Ne pritje te revolucionit studentore ne Maqedoni

[Foki]

Sa herë i ndjek daljet publike të politikanëve tanë (politikanëve shqiptarë në Maqedoni) gjithmonë e më shumë bindem për moskorektësinë e tyre. Me këtë dëshiroj të nënvizoj atë që të gjithë shqiptarët e dijnë, por rallëkush e përmend: jetojmë në një vend me demokraci të mjegulluar. Tregues më i mirë i shkallës së zhvillimit të demokracisë janë mediet. Të gjithë studiuesit e analistët e dijnë mirë se karakteri kritik që media duhet të mbajë ndaj pushtetit përcakton bazamentin e idealit mediatik të mirëfilltë. Mediet cilësohen si pushtet i katërtë pikërisht për këtë arrsye, sepse duhet gjithnjë të jenë kritik ndaj pushtetit ekzekutiv. Zhvillimi i dobët i kriterit kritik të medies, tregon njëkohësisht për zhvilliin e dobët të sistemit demokratik. Njerëzit sot janë të përfshirë në hipnotizinë e medieve. Ata janë shumë të ndjekura e gjithpërfshirëse. Mar shkas nga deklaratat e liderëve politik këtu, që sa herë vijnë në pushtet thonë: “në dallim nga pushteti i kaluar, sot mund të vërrehet lehtë se medet janë të pavarura”, pra në një mënyrë ata duan të vrasin dy pëllumba me një gur. Nga njëra anë thonë se gjatë qeverisjes së kaluar mediet kanë qenë të izoluara, ndërsa nga ana tjetër si për lavdërim apo ndoshta qëllim për përfitim elektoral thonë se gjatë kësaj qeverisjeje (ku sigurisht mbartin përgjegjësitë e veta) mediet janë të lira dhe këtë e marin si arrijtje qeveritare. Në një vend si ky, në të cilin populli vetëm akumulon, por nuk reagon, gjuajtja e ketillë me gur mund të ketë rezultat, mund të vrasë dy zogj. Rezultatet e këtilla na shpiejnë mbrapa, sepse ata janë të bazuara në gënjeshtra. Nëse do t’i pyesnim publikisht se ku bazohen kur thonë se mediet sot janë të lira, ata sigurisht nuk do të ketë përgjigje, apo do të sajojnë dicka. Mediet janë të dukshme ata nuk janë fantazma. Pra, edhe studenti më i thjeshtë i medieve mund të vërrejë se ata sot janë të politizuara, madje të partizuara. Kjo lehtë vërrehet poqese analizohet programacioni i Radio-televizionit të vetëm publik këtu MRTV2.
Pasi mediet na tregojnë se vendi ka shkallë të dobët të zhvillimit të demokracisë, ne duhet të gjejmë fenomenet që krijojnë këtë situatë. Do të numëroj disa fenomene politike që janë shkaktarë themelorë të zhvillimit të sistemit demokratik, apo të përsosjes së tij.
Kohëve të fundit nëpër kuloare të shumta preket çështja e partive politike dhe komunikimit politik në Maqedoni. Analistë e profesorë të hauj, kanë prirje t’i shohin në prizmë tjetër problemet e këtushme politike. Kështu ndër çështjet më të prekura këtu është mungesa (apo zhvillimi i dobët) e komunikimit politik, ndërmjet partive dhe brenda tyre. Duke u bazuar në trendet e politikës globale, personalitete të huaja me të drejtë vërrejnë një fenomen tjetër që është i pranishëm këtu. Vota e qytetarëve e bazuar në premisa etnike, sipas tyre është fenomen aglobalizues. Pra, kur dihet se globalizimi si fenomen tenton në mënyrë të veçantë unifikimin kulturorë, vota e këtushme e bazuar në etiketa etnike shkon në linjë të kundërtë.
Krahasimet e tilla me vende që kanë tejkaluar herët këtë problematikë, më duken shpesh të paqëndrueshme poqese analizojmë aktualitetin politik. Ngecja e proceseve integruese të këtij shteti, mund të jetë pasojë e shumë problematikave në mesin e të cilave më themelorja është ndarja e partive politike në premisa etnike. Pra, këtu ekzistojnë dy tabore të mëdha të partive ato maqedonase dhe shqiptare. Nëse analizojmë do të vërrejmë se ekziston një humnerë ndarëse shumë e thellë në mes tyre, madje shkon edhe deri në premtime politike të bazuara në diskriminimin e tjetrit. Të parët mendojnë se pengesë për integrimin e tyre në strukturat e NATO-s dhe BE-së janë shqiptarët, pasi ata nuk çajnë kokën shumë për këtë shtet saqë kanë edhe dilema të ndryshme sa i përket çështjeve esenciale të tij, ndërsa të dytët akuzojnë politikën nacionaliste të maqedonasve e cila sipas tyre është shkaktar për ngecjen e përparimit të të drejtave të tyre. Por, një gjë dihet, këtu ngec peocesi i integrimit të vendit në strukturat e NATO-s dhe BE-së.
Politika aktuale normalisht nuk mund të jetë e çastit, por ajo është e kultivuar ndër vite. Ka shumë prej tyre (shumica e nacionalitetit maqedonas) që mendojnë ende se Maqedonia është shtet etnik, tezë të cilën u përpoq t’a kultivonte ish presidenti i vendit Gligorov. Me këtë, përparimin (arsimimin) e nacionaliteteve të tjera e shohin si kërcënim ndaj të drejtave të tyre që janë mësuar të jenë apsolute. Prandaj mundohen që me zhagitje të zgjasin proceset e barazisë, e me këtë cënohet shumë edhe cungimi i të drejtave. Parë nga ky aspekt mendoj se politika maqedonase vepron vetem në interes të një etniteti, duke diskriminuar tjetrin. Ky kompleks i madh lehtë shihet edhe në premtimet paraelektorale, në të cilat shqiptarët u premtojnë shqiptareve e maqedonasit maqedonasve.
Nga politika e tillë tejet e gabuar e maqedonasve përsëri nuk mund të thuhet se gjendja në këtë shtet është “status quo”. Përkundrazi, këtu gjithnjë e më tepër rritet niveli i revoltës tek të dyja bashkësitë etnike, njëkohësisht. Në njërën anë shqiptarët risin revoltën sepse të drejtat e tyre që tashmë i kërkojnë me vite nuk përparojnë assesi. Kurse nga ana tjetër maqedonasit bashkë me shqiptarët janë të revoltuar për përparimin e ngathët ekonomik të vendit.
Në këtë kontekst, duhet të ekzistojë një fuqi e tretë që do ta stoponte ngritjen e nivelit të revoltës në përmasa të pakontrollueshme. Për të dyja palët është e qartë, integrimi i vendit në strukturat e NATO-s dhe BE-së do të ishte medikamenti për tejkalimin e situatës së krijuar. Kur vjen te integrimi në NATO shfaqet një problem tjetër ai i kontekstit me emrin me Greqinë, që Maqedonia duhet t’a kalojë sa më shpejt. Ndërsa kur do të vijë te integrimi i vendit në BE do të takohemi sërish me problemet e vjetra, ata të brendshmet. Në këtë drejtim për integrim ne BE, Maqedonisë i duhet të përgjigjet e të jetësojë 72.000 pyetjet (kërkesat) që si bazë kryesore kanë respektimin e multietnicitetit në vend. Herët a vonë shqiptarët do të jenë të barabartë me maqedonasit, ashtu si Perëndia i ka krijuar të gjithë të barabartë. Në qoftë se nuk ndodh kjo duhet të themi se ngritja e revoltës kërcënon ekzistimin e këtij shteti. Nëse sinqerisht garnitura udhëheqëse maqedonase angazhohet për stabilitetin e vendit dhe zhvillimin e tij është imediate të zgjasë dorën për bashkëpunim edhe me etnitetin shqiptar. Në këtë mënyrë do të krijohej një kulturë më e lartë politike e cila nuk do të bazohej më në premisa etnike. Nga kjo sa thamë është e qartë se kush ndjek politikë të gabuar, apo kush është shaktar i politikave të orientuara në baza etnike. Vazhdimi i kësaj politike, pra zhagitja e proceseve për integrimin e të drejtave të të gjitha etniteteve që zhagit njëkohësisht integrimin e vendit në NATO dhe BE, besimi i verbër se Maqedonia është shtet etnik nuk është gjë tjetër veçse shkaktar i ngritjes së revoltës qytetare në nivele të pakontrolluara.

[Foki]

Gjendja e shqitareve ne Maqedoni!
Konflikti i atij viti në Maqedoni ishte i parashikuar edhe nga mendimtarë të shquar shqipëtar. Fehmi Agani duke komentuar intervistën e ish kryetarit të Maqedonisë Kiro Gligorov dhënë gazetës “Nasha Borba” kah viti 1996, ku ky i fundit kërkesat e shqipëtarëve për të drejtat e tyre, për zyrtarizimin e gjuhës shqipe, themelimin e universitetit në Tetovë (UT) i quan si radikaliste, Agani shton se nëse këto kërkesa quhen radikaliste atëherë të gjithë shqipëtarët në Maqedoni janë radikalistë dhe vazhdon: të thuhët se Maqedonia është vetëm e maqedonasve, do të thotë se ajo nuk është shtet i shqiptarëve dhe se kjo legjitimon në të njejtën kohë çdo përpjekje të shqipëtarëve për të pasur shtetin e tyre, në cilendo formë, gjë që shqiptarët, në bazë të numrit, përqëndrimit dhe rrethit nacional që kanë sot ose nesër mund t’a realizojnë.
Parashikimi i profesorit të nderuar nga Prishtina na doli të jetë i vërtetë. Vërtetë këtu në Maqedoni plasi lufta që jëmi mësur t’a emërojmë duke i vënë pas vitin 2001, dhe kjo në njëfarë mënyrë tregon mungesën e argumentave për ta emëruar ndryshe (lufta çlirimtare apo për të drejta…) Çfarë ngjau më pas?!
“Shumë vetë mendonin se lufta botërore është lufta e mbrame për liri, ndërsa fundi i saj fitorja definitive e lirisë. Ishim të detyruar të pranojmë se edhe pas saj me milina në Gjermani përgjëroheshin të heqin dorë nga liria, njësoj si dikur etërit e tyre që donin të luftonin për të, se në vend të dëshirës për liri kërkuan mënyrën për t’i bërë bisht asaj, se miliona të tjerë nuk çanin kokën dhe nuk i besonin vlerës së luftës për liri dhe vdekjes për të mbrojtur lirinë”.
Është kjo përshtypja e mendimtarit Erih From pas mbarimit të Luftës së Dytë Botërore dhe fillimit të sistemit të ri nazist. Po të bëjmë një komparacion me luftën e vitit 2001 në Maqedoni, fjalët e Fromit do të qëndronin edhe sot. Pra, të gjithë menduam se shqipëtarët e këtushëm pas luftës do të munden të shijojnë lirinë me të drejtat që u takjonë. Lufta ishte përpjekja definitive e shqiptarëve që të realizohen e të jetësohen kërkesat që Gligorovi në një kohë (por edhe sot) i quante si radikaliste. Zyrtarizimi i gjuhës shqipe, përdorimi i lirshëm dhe institucional i simboleve kombëtare të shqiptarëve, shkollimi i lartë në gjuhën shqipe ishin këto kërkesat që zënë thëmëlin e konfliktit por edhe të marëveshjes që derivoi (marrëveshja e Ohrit). Jemi në vitin 2009, 8 vite pas përfundimit të konfliktit të armatosur, ku gjatë kësaj periudhe vlen të theksohet se e kanë provuar forcën e tyre dy grupacione politike nga tabori shqipëtarë duke qenë nga pak herë njëra e herë tjetra në pushtet, por përsëri Marrëveshja e Ohrit qëndron si një fluturuese në qiell që assesi nuk mund të zbresë në tokë. Zyrtarizimi i gjuhës shqipe është tërësisht një fjalë e pakuptimtë në këto rrethana, pastaj përdorimi i simboleve kombëtare është kthyer në lojë politike (këtu mendoj në vendimin e paradokohshëm të gjykatës Kushtetuese të Maqedonisë për abrogimin e disa nëneve të ligjit për përdorimin e simboleve) kurse shkollimi i lartë me shumë pak fakultete në gjuhën shqipe.
Fajin për këtë nuk mund t’ua vëmë luftëtarëve të 2001, as SHBA-ve e shteteve tjera me ndikim, e as kryeministrit aktual Nikolla Gruevski i cili pavarësisht se ka mësuar ca fjalë shqipe të djeg në mënyrën e tij dhe me zhagitjen e proceseve të këtilla po mundohët të tërhek vëmendjen e opinionit nga ndërtimet grandioze të parqeve ekonomike në vendet e banuara nga popullsi maqedonase. Fajin për këtë e kemi ne – populli shqiptar në Maqedoni.
Ai është tek tabori polik shqiptar këtu që assesi nuk gjejnë një formë bashkpunimi së paku për realizimin e këtyre kërkesave dhe që këto vitet e fundit kanë demonstruar një dëshirë të pashoq për pushtet.
Pavarësisht nga këto, maqedonasit dhe udhëheqësia e tyre duhet ta kuptojnë mirë e mirë që shqiptarët nuk heqin dorë nga kërkesat e tyre dhe se sa më shumë që cungohen dhe vonohet procesi i implementimit të tyre aq më shumë i afrohemi një konflikti të ardhshëm që këtë rradhe nuk do të jetë si i pari.

Nga F.M

[Foki]

poashtu disscusion board keni ne facebook ku eshte formuar si nje grup per komunikim me te mire ne lidhje me kete teme , mendoj se duhet te perkrahet kjo nisme !
ju mirepresim !