Partite Dhe Sektet

[Arber gerguri]

o Gostivaru per keta imam thua qe jan ne islam, a keta duhet ti kemi vellezer?

Ju kisha lutur qe te gjith t'a shikoni kete video dhe pastaj gjykone vet se a jan ne islam keta, kjo vlen per ata qe njohin islamin dhe akiden e paster.

http://www.youtube.com/watch?v=teu0t...wthread.php?p=2098120&feature=player_embedded

[hubejb]

Mos i shtini te gjith ne nje thes, sipas dijetareve prej grupit te shijave qe bejne kufer jane gulatet, ndersa ne grupin e shijave ke edhe ndarje qe islami i toleron vecanerisht zejditet.
Keni kujdes kur e akuzoni te tjetrin per kufer perderisa ai i thot vetit musliman, nuk jeni ne poziten e kadiut, po bile edhe kadiu nuk ka te drejt ti akuzoj te tjeret per kufer por vetem se ka te drejt te zbatoj denimin per nje gje te tille.

Prej tekfirit nuk ka hajer por vetem se dem.

[celyy]

Mos i shtini te gjith ne nje thes, sipas dijetareve prej grupit te shijave qe bejne kufer jane gulatet, ndersa ne grupin e shijave ke edhe ndarje qe islami i toleron vecanerisht zejditet.
Keni kujdes kur e akuzoni te tjetrin per kufer perderisa ai i thot vetit musliman, nuk jeni ne poziten e kadiut, po bile edhe kadiu nuk ka te drejt ti akuzoj te tjeret per kufer por vetem se ka te drejt te zbatoj denimin per nje gje te tille.

Prej tekfirit nuk ka hajer por vetem se dem.

Ne po tregojm at qfar dijetaret kan thene, spo gjykojm pej vetit.

[Arber gerguri]

Prej Tefkirit nuk ka hajr, kjo nese ne si te till bejme tekfir mbi nje grup.

Por tekfirin ne e gjejme prej sahabve, tabiinve, tabi tabiinve tek sa edhe 4 imamet e medhenje kan ber tekfir dhe deri te ulejmaja bashkohore ne ditet e sotme.

ps, keta dijetare kan gjykuar me kur'an dhe sunnet, dhe jo nga analogjija e tyre dhe per interesat e tyre, sepse po te ishte per interesa te tyre, siq thot Gostivari ateher tjetri apo tjetri dijetare nuk do ta thonte te njejten teori. Por te gjith dijetaret e Ehli sunnetit qe ne i njohim kan ixhma' qe shijat jan shum larg islamit dhe se keta jan sherri me i madh ne toke.

[albprofiler]

ky postim eshte per ty dhe per te gjithe ata qe genjejne(me apo pa qellim)


Talibanët dhe Selefizmi1





Çështja e fundit, të cilën dëshirojmë ta qartësojmë, ka të bëjë me portretizimin që mediat i kanë bërë Talibanëve, si pasues të metodologjisë Selefije “Uehabije”, kur faktikisht ata janë pasues të sektit Sufij Deobandi, dhe ata kanë qenë nga njerëzit më të ashpër dhe më të flaktë kundra Selefijve, të cilët ata vetë i kanë etiketuar si “Uehabijtë e Këqij”.



Na është transmetuar nga Dijetarët e besueshëm Selefij të Pakistanit, se ata (Talibanët) kanë treguar urrejtje ndaj Da'uetit Selefij, duke mbyllur disa prej instituteve që thërrasin për tek Kur’ani dhe Suneti. Ata, gjithashtu, i kanë diskretituar dhe i kanë sharë Selefijtë, duke i quajtur ata “gajr mukalidijn” (ata që nuk bëjnë pasim të verbër) e të tjera si këto. Në një ligjëratë, të titulluar “Kush janë njerëzit e Hadithit”, shejkh Zubejr Ali, nga Pakistani, qe pyetur për Talibanët:“Shejkh! Cili është opinioni juaj në lidhje me Talibanët në Afganistan?” Ai u përgjigj:“Talibanët janë një grup që bëjnë pjesë në sektin Deobandi. Në Pakistan, ne i kemi Deobanditë të ndarë në dy grupe: [1] Hajati dhe [2] Mamati. Talibanët i përkasin grupit Hajati. Talibanët nuk kanë Akide të pastër. Talibanët janë bidatçinj dhe ata i kanë kaluar kufijtë jashtëzakonisht në shumë çështje, për sa u përket Selefijve. Për shembull, në Afganistan, Talibanët i kanë mbyllur institutet e Selefijve, dhe gjithashtu shumë prej xhamive janë mbyllur dhe, po ashtu, të gjitha xhamitë që po ndërtoheshin nga Selefijtë, u ndaluan. Ky informacion më erdhi nga miku im i nderuar, i cili qe një prej atyre njerëzve të Sunetit, që ndërtonte xhamitë dhe institutet Selefije. Për shembull, miku im, Ebu Umejr Kurejshi nga Islamabadi, dhe, gjithashtu, shumë prej Selefijve Afganë, po na i japim këtë lajm i cili është muteuatir (i transmetuar nga shumë njerëz të besueshëm dhe që nuk mund të jetë gënjeshtër).”



Kush janë, pra, Deobanditë, dhe cili është dallimi midis tyre dhe Selefijve?



Deobandi është një sekt që u themelua në vitin 1867, në një qytet me emrin Deoband, në Indi. Themeluesi i tij ishte një burrë me emrin Muhamed Kasim Nanotuij. Disa prej themeluesve të tjerë të këtij sekti janë edhe Rashid Ahmed Gangohij dhe Haxhij Imdadullah, i cili, mes Deobandive, njihet me nam si “Muhaxhir Mekkij” (emigruesi për në Mekke). Dhe, mes nesh, ai njihet si “Mefrur Mekkij” (i daluri nga Mekka).



Themelimi i këtij sekti nisi me një medreseje, në qytetin Deoband. Pas themelimit të tij, Deobanditë u shpërndanë në grupe të ndryshme, me identitete të ndryshme, dhe në kohët e sotshme ne kemi shumë degëzime të sektit Deobandi, për shembull: Xhemat Teblig, Sipa’ij Sahabah, Hajati Deobandi, Memati Deobandi, Ishatu-Teuhijd ues-Suneh, Xhematul-Islamij, Hak Çar Jar, grupi Fadlu-Rrahman, Talibanët, Xhejshi Muhamed etj…



Selefijt dallojnë nga Deobanditë në shumë çështje. Këto dallime përfshijnë çështje që kanë të bëjnë me besimin, themelet e Fesë dhe (ahkamet) rregullat, gjykimet e saj. Prej këtyre dallimeve, do të diskutojmë çështjet që kanë të bëjnë me besimin dhe themelet.



Së pari: Deobanditë besojnë në konceptin e “Uahdetul-Vuxhud” (njësia e ekzistencës së Allahut me krijimin). Dijetari i Dijetarëve të Deobandive, Haxhij Imdadullah, ka thënë në lidhje me këtë besim të prishur:“Deklarata e Uahdetul-Vuxhud është e vërteta dhe është e saktë, dhe i pari që ra dakord me këtë çështje ishte Shejkh Muhjidin Ibn Arabi.”2 Fjala e Ibn Arabiut, e cila aludohet këtu, është deklarata e tij:“Në të vërtetë, ekzistenca e krijimit është ekzistenca e Krijuesit.” Ai, gjithashtu, ka thënë:“Në çdo gjë ka një shenjë që tregon se është esenca e saj, kështu që nuk ka asgjë që ekziston, përveç Allahut.”3



Vërtet, çdokujt që i është dhënë sy, veshë dhe aftësia e të kuptuarit, e di se ky është nga besimet më të këqija që kanë hyrë në gjokset e njerëzve. Është më i lig dhe më i keq sesa vetë besimi i të Krishterëve, të cilët thonë se Zoti është një prej të treve (Ati, Biri dhe Shpirti i Shenjtë, të cilët ata i konsiderojnë tre zota të unifikuar në një zot, sh.p). Sepse, sipas besimit të Deobandive, Allahu i Lartësuar gjendet në objekte, si kafshët, pemët, gurët, mbeturinat dhe gjithçka që ekziston! I pastër është Allahu nga ato me të cilat ata e përshkruajnë Atë! Kjo është Akideja më mizore, kuptimi më i ndyrë e më i shthurur, dhe është mohim (kufr) i qartë i të gjitha atyre me të cilat erdhën Profetët dhe Pejgamberët nga Teuhijdi i Allahut.



Ka thënë el-Imam Ibn Ebil-‘Izz el-Hanefij (v.792):“Dhe, me të vërtetë, mohuesit e Cilësive të Allahut e quajnë mohimin e Cilësive teuhijd, prej tyre Xhehm Ibn Safuan dhe pasuesit e tij, sepse ata thonë: Pohimi i Cilësive kërkon që el-Uaxhib4 të jetë i shumtë.” Kjo thënie dihet që është e prishur, nga domosdoshmëria, sepse, vërtet, pohimi i diçkaje në kuptimin abstrakt, në të gjitha cilësitë, do të thotë që dikush nuk mund ta pikturojë atë jashtë asaj çka ajo është, dhe mendja do të fillonte të mendonte se ajo nuk ekziston. Kjo është forma më ekstreme e mohimit (te’tijl). Dhe kjo thënie i ka bërë njerëzit të thonë se Allahu është kudo dhe tek çdo gjë, dhe kjo është më e keqe sesa kufri i të krishterëve, sepse, vërtet, të krishterët ia specifikuan atë Mesisë (Jezusit), kurse këta njerëz e përdorin atë në mënyrë universale, tek i gjithë krijimi.



Dhe prej përmbajtjes së këtij lloj Teuhijdi është besimi se Faraoni dhe populli i tij e plotësuan Imanin, duke e njohur Allahun në realitet. Dhe prej përmbajtjes së tij është se adhuruesit e idhujve janë në të vërtetën dhe në shpërblim, dhe, në realitet, ata adhurojnë vetëm Allahun dhe asnjë tjetër veç Tij. Dhe prej përmbajtjes së tij është se nuk ndryshon ndalimi nga lejimi, mamaja nga motra dhe nga gruaja e huaj, dhe nuk ka ndryshim midis ujit dhe alkoolit, zinasë dhe martesës. Dhe përmban, gjithashtu, se çdo gjë është nga një burim i vetëm, madje, më saktë, Ai është burimi i vetëm. Dhe prej përmbajtjes së tij është se profetët ishin tiranë ndaj popullit të tyre! Larg prej asaj çka thonë ata është Allahu, në një Lartësi të madhe!!5



Shejkh Ahmed en-Nexhmij ka thënë në lidhje me këtë çështje:“Si përfundim: atëherë, pa dyshim, që besimi në Uahdetul-Vuxhud është një besim kufri dhe ateizmi, dhe hyjnizim i botës materiale. Kjo është njësoj si puna e Komunistëve, sepse motoja e Komunistëve është “Nuk ka zot dhe bota është thjesht materiale”, kështu që ata e bënë botën materiale hyjni. Kjo është ajo çka shohim në çdo vend. Sufistët thonë në (pretendimin e tyre të) Uahdetul-Vuxhud:“Nuk ka gjë në këtë ekzistencë, veç Allahut”, prandaj çdo gjë që ne dëgjojmë dhe perceptojmë, nga llojet e ndryshme të perceptimit, këto janë vetë Allahu. Kështu, Allah është njeriu, xhini, melaiket, dhe Ai është shpend, insekt, oqean i dallgëzuar, toka e shtrirë, era që fryn, kufoma që qelbet, epshi, Allah është jeta e të gjallit, dhe vdekja që e kthen të vdekurin në kufomë. Ai është i vetmi që lind dhe vdes, dhe Allahu është gjithçka.”6



Deobanditë e njohin dhe e pranojnë adhurimin e varreve. Muhamed eth-Thanij el-Husnij ka thënë në librin e tij “Sirah Muhamed Jusuf”: “Me të vërtetë, shejkh Muhamed Iljasi qëndronte i ulur pas varrit të Abdul-Kuddus el-Kinkuhi, udhëheqësit të rendit sufij Xhishtijeh Sabrijeh, në pjesën më të madhe të kohës. Ai ulej, në vetmi, pranë varrit të Se’id el-Bedajunit dhe ai falej me xhemat atje.”7



Muhamed Eslem el-Pakistani ka transmetuar nga Sirdar Muhamed el-Pakistani, se ai ka thënë:“Kam qenë me Xhematin Tablig për gati dhjetë vjet, dhe shumë herë shkoja me Muhamed Jusuf ed-Dihlauij, Emirin e Xhematit Tablig, tek varri i Muhamed Iljasit, mu në mes të natës. Ne uleshim përreth varrit të tij, për një kohë të gjatë, duke pritur me kokat tona të mbuluara.” Dhe ai tha:“Shejkh Muhamed tha:'Vërtet, poseduesi i këtij varri, shejkhu ynë, Muhamed Iljasi, shpërndan dritën që zbret nga qiejt, te varri i tij, midis pasuesve të tij, sipas lidhjes dhe përkushtimit ndaj tij.'”8



Ky është kundërshtim i hapur e i qartë i themelit të islamit dhe i urdhrit të Pejgamberit të Allahut (sal-Allahu alejhi ue sel-lem). Xhundub Ibn Abdullah el-Bexhelij (radij-Allahu anhu) ka thënë se ai e ka dëgjuar Profetin (sal-Allahu alejhi ue sel-lem) të thotë, pesë ditë para se ai të vdiste:“Vërtet, ata që ishin para jush i morën varret e Profetëve të tyre dhe varret e njerëzve të mirë si vende adhurimi, kështu që ju mos i merrni varrezat si vende adhurimi. Vërtet, unë ua ndaloj që ta bëni këtë!”9



Nga Ebu Hurejra (radij-Allahu anhu), transmetohet se i Dërguari i Allahut (sal-Allahu alejhi ue sel-lem) ka thënë:“O Allah, mos e kthe varrin tim në idhull. Mallkimi i Allahut qoftë mbi ata që i marrin varret e Profetëve të tyre si vende të adhurimit.”10



Abdullah Ibn Sherxhijl Haseneh ka thënë:“E kam parë Uthman Ibn Affanin duke urdhëruar për sheshimin e varreve, kështu që atij i thanë:'Ky është varri i Umm ‘Amr, bija e Uthmanit', megjithatë, ai urdhëroi që edhe ai të sheshohej.”11



Nga Ebul-Hejaxh el-Esedij transmetohet se ai ka thënë:“Ali Ibn Ebi Talib, radij-Allahu anhu, më tha:'A nuk duhet të dërgoj ty për atë që më ka dërguar i Dërguari i Allahut? Që t’i prishësh të gjitha statujat dhe pikturat, dhe t’i sheshosh të gjitha varret e ngritura.”12



Ebu Burde ka thënë:“Ebu Musa el-Esh’arij na këshilloi, para se të vdiste, duke na thënë:“Ju duhet të shpejtoni me xhenazen time… dhe mos vendosni në lahdin tim ndonjë gjë që do të jetë midis meje dhe tokës, dhe asgjë mos ndërtoni mbi varrin tim. Dëshmoni se unë jam i pastër nga ato gra të cilat i rruajnë kokat e tyre, grisin rrobat e tyre apo godasin faqet e tyre.” Ata (të pranishmit) i thanë:“A ke dëgjuar ndonjë gjë për këtë?” Ai tha:“Po, nga i Dërguari i Allahut (sal-Allahu alejhi ue sel-lem)!”13



Deobanditë besojnë se është obligim pasimi i verbër i njërit prej katër Imamëve, një pasim i verbër, individual e konkret. Shejkhu i tyre, Khalil Ahmed es-Saharanfurij qe pyetur:"A është e saktë që një person të pasojë verbërisht njërin prej katër Imamëve, në të gjitha bazat (usul) dhe degëzimet (furu), apo jo? Sa është e pëlqyeshme apo e obligueshme kjo, dhe kujt, nga katër Imamët, i bën ti taklid, në disiplinat e bazave (usul) dhe degëzimeve (furu')?"



Ai u përgjigj:“Është e domosdoshme për njerëzit e këtij brezi, që t’i bëjnë taklid njërit nga katër Imamët, më saktë, kjo është e obligueshme. Vërtet, ne i kemi dëshmuar shumë nga ata, që e braktisën taklidin (pasimin e verbër) e Imamëve dhe ndoqën të kuptuarit dhe tekat e tyre, që të bien në gropën e kufrit. Allahu na ruajt nga kjo! Dhe për këtë arsye, ne dhe Dijetarët tanë i bëjmë taklid Imamit të Muslimanëve, Ebu Hanifes, rahimehullah. Allahu na bëftë që të vdesim në këtë rrugë dhe na bashkoftë në shoqërinë e tij! Dhe ka shumë shkrime nga Dijetarët tanë, që janë përhapur dhe janë bërë të famshëm nëpër tokë.”14



Shejkh Husejn Ahmed el-Medinij, kur foli për ndryshimin mes Deobandive dhe da'uetit të Muhamed Ibn Abdul-Uehabit, tha:“Vërtet, Uehabijtë e konsiderojnë Shirk pasimin qorrazi të një Imami të caktuar, dhe ata i përmendin katër Imamët dhe pasuesit e tyre me fjalë të këqija. Kështu, për shkak të kësaj, ata e kanë kundërshtuar Ehli-Sunetin dhe Xhematin. Dhe të tjerë, veç këtyre pasuesve të verbër të Indisë, gjithashtu janë pjesë e këtij grupi të keq. Tamam, po ashtu, edhe Uehabijtë e Nexhdit, me pretendimet e tyre se ata janë Hanbelij, nuk punojnë me medh’hebin e Imam Ahmed Ibn Hanbelit në çdo çështje. Përkundrazi, ata e braktisin fik’hun Hanbelij, nëse ai është në kundërshtim me hadithin, sipas të kuptuarit të tyre. Dhe ata janë mësuar të përdorin fjalë të këqija e vulgare, me më të mëdhenjtë e këtij Umeti, sikurse vëllezërit e tyre, që zgjedhin të mos bëjnë taklid. Sa për më të mëdhenjtë tanë, ata janë pasues të Ebu Hanifes, rahimehullah, në çështjet e bazave dhe të degëzimeve, dhe ata e konsiderojnë të obligueshëm taklidin ndaj njërit nga katër Imamët, siç qe shpjeguar nga Shejkh en-Nanotuij, në (veprën e tij) Leta’if Kasimeh dhe Shejkh Kankuhij në Sebijlu-Reshad. Veç kësaj, shejkh el-Kankuhij ka shkruar një libër të veçantë mbi obligimin e taklidit, në të cilin ai ka shkruar një sërë refuzimesh kundra Uehabijve…”15



Mund të shihet qartë nga ky citim, se Deobanditë nuk janë në menhexhin e Shejkh Muhamed Ibn Abdul-Uehabit. Përkundrazi, ata përpiqen që ta hedhin poshtë Shejkhun dhe pozitën e Selefizmit, me dauetin (thirrjen) e tyre për taklid. Për të treguar pozitën e Selefizmit ndaj pasimit të verbër, po citojmë nga disa prej Dijetarëve të së shkuarës dhe të tashmes. Ibn Hazm (v.456), rahimehullah, thotë në en-Nubedh:“Pasimi i verbër nuk është i lejuar, dhe nuk lejohet për asnjë njeri që të marrë thënien e ndonjërit pa argument. Argument për këtë është thënia e Allahut:



“Ndiqeni atë që ju ka zbritur Zoti juaj, dhe mos ndiqni asnjë Eulija (mbrojtës apo ndihmues). Pak jeni që përkujtoni!” Suretul-Araf, 7:3,



dhe thënia e Tij:



“Kur iu thuhet atyre: Pasoni atë që Allahu ka zbritur! Ata thonë: Jo! Ne do të ndjekim atë rrugë në të cilën i gjetëm baballarët tanë” Suretul-Bekare, 2:170;



dhe Ai ka thënë, duke i lavdëruar ata që nuk pasojnë qorrazi:



“Ata të cilët i dëgjojnë fjalët dhe pasojnë atë më të mirën prej tyre, janë (ata) të cilët Allahu i udhëzoi dhe ata janë njerëz që kuptojnë” Suretu-Zuner, 39:18;



dhe thënia e Tij:



“Dhe nëse keni ndonjë mosmarrëveshje mes veti, parashtrojeni atë tek Allahu dhe i Dërguari i Tij, nëse jeni që besoni në Allahun dhe në Ditën e Fundit” Suretu-Nisa, 4:59.



Pra, Allahu na ndaloi që t’i drejtohemi dikujt tjetër, kur kemi mosmarrëveshje, përveç Kur’anit dhe Sunetit të Profetit të Tij. Dhe ekziston ixhmaja mes Sahabëve, që nga i pari e deri tek i fundit, dhe ixhma mes Tabi’ijnëve, që nga i pari i tyre e deri tek i fundit, në ndalimin e çdo njeriu që të mos u përmbahet fjalëve të ndonjërit prej tyre ose ndonjërit para tyre, duke pranuar gjithçka, kështu ai që e merr çdo thënie të Ebu Hanijfes, Malikut, Shafi’ut apo Ahmed Ibn Hanbelit, rahimehumullah, prej atyre që janë të aftë që të bëjnë dallim. Duhet ta dinë se ata kanë kundërshtuar ixhman e Umetit, të gjithë ata, dhe kanë marrë një rrugë tjetër veç rrugës së besimtarëve. Ne kërkojmë strehim tek Allahu nga ky qëndrim.



Dhe, vërtet, vetë Dijetarët fisnikë e kanë ndaluar pasimin qorrazi të tyre, apo pasimin e të tjerëve veç tyre. Kështu, ai që i pason ata verbërisht, i ka kundërshtuar ata. Gjithashtu, çfarë u jep më shumë të drejtë këtyre personave që të pasohen sesa prijësit e drejtë, Umer Ibnul-Khattab, Ali Ibn Ebij Talib, Ibn Abbasi, apo Aisheja, nëna e besimtarëve. Kështu, nëse pasimi i verbër do të ishte i lejuar, atëherë këta (Sahabët) do ta meriton më shumë sesa Ebu Hanijfe, Malik, Shafi’ij apo Ahmedi…”16



Imam Ebu Hanijfe ka thënë:“Kur gjendet një hadith që është Sahijh, atëherë ky është Medh’hebi im.” Ai gjithashtu ka thënë:“Kur ta them diçka që kundërshton Librin e Allahut, apo atë që është transmetuar nga i Dërguari, atëherë injorojeni atë çfarë kam thënë unë.” Dhe ai ka thënë:“Është e ndaluar për ndonjë që nuk e di argumentin tim që të japë fetua, duke u bazuar mbi fjalët e mia.”



Imam Malik ka thënë:“Vërtet, unë jam njeri. Ndonjëherë gaboj dhe ndonjëherë jam i saktë, prandaj shikojini mendimet e mia: gjithçka që është në përputhje me Librin dhe Sunetin, pranojeni atë; gjithçka që nuk është në përputhje me Librin dhe Sunetin, injorojeni atë.” Ai, gjithashtu, ka thënë:“Çdonjërit pas Profetit do t’i pranohen fjalët e tij ose do t’i refuzohen.”



Ka thënë esh-Shafi’ij:“Kur gjendet një hadith që është Sahijh, atëherë ai është medh’hebi im.” Ai gjithashtu ka thënë:“Në çdo çështje, ku njerëzit e transmetimit gjejnë një transmetim nga i Dërguari i Allahut që është Sahijh, i cili është në kundërshtim me atë që kam thënë unë, atëherë unë e kthej mbrapa atë që kam thënë, qoftë gjatë jetës sime apo pas vdekjes sime.” Ai, gjithashtu, ka thënë:“Muslimanët janë pajtuar (ixhma) se nëse dikujt i bëhet i qartë një Sunet i të Dërguarit të Allahut, sal-Allahu alejhi ue sel-lem, nuk është e lejuar për atë që ta braktisë Sunetin për thënien e ndonjë tjetri.”



Imam Ahmedi ka thënë:“Kushdo që refuzon një thënie nga i Dërguari i Allahut, sal-Allahu alejhi ue sel-lem, ai është në prag të shkatërrimit.” Ai, gjithashtu, ka thënë:“Mendimi i Euza’iut, Malikut dhe Ebu Hanijfes, të gjitha ato janë mendime, dhe janë njësoj para syve të mi. Sidoqoftë, argumenti gjendet te transmetimet.”17



Si ka mundësi, atëherë, që të ngatërrohen Selefijtë me ata që ndjekin rrugën e Deobandive? Ai që e bën një gjë të tillë, ose është i pakujdesshëm dhe nuk e njeh të majtën nga e djathta e tij, qiellin nga toka, ose ai është prej atyre që ngritin kurthe e që pasojnë epshin, që kërkon të ndoti detin e Selefizmit, me ndyrësirat e gënjeshtrave dhe shtrembërimeve.



--------------------------------------------------------------------------------
1. Shkëputur nga libri me titull “Në mbrojtje të Islamit, nën hijen e ngjarjeve të 11 Shtatorit”, i publikuar nga Troid Publications.
2. Sherhul-Akijdetit-Tahauijeh, fq.556.
3. Futuhat el-Mekkijeh, 1/272.
4. Arsyeja përse Imam Ibn Ebil-‘Izz e ka përdorur termin el-Uaxhib, kur përmend Xhehmitë, është për shkak të përdorimit nga ana e tyre të termit “Uaxhibul-Vuxhud” dhe “Mumkinul-Vuxhud” …etj. Ata i përdornin këto terma që të justifikonin, në një farë mënyre, konceptin panteist të Uahdetul-Vuxhud.
5. Sherhul-Akijdetit-Tahauijeh, fq.78-79, me saktësimin e Shejkhul-Albanit.
6. el-Meuridu-Adhabiz-Zilal, fq.234.
7. Sirah Muhamed Jusuf, fq.135.
8. el-Kaulul-Beligh, fq.65-66.
9. Transmetuar nga Muslimi (2/67-68), Ebu ‘Auaneh (1/104) dhe të tjerë.
10. Transmetuar nga Ibn Khuzejmeh, në Sahijhun e tij (1/2/92), Ibn Hibbani (340-341), dhe Ibn Ebi Shejbeh në el-Musennef (4/140). Është vërtetuar nga Imam el-Albanij, në Tahdhirus-Saxhijd.
11. Transmetuar nga Ibn Ebi Shejbeh në el-Musennef (4/138) dhe Ebu Zur’ah në et-Tarijkh (22/2), me një zinxhir të saktë transmetuesish.
12. Transmetuar nga Muslimi (2243) dhe en-Nisa’ij (2032, 2159)]
13. Transmetuar nga Ahmedi (4/397), me një zinxhir të fortë transmetuesish.
14. el-Muhanad, fq.43.
15. esh-Shihabu-Thakib, fq.62-63.
16. en-Nubedh e Ibn Hazmit, fq.115-117.
17. Shiko parathënien e Muhamed Nasirudin el-Albanit, të librit Sifatus-Salatin-Nebij, për referencat e këtyre transmetimeve.



Përktheu: Alban Malaj

O çka me ke shti me qesh me kete fare paqavre copy paste (qarshaf) qe e ke sjell.

Genjeshtaret ma te keqij jane vehabistat .
Shko ne vebfaqet e vehabistve dhe i gjen te gjithe anetaret aty duke mbajtur fotografi te bin ladenit , zarkavit , zavahirit , bin bazit ,albanit etj etj.

Tash kush po genjen a qenkan kta dervish (sufi) apo selefi qe ju mbani fotografite dhe propagandoni per ta.

Talibant kane per imam te tyre "selefite" dhe i mbajn mesimet e tyre keshtuqe asgje nuk kane te perbashket me sufite perkundrazi sufizmin e konsiderojn ma armik se krejt te tjeret.
Vetem te shikojm nga historia e afganistanit se a kane lene talibancat ndonje xhami sufite apo varreza te sufistve pa shkaterruar.
Me nje rast ne kandahar ne nje xhami te sufistve shume te vjeter 1000 vjeçare i kishin ruajtur disa rroba te Muhamedit a.s kur erdhen talibancat i marrin ato rroba urinojn ne to dhe i ngrehin zhag pertoke duke ju thene popullit se kto rroba jane shirk.

Ksi veprimesh nuk do te bente kurr nje sufi , me siguri as jahudite dhe te krishteret nuk do te vepronin ashtu se kta e çmojn historine .
Kto veprime jane veprime te saudovehabve khavarixhij ,jezidij qe urrejn islamin dhe çdo gjurme te tij.

Shko thuaju pra shokve tu tek forumi (anti)islamik ,mburoja net e disa tjera se ata qenkan sufi se te gjithe aty mbajn fotografi te krijesave bin laden ,m-ut laden , zavahir , alban etj etj

krijesat talibance kane shkaterruar xhamite dhe varrezat e pjestarve te familjes se Muhamedit a.s dhe shoket e tu tek ato forumet fatzeza u gezonin dhe brohoritnin .
Kto krijesa talibance i bejn kto shkatrrime se jane pasues te saudovebve jezidij , njejt sikur ata qe kane shkatterruar gjithçka nga Muhamedi a.s dhe familja e tij edhe kta shkaterrojn.

Dyftyrshat taliban i akuzojn sufite per kujdesjen ndaj varrezave dhe respektin dhe dashurine per Ehlibejtin dhe ne tjetren ane thojn se kta vete po i prishin .

Eshte e deshmuar nga historia se jezidat jane munduar ta shkatrrojn çdo gje nga islami , njejt kane vepruar saudovehabt dhe njejt po veprojn talibancat

Kujt po mundoheni me ja shit kto genjeshtra (rrena) , hajt te shikojm se çfare copy paste (qarshafi) do ti sjellesh ketij postimi

[albprofiler]

Gostivar aman tash mos me detyro te gjej literaturen qe kam lexuar per shijat, te gjitha kto qe ti kam thene i kam lexu,nuk i kam shpif pi vetit, tash nese ti nuk beson ateher verteto te kunderten. Zoti e ka shfajsu Ajshen nga gjynahi qe i mveshen(kinse ka bo imoralitet), kurse shijat ende vazhdojn ta akuzojn. Zoti ka lavderuar shoket e pejgamberit a.s, kurse keta vazhdojn i fyejn dhe i urrejn, Zoti thot te me luteni vetem mua drejtperdrejt pa ndermjetsues, kta shkojn te vorret edhe lusin at te vdekurin me ndemjetsu te Zoti, etësera, etësera, mos te filloj tash te numroj.

O cely nuk keni lexuar shume dhe shume gjera i merrni te pregaditura ne kuzhinat e vehabve.

Eshte fakt se shumica e shiave nuk e dojn Ajshen r.a por per kto i kane gabimet e shume transmetueve dallaverxhive te hadithave edhe shumica e ktyre hadithave tek ata te sunnetit.
Tjeter çka eshte mos me e dasht e tjeter çka te akuzosh per imoralitet , mund te kete edhe ndonje grup te vogel qe e akuzojn per imoralitet.

Edhe tek librat sunnij gjen se kinse Imam Aliu paska paguar para qe te kete marredhenie me gra tjera , (tek buhariu) dhe kinse Muhamedi a.s e ka pranuar kete veper , ne librat e ibni tejmijes gjen se Imam Aliu qenka martuar veçse per ta zemeruar Fatimen , poashtu thote ibni tejmija se Fatimja paska vepruar sikur grate e xhahilijetit se paska kerkuar pronen e saj prej Ebu Bekrit , ne nje liber te ibni tejmijes ai thote se Imam Aliu paska falur namaz i dehur dhe Allahu ateher paska derguar nje sure me ajetin Dhe mos ju afroni namazit kur te jeni te dehur.Ne tjeter vend thote se Imam Aliu paska luftuar per pozita dhe asgje te mire nuk i ka sjell islamit.
Ne librat sahih buhariu dhe te tjeret i gjen disa hadithe ku Ajshja urren Fatimen ,urren Hatixhen gruan e pare te Muhamedit a.s , urren Aliun dhe nuk don as t'ja permend emrin , ne nje liber tjeter nga sunitet (ja kam harruar emrin) lexon se Ajshja ja ndrron emrin rrogtarit te saj dhe ja ven emrin e vrasesit te Imam Aliut. Ne tjetren ane edhe lufta e Ajshen ne betejen e deves si quhet dhe moslejimi i varrosjes se Imam Hasanit prane gjyshit te tij Muhamedit a.s kane bere qe grupet me vone te krijojn armiqsi kunder Ajshes.

Duhet te them se te gjithe ata qe pretendojn te thojn se jane shia duhet te ndjekin veprat e Imam Aliut sidomos ne rastin e Ajshes . Mbas luftes se sifinit Imam Aliu e mposht ushtrine e kundert dhe e liron Ajshen menjeher , Imam Aliu ju thote perkrahsve te tij se kjo eshte nena e besimtarve dhe duhet te sillemi me respekt ndaj saj , i jep edhe disa ushtar qe ta percjellin te sigurt deri tek shtepia e saj.

I permenda kto gjera me lart vetem per te treguar se kane bere dollovere te shumta disa nga transmetuesit e historive dhe haditheve .

[abdurrahman_tir]

O çka me ke shti me qesh me kete fare paqavre copy paste (qarshaf) qe e ke sjell.

Genjeshtaret ma te keqij jane vehabistat .
Shko ne vebfaqet e vehabistve dhe i gjen te gjithe anetaret aty duke mbajtur fotografi te bin ladenit , zarkavit , zavahirit , bin bazit ,albanit etj etj.

Tash kush po genjen a qenkan kta dervish (sufi) apo selefi qe ju mbani fotografite dhe propagandoni per ta.

Talibant kane per imam te tyre "selefite" dhe i mbajn mesimet e tyre keshtuqe asgje nuk kane te perbashket me sufite perkundrazi sufizmin e konsiderojn ma armik se krejt te tjeret.
Vetem te shikojm nga historia e afganistanit se a kane lene talibancat ndonje xhami sufite apo varreza te sufistve pa shkaterruar.
Me nje rast ne kandahar ne nje xhami te sufistve shume te vjeter 1000 vjeçare i kishin ruajtur disa rroba te Muhamedit a.s kur erdhen talibancat i marrin ato rroba urinojn ne to dhe i ngrehin zhag pertoke duke ju thene popullit se kto rroba jane shirk.

Ksi veprimesh nuk do te bente kurr nje sufi , me siguri as jahudite dhe te krishteret nuk do te vepronin ashtu se kta e çmojn historine .
Kto veprime jane veprime te saudovehabve khavarixhij ,jezidij qe urrejn islamin dhe çdo gjurme te tij.

Shko thuaju pra shokve tu tek forumi (anti)islamik ,mburoja net e disa tjera se ata qenkan sufi se te gjithe aty mbajn fotografi te krijesave bin laden ,m-ut laden , zavahir , alban etj etj

krijesat talibance kane shkaterruar xhamite dhe varrezat e pjestarve te familjes se Muhamedit a.s dhe shoket e tu tek ato forumet fatzeza u gezonin dhe brohoritnin .
Kto krijesa talibance i bejn kto shkatrrime se jane pasues te saudovebve jezidij , njejt sikur ata qe kane shkatterruar gjithçka nga Muhamedi a.s dhe familja e tij edhe kta shkaterrojn.

Dyftyrshat taliban i akuzojn sufite per kujdesjen ndaj varrezave dhe respektin dhe dashurine per Ehlibejtin dhe ne tjetren ane thojn se kta vete po i prishin .

Eshte e deshmuar nga historia se jezidat jane munduar ta shkatrrojn çdo gje nga islami , njejt kane vepruar saudovehabt dhe njejt po veprojn talibancat

Kujt po mundoheni me ja shit kto genjeshtra (rrena) , hajt te shikojm se çfare copy paste (qarshafi) do ti sjellesh ketij postimi

tek mburoja .net nuk egziston nje fotografi e nje personi e le me qe te jete fotoja e bin ladenit.mjafton te klikosh tek www.mburoja.net dhe e merr vesh qe ti po genjen.dhe ajo qe kam postuar per talebanet te pelqen apo nuk te pelqen eshte e vertete.me kujtohet njehere e nje kohe qe kishin nxjerre ne video mulla omarin i cili pretendonte qe kisht nje mustaqe nga profeti Muhammed [salllahu alejhi ue selam] dhe ishte ne pozicion lutjeje drejt asaj mustaqeje.me sa di une mulla omari eshte nje nder te paret e talebaneve dhe ajo praktike e tij denohet rende sipas menhexhit(menyra e te kuptuarit te Islamit)selefi e ne sufizem eshte diçka normale dhe e drejte.

[abdurrahman_tir]

O Ju qe keni Besuar, nese ndonje i pepergjegjshem vjen me ndonje lajm atehere sqarojeni mire ate...

Ke dy dite kohe te me vertetosh keto qe shkruan me siper, perndryshe te une do regjistrohesh si nje genjeshtar, percares dhe sherbertor i lobit cifut , krysheberbertor i te cilit eshte i madhi, i hijeshmi dhe i perndrituri Rabia Madkhali.

Nuk dua me copy paste, por dua te flasim ne gjuhen e Argumentit, perndryshe fjale taksixhinjsh Saudite nuk kane as vleren e nje letre higjenike.
Ne postimet e bera ka edhe mesime me vlere por nje pjese jane beshdile injorante te paskrupullta nga njerez shpellare qe jetojne ne mars, e jo ne toke.
Allahu te udhezofte, ndersa selam nuk te jap ty dhe te gjithe atyre nga goja e te cileve nuk ndihen rehat muslimanet.

(pasqyrë e sulmeve ideologjike)




Hamdi i takon vetëm All-llahut. Paqa dhe bekimi qofshin mbi të Dërguarin e All-llahut, familjen e tij, Shoqëruesit e tij, dhe mbi të gjithë ata që e pasojnë udhëzimin e tij. O vëlla! Ti i cili e do rrugën e Sunnetit, dhe e do shpëtimin prej bidatit dhe grupacioneve; ja, këtu, për ty janë përmbledhur disa fjalë, që të jesh syqel, ta njohësh fenë tënde dhe që të kesh kujdes që të mos biesh pre e këtij invazioni ideologjik mëkatar, me të cilin janë mbushur librat e atyre që njihen si mendimtarë Islamik, siç është shembulli i Sejid Kutubit i cili i mbështetet xhematit “Ihvanul-Muslimin” - (dijetari i njohur Abdul-Aziz bin Bazi, dy vite para vdekjes se tij ka dhënë fetvanë në lidhje me këtë grupacion dhe ka thënë se “Ihvanul Muslimin” dhe “Xhemat-ul-Teblig” janë prej shtatëdhjetë e dy grupeve të devijuara siç është transmetuar në hadithin e përçarjes së Ummetit - marrë nga kaseta ”Sherhul-Munteka”). E, Sejid Kutubi është prej atyre kundër të cilëve kanë paralajmëruar dijetarët tonë të mëdhenj (Bin Bazi, Albani, Uthejmini, Salih Feuzani) (për këtë referoju kasetës “Fjalët e Ulemave në lidhje me librat e Sejid Kutubit”, incizimet “Minhaxhus-Sunneh”, Suvejdi, Rijad).



Prej shembujve të bidateve dhe devijimeve te tij ne akide (besim) janë këto:




Interpretimi i fjalës së Allahut si muzikë, melodi dhe enashide



1. Sejid Kutubi në librin e tij “Nën Hijen e Kur’anit” (botimi i 25-te, viti 1417H.) te komentimi i kaptinës en-Nexhm (6/3404) thotë: ”Kjo kaptinë në përgjithësi është sikur një poemë muzikore melodike, e që intonacionet e saja zhvillohen në bazë të ndërtimit të fjalëve, ashtu siç zhvillohen në ritmin (muzikor) të pasuar me vargje te rimuara.



2. Kurse te komentimi i kaptinës en-Naziat (6/3811) thotë: ”(Allahu) e ka rrëfyer këtë me ritëm muzikor“. Dhe thotë pas kësaj: ”Kështu që në të qetësohet ritmi muzikor”.



3. Dhe thotë për kaptinën el-Adijat (6/3957): ”Ritmi muzikor në këtë (kaptinë) është (i shprehur) me ashpërsi, murmuritje, rënkim!!”.



4. Dhe thotë në “Edh-Dhilal” (5/3018): ”Mbreti dhe pejgamberi Daud, një pjesë të kohës së tij e ka ndarë për punët e tija mbretërore dhe për gjykim mes njerëzve, ndërsa pjesën tjetër e ka kaluar në vetmi duke bërë ibadet dhe duke kënduar enashide (ilahi) në mihrabin e tij, si dhe duke i bërë tesbih Allahut!!”.




Ka thënë se Kur’ani është i krijuar



1. Thotë në “Dhilal” (1/38) kur flet për Kur’anin: ”Dhe gjendja e kësaj mrekullie (Kur’anit) është sikurse e të gjitha krijesave tjera të Allahut. Që do të thotë se është sikur puna (krijimi) e Allahut ne çdo gjë, e edhe në krijimin e njeriut”.



2. Dhe ka thënë në “Dhilal”-in e tij (5/2719) pasi ka folur për shkronjat e ndara: ”Mirëpo, ata nuk kanë mundësi që të shkruajnë diçka të ngjashme me këtë Libër, sepse ky (Kur’ani) është prodhim i Allahut e jo prodhim i njeriut”.



3. Dhe ka thënë në komentimin e kaptinës Sad (5/3006): ”Allahu i Madhëruar betohet në këtë shkronjë (Sad), ashtu siç betohet edhe në Kur’an - Përkujtuesin. Dhe kjo shkronjë është prej krijimit të Allahut; që do të thotë se Ai është sajuesi i saj, i Cili e ka krijuar atë si një zë ne fytat e njerëzve”. Thotë Shejh Abdullah Duvejshi - Allahu e mëshiroftë - në librin e tij “Mevriduz-Zilal fit-Tenbih ala Ahtai Tefsir edh-Dhilal” (fq.180) kur e interpreton këtë mendim (krijimin e Kur’anit) të S. Kutubit: ”Fjala e tij (se kjo shkronjë është prej krijimit të Allahut, e që do të thotë se Ai është sajuesi i saj), është mendim i Xhehmive dhe Mu’tezilive të cilët kanë thënë se Kur’ani është i krijuar, ndërsa Ehlus-Sunneti thonë se Kur’ani është Fjalë e zbritur e Allahut, e jo e krijuar”.



4. Dhe ka thënë në librin e tij “edh-Dhilal” (4/2328):”Me të vërtetë Kur’ani është një dukuri natyrore sikurse toka dhe qiejtë”.




Shpifja e tij kundër pejgamberit të Allahut, Musait alejhis-selam



Ka thënë në librin e tij “Et-Tasvirul-Fenniju fil-Kur’an” fq.200: “Të marrim për shembull Musain. Ai është shembull i një lideri të vrullshëm, fanatik, të papërmbajtur…”.



Shejh Abdul-Aziz bin Bazi për këto fjalë të S. Kutubit ka thënë: ”Të tallurit me pejgamberët është kufër (mosbesim) në vete”. (Prej kasetës “Fjalët e ulemave për veprat e S.Kutubit).




Shpifja e tij kundër Sahabëve - Allahu qoftë i kënaqur me ta



1. Ka thënë në librin e tij “Drejtësia Sociale” fq.206: ”Dhe ne anojmë kah opinioni se Hilafeti i Aliut - radijaAllahu anhu - ka qenë një vazhdimësi natyrore e Hilafetit të dy halifeve para tij (Ebu Bekrit dhe Omerit), dhe se periudha e Othmanit ka qenë zbrazëtirë në mes atyre dyve (në mes Hilafetit të Ebu Bekrit e Omerit dhe Hilafetit te Aliut)”.



2. Ka thënë në “Librat dhe Personalitetet”, fq.242: ”Muaviu dhe shoku i tij Amri, nuk e kanë mundur Aliun pse ata kanë qenë më të ditur për atë që ndikon ne shpirtra, dhe se kanë qenë më të paisur me sjellje të dobishme ne rastet e duhura, por për shkak se këta të dy kanë qenë më dorëlëshuar (të vrullshëm) në përdorimin e armëve, kurse ai (Aliu) ka qenë i lidhur për moralin e tij në zgjedhjen e mjeteve për luftë. Dhe kur Muaviu dhe shoku i tij i prinë gënjeshtrës, hiles, mashtrimit, nifakut, mitos, dhe shitblerjes se qortuar, atëherë Aliu nuk mundi që të zbriste në këtë nivel të ulët. Kështu që nuk duhet të habitemi për fitoren e atyre dyve e për humbjen e tij. Mirëpo, kjo humbje është më e ndershme se çdo fitore”.



Shejh Abdul-Aziz bin Bazi -Allahu e mëshiroftë - në lidhje me këtë thënie të tij ka thënë: ”Fjalë të shëmtuara! Këto janë fjalë të shëmtuara. Ky është ofendim i Muaviut dhe Amr ibn Asit”. Dhe Shejhu ka thënë për këto libra (të S. Kutubit): ”Ato duhet të shqyhen”. (Prej kasetës së përmendur më herët).



3. Ai po ashtu e ka bërë pabesimtar (tekfir) sahabiun Ebu Sufjan - radiaAllahu anhu - me ç’rast thotë: ”Ebu Sufjani është njeriu prej të cilit Islami dhe Muslimanët nuk kanë përfituar gjë përveç njollosjes së faqeve të historisë; njeri i cili e ka pranuar Islamin vetëm pasi që është vërtetuar fitorja e Islamit, e ky (Islam i tij) është Islam i buzëve dhe i gjuhës, e jo besim i zemres dhe i ndërgjegjes, dhe se Islami nuk është realizuar në zemrën e këtij njeriu“. (Marrë nga revista: ”Revista e Muslimanëve”, numri i tretë, viti 1371H).




Miratimi në lidhje me Panteizmin (Vahdetul-Vuxhud apo Njëshmëria e Ekzistencës)



Ka thënë në “Dhilal” gjatë komentimit të kaptinës së Ihlas-it (6/4002): ”Vërtet, Ai (Allahu) është brenda çdo sendi. Nuk ka realitet tjetër pos Tij dhe s’ka ekzistencë të vërtetë dhe reale, përveç Tij. Dhe çdo gjë tjetër që ekziston është vetëm një vazhdimësi e ekzistencës së Tij, dhe realiteti i Tij është prej vetë qenies së Tij të vërtetë, e kjo pastaj është një veprim i përbashkët. Kjo është akideja e ndërgjegjes dhe komenti i tij mbi Ekzistencën“.



Dijetari i madh Muhammed Salih Uthejmini - Allahu e mëshiroftë - kur iu përgjigj pyetjes rreth tefsirit të “Dhilal”-it në revistën “ed-Da’eveh” (nr.1591 me datën 9/1/1418) thotë: ”E kam lexuar komentin e tij të kaptinës “Ihlas” dhe pashë se ai ka thënë në të fjalë të mëdha që e kundërshtojnë akiden e Ehlus-Sunnetit dhe Xhematit, se vërtet komenti i tij i kësaj kaptine aludon në atë se ai e miraton Panteizmin, dhe po ashtu (është në kundërshtim me Ehlus-Sunnetin) kur ai e komenton Istivanë (ngritjen dhe qëndrimin e Allahut mbi Arsh) me dominim dhe mbizotërim”.




Interpretimi i ‘Istivasë’ si Dominim



Ka thënë në komentimin e tij të kaptinës Ta-Ha (4/2328) lidhur me fjalën e Allahut, “I Gjithëmëshirshmi u ngrit lart dhe qëndroi mbi Arsh”: ”Dhe Ai është Dominuesi i tërë gjithësisë. Me Istiva mbi Arsh mendohet në kulminacion, dominim dhe mbizotërim”.



Shejh Abdul-Aziz bin Bazi për këtë interpretim të tij ka thënë: ”Kjo do të thotë se ai e mohon Istivanë e njohur - ngritjen mbi Arsh. Dhe kjo (thënie e tij) është e kotë dhe aludon në atë se ai është një njeri i mjerë, që nuk ka njohuri për Tefsirin (e Kur’anit)”. (Prej kasetës: ”Fjalët e dijetarëve për veprat e S. Kutubit).




Cilësimi i Allahut me kthim (kushtim vemendje njeriut)



Ka thënë në “Dhilal” (6/3936): ”Vërtet, Allahu xhel-le xhelaluhu, i Madhërishmi, Urdhëruesi i Papërballueshëm, i Plotëfuqishmi, me i Larti, Mbizotëruesi i çdo sendi është nderuar në Lartësinë e Tij dhe pastaj është kthyer kah kjo krijesë e quajtur njeri”.




I ka refuzuar hadithet ahad ne akide



Po ashtu ka thënë në “Dhilal” (6/4008): ”Hadithet ahad nuk duhet marrë në konsiderim, kur kemi të bëjmë me akide, sepse bazë është Kur’ani”.



[Definicioni i hadithit mutewatir dhe ahad: Mutewatir i referohet hadithit transmetuesit e të cilit në secilin nivel të zinxhirit të vet të transmetimit janë aq të shumtë, saqë s’është e mundur që të gjithë ata të kenë komplotuar ndonjë pavërtetësi, qoftë qëllimisht apo pa dashje. Hadithi ahad nuk i plotëson kushtet e hadithit Mutewatir]. Në të kaluarën, disa të vonuar në dituri (krahasuar me selefin e Sahabëve dhe dijetarët e mëdhenj të Islamit) kanë pohuar se hadithi ahad s’mund të përdoret për vendosjen e çështjeve të akides (besimeve). Më poshtë janë disa përgjigje të dijetarëve të hadithit për të gjithë ata që pohojnë një gjë të tillë.



- Kjo është thënie e risuar (bidat), e cila s’ka bazë në Sheriat (Ligjin Islamik).
- Kjo thënie në veten e vet është një çështje e akides. Bazuar në këtë parim, do të duhej një dëshmi mutewatir që të vendoset kjo. Megjithatë, nuk ka dëshmi për këtë në Kur’an apo në Sunetin autentik, madje as nga hadithet ahad!
- Sikur të kishte ndonjë dëshmi për këtë pohim, kjo do t’u ishte e njohur Sahabëve të cilët do ta kishin zbatuar këtë. Dijetarët e drejtë të cilët i pasuan ata po ashtu do ta kishin ditur këtë. etj]




Të bërit tekfir në shoqëritë Islame (d.m.th. i ka shpallur mosbesimtarë Muslimanët)



1. Ka thënë në “Dhilal” (4/2122): "Sot, askund në tërë faqen e dheut nuk ka shtet Islam e as shoqëri Islame, e cila qeveriset nga Sheriati i Allahut dhe fikhu Islam".



Dhe, sipas fjalëve të tija, do të thotë se në dy vendet e shenjta, në të cilat gjykohet me ligje te Allahut, nuk ekziston shteti Islam!!



2. Dhe ka thënë në “Dhilal” (3/1634):”Muslimanët e sotshëm nuk luftojnë! Kjo, ngase sot nuk ka Muslimanë!... Ekzistenca e Islamit dhe e muslimanëve është një prej çështjeve që sot kanë nevojë për shërim”.



3. Dhe ka thënë në “Dhilal” (2/1057): ”Është kthyer koha (e injorancës) në të cilën ka qenë njerëzimi para ardhjes së fesë dhe para “la ilahe il-laAll-llah”. Njerëzimi ka reneguar duke u bërë ibadet njerëzve dhe duke e shkatërruar fenë dhe janë larguar nga “La ilahe il-laAll-llah”, edhepse një grup i tyre e përsërisin atë (shahadetin) nëpër vendthirrjet e ezanit…”.



4. Dhe po ashtu ka thënë në “Dhilal” (4/2009): ”Vërtet kjo shoqëri injorante (e xhahilijetit), në të cilën po jetojmë ne, nuk është shoqëri Islame”.




Kundërshtimi i tij në raport me dijetarët në komentimin e domethënies (se frazës) La ilahe il-laAll-llah



1. Ka thënë në “Dhilal” (5/2707) në kaptinën el-Kasas te fjala e All-llahut të Lartësuar: ”Ai është Allahu. Nuk ka gjë që meriton të adhurohet pos Tij”, ka thënë: 'Do të thotë se Ai nuk ka ortak në krijim dhe zgjedhje', që do të thotë se ai e ka komentuar atë me Teuhid Rububijjeh dhe ka lënë të kuptohet se kjo duhet të komentohet se pari me të, ndërsa kjo është Teuhidi Uluhije (i ibadetit apo adhurimit).



2. Ka thënë në “Drejtësia Sociale” fq.182:"Një gjë është e ditur në këtë fe: nuk ka mundësi që besimi të zhvillohet në ndërgjegje (të njeriut) e as që ka mundësi të ndërtohet feja në jeten reale, përveç se duke dëshmuar se nuk ka Zot tjetër përveç Allahut, e që kjo (shehadeti) do të thotë se gjykimi i takon vetëm Allahut, gjykim i cili pasqyrohet ne ligjin e Tij dhe ne çështjen e Tij". Pra, ai e ka interpretuar atë (shehadetin) vetëm si Teuhid Hakimijeh (Teuhid të gjykimit).




Për të Teuhidi Rububijeh është çështja me të cilën duhet preokupuar (e jo Tevhidi Uluhije apo i adhurimit)



Thotë në “Dhilal” në komentimin e kaptines Hud (4/1846): ”Kështu, çështja e adhurimit nuk ka qenë preokupim!! Në të vërtetë, çështja e Rububijetit ka qenë ajo në të cilën janë interesuar Pejgamberët!! Dhe kjo është ajo me çka është preokupuar edhe Shpallja e fundit”.




Islami sipas tij është një përzierje e krishtërimit dhe komunizmit



Ka thënë në librin e tij “Beteja” fq.61: ”Islami është ai i cili patjetër duhet të gjykojë, sepse ai është besimi i vetëm pozitiv zhvillues, i cili përbëhet prej krishterimit dhe komunizmit, me një përbërje të plotë që përmban qëllimet e të dyjave, ndërsa barazia, koordinimi (harmonia) dhe drejtësia janë shtojca (në Islam) pos këtyre dyjave (krishterimit dhe komunizmit)”.



Shejh Uthejmini - Allahu e mëshiroftë - qe pyetur në lidhje me këtë thënie të S. Kutubit e ai u përgjigj: "Ne i themi atij: krishterimi është fe e zëvendësuar dhe e ndryshuar prej priftërinjëve dhe murgjive, kurse komunizmi është një ideologji e kotë, e cila nuk ka bazë ne fetë qiellore, ndërsa feja Islame është fe prej Allahut të Lartësuar, e zbritur nga Ai. Ai (Islami) nuk është i ndryshuar, e për këtë Hamdi i takon vetëm Allahut. Allahu i Lartësuar thotë në Kur’an: ”Vërtet, Ne e kemi zbritur Përkujtuesin dhe Ne do ta mbrojmë atë”. E, ai i cili thotë se Islami është një përzierje e kësaj dhe kësaj, ai ose është injorant (xhahil) në lidhje me Islamin (nuk e njeh atë), ose është i mashtruar me atë në çka janë Umetet tjera jobesimtare, si krishterimi dhe komunizmi". (Marrë nga libri ”el-Avasim”, fq.22, i dijetarit të këtij shekulli Rebi ibn Hadi el-Madkhali - Allahu e ruajt).




Sipas tij, njerëzit janë të lirë që të zgjedhin fenë e tyre



Ka thënë në librin e tij ”Studimet Islame” fq.13: ”Paraqitja e 'Lirisë Fetare' në pamjen e saj të madhe ka qenë një revolucion kundër të ligës - 'fanatizmit fetar'. All-llahu i Lartësuar thotë: "Në fe nuk ka dhunë. Vërtet, Rruga e Drejtë është bërë e qartë nga rruga e gabuar". Dhe ka thënë i Madhëruari: "Dhe sikur të kishte dashur Zoti ytë, do të kishin besuar të gjithë ata që janë në tokë. A mos do t'i detyrosh ti njerëzit që të besojnë". Me këtë u shkatërrua taguti i fanatizmit fetar, dhe në vend të tij ka ardhur toleranca absolute, madje kjo (toleranca) ka ardhur që të ushtrohet liria e besimit dhe liria e adhurimit, një detyrë obligative e muslimanit ndaj admiruesve te feve tjera në vendet Islame”.



Shejh Uthjemini është pyetur për ata që thërrasin në lirinë fetare: Ç'thoni për këtë? Ai u pergjigj kështu: ”Përgjigja jonë në lidhje me këtë është se ai i cili thotë se njeriu është i lirë të zgjedhë fenë që dëshiron dhe t'i bindet cilësdo fe qe dëshiron, (ky person) është me të vërtetë kafir (jobesimtar). Sepse, kushdo që beson se njeriu është i lirë që të përqafojë fe tjetër pos fesë së Muhammedit alejhis-selam, ai është jobesimtar dhe prej tij kërkohet që të pendohet. Nëse pendohet për këtë (bindje te tij), atij do t'i falet ky gabim, përndryshe, këtë person duhet vrarë”. (Marrë prej “Mexhmu-ul-Fetava" dhe "Resail” të Shejh Muhammed Uthejminit (3/99).




Të edukuarit me kryengritje dhe revolucion



1. Ka thënë në “Drejtësia Sociale” fq.160: ”Dhe më në fund u bë revolucioni kundër Othmanit dhe u perzie e vërteta me të kotën, si dhe e mira me të keqen. Mirëpo, ai i cili i shikon gjërat me sy të Islamit dhe i përjeton gjërat me shpirt Islam, ai patjetër duhet të miratojë atë se ky revolucion në përgjithësi ka qenë një prosperitet, i cili ka rrjedhur nga shpirti Islam”.



2. Ka thënë në “Dhilal” (3/1451): ”Dhe ngritja e një qeverie të ndërtuar mbi themelet e Islamit në vendin e saj dhe ndërrimin e saj… e kjo është çështje me rëndësi… rëndësia e shpikjes së revolucionit të përgjithshëm Islam e jo të kufizuar në një vend e në tjetrin jo. Pra, kjo është ajo çka Islami dëshiron që të vendosë para dy syve te tij: që të ndodhë nje revolucion gjithëpërfshirës në të gjitha vendbanimet. Ky (revolucion) është qëllimi më i lartë i tij (Islamit) dhe caku më i veçuar i tij, i cili gjithmonë shikon në të, dhe se është një imperativ për muslimanët apo anëtarët e partisë Islame që ta fillojnë këtë gjë të rëndësishme për ta: manifestimin e revolucionit të humbur kaherë dhe nxitimin në ndryshimin e sistemeve me të cilat gjykohet në vendet e tyre ku ata jetojnë”.



3. Ka thënë në “Drejtësia Sociale” fq.210: "Patjetër, duhet kuptuar motivet esenciale të sjelljeve të njerëzve gjatë jetës historike Islame, dhe (duhet kuptuar) lidhjen e motiveve me ngjarjet, përparimet dhe revolcionet. Dhe të gjitha këto, patjetër, duhet lidh me natyrën e besimit Islam dhe me atë ç'ka në të prej shpirtit Islam"… Kështu, pra, lideri i xhematit “Ihvanul Muslimin” i lavdëron vrasësit e Othmanit - Allahu qoftë i kënaqur me të - dhe njëkohësisht nxitë në kaos dhe gjakderdhje në vendet Islame. Paraardhësit e tij në këtë janë Havarixhët e devijuar. E, çfarë xhemati na qenka ky atëherë?!!




Adhurimi për të nuk është detyrë jete



Ka thënë në “Meariketul-Islami ver-Resmalijeh” fq.52: ”Islami është armik i papunësisë në emër të adhurimit dhe fetarllëkut, që do të thotë se adhurimi nuk është detyrë jete dhe se ai e ka kohën e vet të caktuar (e jo në çdo kohë)”.




Dëshmitë e pasuesve të Sejid Kutubit për gabimet e tij



1. Se Sejid Kutubi ka bërë tekfir (i ka shpallur jobesimtarë) shoqëritë muslimane ka dëshmuar edhe Jusuf Kardavi në librin e tij “Gjërat primare të levizjes Islame”, fq.110, ku thotë:”Në këtë periudhë janë shfaqur librat e Sejid Kutubit, në të cilat pasqyrohen qëndrimet e fundit ideologjike të tija, e që në to (qendrimet e tija) ai është shprehur qartazi në të bërit tekfir shoqëritë…dhe shpalljen e xhihadit sulmues kundër tërë njerëzimit”.



2. Kurse Ferid Abdul-Halik njëri prej udhëheqësve të “Ihvanul Muslimin” ka thënë në librin e tij “Vëllezërit Muslimanë në peshojën e drejtë” fq.115: ”Vërtet ideja e të bërit njerëzit jobesimtarë ka filluar në mesin e disa të rinjëve prej ‘Ihvanul Muslimin’, në burgun e Kantirit, në vitet e fundit të të pesëdhjetave dhe në fillim të gjashtëdhjetave. Këta kanë qenë të ndikuar nga idetë e Sejid Kutubit dhe nga librat e tija, prej të cilave këta të rinj kanë kuptuar se kjo shoqëri është shoqëri e xhahilijetit (injorancës, mosbesimt), dhe se ai (S.K.) i ka bërë jobesimtarë udhëheqësit e saj, të cilët e kanë refuzuar Gjykimin e Allahut absolutisht, duke mos gjykuar me atë që ka zbritur Allahu. Dhe i ka shpallur jobesimtarë ata të cilët jetojnë nën këta udhëheqës, nëse janë të kënaqur me atë me çka gjykojnë udhëheqësit e tyre”.



3. Ashtu siç ka thënë edhe Ali Ashmavi në librin e tij ”Historia e fshehtë e Vëllezërve Muslimanë”, faqe 80: ”Dhe erdhi njëri prej Ihvanul Muslimin tek unë dhe më tha se do të refuzojë ngrënien prej asaj çka therrin muslimanët në ditët e sotme. Kështu, shkova të Sejid Kutubi për ta pyetur në lidhje me këtë e ai më tha: Lëri le të hanë duke e konsideruar atë (çka therrin muslimanët) si therrje të ehlul kitabit (të hebrenjëve dhe të krishterëve), e muslimanët e sotshëm, së paku, mund t’i konsiderojme si ehlul kitabët - hebrenjtë dhe të krishterët."



4. Dhe ka thënë Ali Ashmavi në të njëjtën libër në faqen 112, duke e përshkruar vizitën që ia kishte bërë S. Kutubit dhe takimin me të: ”Dhe kur erdhi koha e namazit të xhumasë, unë i thashë Sejid Kutubit: Të ngrihemi dhe të falemi!… Ishte befasi kur kuptova - për herë të parë - se ai nuk e falte namazin e xhumasë!! Dhe se ai konsideronte se namazi i xhumasë bie (obligueshmëria e tij) nëse s’ka Hilafet, dhe se nuk ka xhuma përveç se me Hilafet”.



Kështu që kini kujdes, o ju te rinj prej ideologjisë së rrezikshme (që mos t’i konsideroni muslimanët jobesimtarë), dhe perkujtoni fjalën e Allahut të Madhëruar: “Ja, ju jeni ata që i mbrojtët (gënjeshtarët) në jetën e kësaj bote, e kush do të polemizojë me Allahun për ta në Ditën e Gjykimit? Apo kush do t’i marrë në mbrojtje?" (Nisa:109).



O pauses te Sunnetit dhe thirrës të Teuhidit! Kini frikë Allahun dhe ndihmoni akiden e Selefit që të shpëtoni, dhe kini kujdes prej bidatit dhe thirrësve të tij (bidatçive).



Dhe në fund, këta ishin disa shembuj të bidateve dhe devijimeve në librat e këtij njeriu…e qe ka edhe shumë të tjera të cilat nuk i kemi përmendur, e kush dëshiron që të di më shumë për gabimet e tij, atëhere le t’u kthehet librave të dijetarit të madh të kësaj epoke, Rebi ibn Hadi el-Madkhali - Allahu e ruajt -. Dijetar ky për të cilin Muhaddithi, Muhammed Nasiruddin Albani ka thënë se është: ”Ai i cili e mban flamurin e xherh ve te’dil - dallimin dhe veçimin e ithtarëve të Sunetit prej bidatçive - në këtë shekull është vëllai ynë doktor Rebi, kurse ata të cilët e kundërshtojnë atë (sidomos për librat në të cilat i ka vënë në pah gabimet e shumë bidatçive, e posaçërisht ato të S. Kutubit) nuk e kundërshtojnë me dituri, kurrsesi, ngase dituria është me të”. Shejh Albani njëkohësisht e ka lavdëruar këtë dijetar për gabimet, bidatet dhe devijimet të cilat i ka zbuluar në librat e Sejid Kutubit, ku edhe ia ka dërguar prononcimin e tij me shkrim, ku thuhet se: ”Çdo gjë që në të cilën iu ke përgjegjur Sejid Kutubit është e vërtetë dhe e drejtë; dhe nga kjo i bëhet e qartë çdo lexuesi Musliman që ka vetëm pak kulture Islame se, Sejid Kutubi në të vërtetë nuk e ka njohur Islamin fare - as parimet e saja as degët e saja -; kështu që ty, o vëlla Rebi, Allahu të shpërbleftë për këtë sqarim të obligueshëm që e ke bërë, dhe që ke zbuluar injorancën e tij dhe devijimin e tij nga Islami. Naseri”. Allahu e mëshiroftë dhe e shpërbleftë Shejh Albanin i cili na ka treguar se cilin prej dijetarëve të Sunnetit duhet ta pasojmë pas tij, dhe prej kujt të kërkojmë dituri.



Ky shkrim është marrë nga faqja e internetit në gjuhën arabe www.sahab.net…përveç shtojcës së fjalëve të Shejh Albanit për Shejh Rebinë dhe mundin e tij në lidhje me librat për S. Kutubin…edhepse për detajet në lidhje me gabimet e S.Kutubit kemi edhe shumë libra të tjerë në biblioteken tonë, për ata të cilët e kërkojnë të vërtetën.



Përktheu nga arabishtja: shërbëtori i Sunnetit dhe i pasuesve te saj, Zejd Haziri
21 Dhul-Hixhe 1423H, Gjilan.

[abdurrahman_tir]

O Ju qe keni Besuar, nese ndonje i pepergjegjshem vjen me ndonje lajm atehere sqarojeni mire ate...

Ke dy dite kohe te me vertetosh keto qe shkruan me siper, perndryshe te une do regjistrohesh si nje genjeshtar, percares dhe sherbertor i lobit cifut , krysheberbertor i te cilit eshte i madhi, i hijeshmi dhe i perndrituri Rabia Madkhali.

Nuk dua me copy paste, por dua te flasim ne gjuhen e Argumentit, perndryshe fjale taksixhinjsh Saudite nuk kane as vleren e nje letre higjenike.
Ne postimet e bera ka edhe mesime me vlere por nje pjese jane beshdile injorante te paskrupullta nga njerez shpellare qe jetojne ne mars, e jo ne toke.
Allahu te udhezofte, ndersa selam nuk te jap ty dhe te gjithe atyre nga goja e te cileve nuk ndihen rehat muslimanet.

Burimi: Zhvillimi Historik i Metodologjive të el-Ihuan el-Muslimin dhe Efekti i Tyre në Da’uetin Bashkëkohorë Selefit





Sa u përket këtyre dyve, këta janë manifestimi i parë i fytyrës së re të el-Ihuan el-Muslimin, të fshehur nën mbulesën e Akides Selefite (ndaj të cilës ata vetë ishin injorantë dhe ndaj të cilës treguan pandershmëri të madhe, posaçërisht në fushën e el-Iman dhe el-Kadr, dhe el-Uela dhe uel-Bera). Debutimi i tyre filloi pas Luftës së Gjirit. Para kësaj, ata qenë influencuar nga drejtuesit e Ihuanëve të cilët depërtuan në Arabinë Saudite, përfshirë këtu Muhamed Kutb dhe Muhamed Surur. Mirëpo, efektet e këtij edukimi u shfaqën vetëm pas Luftës së Gjirit, kur qëllimet dhe objektivat e vërteta të këtij xhemati dolën në shesh. I pari nga ata që detektuan hizbizmin tek këta njerëz, dhe atë se këta kishin synime dhe objektiva, dhe se këta përhapnin mendimet e risimtarëve, siç është Kutb, el-Bena dhe Meududi, ishin Shejhët e Medinës me në krye Shejhun Muhamed Aman el-Xhami (rahimehullah) dhe Shejh Rebi bin Hadi. Meqë këshillat personale dhe dërgimi i lajmërimit për gabimet e tyre nuk u bënë dobi atyre, dhe duke e parë se ata ishin në diçka me planifikim partiak dhe nocione të hizbizmit, Shejhët filluan të paralajmërojnë kundër tyre. Kjo bëri që të ngjashmit me Seferin dhe Selmanin dhe ata që ishin në rrugën e tyre, si Aid el-Karni, Nasir el-Umer dhe të tjerët, të përhapin thashetheme tek Dijetarët si Shejh bin Baz dhe të tjerët, me qëllim që të nxjerrin fjalë për mbrojtjen e vetes së tyre dhe të cilat pastaj do të mund t'i përdornin si perde për të fshehur atë në çka ishin ata. Kjo periudhë (1991-1995) ishte nje periudhë e konfuzionit, dhe gjatë kësaj kohe u shfaqën shumë deklarata nga dijetarët eminent të cilat përmbanin këshillë të përgjithshme ndaj rinisë - që të braktisin ndjekjen e gabimeve të njerëzve, se kjo është shumë e dëmshme dhe kështu me radhë. Kjo ishte në kohën e konfuzionit kur shtrirja e vërtetë dhe reale e asaj në çka ishin këta Hizbijunë nuk ishte e qartë, madje edhe për Njerëzit e Dijes, përveç atyre të Medines; dhe këta Herakijinë (Aktivistë) i gënjenin Dijetarët dhe i përdredhnin deklaratat e tyre (1). Në të vërtetë, këto janë deklaratat e asaj kohe, (të cilat qysh atëherë janë shfuqizuar) të cilat shumë nga këta Hizbijunë i përhapin sot (deklaratat nga Ibn Baz, Ibn Uthejmin, el-Albani dhe të tjerët) dhe i përdorin kundër pasuesve të Selefit. Kjo është njëra prej aspekteve të pandershmërisë e cila gjindet tek këta njerëz, ndërsa kur u parashtrohen atyre deklaratat e vona të këtyre dijetarëve, ata fillojnë të bëjnë te'uilat (interpolim – ndërshtënie) dhe ndjekin dëshirat e tyre.



Mirëpo, kur shumë nga këto çështje i qenë parashtruar Komitetit të Dijetarëve Eminent (Hej'eh Kibar el-Ulema) me në krye Ibn Baz (rahimehullah), më 1414H (1994), Komiteti mbajti seanca speciale në të cilat ata analizuan dhe hetuan leksionet në kaseta dhe shkrimet e Seferit dhe Selmanit.



--------------------------------------------------------------------------------
1.Shembull klasik është ajo çfarë bënë me sqarimin e përgjithshëm të Shejh Abdula-Aziz bin Baz (rahimehullah) i cili iu adresohej të gjithë thirrësve dhe dijetarëve, në këshillën e tij të përgjithshme që e dha diku kah mesi i vitit 1412H. Pastaj të ngjashmit me Sefer el-Haualin, Selman el-Eudan, Muhamed el-Kahtanin dhe të tjerët, e interpretuan këtë këshillë specifikisht për dijetarët e Medines. Më pas, Shejh Bin Bazi i përshkruajti ata si gënjeshtarë dhe aludoi në ata të cilët e përdredhën këshillën e tij dhe gënjyen në lidhje me të si "Thirrës të Pavërtetësisë". Ai tha më 28/7/1421H, "Vëllezërit tanë, dijetarët e mirënjohur në Medine, ne s'kemi ndonjë dyshim ndaj tyre. Ata janë posedues të akidesë së pastër dhe ata janë prej Ehl us-Sunneh uel-Xhema'ah, siç është Shejh Muhamed Aman bin Ali, Shejh Rebi bin Hadi, Shejh Salih bin Sa'd es-Suhejmi, Shejh Falih bin Nafi, Shejh Muhamed bin Hadi el-Madhkali – të gjithë këta janë të njohur për dituri dhe akide të shëndoshë. Ne lutemi dhe kërkojmë për ta çdo të mirë nga Allahu dhe sukses në atë që e kënaq Atë. Mirëpo thirrësit e pavërtetësisë (du'at ul-batil) dhe njerëzit që gjuajnë në ujërat e turbullta, ata janë të cilët shkaktojnë konfuzion në mesin e njerëzve dhe të cilët flasin për këto çështje dhe thonë: 'Ne kishim tjetër gjë për qëllim me këtë', dhe kjo s'është në rregull. Është e domosdoshme që fjalët të mirren në kuptimin më të mirë të mundshëm. Dhe qëllimi (pas këshillimit) ishte bashkëpunimi në mirësi dhe devotshmëri, dhe të pastrohen zemrat dhe të paralajmërohet kundër përgojimit që shkakton mllef dhe armiqësi. (Kaseta: Sqarimi që Shejh bin Bazi i bëri deklaratës së tij, referoju el-Kutbije f.151-152, botimi i dytë).

--------------------------------------------------------------------------------

Pastaj duke parë se ata kishin ide revolucionare, tekfir, shkaktim të trazirave dhe nxitje të njerëzve kundër Sunduesve të tyre, sulme të forta kundër dijetarëve eminentë duke i nënvleftësuar ata dhe dijen e tyre, Komiteti unanimisht vendosi se ata duhet të pendohen prej gabimeve të tyre, dhe në rast se ata nuk e bëjnë këtë, atëherë ata duhet parandaluar nga aktiviteti thirrës (Da'ueti), me qëllim që "të mbrohet shoqëria nga gabimet e tyre". Dështimi dhe arroganca e tyre për t'u tërhequr nga gabimet e tyre, i çoi ata në burg me kohëzgjatje prej pesë vitesh, në pajtim me rekomandimin e Shejh Ibn Bazit, në letrën e tij personale që ia dërgoi Ministrit të Punëve të Brendshme më 1994.



Fatkeqësisht, për shkak të injorancës ndaj menhexhit Selefit që gjindej në mesin e rinisë, shumë prej tyre i morën këta individë si heronj, dhe kështu rinia u përça në dysh: a) ata që u mbajtën me Dijetarët e Mëdhenj dhe i nderuan e i respektuan ata, dhe b) ata që menduan se këta Hizbijinë janë dijetarë të vërtetë (pasi që qenë mashtruar nga ata dhe metodologjitë false Ihuanite), dhe kështu ky grup fabrikoi shumë gënjeshtra që dëgjohen sot lidhur me Dijetarët Eminentë: se ata nuk i njohin çështjet aktuale, se ata janë të kontrolluar (nga pushteti), punëtorë të paguar, pionë (gurë shahu), se ata nuk ngrisin zërin, dhe të ngjashme më këtë. Grupi i dytë, megjithëkëtë, shpesh thirreshin në fjalët e Dijetarëve të Mëdhenj në çështje të caktuara doktrinore dhe fundamentale, por vetëm kur kjo i përshtatej programit të tyre, dhe thënë troç, ata ishin në menhexhin Ihuani që u ishte sjellur atyre nga Seferi dhe Selmani.



Ajo çka shohim sot është se Sefer dhe Selman e kanë humbur një pjesë mjaft të madhe të pasuesve të tyre në favor të fraksioneve më ekstreme nga mesi i Kutbive, të cilët përfaqësohen nga personat siç është Nasir el-Fehd, Ebu Muhamed el-Makdisi, Sulejman el-Ulwan dhe Hamud bin Ukla esh-Shu'ejbi, dhe të tjerë. Në Arabinë Saudite gjinden edhe ata nga mesi i Kutbive që bëjnë tekfir në Selmanin dhe Seferin. Ndërsa të ngjashmit me Nasir el-Fehd dhe pasuesit e tij i përgënjeshtrojnë ata. Kjo, ngase shumë nga pasuesit e tyre të mëparshëm mbajnë qëndrimin se këta e kanë tradhtuar da'uetin (d.m.th. da'uen në të cilën gjindeshin më parë) dhe se janë tërhequr nga ajo. Në qarqet ku kumbojnë doktrinat Kutubike, braktisja e pakicës elite (të cilët në predikimin origjinal të Kutbit janë "besimtarët e vërtetë" ndërsa të gjithë tjerët janë në Xhahilijet), është i barazvlershëm me mosbesim. Dhe kjo është ajo që ka ndodhur me shumë nga Kutbitë ekstremistë që mbajnë qëndrimin se Sefer dhe Selman janë tradhtarë të da'uetit (d.m.th. da'uetit të tyre Kutubij). Kutbitë në Arabinë Saudite, dhe me shtrirje në vendet tjera, janë dy llojesh: fraksioni më i moderuar (i butë) i Seferit dhe Selmanit (të cilët megjithatë ende kanë ide të Hauarixhëve dhe sentimentin Harixhi, i cili shpesh del në shesh gjatë kohëve të çrregullta) dhe të cilët janë magjepsur me të ashtuquajturën dituri mbi çështjet aktuale, civilizimin dhe të ngjashmet me këto; dhe fraksioni më agresiv tekfiri-harixhi, i përfaqësuar nga emrat e sipërpërmendur. Këto dy fraksione kanë shumë gjëra të përbashkëta në shumë aspekte, por kanë edhe pika të mospajtimit në disa aspekte tjera.



Sefer el-Hauali po ashtu ishte ai, i cili nën udhëzimin dhe direktivat e Muhamed Kutbit, vëllait të Sejid Kutbit, ndërseu akuzën për Irxha kundër Ehl us-Sunnetit me anë të Tezës së Doktoraturës së tij. Kjo, kah fundi i viteve të 90-ta, do të ngrihej nga fraksioni ekstrem nga mesi i Kutbive, dhe të zhvillohej më tej me qëllim të hedhjes së dyshimit dhe konfuzionit lidhur me akidenë e Imam Albanit. Si pasojë, në vitet e fundit është bërë e qartë se Sefer el-Hauali ishte njeriu më injorant në lidhje me çështjet e Imanit dhe Irxhas, dhe po ashtu përshkoi nëpër bidatin e Kaderive në adoptimin e tij të metodologjive të Sejid Kutbit, dhe atë se ai gjithashtu, së bashku me Selman el-Eudan dhe të tjerët prej Kutbive, ishin në mesin flamur-mbajtësve të Irxhas në kohën e sotme – Irxha ndaj bidatçinjeve, duke pohuar (me anë të pozitës së tyre ndaj bidatçinjeve dhe veprave të tyre, si dhe miqësimin dhe armiqësimin e tyre) se bidatet, në prani të Imanit nuk bëjnë dëm, dhe se ai person, krahas bidateve dhe mëkateve, madje edhe krahas thënieve të kufrit dhe femohimit (të cilat gjinden tek Sejid Kutbi), mund të jetë Shehid dhe i Imam i Udhëzimit, dhe mund të vendoset në një nivel me Dijetarët më të mëdhenj Islamë që kanë kaluar para nesh.



Kah fundi i viteve 1990, realiteti i këtyre Kutbijinëve u bë i qartë, vijuar nga deklarata e Imam el-Albanit se ky grup (ai i Seferit dhe Selmanit) janë “Havarixhët e Epokës”; kjo ishte pasi që ai lexoi librin e Sefer el-Haualit, “Dhahirat el-Irxha Fi Fikr el-Islami”. Dijetarët e mëdhenj hedhen poshtë bidatin e Teuhid el-Hakimije që el-Hauali predikonte (në dritën e doktrinës së Sejid Kutubit), dhe shpjeguan se kjo është rrugë e injorantëve të shekullit të njëzet e njëtë, të cilët e kundërshtojnë Selefin (siç qe thënë nga Shejh Salih el-Feuzan), dhe se kjo është thënie e një risimtari i cili s’di gjë nga çështjet e fesë dhe akides (siç qe thënë nga Shejh Ibn Uthejmin). Pastaj në vitin 2000, Shejh Ibn Uthejmini paralajmëroi kundër kasetave të tyre, dhe sqaroi se dallimi mes atyre që flasin për tekfir të pushtetarëve duke përdorur çështjen e të sunduarit me tjetër pos asaj që Allahu ka shpallur, është dallim në akide, dhe se njerëzit e tillë paraardhës të tyre i kanë Havarixhët; ai njëherit këshilloi edhe kundër kasetave të këtyre ideologëve revolucionarë. Në kohën e fundit, Shejh Salih el-Feuzan po ashtu shpjegoi tekfirin e përgjithshëm që gjindet në thëniet e Selman el-Eudes (i cili vetëm imiton doktrinën e Sejid Kutubit), ndërsa Shejh Zeid el-Madkhali në librin e tij të quajtur “el-Irhab” (Terrorizmi), u bëri kërkesë të hapur të gjithë botuesve dhe librarive që t’i ndalojnë dhe heqin librat e Herakijunëve, përfshirë këtu librat e Kutbit, Meududit, Sururit, Seferit dhe Selmanit dhe të tjerëve; Shejh Salih el-Feuzan shkroi një prezentim për këtë libër, gjë që tregon pajtimin e tij me çdo gjë që gjindet në të, dhe ai qartazi përmend se ka lexuar shtojcën gjithashtu, në të cilën Shejh Zeid el-Madkhali e bën këtë kërkesë.



Megjithatë pasuesit e këtij grupi nga mesi i Ehl ul-Ahua, nuk pushojnë së nxjerruri deklarata nga dijetarët gjatë periudhës në fillim të viteve 1990 kur kjo fitne u hap dhe dijetarët në atë kohë, për shkak të mungesës së qartësisë që tash është shfaqur, bënë deklaratë të këshillës së përgjithshme duke treguar në atë se njerëzit s’duhet të flasin për njëri-tjetrin dhe të jenë të butë e të sjellshëm dhe kështu me radhë. Mirëpo, këto deklarata ishin në kontekstin e tyre në atë kohë, kur e vërteta për neo-Kutbije nuk u ishte e qartë në përgjithësi, përveç dijetarëve të Medinës. Por, tash, çështja është hapur dhe shumë mirë e njohur, dhe kështu këta njerëz që i përdorin deklaratat e vjetra të dijetarëve, të cilat kontekstualisht janë të lidhura me kohën në të cilën ato qenë bërë, shfrytëzohen nga Aktivistët dhe injorantët dhe po ashtu mashtruesit me qëllim që të mbrojnë Kutbitë dhe devijimin e madh të cilin ata ia ndërsyen Umetit.



Në kohërat e tanishme, kanë mbetur vetëm fajtorët, rinia injorante e cila ka njëfarë dashurie ndaj fraksionit të moderuar të Kutbive – dhe të cilët vazhdojnë të bëjnë arsyetime për ta, duke pohuar se ata vetëm kanë bërë Ixhtihad dhe kanë gabuar, dhe duhet të arsyetohen. Pesë vite burgim nuk ishin dënim vetëm për një ixhtihad të gabuar, kjo në të vërtetë ishte për shkak të predikimit të medhhebit të Havarixhëve dhe nxitjes së tekfrit dhe kryengritjes. Së fundi, shumë nga pasuesit e Seferit dhe Selmanit u zhgënjyen me disa letra të Sefer el-Haualit dërguar Gjorgj Bushit, të cilave duhet bërë disa vërejtje, dhe gjithashtu me nënshkrimin e tyre të deklaratës “Si mund të bashkëjetojmë”, e cila ishte përgjigje ndaj akademikëve dhe intelektualëve jo-Muslimanë lidhur më çështjet aktuale, në dritën e ngjarjeve të 11 Shtatorit 2002.



Ajo që e bëri të vështirë pendimin për këta individë ishin pasuesit e tyre. Numri i pasuesve injorantë të cilët i kanë grumbulluar, e bëri të vështirë pendimin për ta, ngase sikur të ishin penduar ata, kjo ndjekje do të humbej, dhe duke parë se disa nga fraksionet ekstreme të Kutbive flasin me tekfir për Seferin dhe Selmanin për shkak të tradhtisë së tyre në lëshimin e kursit të da’uetit, në të cilin ata kishin qenë më parë (para burgosjes së tyre), atëherë nëse ata do të pendoheshin, kjo do t’i shtyente elementet e moderuara të Kutbive drejt fraksionit më ekstrem. Fraksionet më ekstreme kujdesen të jenë më të zëshme kur flasin me tekfir të sunduesve dhe po ashtu kanë lënë të kuptohet tekfiri në dijetarët (veçanërisht të Arabisë Saudite) – diçka që s’është bërë, së paku haptazi, nga fraksioni i moderuar.



Shkurt, këta individë s’bën asgjë tjetër veçse shërbyen si marioneta për zotërinjtë Ihuanij, dhe ia dolën mbanë në arritjen e disa nga ajo çka zotërinjtë e tyre Ihuanij dëshiruan: përçarjen e Ehl us-Sunetit, përhapjen e aspekteve të doktrinës së Sejid Kutubit dhe Hasan el-Benas në mesin e tyre, dhe duke i polarizuar ata kundër qeverive dhe autoriteteve, posaçërisht në Arabinë Saudite (e cila është në fokus të urrejtjes të të gjithë risimtarëve, pabesimtarëve dhe paganëve të botës), duke i bërë ata të përqendrojnë vëmendjen e tyre në ta dhe shumë rezultate tjera të hidhura. Në fund të tërë kësaj, ata nuk arritën gjë në rrafshin e da’uetit ndërsa prodhuan një gjeneratë të rinisë, të cilët janë të magjepsur me çështjet aktuale dhe të cilët nuk kanë absolutisht kurrfarë kriteri në lidhje me metodologjitë e Selefit, ashtu që ata të vazhdojnë në atë në të cilën gjindet siguria, udhëzimi, shpëtimi dhe pastrimi i vërtetë. Këta lolo të Ihuanëve minuan lidhjen e rinisë me dijetarët e mëdhenj, dhe në vend të kësaj, ata i futën në ideologjitë e tyre destruktive, me të marrët dhe injorantët si udhëheqës dhe udhëzues.

[abdurrahman_tir]

O Ju qe keni Besuar, nese ndonje i pepergjegjshem vjen me ndonje lajm atehere sqarojeni mire ate...

Ke dy dite kohe te me vertetosh keto qe shkruan me siper, perndryshe te une do regjistrohesh si nje genjeshtar, percares dhe sherbertor i lobit cifut , krysheberbertor i te cilit eshte i madhi, i hijeshmi dhe i perndrituri Rabia Madkhali.

Nuk dua me copy paste, por dua te flasim ne gjuhen e Argumentit, perndryshe fjale taksixhinjsh Saudite nuk kane as vleren e nje letre higjenike.
Ne postimet e bera ka edhe mesime me vlere por nje pjese jane beshdile injorante te paskrupullta nga njerez shpellare qe jetojne ne mars, e jo ne toke.
Allahu te udhezofte, ndersa selam nuk te jap ty dhe te gjithe atyre nga goja e te cileve nuk ndihen rehat muslimanet.

, si dhe mbi librin “Mederik un-Nedhr”
Autor: Imam el-Albani
Burimi: Ligjeratë nga Kaseta
Numri i artikullit: GRV070001





Imam el-Albani qe pyetur lidhur “Dhahiratul-Irxha fil-Fikr el-Islam” të Sefer el-Haualit, dhe në këtë libër bëhet tekfir për shkak të mëkateve të caktuara! Ai u përgjigj:


“Unë dhashë pikëpamjen time lidhur më një çështje para shumë viteve, diku 30 vite më parë, kur isha në Universitetin Islamik në Medine dhe më pyetën në një tubim/mexhlis lidhur me Xhematin Teblig. Atëherë thashë: “Ata janë sufitë e kësaj kohe”. Tani më duhet të them diçka në lidhje me këtë xhemat i cili është shfaqur tani dhe i cili po kundërshton Selefin; them këtu, në përputhshmëri me thënien e el-Hafidh edh-Dhehebit: “Ata kanë kundërshtuar Selefin në shumë çështje të menhexhit dhe është me vend që t’i etiketoj ata si Havarixhë të epokës.” Dhe kjo gjason me paraqitjen e tyre në këtë kohë - kur i lexojmë deklaratat e tyre - sepse ata, në realitet, më fjalët e tyre marrin drejtimin dhe synimin e Havarixhëve në kryerjen e tekfirit për një person i cili bën mëkate të mëdha. Më mirë të them kjo është si pasojë e injorancës së tyre apo komplotit të menduar nga ata!! Dhe po them këtë në dritën/frymën e ajetit Kuranor:



“Mos lejoni që urrejtja ndaj një populli t’ju largoj nga drejtësia. Bëhuni te drejtë, se kjo është më afër takvasë”.



Nuk e di se a thonë që çdo mëkat i madh të largon nga Islami! Sidoqoftë, ata gjithmonë fokusohen në disa mëkate të mëdha kurse heshtin ose i anashkalojnë mëkatet tjera të mëdha! Dhe për këtë arsye mendoj se nuk duhet ta përgjithësojmë këtë emërtim dhe të themi ”Ata janë Havarixhë,” përveç nga aspekte të caktuara. Kjo është drejtësia me të cilën jemi urdhëruar të punojmë...” [Audio kaseta: Sururitë Janë Havarixhët e Kohës Sonë, fundi i pjesës së parë të kasetës]. Data: 17 Dhul-Hixheh, 1417H.





Imam el-Albani ka deklaruar gjithashtu në njërin ndër librat e tij më të vonë që janë publikuar, edh-Dhebb el-Ahmed en-Musned el-Imam Ahmed, faqe 33 (1999, 1420H):



“Shejh ul-Islam Ibn Tejmijeh ka sqaruar pikëpamjen nga e cila imani (besimi) përbëhet nga veprat, dhe se ai shtohet dhe pakësohet – (diskutimi i tij) e që nuk ka vend për elaborim të mëtutjeshëm - në librin e tij “el-Iman”. Prandaj, kush dëshiron hollësi shtesë mund t’i referohet këtij libri. Them: Kjo është çfarë kam shkruar për më shumë se njëzet vite, duke afirmuar medhehebin (drejtimin) e Selefit dhe Akiden e Ehli Sunetit - dhe të gjitha falënderimet i takojnë Allahut - në lidhje me çështjen e Imanit. Pastaj, në kohën e sotme, u shfaqën disa injorantë kokëkrisur, të cilët s’janë veçse rishtarë që po na akuzojnë për Irxha!! Allahut i ankohemi për të keqen në të cilën gjinden ata, për injorancën, drejtimin e keq dhe…”



Deklarimi i Imam el-Albanit për Selman el-Audeh:


"Nëse themi se Selmani, për të cilin e kemi fjalën, nuk është Ihvani, dhe me këtë rast e themi të vërtetën, atëherë kjo nuk e largon atë nga të qenit Ihvani në menhexhin/metodologjinë e tij. Këtu duhet të kemi kujdes, që ai nuk është Ihvani, porse menhexhi i tij është ai i Ihvanul Muslimin. Tani ju pyes, a jeni në dijeni se ai i mbledh njerëzit në grupe/organizata, i mbledh të rinjtë në grupe/organizata, dhe i nxitë emocionet e tyre në atë çka i nxisin Ihuanul Muslimin, ndihmësit e tyre dhe pausesit e tyre. Thashë në ligjeratën e kaluar, se menhexhi i Ihvanu Muslimin është: Mblidh njerëzit në një organizatë, pastaj instruktoji ata, pastaj asgjë. S’ka asgjë përveç mbledhjes verbazi të njerëzve në një organizatë, dhe nuk i mësojnë asgjë. Dëshmia për këtë është se Ihvanu Muslimin janë paraqitur gati qe një shekull, në vende të ndryshme, dhe në aspektin ushtarak ata nuk kanë përfituar asgjë. Pse? Sepse këtë rezultat e jep menhexhi i tyre. Ata nuk përparojnë as në dije, as në akide, e as në sjellje (edeb). Ata janë mu ashtu siç kanë qenë, krejtësisht”. [Audio Kaseta e titulluar: Çka Thonë Dijetarët për 'Abdur-Rahman 'Abdul-Halik]



Imam Albani ka shkruar në lavdërimin që i bën librit Medarik un-Nedhr fis-Sijaseh të shejh Abdul-Malik el-Xhezairi, ku zbulohet gjendja e vërtetë e Sefer el-Havalit dhe Selman el-Audes dhe mashtrimi që ata ua bëjnë rinisë, dhe qartësohet nënvleftësimi që ata ua bëjnë dijetarëve të mëdhenj, si dhe vihet në pah injoranca e plotë e tyre në lidhje me çështjet aktuale:



"Në mungesë të kohës, shëndetit tim jo të mirë dhe angazhimit tim në aktivitetet e dijes, isha mjaft i tensionuar në leximin e këtij libri. Sa herë që lexoja një pjesë të saj, duke i shkaktuar vetes edhe më shumë mundime, mendoja se duhet të jem i kënaqur me të (dmth ta përfundoj atë). (Vazhdova në këtë mënyrë) Derisa ia arrita ta lexoj tërë librin. Erdha në përfundim se ishte unik në temën e tij, që përmbante të vërteta lidhur me disa nga Thirrësit dhe metodologjitë (menhexhin) e tyre që kundërshtojnë atë në çka ishin Selef us-Salih. Dhe personalisht përfitova nga kjo, mësova disa gjëra të dobishme përsa i përket revolucionit Algjerian dhe figurave që ishin prapa tij, dhe gjithashtu për ata të cilët i ndihmuan me mendimet e tyre tekanjoze, dhe ata të cilët e tepruan në forcimin e kësaj revolte nga mesi i atyre që nuk janë të interesuar në principin e “Tesfijeh (Pastrimit) dhe Terbijeh (Edukimit)." [faqe 7, Botimi i 2-të]




Koment:


Ju do t’i shihni partiakët e anshëm duke u përpjekur për t’i përhapur fjalët e shejh Albanit në lidhje me Seferin dhe Selmanin, duke pohuar se Imami bujar u ka dhënë atyre Tezkijen dhe e ka aprovuar rrugën e tyre. Por kjo është vetëm një manifestim i metodologjisë së tyre të njohur mirë: të zgjedhen dhe të merren fjalët e ulemave (dijetarëve) me qëllim për t’u formuluar ajo që është në pajtim me sekretin dhe programin e fshehtë të tyre! Por, ajo çfarë ata sjellin çdoherë, në rastin më të mirë është e vjetruar apo e përgjithshme, dhe deklarata të ngjashme mund të nxjerren poashtu lidhur me shumë dijetarë të tjerë dhe studentë të dijes, të cilët kritikohen nga këta partiakë të anshëm – një ilustrim i standardeve të tyre të dyfishta. Deklaratat të cilat ata i sjellin nga Imam Albani për të mbrojtur el-Auden dhe el-Havalin, janë të vjetra 6 apo 7 vite dhe ata gjithmonë harrojnë ta përmendin datën kur i citojnë ato, me qëllim që t’i përshtasin. Por meqë ata janë injorantë ose paraqiten të jenë injorantë rreth principeve të el-Xherh (kritikës) uet-Ta'dil (miratimit) lidhur me individët, se kritikës specifike i jepet përparësi mbi miratimin (lavdërimin) e përgjithshëm, atëherë s’ka gjasa që ata të vijnë në vete; Allahu i udhëzoftë. Pa marrë parasysh, deklaratat e mësipërme janë prej 1416-1417 e këtej. Pra mos u mashtroni me këto dhe kini kujdes nga loja e tyre me emocionet me qëllim që ta përfitojnë masën popullore! Ngase ata s’do të kenë përgjigje në tekstin e mësipërm, por vetëm shurdhësi dhe heshtje. E, nëse dëshironi qartësim (bejjineh), atëherë referojuni mundësisht librit të shejh Abdul-Malik el-Xhezairi, ngase kjo do ta mënjanojë konfuzionin dhe do ta vrasë dëshirën…


Përktheu: I.P.