"Jezu Krishti është Zot" (Rm 10,9)

[torrkerry]

Nga Fjalori i teologjisë biblike të XAVIER LEON-DYFOUR.

PËRDORIMI DHE KUPTIMI I FJALËS ZOT NË BESËLIDHJEN E RE.

BR i jep Jezu Krishtit titulli KYRIOS.
Të shpjegosh këtë kalim do të thotë të përcaktosh fenë e krishterë.

2) Predikimi i shën Palit(vazhdim).

NË DRITËN E PASHKËVE.

Duke projektuar dritën e Pashkëve mbi ngjarjet e jetës së Krishtit, Lukës i pëlqen ta thërrasë Jezusin me titullin e tij Zot

[Lk, 7,13-15: Në kontekstin e një mrekullie, ringjalljeje të djallit të vejushës së Nainit:
Kur e pa Zotëria (vejushën), pati dhimbë për të dhe i tha: “Mos qaj!”.
U afrua, preku vigun- ata që e mbartin, u ndalën. Ai tha: “Djalosh, ty po të them: “Çohu!”. I vdekuri u çua dhe nisi të flasë. Jezusi ia dha s’emës”;
Domethënje është: Ai burrë që shihet, dëgjohet...që është njëkohësisht Zotëria, e shpall fuqinë e vet hyjnore duke e ringjallur një djalosh.

Lk 10, 39.41: Në kontekstin e vizitës në shtëpine e Martës dhe Marisë:
“Kjo (Maria) iu ul Zotërisë te këmbët dhe e dëgjonte fjalën e tij...” dhe “Martë, Martë – i përgjigji Zotëria ...].

Gjoni e përdor më rallë titullin e tij Zotwri
[Gjn 11,2: Maria ishte ajo që e pati përeruar Zotërinë me erëra të mira dhe ia pati fshirë këmbët me flokët e saj],

por kujton sesi dishepulli të cilin Jezusi e donte, ka zbuluar Zotin në atë që ndodhej në breg

[Gjn 21, 7: Atëherë ai nxënësi të cilin Jezusi e donte, i tha Pjetrit: “Është Zotëria!:”];

Ai kujton sesi Toma veçanërisht, zëdhënësi i të gjithë kishës, ka njohur plotësisht hyjninë e Jezusit të ngjallur në zotërimin e tij mbi besimtarër: “Zotëria im e Hyji im”
(Gjn 20,28); shumë interesant është afrimi i dy fjalëve: “Zotëria dhe Hyji”.
Në greqisht fjala që këtu përkthehet Zotëria, është gjithmonë dhe vetëm KYRIOS.

Torkerry

[toni77_toni]

Realisht nje Atribut i tillë eshte po aq Inexistent ,sa mund te konsiderohet si nje Shpifje qe meriton qmim Nobel (Nese jepet per Shpifje). Eshte nje gje e rende per nje Besimtar dhe paraqet katalizatorin kryesor qe te provokohet dhimbshem besimi i nje Besimtari.

"Per ta besuar nje gje te tille ,ateher Logiken duhet te Fusesh ne Gjepë"

Sipas mendimit tim ,te Krishteret e Trojeve Shqiptare kan pasur nje besim te pastert deri ne Fund te shek XIX d.m.th kan besuar ne Monoteizem klasik (Nuk ka existuar Triniteti si Kend Trefimenzional i te Besuarit),qe pothuajse ka qen pika kyqe qe edhe te mos dallojn ndermjet Muslimaneve dhe keshtu te kultivohet nje Toleranc e mirefilltë,mirpo sipas mendimit tim tek me hyrjen e misionareve te lloj lloj te krishter ne vitet e 90ta ,eshta indoktrinuar Populli i krishter me formula te dyshimta dhe poashtu te quditshme rreth besimit ,formula qe sipas meje vetem se e bejn JoBesimtar nje te Krishter dhe asesi nje Besimtar. Dhe sipas mendimit tim ky lloj formulimi qe per mua konsiderohet jo fetar dhe as hyjnore ,kam frike qe do ndikoj qe te destabilizoj tolerancen fetare e cila ka existuar ne vite ne trojet shqiptare ndermjet te Krishtereve dhe Muslimaneve qe vetem disa gjerave "teknike" i kan dalluar se perndryshe ne Monoteizem si besim nuk kan pasur ndryshime te medha.

Per mua eshte absurde ti mvishen keso Atributesh nje Profeti qe ka qen si te gjithe profetet vetem se me ndihmen e Zotit ka mundur te i ngjall te vdekurit , Sinqerisht une personalisht provokohem kur ndegjoj kesi etiketimesh ,sepse Isai a.s eshte nje figure qe per qdo Musliman paraqitet si figure e dashur dhe hyn ne radhen e Profeteve qe i ka derguar Allah-u dhe se te etiketohet nje Profet me nje shpifje flagrante siq eshte fakti i Shoqerimit te Zotit me nje Rival - Shok..

Kaloni mire edhe jam i vetedijshem se keni te drejt ta fshini postimin tim sepse eshte kunder rregullave te nenforumit Katolik,mirpo besoj se mund te sherbej si kritike qe ka qellime te pasterta dhe logjike per Besimin Final ne Zotin.

Pershendetje Fisniku!

Së pari kerkoj falje nga Torrkeri per nderhyrje, por, pasi lexova shkrimin tëndë Fisniku, vendosa per te shkruar, qellimi i shkrimet eshte vetem sa per te informuar aty ku nuk me dukesh se ke informata te mirfillta.

Krishterizmi, Kisha Katolike ka besuar në Krishtin Zot dhe Njeri qe nga koha e apostujve. Ka besuar në Trininë e Shenjët. Të gjithë e dimë se Ati, i Biri dhe Shpirti i Shenjët quhet Trini. Andaj per të dokumentuar se siç thua ti: "te Krishteret e Trojeve Shqiptare kan pasur nje besim te pastert deri ne Fund te shek XIX d.m.th kan besuar ne Monoteizem klasik (Nuk ka existuar Triniteti si Kend"! Po te postoj ku dokumenti më i mirë është Formula e Pagëzimit ku eshte edhe histori e gjuhes shqipe. Kjo verteton se Trinia ekziston edhe më parë në besimin e Krishterë në trojet shqiptare, besimi i në Trini ka ekzistuar qe ne fillim.

Në Filliimet e shkrimit të gjuhës shqipe; Pal Engjëlli!

Formula e pagëzimit!

Gjuha e jonë është një nga gjuhët e lashta të Ballkanit, por e dokumentuar me shkrim është mjaft vonë. Sipas burimeve historike që kemi; në rrolin dhe mbrotjen e vlerave shqiptare, të gjuhes dhe letërsinë shqipe, Kleri katolik shqiptar ka dhënë shumë, shumë her edhe të pa mundshmen, konkretisht mund të flasim edhe për dokumentin e parë i shkruar në gjuhën shqipe, i cili është nga ipeshkëvi i njohur i Durrësit, Pal Engjulli. Nga Pal Engjulli mund të gjejmë dokumentin e parë në gjuhen shqipe. Dukumenti mban datën 8 nëntor 1462 dhe është ajo që quhet “Formula e pagëzimit”.

Kjo është një fjali e shkurtër në gjuhën shqipe “Unte paghesont premenit Atit et birit et spertit senit”, që gjendet në një qarkore të shkruar në latinisht, ai shkrim latinisht është prej 37 faqesh, nga argjipeshkvi i njohur i Durrësit, Pal Engjëlli.
Pal Engjulli ishte edhe bashkëpunëtor i ngushtë i Gjergj Kastriotit. përndryshi Pali, përpos se është autor i shkrimit të parë shqip, Pal Engjulli, është nga vargu i diplomatëve më të shquar të Heroit tonë Kpmbëtar, Skendërbeu. Ai ishte ndër burrat më diturorë të përiudhës së Humanizmit dhe të Rilindjes në trojet shqiptare dhe më gjërë. Sipas burimeve që kemi, familja Engjulli është nga Drishti.

Si erdhi shkrimi?

Në at kohë, Pal Engjëlli, gjatë një vizite në Mat, ai la me shkrim disa porosi dhe udhëzime për klerin katolik, ndër të cilat edhe formulën e pagëzimit, të cilën mund ta përdornin prindërit për të pagëzuar fëmijtë e tyre, në rastet kur nuk kishin mundësi t’i dërgonin në kishë, ose kur nuk kishte prift. Formula është shkruar me alfabetin latin dhe në dialektin e veriut (gegërisht).


Formula e pagëzimit është një dokument historik, ka 13 fjalë, me 13 shkronja dhe ka 16 tinguj. Edhe më historik e bënë shenimi i datës; 8 nëntor 1462, kjo ishte edhe datë kritike midis kultures shqiptaretë përiudhës së Arbërit, përkatësisht të epokës së kombësisë shqiptare, Kjo është kohë e fuqisë kulminante të shtetit dhe shtetësisë shqiptare me kohen e Gjegj Kastriotit-Skënderbeu.


toni77[/I]

[GjergjPresheva]

Pershendetje juve i nderuari Fisnik.
Kam te them ca fjale edhe une.
Kam lexu me me thellesi mendje shkrimin tend.

Eshte e cuditshme qe je intelektual, e them per keto shkaqe.
1)Kam kontrollu edhe vete Biblen, kam pa se te gjitha citatet jane ne rregull.
2)Nga shekulli i pare i eres tone deri me sot, te gjithe te krishteret jane Pagezuar ne Emer te Atit e te Birit e te Shpirtit Shenjte.
Me vje keq qe ta them kete edhe pse te kam mik, por ketu nuk paske dijeni, eshte mire te kerkosh edhe me mesime sidomos tek ata qe mund te ta mesojne-nuk eshte marre te te kerkosh te te mesojne.
Katoliket nuk do te shlyejne postimet tua as edhe te tjereve musliman sepse duhet ta pranojme se ata jane ne nje nivel shume me te larte kulturore, social dhe shoqerore.Ata e kane kuptu se me cfare kundershtari kane te bejne- ti e ke tregu nivelin e komunitetit musliman.
Nuk besoj se je jurist sepse nuk e kupton ende konceptin e tolerances- qe e kam pa se duhesh ta kishe mesuar ne vitin e pare te Fakultetit?
Tungjatjeta

[torrkerry]

EMRI I JEZUSI.

Ajo që do të skruaj ka vetëm për qëllim të nxjerrë në pah se çfarë e trregon ndër shumë emra të ndryshëm përdorimi i emrit të Jezusi, sipas Biblës dhe si pasojë, sipas traditës së kristerë 2000 vjeçare.

1. Ky Jezus.

Ky emër do të thotë së pari, edhe në Biblën, atë që tregon zakonisht emri në të folurit njerëzor e sidomos në mendimin biblik: vetë qenien me veçantinë e individualitetin e saj konkret e personal: Atë e jo një tjetër, atë e gjithçka ai është, KËTË JEZUS, siç e thërrasin disa tekste

[Vap 1,11: Ky Jezus që prej jush u ngrit në qiell, do të kthehet pikërisht kështu,
si e patë se shkoi në qiell!;

Vap 2,36: Le ta dijë, pra, pa farë dyshimi mbarë populli i Izraelit se mu këtë Jezus,
që ju e kryqëzuat, Hyji e bëri Zotëri e Mesi;

Vap 5,30: Hyji i etërve tanë e ngjalli Jezusin të cilin ju e vratë
duke e gozhduar në kryq;

Vap 9,17: Anania shkoi, hyri në shtëpi e duke ia vënë duart, i tha:
‘Vëlla Saul, Zotëria Jezus që t’u dëftua në udhë kur ishe duke ardhur
këtu, më dërgoi që ta rifitosh dritën e syve e të mbushesh
me Shpirtin Shenjt’].


Ky përemër dëftor i shprehur ose jo, shpreh pothuajse përherë pohimin themelor të krishterë, vazhdimësinë mes personit të shfaqur në mish dhe qenies hyjnore të shpallur në fe

[ Vap 2,36: Le ta dijë, pra, pa farë dyshimi mbarë populli i Izraelit se mu këtë Jezus,
që ju e kryqëzuat, Hyji e bëri Zotëri e Mesi;

Vap 1,11: Ai që iu është rrëmbyer, po i njëjti Jezus, do të vijë...
në të njëjtën mënyrë; “Ky Jezus që prej jush u ngrit në qiell,
do të kthehet pikërisht kështu, si e patë se shkoi në qiell!”;

Heb 2,9: Atë që qe përhulur për pak kohë më post se engjëjt, Jezusin,
e shohim të kurorëzuar me lavdi e nder për arsye të vdekjes që pësoi...].


Zbulimi që e konverton Saulin në rrugën e Damaskut, është i të njëjtit tip:
“Ai (=Sauli) pyeti: ‘Kush je ti, Zotëri?’. E Ai: ‘Unë jam Jezusi që ti e salvon”.
Jo vetëm i zbulon përndjekësit, të pandarë nga të vetët, praninë e Zotit të tyre, por bën që ai të njohë identitetin mës qenies qiellore, që i imponohet me gjithë pushtetin e vet dhe blasfemuesi galileas që ai e përndiqte me urretje.
Sauli u rrëmbye njëherë e përgjithmonë nga Krishti Jezus

[Fil 3,12: ...vrapoj që në ndonjë mënyrë të mund ta zë,
sepse edhe vetë kam qenë zënë prej Krishtit (Jezus)];

dhe i flijoi të gjitha përfitimet e veta për të njohur Jezu Krishtin Zotin e tij

[Fil 3,8: Unë çmoj gjithçka si dëm në krahasim me mëtë madhen të mirë:
me njohjen e Jezu Krishtit, Zotit tim].

Krishti madhështor, që e mbush rruzullimin me plotësinë Hyjnore, mbetet Krishti siç e kemi pritur, Jezus Zot

[Kol 1,15-20: Ai (Jezu Krishti) është shëmbëllesa e Hyjit të papashëm,
i Parëlinduri – para çdo krijese.
Sepse në Të u krijua çdo gjë
në qiell dhe në dhe,
çka shihet e çka nuk shihet:
qoftë Tronet, qoftë Zotërimet,
qoftë Principatet –
gjithçka u krijua nëpër Të dhe për Të.

Ai është para çdo gjeje
dhe çdo gjë qëndron në Të.

Ai është Kryet e Trupit – Kishës;
Ai është Fillimi, i Patëlinduri ndër të vdekurit -
që të jetë në gjithçka i Pari.

Sepse Hyji i pëlqeu të banojë në Të e tërë Plotësia
he, me anë të Tij,
- duke vendosur paqen me anë të gjakut të kryqit [të Tij]
të pajtojë me vete gjithçka qoftë në tokë qoftë në qiell;


Kol 2,6: Sikurse e pranuat Jezu Krishtin Zot, ashtu edhe vazhdoni të jetoni në Të].

Sigurisht, fjala Zot duhet të kuptohet si e kam shpjeguar më sipër.

Torrkerry

[torrkerry]

EMRI I JEZUSI.

Ajo që do të skruaj ka vetëm për qëllim të nxjerrë në pah se çfarë e trregon ndër shumë emra të ndryshëm përdorimi i emrit të Jezusi, sipas Biblës dhe si pasojë, sipas traditës së kristerë 2000 vjeçare.

2. Jezusi, Nazaretasi.

Qenie prej mishit, i lindur nga një grua, nënshtetas i Ligjit

[Gal 4,4: Kur ershi koha e caktuar, Hyji e dërgoi Birin e vet, të lindur prej gruaje,
të nënshstruar Ligjit...],


Jezusi ka dalë në botë në një datë të caktuar,

[Lk 2,2-3: “Kur Kuirini ishte qevëritari i Sirisë” dhe “të gjithë shkonin të regjishtrohen, secili në qytetin e vet”],


Në një familje njerëzore, që është ajo e Jozefit, e shtëpisë së Davidit, e vendosur në një qytet të Galilesë, të quhajtur Nazaret

[Lk 1,26-27: Në të gjashtin muaj, Hyji e dërgoi engjëllin Gabriel në një qytet të Galilesë, që quhet Nazaret, te një Virgjër, që ishte e fejuar për një njeri, që quhej Jozef, prej fisit të Davidit. Virgjëra quhej Mari].


Emri që ai merr si çdo fëmijë jude në rrethprerje


[Lk 1,31: Ja, do të mbëtësh shtatzënë e do të qitësh në dritë një djalë
e ngjitja emrin Jezus;

Lk 2,21: Kur u mbushën tetë ditë për të rrethprerë Foshnjën,
ia ngjitën emrin Jezus, sikurse e quajti engjëlli para se të zihej në kraharor;

Mt 1,21.25: Ajo do të lindë djalë e ti ngjitja emrin Jezus...
Ajo lindi djalin, të cilit ia ngjiti emrin Jezus],


nuk është i jashtëzakonshëm në Izrael (Khs Sir 51, 30).

Por Zoti, duke u bërë në këtë foshnje Emanuel. “Zoti me ne” (Mt 1,23), plotëson me të premtimin e bërë Jezusit të parë, Jozuehut për të qenë me të dhe për t’u zbuluar si “Jahveu shpëtimtar (Lp31,7v).
Megjithatë prejardhja e tij duket aq e zakonshme, saqë për ta emëruar nuk i shtohet normalisht emrit të tij, si në rastin e një familje të njohur, emri i atit dhe i etërve të tij (Khs Sir 51,30). Por thjesht ai i Nazaretit, atdheut të tij.
Më vonë gjenealogjitë e Mateut dhe të Lukës do të nënvizojnë origjinën mbretërore të Jezusit; shaplljet e para të fesë këmbëngulin më tepër në mënyrën e zakonshme të emërtimit të tij dhe në kuptimin e lënë nga kalimi i “Jezusit Nazaretasit

[ Gjn 19.19: Pilati e shkroi edhe mbishkrimin dhe e vuri në kryq.
Ishte shkruar: ‘ Jezus Nazareni,, mbreti i Judenjve’;

Vap 2,22: Burra të Izraelit, dëgjoni këto fjalë: Jezusin Nazarenas – njeri
që Hyji e përforcoi para jush me vepra të madhërueshme, me mrekulli
dhe me shenja...

Vap 4,10: ...ky njeri qëndron para jush shëndosh në sajë të Emrit të
Jezu Krishtit Nazarenas, që ju e kryqëzuat,
por që Hyji e ngjalli pres së vdekuri;

Vap 6,14: Vërtet e dëgjiuam duke thënë:
Jezusi Nazarenas do ta rrënojë këtë vend ...;

Vap 22,8: Unë përgjigja: ‘Kush je, o Zot?’. Ai më tha: ‘Unë jam Jezusi, Nazarenasi,
të cilin ti e salvon!].


Torrkerry

[torrkerry]

EMRI I JEZUSI.

Ajo që do të skruaj ka vetëm për qëllim të nxjerrë në pah se çfarë e trregon ndër shumë emra të ndryshëm përdorimi i emrit të Jezusi, sipas Biblës dhe si pasojë, sipas traditës së kristerë 2000 vjeçare.

3. Jezusi në ungjinjtë (pjesa e parë).


Jezusi është emri i përdorur zakonisht nga ungjitë për të shënuar Krishtin dhe për të rrëfyer veprintarinë e tij.
Megjithatë duket se zakonisht e kanë quhajtur “Rabbi”, Mësues

[Mk 4,38: E zgjuan dhe i thanë: Mësues, A nuk je në kujdes se po mbytemi?;
Mk 5,35: Ndërsa Jezusi ende po fliste, erdhen prej të shtëpisë së kryetarit
të sinagogës, dhe i thanë: Vajza jote vdiq. Pse ta trazosh më Mësuesin?;

Mk 10,17: Kur doli në rrugë, një njeri u leshua vrap, ra në gjunjë para tij
dhe e pyeti: Mësues i mirë, çka duhet të bëj për të fituar jetën e pasosur?]


dhe pas vdekjes dhe hyrjes së tij në lavdi, përmendet si Zot.

Por Ungjitë, përveç disa përjashtimeve të përcaktuara (khs Mat 21,23 e sidomos të pjesëve thjesht të Lukës: Lk 7,13; 10,1...) flasin përherë vetëm për Jezusin.

S’është aspak një përpjekje artificiale të marrësh përsëri një gjuhë që është përdorur
para fesë, që nga koha kur Jezusi nuk ishte zbuluar akoma përfundimisht dhe kur shumica e njerëzve shihte në të veçse një njeri.

Pa as më të voglin trillim, ungjitë ndjekin të njëjtën lëvizje të fesë, që i jep përherë “këtij Jezusi”, personazhit konkret, tituit shpëtues e hyjnorë si Zoti


[Vap 1,21: Duhet pra, që njëri prej këtyre njerëzve, të cilët qenë me ne
gjatë tërë kohës që Zotëria Jezus jetoi në mesin tonë...;

Vap 2,36: Le ta dijë pra pa farë dyshimi mbarë populli i Izraelit se mu këtë Jezus
që ju e kryqëzuat, Hyji e bëri Zotëri e Mesi;

Vap 9,17: Anania shkoi, hyri në shtëpi, e duke ia vënë duart, i tha:
“Vëlla Saul, Zotëria Jezus, që t’u dëftua në udhë, kur ishe duke ardhur këtu
më dërgoi që ta rifitosh dritën e syve e të mbushësh me Shpirtin Shenjt”

Ka edhe shumë shembuj të tjerë],


Krishti-Mesi

[Vap 2,36: Le ta dijë pra pa farë dyshimi mbarëpopulli i Izraelit se mu këtë Jezus
që ju e kryqëzuat, Hyji e bëri Zotëri e Mesi;

Vap 9,22: E Sauli merrte gjithnjë më tepër zotësi dhe i hutonte hebrenjtë që banonin
në Damask duke ua vërtetuar se Jezusi është Mesi;

Vap 22, 18: Dhe pashë Zotin...

Ka edhe shumë shembuj të tjerë],


Shpëtimtari

[Vap 5,30-31: Hyji ...i ngjalli Jezusin...Ky është ai që Hyji me të djathtën e vet
e lartësoi dhe e bëri Prijës e Shëlbuesi pët t’i dhënë Izraelit
hirin e kthimit dhe faljen e mëkatëve;

Vap 13,23: Hyji, prej pasardhësve të tij, si pati premtuar, ia ngriti Izraelit
Shëlbuesin: Jezusin],


Biri i Zotit

[Vap 9,20: Dhe menjëherë filloi të predikojë në sinagogat se Jezusi është Biri i Zotit;

Vap 13,33: E në u shpallim Lajmin e gëzueshëm së premtimit
që Hyji ua pat dhënë etërve, na u plotësoi neve, bijve të tyre,
duke e ngjallur Jezusin, sikurse shkruan në psalmin e dytë:
‘Ti je Biri im, unë sot të linda”]


Shërbëtori i Zotit

[Vap 4,27.30: Qe, në këtë qytet, vërtet, bënë lidhjeHerodi dhe Ponc Pilati me paganë
e me fiset e Izraelit kundër Jezusit – Shërbëtorit tënd të shenjtë...
Shtrije dorën tënde e bëj shërime, shenja të bindshme e mrekulli
me fuqinë e Emrit të shërbëtorit tënd të shenjtë, Jezusit].


Torrkerry

[torrkerry]

EMRI I JEZUSI.

Ajo që do të skruaj ka vetëm për qëllim të nxjerrë në pah se çfarë e tregon ndër shumë emra të ndryshëm përdorimi i emrit të Jezusi, sipas Biblës dhe si pasojë, sipas traditës së kristerë 2000 vjeçare.

3. Jezusi në ungjitë (pjesa e dytë).


Duke folur përherë për Jezusin, Ungjitë janë pikërisht në atë vijë që duan të jenë: Ungjilli, njoftimi i Lajmit të Mirë të Jezusit, të Krishtit Jezus, të Zotit Jezus


[ Vap 8,35:Atëherë Filippi mori fjalën e duke u nisur prej këtij teksti
të Shkrimit shenjt, ia kumtoi Ungjillin e Jezusit;

Vap 5,42: Dhe çdo ditë si në tempull ashtu edhe në shtëpi, nuk pushonin
duke mësuar e shpallur Lajmin e mirë mbi Jezusin Mesi;

Vap 8,12: Porse kur i besuan Filippit, që u predikonte Mbretërinë e Hyjit
dhe Emrin e Jezusit Mesi – pranuan të pagëzohen trima dhe gra;

Vap 11,20: Por disa prej tyre...filluan t’u predikojnë edhe grekëve
e t’ju kumtojnë si Lajmin e mirë: Jezusi është Zot].


UNGJILLI I GJONIT , më i kujdeshmi për të nënvizuar vazhdimisht cilësinë hyjnore të Krishtit, për të treguar në çdo vepër të tij lavdinë e Birit të vetëm, sovranitetin e dhënë Birit të Njeriut

[Gjn 1,14: E fjala u bë njeri dhe banon ndër ne. Ne e pamë lavdinë e tij,
atë lavdi që prej Atit i përket Birit të vetëm, plot hir e të vërtetë;

Gjn 1,51: Dhe shtoi: Për të vërtetë, për të vërtetë, po ju them:
do ta shihni qiellin e hapur dhe engjëjt e Hyjit duke u ngjitur
e duke zbritur mbi Birin e njeriut;

Gjn 3,14: Dhe sikurse Moisiu e lartësoi gjarprin në shkreti, po ashtu duhet
të lartësohet edhe Biri i njeriut, që kushdo të besojë në të
ta ketë jetën e pasosur],

Nuk humb asnjë rast për të shqiptuar emrin e Jezusit,, duke e përsëritur atë edhe kur duket e tepërt në bashkëisedimet më të thjeshta

[Gjn 4,6.21: Jezusi i lodhur nga udhëtimi, u ul të rijë në grykën e pusit...
...ju thoni se në Jeruzalem është vendi në ku duhet të bëhet adhurimi.
Jezusi i tha: Më beso...

Gjn 11, 32-41: Marria, kur arriti atje,ku ishte Jezusi, e kur e pa, ra përmbys para tij
dhe u tha: Zotëri, të kishe qenë ti këtu, im, vëlla s’do të kishte vdekur!
Jezusi ...
Këtu Emri Jezusi përsëritet gjashtë herë].

Kujdesi për ta rrëfyer me dëshirë Jezu Krishtin e ardhur në mish, tregon, sa herë që përsëritet ky Emër, sigurinë për të prekur dhe për të zbuluar pasurinë e “Verbum-it të jetës”

[ 1Gjn 4,2: Me këtë mund ta njihni shpirtin që vjen prej Hyjit: çdo shpirt
që dëshmon se Jezu Krishti ka ardhur në trup, është prej Hyjit;

Gjn 1,1: Në fillim ishte Fjala, e e Fjala ishte në Hyjin Fjala ishte Hyj

1Gjn 1,1-3: Çka ishte qysh në fillim,
çka dëgjuam,
çka pamë me sytë tanë,
çka soditëm
dhe duart tona prekën,
në lidhje me Fjalën e jetës,
- po, jeta u shfaq,
ne e pamë dhe dëshmojmë
dhe ju kumtojmë Jetën e pasosur,
që ishte te Ati dhe na u shfaq neve –
çka pamë e dëgjuam
po jua kumtojmë edhe juve
që edhe ju të keni bashkësi me ne.
E bashkësia jonë është me Atin
dhe me Birin e Tij, Jezu Krishtin].


Torrkerry

[torrkerry]

EMRI I JEZUSI.

Ajo që do të skruaj ka vetëm për qëllim të nxjerrë në pah se çfarë e tregon ndër shumë emra të ndryshëm përdorimi i emrit të Jezusi, sipas Biblës dhe si pasojë, sipas traditës së kristerë 2000 vjeçare.

4. EMRI MBI ÇDO EMËR.

Në qoftë se feja e krishterë nuk mund të shkëputet nga Jezusi dhe nga gjithçka përulëse dhe njerëzore konkrete që përfshin ky emër, kjo do të thotë se ky emër është bërë ai i Zotit, dhe që këtej e tutje nukmund të ndahet më nga “Emri që qëndron mbi çdo emër”, kështu që “në emër të Jezusit çdo gju përkulet në qiell, në tokë dhe në nëntokë”


[Fil 2,9vv: Prandaj edhe Hyji e lartësoi tesve
dhe i dha emrin që është mbi çdo emër
që në Emër të Jezusit
të përkulet çdo giu
i atyre që janë në qiell, në tokë e në nëntokë
dhe çdo gjuhë të dëshmojë:
‘Jezu Krishti është Zot!’
në ndër të Hyjit Atë].


Duke u bërë Zot, Jezusi nuk e humb emrin e vet, as të qenët njeri, por emri i tij është si i shndërruar, i pushtuar e i mbeshtjellë me madhështinë dhe me fuqinë e Emrit të parrëfyeshëm.

I vetmi shpëtim i njerëzimit

[ Vap 4,12: e vetëm nëpër Të fitohet shëlbimi.
Sepse, për të vërtetë, s’ka asnjë person tjetër nën këtë kupë qielli,
që Hyji ua dha njerëzve me anën e të cilit do të mund të shëlbohemi],

e vetmja pasuri e Kishës

[Vap 3,6: Atëherë Pjetri i tha: nuk kam as argjënd as ar, por po të jap çka kam:
në Emër të Jezu Krishtit Nazarenas, ec],

i vetmi pushtet që ajo ka, është Jezusi: “Jezusi të shëron”

[Vap 9,34: Pjetri tha: “Ene, po të shëron Jezu Krishti! Ngritu
dhe ndreqe vet shtratin tënd!”. Ai, aty për aty u ngrit].

I gjithë misioni i kishës është “të flasë në emër të Jezusit

[Vap 5,40: I thirrën apostujt, i rrahën me frushkull, u urdheruan që të mos flasim më në Emër të Jezusit, dhe i lëshuan].


Kështu Pali në sinagogat e Damashkut, pas konvertimit të tij, “predikon Jezusin

[Vap 9,20: Dhe menjëherë filloi të predikojë në sinagoga se Jezusi është Biri i Hyjit];


Në Agorën e Athinës “ai lajmëron Jezusin dhe ngjalljen e tij

[Vap 17, 18: Me të diskutonin edhe disa filozofë epikurenj e stoikë. Disa thoshin:
Çfarë dëshiron të thotë ky papagal? Disa të tjerët prapë:
duket se është predikatar hyjnish së huaja, sepse predikonte Jezusin
dhe ngjalljen e tij]

Dhe në Korint “Jezu Krishtin, atë që u kriqëzua

[1Kor 2,2: Sepse nuk desha në mesin tuaj të di tjetër përveç Jezu Krishtit –
dhe Atë të kryqëzuar].

E tërë jeta e krishterë qëndron në atë që “të japim jetën tonë në emër të Zotit tonë Jezu Krishti” (Vap 15,26 dhe gëzimi më i madh është “të gjykohemi si të denjë për të pësuar poshtërimet (Vap 5,41) dhe të “vdesim për emrin e Zotit Jezus (Vap 21,13).

Torrkerry

[torrkerry]

PERSONI I JEZU KRISHTIT NË BIBLËN.

Duke i bashkëngjitur këto dy fjalë – Jezu-Krisht – një emër personi – Jezu - dhe një emër funksioni – Krishti - , Kisha fillestare (jo vetëm Pali, por edhe Mateu, Marku, Gjoni dhe Vepra e Apostujve në shumë raste

[Mat 1,1.18: Breznitë e Jezu Krishtit, të Birit të Davidit, të Birit të Abrahamit...
Lindja e Jezu Krishtit ndodhi kështu;

Mat 16,16: I përgjigji Simon Pjetri: Ti je Mesia, Biri i aHyjit të gjallë!
Atëherë Jezusi i tha...;

Mat 16,20-21: Atëherë u urdhëroi nxënëzve që të mos i tregojnë se është Mesia...
Qysh atëherë Jezusi filloi t’u dëftojë nxënëzve të vet
se i duhej të shkonte në Jeruzalem, të vuante shumë
prej anës së pleqve, të kryepriftërinjve e të shkribëve,
se do ta vrasin e të tretën ditë do të ngjallet;

Mar 1,1: Fillimi i Ungjillit të Jezu Krishtit, Birit të Hyjit;

Gjn 1,17: Vërtet Ligji u dha nëpër Moisiun, porse hiri dhe e vërteta erdhën
nëpër Jezu Kristin. Hyjin kurrë, askush nuk e pa:
Biri i vetëm – QË ËSHTË HYJ,
NJË NATYRË ME ATIN,
Ai bëri të njihet;

Gjn 17,3: E kjo është jeta e pasosur: që të njohin Ty,
Një të vetmin Hyjin e vërtetë,
dhe atë që e dërgove, Jezu Krishtin]

nuk i jep Jezusit vetëm titullin e Mesisë, siç vepron për emërtime të tjera: Qengji i Zotit, Biri i Davidit, Biri i Zotit, Biri i njeriut, Ndërmjetësi, Fjala e Zotit, Profeti,
Shenjti, Shëlbuesi, Zoti, Shërbëtori i Zotit...

Duke thënë Jezu Krisht, Kisha lidh ngushtë në çift
1) titullin e shpallur nga besimtarët, 2) me personin historik që ka jetuar në tokë, interpretimin me personin me ngjarjen reale.
Çdo paraqitje që shkrin një prej dy termave me tjetrin e varfëron pa të drejtë Ungjillin.
Kritika duhet të ndajë në dy kohë lëvizjen që shpie drejt njohjes së Jezusit;
i takon soditjes në lutje t’i ribashkojë për t’u takuar me një të gjallë.
Ky shënim, pa hyrë në hollësi “në gjithçka që Jezusi ka bërë”, relacioni i të cilit s’do të mund të qëndronte në mbarë botën

[Gjn 21,25: Ka edhe shumë gjëra të tjera që i bëri Jezusi, të cilat (nuk janë
shkruar në këtë libër) po t’u renditeshin një nga një,
më thotë mendja se as mbarë bota s’do t’i zinte librat,
që do të duhej të shkruheshin],

përqëndrohet mbi figurën e vetë Mësuesit.
Të arrish Jezusin e Nazaretit me rreptësinë e kritikës letrare, do të thotë të dëgjosh pyetjen e bërë nga Jezusi: “Po ju, kush thoni se jam unë?’(I), pyetje së cilës autorët e BR përpiqen t’i përgjigjen (II).
E kjo përgjigje sipas Biblës, të çon gjithmonë te personi historik që ka nxitur pyetjen.

Torrkerry

[torrkerry]

PERSONI I JEZU KRISHTIT NË BIBLËN


1. JEZUSI I NAZARETIT.


Ungjitë nuk janë jetët e Jezusit, të hartuara sipas parimeve të historiografisë moderne.
Të shkruar nga besimtarë për të ngjallur dhe për të forcuar fenë, ata organizojnë disa kujtime që sigurisht kanë qenë të ndriçuara e të shndërruara nga feja pashkore, por që, të ktitikuara me mendjehollësi, mundësojnë të njihet në mënyrë të sigurtë Jezusi i Nazaretit.

1) Gjendja eskatologjike e Jezusit.

a- Lajmi i mirë që shpalli Jezusi është se mbretërimi i Zotit përurohet me vetë Fjalën e tij: “Lum sytë tuaj që shohin dhe veshët tuaj që dëgjojnë.Me të vërtetë po ju them: Shumë profetë, shumë të drejtë kanë dëshiruar të shohin atë që ju shihni dhe nuk e kanë parë, të dëgjojnë atë që ju dëgjoni dhe nuk e kanë dëgjuar” (Mat 13,16v).
Çrafë kanë parë e dëgjuar ata?
Në fillim yshtje të interpretuara nga vetë Jezusi:
“Nëse dëboj demonët me gishtin e Zotit, atëherë mbretëria e Zotit ka ardhur për ju” (Lk 11,20).
Në fakt armiku është mundur:
“Unë e shihja Satanin të binte prej qiellit me shpejtësinë e vetëtimës” (Lk 10,18).

Pastaj mrekulli që dëshmojnë, se, sipas Jezusit, kemi hyrë në një epoke të re:
“Të verbërit shohin dhe çalamanët ecin drejt, të gërbulurit janë pastruar, dhe të shurdhërit dëgjojnë, të vdekurit ngjallen”. Më në fund ata kanë dëgjuar zgjdhjen vendimtare të Jezusit, që është edhe më e rëndësishme: “Të varfërve u jepet Lajmi i Mirë” (Mat 11,5).

Sepse duke folur kështu, Jezusi deklaron se profecia e Isaisë është përmbushur

[Is 29,18v: Atë ditë tëshurdhët do t’i dëgjojnë fjalët e librit. . Të çliruar nga nga errësira e terri, do të shohin sytë e të verbërve.
Gëzim mbi gëzim do të kenë në Zotin të varfërit,
në Shenjtin e Izraelit do të gëzojnë më skamnorët;

Is 35, 5v: Atëherë sytë do të çelen të vërbërve, veshet e të shurdhërve do të dëgjojnë; atëherë shqepti do të kërcejë si dreri, gjuha e të pagojit do të shpërthejë në hare.

Is. 61,1: Shpirti i Zotit Hyji është mbi mua, sepse Zoti më shuguroi, më dërgoi t’u sjell të përvujturve lajme të gëzueshme, t’i shëroj ata që kanë zemrën e plasur...].

Torrkerry