Nezir Myrta

[ZANOR]

Nezir Myrta / PROVË




Nuk janë bij të shqipes -
ata që s'e kanë zemrën shqiponje
vetiu humbin e treten në mashtrime të botës

nuk janë bij të shqipes -
ata mohojnë Gjuhën e Të Parëve

zogjëve të qyqes -
iu duken ma të bukura krrokamat e korbave

nuk janë bij të shqipes -
ata që harrojnë gjëmimin e gjoksit të Mic Sokolit
- mbi topa sulltanësh

ata që harrojnë Shkambin Jakup Ferri -
me Shtat plagë mbshtetë për shkamb

ata që harrojnë Oso Kuken -
nën të cilin ecën kuk bjeshkët e lame n'gjak

ata që harrojnë Elez Isufin -
Epikë e tymosur në shkambij në Radikë

ata që harrojnë Çerçiz Topullin -
O do t'ju skuqë ore me boje në kala

ata që harrojnë Isa Boletinin -
që nënshkroi Shqipninë me grykë koburje

ata që harrojnë Tahir Mehen -
tu i shpua kodrat e hekurta e korbat e çelikt

ata që nuk vizitojnë Shtatoren Adem Jashari e
Kullën e Ramush Haradinajt Flamur!

Nuk janë bij të shqipes -
ata që harrojnë vrullin e luftës çlirimtare
nga Janina e deri tek eshtrat tonë të dhëmbshën në Tivar!

Nuk janë bij të shqipes -
ata që s'e kanë zemrën shqiponje!

[ZANOR]

Nezir Myrta / QE ANTIKA




Një puhizë lehtë frynë prej tejantike,
gjithçka më spjegon se ç'po ndodh -
brënda gufon një dallgë tejoqeanike;
shpirtat e trazuar kahdo i ka lodhë.

Disa e shohin vetëm një degë lisin,
që rri në hava dhe lëkundet në erë -
trungun s'ia shohin as n'maje plisin,
germa kote thurin edhe disa tjerë.

Gërmon gjoja thellë për një fosile,
çohet edhe bie ushtar i dorëzuar -
shtërzon se gjoja ajo paska hile -
që s'po i bijka ashtit tij të dërmuar!

Ashti i fosiles është një asht vigani,
që në zemër kish një det plot tallaze -
e ka ndrydhur koha e ka shtyp tirani!
Antika i rri n'gjunj gjamë plot maraze.

Çohen disa që s'ia dijnë as nishanin,
gjoja po i ngjasin për qiell e për tokë -
gjak i përdhosur që ka shitë vatanin -
hartë shkrum humbë pashënjepadokë!

Dikush dënesë si i vdekuri prej urie,
shpurdh si kukuth zërin plot me vaje -
pa asnjë pikë gjaku të asaj historie,
don ta shohu lisin mu deri në maje!

Mu aty ku dielli ishte në flamur -
Emri i trojeve trime emër i përdhosur.
Ngrehu gjamë gjaku shpërthe n'gur!
Dallga n'damarë kurr s'mu ka sosur!

Mos shih anash kudo vajin e qyqeve,
Lekët janë shpëtimi Pellgasët Lelek -
Rrethimin e çanë shpërthimi Shqipeve!
Që lë me sy hapur monstrat plot lek.

Leka i Madh bëri botën sa një gogël,
Kush është gjak i tij le ta vërtetojë -
Aty ku vijojë fjalën dje Ai Leka i Vogël,
Aty vet illiriku dje e sot të dëshmojë!

Në hallka të këputura dridhet historia,
Shqipja prapa yjeve si rrin e mbuluar -
N'përbirim sferash që i dredh dinakëria.
Shqipja n'ballë luftrash prore ka valuar!