Akademia e filmit Marubi sfidon qeverine mbi pronesine e sheshit

[DYDRINAS]

Marubi dhe diagnozë për z.Vreri(Klosi)

» Vendosur: 24/02/2009 - 09:16

• Ylli Pango

Do të doja përpara se të bëja një sqarim të plotë për çështjen “Marubi” të jepja diagnozën shqetësuese të njërit prej anal-istëve dhe ambi-entalistëve tashmë të njohur nga opinioni publik për vrerin e tij të paparë, por jo për çrregullimin e rëndë nga i cili vuan. Duke qenë se për shkak të detyrës tani shkruaj dhe merrem rrallë me zanatin e vjetër, do të vija në dukje se ky është një rast i rrallë, por për nga rëndësia e rrezikshmëria ia vlen t’i vjedhë pak kohës time të punës si ministër ...Njeriu për të cilin shkruaj, shpesh i cilësuar nga shqiptarët e shkruesit, pseudoambientalist, pseudoanalist, drejtor i dështuar i Radio Televizionit Shqiptar, plagjiator, dhe antishqiptar, i mbiquajturi sot e tutje Ardian Vreri(Klosi), gjen në diagnozën e mëposhtme justifikim për të gjitha këto cilësime dhe unë i lutem opinionit publik ta falë e ta trajtojë me indulgjencë.
Shfaqjet e para publike dhe së bashku me to edhe simptomat e para, zënë fill në Qytetin Studenti, në fillimin e viteve ‘90, ku duke dashur të ingranohej në lëvizjen studentore, pacienti Ardian Klosi(Vreri), del me kuletë në dorë, kinse t’i falë lëvizjes studentore për hir të çështjes, paratë e kursyera nga djersa e babait. Dhurata refuzohet dhe ky moment i parë së bashku me urrejtjen klasore patologjike familjare duhet konsideruar fillimi i shfaqjes së simptomave të rënda të mëvonshme. Ky akti i parë ekzibicionist është interpretuar dhe nga historianët si vijimësi e akteve të kohës së luftës, ku disa të pasur të pakët i falnin lëvizjes komuniste para për t’u kthyer pastaj nga shoku Shpati Enver në krerë të partisë. Më pas A.Vreri i qepet Berishës mbrapa për t’i hyrë në sy dhe për t’u përfshirë në lëvizjen demokratike, por refuzohet. Me këtë, modeli imitues plotësohet, por nuk realizohet. Klosi i vrertë largohet i demoralizuar për në Gjermani, duke hyrë tani në atë fazë të sëmundjes që ndryshe quhet pjekuria e simptomës. Aty A.Vreri gjen grua (ky akt vlerësohet në diagnozë si tejet i fuqishëm dhe vetëmohues. I sëmuri e pohon vetë këtë si akt sublim dhe është krenar për të).
Në vitin 1997 vjen nga Gjermania dhe partia e kandidon për drejtor të RTV Shqiptar. Konsideratat mjekësore njohin për momentin një lehtësim simptomash. Miku i tij Rama e mbështet dhe ndihmon. Emërohet drejtor dhe dështon që në muajt e parë për shkak të raporteve antisociale (simptoma të rishfaqura të sëmundjes së vjetër në kushtet e reja). I gjithë televizioni shqiptar ngre siparin e humorit dhe A.Vreri vihet në lojë. Ky moment duhet cilësuar tejet i dëmshëm për raste të tilla çrregullimi. Drejtorët e tallin, shefat thurin vargje, kronisti Tomë Therçaj e përqesh, kur Ardiani kërkon ta pushojë nga puna. Kulmi arrin kur edhe pastrueset rebelohen. Këtu agravimi arrin kulmin dhe Z. Vreri dorëhiqet. Në kulmin e paranojës akuzon Nanon, Ramën, partinë. Me këtë moment ireversibël, dhe projektimin e problemit vetiak jashtë vetes drejt të tjerëve, shpjegohet edhe simptoma e kërkimit të dorëheqjes që i bëhet pareshtur ndër vite, çdokujt që drejton një institucion. Kështu i kërkohet dorëheqja Ramës, Nanos, Berishës, e deri Tomë Therçajt.
Pastaj A.Klosi(Vreri) bëhet analist, fillon një proces diareje dhe vjelljeje të pandërprerë që bëhet shkas i simptomave të lëkurës, e cila kalon nga nga e verdhë në të gjelbër të errët. Ka humbje peshe dhe tenton të vetvritet dy herë. Ky moment mund të interpretohet qartë edhe si tendencë ekzorcimi për shkak të ngarkesës së rëndë të brendshme dhe projeksioni i dështimit personal tek të tjerët. Paskëtaj vinë vite të thatë për nga karriera, por të pasur në simptoma e agravim i tyre. Klosi nuk përfillet as nga të tijtë dhe sëmundja avancon. Prishet me Ramën, Lubonjën. Tenton të përkthejë, për të harruar disi valën e vrerit që e pëmbyt por bie në plagjiaturë dhe përvetëson përkthimin e veprën “Arbëria Venetike” të gazetares Aida Cama. Kjo e fundit e akuzon pa e ditur sëmundjen e tij. Z.Vreri sërish mbrohet duke sulmuar. Mjekët ndërhyjnë dhe çështja mbyllet për arsye shëndetësore.
Pastaj pak dritë. Në fermën e kafshëve ku tërhiqet të jetojë sipas modelit Orwellian, mbërrijnë dy pony (kuaj të vegjël race) dhuratë nga Rama. Sërish Ardiani hyn në forcë.
Ndërkohë në fuqi ka ardhur e djathta. A.Vreri kalon rekrut dhe sëmundja vazhdon të agravohet. Kështu në një nga polemikat e tij A.Vreri sulmon shkrimtaren dhe përkthyesen e njohur Mira Meksi duke i rekomanduar ashpër lexuesit të mos lexojë romanin e saj. Për më tepër i sëmuri qëndron me orë të tëra përpara librarive a kioskave të librit duke penguar lexuesit a kalimtarët që kalojnë edhe rastësisht andej pari, të blejnë librin. Në ditë të tjera simptoma shfaqet më ndryshe. Ai vrapon nga njera tjetra kioskë tek tjetra për të penguar shitjen e librit, duke shfaqur edhe probleme të rënda kardiake. Ky moment i progresit të çrregullimit mund të interpretohet ndryshe edhe si simptoma e vrerit agresiv. Është rrjedhojë e këtij momenti që simptomat e tjera marrin përmasa tejet të rënda dhe shoqërohen me sulmet ndaj ikonave kombëtare. Kështu sulmohet Kadareja, kultura kombëtare, identiteti shqiptar, për të kulmuar me anatemën ndaj Skënderbeut, e cila për nga përmasat diagnostike është e paparë edhe në rastet më të agravuara të këtij lloj çrregullimi. Në kulmin e ekstazës paranojake A.Vreri(Klosi) deklaron në emisionin “Zonë e Lirë” se Shqipëria nuk duhet ta marrë ftesën për anëtarësim në NATO dhe pason me letrën drejtuar Sekretarit të Përgjithshëm, Shefer ku prerazi në emër të intelektualëve të vrertë, kërkon mospranimin e Shqipërisë në NATO. Argumenti: qeveria shqiptare duhet të marrrë një mësim. Si përfundim kartela klinike e pacientit A.Klosi(Vreri) paraqitet si vijon:
Pacienti vuan nga paranoja akute shoqeruar me momente të rënda depressive dhe shpërthime të rënda agresiviteti anal e sidomos verbal. I sëmuri paraqet gjithashtu patologji të rënda të çrregullimit të personalitetit paranoid ndërthurur me tipare të qëruara të personalitetit antisocial. Simptomat shoqërohen nga elemente të kompleksit të inferioritetit, agravuar nga radha e gjatë e dështimeve, dhe veç të tjerash frustracione seksuale trajtimi i të cilave është tepër i vonshëm për tu kryer për vetë avancimin e sëmundjes a çrregullimit, moshën dhe rrethanat e jetës aktuale të të sëmurit.
Rrezikshmëria siç u vu në dukje edhe nga shembujt dhe shfaqjet e përmendura më sipër është e karakterit individual me pasoja të mundshme deri vetëvrasjen, por po aq e rëndë edhe për nga përmasat sociale. Ajo vijon e do të vijojë me sulme të përsëritura ndaj njerëzve të penës, kulturës, politikës, deri ndaj ikonave a identitetit kombëtar. Ajo nuk mund të gjejë trajtim me mjetet e njohura deri më sot nga shkenca e mjekësisë dhe për rrjedhojë zgjidhje duhet kërkuar në eksperimentet e fundit të psikoterapisë e psikiatrisë për rastet ekstraordinare. Pas një konsulte me kolegë të huaj mendohet se një lloj përmirësimi mund të vijë në formën e dhënies së dorëheqjes së Zotit Vreri(Klosi) nga shtetësia e kombësia shqiptare dhe mohimi publik i tij i çdo identiteti e origjine kombëtare. Ne ruajmë gjithsesi rezervat tona për këtë trajtim, për arsye se pacienti është është ende formalisht shqiptar dhe çdo akt i tillë mund të shkojë në dëm të ndonjë shteti a kombi tjetër.
P.S. Pak sqarim për shkollën “Marubi” që gjithsesi mund të lehtësojë përkohësisht, por asesi të shërojë pacientin Klosi(Vreri). Pronari i shkollës “Marubi” ka në zotërim pa të drejtë 1600 m katrorë sipërfaqe mbi të cilën është ndërtuar shkolla e tij. Nga këto vetëm 200 metër katrorë i janë falur nga Nano pa shpërblim dhe në përdorim. Askush nuk e nxjerr nga shkolla e tij dhe madje as është bërë ndonjë tentativë nga policia për këtë. I është kërkuar vetëm të paguajë qiranë. Nga ana tjetër, Çashku jo vetëm nuk paguan për sipërfaqen nën godinë, por kërkon më shumë. Davaja bëhet se Çashku kërkon edhe 4000 metër katrorë tokë jashtë shkollës së filmit për t’i përdorur sipas qejfit, gjithashtu pa asnjë pagesë qiraje, tokë e cila është publike, nuk mbulohet nga territori i shkollës dhe me VKM të vitit 2008 i ka kaluar subjektit Top Channel me qira për 20 vjet. Ministri Pango e ka vizituar shkollën i shoqëruar nga z.Çashku, ka vlerësuar punën e saj, dhe ka tentuar ta ndihmojë për marrjen me qira, veprim ky, i cili kryhet nga Ministria e Ekonomisë, pasi Ministria e Kulturës nuk ka të drejtë të japë jo më shumë se 200 metër katrorë tokë me qira. Por Çashku kërkon gjithçka pa pagesë. Çdo disinformim a shpifje tjetër nga ana e Z.Çashku, pacientit të sipërpërmendur, Ardian Klosi a mediave të dizinformuara, mund të hidhet poshtë nëpërmjet dokumenteve ligjorë, të cilat mund t’i dispononi në çdo kohë që të dëshironi.

panorama

[Brari]

Kultura fillon nga respektimi i ligjit

Valmir TUKU


Kam ndjekur me vëmendje ditët e fundit lajmet mbi çështjen e administrimit të mjediseve të subjektit "Ora Film" sh.p.k. Po me vëmendje lexova dhe deklaratën e zotit Kujtim Çashku mbi çështjen. Titulli patetiko-bombastiko më shtyu të hetoja jo thjesht nga deklaratat e ndërsjellta në media, por ta analizoja nga ana juridike.

Në fakt, çështja juridikisht rezulton e thjeshtë: me Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.74, datë 4.2.2005, shoqërisë "Ora Film" sh.p.k. i është dhënë në përdorim, pa shpërblim, për 10 vjet, një sipërfaqe 200 m2 e "Alba Film Studio", me qëllim ngritjen dhe funksionimin e shkollës së lartë jopublike "Marubi", për filmin dhe multimedian. 200 m2 dhe asnjë metër më tepër. Çdo metër tjetër që zoti Çashku ka prekur, përmirësuar, zbukuruar, gjelbëruar etj, është thjesht shkelje ligji, që mbart deri dhe elementë të veprës penale. Uzurpimi i 4000 m2 pa asnjë tagër ligjor nga zoti Çashku, sjell në vëmendje dhe përgjegjësinë e organeve përkatëse shtetërore, të cilët mbase nga emri Çashku dhe objekti i biznesit, kanë lejuar për një kohë të gjatë shkeljen e ligjit në dëm të interesave financiare të shtetit.

Çdo intelektual objektiv do ta kuptonte edhe nga deklarata e zotit Çashku, që prapa klithmave për akte terroriste ndaj artit e kulturës, fshihen veçse interesa personale artistike dhe financiare për mbijetesën e një biznesi, i cili edhe pse ka të bëjë me artin, nuk ka pse të mos respektojë ligjin.

Në deklaratën e tij ai paraqet që, me Vendimin e Këshillit të Ministrave nr. 652, të vitit 2004 dhe me VKM e sipërcituar, Akademisë së Filmit dhe Multimedias "Marubi", iu dha "si fillim" një sipërfaqe 200 m2 në përdorim, për 10 vjet, pa shpërblim. A mund ta shpjegojë zoti Çashku, çfarë kuptimi ka këtu shprehja "si fillim"??? VKM e shkurtit të 2005 nuk përmend në asnjë rresht shprehjen "si fillim"! është tjetër gjë nëse kjo VKM është konceptuar nga zoti Çashku "si fillim" i realizimit të dëshirave të tij, por dëshirat e tij nuk ngarkojnë me detyrime organet shtetërore.

Fjalia më pas vazhdon: "Kjo sipërfaqe shërbeu si fillesë e hapjes së shkollës "Marubi" dhe rikonstruktimit të plotë të godinës së shkatërruar dhe mjedisit funksional përreth saj". Çfarë do të thotë ai me "kjo sipërfaqe shërbeu… për rikonstruktimin e plotë të godinës"? Kush i tha zotit Çashku të rikonstruktojë godinën plotësisht, kur në përdorim i ishin dhënë vetëm 200 m?

Më pas vazhdon: "Që në atë kohë ne i kemi kërkuar në mënyrë të vazhdueshme qeverisë legjitimimin e plotë të hapësirës, ku na u lejua të bënim investimet tona". A mund të na shpjegojë zoti Çashku çfarë kupton me "legjitimin hapësire" dhe nga kush mori leje për kryerjen e investimeve?

Zoti Çashku, duket se i "bën nder" shtetit kur krenohet se, nuk ka kërkuar të drejta pronësie, por thjesht administrimin e pronës, në mënyrë që "askush të mos i ndërronte destinacionin"!!!. A e di Çashku që, se kujt ia jep pronën e vet në administrim e vendos vetë pronari, në këtë rast shteti? Kur zoti Çashku kërkonte administrimin, a kërkonte aty të shtrinte biznesin e vet, apo i "diqte shpirti" që askush të mos i ndërronte destinacionin godinës? Çfarë do të mendonim ne, nëse çdo biznesmen, me më pak kulturë se zoti Çashku, me më pak miqësi se ai, do të pretendonte nga qeveria mjedise në përdorim, pa shpërblim, për të zhvilluar biznes?

Zoti Çashku shprehet: "I kërkuam qeverisë një shtesë VKM të VKM ekzistuese, sepse sipas Ligjit të Arsimit të Lartë, në 200m2 është e pamundur të zbatohet programi akademik". A e di zoti Çashku, që Vendimet e Këshillit të Ministrave janë shprehje e vullnetit të një organi kushtetues, kanë procedurën e vet të iniciimit dhe miratimit, dhe nuk bëhen për të plotësuar dëshirat e njërit apo tjetrit biznesmen, qoftë ky dhe artist që bën biznes?

Zoti Çashku ankohet nga cilësimi që i bëjnë organet shtetërore thjesht si subjekt tregtar. Ai nuk është cilësuar thjesht tregtar, kur qeveria në 2004 i dha në përdorim pa shpërblim, mjedise për kryerjen e një biznesi. Por zoti Çashku, kërkon më shumë. Kërkon që shteti t'i japë biznesit të tij 4000 m2, pa shpërblim (qira) dhe këtë e kërkon në emër të kulturës. A e di zoti Çashku që, ka sot shkolla të larta jopublike në Shqipëri që kanë investuar 13-17 milion euro dhe nuk i kanë kërkuar asnjë metër katror shtetit? Meqë i drejtohet opinionit publik, pse nuk e informon publikun sa paguajnë studentët e tij për t'u regjistruar në biznesin e tij? A është i rregullt në pagimin e taksave dhe tatimeve?

Zoti Çashku, pasi i shpjegon opinionit publik pse qeveria nuk i ka shërbyer interesave të tij, i kthehet mbrojtjes së parimeve demokratike, kulturës, ligjeve, politikave antikulturë të qeverisë etj, etj etj. Në fund, deklaratës për informim të opinionit publik, nuk i mungojnë dhe pasazhe shumë të bukura patriotike mbi rëndësinë e kulturës për ndërgjegjen kombëtare. Konsiderata ime, si e çdo qytetari, sigurisht nuk mungon për profesionalizmin artistik të zotit Çashku, por meqë çështja më ngacmoi dhe mua profesionalisht si juriste, jam e detyruar t'i kujtoj zotit Çashku dhe gjithë atyre gazetarëve që marrin përsipër të bëjnë juristin, ekonomistin, artistin, gjeologun, prokurorin dhe gjyqtarin, që: Kultura fillon nga respektimi i ligjit.



rd

[Brari]

Pse nuk mund të mbrohet “Marubi”


» Vendosur: 27/02/2009 - 12:05



• Mark Marku

Posta ime elektronike e këtyre ditëve është mbushur me thirrje për mbrojtjen e Akademisë “Marubi”. Përmbajtja e tyre është vërtet tragjike. Bëhet fjalë për rrethimin e Akademisë “Marubi”, për dhunë ndaj artit, për sulm ndaj vlerave kombëtare, për artistë të dhunuar nga policë, për evropianë të rrethuar nga talebanë, për… Nga sos-et e të ngujuarve në Akademinë “Marubi” të përftohet në mendje imazhi i një anijeje të gjendur në mes të dallgëve në rrezik fundosjeje, një anije ku janë mbyllur gjithë artistët shqiptarë bashkë me vlerat e gjithë kulturës shqiptare. Jam gjendur ngushtë karshi kësaj tragjedie dhe mezi e kam frenuar veten për t’u solidarizuar me të rrezikuarit. Por ja që nuk e kam bërë një gjë të tillë. E di që të rrezikuarve kjo do t’ju duket cinike. Shkaku i hezitimit është i thjeshtë: unë nuk jam solidarizuar me ta, sepse unë jam një taksapagues i rregullt. Paguaj pjesën time të taksave për të gjitha të ardhurat që marr, përfshi këtu pagat, honorarët dhe shpërblimet për punët e para, të dyta apo të treta që bëj, për përkthimet, shkrimet apo gjithçka tjetër. Me sa merret vesh nga ato që shkruajnë gazetat, pronari i Akademisë “Marubi” bën krejt të kundërtën e asaj që bëj unë. Pra, ka një biznes privat, ka marrë një ambient me qira me çmim shumë të ulët, nuk paguan as qira, as detyrime e për më tepër, përveç kësaj ka pushtuar edhe një sipërfaqe tjetër shtesë trefish më të madhe se ajo e marrë në mënyrë ligjore ku ushtron biznesin e tij kulturor.
Shumë kineastë, shkrimtarë, gazetarë dhe njerëz të sferës publike nuk kanë bërë ashtu si unë. E kanë mbështetur çështjen “Marubi” si një kauzë kulturore dhe janë munduar të ngrenë një furtunë publike në mbrojtje të “artit” dhe të “artistit”. Pak a shumë kanë synuar të na bëjnë të zgjedhim mes shtetit dhe artit apo artistit, mes dhunës shtetërore dhe qëndresës intelektuale në mbrojtje të vlerave, mes një gjëje të mirë që është “Marubi” (Akademia) dhe një gjëje të keqe që është shteti (ligji). Nëse në rastin e parë kam qenë pak i dyzuar për shkak të njëfarë mëshire kristiane ndaj njerëzve që gjenden në telash, në rastin e dytë zgjedhja ka qenë e qartë dhe e prerë: përkrah shtetit dhe kundër “artistit”. Kundër artistit si shkelës i ligjit. Kundër artistit si sipërmarrës privat që përfiton nga arti duke u maskuar pas sloganeve marksiste-populiste, kundër artistit që atë që i është dhënë si favor e kërkon si të drejtë. Solidarizimi me një individ që e përdor artin për të shkelur ligjet e shtetit është thjesht i pamoralshëm. Tingëllon absurde se si për hir të këtij solidariteti kanë bashkuar zërin, heshtat dhe parzmoret një amalgamë e madhe njerëzish, duke krijuar një tymnajë krejt të pajustifikuar për një gjë fare të qartë: një subjekt privat arsimor dhe kulturor (Akademia Marubi), ka gati katër vjet që shkel një kontratë me shtetin, përvetëson pronat shtetërore dhe në momentin që organet e policisë shkojnë për të zbatuar ligjin gjenden para një agresioni verbal dhe fizik të shkelësve të ligjit. Kjo amalgamë kërkon që shkelësit e ligjit t’i paraqesë në opinion si viktima, madje edhe si heronj. Nuk është hera e parë që vihet re një përpjekje e tillë për manipulimin e opinionit publik.
Po a kishte një mënyrë për ta mbrojtur Akademinë “Marubi”? Po kishte. Akademia “Marubi” është një investim privat dhe si i tillë e ka një vlerë, edhe pse shumë më modeste se ajo që pretendojnë pronarët e saj. Në të janë bërë investime të rëndësishme, është krijuar një model dhe nëse çështja shtrohej si një kërkesë për ta përkrahur dhe ndihmuar ekzistencën e këtij modeli pa diskutim që do të uronim gjetjen e një zgjidhje. Në këtë rast mund të hyhej në tratativa me qeverinë për gjetjen e një zgjidhjeje apo edhe për një ndihmë. Natyrisht ndihma nuk mund të vazhdojë pafundësisht për një subjekt privat, aq më tepër kur një shkollë e tillë private në një vend të vogël si Shqipëria duket pa të ardhme. E parë me realizëm ajo është aventurë. Në aventura bashkudhëtarët nuk merren me forcë, por me dëshirë.
Akademia “Marubi” ka zgjedhur një rrugë krejt në kundërshtim me të mësipërmen. Ajo ka zgjedhur arrogancën. Arroganca e pronarit të “Marubi”-t, zotit Çashku është një sindromë e vjetër e artistit soc-realist. Ky lloj artisti është mësuar të jetojë si parazit me financat e shtetit, t’i shërbejë shtetit duke krijuar produkte që nuk i nënshtrohet konkurrencës dhe ligjësive të tregut. Edhe pas rënies së komunizmit, ata kanë vazhduar të vegjetojnë me paratë e shumta të fondacioneve dhe financimet e shteteve perëndimore për shoqërinë civile, gjë që i ka shndërruar ata në individë shoqërore të ngjashëm me të sëmurët e rënë në gjendje kome të pakthyeshme. Por në ndryshim nga të sëmurët e vërtetë, ata zgjohen sa herë u ndërpritet lidhja me makineritë që i mbajnë dhe kur zgjohen zbulojnë një agresivitet të jashtëzakonshëm. I tillë është rasti “Marubi”. Si i tillë nuk mund të mbrohet pafundësisht. Pavarësisht respektit për artin, artistin, pavarësisht rrezikut të zhdukjes së artistit të soc-realizmit dhe artit të tij.

panorama

[Shkelqesia_E_Tij]

Kthim ne vitin 1991....

[Besoja]

Unë kam një shokun tim tek Marubi.Student në vitin e dytë.
Atje kanë përfunduar dy breza dhe asnjëri nga ata studentë nuk ka marrë dipllomë por çertifikatë.Pak nga ata kanë filluar punë ne televizionet me më pak reputacion falë kjo 'njohurive'të marra në Marubi.Ajo shkollë është një mashtrim,thjesht të pasurohet Çashku e të tjerë.Atje nuk bëhet mësim por thjesht si hapet dhe mbyllet stativi i kamerës.

[Brari]

Beso ..ty te peshon fjala..

pra Cashku eshte spekullant..

Nje gabim beni shum forumista..ne shkrim..

mbas pikes qe tregon fundin e fjalis ja filloni fjalis tjeter..
jo..
duhet nje hapsire qe behet me ate tangenten e madhe posht e pastaj fillojani..
beso vre kho..


ke shkruar:

por çertifikatë.Pak nga ata

duhet

por çertifikatë. Pak nga ata

[Besoja]

Përshëndetje brari!
Mbase është si thoni ju por kështu kam shkruar gjithmonë pa hapësirë pas pikës.
Të uroj gjithë të mirat!

[KINO-BABA]

Unë kam një shokun tim tek Marubi.Student në vitin e dytë.
Atje kanë përfunduar dy breza dhe asnjëri nga ata studentë nuk ka marrë dipllomë por çertifikatë.Pak nga ata kanë filluar punë ne televizionet me më pak reputacion falë kjo 'njohurive'të marra në Marubi.Ajo shkollë është një mashtrim,thjesht të pasurohet Çashku e të tjerë.Atje nuk bëhet mësim por thjesht si hapet dhe mbyllet stativi i kamerës.

Kjo është gënjeshtër e mirfilltë turp për ty....

Marrin diplomë dhe diplomë me titull jo me degë, si te publiku, por egzaktësisht si te Grandes Ecoles në Francë

Janë 100% të punësuarit, e diplomuar nga marubi.

është e vërtetë se kalueshmeria është vetëm 54 %. Pra nuk mjafton të poguash për të marrë diplomën si kudo në Shqipëri.

Sa për kualitetet artistike shikoni AFMMTV në www.afmm.edu.al

dhe mos harroni se studentët e AFMM përfaqësojnë shqipërinë kudo në botë pa komplekse. Rasti i fundit ishin 10 studentët e AFMM që morrën pjesë në Berlnale 09'

Turp për difamacionin Pangisto Markist....

[Brari]

digital..
meqe dukesh i mir informuar..
cbehet ne kino studio?
a mori gje aty top chanelli?
po Cashku ku mbeti?
po ill pango e filipi i tartabiqes nga burreli e puna e kinostudios .. e cashku.. e tan ferrarit etj.. a kane ndonje lidhje me njera jatren..

???

cthuhet neper kafenera aty ne tirane?

[KINO-BABA]

Ej po shkelzeni me Argitën nuk duan....
çdo nipi të Skënderbegut që flet Kundër Iniciativës së lirë, Kundër Çashkut, Kundër Marubit, ësht Antishqiptar dhe i padenjë për të qen i till.

O të dhjefsha Antimafien tënde...

digital

Ne qofte se qeveri te ndryshme te botes investojne para ne nje projekt fantazem (kur nje sipermarrje nuk ka as asete te vetat dhe as zotron nje kontrate qiramarje afatgjate, ajo eshte fantazem), ateher nuk ju a ka fajin kush per kete deshtim amatoresk .

Çashku nuk po kerkon toke me 1€/m² ne atë të arushës, por do te marr 4500m² pa paguar asnje cent ne mes te Tiranës .
Kjo do te thote, qe ne qofte se Kujtim Çashku mbas 2-3 vjetesh ja shet shkollen (biznesin e tij) nje biznesmeni tjeter po kaq kulturdashes dhe "patriot" sa ai vet, ateher vetem per kete toke ai do fuste ne xhep minimumi 9 milion €.

9 milion i do Çashku, 10 milion i do Mero, 20 milion Top Channel, 30 milion Dulaku, 40 milion Kokodhima, 50 milion ...

dhe nderkohe ne rrime e ju qajme hallin.