Ne kujtim te Kolonel Tahir Zemajt

[Brari]

Bab e Bir..




Tahir ..a nuk e dije
Qe ujqerit tash kaq vjet
Dhembet prej kallashi stalinian
Per ty i kane mprehur??


Tahir.. a nuk te mjaftuan
Raketat e pabesa qe pran sofres
Ti hodhen perbindshat
E prap nuk vure mend?

Tahir a nuk e dije se Stalini
Miljona femije i beri akull
Ne Siberine e kuqe-Bardhe
Pse Tahir u mashtrove??

Pse Tahir mendove
Se Stalinat kosovare
Katundare te qelbur shpellash
Femijen tend do e kursejne??


O engjell i vogel i Kosoves
Ne prehrin e Babes te vrane
Lahperat e Shikut..
Panterat e Rognerit..
Llumi i Kombit.


O engjell i vogel !
Ne Kosoven e Cliruar
Ta morren jeten egersirat

O engjell i vogel
Per ty s'mjaftojne lotet..

[Brari]

Forumi i Rinisë së LDK-së dënon ashpër aktin kriminal të vrasjes së kryetarit të FR në Deçan, Hasan Zemaj, dhe të kolonel Zemajt me të birin




Prishtinë, 5 janar 2002 - Forumi i Rinisë së LDK-së dënon ashpër aktin kriminal dhe makabër të vrasjes së kryetarit të FR të LDK-së, dhe anëtar i Kryesisë së degës së LDK-së në Deçan Hasan Zemaj, ish-ushtar i UÇK-së, dhe të kolonel Tahir Zemajt dhe djalit të tij Enisit.

Në një komunikatë të FR të LDK-së thuhet se kjo vrasje ka goditur thellë gjithë opinionin e Kosovës, e në veçanti të rinjtë e LDK-së, pjesë e së cilës strukturë organizative për më shumë se një dekadë ishte edhe vetë Hasan Zemaj.

Vrasja e mbrëmshme në Pejë, s'ka si të mos kuptohet ndryshe veç me motive të qarta politike, thuhet në vazhdim të komunikatës dhe theksohet se ata që kryejnë vepra të tilla kriminale po e vrasin ardhmërinë e Kosovës, po e vrasin të ardhmen e rinisë sonë.

Forumi i Rinisë së LDK-së me këtë rast edhe njëherë bën thirrje që t'i jipet fund dhunës dhe vrasjeve politike në Kosovë dhe kërkon nga organet e rendit, sigurisë dhe drejtësisë që aktorët e tillë të izolohen, të kapen dhe të nxirren para drejtësisë, thuhet në fund të kësaj komunikate.


Dega e LDK-së në Gjakovë dënon ashpër atentatin e mbrëmshëm në Pejë, kurse autorët të nxirren para drejtësië




Gjakovë, 5 janar 2002 - Dega e LDK-së në Gjakovë reagon ashpër ndaj atentatit të mbrëmshëm ndaj ish-komandantit të UÇK-së, Tahir Zemaj, të birit Enisit, si dhe kryetarit të FR në Deçan, Hasan Zemaj.

Në një komunikatë të kësaj dege thuhet se vrasja në pritë e organizuar nga dora kriminale e cila mori tri jetë, është vrasje makabër kundër përpjekjeve për pavarësimin e Kosovës, kundër vlerave të luftës çlirimtare për liri, është vrasje kriminale ndaj njerëzve të pafajshëm.

"Kosova edhe sot gdhiu e përgjakur. Dhe në vend se të renditen sukseset dhe arritjet tona në këtë periudhë të vështirë të pasluftës ne po rendisim arkivolet me trupat e pajetë të njerëzve të mëdhenj e me vlera kolosale.

Nga UNMIK-u dhe KFOR-i, të cilët janë përgjegjës për sigurinë në Kosovë, kërkojmë me ngulm që autorët e atentatit të kapen dhe të dalin para organeve të drejtësisë", thuhet në një komunikatë të kësaj dege në Gjakovë.

Poashtu ka reaguar edhe Forumi i Gruas i LDK-së në Gjakovë, duike dënuar ashpër atentatin mbi ish-komandantin e UÇK-së Tahir Zemaj, të birin Enisin dhe kryetarin e FR të LDK-së në Deçan Hasan Zemaj.

"Ne gratë dhe nënat aktiviste që derdhëm mundin e djersën për çlirim nga zgjedha e okupatorit klasik, ne nënat që mbajtëm mbi supet tona vuajtjet dhe pasojat e luftës, sot jemi të goditura më shumë se kurrë më parë për faktin se para syve të botës po vriten djemtë më të mirë që ia zbardhën faqen kombit dhe shtetit më të ri në botë.

"Dënojmë ashpër këtë akt mizor e të organizuar dhe kërkojmë urgjentisht nga KFOR-i dhe UNMIK-u. të cilët janë përgjegjës për sigurinë në Kosovë, që sa më parë të kapin këta kriminelë dhe t'i hedhin para drejtësisë", thuhet në reagimin e Forumit të Gruas së LDK-së në Gjakovë.



Mbrëmë në Pejë në një atentat u vranë koloneli Tahir Zemaj, i biri i tij Enisi dhe kushëriri Hasani




Pejë, 5 janar 2002 - Koloneli Tahir Zemaj, i biri i tij Enisi dhe kushëriri i tyre, Hasan Zemaj, janë vrarë mbrëmë në një atentat.

Rreth orës 17.30, në hyrje të Pejës, afër Kombinatitit të Drurit, atentatorë, tash për tash të panjohur, kanë zbrazur breshëri plumbash nga një veturë në lëvizje në automobilin ku ndodheshin Tahiri (1951), Enisi (22) dhe Hasani (rreth të 30), që po ktheheshin nga Prishtina.

Dëshmitarët okularë kanë deklaruar se atentatorët pas krimit të kryer kanë ikur me shpejtësi të madhe me veturën e tyre të tipit "Opel-Askona" në drejtim të Fabrikës së Birrës.

Koloneli Tahir Zemaj dhe Hasan Zemaj nga plagët e marra kanë vdekur në vendin e ngjarjes, kurse Enisi gjatë rrugës për në spital.

Menjeherë pas këtij atentati mizor policia e UNMIK-ut dhe pjesëtarët e SHPK-së kanë dalë në vendin e ngjarjes dhe i kanë filluar hetimet, por nuk kanë dhënë njoftime për këto vrasje.

Koloneli Tahir Zemaj, ka qenë oficer i karrierës dhe në vitin 1998 hyri në radhët e UÇK-së dhe një kohë ishte komandant i zonës operative të Dukagjinit, në kuadër të FARK-ut.


Është e njohur beteja e Loxhës (një fshat shumë afër Pejës), nën komandën e Tahir Zemajt i cili me forcat e tij për një kohë dëboi pushtuesit serbë nga aty.

Kundër kolonel Zemaj ka pasur disa tentativa për atentat. Tentativa e fundit ka qenë në gusht të vitit të kaluar mu afër Pejës, kur nga një sulm me bazukë u plagos bashkë me disa persona të tjerë që ndodheshin me të.

Hasan Zemaj, pjesëtar i ish- UÇK-së, ka qenë kryetar i Formit Rinor të LDK-së dhe anëtar i Kryesisë së degës së LDK-së në Deçan, si dhe kryetar i Shtabit Zgjedhor të LDK-së në zgjedhjet e fundit lokale për këtë komunë.

Këto vrasje mizore kanë shkaktuar indinjatë dhe revoltë te popullata e Pejës dhe Deçanit.

.......trepca.net..........

[Brari]

8.05.2003 - Trepca.net

Shkruan: Besim KRASNIQI

..........

E KUJTOJMË KOLONEL TAHIR ZEMAJN NË KATËRMUJORIN E VRASJES MAKABRE



- Emri i kolonel Tahir Zemaj, do të zë vend të veçantë në kaptinat e historisë !


Kaluan katër muaj nga atentati famëkeq ndaj kolonelit Tahir Zemaj ndërsa ne që e njohëm dhe që bashkëvepruam me të nuk po ia arrijmë të pajtohemi me këtë humbje të burrit të madh të Kosovës, me të cilin shpresuam të arrijmë t'i realizojmë shumë ambicie që do t'i shërbenin Kosovës dhe qytetarëve të saj. E shpresuam Kosovën me një homogjenizim të forcave atdhetare dhe neutralizimin e konfliketeve brendapërbrenda Kosovës si dhe përfaqsimin e interesave të të gjitha shtresave të qytetarëve! Por, ja që tanimë kur Tahir Zemaj fizikisht nuk është në mesin tonë, kanë quar kokën maska të zeza në zemër të Rrafshit të Dukagjinit dhe po krijojnë pasiguri, pakënaqësi, rrahje, vrasje dhe degjenerim në mesin e qytetarëve të kësaj ane, bashkë me degët e tyre nëpër anë tjera të Kosovës që duan t'i "vlorizojnë" qytetet e Kosovës me "revolucione të vonuara demokratike", sepse kështu i duan armiqtë e Kosovës.

7 maj 2003 / Shkruan: Besim KRASNIQI

Kur na erdhi lajmi tepër i hidhur nga Peja e Dukagjinit, mbi atentatin ndaj kolonelit të luftës çlirimtare Tahir Zemaj, ndaj birit të tij Enisit dhe të aktivistit të LDK-së Hasan Zemaj, gjaku ynë mbeti për shumë kohë i ngrirë në vend, duke mos gjetur fjalë ngushëlluese për njëri-tjetrin për këtë humbje që i ndodhi kombit shqiptar! Ndodhi edhe një vrasje tepër e hidhur, por jo edhe e papritur, sepse porositësit e kësaj vrasjeje na kishin paralajmëruar me kohë, pa asnjë rezervë, se koloneli Tahir Zemaj i cili kishte bërë luftërat e suksesshme e profesionale kundër policisë dhe ushtrisë serbosllave në Rrafshin e Dukagjinit, në Loxhë e Koshare, pra ky njeri i madh i luftës do të goditet për vdekje nga dora e zezë kriminale, e cila vepron akoma në Kosovë.

Seç ndihet një zbrazëti e madhe në Kosovë dhe diasporën shqiptare, kur nëpër tubimet tona nuk ndihet më zëri i kolonelit Tahir Zemaj, kur nuk shihet buzëqeshja e natyrshme e tij që afronte secilin shqiptar, kur nuk dëgjohen fjalët e tij kuptimplote për rëndësinë e ekzistimit të institucioneve legjitime të Kosovës, për rëndësinë e ekzistimit të një ushtrie të profesionalizuar të Kosovës, për organizimin e shtetit të pavarur të Kosovës bazuar në vullnetin e lirë të popullit shqiptar të Kosovës, për rëndësinë e veçantë historike të diasporës shqiptare në periudhën e paraluftës, në periudhën e luftës si dhe në periudhën e pasluftës respektivisht në proceset e demokratizimit, pluralizmit dhe zhvillimit të gjithmbarshëm të Kosovës...

Kaluan katër muaj nga atentati famëkeq ndaj kolonelit Tahir Zemaj ndërsa ne që e njohëm dhe që bashkëvepruam me të nuk po ia arrijmë të pajtohemi me këtë humbje të burrit të madh të Kosovës, me të cilin shpresuam të arrijmë t'i realizojmë shumë ambicie që do t'i shërbenin Kosovës dhe qytetarëve të saj. E shpresuam Kosovën me një homogjenizim të forcave atdhetare dhe neutralizimin e konfliketeve brendapërbrenda Kosovës si dhe përfaqsimin e interesave të të gjitha shtresave të qytetarëve! Por, ja që tanimë kur Tahir Zemaj fizikisht nuk është në mesin tonë, kanë quar kokën maska të zeza në zemër të Rrafshit të Dukagjinit dhe po krijojnë pasiguri, pakënaqësi, rrahje, vrasje dhe degjenerim në mesin e qytetarëve të kësaj ane, bashkë me degët e tyre nëpër anë tjera të Kosovës që duan t'i "vlorizojnë" qytetet e Kosovës me "revolucione të vonuara demokratike", sepse kështu i duan armiqtë e Kosovës.

Para katër muajve, kur sytë e Kolonelit u mbyllën përgjithmonë, qytetarët e Kosovës u gjenden përballë një propagande të papërballueshme të bërë gati në kuzhinat më antishqiptare që mund t'i ketë njohur historia e jonë, sepse në këtë vrasje janë kryqëzuar interesat dhe pikëpamjet anti-institucionale dhe anti-Kosovë të "revolucionarëve" të ideologjizuar rusofilë, të cilëve iu pengonte figura e shquar ushtarake e Tahir Zemës qoftë si demokrat i mirëfilltë apo qoftë edhe si pjesëmarrës dhe dëshmitar i ngjarjeve historike të luftës çlirimtare. U përhapën gënjeshtra dhe dezinformata aq të turpshme mbi figurën e Kolonelit, duke e shprehur gjithë mllefin e promovuar nëpër kuloaret antishqiptare të Tiranës zyrtare dhe nëpër seli të redaksive të "barrikaduara" partiake, që e konsiderojnë veten si "krah i luftës"! Kësaj valle monstrumësh iu bashkangjitën natyrisht edhe ato media që e mbajnë veten për paçavura "të pavarura", derisa në anën tjetër i gëzohen më së shumti hapjes së fronteve në mes të forcave progresive dhe atyre destruktive. Edhe pas katër muajve të mungesës fizike të kolonelit Tahir Zemaj, porositësit (udhëheqësit shpirtërorë) dhe atentatorët vazhdojnë akoma të bëjnë "hije mbi tokë", të papenguar vazhdojnë të bëjnë plane për likudimet e ardhshme politike, duke i pikatur mu ato personalitete politike, ushtarake, institucionale, arsimore e publicistike që i duhen më së shumti Kosovës dhe ardhmërisë së saj, sepse kështu e kërkon "revolucioni i vonuar demokratik".

Pavarësisht se historia jonë më e re i ka defektet e veta dhe edhe pse ajo shkruhet sipas kuteve të ca "liderëve partiak" akoma në fuqi, emri i kolonelit Tahir Zemaj do ta zë vendin e veçantë në kaptinat e historisë shqiptare, sepse kontributi i tij për çlirimin dhe institucionalizimin e Kosovës është i shkruar me veprën dhe gjakun e Tij dhe të bashkëluftëtarve të tij si Ahmet Krasniqi, Sali Çekaj, Agim Ramadani, Rrustem Bruçi etj., andaj qytetarët e Kosovës dhe diaspora shqiptare do ta përkujtojnë me pietet të lartë Kolonelin e Rrafshit të Dukagjinit dhe të mbarë Kosovës, kolonel Tahir Zemajn.

Lavdi e përjetshme jetës dhe veprës së Tij madhore për Kosovën e lirë!


------------

[RTP]

Telegram:
Akademisë përkujtimore ( në trevjetorin e vrasjes ) të kolonel Tahir Zemajt, të birit Enisit dhe kushëririt Hasanit



4 janar 2006 /TN

(Nga eprorët ushtarak, kolegët e të madhit, Kolonel Tahir Zemajt)

Me rastin e kësaj akademie përkujtimore për kolonel Tahir Zemajn,të birin Enisin dhe kushëririn Hasanin e cila mbahet nën patronazhin e presidentit Rugova kolegët e të madhit kolonel kan konsideratë të lartë dhe u jam mirënjohës të gjithëve dhe ju inkurajojnë se keni dhe jeni duke bërë një punë të mbarë dhe të ndershme, institucioni i presidencës për së dyti herë me radhë nëpërmes kësaj akademie përkujtimore ja kthen dinjitetin, borxhin dhe kryen obligimin ndaj legjendës së luftës dhe heroit të Kosovës kolonel Tahir Zemajt i cili me profesionalizëm dhe art ushtarak aq shumë i vlerësoj. respektoj institucionet e REPUBLIKËS SË KOSOVËS dhe luftoj nën komandën e tyre gjegjësisht Ministrisë së mbrojtjes.

Obligimi që kemi për ta na detyron të jem mirënjohës dhe ti përkujtojmë për jetë e mote, sepse ai është dhe ata janë një ndër protagonistët të cilët na mundësuan që të marrim frymë lirshëm dhe këtë liri që tash e gëzojmë është rezultat i sakrificës sublime të tij, të tyre dhe të gjithë dëshmorëve të rënë në fushën e nderit në luftë për liri demokraci dhe mëvetësi.

Ne bashkëluftëtarët dhe kolegët e tij kemi një obligim moral, njerëzor dhe atdhetar që ti përkujtojmë dhe ti jemi mirënjohës veprës së tyre duke i pasur në mendje dhe zemër, kurse nderimi i ynë për te të jetë burim i pashtershëm jo vetëm për shoqërinë e sotme, por edhe për ata sy që do të shikojnë dhe shoqërojnë vendin tonë edhe shumë gjenerata përpara.

Kriminel u thonë atyre që vranë këtë personalitet aq të shquar dhe burrë të madh duke mos menduar fare se çfarë humbje iu kanë shkaktuar vajzave, bashkëshortes, familjes Zemaj, kolegëve, miqve, dashamirëve dhe tërë popullit të Kosovës dhe më gjerë. Kujtimi për ta është borxh, obligim dhe nder ndaj viktimave, familjeve dhe të afërmve të tyre.

U vra njeriu i cili hyri në luftë duke e dhënë betimin para zotit dhe flamurit kombëtar, si ushtarak profesionist komandant nacional e jo revolucionar i cili punoi dhe veproi në kuadër të institucioneve të republikës së Kosovës duke e njoftuar si komandant suprem presidentin Dr. Ibrahim Rugovën, arkitektin e pavarësisë së Kosovës dhe të gjitha strukturat tjera shtetërore: Qeverinë e në kuadër të saj ministrinë e mbrojtjes si dhe parlamentin.

U vra legjenda e luftës së Loxhës, njeriu, ushtaraku dhe heroi i Kosovës i cili nëpërmes lidhjeve dhe marrëveshjes me zyrën e OSBE-së në Pejë konkretisht me Wolfgang Kaufmanin shefin e atasheve ushtarak dhe jo me askend tjetër siç pretendojnë t’ía veshin "njofkat", "intrigasht" dhe diletantët e artit dhe doktrinës ushtarake dhe në lidhje me OKB-në nëpërmes kontribuuesit dhe personalitetit të shquar të çështjes kombëtare Hajdar ( Hari ) Bajrakterit e me përdorimin e strategjisë dhe doktrinës luftarake të Tsun Xusës shpëtoi nga masakra në rrafshin e Dukagjinit më se 60.000 (gjashtëdhjetëmijë) civil.

Në këtë përvjetor (të tretë) pikëllimi, por me ndjenjë krenarie për të madhin Kolonel Tahir Zemajn punën e tij, aktivitetin, solidaritetin, urtësinë dhe mençurinë, sinqeritetin e tij që la, për dallim nga të tjerët të cilët mbollën farën e urrejtjes dhe lincit, ky mbolli farën e tolerancës, dashurisë në mes njerëzve dhe protagonistëve të drejtpërdrejt të luftës duke deklaruar se:

citat "unë nuk kam plumba për shqiptar dhe civil kundërshtar" me këtë tregoi profesionalizmin e lartë në parandalimin e luftës vëlla-vrasëse, por dhe zbatimin e ligjeve të luftës sipas konventës ndërkombëtare.

Nëse këto virtyte të tija do të jenë udhërrëfyes për ne, fëmijët tanë dhe gjeneratat e ardhshme të cilat do të mësojnë shumë nga vepra e tij, atëherë neve na obligon edhe më tepër për ta larë borxhin që emrin e tij mos të lejojmë që ta mbuloj pluhuri i historisë dhe kjo histori assesi të mos jet e shkruar nga njerëz diletant, jokompetent dhe të papërgjegjshëm për këtë duhet angazhuar i tërë potenciali njerëzor në radhë të parë ai intelektual, historianët, protagonistët e luftës për çlirim, liri dhe pavarësi dhe i tërë materiali arkivor.

Organet kompetente duhet ta kryejnë pjesën e punës së tyre të lanë anash dhe ti zbulojnë aktorët e krimit në të kundërtën ne kurrën e kurrës s´do të pajtohemi me konstatimet e shndërrimit të njerëzve në numra dhe se do të punojmë që për ne, drejtësinë dhe shtetasit kosovar ky krim dhe krimet tjera mos të kenë vulë të vjetërsisë deri sa mos të ndriçohen dhe zbulohen të gjitha rastet, ndërsa aktorët e krimit ta marrin dënimin e drejtë dhe të merituar dhe të gjithë të jen të njëjtë duke dhënë llogari para ligjit dhe organeve të drejtësisë.

Dhe më në fund ja vlen të thuhet dhe konstatohet se i madhi kolonel Tahir Zemaj për ne kishte vetëm një datë, ate të lindjes më 28 dhjetor 1951.

Të përjetshëm qofshin heronjtë dhe vepra e tyre!

Shpëtimi dhe paqja qofshin mbi ne!

Zoti e bekoftë Tahirin dhe ruajt familjen Zemaj, nga krimi dhe kriminelët.

Kryeshefi ZORRD, dhe Komandanti i Njësiteve Operative në Lugun e Baranit

Major: Nazif Ramabaja

[RTP]

Ke dy minuta kohë për të hequr portretin e Rugovës !!


--------------------------------------------------------------------------------


Nga fundi i gushtit, jam informuar nga vendroja, se po afroheshin disa personaqë kishin shfaqur dëshirë të më takonin. I pranova dhe m'u prezentuan si "Shtab i përgjithshëm" i Ushtrisë Çlirimtare. Kisha dëgjuar pak për ta por nuk dija se kush ishin të organizuar etj. Në përbërje të tij ka qenë Hashim thaçi, Rexhep Selimi, Bislim Zyrapi etj.

Në zyrën time, ish zyra e drejtorit të shkollës së Prapaqanit, në mur kanë qenë të varura fotografitë e Skenderbeut, Presidentit Rugova dhe fotografia e Jusuf Gërvallës. Sapo kanë hyrë më kanë kërkuar që të hiqja fotografinë e Rugovës. "Ke dy minuta kohë për të hequr portretin e Rugovës ! " më thanë, "Jo u thash, ai ka qenë dhe mbetet për mua Komandant Suprem i Forcave të Armatosura të Kosovës dhe President i saj !". Nejse ata u tërhoqën nga ai qëndrim dhe ne i vazhduam bisedimet diku tjetër, në sallën operative të shtabit. Fillimisht kanë kërkuar se përse në të gjithë dokumentacionin tonë figuronte Republika e Kosovës ?

Ata argumentonin se ne nuk paskeshim republikë ! U deklaruam hapur se ishin kundër, nuk e njihnin dhe se ishin për rrëzimin e qeverisë. Më kanë pyetur në se isha edhe unë apo jo për rrëzimin e saj. U kam thënë : "Po, madje jam për kapjen dhe dënimin edhe të Millosheviçit !" "Jo, nuk po flasim për atë më thanë, a je ti për rrëzimin e Bujar Bukoshit ?" I kam thënë Thaçit se do të ishte mirë të flisnim rreth unitetit dhe bashkimit, se sa për gjëra të tilla. I kam deklaruar se, nëse ai angazhohej seriozisht në atë drejtim, unë do të ndërhyja pranë kolonel Ahmet Krasniqit që ai ta tregonte në Kosovë, kryeshefin e Shtabit, Halil Bicajn bashkë me disa eprorë të tjerë, të bëhej njëherë e mirë unifikimi i shtabeve dhe ne si luftarë të mos kishim më këso problemesh.

Më kanë pyetur se kush i ka përpiuluar disa komunikata të cilat kishin dalë pa dijenin e tyre. U thashë se ato ishin hartuar nga Faton Mehmetaj, i emruar para disa ditëve si shef i informimit të Sh.O.Rr.D. Dhe kjo ka qenë e vërtetë. Fatoni i kishte dërguar ato komunikata në Gjenevë tek Xhafer Shatri, ish ministër i informimit të Qeverisë së Republikës së Kosovës. Fatoni mbante lidhje të ngushta dhe të vazhdueshme me të.

(Bëhet fjalë për disa komunikata rreth të cilave në atë kohë është zhvilluar një polemikë e hapur në shtyp mes Jakup Krasniqit dhe Xhafer Shatrit). Pastaj bisedimet janë zhvilluar rreth strukturave, rreth profesionalizimit, por ata nuk e kishin hallin atje. Kuptohet që qysh në fillim të atij takimi, ne jemi prezentuar , bashkë me të gjithë kolegët e mi ushtarakë.

Ata u prezentuan po ashtu, i vetmi ushtarak mes tyre qe rreshter Bislim Zyrapi, të tjerët nuk kishin formim ushtarak. Për komandantin e tyre thanë se "ishte sekret" dhe nuk e përmendën. Edhe për marrëveshjen tonë të 20-21 gushtit për formimin e Drejtorisë së Tretë Operative të Rrafshit të Dukagjinit deklaruan se do ta shqyrtonin me organet e tyre dhe se në fakt nuk ishin dakord ! (Fq.93-94)


Nga libri: Keshtu foli Tahir Zema

[RTP]

H. Thaçi : Do të luftoj me ty Tahir Zemaj si me shka, me ty dhe njësitë tua !


--------------------------------------------------------------------------------


Jam larguar dhe pas tre ditësh më kanë ftuar në fshatin Bardhaniq për t'I vazhduar bisedimet në lidhje me këtë komandë. Unë kam shkuar me të gjithë kolegët e mi. Detyrën e komandantit të Brigadës së tretë, pas emërimit të Shemsedin Çekut në detyrën e Ndihmës Komandantit për Mbrojtjen territoriale, e kryente Musa Gjakova. Pas revistës me brigadën dhe raportimit të komandantit të saj Gjakova, kemi filluar bisedimet. Rexhep selimi që ishte prezentuar si Inspektor Gjeneral i Ushtrisë së kosovës, kishte nënshkruar një dekret, ku vendi im me atë të ramush haredinajt ishin ndryshuar. Pra Ramushi komandant ndërsa unë zëvëndësi i tij.

Të gjithë njerëzit e tyre ishin ngritur në përgjegjësira ndërsa tanët ishin ulur ose hequr fare. Përderisa bëhej fjalë drejtëpërdrejtë për mua, kam thënë se nuik kisha kurrfarë kundërshtimi nëse Komandanti i Shtabit Suprem, apo Kryeministri i Kosovës e urdhërojnë një gjë të tillë, unë si ushtarak zbatoja vetëm urdhërat. Kanë ndërprerë takimin dhe me telefon kanë thirruar Zotni Ahmet Krasniqin dhe për rreth një orë në prezencën time të Thaçit dhe Rexhep selimit, kolonel Krasniqi nuk ka pranuar. Ai u ka thënë atyre se ata po shkelin një marrëveshje dhe se nuk mund të zëvëndsonin Tahir Zemën.

Përpara se ta mbaronte bisedën me Kolonel Krasniqin, Thaqi i ka thënë telefon : "Me ty shumë shpejt do ta kryej misionin " dhe ka filluar të shajë. (Në këtë moment Tahir Zemaj hap një parantezë dhe shton : Është fakt se Hashim Thaçi, një natë para se të vritej Kolonel Krasniqi, takohet dhe flen në Tiranë në banesën e Ibrahim Kelmendit, ky person është i përmendur jo rrallë në histori të ndyra atentatesha kundër figurave nacionaliste shqiptare. Zemaj pyet : Çfarë misioni do ta kryente Thaçi kundër Kolonel Krasniqit ?! A thua është thjeshtë rastësi prezenca e tij në Tiranë një ditë para vrasjes së Krasniqit dhe takimi i Thaçit me Kelmendin ?!

Sigurisht që përgjigjen e pyetjeve të tilla mund ta japë deri në fund vetëm drejtësia, e cila vonon por nuk harron !) Ata e kanë mbyllur dikur telefonin dhe më janë drejtuar mua, tekstualisht dhe personalisht Hashim Thaçi : " Do të luftoj me ty Tahir Zemaj si me shka, me ty dhe me njësitë tua !". Pushka top t'u bëftë i thashë veç po të them që është mirë të merremi vesh, se unë jam i gatshëm të luftoj veç kundër shkieve, qoftë edhe nën komandën tënde. Unë nuk mund t'i tradhtoj eprorët e mi sa herë më del rasti, se kështu do të tradhtoja edhe ty nesër. Prandaj, merruni vesh dhe ejani ta luftojmë shkaun njëherë. Atë "dekretin e tyre" nuk e mora.

I kam thënë Ramushit të ngrihej e të fliste, "ti e di shumë mirë si mendon rrafshi i Dukagjinit, ti e di se sa probleme do të kemi me komandimin e forcave në këtë rajon. Pasi njerëzit do të respektojnë vetëm marrëveshjen e 20 gushtit. Ramushi u ngrit dhe tha se ai "nuk dinte asgjë, se të tjerët e kishin vendosur", e kishte fjalën për Shtabin e Përgjithshëm. Atij në fakt po i pëlqente vendimi i tyre.

Deri në ato momente ai i zbatonte urdhërat luftarake që i kishte marrë nga komanda e përbashkët. U larguam. Ata mbetën në Jabllanicë, pa mundur të qajnë në drejtim të Drenicës. Pas dy ditësh kanë kërkuar ndihmë prej meje. Ramushi nëpërmjet një korrieri më ka kërkuar që t'i dërgoja një njësi në ndihmë për të përballuar ofensivën që i qe vërsulur asaj zone.

Kam dërguar një njësi nën komandën e Haxhi Imerajt, i cili ka luftuar dhe kontribuar me sa ka mundur për t'i mbrojtur ato fshatra. Ai ka mbetur i bllokuar në luftime tri ditë dhe veç më vonë ka mundur të tërhiqet, bashkë me një pjesë të brigadës së Musa Gjakovës, matëherë kur është tërhequr edhe Ramushi në Bjeshkët e Nemuna dhe ka kaluar kufirin për në Shqipëri. Sigurisht kjo situatë pasigurie ka pasur pasoja, por ne jemi mobilizuar që me luftë dhe rezistencë ta dëshmonim përkushtimin tonë ndajqytetarëve të Kosovës. Pas rënies së rekës së Keqe dhe fshatrave përreth ofensiva u shtri në drejtim të fshatrave të Gjakovës dhe Lugut të Baranit.

Situata u ashpërsua shumë. Armiku sulmonte nga Loxha. Lugun e Baranit deri në Dri të bardhë. Nga ana tjetër Lugun e dushkajës deri në Bistricën e Deçanit. Gjatë kësaj kohe forcat e Zonës së Tretë Operative kanë qenë në këto pozicione, brigada 131 në mbrojtje të Lugut të Baranit, 133 në Lugun e Dushkajës, brigada 134 ka qenë e vendosur në ndihmë të Lugut të Dushkajës, një batalion në Lumbardhin (Bistricën) e Pejës, një tjetër në ndihmë të Lugut të Baranit. Me datë 8 shtator jemi sulmuar me aviacion. Njësitë tona gjatë kësaj kohe kanë qenë gjithë kohën në pozicione.

Loxha u sulmua për së dyti. Për herë të parë, siç thashë, ushtria Jugosllave përdori edhe aviacionin. Gjatë kësaj kohe e kemi ndjerë shumë mungesën e municionit. Kishim armatim të mjaftueshëm këmbësorie por municioni na ishte harxhuar. Kam apeluar për municion dhe kam shpjeguar situatën në terren. Rreth 50-60 mijë njerëz, (dendësia e popullsisë në këtë rajon ka qenë e tillë, sa që një predhë artlerike që ka rënë në oborrin e një shtëpie në Prapaqan, ka vrarë 4 persona dhe ka plagosur 3 të tjerë). Për situatën e rëndë që zotëronte në ato rajone të Kosovës bën fjalë edhe dokumenti i mëposhtëm, në anglisht, nga i cili janë përkthyer vetëm frazat e nënvizuara.









Luftëtarët e njësive të fshatrave duke parë pqfuqinë për t’u mbrojtur pëballë sulmeve të fuqishme artilerike dhe me mjete të blinduara të armikut, kanë filluar t’i lëshojnë armët dhe të largohen. Me disa që kam pasur rast të komunikoj – thotë kolonel Zemaj – u kam thënë se ata nuk duhej t’i linin armët ashtu, duhej t’u gjenin një vend, pasi ato ishin pasuria e tyre, ata duhej të konsultoheshin me shtabet lokale se si do t’ia bënin, dhe nuk kishin pse t’i sillnin armët tek ne. Ne nuk mund të merrnim kurrfarë përgjegjësie për ato armë. Ata që i kanë hedhur armët e kanë bërë këtë gjë me kokën e vet, të friksuar dhe nga nxitimi për t’i ndihmuar të largoheshin pjesëtarët e tjerë të familjeve të tyre. Ka pasur manipulime se gjoja unë paskam urdhëruar njerëzit që t’i dorëzonin armët. Kjo nuk është e vërtetë.

Thjeshtë, nuk kanë lënë mjet as moment pa gjetur një akuzë, si e si të më njëllosin. Në këto kushte, kur rrezikohej që populli të masakrohej dhe njësitet e UÇK-së të ziheshin rob, ose të vriteshin, është parë e arsyeshme që forcat tona të tërhiqen për në Bjeshkët e Nemuna. Prandaj me 8 shtator 1998, në mes të natës kam mbledhur shtabin, kemi bërë analizën e situatës në të gjithë Rrafshin e Dukagjinit dhe kemi informuar Shtabin Suprem për këtë gjendje. E vetmja rrugëdalje ka qenë tërheqja e njësive operative drejt Bjeshkëve të Nemuna për t’i shpëtuar ato nga shkatërrimi i tyre i plotë apo zënja rob.

Të nesërmen e asaj dite, forcat serbe synonin të merrnin bazën tonë në Praraqan. Pas konsultimit me Shtabin Suprem kam sjellë vendimin për lëvizjen e trupave pas mesnatës së datës 8-9, të kaloj magjistralen Pejë-De4an. Kam bërë kalim deri në orën 4 të mëngjesit me 6-7 mijë vetë dhe jam vendosur në bjeshkët e fshatit Strellc i Epërm. Rreth mëngjesit forcat serbe e kanë bllokuar kalimin. Kam bërë revistën e trupave, kam verifikuar gjendjen e armatimit dhe municionit. Dua të jap tani një shifër të trupave: Pas formimit të Zonës së Tretë Operative, Brigada 134 ka qenë e plotësuar më së miri, ka pasur rreth 600 ushtarë, brigada 131 ka pasur 400 ushtarë, brigada 133 ka pasur 150 ushtarë, por kur kam bërë atë revistë të trupave kam parë se numri ishte shumë më i madh, rreth 1800 ushtarë. I kam pyetur se, cilës njësi i përkisnin? Dhe më janë përgjigjur se “të gjithë ishin të njësive tona!”

Sasia e municionitqë posedonim nuk mjaftonte as për të zhvilluar një betejë një orëshe. Kamriinformuar Shtabin Suprem për këtë gjendje. Ata më kanë urdhëruar edhe njëherë që bashkë me trupat të nisesha në drejtim të Bjeshkëve të Nemuna, të rikthehesha në Shqipëri, të bëja rikonsolidimin e efektivit, furnizimin etj. Kam pritur me ankth për 24 orë se mos gjendej ndonjë mundësi për të më furnizuar me municion. Kur shpresat u shuan vazhdova marshimin drejt Shqipërisë.

Përpara se të nisesha edhe njëherë jam informuar nga drejtoresha e spitalit ushtarak në Krushevc, Ryvë Loshaj se spitali ishte evakuar, me të gjitha mjetet dhe të plagosurit. Më ka informuar se vetën disa, të plagosurit shumë rëndë kishin vendosur të rrijnë vetë, me çdo çmim, pasi donin të vdisnin në Kosovë dhe nuk dëshironin të pengonin lëvizjen e trupave dhe të civilëve të deportuar. I kam thënë se ne mund t’i merrnim edhe ata por përgjigja ka qenë se ata përfundimisht e kishin vendosur të mbeteshin në Kosovë. Për 12 të plagosurit që kam pasur me vete më është dashur të angazhoj një grup shumë të madh njerëzish për mbrojtjen dhe transportimin e tyre. Terreni ka qenë shumë i vështirë dhe mjetet me të cilat i mbartnim shumë primitive. Masat e mëdha të qytetarëve që kishin mbetur prapa të bllokuara nga forcat serbe përbënin shqetësimin tim kryesorë. Sipas bisedimeve me tre atashe ushtarak të OSBE-së, ditë më parë, ata më kishin premtuar se, “nëse bashkë me popullsinë civile nuk gjendeshin trupa ushtarake të UÇK-së, ata do të mund të ndërhynin për të shmangur masakrimin e popullsisë civile”. Në fakt, ata kanë ndikuar dhe nuk ka ndodhur ndonjë masakrim masiv siç isha trembur. (Fq. 95-102)

[RTP]

Koloneli Zemaj arriti fitore të mëdha ushtarake duke kursyer djalërinë e Kosovës

--------------------------------------------------------------------------------

Prishtinë, 4 janar 2005 /TN /QIK - Me betimin para Flamurit dhënë para ministritë të Mbrojtjes së Republikës së Kosovës Ahmet Krasniqi, dhe të ceremonisë së krijimit të Brigadës 134 në një dokumentar, është përkujtuar në 3-vjetorin e vrasjes kolonel Tahir Zemaj, komandant i kësaj brigade, në një akademi sot në Prishtinë nën përkujdesjen e Presidentit Ibrahim Rugova.

Më 1998 nën udhëheqjen e kolonel Zemajt Ushtria Çlirimtare e Kosovës arriti të shënojë fitore të befasishme ndaj forcave të mëdha dhe shumë më të fuqishme serbe të përkrahura edhe nga ato ajrore, në betejën e Loxhës, e cila fitore i dha famë këtij ushtaraku të karrierës.

Me këtë fitore, historiani Zekeria Cana tha se filloi lufta e madhe, me të cilën iu bë e ditur botës se "shqiptarët munden dhe dijnë të bëjnë luftë".

Cana, para qindra të pranishëmve në Teatrin Kombëtar të Prishtinës në mesin e të cilëve edhe kryekuvendari Daci, ministra, deputetë e udhëheqës komunash, tha se kjo fitore u arrit në kohën kur politika e Millosheviqit po e shkretëronte Kosovën dhe donta ta kthente në djerrinë dhe pa shqiptarë.

Cana tha se nuk lypej vetëm trimëri dhe vullnet për sakrificë, por edhe njohje e artit dhe e doktrinës ushtarake, për çka "shumë djelmosha kanë shkuar dëm".

Cana tha se duhet patjetër të thuhet e vërteta për veprimet tona në të kaluarën edhe kur janë të hidhura. Nuk mund t'i bëjmë shërbim popullit po t'i harrojmë të vërtetat e hidhura", tha ai duke kujtuar vrasjet e shumë ushtarëve në kalimin e kufirit, që tha se janë bërë në tradhti.

"Duhet të kemi në zemër dhe në mendje mesazhin e burrave të mëdhenj të kombit për pavarësinë e Kosovës", tha Cana.

- Po patëm këto në mendje, - sipas tij - forcimi i institucioneve do të jetë i pashmangshëm.

"Uroj që aktit të pavarësisë së Kosovë t'i vërë firmën Presidenti i devotshëm, biri i Kosovës, Ibrahim Rugova", tha Cana.

Kolonel Zemaj, është vrarë në mbrëmjen e 4 janarit të vitit 2003, së bashku me djalin e tij Enisin dhe kushëririn Hasan Zemaj, kryetar i degës së Forumit Rinor të LDK-së në Deçan, në një atentat të pazbuluar ende

[MemphiS_]

Eshte i rende cdo fillim janari.
Eshte i rende si shkembi ,si plumbi,nje date qe per cdo vit kalendarik perseritet.
Pos qe te perkujton ngjarjen me te hidhur ne historine e re te Kosoves.
Vrasjen e Komandantit ne liri,vrasjen qyqare nga pusia ne pabesi.
Vrasjen e Kolonelit te Alpeve Shqiptare - Tahir Zemajt.
Ne kere rast keta rreshta do t'i shkruaj ne emrin tim dhe te gjithe bashkluftetarve,ushtarve dhe shokve te Kolonelit ne emer te atyre qe sypatrembur luftuan shkaun duke i shkaktuar humbje e viktima me te medha ne te gjitha betejat qe se bashku me kolonelin dhe eproret e tyre profesionist luftuan ne mbrojtje te identitetit kombetar dhe te clirimit te atdheut Kosoves se roberuar.
Eshte kjo dite perkujtimi me plot dhembje kur para tri vjetesh kriminelet te motivuar politikisht mjaft mire te paguar por edhe te shtyre nga xhelozia profesionale ne pabesi zbrazen bresheri plumbash mbi trupin e pambrojtur te kolonel Tahir Zemajt,duke i shuar jeten eprorit tone te respektuar e te dashur.
Qmenduria dhe urrejtja patologjike bashke me jeten e kolonelit mori edhe dy lule.
Vrau edhe djalin Enisin e kusheririn Hasan Zemajn qe ishte luftetar e veprimtar i Forumit Rinor te LDK-se.
Dhembja per kolonel Tahir Zemajn per eprorin e urte eshte e madhe edhe sot pas tre vjetesh eshte e madhe per te gjithe ata qe dine ta vlersojn kontributin e tij qe i dha Luftes Qlirimtare nen uniformen e UCK-se dhe kontributin e madh qe i dha paqes.
Kjo dhembje sado qe rendon nuk mund ta mposhte krenarin e gjith atyre qe ne koherat me te veshtira per shqiptaret kishin fatin qe ne balle te kolones,ne balle te Luftes Qlirimtare ta kene nje ushtarak te karrieres si kolonelin.
Ushtarakun e guximshem ushtarakun e qendreses njeriun qe shpresen e humbur te popullit fale strategjis e shnderroi ne shume fitore.
Kolonel Zemaj eshte ushtaraku qe frymoi sipas institucioneve te Republikes se Kosoves dhe njohu si te vetmin komandant suprem Presidentin e dale nga vota e lire ne mars te vitit 1998,dr Ibrahim Rugoven.
Pse kombin tone ne faza te rendesishme e percjell i njejti fat?!
Dora e zez antishqiptare e vrau ne pabesi edge ministrin e Mbrojtjes te Republikes se Kosoves ne Tirane,komandant Ahmet Krasniqin
E njejta dore e krimit goditi ne paq edhe kolonel Tahir Zemajn,ashtu si shum patriote e veprimtare te rezistences kombetare nder shekuj.
Fate te njejta te njerzve te medhenj.
Kriminelet e motivuar politikisht disa here paten organizuar atentate kunder kolonelit.
Por paten deshtuarne shume prita.
Dora tradhetare si cdohere bijte e kombit shqiptar i vrau vetem nga pusia,pas shpine naten ne menyren me qyqare.
Por kjo far e keqe e krimit mashtrohet se kurre nuk mund ta vrasin vepren e kolonel Tahir Zemajt,e as idealet e tij per pavaresin e Kosoves,sikurse nuk mund te vrajne as ushtrin e tij,sikurse nuk mund ta vrasin as Ushtrin e Kosoves,e as pavarsin e saj.
Kriminelet qe vrasin shetisin te lire sepse kta tre vjet eshte bere shum pak per kapjen e tyre.Por nje dite maskat do te bien dhe drejtesia do ta thot fjalen e vet.
Kot mendojn keta kriminele se do te mbrohen.Kriminelet dhe urdherdhenesit e tyre pa marre parasysh se ne c'pozit jane nje dite jane te gjykuar te deshtojn.
Ata do t'i zere gjaku loti vuajtja e qindra e mija shqiptarve te pafajshem qe u martirizuan per liri dhe e qindra te tjerve qe u vrane ne pabesi pas luftes.Prandaj sot ne trevjetorin e vrasjes te gjithe ne miqte shoket bashkluftetaret e Kolonelitduhet ta zevendesojm dhembjen me krenari.
Qe plogeshtine ta shnderrojm ne qendres e mosperkulje para fares se bimes se keqe,para ideologjis se kuqe majtiste.
Para sherbimeve sekrete qe kan vershuar si kepurdhat pas shiut Kosoven.
Hidherimi dhe dhembja per kolonelin duhet te na kalit shpresat per nje te ardhme me te mir per ndertimin e nje Kosove te pavarur.
Per ngritjen e ushtrise se Kosoves sipas standardeve te NATO-se.
Te nje ushtrie profesionale.Kete e deshironte edhe koloneli yne.Nga kjo del edhe porosia kurre mos te behemi hyzmeqare te se keqes e as pjes e tradhetis.
Ne kete menyre mund ta mbrojme krenarin dhe kujtimin e nje ushtaraku te karrieres se kalibrit te larte.
Ishim ushtaret e pare te Ushtrise se regullt Shqiptare te Kosoves,ushtris qe nen udheheqjen e Kolonel Tahir Zemajt doli fitimtare ne shume beteja si ne Loxhe,ne Lluke e ne Lug te Baranit.
Dhe nder me te rendesishmet eshte beteja humanitare per shpetimin e popullates civile.
Keto Komandanti Tahir Zemaj me te drejte i dhane epitetin Legjendar i Alpeve Shqiptare.
E vecante dhe kranari per te gjithe ata qeishin ushtare nen komanden e ushtarakut te pare re graduar nga ministri i Mbrojtjes i Republikes se Kosoves Kolonel Ahmet Krasniqi,sioas te drejtes qe atij i jepte Kushtetuta e Kacanikut.
Dhe i Komandantit qe duke zbatuar ne praktike ne kazermat e Prapacanit Baranit dhe te Bardhanicit realizoi enderren shekullore te shqiptarve qe Kosova te kete ushtrin e vet.FORCAT E ARMATOSURA TE REPUBLIKES SE KOSOVES.

[RTP]

Takimi i parë me Sali Veselin, Naim Malokun, dhe Ramush Haredinajn


--------------------------------------------------------------------------------


Gjatë qëndrimit tonë në Jasiq erdhën dy vetë nga Juniku. Më ftuan të shkoja në Junik dhe të njihesha me ta. Së bashku me Rrustem Berishën dhe Kemajl Shaqirin, të shoqëruar nga komandanti i fshatit Jasiq kemi zbritur në Junik, ku jemi takuar me eprorët Sali Veseli, Naim Maloku dhe Ramush Haradinaj.
Sali Veselin e njihja që më parë, për Naim Malokun kisha dëgjuar, ndërsa për Ramush Haradinajn nuk kisha dëgjuar kurrë. Aty më thanë që “ai ishte komandant i Zonës së Dukagjinit, Sali Veseli Kryeshef i Shtabit, ndërsa Naimi, Komandant i Rekës së Keqe”, kështu u prezantuan. Unë shkurtimisht u kam treguar që kisha hyrë me aq ushtarë, eprorë dhe brigada. Fatkeqsisht, vërejta se nuk qeshë i mirëpritur për ta, përkundër faktit që populli, banorët e atyre anëve na kishin pritur me një entuziazëm të jashtëzakonshëm.

Sali Veseli i ka befasuar të gjithë eprorët, edhe mua sigurisht, pasi ne e dinim që ai kishte nënshkruar vetë për Ahmet Krasniqin, e aty shprehej se ne nuk qemë të mirëseardhur dhe se do të ishte mirë të riktheheshim në Shqipëri ( ! ) I kam thënë se ai “nuk mund të na ndalojë tokën e Kosovës, se ajo është toka jonë dhe ne do të punojmë për të si ushtarë të thjeshtë. Nuk kemi ardhur këtu për të marrë pushtet, por për të bashkëpunuar dhe hapur rrugë profesionalizmit në drejtimin e luftës”.Në uniformat tona ka qenë emblema e UÇK-së, gjë që nuk lejonte askënd të gabohej se ne kishim hyrë si fraksion në luftë, përkundër shpifjeve që qenë hapur nga gazeta dhe njerëz dashakeqë. Kjo ka qenë edhe pjesë e marrëveshjes së bërë në Norvegji, të cilën e përmenda më lart. Në bisedë ka ndërhyrë edhe Naim Maloku. Ne kemi qenë të informuar për vështërsitë që kishte hasur zotni Maloku gjatë hyrjes në Kosovë, për humbjet që kishte pësuar njësiti i tij etj..

Biseduam atë ditë shumë gjatë dhe nuk arritëm asgjë. Unë deklarova se jam nën komandën e Shtabit Suprem të Republikës së Kosovës, se kemi ardhur të kontribojmë, por ata gjithmonë përdornin fjalën e fundit: “Kthehuni në Shqipëri, pasi këtu nuk keni vend ! “ Megjithë këmbnguljen dhe qëndrimin tonë të arsyeshëm, nuk arritëm gjë. Kur jemi kthyer , kam informuar trupat dhe eprorët se si qëndronte puna dhe të gjithë janë befasuar, pasi ne e dinim se ishte arritur një marrëveshje mes Shtabit Suprem dhe komandantëve të UÇK-së që vepronin në terren. Ata na propozuan që formacionet tona të shpërndaheshin në të gjithë Kosovën, që eprorët tanë të bëheshin komandantë fshatrash. Këtë gjë unë e kam kundërshtuar, megjithatë i kam ftuar ata që të vinin në bazën tonë, në fshatin Jasiq dhe të flisnin edhe me oficerët tjerë. Ne kishim me vete 22 oficerë. Kishim ndërmend të organizonim të gjitha komponentet e mbrojtjes.

Deri në atë kohë ekzistonin njësi të mbrojtjes territoriale nëpër fshatëra, formacione të dobëta vetëmbrojtëse nëpër disa vija të papërcaktuara mirë të frontit. Megjithatë, në parantezë po them se në 72 fshatra të Rrafshit të Dukagjinit kam pasur rast të takoj jo 72, por më shumë se 150 komandantë, çdo fshat i kishte dy a tre komandantë. Thirrej komandant edhe drejtuesi i një grupi prej dy-tre vetësh. Është fakt që ata e pranuan ftesën time dhe në bisedë me oficerët e tjerë, kur u pa që asnjëri prej tyre nuk kishte ndërmend të vepronte sipas kërkesës së tyre jo logjike, ata të tre, në mënyrë fyese, denigruese janë ngritur dhe e kanë braktisur takimin duke u shprehur se “Nuk kishin se çka të bisedonin më me ne”.

Me thënë të drejtën kjo gjë më ka brengosur shumë. Kisha dhënë urdhër që në hyrje, se asnjë nga luftëtarët e brigadave tona nuk do ta përdorte kurrë pushkën e tij kundër shqiptarëve. Veç, si të them, kur të gjendeshim me shpatulla për muri, për të mbrojtur jetën. Ua kam bërë të qartë se si shqiptarë që ishim ne nuk kishim se pse t’i frigoheshim njëri-tjetrit, por për hirë të Kosovës dhe popullit të saj, unë isha i gatshëm të lëshoja pe, të përkulesha para tyre, ve4 që të mos arrinte puna deri në konflikt me njëri-tjetrin, gjë që do të na bënte gazi i botës dhe do të çonte ujë në mulli të okupatorit. Isha i bindur që sistemi serbi spiunazhit punonte pa ndërprerje, dhe ata këtë gjë prisnin. (Fq.41-43)

marre nga libri:"Keshtu foli Tahir Zemaj"


ps.lus moderatorin ta fshij posimin e llapit...

[RTP]

Brigada "Mërgimi" rrethohet nga kalashët e Mejdanit dhe të Nanos !


--------------------------------------------------------------------------------

http://www.trepca.net/2001/zemaj/zem...da-mergimi.htm

Ndërkohë që Gjenerali Xhekson me oficerët e Ushtrisë Serbe nënshkruajnë marrëveshjen e kapitullimit të forcave serbe në Kumanovë, menjëherë Presidenti i Shqipërisë dhe Kryeministri i saj dolën me një deklaratë ku kërkohej "çarmatimi i njësive të Bujar Bukoshit, pasi ato rrezikonin pushtetin në Shqipëri"!! Thjeshtë kjo deklaratë , është e zonja të dëshmojë se kush e kishte dëmtuar dhe penguar luftën në Kosovë, se cila aleancë i kishte bërë puç përpjekjeve të jashtëzakonshme të institucioneve të Republikës së Kosovës për të organizuar dhe drejtuar një rezistencë dinjitoze ushtarake ndaj pushtuesit serb.

Një ditë më vonë, pas kësaj deklarate - rrëfen Tahir Zemaj - kazerma jonë në Mamurras është gjendur e rrethuar nga forca të shumta të ushtrisë dhe policisë së Qeverisë Shqiptare. Imagjinoni se çfarë gjendje shpirtërore mund të jenë gjendur ushtarët dhe oficerët e Brigadës "Mërgimi", që kishin ardhur nga të gjitha shtetet e botës për të luftuar për Kosovën e tyre, dhe në një mëngjes të bukur gjenden të rrethuar nga forcat e ushtrisë shqiptare ?!

Në bisedime me drejtuesit e atij "operacioni" dhe në marrëveshje me Ministrinë e Mbrojtjes dhe të Rendit të Shqipërisë dhe Ministrisë së Mbrojtjes, kemi arritur në përfundim që ne nuk do të dorzonim armatimin personal, deri në kalibrin 12.7 mm. Do t'u mbetej ushtarëve, dhe nëse ishte nevoja do t'ua dorzonim forcave të NATO-s dhe të magazinoheshin në Kosovë, pasi ishin pjesë e pasurisë së saj. Armatimin e rëndë : disa lloje topash, minahedhësish, raketash kemi vendosur që me Proçes-Verbal t'I falet Akademisë ushtarake të Shqipërisë.



Nga ana e Policisë Shqiptare është marrë angazhimi që ata të na shoqëronin deri nhë kufi për të na "mbrojtur" nga incidentet. Mua, me dekret, më kanë emëruar në një detyrë tjetër pranë Ministrisë së Mbrojtjes së republikës së Kosovës. Më është thënë që të nesërmen do të takoheshim bashkë me Presidentin e kryeministrin, me gjeneralin Xhekson.

Drejtimin e Brigadës e ka marrë zoti Fazli Rugova, zëvëndësi im. Brigada është nisur drejt veriut për të kaluar në Kosovë. Ndërkohë, ajo është braktisur nga policia ushtarake dhe ajo e rendit e Shqipërisë, që sipas marrëveshjes kishte marrë përsipër shoqërimin e saj deri në kufi, rrjedhimisht ata kanë rënë në një pritë të disa forcave policore - paramilitare afër Tropojës.

Megjithatë kanë mundur të depërtojnë pa luftime, pasi kam komunikuar drejt për drejt me komandantin e Brigadës dhe i kam thënë se, nëse pas pesë minutave nuk hapej rruga atë do ta hapnim ne me të gjithë fuqinë e zjarrit që posedonte brigada. Kam kërkuar të flas me drjetuesin e forcave policore paramilitare, ish shefin e komisariatit të Tropojës, haklaj, e kam informuar se ka një marrëveshje e ai më ka thënë se nuk e njihte atë marrëveshje. Atëherë i kam thënë se, nëse ai nuk i njihte eprorët e tij dhe marrëveshjet e nënshkruara prej tyre, ne do ta hapnim rrugën me zjarrë.

Pas kësaj ai më është përgjigjur që "ne qenkeshim vëllezër" dhe rruga është hapur pa pasur nevojë për shkëmbime zjarri. Në fakt brigada nuk kanë pasur atë itinerar që ka ndjekur. Ajo nuk ka pasur të shkojë fare në tropojë, pasi rruga mes Kukësit dhe Tropojës ndahet në qafë të Malit, në bjeshkët e Fushë Arrëzit.

Pikërisht aty ka filluar vënia në jetë e skenarit të ri ose e marrëveshjes së fshehtë për çarmatimin e plotë të Brigadës. Ja sepse zoti Ramë maraj me një pjesë të policisë Ushtarake të UÇK-së pranë Ministrisë së Mbrojtjes së republikës së Kosovës, nuk i ka shoqëruar trupat sipas marrëveshjes. Kam ndjerë se po luhej një lojë e ligë, pasi një pjesë e shtabit me policinë ushtarake kanë hyrë pa asnjë problem në Kosovë, nëpërmjet Kukësit, ndërsa trupat e brigadës kanë kaluar nëpër një kalvar shumë të gjatë. Ram Maraj duhet tashmë vetë të bëjë publik qëndrimin e tij, pse nuk i ka shoqëruar trupat sipas marrëveshjes, pse brigada "Mërgimi" ka devijuar rrugën, çfarë e ka penguar atë të paraqitet në orën e caktuar për fillimin e marshimit të Brigadës etj?

Pasi kanë kaluar pritën në hyrje të Bajram Currit, brigada ka marrë drejtimin e Qafë Luzhës, ka dalë në kam, Has, Krumë, Kukës, pastaj në Qafë të Morinës. Praktikisht ka bërë më shumë se 200 km rrugë të pa asfaltuar, malore, tepër të vështirë në vend se të kalonte sipas planit drejt në rrugën e Kukës-Prizren. Në tokën e Kosovës, brigada fillimisht është pritur nga KFOR-i gjerman, të cilit I është dorëzuar një pjesë tjetër e armatimit me proces-verbal.

Prej në Prizren brigada ka provuar një ferr të vërtet. Tashmë ishin "fitimtarët", ata që ushtruan dhunë mbi brigadën "Mërgimi", disa plehra që qenë organizuar dy-tre ditëve të fundit, si gjoja policia e UÇK-së e të tjera formacione më të vogëla që qenë formuar nëpër male e që kishin zbritur si çlirimtarë qyteteve e fshatrave të Kosovës. Duhet theksuar se ditëve të fundit janë formuar me dhjetëra njësi të tilla, me numra e emra, të cilat kishin një ditë apo dy që ishin kthyer në Kosovë, nga kampet apo nga bregdeti dhe pretendonin se kishin marrë pjesë në luftime për çlirimin e Kosovës !

Po të mos kishin qenë forcat gjermane, do të kishin ndodhur edhe incidente të përgjakshme. Edhe në Gjakovë ka pasur rrahje, fyerje, keqtrajtime deri në orën 24. Po ashtu ka ndodhur edhe në Pejë.

Forcat Italiane nuk kanë qenë të informuara mirë. Këtë gjë e kanë shfrytëzuar "policët" e UÇK-së. Aty është marrë e gjithë njësia dhe është dërguar në drejtim të Dashinocit me urdhër të Shatbit, se gjoja këto ishin bandat e Bujar Bukoshit dhe të Tahir Zemës. Në Ratishë është plaçkitur gjithë arsenali i ndërlidhjes, kamionët, paisjet e tjera automibilistike, çisterant, uniformat, të hollat personale etj. Në ish fabrikën e "Zastavës" kanë ndërhyrë forcart e KFOR-it italian dhe për fat deri në atë çast nuk ka pasur të vrarë.

Të nesërmen me përcjelljen e KFOR-it janë nisur për në Prishtinë ku edhe janë shpërndarë. Kjo rrugë për të hyrë në Kosovën e lirë, ka qenë shumë më e përgjakshme se marshimi i tri brigadave një vit më parë, kur Kosova gjendej e pushtuar nga forcat policore-ushtarake serbe. Nuk mund të harrohet kurrë, dhe dikush do të përgjigjet një ditë për pesë luftëtarët e kësaj brigade, Rexhë Osaj nga Deçani, Bashkim Balaj i Isniqit, Sinan Musaj nga Strellkci i Epërm, Ram Peja nga peja dhe Vesel Muriqi nga Rugova e Pejës, të cilët drejtonin automjete të kolonës e që janë marrë dhe dërguar në zyrën e "Prefektit të Pejës" një kushëri i Agim Çekut, Et'hem Çeku dhe të Ramush Haredinajt.

Aty ata jjanë rrahur barbarisht, u janë thyer brinjët, janë sharë e ofenduar, pastaj është urdhëruar : "të veprohet dhe të dërgohen atje ku duhet !". I kanë nisur në drejtim të Ratishit përsëri nën komandën e "togerit" dhe prej atij momenti nuk dihet më asgjë për ta. Më vonë nga ana e KFOR-it italian është bërë ekspertiza e vendit të ngjarjes, pasi sipas dëshmitarit që ka mbetur gjallë, Vesel Muriqit, ata mund të jenë ekzekutuar. Veseli ka dëshmuar edhe për ato skena të tmerrshme që kanë ndodhur në zyrën e Et'hem Çekut dhe Ramush haredinajt.

Të gjithë ushtarët e tjerë nuk kanë mundur të inkuadrohen asnjëherë, disa prej tyre janë urdhëruar të paraqiten pranë komandave lokale për t'u marrë në pyetje dhe për të dëshmuar prezencën, një imitim i shëmtuar i skemave të policisë serbe. Të gjitha këto gjëra po dokumentohen dhe po përgatiten akuza të mbështetura ligjërisht dhe nuk do të jetë e largët dita që personat përgjegjës do të japin llogari dhe nuk do të jetë e largët dita që personat përgjegjës do të japin llogari për këto sjellje barbare. Tashmë po merret vesh më së miri se kush ishin ata që luftuan për çlirimin e atdheut.

Ata që dikur i shisnin mend popullit se duke qenë bij të tij nuk kishin nevojë për grada dhe për akademi për ta çliruar Kosovën, sot janë vetëgraduar, gjeneralë e nën gjeneralë, kolonelë e marshallë, veç gjeneralisim nuk ka sot në Kosovë. Gjatë gjithë luftës në Kosovë, ka pasur vetëm dy beteja, ajo e Loxhës dhe e Kosharës, nuk duhet ngatërruar pritat apo ndonjë shkrepje armësh me beteja, as marrja e ndonjë poste policie me dy-tre policë, as bombardimet e serbëve ndaj popullsisë civile. Beteja të mirëfillta me luftëtarë të rreshtuar në front, ka pasur vetëm dy, ato që i përmenda.

Eprorët dhe luftëtarët që morën pjesë këto dy beteja dhe që u flijuan nuk janë graduar, janë graduar njerëz të tjerë. Në fund të fundit është e nevojshme të marrim vesh se ku e kishin hallin ata njerëz, çfarë qëllimi kishin, ta digjnin Kosovèn bashkë me forcat serbe, apo ta çlironin atë bashkë me ne ??

Sot është fakt që njerëzit po zgjohen, ata e njohin të vërtetën, ne kemi borxh të ofrojmë dëshmië tona me qëllim që pejsazhi tragjik, por edhe heroik i Luftës së Kosovës të ndriçohet sa më mirë që të jetë e mundur, me qëllim që t'u lëmë brezave dëshmi të pakontestueshme. Vetëm kështu ata do të mund të korrigjojnë gabimet tona pa i përsëritur ato. (Fq.119 - 124)