"Jezu Krishti është Zot" (Rm 10,9)

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTI NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA E NJALLJES SË TIJ, NË BIBLËN.


Tema e njalljes në BESËLIDHJEN E RE.


2.PUSHTETI I NGJALLJES.

a) Ngjallja në ditën e fundit (pjesa e parë).


Feja çifute në ringjalljen e trupave është miratuar me Jezusin nëpërmjet përspektivave të veta të integritetit të rigjetur e të transformimit rrënjësor

[Mt 22.30vv: Ju jeni në gabim – përgjigji Jezusi – sepse nuk e merrni vesh Shkrimin Shenjt as pushtetin e Perëndisë. Sepse, në ringjallje as meshkujt s’marrin gra as femrat burra, por janë porsi engjëjit e Hyjit në qiell.
E përsa i përket ringjalljes së të vdekurvet a nuk keni lexuar çka ju tha Hyji! Unë jam Huji i Abrahamit, Hyji i Izakut, Hyji i Jakobit? Ai nuk është Hyji i të vdekurvet, por i të gjallëvet!”];

Në qoftë se kjo vijë i mungon tablosë së Ditës e fundit që skicon apokalipsi sinoptik (Mat 24 e par), kjo është një gjë e rastit.

Megjithatë ky besim e merr kuptimin e vet përfundimtar, vetëm mba ngjalljes së vetë Jezusit.Bashkësia primitive është e vetëdijshme se qëndron besnike mbi këtë pikë fesë judaike

[Vap 23,6: Pali e dinte se ata ishin një pjesë saducenj e një pjesë farisenj, prandaj tha me zë të lartë në këshill: “Vëllezër, unë jam farise dhe bir faisenjsh. Për shkak të shpresës në ngjalljen e të vdekurvet jam këtu para gjyqit!;

Vap 24,15: Kam shpresë në Hyjin se do të ngjallen të drejtët e të këqijtë e këtë gjë e shpresojnë edhe ata vetë. Këndej kujdesohem gjithmonë ta kem ndërgjegjën e pastër para Hyjit e para njerëzve;

Vap 26,5vv: Ata...mund të dëshmojnë se kam jetuar simbas mënyrës më të ashpër të fesë tonë, si farise. Dhe tani po gjykohem për shkak të shpresës në premtimin që Hyji ua bëri etërve tanë. Po këtë premtim 12 fiset tona, që i shërbëjnë Hyjit natën e ditë, e presin me afsh të plotësohet. Pikërisht për shkak të kësaj shprese, o mbret, po më pandehin Judenjtë. Përse të çmohet e pabesueshme prej jush se Hyji i kthen të vdekurit në jetë?];

Por është ngjallja e Jezusit që i jep një bazë objektive.

Ne të gjithë do të ngjallemi, sepse Jezusi është ngjallur: “Ai që e ka ngjallur Jezu Krishtin prej të vdekurve, do t’u jap edhe jetën trupave tuaj të vdekshëm me anën të Shpirtit të vet që banon në ju”

[Rom 8,11: Nëse Shpirti i Atij që e ngjalli nga të vdekurit Jezusin banon në ju, atëherë Ai që ngjalli Krishtin prej të vdekurve, do t’i japë jetë edhe trupit tuaj të vdekshëm me anën të Shpirtit të vet që banon në ju;

1Sel 4,14: E njëmend,nëse besojmë se Jezusi vdiq dhe u ngjall, atëherë Hyji patjetër edhe ata që vdiqën, nëpër Jezusin dhe bashkë me Jezusin do t’i marrë në lumturi;

1Kor 6,14: Tani Hyji që e ngjalli Zotërinë me fuqinë e vet, edhe ne do të na ngjallë;

1Kor 15, 12: Por në qoftë se predikohet se Krishti është ngjallur prej të vdekurish, si atëherë disa prej jush thonë: Nuk ka ringjallje prej të vdekurve...Dhe sikurse në Adamin vdesin të gjithë njerëzit, ashtu nëpër Krishtin të gjithë njerëzit do të rifitojnë jetën].

Në Ungjillin e Mateut, tregimi i ngjalljes së Jezusit e nënvizon këtë pikë në mënyrë kionkrete: në momentin kur Jezusi i zbritur në nëntokë, ngjitet prej saj fitimtar, të drejtë që prisnin aty hyrjen e tyre në lumturinë qiellore, dalin për t’i bërë atij një kortezh triumfues

[Mt 27,52v: Varret u hapen e u ngjallën shumë trupa të drejtësh që kishin vdekur. Pas ngjalljes së Jezusit dolën prej varreve, erdhën në Qytetin e shenjte dhe ju dëftuan shumëkujt].

Nuk bëhet fjalë për një kthim në jetën tokësore dhe tregimi flet veçse për shfaqje të çuditshme.
Por është paraprakisht diçka simbolike e asaj që do të ndodhtë në ditën e fundit.
A nuk është ky edhe kuptimi i ngjalljeve të mrekullueshme të bëra nga Jezusi gjatë jetës së tij?

Torrkerry

[GjergjPresheva]

... o Torrkerry,
je taman frymezues.
Te lumte

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTI NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA E NJALLJES SË TIJ, NË BIBLËN.


Tema e njalljes në BESËLIDHJEN E RE.


2.PUSHTETI I NGJALLJES.

a) Ngjallja në ditën e fundit (pjesa e dytë).

Shën Pali e zhvillon edhe më tej skenarin e ngjalljes së përgjithshme: Zëri i Engjëllit, borinë për të mbledhur të zhgjedhurit, retë e paruzisë, procesionin e njerëzve të zgjedhur...(1Sel 4,15vv; 2Sel 1,7v; 1Kor 15,52).
Kjo kornizë konvencionale është klasike në apokalipset çifute, por fakti themelor është më i rëndësishëm se mënyrat e tij të paraqitjes.Në kundërshtim më botëkuptimet greke, ku shpirti njerëzor i liruar nga lidhjet e trupit shkon i vetëm drejt pavedksisë, shpresa e krishterë përfshin rimëkëmbjen e plotë të personit; nënkupton në të njëjtën kohë një shndërrim tërësor të trupit të bërë shpirtëror, të pashkatërrueshëm dhe të pavdekshëm (1Kor 15,35-53).
Në këtë këndvështrim Pali nuk e prek ,pra, problemin e ngjalljes së keqbërësve;
ai mendon vetëm për atë të të drejtëve, që do të marrin pjesë në hyrjen e Jezusit në lavdi (1Kor 15,12...).

Pritja e këtij “shpërblimi të trupit”

[Rm 8,23: Edhe ne që kemi frytet e para të Shpirtit Shenjt, gjëmojmë në vetvete , duke pritur adoptimin – shpërblimin e trupit tonë]

është e tillë që për ta shprehur, gjuha e krishterë i jep ngjalljes një lloj afërsie të përhershme në kohë
[1Sel 4,17: “Sepse vetë Zoti...do të zbresë nga qielli e më së pari do të ngjallen të vdekurit në Krishtin, dhe vetëm atëherë ne që dotë jemi ende në jetë, bashkë me ta kemi për të qenë marrë në re, në takim me Zotin, në ajër. Kështu do të jemi gjithmonë me Zotin”].

Mirëpo padurimi i shpresës së krishterë nuk duhet ta çojë në spekulime të kota mbi datën e Ditës së Zotit (2Kor 5,1-10).Torrkerry

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTI NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA E NJALLJES SË TIJ, NË BIBLËN.


Tema e njalljes në BESËLIDHJEN E RE.


2.PUSHTETI I NGJALLJES.

a) Ngjallja në ditën e fundit (pjesa e tretë).

Zbulesa jep një tablo rrëmbyese të ringjalljes së të vdekurve (Zb 20, 11-15). Vdekja dhe Hadesi i kthejnë të gjithë njerëzit, që të dalin përpara Gjyqtarit, si keqbërësit ashtu edhe të mirët. Ndërsa keqbërësit zhyten thellë në “vdekjen e dytë”, të zgjedhurit hyjnë në një jetë të re, në gjirin e një gjithësie të shndërruar, që identifikohet me parajsën primitive e me Jeruzalemin qiellor (Zb 21-22).
E si mund të shprehet ndryshe, përveçse në trajtë simbolesh, një realitet i patregueshëm, që përvoja njerëzore s’mund ta kapë? Ky afreshk nuk merret përsëri në Ungjillin e Katërt; por përbën planin e dytë të të dy nënkuptimeve të shkurtra, që nënvizojnë sidomos rolin që i është besuar Birit të Njeriut: të vdekurit do të ngjallen me thirrjen e tij (Gjn 5,28; 6,40.44), disa për jetën e pasosur, të tjerët për dënimin (Gjn 5,29).

Torrkerry

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTI NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA E NJALLJES SË TIJ, NË BIBLËN.


Tema e njalljes në BESËLIDHJEN E RE.


2. PUSHTETI I NGJALLJES.

b) Jeta e krishterë, ringjallja parakohe.

Në qoftë se Gjoni e zhvillon aq pak tablonë e ngjalljes së fundit, kjo vjen sepse e sheh të realizuar paraprakisht që në kohën e tanishme.

Lazri që del nga varri, paraqet konkretisht besimtarët e shkëputur nga vdekja prej zërit të Jezusit.
Gjithashtu fjalimi mbi veprën e gjallërimit të Birit të njeriut përmban pohime të qarta: “Po vjen ora dhe tanimë ka ardhur, kur të vdekurit do të dëgjojnë zërin e Birit të Perëndisë dhe të gjitha ata që do ta kenë dëgjuar, do të jetojnë” (Gjn 5,25).

Kjo deklaratë e prerë, përputhet me përvojën e krishterë, si është shprehur në letrën e parë të Gjonit:
“Ne e dimë se këmi kaluar prej vdekjes në jetë...” (1 Gjn 3,4).

Kushdo qe e ka atë jetë, nuk do të bjerë kurrë në pushtetin e vdekjes [Gjn 6,50: “Kjo ështe buka që zbret nga qielli: që, kush ta hajë atë, të mos vdes askurrë.
Unë jam buka e gjallë që zbriti prej qiellit: nëse ndokush e ha këtë bukë, do të jetojë për amshim”;

Gjn 11, 25-26: “Unë jam Ringjallja dhe Jeta: kush beson në mua, edhe nëse vdes, do të jetojë.edhe kush jeton e beson në mua,, nuk do të vdesë kurrë”].

Kjo siguri nuk e heq aspak pritjen e ngjalljes së fundit; por që tani e shpërfytyron një jetë, që ka hyrë në fushën e veprimit të Krishtit.

Shën Pali thoshte të njëjtën gjë duke theksuar karakterin pashkor të jertës së krishterë, si pjesëmarrje reale në jetën e Krishtit të gjallur.

Të varrosur në të në Pagëzim, ne jemi edhe të ringjallur me të, sepse kemi besuar në fuqinë e Perëndisë, që e ka ngjallur nga të vdekurit

[Kol 2,12: “Të varrosur bashkë me të në Pagëzim, bashkë me të edhe u ngjallët në saje të fesë, me të cilën besuat në fuqinë e Hyjit që e ngjalli nga të vdekurit”;

Rm 6, 4vv: Po a nuk e dini se të gjithë sa jemi pagëzuar në Jezu Krishtin, jemi pagëzuar në vdekjen e tij? Me anë të pagëzimit, pra, bashkë me të jemi varrosur në vdekje që, sikurse Krishti u ngjall në lavdinë e Atit prej të vdekurve, po ashtu edhe ne të jetojmë një jetën e re.
Pra, pasi jemi krejtësisht të bashkuar me Të, me një vdekje të ngjashme me të tijën, me siguri do të bëhemi plotësisht një me Të me përngjasimin e ngjalljes së Tij”].

Jeta e re ku ne kemi hyrë, atëherë, nuk është tjetër gjë veçse jeta e tij si i ngjallur

[Ef 2,5: Porse Hyji, i pasur me mëshirë, në saje të dashurisë së madhe, me të cilën na dëshi, ne që ishim të vdekur për shkak të fajve, na ngjalli bashkë me Krishtin, dhe bashkë me të na ngjalli dhe na vendosi në qiell në Krishtin Jezus”].

Në të vërtetë në atë moment na është thënë: “ Zgjohu, o ti që fle! Ngrihu nga të vdekurit dhe Krishti do të ndriçojë” (Ef 5,14).

Kjo siguri themelore drejton tërë ekzistencën e krishterë.
Ajo zotëron moralin që këtej e tutje, është i detyruar për njeriun e ri, të lindur në Krishtin: “Të ngjallur me Krishtin, kërkoni gjëra që janë atje lart, atje ku ndodhet Krishti, i ulur në të djathtën e Perëndisë” (Kol 3, 1vv).
Ajo është gjithashtu burimi i shpresës së tij.
Në fakt, nëse i krishteri pret me padurim shndërrimin përfundimtar të trupit të vet të mjerë, ne trup të lavdishëm, kjo vjen ngaqë zotëron tashmë kaparin e kësaj gjendjeje të ardhshme.
Ngjallja e tij e fundit vetëm se do të shfaqë qartë atë, është tashmë në realitetin e fshehtë të misterit.

Torrkerry

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTI NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA E NGJITJES SË TIJ NË QIELL, NË BIBLËN.


Tema e NGJITJES NË BESËLIDHJEN E RE.

Është një e vërtetë e fesë që Krishti i ngjallur ka hyrë në lavdi, por është një mister që e tejkalon përvojën e ndjeshme e nuk mund të kufizohet, për shembull në skenën e vetme të Malit të Ullinjve, ku Apostujt e kanë parë Mësuesin tek largohej prej tyre për t’u rikthyer te Zoti.
Në fakt, tekstet e shenjta flasin për kuptimin, për momentin, për mënyrën e lartësimit qiellor të Krishtit, me një llojshmëri shumë të pasur që na mëson.

Në dritën e tyre do të përpiqemi të kuptojmë realitetin e thelle të misterit nëpërmjet zanafillës së shprehjes së tij letrare.

Torrkerry

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTI NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA E NGJITJES SË TIJ NË QIELL, NË BIBLËN.


Tema e NGJITJES NË BESËLIDHJEN E RE.


I. UDHA MES QIELLIT E TOKËS.

Sipas një botëkuptimi spontan dhe universal të rimarrë nga Bibla, qielli është banesa e Hyjnisë, aq sa kjo fjalë vlen si metaforë për të treguar Hyjin.

Toka, stoli ku ai vë këmbët (Is 66,1), është banesa e njerëzve (Ps 115,16).

Për t’i vizituar këta, Zoti “zbret”, pra, prej qiellit (Zan 11,5; Dal 19,11vv; Mik 1,3; Ps 144, 5) dhe “ngjitet përsëri atje” (Zan 17,22).

Reja është karroca e tij (Nr 11,25; Ps 18,10; Is 19,1).

Shpirti që ai dërgon, duhet gjithashtu të zbresë (Is 32,15; Mt 3,16; 1Pt 1,12).

Po kështu edhe Fjala, që kthehet tek ai me të kryer veprën e saj (Is 55, 10v; Ps 18,15).

Vetë engjëjt, që jetojnë në qiell me Zotin 1Mb 22,19; Jb 1,6; Tob 12, 15; Mt 18,15), zbresin poshtë për të kryer misionet e tyre (Dan 4,10; Mt 28,2; Lk 22,43) dhe pastaj ngjiten përsëri (Gjq 13,20; Tob 12,20): ngjitje e zbritje që vendosin lidhjen mes qiellit e tokës (Zan 28,12; Gjn 1,51).

Për njerëzit edhe në vetvete është e pamundur.Të flasësh për ngjitjen në qiell, është njëlloj si të thuash se kërkon të paarrishmen (Lp 30,12; Ps 139 8; Fu 30,4; Bar 3,29), në qoftë se nuk është mëtim i një krenarie të çmendur (Zan 11,4; Is 14,14; Jer 51,53; Jb 20,6; Mt 11,23).

Madje është shumë që lutjet ngjiten në qiell (Tob 12,12; Sir 35, 16vv; Vap 10,4) dhe që Zoti u lë njerëzve takim mbi male, ku Ai zbret ndërkohë që ata ngjiten, si në Sinai (Dal 19,20) ose në Malin e Sionit (Is 2,3; 4,5).

Të zgjedhurit, si Henoku (Zan 5,24; Sir 44,16; 49,14) ose Elia (2Mb 2,11; Sir 48, 9-12, 1Mak 2,58) janë të vetmit që kanë pasur privilegjin të rrëmbehen në qiell nga fuqia hyjnore.

Ardhja e Birit të njeriut bëhet në Daniel 7,13 drejt të Lashtit të ditëve e kjo sugjeron edhe një ngjitje, megjithëse pika e nisjes së tij është e mistershme dhe retë e qiellit nuk janë ndoshta një karrocë, por vetëm dekor i banesës hyjnore.

Torrkerry

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTI NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA E NGJITJES SË TIJ NË QIELL, NË BIBLËN.


Tema e NGJITJES NË BESËLIDHJEN E RE.


II. TË NGJITURIT E KRISHTIT NË QIELL.

Sipas kësaj kozmologjie biblike, Jezusit të lartyësuar me Ngjalljen në të djathtën e Hyjit (Vap 2,34; Rm 8,34; Ef 1,20v; 1Pt 3,22), ku ulet në fron si Mbret (Zb 1,5; 3,21; 5,6; 7.17) i është dashur të ngjitet në qiell.

Në fakt Ngjitja e tij në qiell shfaqet në pohimet e para të fesë, më pak si një dukuri e marrë parasysh në vetvete, sesa shprehja e domosdoshme e lartësimit qiellor të Krishtit

[ Vap 2,34: E djathta e Hyjit, pra, e latësoi...’I tha Zoti, Zotit tim: Rri në të djathtën time...;

Mk 16,19: Zotëria (Jezusi), pasi u tha kështu, u ngjit në qiell dhe rri në të djathtën të Hyjit;

1Pt 3,22: nëpër ngjalljen e Jezu krishtit, që, i ngritur në qiell, rri në të djathtën e Hyjit pasi e nënshtroi Engjëjt, pushtetet dhe fuqitë].

Por me përparimin e zbulimit dhe me shpjegimin e fesë, ajo ka përftuar një individualitet teologjik e historik përherë e më shumë të theksuar.Torrkerry

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTI NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA E NGJITJES SË TIJ NË QIELL, NË BIBLËN.


Tema e NGJITJES NË BESËLIDHJEN E RE.


II.TË NGJITURIT E KRISHTIT NË QIELL.


1. Të zbriturit dhe të ngjiturit.

Shpallja e Ngjitjes së Jezusit në qiell që nga agimi i fesë, ndimonte për të kuptuar dhe për të lajmëruar edhe misterin e paraekzistencës së Krishtit.

Para se të jetonte mbi tokë, Jezusi ishte pranë Hyjit si Bir, si Fjalë-Verb, si Urtësi.
Që në atë kohë latësimi i tij qiellor nuk ka qenë vetëm triumfi i një njeriu të ngritur në rang hyjnor, siç mund ta sugjeronte një kristologji primitive (Vap 2,22-36; 10, 36-42), por kthimi në botën qiellore prej nga kishte ardhur.

Gjoni është ai që e ka shprehur më qartë këtë zbritje nga qielli

[Gjn 6.33.38.41v.50v.58: “sepse buka e Hyjit është Ajo që zbret prej qiellit dhe që i jep botës jetën”;
“sepse zbrita prej qiellit jo për të bërë vullnetin tim, por vullnetin e atij që më dërfoi”;
“Unë jam buka që zbriti prej qiellit”;
“Kjo ështgë buka që që zbret nga qielli: që, kush ta hajë atë, të mos vdesë askurrë. Unë jam buka e gjallë që zbriti prej qiellit: nëse ndokush ha këtë buk, do të jetojë për amshim”;
“Kjo është buka që zbriti prej qiellit...”]

dhe që e ka vënë në lidhje me të ngriturit e Ngjitjes

[Gjn 3,13: Askush nuk u ngjit në qiell, përveç Birit të njeriut që zbriti nga qielli;

Gjn 6,62: E po ta shihnit Birin e njeriut duke u ngritur atje ku ishte më parë...?].

Këtu nuk mund të referohet Rm 10,6v, sepse lëvizja që ndjek aty zbritjen e Mishërimit është të ngriturit prej mbretërisë së të vdekurve më shumë sesa të ngjiturit në qiell.

Nga ana tjetër Ef 4,9v paraqet një udhë më të gjerë, ku zbritja në viset e poshtme të tokës (ose zbritja në tokë?) ndiqet përsëri prej një ngritjeje që e çon Krishtin mbi të gjithë qiejt. Kjo është përsëri e njëjta rrugë që nëkupton himni i Fil 2,6-11.

[Ef 4,9v: E ajo fjalë “u ngrit”. Çfarë do të thotë tjetër, por se më parë “zbriti” këtu poshtë, përmbi tokë? Ai që “zbriti” është po ai që “u ngrit” mbi të gjithë qiejt për ta mbushur gjithësinë;


Fil 2,5-11 cili (Krishti Jezus) edhe pse me natyrë Hyj,
barazinë e vet me të
nuk e çmoi si një visar që s’mundet pa të,
por ia mohoi vetvetes,
e mori natyrën e shërbëtorit
dhe u bë i ngjashëm me njerëz
dhe për kah pamja e jashtme,
dukej vetëm njeri.

E përuli vetveten
duke u bërë i dëgjueshëm deri në vdekje,
mu deri në vdekje në kryq.

Prandaj edhe Hyji e lartësoi tesve
dhe i dha emrin që është mbi çdo emër
që në emër të Jezusit çdo gjuhë të dëshmojë:
“Jezu Krishti është Zot!”
në nder të Hyjit Atë].

Torrkerry

[torrkerry]

TEMA ËSHTË:
JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT. PERSONI I JEZU KRISHTI NË BIBLËN. LIDHUR ME KËTË MË DUKET SHUMË INTERESANTE EDHE TEMA E NGJITJES SË TIJ NË QIELL, NË BIBLËN.


Tema e NGJITJES NË BESËLIDHJEN E RE.


II.TË NGJITURIT E KRISHTIT NË QIELL.


2. Triumfi i rendi kozmik.

Një tjetër arsye duhej të ndihmonte për të veçuar Ngjitjen si një etapë të lavdishme, që dallohet nga Ngjallja dhe nga periudha qiellore: kujdesi për të shprehur më mirë epërsinë kozmike të Krishtit.

Mbasi herezia kolosiane kishte kërcënuar ta ulte Krishtin në një rang vartës mes hierarkive engjëllore, Pali rimerr në mënyrë më të prerë atë që ishte thënë për triumfin e tij mbi fuqitë qiellore

[1Kor 15,24: “Pastaj –mbarimi, kur Krishti t’ia dorëzojë mbretërinë Hyjit Atë, pasi të ketë asgjësuar çdo parësi, çdo pushtet, e çdo fuqi”],

duke pohuar se ky triumf është tashmë i fituar me anë të Kryqit
[Kol 2,15: “Ai e zhvleftësoi dëftesën paditëse
që, në saje të urdhërimeve,
ishte kundër nesh,
e bëri të zhduket,
e mbërtheu në Kryq.
I çarmatosi Principatet dhe Pushtetet
– e dëftoi këtë botërisht –
dhe i hoq zvarrë në kalimin ngadhënjyes të Kryqit!”],

se që tani Krishti rri në fron në qiell mbi të gjitha këto fuqi, cilatdo qofshin ato

[Ef 1,20v: Pushteti dhe forca e Tij
“e tregoi me vepër në Krishtin
duke e ngjallur nga të vdekurit
dhe duke e vendosur në të djahthën e vet në qiell,
mbi çdo Principat, Pushtet, Fuqi, Zotërim
dhe mbi çdo emër që mund të përmendet
jo vetëm në këtë, por edhe në botën e ardhshme.
Dhe çdo gjë e vuri nën këmbët e tija
e Atë e vendosi mbi çdo gjë...”]

Dhe atëherë ai e shfrytëzon psalmin 68,19 për të treguar se të ngjiturit e Krishtit mbi të gjithë qiejt ka qenë zotërimi i tij mbi gjithësinë, të cilën “e mbush”.

[Ef 4,9-10: “E ajo fjalë “u ngrit”. Çfarë do të thotë tjetër, por se më parë “zbriti” këtu poshtë, përmbi tokë? Ai që “zbriti” është po ai që “u ngrit” mbi të gjithë qiejt për ta mbushur gjithësinë”],

ashtu siç “e përmbledh”

[Ef 1,10: “d.m.th. të vërë çdo gjë nën kryesinë e Krishtit (=t’i përmbledh çdo gjë në Krishtin), të gjithë qenësit që jam në qiell e në tokë”]

si Kryetar.

Është i njëjti horizont kozmik, që duket në himnin e 1Tm 3,16: lartësimi në lavdi vjen mbasi u shfaqet engjëve dhe botës
[1Tm 3,16: “S’ka dyshym. I madh është misteri i përshpirtërisë:
Krishti u dëftua në natyrën e njeriut,
u shfajësua me Shpirtin Shenjt,
u vroitua nga engjëjit,
u predikua ndër paganë,
u besua nga bota,
u ngrit në lavdi”].

Letra Hebrenjve e rikujton gjithnjë të ngjiturit e Krishtit në funksion të përspektivës së tij të një bote qiellore, ku ndodhen realitetet e shëlbimit, drejt të cilit lëvizin njerëzit pa pushim.
Për të ndenjur aty në të djathtën e Perëndisë (Heb 1,3; 8,1; 10,12v; 12,2), mbi engjëjt (Hb 1,4-13; 2,7vv), Kryeprifti u ngjit i pari, duke përshkuar qiejt (Hb 4,14) e duke depërtuar përtej velit (Hb 6,19v) në shenjtëroren ku ndërmjetëson në prani të Perëndisë (Hb 9,24).

Torrkerry