"Jezu Krishti është Zot" (Rm 10,9)

[torrkerry]

Jezu Krishti është Zot? Bibla thotë: “Po”.
Unë do të kërkoj të demonstroj këtë, vetëm për të mbeshtetur një traditë që e ka burimin e saj në librat e Biblës që kanë qenë shkruar në pjesë e dytë të shekullit të parë së erës sonë.
Për të vazhduar, unë mendoj të nevojshme të filloj nga fjala Zot.

Edhe sot kisha në liturgjinë e saj ia drejton çdo lutje Hyjit Atë, nëpërmjet Jezu Krishtit, Zotit tonë.
Titulli Zot iu dha Jezusit që nga origjina, sipas dëshmisë së Palit, që kujton besojen e parë të fesë së krishterë: “Jezusi është Zot” (Rom 10,9).
Ky emër e shpreh më së miri misterin e Krishtit, Biri i njeriut e Bir i Perëndisë.
Besëlidhja e Vjetër tregon në fakt se Zoti (Adonai = Kyrios) nuk është vetëm një titull mbretëror, por edhe një emër hyjnor.

FJALA ZOT NË BESËLIDHJEN E VJETËR.
Jahvehu nuk është vetëm Zoti i popullit, që e ka zgjedhur dhe për të cilin është mbret (1 Sam 8;12,12).
Jahvehu është Zoti, Zoti është emri i Hyjit:
“E tani, çfarë kërkon Zoti, Hyji yt, prej teje?
Kërkon që ta druash Zotin, Hyjin tënd,
të ecësh udhëve të tija, ta duash
e t’i shërbësh Zotit, Hyjit tënd...
Po Zotit, Hyjit tënd i përket qielli...
Zoti, Hyji juaj, është hyji i hyjve,
Zoti i zotëruesve, Hyji i madh, i pushtetshëm, i tmerrshëm...” (lp 10,12-17).
“Lavdëroni Zotin, sepse është i mirë,
sepse e amshueshme është dashuria e tij!
Lavdëroni Hyjin e hyjnive,
sepse e amsheshme është dashuria e tij!
Lavdëroni Zotin e zotave,
sepse e amshueshme është dashuria e tij!” (Ps136, 1-3).

Mijëra dhe mijëra herë fjala Adonai (= Kyrios = Zot)
përdoret në këtë kuptim (=si një emër hyjnor) në BV dhe në BR.


Deri tani kam thënë se më 57-58 të erës sonë Jezu Krishtin
shën Pali e krishterët e parë e quanin Zot,
e që fjala Zot, sipas një traditë të rrënjosur në BV,
është një emër hyjnor.


Torrkerry

[torrkerry]

FJALA ZOT NË BESËLIDHJEN E VJETËR.

Të qenët e tij Zot nuk është ajo e një hyjnie kananease e lidhur me tokën, Baali i së cilës është (kjo fjalë Baal i jep zotëruesit një kuptim më të gjerë se fjalët: burri, mësuesi e zotëria e gruas së vet); emri i Baalit pra, nuk mund t’i përshtatet Hyjit të Izraelit: e dinte mirë Ozea që shkruan:
“E do të ndodhë po shi atë ditë
– është fjala e Zotit –
ti do të më thërrasish: ‘Fati im’.
E s’do të më quash më: ‘Baali im’.
(Oz 2,18)
Si Zot universal, Hyji e ushtron sundimin e vet në çdo vend, në dobi të popullit të vet, si shpjegohet mirë në Lp 10,14-18:
“Po, ZotiT, Hyjit tënd, i përket qielli, qielli i qiellit, toka dhe gjithçka është në të.
Megjithatë Zoti u lidh ngusht me etërit e tu, i deshi e pas tyre, në mes të gjithë popujve, ju zgjodhi ju, d,m.th. pasardhesit e tyre, si vërtetohet edhe sot.
Pra rrethpritni zemrën tuaj dhe mos e ngurroni më zverkun tuaj, sepse Zoti, Hyji juaj, është Hyji i hyjve, Zoti i zotëruesve,m, Hyji i madh, i pushtetshëm, i tmerrshëm, që nuk bën krahambajtje, që nuk i prishin dhuratat; i jep të drejtën bonjakut dhe vëjushës, e do të ardhurin,i jep ushqimin dhe veshën”.

Kam thënë edhe një herë se fjala Zot është Emri i Zotit dhe jo një celësi i tij.

Torrkerry

[torrkerry]

FJALA ZOT NË BESËLIDHJEN E VJETËR.


Në Biblën hebraike, dy fjalë shprehin autoritetin e Hyjit: “melek’ dhe ‘Adona’.
I pari do të thotë mbret:
për shembull, Isaia shruan: Unë thash; i mjeri unë, qetash sharrova, sepse jam njeri me buzë të papastra, banoj në popull buzesh të papastra, e me sy të mi e pashë Mbretin, Zotin (= melek) e Ushtrive (Is 6,5);
edhe psalmi 95, 3 këndon: Sepse Hyji i madhërishëm është Zot (melek),
Mbret i madhërishëm mbi të gjithë zotat.
Mbretërimi i Hyjit të Izraelit shtrihet në tërë krijimin e tij, pra edhe te vetë paganët. Psalmi 97, 5 thotë: Para fytyrës së Zotit (=melek) si dylli shkrihen malet, para fytyrës së Zotit të mnbarë botës!
Dhe Psalmi 96, 10 vazhdon: Shpallni ndër paganë: Mbret është Zot (= melek).
Flitet këtu për një celësi të Hyjit, e me këtë fjalë melek, të përkthyr në shqip me fjalën Zot, thuhet se Ai është sovran mbi çdo krijesë të vet.
Emri i dytë, Adona, do të thotë zotërues: Zoti është Zotëruesi i mbarë botës;
disa shmbuj mund të jenë Joz 3,11: Ja arka e Zotëruesit të mbarë tokës, do t’iu prijë përmidis Jordanit;
Mik 4,13:...Prenë e tyre dot’ia kushtosh Zotit, kamjen e tyre Zotit të mbarë tokës.


Ne i lutemi Hyjit duke e thirrur Imzot. Është ky një titull mbretëror (Adoni) që merr në mënyrë të zakonshme trajtën Adonai (shumësi i fuqisë), kur ia drejtojmë Hyjit; kjo thirrje taninë e pranishmë në tekstet e lashta
(Zan 15,2.8: Abrami përgjigji: “O Zot, Hyj, ç’më duhen dhuratat e tua, sepse shkoj i shuar pa pasardhës”
dhe: “Abrami tha: O Zot, Hyj, nga mund ta di se ajo do të jetë prona ime?”),

shpreh besimin që kanë shërbëtorët e Hyjit në zotërimin e tij absolut
(lexo Am 7,2: Kur ata po e mbaronin krejt barin e vendit,
unë thashë: Ki dhimbë, po të lutem o Zot Hyj!...”
po edhe Lp 9,26: Në uratë i thosha: O Zot, Hyj,
mos e asgjëso popullin tënd, trashëgimin tënd!”;
edhe Joz 7,7: Jozuehu tha: “Eheu! O Zot Hyj,
pse deshe ta kalosh këtë popull përtej lumit Jordan?...
Të lutem, o Zot, çfarë mund të them kur po shoh
se Izraeli ia ka kthyer shpinën armikut?..”;
lexo edhe Ps. 140,7- 8: “I thashë Zotit: Ti je Hyji im,
dëgjojë, o Zot, britmën e lutjes sime.
O Zot, o Zot, fuqia e shëlbimit tim, ma mbrojte kryet ditën e përleshjes”).

Titulli ADONAI i përdorur shpesh, bëhet një EMËR I PËRVEÇEM I HYJIT.
E ky emër Adonai, Kyrios në greqisht, përkthehet zakonisht me fjalën Zot në shqip.

Kur në shenjë nderimi nuk u shqiptua më emri i Jahveut në leximet liturgjikë e Sinagogës, ai u zëvendësua më Adonai.
Nga kjo vjen padyshim se LXX-a përdor KYRIOS, fjalë greke e baravlefshme me ADONAI, për të përkthyer YAHWEH.
Titulli KYRIOS mund të ketë pra për këtë arsye dy kuptime: herë shënon sovranitetin e Jahveut, herë Emrin e patregueshëm të të vetmit Zot të vërtetë.
Kjo shprehje e fundit është shumë e rëndësishme për ne, nëse dëshirojmë të kuptojmë çfarë Bibla na thotë për Jezu Krishtin, e nëse ajo na thotë se Ai është Zot apo jo.

Toprrkerry

[torrkerry]

FJALA ZOT NË BESËLIDHJEN E VJETËR.


Në Biblën hebraike, dy fjalë shprehin autoritetin e Hyjit: “melek’ dhe ‘Adonai’.
I pari do të thotë mbret:
për shembull, Isaia shruan: Unë thash; i mjeri unë, qetash sharrova, sepse jam njeri me buzë të papastra, banoj në popull buzesh të papastra, e me sy të mi e pashë Mbretin, Zotin (= melek) e Ushtrive (Is 6,5);
edhe psalmi 95, 3 këndon: Sepse Hyji i madhërishëm është Zot (melek),
Mbret i madhërishëm mbi të gjithë zotat.
Mbretërimi i Hyjit të Izraelit shtrihet në tërë krijimin e tij, pra edhe te vetë paganët. Psalmi 97, 5 thotë: Para fytyrës së Zotit (=melek) si dylli shkrihen malet, para fytyrës së Zotit të mnbarë botës!
Dhe Psalmi 96, 10 vazhdon: Shpallni ndër paganë: Mbret është Zot (= melek).
Flitet këtu për një celësi të Hyjit, e me këtë fjalë melek, të përkthyr në shqip me fjalën Zot, thuhet se Ai është sovran mbi çdo krijesë të vet.
Emri i dytë do të thotë zotërues: Zoti është Zotëruesi i mbarë botës;
disa shmbuj mund të jenë Joz 3,11: Ja arka e Zotëruesit të mbarë tokës, do t’iu prijë përmidis Jordanit;
Mik 4,13:...Prenë e tyre dot’ia kushtosh Zotit, kamjen e tyre Zotit të mbarë tokës.

Ne i lutemi Hyjit duke e thirrur Imzot. Është ky një titull mbretëror (Adoni) që merr në mënyrë të zakonshme trajtën Adonai (shumësi i fuqisë), kur ia drejtojmë Hyjit; kjo thirrje taninë e pranishmë në tekstet e lashta
(Zan 15,2.8: Abrami përgjigji: “O Zot, Hyj, ç’më duhen dhuratat e tua, sepse shkoj i shuar pa pasardhës”
dhe: “Abrami tha: O Zot, Hyj, nga mund ta di se ajo do të jetë prona ime?”),
shpreh besimin që kanë shërbëtorët e Hyjit në zotërimin e tij absolut
(lexo Am 7,2: Kur ata po e mbaronin krejt barin e vendit,unë thashë: Ki dhimbë, po të lutem o Zot Hyj!...”
po edhe Lp 9,26: Në uratë i thosha: O Zot, Hyj, mos e asgjëso popullin tënd, trashgimin tënd!”;
edhe Joz 7,7: Jozuehu tha: “Eheu! O Zot Hyj, pse deshe ta kalosh këtë popull përtej lumit Jordan?...Të lutem, o Zot, çfarë mund të them kur po shoh se Izraeli ia ka kthyer shpinën armikut?..”;
lexo edhe Ps. 140,7- 8: “I thashë Zotit: Ti je Hyji im, dëgjojë, o Zot, britmën e lutjes sime.O Zot, o Zot, fuqia e shëlbimit tim, ma mbrojte kryet ditën e përleshjes”).

Titulli ADONAI i përdorur shpesh, bëhet një EMËR I PËRVEÇEM I HYJIT.
E ky emër Adonai, Kyrios në greqisht, përkthehet zakonisht me fjalën Zot në shqip.

Kur në shenjë nderimi nuk u shqiptua më emri i Jahveut në leximet liturgjikë e Sinagogës, ai u zëvendësua më Adonai.
Nga kjo vjen padyshim së LXX-a përdor KYRIOS, fjalë greke e baravlefshme me ADONAI, për të përkthyer YAHËEH.
Titulli KYRIOS mund të ketë pra për këtë arsye dy kuptime: herë shënon sovranitetin e Jahveut, herë Emrin e patregueshëm të të vetmit Zot të vërtetë.
Kjo shprehje e fundit është shumë e rëndësishme për ne, nëse dëshirojmë të kuptojmë çfarë Bibla na thotë për Jezu Krishtin, e nëse ajo na thotë se Ai është Zot apo jo.

Toprrkerry




NGA Fjalori i teologjisë biblike të XAVIER LEON-DYFOUR.

PËRDORIMI DHE KUPTIMI I FJALËS ZOT NË BESËLIDHJEN E RE.

BR i jep Jezu Krishtit titulli KYRIOS.
Të shpjegosh këtë kalim do të thotë të përcaktosh fenë e krishterë.

1) Feja e Kishës që lind.
Duke u nisur nga fjala që gjendet në Ps 110, 1:
“I tha Zoti Zotit tim:
“rri në të djathtën time,
derisa t’i vë armiqtë e tu
shtrojë për këmbët e tua!”,

Jezusi (dhe ungjilltarwt) kishte dashur të linte të kuptohet se,
edhe duke qenë bir i Davidit,
qëndronte më lart dhe ishte para tij.
Tre citime mund të interpretohen në këtë drejtim:


-Mat 22, 42vv: Çka mendoni për mesinë? Biri i kujt është?
‘I Davidit’ – i përgjigjen ata.
‘E si atëherë Davidi, i shndritur prej Shpirtit Shjenjt,
e çuan Zotërinë e vet, kur thotë:
“I tha Zoti Zotit tim:
“rri në të djathtën time,
derisa t’i vë armiqtë e tu
shtrojë për këmbët e tua!?”
E nëse Davidi e mban për Zotëri të vetin,
si mund ta ketë bir?”

-Lk 1,43: Dhe nga e pata fatin të vijë tek unë Nëna e Zotit tim?

-Lk 2,11: Sot në qytetin e Davidit ju lindi Shëlbuesi, Krishti Zot.

Duke u mbeshtetur në të njëjtin psalm, Kisha e posalindur shpall Krishtin-Zot, të aktualizuar me ngjalljen e vet:
Vap 2,34vv: “E pra Davidi nuk që ngritur në qiell, e megjithatë thotë:
“I tha Zoti Zotit tim:
“rri në të djathtënn time,
derisa t’i vë armiqtë e tu
shtrojë për këmbët e tua!?”
Le ta dijë, pra, pa farë dyshimi mbarë populli i Izraelit
se mu këtë Jezus që ju e kryqëzuat,
Hyji e bëri Zotëri e Mesi”.

Në lutjen e saj ajo e ruan për një kohë të gjatë thirrjen primitive aramaike:
Marrana tha, që do të thotë: ZOTI YNË, EJA!

1Kor 16,22: Kush nuk e doJezu Krishtin, qoftë malkuar!
Marrana tha!
Zb 22,20: Ai që dëshmon këto, thotë:
‘Po, po vij për së shpejti!’
Amen! Eja o Zot Jezus!
Hiri i Jezusit Zot qoftë me të gjithë!


Drita e Pashkëve dhe reflektimi mbi Shkrimin janë burimet e “rrefimit të parë të krishterë: “Jezusi është Zot”.

Rom 10,9: “Sepse në qoftë se me gojë e dëshmon se Jezusi është Zot dhe në qoftë se në zemrën tënde e beson se Hyji e ka ngjallur prej se vdekurve, do të shëlbohesh”.

1Kor 12,3: “Askush nuk mund të thotë : ‘Jezusi është Zot!’, veçse nën veprimin i Shpirtit Shenjt.”.

Kol 2,6: “Sikurse e pranuat Jezu Krishtin Zot, ashtu edhe vazhdoni të jetoni në të”.

Jesusi meriton titullin më të lartë: Marana e KYRIOS, si Mesia me fron në qiell që përuroi mbretërimin e tij me dhuntinë e Shpirtit:

Vap 2,33: “E djathta e Hyjit, pra, e lartësoi, prej Atit e mori premtimin- Shpirtin Shenjt dhe e ndikoi ashtu siç po shihni e po dëgjoni edhe ju vetë”.

Dhe që është përherë i pranishëm në Kishën e vet, në asamblenë eukaristike, duke pritur gjykimin.(Vap 10, 42).
Por ky sovranitet i Krishtit, në plan të parë në titullin KYRIOS, është ai i vetë Hyjit, kështu që kalon te Zoti i të gjithëve (10, 36), GJË QË I TAKONTE VETËM JAHVEHUT, si për shembull, të përmendurit e Emrit (2,20), ose gjestet e formulat e adhurimit (Fil 2,10=Is 45, 23; Gjn 9,38; Zb 15,4).


Vap 10, 42: “Ai edhe na urdhëroi t’i predikojmë popullit dhe t’i japim dëshmi se Jezusi është prej Hyjit i caktuar Gjykatës i të gjallëve dhe i të vdekurve”.

10,36: “Ai u dërgoi Fjalën e vetizraeliteve dhe ua shpalli Ungjillin e paqes përmes jezu Krishtit që është Zotëria i të gjithëve.

Fil 2, 10: “Që në Emër të Jezusit, të përkulet çdo gju i atyre që janë në qiell, në tokë dhe nën tokë”.

Gjn 9,38: “Ai tha: “Besoj, o Zot! Dhe ra përmbys para tij”.

Zb 15,4: “Kush të mos të druajë ty, o Zot!dhe kush të mos lavdërojë Emrin tënd?!.

Torrkerry

[torrkerry]

Arpos, ke shkruar:
"Duke mos komentuar asnje verset biblik, te solla ashtu siq e paraqet bibla te kundërtën e asaj qe shkruan ne Rom 10,9" !

Mire! Rom 10,9 eshte ne Biblen. Letra e shen Palit drejtuar Romakeve eshte nje liber i Beselidhjes se re. Atehere ne Biblem ka nje pohim te qarte: Jezusi eshte Zot.
Pastaj edhepse mund te jete nje gje e veshtire, kerko te kuptosh çfare kam shkruar per fjalen Kyrios, qe eshte emri i posaçem i Zotit.

Admiroj impenjimin tend.

Torrkerry

[torrkerry]

Nga Fjalori i teologjisë biblike të XAVIER LEON-DYFOUR.

PËRDORIMI DHE KUPTIMI I FJALËS ZOT NË BESËLIDHJEN E RE.

BR i jep Jezu Krishtit titulli KYRIOS.
Të shpjegosh këtë kalim do të thotë të përcaktosh fenë e krishterë.

2) Predikimi i shën Palit.

Pali i transmeton Korintit MARANA THA-NË e krishterimit palestinez, duketreguar me këtë se e huazon prej këtij konceptimin e Jezusit Zot, dhe jo prej helenizmit, që ia jepte këtë titull zotave dhe perandorit. Në Vap 25,26, perandori romak quhet Larthmëdhëri dhe Zotëri.
Ashtu si Pjetri në predikimin e tij, ai Pali mbështetet mbi Psalmi 110

[1Kor 15,25: Sepse Atij (=Krishtit) i takon të mbretërojë derisa t’i vërë nën këmbët e tija të gjithë armiqtë e tij;
Kol 3,1: Nëse pra u ngjallët bashkë me Krishtin, kërkoni çka është lart, ku gjendet Krishti i ndenjur në fron në të djathtën e Hyjit;
Ef 1,20: ...të cilën (=madhërinë...) e tregoi me vepër në Krishtin duke e ngjallur nga të vdekurit dhe duke e vendosur në të djathtën e vet në qiell]

Dhe i jep KYRIOS-it një vlerë të dyfishtë: mbretërore e hyjnore (Kyrios ka këta dy kuptime edhe në BV).

a) Si Mbret Jezusi është Zotëria i të gjithë njerëzve (si Jahve në BV)

[Rom 14,9: Në qoftë se jetojmë e në qoftë se vdesim, jemi të Zotit. Për këtë arsye Krishti vdiq dhe u ngjall që të jetë Zotëria i të vdekurve dhe i të gjallëve],

Dhe i të gjithë armiqve të tij:
-i Fuqive (si Jahve në BV)

[Kol 2,9-10.15: Dhe pasi në Krishtin banon turpërisht e tërë plotësia hyjnore...Ai ëshë Kryet e çdo Principat e Pushteti...I çarmatosi Principatet dhe Pushtetet – e dëftoi këtë botërisht – dhe i hoq zvarrë në kalimin ngadhënjyes të Kryqit],

-ose i vdekjes

[1Kor 15,24vv54-57: ...pastaj – mbarimi,
kur Krishti t’ia dorëzojë mbretërinë Hyjit Atë,
pasi të ketë asgjësuar çdo parësi, çdo pushtet, e çdo fuqi.
Sepse Atij i takon të mbretërojë
derisa t’i vërë nën këmbët e tij të gjithë armiqtë e tij.
Armiku i fundit që do të asgjësohet, do të jetë vdekja;...
Vdekja u përpi në fitore.
O vdekje, ku është ngadhënjimi yt?
Ku është o vdekje thimthi yt?
Thimthi i vdekjes mëkati; fuqia e mëkatit Ligji.
Ta falënderojmë Hyjin që na jep fitoren
nëpër Jezu Krishtit ZOTIT TONË],

- ose i zotërinjëve njerëzorë që përfaqësojnë të vetmin Zotërues të vërtetë pranë skllevërve të tyre

[Kol 3,22-4,1: Ju skllevër, dëgjoni zotërinjtë tuaj tokësore në gjithçka, jo vetëm ndër sy sikurse të doni t’u pëlqeni njerëzve, por me thjeshtësinë e zemrës, me frikën e Zotit. Çfardo punë që të bëni, bëne me vullnet, si ta bëshit për Zotin e jo për njerëz, të sigurtë se do të merrni prej Zotit trashëgimin si shpërblim. Zotëria është Krishti: shërbeni Atij! Patjetër, ai që bën padrejtësi, do të shpaguhet për padrejtësi që bëri. Nuk ka krahambajtje.
Ju zotërinj, jepnu skllevërve çka u përket me të drejtë dhe me drejtësi të vetëdijshëm se edhe ju keni Zotërinë në qiell; lexoni edhe Ef 6,5-9].

b) Shën Pali i jep Kyrios-it edhe kuptimin hyjnore, sepse më në fund Krishti është Zoti i Kishës, Trupi i tij, që ai e zotëron dhe e ushqen

[Kol 1,18: Ai është Kryet e Trupit –Kishës;

Ef 1,20vv: ...të cilën (=madhërinë...) e tregoi me vepër në Krishtin
duke e ngjallur nga të vdekurit
dhe duke e vendosur në të djathtën e vet në qiell
mbi çdo Principatë, Pushtet, Fuqi, Zotërim
dhe mbi çdo emër
që mund të përmendet
jo vetëm në këtë,
por edhe në botën e arshshme.
Dhe çdo gjë vuri nën këmbët e tija
e Atë e vendosi mbi çdo gjë
- për Krye të Kishës,
e cila është Trupi i tij,
plotësimi i Atij që plotëson gjithçka në të gjithë;

Ef 4,15: Por duke e dëshmuar me dashuri të vërtetën,
të rritemi në çdo pikëpamje drejt Atij që është Kryet, Krishtit;

Mund të lexohet edhe Ef 5,22-32].


Prandaj i gjithë rruzullimi, qiejt,, toka, ferri shpallin se Jezusi është Zot

[Fil 2,10v: ...që në Emër të Jzusit të përkulet çdo gju i atyre që janë në qiell, në tokë e në nëntokë dhe çdo gjuhë të dëshmojë: JEZU KRISHTI ËSHTË ZOT!].

Ky tekst i fundit siguron vlerën hyjnore të titullit: mbasi u bë skllav, ai që ishte “prej natyre hyjnore” Jezusi lartësohet nga Perëndia dhe e merr prej saj “Emrin përmbi çdo emër”, rrezatimin e hyjnisë mbi njerëzimin e vet të lavdëruar, që themelon sovranitetin e tij universal.

Torrkerry

[torrkerry]

Nga Fjalori i teologjisë biblike të XAVIER LEON-DYFOUR.

PËRDORIMI DHE KUPTIMI I FJALËS ZOT NË BESËLIDHJEN E RE.

BR i jep Jezu Krishtit titulli KYRIOS.
Të shpjegosh këtë kalim do të thotë të përcaktosh fenë e krishterë.

2) Predikimi i shën Palit (vazhdim)

Duke u nisur nga kjo vlerë e dyfishtë mbretërore e hyjnore, formula e fesë “Jezusi është Zoti” merr një nuancë proteste kundër pretendimeve mbretërore ndaj hyjnizimit: janë disa kyrioi (mbreterit, perandorët) në mes “të ashtuquajturve zota”, por Jezusi është i vetmi Kyrios absolut

[1Kor 8,5v: ...idhulli nuk është asgjë në botë
dhe nuk ka hyjni përveç një Hyji të vetëm.
Sepse, edhe pse ka ashtuquajtura hyjni në qiell ose në tokë
– sikurse ka shumë ‘hyjni’ e shumë ‘zotërinj’ –
por për ne s’ka veç një Hyj, Atin,
prej të cilit është krijuar gjithçka e të cilit ne i përkasim:
dhe një Zot të vetëm Jezu Krishtin,
nëpër të cilit është gjithçka e ne jemi nëpër të],

të cilit nënshtrohen të tjerët.


Zbulesa lë të kuptohet gjithashtu se titulli “Zotëria i zotërinjve”, i vërtetuar që prej një kohë shumë të gjatë në Lindje(reth 1100 vjet para J.K.), nuk i përshtatet perandorit të hyjnizuar, por vetëm Krishtit ashtu si Atit

[Zb 17,14: Ata do të bëjnë luftë me Qengjin – por Qengji do t’i fitojë – sepse Ai është Zotëria i zotërinjve dhe Mbret i mbretërve.

Zb 19,16: Ai që për emër quhet Fjala e Hyjit, “mbi mantel dhe në ijë e ka të shkruar Emrin: ‘Mbreti i mbretërve dhe Zotëruesi i zotëruesve!”.

1Tm 6, 14vv; ...mbaje urdhrin pa njolla dhe pa të meta
deri në ardhjen e Zotit tonë Jezu Krishtit,
që do të na tregojë në kohën e caktuar,
Ai, i Lumi dhe i Vetmi Sundimtar,
Mbreti i mbretërve dhe Zotëria e zotërinjve,
Ai që i vetmi e ka pavdeksinë, që banon në dritën e paafrueshme,
të cilin asnjë njeri nuk e pa dhe asnjë njeri s’mund ta shohë].

Nga citime është e qartë që jo vetëm titullin Kyrios Jezu Krishti e ka të përbashkët me Hyjin, duke nënvizuar që Ai dhe Javheu janë një, por edhe celësitë që për shembull në BV i përkasin Hyjit: “Sepse Zoti, Hyji juaj, është Hyji i hyjve, Zoti i zotëruesve...(Lp10, 17)”, dhe shumë vendet e tjera për sa i përket pavdeksia, drita, trashendenca, dhe fakti që Hyji nuk shihet.

Torrkerry

[toni77_toni]

Nga Fjalori i teologjisë biblike të XAVIER LEON-DYFOUR.

PËRDORIMI DHE KUPTIMI I FJALËS ZOT NË BESËLIDHJEN E RE.

BR i jep Jezu Krishtit titulli KYRIOS.
Të shpjegosh këtë kalim do të thotë të përcaktosh fenë e krishterë.

2) Predikimi i shën Palit (vazhdim)

Duke u nisur nga kjo vlerë e dyfishtë mbretërore e hyjnore, formula e fesë “Jezusi është Zoti” merr një nuancë proteste kundër pretendimeve mbretërore ndaj hyjnizimit: janë disa kyrioi (mbreterit, perandorët) në mes “të ashtuquajturve zota”, por Jezusi është i vetmi Kyrios absolut

[1Kor 8,5v: ...idhulli nuk është asgjë në botë
dhe nuk ka hyjni përveç një Hyji të vetëm.
Sepse, edhe pse ka ashtuquajtura hyjni në qiell ose në tokë
– sikurse ka shumë ‘hyjni’ e shumë ‘zotërinj’ –
por për ne s’ka veç një Hyj, Atin,
prej të cilit është krijuar gjithçka e të cilit ne i përkasim:
dhe një Zot të vetëm Jezu Krishtin,
nëpër të cilit është gjithçka e ne jemi nëpër të],

të cilit nënshtrohen të tjerët.


Zbulesa lë të kuptohet gjithashtu se titulli “Zotëria i zotërinjve”, i vërtetuar që prej një kohë shumë të gjatë në Lindje(reth 1100 vjet para J.K.), nuk i përshtatet perandorit të hyjnizuar, por vetëm Krishtit ashtu si Atit

[Zb 17,14: Ata do të bëjnë luftë me Qengjin – por Qengji do t’i fitojë – sepse Ai është Zotëria i zotërinjve dhe Mbret i mbretërve.

Zb 19,16: Ai që për emër quhet Fjala e Hyjit, “mbi mantel dhe në ijë e ka të shkruar Emrin: ‘Mbreti i mbretërve dhe Zotëruesi i zotëruesve!”.

1Tm 6, 14vv; ...mbaje urdhrin pa njolla dhe pa të meta
deri në ardhjen e Zotit tonë Jezu Krishtit,
që do të na tregojë në kohën e caktuar,
Ai, i Lumi dhe i Vetmi Sundimtar,
Mbreti i mbretërve dhe Zotëria e zotërinjve,
Ai që i vetmi e ka pavdeksinë, që banon në dritën e paafrueshme,
të cilin asnjë njeri nuk e pa dhe asnjë njeri s’mund ta shohë].

Nga citime është e qartë që jo vetëm titullin Kyrios Jezu Krishti e ka të përbashkët me Hyjin, duke nënvizuar që Ai dhe Javheu janë një, por edhe celësitë që për shembull në BV i përkasin Hyjit: “Sepse Zoti, Hyji juaj, është Hyji i hyjve, Zoti i zotëruesve...(Lp10, 17)”, dhe shumë vendet e tjera për sa i përket pavdeksia, drita, trashendenca, dhe fakti që Hyji nuk shihet.

Torrkerry

I nderuari Torrkerri!

Të falëmnderoj per shkrimet tua në këtë temë dhe në tema të tjera te Komuniteti Katolik. Shkrimet tua janë shumë të mira dhe të lexueshme. Je i shkelqyeshem. Zoti te bekoftë dhe të percjelltë gjatë gjithë jetës tënde me hire të Veta.

Jezus Krishti me ty.

Perzemërsisht, toni77

[torrkerry]

I nderuari Torrkerri!

Të falëmnderoj per shkrimet tua në këtë temë dhe në tema të tjera te Komuniteti Katolik. Shkrimet tua janë shumë të mira dhe të lexueshme. Je i shkelqyeshem. Zoti te bekoftë dhe të percjelltë gjatë gjithë jetës tënde me hire të Veta.

Jezus Krishti me ty.

Perzemërsisht, toni77

PUTHJA IME.

Ishte një herë një vajzë e vogël që quhej Cecilia.
Babai dhe nëna e saj punonin shumë.
Familja e tyre ishte një familje e bukur dhe ata jetonin të lumtur.
Mungonte vetëm një gjë, por Cecilia nuk ishte e vetëdishme për këtë gjë.
Një ditë, kur ishte nëntë vjeçare,
shkoi për herën e parë tek shoqja e saj Adela
dhe tek ajo atë natë kaloi.
Kur erdhi ora që duhej të shkonin për të fjetur,
nëna e Adeles i përveshi mbulesat e tyre
dhe i puthi të dy, duke thënë: “Natën e mirë! Gjumë të ëmbël!”.
“Unë të dua shumë” i tha nëna Adeles.
“Edhe unë!” përshpëriti fëmija.
Cecilia ishtë aq e shqetësuar që atë natë nuk arriti të flejë.
Askush nuk e kishte puthur duke ia uruar natën e mirë.
Dhe askush nuk i kishte thënë:“Unë të dua shumë!”.
Qëndori zgjuar tërë natën, duke menduar dhe menduar përsëri: “Kështu duhet të jetë!”.
Kur u kthy në shtëpi nuk i përshendeti prindërit
dhe vrapoi në dhomen e vet.
I urrente ata.
Pse nuk e kishin puthur kurr? E pse nuk e përqafonin?
E pse nuk i thoshin që e donin shumë? Ndoshta me të vërtetë nuk e donin?
Cecilia qau shumë tërë natën dhe për disa ditë qe e zemëruar.
Në fund vendosi që të ikte nga shtëpia e vet.
Përgatiti çantën e vet, por nuk dinte ku do të shkonte.
Ishte detyruar të rrinte përgjithmonë
me prindërit më të ftohtë dhe më të keqinjtë e botës.
Por, papritur erdhi një ide.
Shkoi drejpërdrejte te nëna dhe e puthi fort në fytyrë,
dhe bertiti: “Të dua shumë unë!”
Pastaj vrapoi te Babai e përqafoi
dhe tha: “Natën e mirë, babi!” – dhe vazhdoi –“Unë të dua shumë!”.
Pas kësaj shkoi për të fjetur gjumë,
ndërsa prindërit në kuzhinë ishin shtangur në heshtje.
Të nesërmen, kur zbriti për mengjes
ua dha një puthje nënës dhe një tjetër babait.
Te stacioni i autobusit, u ngrit në majën e këmbëve
dhe e puthi përsëri nënën.
“Mirupafshin, Nënë, unë të dua shumë”.
Cecilia vazhdoi kështu ditë pas dite, javë pas jave, muaj pas muajit.
Disa herë prindërit e saj largoheshin për ta evituar, të ftohtë dhe të hutuar.
Disa herë e përlanë vajzën.
Por Cecilia vazhdoi me planin e vet.
E kishte një plan dhe e ndjente saktësisht.
Kështu një natë harroi të puthte nënën përpara që të shkonte në krevatë.
Pas pak, dera e dhomës u hap dhe nëna hyri tek ajo.
“Atëherë, ku është puthja ime?” – pyeti, duke u shtirë si e zemëruar.
Cecilia u ul në krevatë: “Ah! E kisha harruar”.
E puthi fort nënën e vet dhe tha “Unë të dua shumë, mami!”
U shtri nën qarqafë dhe i mbylli sytë.
Por nëna u rri atje dhe tha: “Edhe unë të dua shumë!”
Pastaj u përkul dhe e puthi Cecilien pikërisht në fytyrën. Pastaj vazhdoi:
“Dhe mos e harro më kurr të më puthësh
përpara që të shkosh të flesh gjumë.
Cecilia buzëqeshi dhe e premtoi: “Nuk do të nhdodhë më!”.


Sot dikush është duke pritur puthjen “e vet”. Nga ti.

Torrkerry


Falëminderit, Toni, komplimentet e tua janë si një puthje e dhënë në momentin më e përstatshëm.

Zoti, që e duam me gjithë forcat tona, të bekoftë.

Torrkerry

[fisniku-student]

Realisht nje Atribut i tillë eshte po aq Inexistent ,sa mund te konsiderohet si nje Shpifje qe meriton qmim Nobel (Nese jepet per Shpifje). Eshte nje gje e rende per nje Besimtar dhe paraqet katalizatorin kryesor qe te provokohet dhimbshem besimi i nje Besimtari.

"Per ta besuar nje gje te tille ,ateher Logiken duhet te Fusesh ne Gjepë"

Sipas mendimit tim ,te Krishteret e Trojeve Shqiptare kan pasur nje besim te pastert deri ne Fund te shek XIX d.m.th kan besuar ne Monoteizem klasik (Nuk ka existuar Triniteti si Kend Trefimenzional i te Besuarit),qe pothuajse ka qen pika kyqe qe edhe te mos dallojn ndermjet Muslimaneve dhe keshtu te kultivohet nje Toleranc e mirefilltë,mirpo sipas mendimit tim tek me hyrjen e misionareve te lloj lloj te krishter ne vitet e 90ta ,eshta indoktrinuar Populli i krishter me formula te dyshimta dhe poashtu te quditshme rreth besimit ,formula qe sipas meje vetem se e bejn JoBesimtar nje te Krishter dhe asesi nje Besimtar. Dhe sipas mendimit tim ky lloj formulimi qe per mua konsiderohet jo fetar dhe as hyjnore ,kam frike qe do ndikoj qe te destabilizoj tolerancen fetare e cila ka existuar ne vite ne trojet shqiptare ndermjet te Krishtereve dhe Muslimaneve qe vetem disa gjerave "teknike" i kan dalluar se perndryshe ne Monoteizem si besim nuk kan pasur ndryshime te medha.

Per mua eshte absurde ti mvishen keso Atributesh nje Profeti qe ka qen si te gjithe profetet vetem se me ndihmen e Zotit ka mundur te i ngjall te vdekurit , Sinqerisht une personalisht provokohem kur ndegjoj kesi etiketimesh ,sepse Isai a.s eshte nje figure qe per qdo Musliman paraqitet si figure e dashur dhe hyn ne radhen e Profeteve qe i ka derguar Allah-u dhe se te etiketohet nje Profet me nje shpifje flagrante siq eshte fakti i Shoqerimit te Zotit me nje Rival - Shok..

Kaloni mire edhe jam i vetedijshem se keni te drejt ta fshini postimin tim sepse eshte kunder rregullave te nenforumit Katolik,mirpo besoj se mund te sherbej si kritike qe ka qellime te pasterta dhe logjike per Besimin Final ne Zotin.