Turqia deri në vitin 2040 përsëri do të “mbisundojë” në rajon

[mendimi]

Une do te thoja ti behet qarja ketyre emigranteve qe kan qe 10 deri 20 vjet qe kane mbushur evropen dhe kane harruar gjuhen, i ke 200 000 ne zvicer 300 000 ne gjermani, etj, ketyre hajde mbushjav mendjen qe te flasin shqip dhe do ta kesh te pamundur. Se sa i perket atyre ne turqi ne popull 7-8 milionesh te ndare ne 4- 5 shtete, dhe kemi pretendime territoriale ndaj Turqise me 70 milion banore, shtetit me ushtrine e dyte me te te madhe ne Nato. Ma merr mendja qe vertete fantazia e njeriut nuk ka kufi.

Per fund, me falni ne shprehje skemi byth me marr mitrovicen qe 50 000 shkije sun pi largojme, e po ti largojme 70 milion turq ne AZI. Po te deshiroje te beje nje film te tille te llojit fantastik sdo te munde te gjeje regjisore, sepse do te thoshte kjo i tejkalon kufijte e fantastikes.

[alibaba]

Ma merr mendja qe vertete fantazia e njeriut nuk ka kufi.

Romën e famshme për ushtrinë e saj, e shkatërruan ca fise barbarësh, me heshta druri.

[Rina_87]

Edhe une e pashe ate emisionin ne RTK per shqiptaret e Turqise. Shume mbreselenes. Mendoj se tash me hapjen e Shqiperise dhe me Kosoven e pavarur duhet te krijohet nje program i perbashket per ngritjen e vetedijesimit nacional te te gjithe shqiptareve, qe ne periudha te caktuara jane larguar ne vende tjera, apo per shkak te mungeses se nje fryme nacionaliste, e kane dobesuar identitetin kombetar si arbereshet ne Itali, arvanitasit ne Greqi, shqiptaret ne Turqi etj.

Kjo nuk do te thote se duhet te behen luftera apo pushtime, mirepo thjesht te kete nje shkembim me te madh kulturor, ekonomik etj, qe do te krijonte nje hapesire me e madhe gjithshqiptare, qe do te na ndihmonte shume ne forcimin si komb, ne te gjitha fushat.

[DYDRINAS]

Misioni i ri i Turqisë
NGA SHLOMO BEN-AMI* “EL PAIS”






Deri në sanksionimin e Turqisë si regjim republikan, ky vend është lëkundur shpesh mes kërkesës së vazhdueshme për t'u bërë pjesë e Perëndimit dhe lidhjeve të saj otomane me Lindjen, dilemë e cila edhe sot ka mbetur pa një përgjigje të saktë. Problemi themelor i identitetit të Turqisë ka bërë që ajo të ndezë të gjithë motorët e makinës së saj diplomatike, për të forcuar aleancat, strategjitë dhe rikonceptuar rolin e saj rajonal e global. Perceptimi në ndryshim e sipër, se Turqia ia ka dalë mbanë të gjejë besimin te vetja ka ngjallur njëherazi interesin, deri më tani të pashpresë, për të shërbyer si interlokutore e paqes mes Izraelit dhe armiqve të saj arabë, Sirisë dhe Hamasit.

Zelli i Kryeministrit, Rexhep Taip Erdogan, për të zënë vendin e Egjiptit si një mediator në rajon, si dhe kritikat e ashpra të tij adresuar mënyrës se si reagoi Izraeli në Gaza, ngjan për shumë njerëz si një tentativë për të rikuperuar rolin e Turqisë në periudhën otomane, si garantuese e paqes dhe sigurisë në rajon. Kreditë e saj për këtë rol në Lindjen e Mesme, nuk duket se janë të papërfillshme, edhe nëse kthehemi pas në kohë.

Turqia është një superfuqi rajonale, me një ushtri nga më të mëdhatë e botës. Sakaq, është një vend mysliman, që edhe pse nuk ndihet më pak e shqetësuar se sa Izraeli për shkak të ambicieve nukleare iraniane; ka mundur të mbajë raporte të shkëlqyera ekonomike dhe politike me Teheranin, duke tejkaluar edhe bezdisjen që shkakton kjo gjë tek amerikanët. Sigurisht, edhe Siria është aleate e Iranit, por asnjë vend nuk ka mbi Iranin influencën që gëzon Turqia. Ofensiva e saj diplomatike konstatohet edhe së fundmi kur ajo (Turqia-shen.im) firmosi traktatin e miqësisë me Arabinë Saudite, ndërkohë që mban marrëdhënie të shkëlqyera me Pakistanin dhe Irakun.

Insistimi i Evropës për të injoruar përpjekjet e Turqisë për t'u bërë pjesë e Bashkimit Evropian, tendencat në rritje të sentimentit popullor antiperëndimor për arsye të luftës në Irak dhe marrëdhëniet e tensionuara me Shtetet e Bashkuara të Amerikës - të ndikuara pjesërisht edhe nga edhe nga ligji mbi genocidin armen, që pritet të marrë fuqi vepruese së shpejti - janë faktorë të rëndësishëm që ndikojnë në ndryshimin e kursit /drejtimit të Turqisë. Përpjekjet e revolucionit të Ataturkut për ta ndarë atë nga bota arabo-myslimane, kanë dhënë efektin e saj. Turqia e Partisë për Drejtësi e Zhvillim (AKP), e drejtuar nga Erdogani, po kërkon të ndërmarrë një mision të ri në Lindjen e Afërt si dhe në ish-republikat sovjetike, në një të ardhme jo të largët. Sfida që do përballet Turqia në të ardhmen, është rimarrja e rolit të saj në rajon, pa tradhtuar idetë dhe rrugën e ndjekur nga Ataturku. Demokracia dhe vlerat e sekularizmit kanë përmirësuar fort imazhin e Turqisë, falë edhe dialogut me vendet e Evropës dhe lidhjet e saj me Amerikën. Turqia mund të shndërrohet në një model për vendet e Lindjes së Afërt, nëse - gjatë periudhës që promovon interesat e saj strategjike dhe ekonomike - i bën ballë tundimit për të mos rënë në pozita autoritarizmi - dhe vijon të dëshmojë se Islami dhe Demokracia përputhen në mënyrë perfekte.

Për Izraelin, ky është një mesazh që duhet t'ia ketë vënë veshin tashmë prej kohësh: e ardhmja e tij në Lindjen e Mesme nuk gjen shtrat për t'u zhvilluar në aleancat strategjike me fuqitë joarabe të rajonit, përkundrazi, në politikat e pajtimit me vetë botën arabe. Në vitet gjashtëdhjetë të shekullit të shkuar, pesimizmi i David Ben-Gurion mbi mundësinë e arritjes ndonjëherë të një marrëveshje paqeje me vendet arabe, bëri që ai të farkëtonte një "Aleancë të Periferisë" me vendet joarabe të harkut të jashtëm në Lindjen e Afërt: me Iranin, Etiopinë dhe Turqinë (ndërkohë që ëndërronte të përfshinte në këtë aleancë dhe komunitetin maronit të Libanit).

Askush prej këtyre vendeve nuk kishte konflikte domethënëse me Izraelin, dhe të gjitha bashkë, pak a shumë, kishin marrëdhënie të tendosura me fqinjë e tyre arabë. Fuqia ushtarake e Izraelit, progresi i arritur në fushat ekonomisë dhe bujqësisë, si dhe perceptimi i ekzagjeruar i aftësisë së saj për të lobuar dhe influencuar në politikën amerikane, bënë që aleanca me Izraelin, të rezultonte shumë tërheqëse dhe motivuese për këto vende.

Kjo Aleancë, ishte një gjetje me mend dhe një shtegdalje ndaj pasojave të konfliktit arabo-izraelit. Çka bëri që shpirt-qenia e popullit izraelit, të reagonte në çlirimin e energjive krijuese për çështjet ekonomike dhe sociale, si dhe njëherazi, i jepnin vlerë një politike të jashtme të pavarur dhe krijuese, duke mos u bërë as pjesë e kufizimeve paralitike të konfliktit arabo-izraelit, por as edhe duke mbetur peng i tyre. Megjithatë, siguria që paramendohej se do të sillte me vete implementimi i këtij projekti, nuk u arrit. Fokusimi te konfliktit arabo-izraelit mbeti përsëri në kuota të larta. Aftësia e arabëve për ta mbajtur të mbërthyer opinionin publik botëror në atë çka ngjante me palestinezët, bëri që tentativat e Izraelit për të shmangur pasojat e konfliktit, nëpërmjet betejave të kohëpaskohshme apo dhe farkëtimit aleancave rajonale alternative, të rezultonin një punë pa dobi. Revolucioni islamik në Iran, ndryshimet e ndodhura në Etiopi pas rënies së regjimit të Haile Selassi-së, kalimi i pushtetit në Liban nga duart e maronitëve në duart e Hezbollahut, e lënë Turqinë si të vetmen anëtare të "Aleancës së Periferisë" me Izraelin.

Tashmë, edhe pse establishmenti i fuqishëm ushtarak i Turqisë që të duket se vazhdon të ngulmojë për të mbajtur lidhje të ngushta me Izraelin, nga ana tjetër, mbështetje të fuqishme popullore e Turqisë në prioritetet shfaqura në politikën e jashtme, si dhe dilemat e identitetit të këtij kombi, shërbejnë si një “mesazh i dërguar” Izraelit, ku kuptohet qartazi se: "Aleanca e Periferisë" tashmë nuk shërben më si një alternativë për paqe me botën arabe. Qysh më tani e më pas, ajo mund të shërbejë vetëm si pjesë komplementare (plotësuese) e kësaj paqeje.



* Ish-ministër i Jashtëm i Izraelit, aktualisht zv.president i "Toledo International Center for Peace"


standard

[INDRITI]

Ne fakt nuk e lexova tere temen sepse kishte shume poste por ama krijova nje ide te pergjithshme per te pasur te mundur me pas te jap edhe idene time te permbledhur si me poshte:

Vendet e medha historikisht si psh Rusia, gjermania apo edhe Turqia te cilat me kohe kane pasur nje vend te lavdishem ne arenen nderkombetare vjen koha kur e riafirmojne serish vetveten dhe e gjejne vendin qe ju takon.

Permenda keto tre vende per te kujtuar sesi u dobesua Gjermania pas luftes se pare e me pas luftes se dyte boterore dhe tek e fundit e rigjeti vendin e saj.
Po ashtu edhe Rusia nga merita e se ciles u thye perandoria Osmane me pas perandoria Naziste Hitleriane u dobesua teper nga shperberia e B. Sovjetik.
Sot e shohim se dalengadale Rusia me e rimerr ate vend qe ka qene bosh qe prej shperberjes se shtetit te madh komunist.

E njejta gje eshte edhe me Turqine, pas nje humbje te madhe qe kishte ne fillim te shek. te kaluar e ne luften e pare boterore perkrah Gjermanise, pas nje krize Identiteti qe kaloi duket qe po riafirmohet per te marre ate qe dikur humbi.

Ne si shqiptare nuk mund te presim vecse mire nga nje Turqi e forte, cfaredo krahu politik te vije ne pushtet miqsia e partneriteti me Shqiperine jane te garantuara.

Mund te kete gabime te se kaluares por ato tashme jane kapercyer qe ne 1912 kur dolem nje shtet i pavarur, qe atehere Turqia nuk ka asnje pretendim territorial kundrejt nesh.
Nuk me habisin, komentet ku flitet per 500 vjet roberi, per vrasje e terror sepse kjo eshte natyra jone si shqiptar, ky eshte gabimi yne me trashanik me te cilin na ushqen politika e mbrapshte qe kemi pasur qe ne afirmimin tone si shtet.

Ndenjem 50 vjet duke share regjimin e Zogut i cili sundoi vetem 9 vjet, nderkohe tani kemi 20 vjet qe shajme regjimin komunist dhe harrojme qe per 20 vjet kemi mbetur ne vend numero.

Keto shembuj i solla sepse duhet pare perpara, perspektiven qe na pret duke ditur se armiqte tane te afirmuar jane Serbia dhe Greqia te cilet kane ende pretendime territoriale.
Ne kete pike nje Turqi e forte do te thote nje shqiperi e sigurte.
Megjithate ky eshte vetem mendimi im.

[zerbina]

Une e njoh Turqine mire, se kam qene ne Ankara dhe Stamboll , duke qene dhe vete safi turke.Por nuk e ndaj optimizmin tuaj per nje Turqi te zhvilluar.Turqia i ka patur te tera mundesite per tu zhvilluar deri me sot ashtu si Greqia, por te gjithe jemi deshmimtare se ku eshte Greqia dhe ku Turqia.Koha vepron kunder Turqise.Me hyrjen e Rumanise dhe Bullgarise ne BE ka rene dukshem interesi evropian per Turqine.Investimet e huaja po drejtohen te keto vende por edhe drejt Rusise apo republikave te tjera ish-sovietike duke menjanuar Turqine.Ardhja ne pushtet e islamisve eshte nje shenje deshperimi.Eshte nje lloj sikur te ne te vije ne pushtet partia e cameve.Mendoj se e vetmja rruge per te shpetuar eshte te tregohet me e bute ndaj Greqise apo Rusise, te mos degjoje shume keshillat amerikane, te cilet shikojne vetem interesat e tyre ne rajon, dhe as pyesin per mirevatjen e Turqise.

[DoLpHiN]

Une e njoh Turqine mire, se kam qene ne Ankara dhe Stamboll , duke qene dhe vete safi turke.Por nuk e ndaj optimizmin tuaj per nje Turqi te zhvilluar.Turqia i ka patur te tera mundesite per tu zhvilluar deri me sot ashtu si Greqia, por te gjithe jemi deshmimtare se ku eshte Greqia dhe ku Turqia.Koha vepron kunder Turqise.Me hyrjen e Rumanise dhe Bullgarise ne BE ka rene dukshem interesi evropian per Turqine.Investimet e huaja po drejtohen te keto vende por edhe drejt Rusise apo republikave te tjera ish-sovietike duke menjanuar Turqine.Ardhja ne pushtet e islamisve eshte nje shenje deshperimi.Eshte nje lloj sikur te ne te vije ne pushtet partia e cameve.Mendoj se e vetmja rruge per te shpetuar eshte te tregohet me e bute ndaj Greqise apo Rusise, te mos degjoje shume keshillat amerikane, te cilet shikojne vetem interesat e tyre ne rajon, dhe as pyesin per mirevatjen e Turqise.

Greqine e kane zhvilluar te tjeret. Nese vjen shpesh ne Turqi duhet ta dish qe ka rritje te ndjeshme ne shume fusha (ne turizem dhe ne c'do lloj industrie kryesisht).
Te tregohet me e bute ndaj Greqise do te thot te beje leshime ne detin Egje dhe Egjeu te behet si nje liqen grek.

[Dito]

Kush ka udhetuar ne turqi nuk do fliste me kaq optimizem per turqine.
Per mua mbetet nje vend i prapambetur pervec metropoleve ankara, stamboll, izmir.
Turqia mbetet nje vend qe po zhvillon turizmin fuqishem njekohesisht dhe industrine ushtarake si pasoje e perkrahjes pa kufi nga usa.


Dito

[iliria e para]

Turqia per mekatet e bera dhe sa ta mbajne Kurdistanint te roberuar, kurr nuka ka per te perparuar. Edhe une e kam vizituar Turqine, por per ta njohur Turqine e vertete, duhet hyre ne brendesi,ne zona te thella.... Disa qytete i ngjajne Evropes, por pjesa me e madhe eshte "Afrike".

[alibaba]

Turqia per mekatet e bera dhe sa ta mbajne Kurdistanint te roberuar, kurr nuka ka per te perparuar.

Drejtimi i shqiptarëve:

1. Faza e parë: Bashkëpunim me Turqinë kundër Greqisë. Greqia ndahet mes Shqipërisë dhe Turqisë.

2. Faza e dytë: Bashkëpunim shqiptaro-armeno-kurdo-bullgar, për ndarjen e Turqisë në mes këtyre katër popujve. Menoj si edhe 100 miljon banorë me i pas Turqia se s'ka kah livrit.