E vetme ne kete dimer te ftohet
ne rruget e jetes ecen ti
fytyra e zbehur floket leshuar
mbi supe hedhur kujtimet
e dhimbjes, e kohes se shkuar
ne keto rruge te ngrira
njeri pa njeri.
Vetem je mesuar
shkeputuar nga nje jete
diku nje tjeter per te ndertuar
Por sishte e lehete jo sishte
dhe si nje deti trazuar
mbi shkembinje urrejtjen derdh
Jemi vetem shpirti im
si qytet i djegur,i braktisu
abstraksioni i kohes solli vec trishtim
nga rruget e jetes smorem kurr pergjigje.
Krijoni Kontakt