Sabit Idrizi

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

ARDHMËRIA

E mori etja ujin
E më piu

E griu uria bukën
E më hëngri

E dogji malli tokën
E më përpiu

Tash
Në livadhin e pakositur të ëndrrave të mia
Le të kullotë e le të harliset ardhmëria...

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI


ERË MOSHE

Po m’i vjen era vjeshtë moshës
Ka kohë që kam filluar të shoh e të ndiej diqysh si verdhë
Si verdhë të bie e si verdhë të zgjohem
Në shtratin e brymtë të ëndrrave të mia

Kur të m’i vijë era dimër moshës
Do të shoh e do të ndiej vetëm bardhë
Bardhë do të bie e bardhë do të zgjohem
Në krahët e hapur për fluturim...

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

FËMIJA

I kishin treguar shumë përralla me mbret
Por kishte dëgjuar edhe për poetë

Kur i dëgjoj të thoshin:
“Fëmija është më i madh se mbreti”
Vari buzën e tha:
“E kur do të bëhem sa poeti?”

[sabit idrizi]

Sqarim

Vargu i tretë duhet të jetë:
Kur i dëgjoi të thoshin:

Kërkoj falje për këtë gabim!
Sabit IDRIZI

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

NËSE MË KËRKONI NDONJËHERË

Nëse më kërkoni ndonjëherë në kopshtin e pikëllimit
Kurrë s’do të më gjeni diku tjetër
Pos në fidanët e mbëltuar të buzëqeshjes

Aty ku merr n’thua një epokë paudhësie
Do të më gjeni të ngjizur në do ngjyra të ylberta
Duke projektuar një rilindje të bardhë

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

POLITIKANËT

Ata i bëjnë të zezat e dynjasë
Mua shkon e m’krijohet njëfarë ndjenje e fajësisë

Për turpet e tyre të përditshme
Shkoj e skuqem si spec

Po më dhimbsesh ti atdhe
Se le të shkojnë në dreq...

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

S’DI KU

As krejt e fikur
As shumë e përflaktë
Më vjen dikah një rreze

Natë është
E unë s’di ku ta mbjell këtë fidan drite
Që t’mos m’i humbë fara diellit

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

NE DHE FËMIJËT TANË

Me sytë tanë të shterur në përtejkohë
Ua gdhendim përmasat e ëndrrave të tyre
Dhe ua vëmë përpara si lodra

Kurse ata
Të shqetësuar për përmasat e kohëve të veta
Duke na i lodruar lodrat tona
Na shpërfillin deri në harrim

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

YLLI IM

Kurrë s’do ta harroj të kaluarën e popullit që i takoj
Do t’i çmoj përherë ngjarjet e mëdha historike
Heronjtë, dëshmorët, martirët...
Por asnjëherë aq shumë
Sa t’më verboj drita e madhështisë së tyre
E t’mos e shoh më asnjë rreze amshimi
Të yllit tim...


VITI 2010

Këtë vit e shpalla vit të vendimeve të mia të mëdha:
Pas pesëdhjetë e pesë motmoteve të zorshme
Vendosa të shkoj tutje
Ta dua jetën e të shkruaj poezi
T’i përfundoj dashurisht rrugët e nisura
E t’mos çmendem nga këto paudhësi

[Archicad]

DISA thone se rastesia e krijoi njeriun per disa miliarda vjet. Une po aq kohe do tia ofroja njeriut shkencetare qe ta krijoje njeriun, dhe besoj se perpjekja e tij do te deshtonte. Talenti i dhuruar brenda njeriut eshte diçka e rralle dhe uroj qe njerezit ta shfrytezojne per te miren e njerezise...