Sabit Idrizi

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

ANARKI

Ua lëshuam shumë frerin ëndrrave të përdala
E tash s’po mund ta bëjmë zap kohën
Shih si na u ҫmend liria

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

NË SPITAL

Tre laringa (kështu na quan stafi mjekësor)
Në dhomën numër tre
Në Repartin e Fytit në QKUK

Unë jam vendosur në shtratin afër dritares
Në mes – Iskanderi nga Prishtina
Kurse afër derës – Jetullahu nga Suhareka

Jemi të operuar në fyt dhe na ushqejnë përmes hundës
Të gjithë e dimë çka kemi
E asnjëherë nuk ia dëgjuam emrin sëmundjes sonë

Dikush i thotë “i raftë gurit”
Dikush “sëmundja e keqe” (thua se ka sëmundje të mirë)
Dikush kurrrqysh (nga frika prej saj, natyrisht)

Asnjëri prej nesh nuk mund të flasim
Gabzherrat tanë i kanë ngrënë diku qentë endacakë të Prishtinës
Pasi që Kompania që ka zgjedhur Komuna
I ka bartur në deponinë e qytetit

Po edhe pse na la pa gojë kjo sëmundje pirate
Ne dimë të flasim edhe ndryshe
Do ta varrosim këtu në fytat tanë shpellë
Që kurrë kush në botë të mos vuaj më prej saj

Prishtinë, shkurt 2018
(Po e publikoj ashu siç është shkruar me frymën e parë, pa asnjë ndërhyrje)

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

EGOISTE

M’ka marrë malli
Malli...
Oh, malli!
Shumë m’ka marrë malli
Me ia dëgjue vetes zërin

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

KOSOVA ËSHTË E JONA

Po por...

Dikush VIP
Dikush RRIP
Dikush këmbë
Dikush me xhip

Dikush me timon në dorë
S’e ka dert se bëhet horë

Dikush n’sy e këqyrë atdheun
Druahet mos po ia lëndon dheun

Dikush ka mënynë e gjatë
Dikush bukën e ha thatë

Kurrë ekonomia pa ba përma
Pat me ba po s’po lënë “ata”

Kurrë buxheti pa u rritë
Na bënë qyl “kategoritë”

Kjo Kosovë është veç e jona
N’punë tash na e ju tevona

Gjithkush merr hisen e vet
Dikush ujë, dikush sherbet

T’barabartë përpara ligjit
Pasha bajgën e atij viçit

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

KUR TË NISEM...

Kur të nisem atje për në pakthim
(Ku sheh të paparën, ose nuk sheh gjë më kurrë)
Gjatë gjithë rrugës do të më përcjellë po kjo brengë
Që më ka shoqëruar gjatë gjithë jetës

Sa shumë dashuri pata për njerëzit
E sa pak mundësi kisha
Për t’i kënaqur përditë me diçka

Sot, më 26 qershor 2019

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI


MË MUNGON
(Në spital)

Më mungon një mal i lartë
Që t’i ngjitem mu në majë të majës
E t’ia mbush lugjet memece
Me një piskamë të fortë malësori

Më mugon një lumë i kthjellët si loti
Që t’i futem mu në mes të dallgëve
E t’ia kompozoj ëmbëlsisht
Do gurgullima të përjetshme rrjedhe

Më mungon një puhizë e lehtë pranvere
Që t’ua flladis ballin e djegur
Të gjithë këtyre që po dergjen nëpër këta shtretër

Më mugon një livadh i gjerë sa deti
Që t’ia mbledh krejt blerimin
E t’ua sjell këtyre njerëzve këtu
Që ta mashtrojnë me ngjyra pagjumësinë e netëve të gjata

Më mungon një mbesë me emrin Yllka
(Që ende s’i ka mbushur dy vjet)
Që ta përqafoj pushtueshëm
Derisa ta pëlcas mallin që po më përvëlon

Më mungon një nënë me emrin Bahtije
(Që sivjet i ka mbushur njëqind e tri)
Që t’ia ofroj një trohë melhem shpirti
Nga shpella e hapur e shpresave të mia

Më mungon një derë e hapur
Që të dal kur të dua
Nga lëkura që s’po m’i bjen tamam shtatit

Më mungon një gojë që flet
Që t’u thërras ndërgjegjeve të fjetura të këtyre këtu
Që të na thonë ndonjëherë edhe ndonjë fjalë të ëmbël
He nënën ia lofsha edhe kësaj pune

Prishtinë, shkurt 2018

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI


PËR ATA QË ENDE PO E MOHOJNË LIRINË DHE PAVARËSINË E ATDHEUT TIM
(Nëse ka mbetur sadopak ndërgjegje në këtë shtëpinë tonë të përbashkët të quajtur Tokë)


Kisha dashur ta di a është ende gjallë
Ai...
Ai gjyshi që nuk ia mësova as emrin
Që po e mbante ngrykë nipin e tij diku dyvjeçar

Kisha dashur ta di ku është fshehur
Dhe çfarë marrëdhëniesh ka tash me vetveten
Ai...
Ai xhelati i uniformuar me thikë në dorë
Që ia kërkoi 40.000 marka gjermane për kokën e nipit

Kisha dashur ta di pse nuk pati më shumë se 20.000 marka ky gjysh i gjorë
Që po e mbante ende ngrykë dhe po e shtrëngonte aq shumë
Trupin e nipit të mbuluar në gjak

Kisha dashur ta di pse nuk i mjaftonin ato 20.000 marka atij ardhacaku të mjerë
Dhe ç’i duhej koka e një fëmije
Që ia preu me aq gjakftohtësi para syve të qindra ardhacakëve të tjerë të uniformuar

Kisha dashur ta di se ku e varrosi gjyshi trupin e nipit pa kokë
Ku e fshehu xhelati i pashpirt kokën e prerë të fëmijës

Kisha dashur ta di ç’i ndodhi pas luftës atij që s’u pajtua me këtë ngjarje
(Më kujtohet që, mes tjerash, thotë: “Kam vjellur kur e kam parë këtë akt”)
I cili, (sigurisht i penduar dhe i vrarë ndërgjegje që nuk kishte reaguar për ta shpëtuar fëmijën) e bëri të përbotshëm këtë lajm
Në një gazetë opozitare që dilte në kryeqytetin e vendit të tij – në Beograd

Kisha dashur ta di se a duhet ta ngrisin kokën përpjetë e të krekosen ende si gjela deti
A ta kapin e ta gjykojnë këtë njeri e ta kërkojnë e ta gjejnë kokën e fëmijës ku është e ku nuk është
Për t’ia shëruar një pjesë të vogël të plagës së madhe të zemrës së plasur të atij gjyshi

Kisha dashur ta di pse një pjesë e madhe e botës sonë të vogël ende po heziton
Ta pranojë lirinë dhe pavarësinë e Atdheut tim kaq shumë të përgjakur

Së pakut ta kenë parasysh kokën e prerë të atij fëmije
Zemrën e plasur të atij gjyshi...

Mitrovicë, 9 gusht 2021

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

SHTJELLA

Më janë ngatërruar keq ëndrrat me zhgjëndrra
Dhe kahet e rrugëtimit më janë ndar në dysh

Nuk po mund ta gjej rrugën time
Nuk po di nga t’ia mbaj

Diku më shfaqet një lumë pa brigje
Diku tjetër një pyll i zhveshur

Tash nuk po di
A t’i bëj turr rrjedhës së pandalshme
E t’u zë pusi dallgëve të dalldisura
A t’i gjethoj ata drunj të zhveshur
E t’ua kthej cicërimën zogjve

Keq më janë ngatërruar ëndrrat me zhgjëndrra
Sa nuk po e di se cili jam unë në këtë shtjellë të rrëmbyeshme
Cila është shtjella e rrëmbyeshme brenda meje

E di se një ditë do ta gjej rrugën e daljes nga kjo zallahi
Po cili do të jetë tagri që do ta paguaj
Cila do të jetë damka e pashlyer brenda vetes sime

Mitrovicë, më 18 qershor 2022