Sabit Idrizi

[sabit idrizi]

Përshëndetje Shigjeta, Mondishall, Astrit Kosturi, Gentjan Banaj, Agim Metbala, Brari, Bili99... Shëndet dhe gjithë të mirat në jetë! Të fala të përzemërta nga Mitrovica!

Sabit IDRIZI

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI


RUAJTJA E VETVETES NË XHUNGLËN E HARRIMIT

Me lot virgjëreshash do t’i ujis kujtimet
Në këtë xhungël qytetërimi
Që të jem përherë e më i dashur se dashuria
Përherë më i egër se kjo egërsi e uruar

Me lot virgjëreshash do t’i shlyej kujtimet
Nga kjo xhungël qytetërimi
Që të jem përherë e më shumë i vetvetes
Përherë e më pak i kësaj shkretëtire

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI


FATI

Për të qenë ëndrra më e shkurtër
Për të qenë fundi më i dhembshëm
Zoti i krijoi Moiret
Që të na prijnë kah trajtat tona të deformuara
Të pikturuara nëpër pasqyra akulli
Andaj ne gjithë jetën vetëm vrapojmë pas këtyre hijeve
E kurrë nuk na kujtohet vetvetja
Derisa fatalist përplasemi në paqenësinë tonë


JETA

Kur lindemi qajmë vetë
Të tjerët na qajnë kur vdesim
Dhe ndërmjet këtij vaji të gjatë dhembjeje
Një ëndërr e shkurtër e beftë na shfaqet
Për të mos u përsëritur kurrë më

Sa pahetueshëm na soset ky rrotullim
Që je (të) – s’je (të) i thonë


DETI

Të ëndërrojmë të paanë të pafund si vetë qiellin
Në agun e parë të dritës
Kur kundërmon veç erë lulesh
Dhe na mjafton vetëm një varr fëmije
Që ta ngujojmë krejt madhështinë tënde
Në të parin muzg të mbrëmjes
Kur resh veç verdhësi gjethesh

Ç’sipar i tejdukshëm – vala jote
Ç’cekëtinë e ftohtë – fundi yt


PËLCITJA E KALIT

Duke ngrënë ngadalë kokën e vet të drunjtë
Dhelpërisht rrëshqiti trajtës së kaltë
E u fut në Trojën Time

Tash nuk e di
A është më mirë t’i shembim muret
A t’i hapim portat
Para se të pëlcasë kali


KËSHTU S’MË ZË LËKURA

Kohët që vollën vetveten
Po përvidhen poreve të veta të krimbura
E po futen në qenien time prej dhembjeje

Të mbyllem e të pëlcas
Të hapem e të dal jashtë vetes
Fol njeri

Kështu s’më zë lëkura


NUK RRËZOHEM

Sa herë që më humb drejtpeshimi
Para më del një hon i thellë
E më buzëqesh terrisht
Nga pafundësia e vet mortore

Po unë
Deri në vertikalen time
Eci e vrapoj edhe zvarrë
E nuk rrëzohem

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI


JETË

Sa herë që t’thërras n’ballafaqim
Ti del matanë kohës
E ma tregon pragun

E kalltë si kurva
M’kthehesh pastaj natën
E m’i përflakë ëndrrat

Aq e lavirtë po më dëftohesh
Sa kurrë nuk mund të të jetoj ndryshe
Përveçse njerëzish

[sabit idrizi]

Sqarim

Rreshti i fundit i poezisë JETË duhet të jetë:

Përveçse njerëzisht

[sabit idrizi]

Sabit Idrizi


TI DHE ATDHEU

Përditë ja gërryen zemrën
Si urith nën dhé
Dhe pa fije turpi
I thua atdhe

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

QYTETIT TIM
(Mitrovicës)

Kotu, qyteti im i dyshtë, kotu
Në djep të plumbtë mesjete
Po ta përkundim ëndrrën e zgjimit

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

KOHË SHURDHANE

U poqe kur t’u shurdhua koha
Fjala ime e mbarë

Kot të bluaj në mullirin e mendjes
Kot të gatuaj në magjen e shpirtit

S’të ha se s’të ha tregu

[bili99]

Sabit IDRIZI

KOHË SHURDHANE

U poqe kur t’u shurdhua koha
Fjala ime e mbarë

Kot të bluaj në mullirin e mendjes
Kot të gatuaj në magjen e shpirtit

S’të ha se s’të ha tregu

I nderuar Sabit Idrizi: rralle e per mall !
Sidoqoft i ha tregu vargjet kuptimplote !
Rrofsh qe i ndan me ne .


me nderime,
bili99

[sabit idrizi]

Qofsh i nderuar bili99! Shëndet e gjithë të mirat, miku im!

Sabit IDRIZI