Sabit Idrizi

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

ÇUDI
(Gruas sime, Hajries, në katërmujorin e vdekjes)

A malli si prush
A pse po ndjehem tjetërkush


Ç’TË BËJ ME TO

T’u lëshoj fre ëndrrave
A t’i vë nën dry
N’ç’themele t’i ndërtoj të shkretat
Tash pa ty

[Çelsi]

Pa titull
E bekuar prej Zotit
e mallkuar prej njerzve
Jeton lashtesine tende te zhytur ne terr;

je toke shqiponje
shqiponja je vete
por balta te bje e sorra syte madheshtore t'i çjerr;

ti vodhen krejt burrat
e bijte t'i treten
ne kohen pa kohe cdokush
te pertall;

e djegur e dridhur
kallkan e zhuritur
vazhdon ti te presesh
nje kthim
plot me mall

Me mall te vij Dielli
dhe yjet nga qielli
pa bota te shohe ç'ke qene edhe
ç'je

Ti toke e shqiponjes
qe vete je shqiponja
qe driten e gjuhen, dikur, asaj botes
ia dhe.

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

KUSHT

Po ma gjetët një epokë që s’u përpoq t’i verbojë poetët
Do t’jua jap sytë e tyre që të shihni në përtejkohë

Po ma gjetët një të tillë që s’u mundua t’i vrasë ata
Do t’jua jap jetët e tyre të gurëzuara nëpër kështjella metaforash
Që edhe ju ta merrni guximin
E t’ia tregoni bërrylin vdekjes

[Etna Etna]

Sabit IDRIZI

BISEDA E FUNDIT ME TË

Kësmet
Posa t’ia japë syri i pranverës (më tha)
Do t’ia nisim shtëpisë

Po (ia ktheva) do ta ndërtojmë një shtëpi të re

Ndoshta deri atëherë (vazhdoi ajo me gjysmë zëri)
Do të punësohet bile njëri djalë

Po (ia ktheva, i bindur se po e gënjeja) do të punësohet njëri

Posa ta ndërtojmë shtëpinë (i shkëlqyen sytë nga gëzimi)
Do t’i marrim dy nuse të mira

Po (ia ktheva) do t’i martojmë të dytë përnjëherë: Ramadanin dhe Liridonin

Do të na mbushet shtëpia plot me nipa e mbesa (u fundos ajo krejtësisht në pellgun e ëndrrave të veta)
Ani kur të na vijnë edhe ata të Linditës, të Albanës...

Po (ia ktheva) do të... (dhe dola jashtë e ia plasa vajit)

Kur u ktheva sërish në dhomë
Ajo tashmë ishe nisur pakthyeshëm
Dhe po fluturonte drejt yllit të vet

Në dy pika loti të kristaltë
Që ende po rrëshqisnin ngadalë faqeve të saj të vyshkura
Po fundosej qetësisht një anije me ëndrra...

Mu mbushen syte me lot

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI

VETËFLIJIM

Kur mushkëritë e tokës nisin të çahen nga etja
Unë ik nga vetvetja e shkoj e bëhem reshje

Shkoj e bëhem diell
Kur asaj i mërdhijnë kujtimet

Paçka se më akuzojnë për përmbytje
Paçka se më akuzojnë për përcëllim

[Rrustem Geci]

Sabit IDRIZI

VETËFLIJIM

Kur mushkëritë e tokës nisin të çahen nga etja
Unë ik nga vetvetja e shkoj e bëhem reshje

Shkoj e bëhem diell
Kur asaj i mërdhijnë kujtimet

Paçka se më akuzojnë për përmbytje
Paçka se më akuzojnë për përcëllim

SabitIdrizi, ngushllime për gruan, dhe sinqerish urime për një poezi shumë të bukur. Ka kohë që s´kam lexuar lexuar një poezi kaq të thellë dhe kaq shpirtërore nga petët e tjerë në Kosovë. Sabit, mos u jep, vazhdoje poezinë, je talent i mirëfilltë. Rustem Geci - Dortmun

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI


DIÇKA SI REVOLTË

Unë kënaqem me pak
Nuk kërkoj shumë prej kësaj jete

Por kjo “pak” nuk do të thotë edhe krejt “hiç”
Toka e lëshoftë

Lirojeni pak dorën pronarë të Atdheut
He nënën ia lofsha edhe kësaj pune

[sabit idrizi]

Sabit IDRIZI


S’ËSHTË SE...

Po iu thá zogut dega e cicërimës
S’është se s’çel pranvera
Po pylli s’ka ku t’i derdhë ngjyrat
Për ta pikturuar mëngjesin e një kënge

Po iu lëndua shpirti njeriut
S’është se përmbyset bota
Po deti s’ka ku t’i marrë thellësitë
Për ta prekur fundin e dhimbjes së një plage

[sabit idrizi]

FLUTUROI TE LUMI
(Ali Podrimjes)

I gjeti diku do krahë të bardhë pëllumbi
Ia shoi etjen mallit që e përvëlonte
Dhe fluturoi te Lumi

[Nete]

Respektet i nderuar,tani rastesisht lexova ca nga poezit tua dhe me pelqyen shume!