alejhi ve sel-lem, ka thënë: “…madje edhe ushqimin që e vendos në gojën e gruas së tënde është sadaka..”.

Asnjëherë mos e nënçmo rëndësinë e gjërave që, në shikim, duken të vogla, siç është vendosja e ushqimit në gojën e bashkëshortes, hapja e derës së veturës, etj. Mos harro se Muhammedi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, zakonisht ka zgjatur këmbën (gjunin) për t’i ndihmuar gruas së tij të hyp në deve.

Përpiqu të gjesh kohë që të dy të faleni së bashku. Përforcimi i lidhjes ndërmjet juve dhe Allahut, subhanehu ve te’ala, është garanca më e mirë se lidhja juaj martesore çdoherë do të jetë e fortë. Paqja dhe rahatia me Allahun, subhanehu ve te’ala, çdoherë do të rezultojë me paqe dhe rahati në shtëpi.

Mos harro se Muhammedi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, i ka lavdëruar çiftet bashkëshortore që janë zgjuar për të falur namaz nate së bashku. Muhammedi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, madje edhe ka nxitur atë që zgjohet më herët të zgjojë bashkëshortin/bashkëshorten edhe nëse është e nevojshme, duke ia lagur ftyrën me ujë.

اdoherë mundohu të jesh sa më i mirë me gruan në fjalë dhe në vepra. Fol me të, buzëqeshi, kërko këshillën e saj, kërko mendimin e saj, kalo kohë të mirë me të dhe mos harro se Muhammedi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: “më të mirët prej jush janë ata që janë më të mirë me gratë e tyre”.

Dhe më në fund, është e zakonshme që bashkëshortët pohojnë se i duan dhe i nderojnë bashkëshortët e tyre deri në vdekje. Besoj se ky pohim është i mirë, madje i shkëlqyeshëm, mirëpo nuk mjafton vetëm kjo! Nuk mjafton vetëm ta duash gruan. Duhet të duash atë që ajo e do. Familjen e saj, të afërmit e saj duhet të bëhen edhe të afërmit e tu. Mos u bë si një mik i imi i cili ishte dëshpruar se prindërit e bashkëshortes do t’i vinin mysafirë për disa javë. Ai drejt dhe thjesht i kishte thënë bashkëshortes “Nuk i dua prindërit e tu”. Natyrisht, ajo me mllef e ka shikuar drejt në sy dhe i ka thënë “As unë nuk i dua prindërit e tu”…

Poashtu, nuk mjafton ta duash atë deri në vdekje. Dashuria nuk duhet të përfundojë asnjëherë dhe ne besojmë se ka jetë pas vdekjes ku ata që kanë bërë vepra të mira në këtë botë do të bashkohen me bashkëshortët (Sureja Al-Zukhruf: 70)…

Shembulli më i mirë në këtë kuptim është Muhammedi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, dashuria e të cilit për Hatixhen, bashkëshorten e tij për 25 vjet është zgjëruar dhe ka përfshirë të gjithë ata që ajo i ka dashur, dhe ka vazhduar edhe pas vdekjes së saj. Kishin kaluar shumë vjet nga vdekja e saj dhe ai asnjëherë nuk e harroi atë, dhe çdoherë që priteshte ndonjë edh (kurban) në shtëpinë e tij, ai do të dërgontë një pjesë familjes së Hatixhes, radijallahu anha…

[~Geri~]

Dashuria bashkshortore


Ai i ngjiti shkallët me kaq energji sa që e kisha të vështirë të besoja që këtu ishte një njeri në një moshë më tepër se 80-vjeçare. Ai kishte gjallërinë e një të riu. Pastaj unë mësova pse-në:

Megjithëse ai ishte martuar që në vitin 1947 kur ai ishte rreth 30 vjeç ai ishte i aftë të më thonte mua: ”Unë nuk jam zemëruar asnjëherë me gruan time ose që ajo madje të mërzitej nga unë. Dhe nëse unë do të kisha dhimbje koke do të ishte e pamundur për të ta zëjë gjumi derisa mua të më zinte gjumi të parin”.

Pastaj ai tha me ndjenjë: “Unë kurrë nuk mendoj të shkoj në ndonjë vend, madje edhe për të bërë pazarin e nevojave shtëpiake pa e marrë atë me mua dhe për të mbajtur dorën e saj. ثshtë sikur kur ishim të sapomartuar”.

Kur për shkak të një operacioni mjekësor, ajo u bë e paaftë për të pasur fëmijë, ai i tha asaj: “Ti je më e çmueshme për mua se sa fëmijët”.

Ai më tha mua: “Sa do gjatë të jetoja unë kurrë nuk mund të imagjinoj të martoja dikënd tjetër”.

Ai burrë është një shembull i mirë sesi devotshmëria mund të zgjasë edhe në pleqëri. Fatkeqësisht kur ne shikojmë gjendjen e shumicës së njerëzve të çdo moshe ne mund të themi që kjo marrëdhënie e tij është me të vërtetë e rrallë, një lloj marrëdhënie ideale.

Martesa është dashuri dhe harmoni. Allahu ka thënë: ”Dhe nga faktet (e madhërisë së) e Tij është që për të mirën tuaj, Ai krijoi nga vetë lloji juaj palën (gratë), ashtu që të gjeni prehje tek ato dhe në mes jush krijoi dashuri dhe mëshirë. Në këtë ka argumente për njerëzit që mendojnë”. [Sureja el-Rum: 21]

Kur gruaja i një juristi të famshëm Ebu Rabia vdiq ai e varosi ate vetë dhe fshiu dheun nga duart e tij. Megjithatë kur ai u kthye në shtëpi, ai ishte mbushur me dhimbje dhe rënkime tek Zoti tij, sytë e tij të mbushur me lotë duke ju drejtuar vetes tha: ”Tani edhe shtëpia jote ka vdekur o Eba Halid” Shtëpia gjallëron vetëm kur një shpirt gruaje në te lëviz.

Dashuria martesore kërkon përpjekje të jashtëzakonshme nga të dyja palët nëse dëshirohet që ajo të zgjasë dhe të qëndrojë e gjallë. Vështirësia e dashurisë martesore nuk mbështetet në ato mosmarrëveshje të vogla që janë një pjesë normale e jetës së përditshme dhe që të gjitha çiftet duhet ti përballojnë. Me të vërtetë probleme të tilla ngandonjëherë i rigjallërojnë marrëdhëniet, si specat djegës në një pjatë shtërmeni.

Problemi i vërtetë qëndron në tre gjëra:

1. Paaftësia e njërit person për të kuptuar tjetrin. Ngandonjëherë një person mund të ketë vështirësi për të kuptuar bile veten e tij.

2. Paaftësia e një personi për tu adaptuar me participimin që sjell martesa dhe paaftësia për të ecur me ndryshimet e jetës që sjell ajo. Shumë njerëz supozojnë që gjërat do të qëndrojnë ashtu siç kanë qenë më përpara.

3. Problemi më i rëndësishëm është mungesa e përkushtimit në këto marrëdhënie dhe të përpjekjes për ta bërë atë të zgjasë si dhe të largimit të gjithë asaj që e njolllos ate.


Dhjetë mënyrat për të arritur një dashuri të vazhdueshme:


Përderisa dashuria martesore është e prirë për t’u sëmurur dhe madje edhe të vdesë, është e rëndësishme për çiftet të punojnë vazhdimisht për ta rigjallëruar dhe ruajtur atë:

1. Ata duhet ta bëjnë zakon t’i thonë njëri-tjetrit gjëra pozitive, si bërja e komplimenteve dhe bërja dua për njëri-tjetrin.

Një burrë mund t’i thotë gruas së tij: ”Nëse unë do të kthehesha në ditët e rinisë sime, unë nuk do të zgjedhja askënd tjetër përveç teje”. Sigurisht gruaja mund lehtë t’i thotë diçka të njëjtë burrit të saj.

Fjalët e përzemërta kanë një efekt të veçantë posaçërisht tek gratë. Ata me të vërtetë kanë qenë armë e përdorur nga burra të paskrupulltë për të përfituar nga diçka që nuk ishte e tyre.

Fjalët e ëmbla e ndezin zemrën e një gruaje. Burri duhet që t’ia thotë ato gruas së tij përpara se ajo ti ndëgjojë nga dikush tjetër.

2. Burrat dhe gratë duhet të përpiqen t’i bëjnë zakon kryerjen e atyre gjërave të vogla që janë aq shumë të rëndësishme. Nëse një burrë vjen në shtëpi dhe e gjen gruan e tij në gjumë, ai mund ta mbulojë atë apo ta mbështjellë atë.

Burri mund t’i telefonojë gruas së tij nga puna e t’i thotë vetëm një përshëndetje dhe për ta lënë atë të kuptojë që është duke menduar për të.

Nëse një grua e gjen burrin e saj në gjumë, ajo mund t’i jap atij një të puthur të vogël mbi ballë madje edhe nëse ajo mendon se është në gjumë dhe është i pavetëdijshëm. me të vërtetë në një farë niveli senset e tij janë duke punuar madje edhe nëse ai është duke fjetur dhe ai mund të jetë i vetëdijshëm për atë.

Pejgamberi, salallahu alejhis ve sel-lem, e ka theksuar vlerën e këtyre gjërave të vogla: ”... madje edhe një kafshatë që ju vendosni në gojën e gruas tuaj... ”[Sahih el-Buhari dhe Sahih Muslimi]

Mund të jetë që, Pejgamberi, salallahu alejhis ve sel-lem, ka patur për qëllim plotësimin nga burri të nevojave të gruas së tij. Megjithëse, Pejgamberi, salallahu alejhis ve sel-lem, zgjodhi për ta shprehur atë në mënyrën që ai bëri për një arsye.

Një person i cili nuk është i mësuar me të tilla gjëra mund të ndjehet i turpëruar vetëm të dëgjojë rreth tyre dhe mund të preferojë për t’i lënë gjërat ashtu siç janë në vend që të përpiqet për të ndryshuar qëndrimin e tij dhe të bëjë disa gjëra që ai i shikon si qesharake.

Ende ne duhet të fusim zakone të reja në jetët tona nëse ne nuk duam që problemet tona të vazhdojnë përgjithmonë.

3. Burri dhe gruaja duhet të lënë pak kohë të flasin me njëri-tjetrin. Ata duhet të flasin për të kaluarën; kujtimin e kohërave të bukura që i kanë kaluar. Të folurit për to i mban ato të gjalla dhe të freskëta në mendjet tona sikur ato të kenë ndodhur dje. Ata duhet të flasin për të ardhmen dhe të ndajnë shpresat e tyre dhe planet e tyre. Ata duhet gjithashtu të flasin rreth të tashmes, të dyja të mirave dhe të këqijave dhe të diskutojnë mënyrat e ndryshme për t’i zgjidhur problemet e tyre.

4. Mbajtja e kontakteve fizike është mirë për harmozimin e marrëdhënieve. Kjo nuk është vetëm për kohët e intimitetit, por për të gjitha kohët, si kur të ulen apo kur ato shëtisin. Kjo pa marrë parasysh faktin që ka ende burra në shoqërinë tonë të cilët janë të turpëruar nga fakti që njerëzit i shohin ata duke shëtitur me gratë e tyre anash apo edhe pas.

5. Mbështetja emocionale duhet t’i garantohet kurdo që do të nevojitet. Kur një grua është shtatëzëne ose në periudhat e saja mujore, asaj do t’i duhet nga burri i saj një farë mbështetjeje të vogël morale. Ai duhet të ketë parasysh gjendjen e saj mentale. Ekspertët mjekësorë thonë që kur gratë kalojnë përmes shtatëzanisë, menstruacionit ose gjakderdhjes pas lindjes ata vuajnë nga stresi psikologjik që mund të ketë efekt në sjelljen e tyre. ثshtë në kohë të tilla që një grua ka nevojë për mbështetjen e burrit. Ajo ka nevojë për të që ai t’i thotë sesa shumë ajo do të thotë për të dhe sesa shumë ai ka nevojë për atë në jetën e tij.

Ngjashëm me këte, burri mund të sëmuret ose të bie në lloje vështirësish. Gruaja duhet t’i marrë këto gjëra në konsideratë. Nëse njerëzit dëshirojnë që marrëdhëniet e tyre të zgjasin ata duhet ta lënë njëri tjetrin ta ndjejnë atë mbështetje.

6. Midis çifteve duhet të ketë shprehje të shpeshta të dashurisë për njëri-tjetrin. Dhurata duhet të bëhen, ngandonjëherë pa asnjë lloj rasti përderisa një surprizë e këndshme është gjithmonë e mirëpritur. Një dhuratë e mirë është një shprehje e ndjenjave të përzemërta. Nuk duhet medoemos të jetë e shtrenjtë por duhet të jetë sipas shijes ose personalitetit të tjetrit.

7. Burri dhe gruaja duhet të mësojnë të jenë tolerant ndaj njëri-tjetrit dhe të mos i shikojnë hollësisht gabimet e njëri-tjetrit. Duhet të bëhet zakon për të harruar gabimet e vogla të jetës së përditshme dhe madje as të flitet për ta. Heshtja në këto gabime është një shenjë e karakterit të ndershëm.

Një grua i ka thënë Aisha-s, radiallahu anha: ”Kur burri im vjen në shtëpi ai bëhet si një mizë. Kur ai del jashtë ai bëhet si një luan. Ai nuk pyet se çfarë mund të ketë ndodhur”. [Buhari dhe Muslim]

Ibën Haxheri ka shpjeguar fjalët e saja si më poshtë: ”Ata mund të nënkuptojnë që ai është shumë bujar dhe tolerant. Ai nuk bën ndonjë shamatë për diçka që ka humbur nga pasuria e tij. Nëse ai sjellë diçka për shtëpinë ai nuk kërkon më vonë llogari për të. Ai nuk i bën si çështje dite gabimet që ai mund t’i shohë në shtëpi por në vend të kësaj ai është i sjellshëm dhe tolerant.

ثshtë gabim për t’i tejkaluar masat në konsiderimin e gabimeve të të tjerëve e kur vjen puna për ne mbajnë një llogari të të gjitha cilësive të mira që kemi.

ثshtë një thënie: ”Një prej jush shikon thërminë në syrin e vëllaut të tij dhe harron traun në të vetin”.

8. Burri dhe gruaja është e nevojshme për të bërë disa gjëra që gjallërojnë marrëdhëniet e tyre. اdo njëri prej tyre mund të lexojë një libër apo mund të dëgjojë një kasetë që mund t’i japë atyre disa ide sesi t’i rigjallërojnë jetën e tyre martesore dhe për të sjellur më tepër kuptim në të. Ata mund të ndryshojnë zakonet e tyre kur janë duke darkuar, duke pushuar së bashku, kur zbukurojnë shtëpia e tyre dhe në marrëdhënie me njëri tjetrin si hapur ashtu edhe në intimitet. Këto janë gjëra që mbajnë të gjallë kënaqësinë dhe interesin në një marrëdhënie.

10. Marrëdhëniet duhet të mbrohen nga influenca negative që mund t’a dëmtojë atë. Një nga më të këqijat është zakoni i krahasimit të bashkëshortes së tij me ato të të tjerëve. Shumë njerëz i krahasojnë gratë e tyre me ato të burrave të tjerë. Disa madje i krahasojnë ato me fytyrat që ata shohin në revista dhe në televizion. Gratë gjithashtu i krahasojnë burrat e tyre me burrat e grave të tjera në gjëra si pasuria, pamja dhe sesa herë ai e merr atë për të shëtitur. E gjithë kjo i bën njerëzit të ndjehen keq dhe të paaftë dhe kjo mund të shkatërrojë marrëdhëniet martesore.

Nëse ne duhet t’i krahasojmë vetet tona me të tjerët ne duhet të veprojmë kështu me ata të cilët dalin më pak sesa ne. I dërguari i Allahut, salallahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: ”Shiko drejt atyre që janë poshtë jush dhe mos shiko drejt atyre që janë sipër jush. Kjo është më mirë sesa t’i përbuzni bekimet e Allahut”. [Sahih el-Buhari dhe Sahih Muslimi]

Ne duhet ta bëjmë zakon të jetojmë me botën reale dhe të gjejmë kënaqësi në çfarë Alahu ka përcaktuar për ne. Ne duhet të mos shikojmë gjatë se çfarë të tjerëve iu është dhënë. Sado pak që të kemi do të jetë e shumtë nëse e përdorim mirë.


Eshtë gati e mundshme që shumë nga ata që flasin rreth jetës së tyre martesore dhe shkojnë duke lavdëruar burrat dhe gratë e tyre mund të jenë gënjeshtarë në çfarë ata thonë...

Bari shpesh nuk duket i gjelbërt në anën tjetër por vetëm për shkak se ne nuk e shohim nga afër

[ElviraHoxha]

Krijimi i gruas sipas Islamit
Ajeti nga Kur’ani Famëlartë që flet për krijimin e gruas është si vijon:
“O ju njerëz, ! Keni frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje (njeriu) dhe nga ajo krijoi palën (shoqen) e tij, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra. Dhe keni frikë All-llahun në emër të Cilit përbetoheni... !”
Në hadithin e Pejgamberit a.s. është thënë:
“Dëgjoni porosinë time, ndaj grave bëjuni të kujdesshëm, sepse ato janë të krijuara nga brinjtë. Briri anën më të lakuar e ka pjesën e epërme. Po deshe ta drejtosh, ai do të thyhet, e po e le ashtu siç është, do të ngelë i lakuar. Dëgjojeni pra porosinë time për gratë!”
Hadithi i lartpërmendur flet për atë se gruaja sipas natyrës është nervoze dhe si e tillë ajo nuk mund t’u përgjigjet të gjitha kërkesave të burrit. Për këtë arsye me të duhet sjellur në mënyrë gjentile, të mos nënçmohet dhe të pranohet ashtu siç është. Kjo mund të hetohet edhe në një hadith tjetër:
“Gruaja është si briu, nëse dëshiron ta drejtosh, ai thy-het, e nëse dëshiron të jetosh në lumturi, duhet të pajtohesh me shërbimet e saj.”
Kur flitet për “drurin e ndaluar” në Xhennet, në Kur’anin Famëlartë rrëfimi u takon dy personave. Djalli, edhe Ademit edhe Havës u fali luhatje (dyshim), i bëri të jenë të ndryshueshëm dhe i detyroi të shërbehen nga “Druri i ndaluar”. Madje edhe në suren “Ta-ha” (ajetet 116-122) është treguar se Ademi ishte bash-këbisedues i vërtetë i Zotit dhe person me përgjegjësi, meqë pra-noi urdhërin e All-llahut madje edhe ndalesat. Ai ka mundur ta detyrojë Havën për një sjellje tjetër.
S’është gjarpëri ai që i bëri të dyshojnë Ademi dhe Hava. Ai që i shtyu ishte shejtani. Fahreddin Raziu, në tefsirin e vet e mohon rrëfimin për gjarpërin .
Feja Islame gabimin e prindërve të parë e shikon me një tol-erancë të madhe. S’është ky ndonjë gjunah (mëkat) që nuk falet, s’është kjo ndonjë njollë për njerëzinë. S’është ajo siç është filo-zofuar në krishterizëm dhe siç është shpjeguar në Bibël. Është e vërtetë se Ademi ka gabuar, por kërkoi falje.
“Ai ia fali (gabimin). Ai është Mëshirues dhe Pranues i pendimit.”
Pejgamberi a.s. thotë:
“Ademi dhe Musai a.s. (sipas të gjitha gjasave në botën e amshimit) biseduan. Musai tha: O Adem, ti je babai ynë. Ti na privove dhe na bëre pikë e pesë. Dhe na nxorre nga Xhenneti. E Ademi i tha: Edhe ty Musa, kur të pranoi All-llahu si bashkëbisedues, të dha vend të lartë. Me dorë të Vet ta shkroi librin. Si mund të më fajësosh për një cilësi të cilën All-llahu e ka shkruar dyzet vjet para se të më krijojë? Ja kështu Ademi e heshti Musain.”
Lidhur me gabimin e njeriut të parë, muslimanët kanë mendim krejt tjetër nga mendimi pesimist i të krishterëve. Largimi i Ademit a.s. nga Xhenneti dhe zbritja e tij në botë me urdhër të All-llahut xh.sh. është një bëmirësi. Me këtë bota nuk u mallkua, por iu mundësua që të banohet. U bë skenë e civilizimeve të shumta. Sa të dërguar i ka bartë në kurriz dhe i ka ruajtur. I Dërguari a.s. thotë kështu:
“Dita më fatlume në të cilën lind dielli është dita e xhumasë, është kjo dita kur u krijua Ademi. Atë ditë u vendos në Xhennet dhe pikërisht atë ditë u përjashtua nga ai. Edhe Dita e Gjykimit do të ndodhë ditën e xhuma.”
Shejhu Ebul-Hasan Shazeli thotë për Ademin a.s.:
“Sa nder i sjell dëgjueshmëria për të cilën arriti të bëhet halif (gradë për realizimin dhe përcjelljen e urdhërave të All-llahut në botë) dhe deri në Ditën e Gjykimit i mësoi pasard-hësit si të pendohen.”
Qëllimi i këtyre të thënave nuk ishte ta arsyetojë mëkatin, por ta lavdërojë pendimin, e me të edhe kthimin kah Krijuesi.
Feja Islame me asgjë nuk e fajëson gruan e parë, nënën tonë Havën. Gabimin e prindërve të parë nuk pranon se përcillet mbi fëmijët e tyre dhe gjeneratat që pasojnë. Në Kur’an rreth kësaj thuhet:
“Ishin ata një popull besimtar. Erdhën e shkuan. Tërë atë që fituan është e tyre, ndërsa e juaja është ajo që është e juaja. Ju nuk do të përgjigjeni për veprat e tyre.”