Në kërkim të "ëndrrës"!

[milanistja_el]

Te gjithe e kemi ushqyer brenda vetes kush me shume e kush me pak vizionin e nje dashurie perfekte....ndonjehere madje mendojme se kjo eshte me e pakta qe meritojme...ndoshta dhe gabohemi...ndoshta thjesht iluzionohemi....enderrojme shume dhe pretendojme qe te ralizojme ate qe ndonjehere e quajme si dicka qe e meritojme me patjeter dhe arrijme deri aty sa e gjejme veten duke u ankuar e duke lotuar per ate qe ndoshta na mungon.....kjo ndonjehere na shpie ne vendime drastike per jeten tone....ka nga ata te cilet arrijne deri aty sa jane te predispozuar te braktisin grua e femije vetem per te gjetur "lumturine" qe ata e meritojne dhe nuk u eshte dhene nga familja qe kane krijuar....dhe nese i pyet se perse arriten deri ketu pergjigjia e vetme qe do degjoni eshte :

Jam ne kerkim te DASHURISE SE VERTETE.....

Eshte e vertete se te gjithe jemi enderrimtare... te gjithe enderrojme te jemi te lumtur, te gjejme dashurine e vertete, te gjejme kush princin e kalter e kush princeshen e endrrave... por endrrat mbeten endrra dhe realiteti eshte diçka tjeter. Per sa kohe qe ti jeton vetem me endrrat e tua atehere gjithçka te lejohet... per aq kohe sa ti zgjedh dike per ta bere "shok" apo "shoqe" jete mendoj se endrrat duhet te mbeten vetem endrra dhe jo te ngaterrohen me realitetin. Ja pse vendime te rendesishme ne jete, sikurse eshte martesa dhe krijimi i familjes, duhet te merren me pjekuri. Kur ti zgjedh te ndermarresh nje hap te rendesishem ne jeten tende duke zgjedhur dike per te kaluar jeten... me duket budallallek te vazhdosh ende te jesh ne kerkim te dashurise se vertete apo te njeriut ideal... Ata qe justifikojne shkaterrimin e nje familjeje duke perdorur si justifikim shprehjen "jam ne kerkim te dashurise se vertete" per mua jane frikacake. Kur vazhdon ende te enderrosh dhe te kerkosh dashurine e vertete, pse dreqin u martove me dike qe s'e doje, pse krijove nje familje? Pse duhet te paguajne persona te tjere per gabimet e tua dhe per dobesite e tua?
Njeriu duhet te jete i ekuilibruar dhe te kuptoje se ne jete ekzistojne dy periudha: ajo e endrrave dhe periudha kur ti vendos te jetosh realitetin me kembe ne toke... kush deshiron te jete enderrimtar i perjetshem te mos marre impenjime te tjera... le te jete gjithe jeten ne kerkim te dashurise se vertete pa shkaterruar endrrat e dikujt tjeter. Kush vendos te jetoje realitetin te marre pergjegjesite e veta kundrejt personit tjeter qe zgjedh dhe t'i ruaje endrrat vetem kur bie ne gjume...

Ndoshta do ndihemi me pak te frustruar sikur te vije dikush tek i cili do te besonim plotesisht i cili do te na pohonte se DASHURIA E VERTETE nuk egziston dhe nuk do egzistoje kurre ne toke.....ne kete univers pervec dashurise njerezore tjeter lloj nuk ka sado ta idealizoje njeriu....ndoshta pas kesaj te gjithe do mund te kthehemi me kembe ne toke dhe do mund ti perkushtohemi me teper dashurise e cila na eshte dhuruar ose dhe e kemi fituar....

Persa i perket dashurise se vertete mendoj se e idealizojme. Ne kerkojme ne qiell ate qe kemi ne toke dhe kerkojme ne endrra ate qe kemi ne realitet. Dikush ka thene: "Nese dikush nuk te do ashtu si do te doje ti, nuk do te thote se nuk te do me te gjithe qenien e vet"...

[Adaes]

Te gjithe kur jane te vegjel krijojne nje partner\e ideal\e ne subkoshiencen e tyre...Kjo "idealja" krijohet duke u bazuar ne karakteristikat qe kan njerzit me te afert te sexit te kundert te personit,psh prinderit,vellezer,motra,fisi...
Rriten akoma me kte imazh ne mendje, dhe kerkojne qe ta gjejne kte "idealen",ose fati ti nxjerr perballe saj...Por ne shumicen e rasteve kjo " idealja" nuk duket kund...Kjo ndodh per arsye qe asgje nuk eshte perfekte ashtu si e enderrojme ne,sepse ne rralle te pare ne nuk jemi perfekte...

Ska dashuri perfekte sepse ska njerez perfekt...dhe sado qe te mundohesh te arrish perfeksionitetin,fillon e kupton qe cdo gje eshte e shtirur,qe ke dal nga vetja per te realizuar nje enderr perfekte...