"Jezu Krishti është Zot" (Rm 10,9)

[toni77_toni]

bismilah(në emër të Zotit)

i nderuar toni77_toni unë ende përgjigjen e saktë nuk e gjej dot kurkund këtu..
shpresoj që të mos më keqkuptoni po ju pyes..

1....a ishte Jezusi sipas biblës i gjithfuqishëm edhe i gjithdijshëm..
pra ju mi tregoni argumentet sipas bibles se aj ka qen Zot e jo a ka qen i gjithfuqishëm dhe i gjithdijshëm si njeri..

2...e nëse Zoti është sipas besimit të biblës Ati biri dhe shpirti i shenjtë..këta jan tre persona që e bëjnë një Zot..edhe të tret janë njëjtë të gjithfuqishëm dhe të gjithdijshëm asnjëhi nuk është më i madh ose më i fort se tjetri..
a kam te drejt ketu?

të ksha lut këta dy pika me mu përgjigj por shkurt si e beson ti apo si e kupton me po ose jo..
përshendetje

“Pse po frikësoheni, o fepakët?” u tha (Jezusi) dhe atëherë u ngrit, u urdhëroi erërave dhe detit e u bë qetësi e madhe. Njerëzit të habitur thoshin: “Kush është ky që po i nënshtrohen erërat dhe deti?” (Mt 8; 23-27)

Kujt i nenshtyrohen erërat dhe deti? ZOTIT.
Kush është Zoti? I Gjithpushtetshmi.

Nuk kam qka te shtoj as qka te mungoj perpo asaj qe e thash ma naltë, në shkrimin e mëparshem ku edhe nëse nuk e kupton t'i nuk është mungesë e spjegimit tim. Të pakten lexuesit tjerë mund të lexojnë.

pershendetje dhe uroj qe gjithmonë të perpiqemi per ta njohur Zotin sa më shumë dhe ma mirë. Uroj qe shkrimet dhe informimi të na sherbej për ta njohur ZOTIN dhe vullnetin e Tij e jo per tu perpjekur qe ta pickoj njeriun.

Jezus Krishti per mua është Zot - Hyji i Vertetë dhe lutna qe Ai ta udhëheq jeten time.

Naten e mirë dhe gjumin e embel.

toni

[buja_20]

o ti qi pi fshin këto postime ki me u gjykua shum a maje mend...

[toni77_toni]

në rregull pra ai ishte Zoti sipas teje..
kush është Zot?
a mund të jet Zot ai që vet ka Zot?
a mund të jet Zot ai që i lutet Zotit për ndihmë?

edhe diçka ...a bëni ju dallim në mes Perëndis dhe Zotit a ka këtu dallim apo do të thot e njëjta gjë SI Zot ashtu edhe Perëndi??

pra te pikat unë që i ceka e kisha për qëllim të më tregosh se a jan të tret personat njëjt në fuqi dijeni apo madhësi...po ju mesa duket nuk dëshironi ti përgjigjeni pyetjes me po ose jo...

ju thoni..
"Ati nuk është më i madh (i lartë) se Biri as Shpirti"

Jezusi ju përgjigjet sipas biblës...
Gjoni 14:28
Ju keni dëgjuar që ju thashë: "Unë po shkoj dhe do të kthehem te ju". Po të më donit, do të gëzoheshit sepse unë thashë: "Po shkoj tek Ati"; sepse Ati është më i madh se unë.

pra at që e that ju se Ati nuk do të thot se është më i madh ju kundërshton vet Jezusi sipas biblës..!

pika e dyt ju thoni se jezusi ishte i Gjithpushtetshmi, i gjithfuqishmi apo gjithdijshmi...
Zoti është i gjithdijshmi...
jezusi u pyet: kur është dita e gjykimit?

Zoti është i gjithdijshëm dhe nuk duhet të ketë problem me këtë¨ta dijë..
çka u përgjigj jezusi?

Marku 13,32
Askush nuk di gjë për atë ditë apo atë orë, madje as engjëjt në qiell, as Biri, veçse Ati.

pra as shpirti i shenjtë nuk e din e as biri po as engjujt askush përveç Atit....

pershendetje

Ti buja_20 vertetë na qenke ni “dietar” I madh sa qe po “njofshe” Biblen. Para se të filloj atëher Jezusi sigurisht se të pytë pasi lexove Biblen pse nuk veprove sipas mesimeve të tyre? Apo ti do të pergjigjesh: “jo un perdora Biblen vetem ashtu si me mësoj djalli per të kundershtuar mesimet e tua, per te kundershtua shenjtërinë dhe hyjninë tënde”!

Keni kritikuar se të janë fshirë shkrimet, keni shkua edhe më large duke marrur rolin e gjykatësit per denim, edhe kjo është perzirje e kompetencave. kush na caktoj neve të jemi gjykatës. Një është gjykatës e djalli pretendon tia merr kompetencat. Kujdes.


Shumëher kam lexuar ne shkrimet islame dhe ne debate kam verejtur se islamet dhe te krishterët kanë kunderthënje të mëdha lidhur me besimin në ZOT.
Psh: Islamizmi vertetë beson se Zoti (Allahu) është krijuesi i dy botave: asaj që shihet dhe që nuk shihet, engjujtë. Por ajo qe është kunderthënse se islamizmi e thekson në veçanti Zotin si fuqi, pushtet, ligj, sundim, që ishte deri diku edhe botëkuptimi i Besëlidhjes së Vjetër, kurse njeriu, edhe pse është krijesa më e madhe dhe më e përsosur e Zotit, para Zotit nuk është askush dhe asgjë.

Ky botëkuptim ka krijuar dhe krijon gjithnjë një dasi dhe largësi në mes të Zotit dhe njeriut.

Ndersa ajo qe dallon tek BESIMI I KRISHTERË se: e beson dhe e dëshmon Zotin si krijues të gjithësisë, të botës që shihet dhe nuk shihet, por edhe më tepër kujdesin dhe dashurinë e tij ndaj njeriut dhe mbarë njerëzimit, sidomos nëpërmjet mishërimit të Zotit në Jezu Krishtin. Lindja e tij në mesin tone, jeta e tij ndër ne dhe për ne, si ne në çdo gjë me përjashtim të mëkatit, sidoms mundimi, vdekja dhe ngjallja e tij për shëlbimin tonë, janë shtyllat e fesë dhe të mundësisë së shëlbimit, bashkëpunimit dhe bashkëjetesës në mes të Zotit dhe njeriut.

Për ne Zoti nuk është DIÇKA por DIKUSH, PERSON, DASHURI, MIRËSI, FALJE, mbi të gjitha BABË. Në dritën e zbulimit të Jezu Krishtit as njeriu nuk është më DIÇKA, por DIKUSH, edhe më tepër VËLLA-MOTËR, sepse i krijuar prej të njëjtit Zot - Atë, i shëlbuar me vdekjen dhe me ngjalljen e Jezu Krishtit.

Pra krishtërimi ka krijaur një botëkuptim krejt të ri të personalizmit të krishterë, ku Zoti dhe njeriu s’janë më të largët, të panjohur, por shumë të afërt, të bashkuar nëpërmjet Jezu Krishtit Zot dhe Njeri.

Tani kalojmë në temen ku Triniteti është gjithmonë pengesa më e madhe e pandryshueshme e myslimanëve ndaj Ungjillit dhe devijimi i shumë bisedimeve prej shumë çështjeve produktive. Që në fillim duhet të thuhet që është vetëm një qenie i cili plotësisht mund të kuptojë natyrën e Hyjit (Perëndisë), dhe ky është Vetëvetja. Mirëpo në Bibël janë shumë informata të cilat mesiguri I keni lexuar sepse unë I postova në këtë temë për karakterin e tij trinor. Muslimanët gabojnë sikurse Kurani ka gabuar në portretizimin e Trinitetit si Maria dhe Jezusi si dy zota të ndarë përveç Allahut:
Kurani citon; “O Jezus, biri i Marisë! Prej teje u është thënë njerëzimit: Më respektoni mua dhe nënën time si dy perëndi përveç Allahut?’ (sura 5:116); ‘Si mundet Ai ‘[ZOTI] të ketë fëmijë, kur për Atë nuk kishte grua?’ (sura 6:101); ‘Në të vërtetë ata kishin dyshime i cili tha: Allahu është Mesia, biri i Marisë’ (sura 5:17);

’Më tej u dashtë të largohet prej madhështisë së jashtëzakonshme të Tij që Ai të ketë bir’ (sura 4:17). Ky portretizim i krishterëve duke besuar se ZOTI e mori Marinë si gruan e tij dhe ajo dhe foshnja e tyre, Jezusi, u bënë dy perëndi të ndara është si një ofenzivë për të krishterët ashtu edhe për myslimanët, edhe pse është evidenca që sektet heretike të dëbuara në Arabi ishin mësuar në kohën e Muhamedit (e njohur si Mariamia apo Kolorodian). Fatkeqësisht kur themi ‘Jezusi është Biri i Atit - Hyji’, edhe pse ne nënkuptojmë se ‘Ai është Fjala e pakrijuar e përjetshme e Hyjit, i barabart në çdo respekt dhe plotësisht hyjnor’, myslimanët në mendjen e tyre e dëgjojnë ‘Zoti (Perendia) kishte marrdhënie seksuale me Marinë dhe ajo e lindi Jezusin’. Është vitale të mos u thuash që Jezusi është Biri i Hyjit-At myslimanëve - kjo nuk e rrezikon ungjillin, pasi që janë shumë mënyra të tjera të afirmimit të hyjnisë së tij pa e përdorur përshtatjen por keqkuptimin e plotë të frazës ‘Bir i Hyjit’, siç do ta shohim më poshtë. KU THUHET NE BIBEL SE MARIA ESHTE GRUAJA E HYJIT?

Shenjat ndihmuese duke përfshirë surën 2:177 i cili në arabisht ibni-sabili e ka kuptimin ‘biri i rrugëve’ por është i përkthyer si ‘udhëtar’- ashtu si Jezusi i cili nuk kuptohet si një bir fizik i Perëndisë, kështu që një udhëtar nuk kuptohet si i atësuar nga rruga, sura 85:22 është mbajtur nga shumica e myslimanëve (suni) që nënkuptohet se Kurani është i pakrijuar, ekziston me Perëndinë që nga fillimi. Nëse fjala e Perëndisë Kurani është i përjetshëm dhe i pakrijuar, pse atëherë është problem që Jezusi, Fjala e Hyjit të jetë i përjetshëm dhe i pakrijuar? Në të vërtetë nuk mund të jetë që Fjala e Zotit të mos ketë ekzistuar kurrë pasi që në brendësi është një pjesë e HYJIT. Interesant, sura 4:171 thotë që Jezusi është një Fjalë prej Hyjit dhe Shpirti i tij, edhe më tutje Shpirti (në arabisht Ruhim Minh) është identifikuar si thelbi i Vetë Perëndisë (sura 2:253 ‘Ne e mbështetëm [Jezusin] me Shpirtin e shenjtë’, 12:87, 58:22).



E perseris pasi jeni bë merak lidhur me fuqinë e Jezusit se; Jezusi kishte fuqi jo vetëm për të shëruar por edhe për t’i falur mëkatet, i cili ka autoritet për t’i falur mëkatet përveç Zotit – Atit të gjithpushtetshem (Marku 2:7)?

Kush tjetër përveç Zotit mund të kërkojë që dashuria e jonë për atë duhet të jetë e jashtëzakonshme që të gjitha marrëdhëniet tona të tjera të duket si urrejtje në krahasim (Luka 14:26)?

Kush tjeter mund të ngjallë të vdekurin perpos Zotit, e Bibla tregon se Jezusi ngjalli të vdekurin. Pse nuk e besoni ju këtë pasi lexoni Biblen?

Jezusi tha se ai ishte bari i mirë (Gjoni 10:11) po ashtu në BV HYji është bariu ynë (Ps. 23:1).
Ai është drita e botës (Gjoni 8:12) po ashtu Hyji është drita dhe shpëtimi ynë (Ps. 27:1)
Ai e zbatoi emrin e shenjtë ‘UNË JAM’ emer I HYJIT (Perëndisë) (Eksodi 3:14)
Në gjykimin e tij, kur u pyet nga prifti i lartë nëse ai ishte Biri i ZOTIT (një titull mesianik, por jo titull që vetvetiu proklamonte hyjni, sikurse Jezusi e vë në pah te Gjoni 10:34-36), Jezusi u përgjegj, ‘UNË JAM”. Dhe ju do ta shihni Birin e Njeriut të ulur në të djathtën e Pushtetit dhe duke ardhur me retë e qiellit.’ (Marku 14:62). Kjo ishte një referencë e drejtëpërdrej te Danieli 7:13-14, Birit të HYJIT të cilit iu dha i tërë autoriteti dhe të gjithë njerëzit e adhurofshin atë. Kjo ishte një deklaratë e qartë e hyjnisë që ishte e mjaftueshme për dënimin e Jezusit me vdekje. E them per vdekje edhe pse ju myslimanët nuk e pranoni që Jezusi me të vërtetë ka vdekur. Ju shumëher perdorni citate nga Bibla per te akuzuar të krishterët kinse mohojnë të verteten biblike, por harrojnë se muslimanët, e ne këtë rast ti mohon piken më kyqe; Vdekjen dhe ngjalljen e Jezusi.


Nuk keni menduar se ju apo kur një mysliman thotë nuk mund të ketë Trinitet ai e kufizon ZOTIN e gjithësisë, pasi që Ai mund të bëjë gjithçka (sura 5:17,19). Në të vërtetë te sura 27:8 ne lexojmë që Zoti (Allahu) iu shfaq Moisiut në një shkurre duke u djegur (Eksodi 3:2). Nëse Zoti e ul veten deri në shfaqjen sikurse zjarr, sigurisht se ai mund ta përul veten që të shfaqet si një njeri (Fil. 2:7) - pas të gjithave, një qenie njerëzore është shumë ma shumë se sa kaquba dhe zjarri. Pastaj pyetja bëhet jo: Si mundet Hyji të bëhet njeri, por pse u bë Ai?

Ju sillni citate te Bibles, por harroni se Bibla ose besohet ose nuk besohet. Kjo vlenë për ata qe citojnë Biblen.

Pse harroni këto apo a keni thirrë mendes së juaj per këto thot Bibla:

Dhe, sikurse Ati i ngjall të vdekurit e i bën të jetojnë, ashtu edhe Biri i bën të jetojnë ata që do.
Ati në të vërtetë nuk gjykon askënd, pse krejt gjykimin ia la në dorë Birit, që të gjithë të nderojnë Birin siç e nderojnë Atin.
Kush nuk e nderon Birin, nuk e nderon as Atin që e dërgoi.
Përnjëmend, përnjëmend po ju them: kush e dëgjon fjalën time dhe beson në atë që më dërgoi,
ka jetën e pasosur dhe ai nuk del në gjyq, por tashmë kaloi prej vdekjes në jetë. (Gj 5; 21-24)


Ati e do Birin dhe atij i la në dorë gjithçka. Kush beson në Birin ka jetën e pasosur, përkundrazi, ai që nuk beson në Birin nuk do ta shohë jetën: hidhërimi i Hyjit peshon mbi të.” (Gj 3; 35-36)

Gjithçka ka Ati, është imja. Prandaj edhe ju thashë: ‘Merr prej simes dhe do t’ju zbulojë juve’.” (Gj 16; 15)

Edhe Ai që më dërgoi Ati, vetë Ai dëshmoi për mua! Ju kurrë s’e dëgjuat zërin e tij, kurrë s’e patë fytyrën e tij; as fjala e tij nuk banon në ju, sepse nuk i besoni atij, që ai e dërgoi. Ju i shqyrtoni Shkrimet sepse mendoni me anë të tyre të keni jetën e pasosur; edhe ato, pra, dëshmojnë për mua, e ju, prapë se prapë nuk doni të vini tek unë, që ta keni jetën. (GJ 5; 37-40)

Jezusi atyre qe I besojnë-nxënësve të Tij ua ka paralajmruar, shenjat dhe mbarimin e botes, ardhejn e Zotit. Paska pa “gabuar” se nuk ta tregoj djallit oren e ardhejs së Tij.

Detalisht mund te lexohet: Lk 21; 7-38.

Unë po postoj vetem një rreshtë për të dhënë mundesinë të mësoni se Zoti qe do te vjen është Krishti: “Menjëherë pas mjerimit të atyre ditëve
‘Dielli do të terratiset,
hëna nuk do ta lëshojë dritën e vet,
yjet do të bien nga qielli
e trupat qiellorë do të lëkunden.’
Atëherë do të duket në qiell shenja e Birit të njeriut; atëbotë të gjitha fiset e dheut do qajnë dhe do ta shohin Birin e njeriut duke ardhur mbi retë e qiellit me fuqi dhe me madhëri të madhe. Ai do t’i dërgojë engjëjt e vet me bori të madhe për t’i bashkuar të zgjedhurit e tij nga katër anët e botës, prej njërit skaj të qiellit në tjetrin.” (Mt 24; 29-31)

Pasi lexoni Biblen pse nuk e degjoni urdhërin e Zotit:E ende pa e kryer fjalën, ja, i mbuloi një re e shndritshme dhe u dëgjua një zë nga reja që tha: “Ky është Biri im i dashur, të cilin e kam për zemër. Atë dëgjojeni!” (Mt 17; 5)

PSE NUK DEGJONI JU JEZUSIN???!!!

[torrkerry]

TEMA ËSHTË: JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTI NË BIBLËN.
LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA E NJALLJES SË TIJ, NË BIBLËN.


Ideja biblike e ngjalljes nuk krahasohet në asgjë me idenë greke të pavdeksisë.
Sipas botëkuptimit grek shpirti i njeriut, që nuk prishet si natyrë, hynë në pavdeksinë hyjnore, porsa vdekja ta ketë liruar nga lidhjet e trupit.
Sipas botëkuptimit biblik, njeriu në tërësinë e tij (si person njëkohësisht trup dhe shpirt) është dënuar për shkak të qenies së vet të tanishme, t’i dorëzohet pushtetit të vdekjes: shpirti do të bëhet i burgosuri i sheolit, ndërsa trupi do të kalbet në varr; por kjo do të jetë vetëm një gjendje kalimtare prej së cilës njeriu do të dalë përsëri i gjallë falë hirit hyjnor, ashtu si ngrihemi nga toka ku rrinim shtrirë, ashtu si zgjohemi nga gjumi ku kishim rënë.
E formuluar që në BV, ideja është bërë qendra e fesë dhe e shpresës së krishterë, që kurse vetë Krishti u rikthye në jetë si “i parëlindur të vdekurit”.

Torrkerry

[torrkerry]

TEMA ËSHTË: JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTI NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA E NJALLJES SË TIJ, NË BIBLËN.


Tema e njalljes në BESËLIDHJEN E VJETËR.


1. ZOTËRUESI I JETËS.

Kultet naturaliste të Lindjes së lashtë i jepnin një vend të rëndësishëm mitit të zotit të vdekur dhe të ringjallur, shprehje dramatike e një përvoje njerëzore të zakonshme: ajo e rigjenerimit pranveror të jetës, mbas mpirjes së vet dimërore.
Osiris në Egjipt, Tamuz në Mesopotami, Baal në Kanaan (i bërë Adonis më vonë) ishin zota të këtij lloji.
Drama e tyre e ndodhur në kohët e hershme, përsëritej në mënyrë të pakufizuar ndër ciklet e natyrës; duke e aktualizuar në një paraqitje sakrale, ritet, mendohej, se e ndihmonin të përsëritej aftësia e të vepruarit, aq e rëndësishme për popullatat baritore e bujqësore.

Por që nga Zanafilla, zbulimi i BV shkëputet në mënyrë të prerë nga kjo mitologji dhe nga ritualet që e shoqërojnë.
I vetmi Zot është edhe i vetmi zotërues i jetës dhe i vdekjes: “Ai e bën njeriun të vdesë dhe të jetojë, e bën që të zbresë në sheol e të ngjitet përsëri” (1 Sam 2,6; Lp 32, 39), SEPSE KA FUQI MBI VETË SHEOLIN (Am 9,2; Ps 139,8).
Edhe ringjallja pranverore e natyrës është efekt i Fjalës dhe i Shpirtit të tij (Zn 1,11v.22.28; 8,22; Ps 124, 29v).
Aq më tepër për njerëzit: është ai që shpërblen shpirtin e tyre nga gropa (Ps 103,4) dhe u kthen atyre jetën (Ps 41, 3; 80,19); nuk e braktis në sheol shpirtin e miqve të tij e nuk lejon që ata të shohin prishjen (Ps 16,10).

Këto shprehje padyshim duhen kuptuar në mënyrë hiperbolike për të treguar një mbrojtje të përkohshme nga vdekja.
Por mrekullitë e ngjalljes të bëra nga profeti Elia dhe Elizeu (1 Mb 17,17-23; 2 Mb 4,33vv; 13,21) tregojnë se Jahveu mund t’i kthejë vetë në jetë të vdekurit duke i thirrur nga sheoli ku kishin zbritur.
Këto kthime në jetë, sigurisht, nuk kanë të bëjnë aspak me ringjalljen mitike të zotave të vdekur, me përjashtim të kësaj shfaqjeje hapsimore që paraqitet si një ngritje nga humnera e ferrit në tokën e të gjallëve.

Torrkerry

[torrkerry]

Kërkoj faljen. Dëshiroj më parë të ndërhyj pak në diskutimin e Buja-s 20 me Toni 77.
Për të kuptuar doktrinën e krishterë mbi Jezu Krishtin, ndoshta mund të jetë interesant një paralelizëm njeri – Jezu Krisht.
Antropologjia filozofike na mëson që njeriu është një shpirt i mishëruar.
Shpirti bën diçka që është e veçantë për shpirtin, janë veprime shpirtërore: mendimi, arsyetimi, ndjenja...janë veprime shpirtërore; por bëhen në shpirtin që mishërohet në këtë trup, nuk janë të mundshme dhe të imagjinueshme pa një trup mishi...që materialistë kanë pasur mundësinë të mendojnë se edhe ata janë veprime të trupit, të mishit dhe jo të shpirtit. Por edhe gjithçka bën trupi e bën i udhëhequr nga ai shpirt që është mishëruar në të.


Jezu Krishti është Zot i mishëruar, Zoti që u bë njeri. Gjithçka bën Zoti në të e bën nëpërmjet atij njeriu, dhe gjithçka bën ai njeri, e bën njëkohesisht ai Zot, që e mori këtë mish. Mrekullitë që i bëri Jezusi janë veprime hyjnore, por i bëri i lidhur me këtë njeri, me gjëra që bëri ky njeri, kurrë pa lidhje me këtë njeri. Asnjëherë në personin Jezu Krisht “pjesa” njerzore dhe “pjesa” hyjnore janë ndarë. Në atë person që është Jezu Krisht atë që e bën njeriu e bën Zoti, dhe gjithçka bën Zoti, e bën njeriu. Për këtë Jezusi ka pasur mundësi të na thotë: “Unë dhe Ati jemi një”, dhe “Kush më sheh mua, e sheh Atin”. Megjithatë Jezu Krisht, si Zot i mishëruar, si Zot-njeri nuk i shterron të gjitha mundësitë hyjnore: sepse trupi njerëzor është kufizuar nga koha dhe hapësira, ka eksperiencë direkte vetëm për atë që takon (për këtë Zot-njeri Jezu Krishti, që nuk doli nga Palestina, nuk ka njohuri direkte për Shqipërinë...). Por Zoti, në këtë kohë, vazhdonte ta mbeshtete Shipërinë dhe mbarë botën me Provaninë e vet. Për këtë Jezu Krisht, si Zot-njeri disa herë thotë në ungjillë se ai nuk e di diçka, por e di vetëm Hyji: për shembull ditën e mbarimi të botës ai nuk e njeh: e njeh vetëm Ati.

Torrkerry

[toni77_toni]

met vërtet më tregoni nëse nuk më lejohet të shruaj këtu më tregoni që ta di e mos luni....

Per informim.

Unë të kam treguar se ku e ke vendin të shkruani.

Shumher unë kam lejuar shkrime edhe nga besimtarët e tjerave besime të shkruajnë te komuniteti katolik, por pasi verehet se shkrmet kan per qellim të fyjnë besimin e krishter, të provokojnë tolerancen, të perserisin shkrime etj nuk lejoj.

Un të kam sjellur mjaft materiale lidhur me pytjet tuaja. Qellimi i tyre nuk është për të bindur ty apo dikë tjeter, qellimi i shkrimeve më shumë është të informoj lexuasit lidhur me besimin katolik. Mirpor unë verejta se qellimi i juaj nuk është të informoheni, por, qellimi i juaj është t'i mesoni katolikët. Kjo nuk është e nevojshme te komuniteti i jonë.

Sinqerisht të jam pergjigjur me disa shkrime deri sa verejta se je nen ndikimin e arrogances, kur verejta këtë të thash; "nate e mirë" qe do te thotë nuk kam kohë per pollavra tua. Jemi ngopur me pollavra dhe nuk jemi të interesuar.

Ti krejt ke 8 shkrime në këtë forum e gjithë ato janë kunder krishterizmit, kjo është jo e sinqert dhe aspak me qellime te mira.

Nuk e di se cilit besim i perket, edhe pse paraqiteni si musliman, mendoj jeni deshmitar i jehovait, ska rendesi, nuk je anëtar i komuniteti tonë.

Ik shko aty ku te shiten pollavrat se jo te ni komunitet i krishter,
Ik mesoje bashkësinë dhe bashkbesimtarët tu e jo katoliket.

Secili anëtar është i mirseardhur ne komunitetin tonë, por jo si mesues, sepse Një mësues kemi ne, e Ai është Krishti Jezus.


Lejohen vetem publike materialesh qe kane lidhje me besimin katolik. Qellimi i këtij forumi eshte qe besimtaret katolike te njihen me besimin e tyre dhe te kene nje mundesi per te komunikuar me njeri-tjetrin. Te fundit vetem besimtaret katolike lejohen te marrin pjese ne këtë forum. Unë kam lejuar disaher por te e fundit te gjitha pyetjet, komentet, mendimet qe jepen nga besimtare jo katolike mund te fshihen pa shume shpjegime.

toni77

[torrkerry]

Me përvujtëri duhet të përdoret inteligjenca jone njërzore, dhurata më e madhe që kemi prej Zotit, pë ta njohur Atë sa më mirë duke i bashkuar forcat.


Jezusi a është ai gjithpushtetshëm...?
Zoti u bë njeri...pra ka pranuar gjithçka është e lidhur me natyrën tonë njerëzore, kur hyri në historinë si të gjithë ne (khs Fil 2,9vv).
Lindi nga një grua, në një vend, në një datë të caktuar, për një kohë të caktuar, pati të gjitha nevoja që kemi edhe ne, si njeri vdiq në një mënyrë që të gjithë ne e dimë...Liria e gjithpushtetshme e Zotit i ka zgjedhur nënën e vet, vendlindjen...Por pas kësaj, pas hyrjes së tij në historinë, “gjithpushtetsia” e tij u kufizua nga zgjedhjet paraprake.
Jezu Krisht, si Zoti-njeri njëkohësisht, bëri shumë mrekulli (ringjallja qe më e madhe) duke treguar gjithpushtetsinë e tij. Do të kishte pasur edhe mundësi të zgjedhë një vdekje tjetër, por nuk e bëri...Pra për të ardhmen e tij ai do të kishte pasur mundësi të shfrytëzojë “gjithpushtetsinë” e tij, por nuk e bëri atë; do të kishte pasur mundësi ta shpallë dijen e tij e pakufishme, por nuk e bëri atë gjithmonë. Disa herë e bëri atë.

disa pohime nga katekizmi i Kishës katolike i shpallur nga Papa Benedikti XVI më 28 -06-2005 mund të kuptohen më mirë.
Nëse e keni mësuar gjithçka kam shruar në këtë temë, do të jetë e qartë se mësimi i Biblës dhe mësimi i Kishës përputhen në një mënyrë të mrekullueshme.
Kisha e quan “Mishërim” Fshehtësinë e lidhjes së admirueshme të
natyrës hyjnore dhe të natyrës njerëzore në të vetmin Person hyjnor
të Fjalës. Për të realizuar shëlbimin tonë, Biri i Hyjit është bërë “njeri”
(Gjn 1,14), duke u bërë me të vërtetë njeri. Feja e mishërimit është
shenjë shquese e fesë së krishterë.


Jezusi është i pandashëm Zot i vërtetë dhe njeri i vërtetë, në unitetin
e tij të Njeriut hyjnor.
Ai, i Biri i Hyjit, i cili “është i lindur, e jo i krijuar,
i njëjtë me Atin”, është bërë njeri i vërtetë, vëllau ynë, pa e ndërprerë
atë të qenit edhe Hyj, Zoti ynë.



Koncili i Kalkedonisë na mëson që të besojmë “një të vetmin dhe
të njëjtin Bir, Zotin tonë Jezu Krishtin, të përsosur në natyrën e tij hyjnore
dhe të përsosur në natyrën e tij njerëzore, Hyj i vërtetë dhe njeri i vërtetë,
i përbërë prej shpirtit të arsyeshëm dhe trupit, i rëndësishëm për ne dhe për
njerëzimin, “mbasi ai vetë i ka sprovuar të gjitha sikurse ne, me përjashtim
vetëm të mëkatit” (Heb 4,15), të lindur prej Atit, para të gjithë shekujve
sipas natyrës hyjnore e në këto kohët e fundit, për ne dhe për shëlbimin
tonë, i lindur nga e Virgjëra Mari dhe Nëna e Zotit, sipas natyrës njerëzore”.


Biri i Hyjit ka pranuar trupin e animuar nga një shpirt i arsyeshëm
njerëzor. Me inteligjencën e vet njerëzore Krishti ka marrë shumë gjëra nëpërmjet përvojës. Por edhe si njeri Biri i Hyjit kishte një njophje
të afërt dhe të drejtëpërdrejtë me Hyjin, Atin e vet. Hynte njëkohësisht në
mendimet e fshehta të njerëzve dhe i njihte plotësisht misteret e
amshueshme, për t’i zbuluar të cilët kishte ardhur.


Jezusi e ka vullnesën hyjnore dhe vullnesën njerëzore. Në jetën e
tij tokësore, i Biri i Hyjit e ka dashur në mënyrën njerëzore atë që e
ka vendosur edhe në mënyrën hyjnore me Atin dhe me Shpirtin e
Shenjtë për shëlbimin tonë.Vullnesa njerëzore e Krishtit vazhdon, pa
kundërshtim ose ngurrim të vullnesës hyjnore ose më mirë të asaj që
i është nënshtruar.

Krishti vërtetë e ka pranuar trupin njerëzor nëpërmjet të cilit Hyji i
Papashëm, u bë i pashëm. Për këtë arsye Krishti mund
të jetë i paraqitur dhe i nderuar në pamjet e shenjta.

nuk duhet të harrohet se njohja jonë për Zotin, Hyjin Atë, Bir dhe Shpirt e Shenjt, dhe për Jezu Krishtin është e mundur gjithmonë vetëm për analogji, për një llojë ngjashmërie: “Vërtet tani shikojmë si në një pasqyrë e në mënyrë të errët, por atëherë do ta shohim faqe-faqas! Tani njohuria ime është e kufizuar, atëherë do të njoh plotësisht si jam i njohur” (1Kor 13,12-14).[/COLOR][/B]

Askush nuk di gjithçka për Hyjin. Duhet shumë përvujtëri!

Torrkerry

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTI NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA E NJALLJES SË TIJ, NË BIBLËN.


Tema e njalljes në BESËLIDHJEN E VJETËR.


2. TË NJALLURIT E POPULLIT TË ZOTIT.

Në një seri të parë tekstesh ky imazh i të ngjallurit përdoret për të dhënë shpresën kolektive të popullit të Izraelit.
I goditur nga ndëshkimet hyjnore ai mund të krahasohet me një të sëmurë, të cilit i rri mbi krye vdekja (kha Is 1,5v), madje me një kufomë që është bërë pre e Vdekjes.
Por në qoftë se konvertohet, Jahveu a nuk do ta kthejë në jetë?
“Ejani, të ktheheni te Jahveu!...
Pas dy ditesh ai do të na kthejë jetën, ditën e tretë do të na çojë në këmbë e ne do të jetojmë para tij” (Oz 6,1v).

Kjo nuk është thjeshtë një dëshirë e njerëzve, sepse premtimet profetike dëshmojnë shprehimisht se kështu do të jetë.
Pas provës së mërgimit, Perëndia do të rimëkëmbë popullin e vet, ashtu si sillen në jetë kockat tashmë të thata (Ez 37,1-14).
Ajo do ta zgjojë Jeruzalemin e do ta çojë lart nga pluhuri ku rrinte shtrirë si i vdekur (Is 51,17; 60,1).
Do t’i bëjë të vdekurit të jetojnë përsëri, do të nxjerrë kufomat e tyre, do të zgjojë ata që janë shtrirë në pluhur (Is 26,19).

Ringjallje metaforike, padyshim, por lirim i vërtetë nga pushteti i sheolit: “Ku është murtaja jote, o vdekje? Sheol, ku është shuplaka jote? (Oz 13,14).

Pra Perëndia triumfon mbi vdekjen për të mirën e popullit të vet.

Edhe pjesa besnike e Izraelit ka mundur të bjerë për një farë kohe në pushtet të ferrit, ashtu si Shërbëtori i Jahveut, i vdekur dhe i varrosur me keqbërësit (Is 53, 8v.12).

Por do të vijë dita kur ashtu si edhe shërbëtori, kjo Tepricë e drejtë do t’i zgjasë ditët e veta, do ta shohë dritën e do të ndajë me të trofetë e fitores (Is 53, 10vv).
Skica e parë. Ende e mistershme e një premtimi ngjalljeje, falë së cilës të drejtët e vuajtur do të shohin më në fund Mbrojtësin e tyre të dalë dhe të marrë në dorë çështjen e tyre (kha Jb 19,25v, të riinterpretuar nga Vulgata).

Torrkerry

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTI NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA E NJALLJES SË TIJ, NË BIBLËN.


Tema e njalljes në BESËLIDHJEN E VJETËR.


3. RINGJALLJA INDIVIDUALE.

Zbulimi bën një hap përpara në çastin e krizës makabeane.
Përndjekja e Antiokut dhe përvoja e martirizimit parashtrojnë atëherë në mënyrë të mprehtë problemin e shpërblimit individual.
Që duhet pritur mbretërimi i Zotit dhe triumfi përfundimtar i popullit të shenjtorëve të Shumë të Lartit, lajmëruar prej kohësh nga orakujt e profetëve, kjo është një siguri themelore (Dan 7,13v27; khs 2,44).
Po me shenjtërorët e vdekur për fenë, ç’do të bëhet?
Apokalipsi i Danielit përgjigjet: “Një numër i madh i atyre që flenë në vendin e pluhurit, do të zgjohen; ata janë për jetën e pasosur; të tjerët janë për turpin, për tmerrin e përjetshëm” (Dan 12,2).

Imazhi i ringjalljes i përdorur nga Ezekjeli dhe Isaia 26 duhet kuptuar pra në një mënyrë realiste: Perëndia do të bëjë që të ngjiten të vdekurit nga sheoli, për të qenë pjesëtarë të Mbretërisë. Megjithatë jeta e re, ku ata do të hyjnë, nuk do të jetë më e ngjashme me jetën e botës së tanishme: do të jetë një jetë e shndërruar (Dan 12,3).
Kjo është shpresa që i mban martirët në mes të sprovës së tyre: mund t’u shkulet atyre jeta trupore; por Perëndia që krijon, është dhe ajo që ngjall (2Mak 7,9.11.22; 14,46); për keqbërësit, përkundrazi, nuk do të ketë ngjallje (2Mak 7,14).

Duke u nisur nga ky moment, doktrina e ngjalljes bëhet një pasuri e përbashkët e judaizmit.
Në qoftë se sekti saducean, për përkujdesje ndaj arkaizmit, nuk e pranon atë (kha Vap 23,8) dhe madje e vë në lojë duke bërë pyetje qesharake në lidhje me të (Mt 22,23-28), ajo shpallet nga farisenjtë dhe nga sekti, prej të cilit del Libri i Henokut (ka të ngjarë esenizmi i vjetër).
Por ndërsa disa e interpretojnë këtë doktrinë në mënyrë materialistre, ky libër jep asaj një paraqitje shumë të shpirtërizuar: kur shpirti i të vdekurve do të dalë nga ferri për t’u kthyer në jetë, do të hyjë në gjithësinë e shndërruar, që Perëndia e ruan për “botën e ardhshme”.
Kjo është edhe ideja që do të ruajë Jezusin: “Kur të ngjallen, do të jenë si engjëjt në qiell” (Mt 22,30).

Torrkerry