Partite Dhe Sektet

[abdurrahman_tir]

Marrë nga: Zhvillimi Historik i Metodologjive të el-Ihuan el-Muslimin dhe Ndikimi i Tyre në Da'uetin Bashkëkohor Selefit





Periudha koloniale dhe ndriçuese e Europës ishte një kohë e ndërrimeve sociale, politike, ekonomike e shkencore, dhe lindja e të ashtuquajturit ‘modernitet’. Filozofitë dhe ideologjitë e lidhura [të Rusos, Engelsit, Marksit, Monteskies, Volterit, Haidegerit, Sartrit e shumë të tjerëve] që shoqëruan këto ndryshime, në të vërtetë shërbyen si forcë lëvizëse prapa këtyre transformimeve politike, sociale dhe ekonomike gjithandej Europës. Kjo po ashtu ishte koha e periudhës koloniale në të cilën popujt jo-muslimanë garonin me njëri-tjetrin për kontrollin mbi tokat e muslimanëve. Ishte mu në këtë periudhë, prej 1800 e më tej, kur çkado që kishte mbetur nga Sheriati Islamik manjanohej ngadalë por sigurt nga jo-muslimanët dhe zëvendësohej me ligjet dhe sistemet juridike të tyre, kur ata hynë në tokat muslimane.



Duke vrojtuar këto ndryshime dhe avancime që bëheshin nga Europa, nga vendet muslimane gjithashtu u shfaqën një varg shkrimtarësh dhe mendimtarësh, dhe si reagim ndaj këtij fenomeni filluan predikime socio-politike që krijuan një trend shkrimtarësh, gjatë dy shekujve të ardhshëm, të cilët i shqyrtuan këto çështje duke formuluar, teorizuar, diskutuar e debatuar ide reformuese, të cilat shpesh vërtiteshin rreth ideve dhe koncepteve të njëjta, apo versioneve të tyre, që ishin parashtruar nga filozofët e shekullit 19, por përbrenda konstruktit Islamik. Dallimi i vetëm ishte se filozofët Europianë hapnin rrugë drejt sekularizimit apo laicizmit, ndërsa shkrimtarët Islam përpiqeshin që ta rivendosnin rolin Islam, mirëpo, ata bënë përpjekje në këtë duke përdorur metodat e njëjta, ato të intelektualizmit, teorizimit, filozofimit, dhe metodologjitë e tyre reformuese në të vërtetë ishin të njëjta me ato që fillimisht u parashtruan nga filozofët Europianë [demokratike, revolucionare-demokratike, revolucionare të dhunshme, transformim ideologjik, nxitje e masave, lëvizje të orientuara kah masat, populliste, moderniste, imponim elitist, shfrytëzimi i niveleve lokale të njerëzve për revolucion, e kështu me radhë].



Në mesin e tyre ishin të ngjashmit me Rife’e Tehteui1 [1801-73], Hajrudin et-Tunisi [1810-99], Xhemel ed-Din el-Afgani [1838-97], Muhamed Abduh2 [1849-1905], Abdurrahman el-Keukibi3 [1849-1903], Rashid Ride [1865-1935], Hasan el-Bena [1904-49], Ali Abd er-Rezak [1888-1966],


--------------------------------------------------------------------------------
1.Tehteui shumëllojshmërinë politike e konsideronte të jetë sikurse shumëllojshmëria e cila gjindet në ideologji dhe jurisprudencë [dmth akide dhe fikh] përbrenda Umetit, dhe kështu ai fliste për lirinë e veprimit politik duke përdorur rrugë të ndryshme, me kusht që të jetë zbatuar administrata e duhur dhe drejtësia.

2.“Muhamed Abduh [1849-1905], i cili ishte ithtar i demokracisë parlamentare, mbronte pluralizmin dhe përpiqej të hidhte poshtë pohimin se kjo da ta minonte unitetin e Umetit. Ai argumentonte se popujt Europianë nuk qenë ndarë nga kjo. Shkaku, konkludoi ai, ishte se objektivat e tyre kishin qenë të njëjta. Ajo që ndryshonte ishte metoda të cilën ata e ndoqën drejt arritjes së kësaj.” [në “Pluralizmi Politik në Mendimin Modern Islamik Arab” të Azam Temimit, një Ihuani i cili është nxënës i Rashid Genushit, një bidatçi Ihuanit, devijant i humbur].

3.Keukibi “ia atribuoi suksesin e popujve Perëndimorë në kohërat moderne përvetësimit të rregullave logjike dhe praktikimit me vend të tyre. Rregullat e këtilla, sipas tij, janë bërë detyrime shoqërore te këta popuj të përparuar që nuk dëmtohen nga çka na duket të jetë një ndarje partiake dhe grupore. Ndarja e këtillë, në vlerësimin e tij, është vetëm mbi metodat e aplikimit të rregullave e jo mbi vetë rregullat.” [në “Pluralizmi Politik në Mendimin Modern Islamik Arab” të Azam Timimit, një Ihuani].
--------------------------------------------------------------------------------

Sejid Kutub [1906-66], Sei’d Heue, dhe Melik Benebi [1905-73], Ali Sherieti [-1977], Sejid Meududi [1903-79]4, Rashid Genushi, Hasan et-Turabi5, e shumë të tjerë. Këto ide reformiste ndryshonin mes modeleve revolucionare të mendimit, lëvizjeve masive populliste, proceseve demokratike, dhe diskutimeve lidhur me qeverisjen, autoritetin, rolin e shtetit dhe individit dhe ligjin, drejtësisë sociale dhe çështjeve që kanë të bëjnë më këtë, dhe kjo rezultoi në ndërrime të mëdha ideologjike në mendimin politik në mesin e muslimanëve. Kjo formoi bazën e të gjitha lëvizjeve aktiviste të shekullit 20.



Në të vërtetë, ajo në çka ranë këta njerëz – [intelektualët muslimanë, shkrimtarët, mendimtarët, teoriticientët, reformistët, të cilët ishin larg prej akides Selefite dhe menhexhit Selefit] – mund të krahasohet me atë në çka ranë Ehl el-Kelami në lidhje me Atributet e Allahut dhe Akiden në përgjithësi. Ata teorizuan, spekuluan dhe u lejuan intelekteve të tyre që t’i paraprijnë Librit dhe Sunetit në lidhje me të folurit e Allahut dhe Atributet e Tija. Kështu që ata futën ‘akl dhe ra’i [opinionin] në rrafshin e akaidit [besimeve], posaçërisht pasi qenë ndikuar nga filozofitë e Grekëve kah fundi i shekullit të dytë pas Hixhretit. Ngjashëm, këta individë në kohërat bashkëkohore, në lidhje me metodologjitë e reformimit dhe rivendosjen e pushtetit dhe autoritetit në Islam dhe vendet muslimane, nuk ishin në gjë tjetër veçse në filozofi dhe intelektualizëm, dhe ata qenë molepsur nga reagimet e pakontrolluara dhe të shfrenuara ndaj rrëmujave sociale e politike të asaj kohe, dhe si rezultat i kësaj ata hynë në teorizime, debatime dhe diskutime të reformave, duke ndjekur modelin dhe metodën e filozofëve Europianë, duke i dhënë përparësi intelekteve të tyre, por duke mos iu kthyer, fundamentalisht, Librit dhe Sunetit në metodologjinë e Selefit. Kjo i çoi ata në bërjen e gabimeve të mëdha në formulimet e tyre teorizuese dhe implementtimin praktik të tyre të çfarëdo ideologjive dhe zgjidhjeve të cilat i prezantuan. E lere më faktin se shumica dërmuese e këtyre njerëzve s’ishin në Sunet dhe në kredon e metodologjinë e Selefit.



Pra, mu ashtu siç hyrja e njerëzve në Ilm ul-Kelam të filozofëve shkaktoi devijim të madh, ndarje dhe përçarje, përgjatë disa qindra viteve në kohërat e hershme të Islamit, rreth çështjeve të akaidit [besimeve] dhe metodologjitë e lidhura me këtë aspekt, atëherë ngjashëm, kur u paraqitën këta të ashtuquajtur “reformistë”, shkrimet dhe doktrinat e të cilëve u shfaqën në një ambient të pllakosur me teori të “drejtësisë sociale”, “qeverisjes”, “ligjit”, “kryengritjes, revolucioneve”,



--------------------------------------------------------------------------------
4.Lista e emrave është marrë nga një letër e shkruar prej një Ihuani nga Britania e Madhe i quajtur Azam Temimi, në një letër që shtjellon Demokracinë në mendimin politik të Islamistëve përgjatë dy shekujve të fundit. Dhe filozofitë e disave prej këtyre individëve [Meududi, el-Afgani, Abduh dhe të tjerët] në kontekstin e ideologjisë së Sejid Kutbit janë shqyrtuar nga Ahmed Bouzid në disertacionin e doktoraturës së tij,“Njeriu, Shoqëria dhe Dija në Predikimin Islamik të Sejid Kutbit” [Prill 1998, Universiteti Shtetëror i Virgjinias].

5.Shejh Mukbil ka thënë për të “Kafir, Murted” [në librin e tij ‘Iskat Kelbe el-Aui’], për shkak të thirrjes së tij në texhdid [përtëritjen] e fesë për t'iu përshtatur kohërave moderne, dhe çështje tjera që arrijnë nivelin e mosbesimit të madh.

--------------------------------------------------------------------------------

“të drejtave demokratike të njerëzve”, dhe shumë nga incidentet e rëndësishme gjatë pjesës së madhe të historisë Kolonialiste Europiane [1800-1960], ata hynë në çështjen e reformës, sërish duke iu drejtuar intelekteve dhe opinioneve të tyre; dhe ata thirreshin në Libër dhe Sunet vetëm sa për të mbështetur këto ide dhe metodologji që i kishin konceptuar – dhe nuk u ktheheshin fundamentalisht, krejtësisht, Librit dhe Sunetit si pikënisje, ndryshe nga thirrja e Shejh Muhamed bin Abdul-Uehabit. Rezultati ishte kaosi të cilin jeni duke e parë sot, hizbizmi i shfrenuar, ekzistenca e shumë metodologjive reformiste, dhe ekzistenca e grupeve dhe partive, secila duke qenë e kënaqur me atë në të cilën është si dhe ideologjitë që kundërshtojnë Librin dhe Sunetin.



Pra, ju duhet ta dini se ajo që ndodhi në kohërat e mëhershme ishte prishje e akides për shkak të çoroditjes së metodave të përdorura në arritjen e diturisë së akides [dmth filozofia Greke, ‘akl, ra’i, dhe idetë doktrinore të marrura nga pabesimtarët], dhe ngjashëm ajo që shihni në shekullin e fundit është prishje në metodat e përdorura në arritjen e diturisë së metodologjive reformiste, metodologjive të da’ues, e kështu me radhë. Këta njerëz dëshironin që të kthenin rolin e Islamit në jetët e njerëzve dhe në udhëheqjen e shtetit, por ata qenë ndikuar nga metodat e pabesimtarëve dhe reaksioni i papërmbajtur drejt dominimit Europian në arritjen ideologjive dhe zgjidhjeve të tyre.6



Disa prej ngjarjeve përbrenda vendeve muslimane mund t’u gjurmohen rrënjët e tyre ideologjike deri tek idetë e këtyre filozofëve.



--------------------------------------------------------------------------------
6.Shënim me rëndësi: Nuk ka dallim mes çështjeve të akides dhe menhexhit, përveç nga këndi se akideja është besim për të cilin duhet kapur, ndërsa menhexhi është më i përgjithshëm dhe është rrjedhë e sjelljes, metodologji që zbatohet në veprat e personit, apo përmbledhje e veprave përbrenda një fushe të caktuar, apo metodologji e posaçme që përvetësohet në lidhje me ndonjë fushë të caktuar të diturisë. Janë besimet dhe veprat të cilat përbëjnë fundamentet [usul] e Sunetit, dhe kështu ne flasim për usul [fundamentet] pa bërë dallim mes akides dhe menhexhit. Janë fundamentet e fesë, fundamentet e Sunetit, disa nga të cilat janë të bazuara në dije, në të cilat duhet besuar [këtyre iu referohet si aka’id, besime] dhe disa nga të cilat janë të bazuara në vepër [këtyre iu referohet si menahixh, metodologjitë], dhe disa nga të cilat kanë të bëjnë me metodologjitë në fusha të veçanta të dijes, siç është tefsiri, apo fikhu, apo derivimi i akides, e kështu me radhë. Ngjashëm, shumë nga aspektet e fesë të bazuara në dituri po ashtu kanë metodologji themelore që iu përkasin atyre. Kështu që fundamentet përfshijnë dijen, besimet dhe veprën. Kjo shpalos pavërtetësinë e atyre që pohojnë se janë “Selefi në akide, por bashkëkohorë në orientim”. Që do të thotë, se ata mbahen për akidenë Selefite, por përvetësojnë, shpikun dhe sajojnë metodologji reformuese në veprat e tyre. Në të vërtetë, këto metodologji refomuese kundërshtojnë Usulin e Sunetit, dhe që këtej ata që janë në këto metodologji janë nga gjeneraliteti i bidatçinjëve. Megjithëse në realitet, ne shohim se shumë nga ata që janë përgjegjës për shpikjen apo përdorimin e disa ideologjive janë po ashtu larg nga akideja Selefite, duke qenë Esh’ari, Mu’tezili, Modernistë, Rafida dhe tjerë pos këtyre.

--------------------------------------------------------------------------------




- Ndikimet e Këtyre Ideve në Lëvizjet Reformiste dhe Revolucionare



Për të bërë një sqarim, filozofi Gjerman Martin Haideger [1889-1976] ishte përgjegjës për parashtrimin e idesë për nevojën e “zgjidhjes së dhunshme revolucionare” në emër të popullit, me qëllim që ata të ndahen nga zgjedha e robërisë [Kapitalizmi, Demokracia]. Haideger e pa këtë tek Nacistët, e majta socialiste, në Gjermani, ndonëse kishte individë para tij [Volteri, Ruso] të cilët përkrahnin ide të ngjashme. Në të vërtetë, ideologjitë e Rusosë çuan në Revolucionin Francez në shekullin e 19-të. Këto ide gjindeshin në Francë tek Zhan Pol Sartri, i cili ishte përkrahës i Stalinizmit dhe i revolucionit në Kinë. Pastaj këto ide i barti studenti i Sartrit, Franc Fenon7 nga Algjeria. “Fenon besonte se revolucioni i dhunshëm është e vetmja mënyrë për t’i dhënë fund shtypjes koloniale dhe traumës kulturore në Botën e Tretë. “Dhuna”, argumentonte ai, “është forcë spastruese. Ajo e çliron njeriun autokton nga kompleksi i inferioritetit dhe nga dëshpërimi e plogështia; ajo e bën atë të patrembur dhe e rivendos vetërespektin e tij”.8 “Libri i Fenonit “Të Mjerët e Tokës” e botuar më 1961, u quajt nga botuesi i tij “manual për revolucionin e zi” dhe argumentonte për anarki dhe revolucion, si mënyrë për të larguar pushtetet despotike. Parathënien e këtij libri e ka shkruar Zhan Pol Sartr.



Ali Sheri’eti9 i cili ishte frymëzimi kryesor prapa Revolucionit Iranian [të udhëhequr nga pagani dhe pabesimtari, Ajetollah Homeini, me përkrahje të plotë nga shërbimet sekrete Perëndimore] kishte studijuar idetë revolucionare të Frenc Fenonit gjatë 1960-ave dhe 1970-ave. Më 1960-tat Sherieti zhvilloi miqësi personale me Fenonin dhe filloi të përkthejë disa nga punimet e tija. Ai po ashtu ua prezantoi shkrimet e Zhan Pol Sartrit dhe Fenonit rinisë Iraniane10.



--------------------------------------------------------------------------------
7.Fenon, Franc Omer, [1925-1961], revolucionar Afrikan. I lindur në Martinik, Fenon shërbeu në ushtrinë franceze gjatë Luftës së Dytë Botërore. Ai ishte drejtor i repartit të psikijatrisë, Spitali Blide-Xhoinville, Algjeri [1953-56] dhe më 1954 iu bashkangjit lëvizjes për çlirimin e Algjerisë duke u bërë redaktor i gazetës së saj “el-Muxhahid” në Tunis më 1956. Ai u emërua ambasador në Gana nga Qeveria e Përkohshme më 1960. Fenon shkroi “Lëkura e Zezë, Maskat e Bardha” [1952] dhe “Të Mjerët e Tokës” [1961, me parathënie nga JP Sartr], “Viti i Pestë i Revolucionit Algjerian” [1959], dhe “Pour la revolution africaine” [1964].

8. Marrë nga një rishqyrtim i shkurtër i mendimit të Fenonit.

9. Mendimtar, filozof, ideolog revolucionar Iranian.

10. E gjithë kjo është marrë nga fjalët e vetë Sherietit, të cilat mund të gjinden në faqet e internetit të dedikuara atij. Botimet e tija gjithashtu janë në dispozicion në gjuhën Angleze. Sherieti u vra më 1977.
Riçard Drejfus, duke shkruar mbi Revolucionin Iranian [në “Peng i Homeinit”, f.106-108 botuar nga New Benjamin Franklin House, Nju Jork 1980] shkruan,

“Lajmi po ashtu i mbërriti profesor Ali Sherietit që ta intesifikojë aktivitetin e tij. Më shumë se çdo kush tjetër, Sherieti ishte drita udhëzuese prapa studentëve dhe intelektualëve Iranian, të cilët shkaktuan revolucionin e Vëllezërve Muslimanë. Aftësia e posaçme e Sherietit ishte mundësia e tij për të përpunuar doktrinat mistike antishkencore Sufite në koncepte që do të mund të pranoheshin nga rinia moderne të paedukuar në ligjin fetar. Rinia Iraniane s’mund të përfitohej drejtpërdrejt nga 5 versionet e Shusm-it të Homeinit, kështu që ishte e domosdoshme që të krijohet Ali Sherieti, i cili maskoi doktrinat Sufite në një gunë radikale, pothuajse marksiste. Sherieti është sajues i të ashtuquajturës Marksizëm Islamik.

Sherieti ishte aq antimaterialist radikal, sa që pranimin e vullnetshëm të vdekjes e pa si “ikjen” e vetme të ligjshme prej botës materiale! ‘A nuk e shihni se sa ëmbël dhe qetësisht vdes martiri?’, shkroi ai njëherë. “Për ata që s’janë plotësisht të mësuar me jetën e tyre të përditshme, vdekja është një tragjedi tmerruese, një ndërprerje e lemerishme e të gjitha gjërave; ajo bëhet një humbje në mosqenie. Por ai që përpiqet të migrojë prej vetvetes, fillon me vdekjen. Sa madhështorë janë ata njerëz, të cilët e morën parasysh këtë urdhër dhe vepruan sipas tij: ‘Vdis para se të vdesësh.’

I ati i Sherietit ishte Aka Muhamed Teki Sherieti, i cili ka qenë pjesë e lëvizjes masonike të inteligjencës Britanike dhe ka nisur Qendrën e së Vërtetës Islamike në Meshed, Iran. Për të atin e tij, Sherieti thotë, “Ai qëndroi në qytet, dhe u përpoq shumë për të ruajtur veten me dije, dashuri, dhe xhihad në mesin e kënetës së jetës urbane.” Sherieti i vjetër, tha ai, ishte “në ballë të përpjekjeve për të sjellur rininë me edukim modern prapa në besim dhe Islam, duke i nxjerrur ata nga materializmi, adhurimi i perëndimit, dhe armiqësisë ndaj fesë.” Kjo ishte brima e luftës së Revolucionit të Homeinit.

Duke udhëtuar mes Parisit dhe Teheranit, Sherieti ndërtoi një ndjekje kulti në mesin e rinisë Iraniane. Ai ua prezantoi rinisë Iraniane punimet e Zhan Pol Sartrit, Franc Fenonit, Albert Kamisë, Zhak Berkit, dhe Luis Mesinjonit, të gjithë shkrimtarë të kënetës ekzistencialiste antikapitaliste, të gjithë të financuar dhe të udhëzuar nga rrjeti i Klubit të Romës që mblidhej në Persepolis.

Libri i Fenonit, Të Mjerët e Tokës, në të cilin ai argumenton në favor të anarkisë dhe revolucionit në Botën e Tretë të drejtuar kundër Perëndimit dhe dhunë për hir të dhunës, u bë bibla e Sherietit. “Ejani shokë, le ta braktisim Europën,” shkroi Sherieti. “Le ta ndërpresim këtë imitim të neveritshëm si majmunë të Europës. Le ta lëmë prapa këtë Europë që gjithherë flet për humanitet por shkatërron qeniet njerëzore kudo që i gjen.”

Përmes shkrimeve dhe botimeve të tija në revistën Fersi, Sherieti u bë njëfarë legjende. Më 1977, ai u vra në dukje, dhe ndonëse ndjekësit e kultit të tij - si Jezdi – e fajësuan Shahun për vdekjen e tij, ka të ngjarë se ai u vra nga përkrahësit e tij në Seuek, me qëllim që të krijojnë një martir që do të nxiste një lëvizje rreth figurës së tij. Sikur mos të ishte Sherieti, shumë pak studentë në universitetin e Iranit do të ndjeknin Homeinin e çmendur.”
--------------------------------------------------------------------------------

Ishte mu ky edukim që fitoi përkrahje popullore në mesin e rinisë shi’ite Iraniane, për të mudësuar revolucionin në vitet e mëvonshme.11 Shkrimet e Sejid Kutbit po ashtu qenë frymëzuese për rininë Iraniane, veçanërisht manifesti revolucionar “Momentet Historike”.12



--------------------------------------------------------------------------------
11. Mendoni me kujdes në ata njerëz të cilët lavdëruan Revolucionin Iranian, dhe e morën atë si model për të gjitha vendet tjera Islamike, si metodologji reformuese, dhe të dhënit “shkëlqim Islamit”, pastaj kuptoni realitetet!

Dr. Umer Abdur-Rahman [Egjiptian tekfiri, harixhi] thotë në kasetën e tij, “Kelimeti Ila Hukam Misr”: “Përse ka një përdhunim të këtillë nga pushtetarët tanë kundër Shteti Islamik në Iran?...A është kjo pangopësi në këtë përdhunim [të tyre] thjesht për shkak të dallimeve historike mes medh’hebit të Shiajve dhe Ehl us-Sunetit??...Dhe s’ka ndonjë gjë që mund të parandalojë njohjen e suksesit të tyre në vendosjen e farës së parë për Hilafetin Islamik, i cili do ta udhëheq botën, dhe i cili do të pushtojë vendet dhe do t’ia kthejë shërbëtorët Islamit??...Dhe në vend të sulmimit që i bëhet vëllezërve në Iran, dhe akuzimit të tyre me atë që nuk gjendet tek ata, dhe përpjekjes për të varrosur Shtetin Islam në fushat e veta, atëherë pse ne nuk e ndjekim rrugën e tyre dhe hapat e tyre dhe të përpiqemi t’i afrojmë Shiajt dhe Ehl us-Sunetin??...Dhe pse të gjitha këto akuzime të rreme të cilat në të vërtetë janë fisnikëri, siç është bërja e Revolucionit Islamik???...Pra, nëse ata kanë qenë duke e bërë këtë, atëherë iu dëshirojmë mirëseardhje…Dhe sikur ata të zgjatnin dorën për ndihmë vëllezërve të tyre, atëherë, dora e bardhë është më e vlefshme sesa ofendimi dhe keqtrajtimi i rëndomtë…”.

Dhe ai tha në një leksion të cilin e dha në Amerikë, “Nuk ka dyshim se i duhet dhënë fund çdo shtypjeje [dmth të vriten, të menjanohem], mu ashtu siç i qe dhënë fund Shahut, dhe mu ashtu si i qe dhënë fund Sadatit. Në fakt, mu prej këtu u shfaq Revolucioni Islamik në Iran, dhe nderi i dukshëm, fuqia dhe madhështia. Dhe vërtet kjo përhapi shpirtin e qetësisë dhe sigurisë në shpirtrat e muslimanëve, muxhahedinëve në çdo vend përgjithësisht, dhe në Egjipt veçanërisht. Ky revolucion i cili i dha fund tagutëve, dhe s’ka pushuar së vepruari kësisoji, atëherë është obligim për ne, neve muslimanëve, qe t’u japim fund atyre [tagutëve], vërtet hundët e tyre janë groposur në pluhur, dhe i ka bërë ata të flasin për fuqinë Islame dhe i ka bër ata që t’ia kanë frikën asaj. Revolucioni Islamik në Iran solli dritën e shpresës, dhe çoi më tej lumturinë dhe gëzimin, dhe kjo ishte pikënisje për xhihad në Rrugë të Allahut, dhe muslimanët në çdo vend janë duke e ndjekur këtë rrugë, dhe janë të gëzuar me ndihmën madhështore që erdhi nga kjo…” Cituar nga libri, el-Kutbije, Hijel-Fitne Fe’rifuha f.57-58.

Meududi deklaroi, “Vërtet, revolucioni i Homeinit ishte një revolucion Islamik, kurse ata qe qenë përgjegjës për të ishin Xhemat Islamik, dhe rinia mori edukimin e tyre Islamik nga lëvizjet Islamike. Të gjithë muslimanëve u takon, dhe lëvizjeve Islamike veçanërisht, që të forcojnë këtë revolucion me çdo formë përkrahjeje, dhe të bashkëpunojnë me ta në të gjitha vendet.” [siç qëndron në Meukif Ulema el-Muslimin f.48, me anë të librit “el-Kutbije” f.57].

Abasi Medeni, udhëheqësi i Frontit Shpëtimtar Algjerian, prapa Revolucionit Algjerian, deklaroi, “Me siguri, feneri që u ndriçua nga Imam Homeini ndriçoi të gjitha zemrat tona. Në besojmë bindshëm se revolucioni Iranian do ta shpëtojë umetin Islamik, më saktë, të gjithë umetin…Populli Algjerian janë të gatshëm të qëndrojnë në anën tuaj me qëllim që ta ngrisin flamurin e “Allahu Ekber” në botë.” Siç qëndron në revistën “Es-Suneh” (vëll. 11 f.57], kushtoni vëmendje kësaj ngase kjo është revistë e bidateve dhe devijimeve, dhe është në mesin e pikave referuese të neo-havarixhëve.

Pra mund të shihni se çfarë lavdërojnë dhe aprovojnë këta individë, veç kësaj rrënjët e saja shtrihen tek Kufarët si dhe filozofitë dhe metodologjitë e tyre. Ata lavdëruan të ashtuquajturin “Revolucion Islamik”, bazat doktrinore dhe ideologjike të të cilave shtrihen drejtpërdrejt përmes Sherietit, Fenonit, Sartrit, deri të Haidegeri!

12. “Pika e kthimit erdhi më 1970, kur Homeini, ende në Irak, u bë njëri prej autoriteteve të pakta fetare Shi’ite që ndryshuan nga tradicionalizmi në totalitarizëm. Sikurse Meududi, ai thirri në një revolucion për të krijuar një Shtet Islamik, dhe i frymëzuar nga Kutbi, ai i dënoi të gjitha regjimet joteokratike si adhuronjes [të idhujve]. Pausesit e tij në Iran ishin aktivë në shoqatat kulturore Islamike të cilat shpërndanin, mes tjerash, edhe idetë e Kutbit dhe Meududit. Ideologjia e Kutbit u përdor nga studentët e Homeinit për të rimarrur, për një lëvizje Islamike, një gjeneratë të tërë të ndikuar nga kultura revolucionare mbizotëruese – Marksizëm-Leninizëm.” [Terrori, Islami, dhe Demokracia, nga Leden Boroumend dhe Roja Boroumend].

--------------------------------------------------------------------------------

Qëllimi pas kësaj ishte që të sqarojmë se shumë nga idetë reformuese të “Islamistëve” në shekullin e fundit, rrënjët e tyre i kanë tek filozofët e shekullit të 19-të, posaçërisht predikimet revolucionare dhe demokratike. Dallimi i vetëm është se idetë e filozofëve të shekullit 19-të hapnin rrugë drejt sekularizmit, dhe kështu ideologjitë e tyre ndikuan në metodologji të caktuara në përpjekjen drejt këtij synimi, kurse Islamistët u përpoqën për “Islamizim”, dhe ata vetëm huazuan modelin dhe metodën e njëjtë që çuan në shfaqjen e këtyre ideologjive që më pas ndikuan në metodologjitë e njëjta në përpjekjen drejt synimit të tyre. Për këtë shkak ne shohim sot në fushën e da’ues një prirje të fortë revolucionare e kryengritëse [e drejtuar drejt pushtetarëve në vendet muslimane], dhe gjithashtu një qëndrim demokratik, popullist, të orientuar kah masat, i cili tërheq për në përfshirje politike dhe sociale [në mënyra të ndryshme] për të bërë ndryshime dhe për të marrur pushtetin me anë të kësaj metode. Këto janë vetëm mbetje të kërkesave praktike të ideologjive të filozofëve të shekullit 19-të.



Në shembullin tonë këtu, isnadi i individëve dhe ideologjive të lidhura është:





--- Meududi

--- Abasi Medeni [revolucioni Algjerian] dhe

--- Umer Abdur-Rahman [ideologjia revolucionare në Egjipt]13

|

|

REVOLUCIONI RAFIDI ----- [librat e Sejid Kutbit]

| |

| |---- Marksizëm Leninizmi

| |---- Aleksis Karrel

| |---- Egjipti Naserit

|

--- Ali Sherieti [shkrimet frymëzuese prapa revolucionit Rafidi]

--- Franc Fenon

--- Zhan Pol Sartr

--- Heideger






Isnadi përfundon me pabesimtarë Francezë dhe Gjermanë.14



Në vend të një qasjeje të dëlirë të derivuar fundamentalisht prej Librit dhe Sunetit dhe metodologjisë së Selefit, metodologjisë së Pejgamberëve [siç është ajo e cila përfaqësohet në reformimin e filluar nga Shejh ul-Islam Muhamed bin Abdul-Uehab para periudhës koloniale], disa nga këta individë u përpoqën të imitojnë “rishfaqjen progresive” të Europës, duke u orvatur të parashtrojnë ide reformiste që shpesh mbartnin poceset e njëjta metodologjike që u kishin lejuar lëvizjeve marrjen e pushtetit dhe bërjen e ndryshimeve në vendet Europiane, qoftë ajo prej variacioneve të përmbysjes së dhunshme, apo të mbledhurit e popullit të rëndomtë dhe angazhimi i tyre në metodat demokratike, apo përfshirja politike në sistemin ekzistues për të grabitur pushtetin nga autoritetet aktuale, e çiftëzuar me krijimin e revolucioneve kulturore, intelektuale dhe ideologjike në mendjet e masave që ishin të nevojshme për ofrimin e konstruktit për aplikimin e metodave të këtilla. Përsëri, e tërë kjo ishte për themelimin e Politikës Islame, përballë ngritjes së politikës Sekulare.



Shejh Rebi bin Hadi el-Madkhali ka thënë, “Së dyti: Ky teshri [legjislacion] të cilin Sejid Kutbi ia përshkruan Islamit [duke iu referuar këtu disa aspekteve të socializëm-marksizmit që kanë të bëjnë më konfiskimin e pasurisë nga të pasurit për rishpërndim në mesin e të varfërve që [Kutb e lejoi], ai i huazoi ato nga Komunistët dhe parimet fundamentale [mebadi] Perëndimore dhe teoremat [nedherijat] të cilat ishin qenë bërë mjaft të përhapura, jashtë kontrollit gjatë jetës së tij.



--------------------------------------------------------------------------------
13.Revolucioni Iranian i frymëzoi këta të tre; ata e lavdëruan atë dhe folën për të si një model për pjesën tjetër të Umetit.

14. Pastaj u shfaqën në kohërat bashkëkohore, ata që pohojnë Selefizëm, të cilët qenë edukuar nën krihët e drejtuesve Ihuanit dhe të cilët i dhanë përkrahje disa prej këtyre qëndrimeve revolucionare, duke qenë të ndikuar nga Meududi dhe Kutb, dhe kjo përfshin edhe Sefer el-Haualin dhe tjerë prej Kutbive.

--------------------------------------------------------------------------------

Në të vërtetë, edhe ai vetë pinte prej tyre [dmth i ka përvetësuar ato] dhe ato mbeten të fiksuara në shpirtin e tij dhe në intelektin e tij kur do të shkruante në emër të Islamit. Posaçërisht kur ai u ngrit në majën e Revolucionit Tagutij Naserit, i cili në aplikimin e vet përqendrohej rreth Socializmit, i bazuar në teoremën e Sejid Kutbit dhe të ngjashmit me të, ata që e përzijtën Socializmin Marksist me veshjen e Islamit, dhe me anë të së cilës u godit Islami dhe muslimanët.” Dhe në fundnotë, Shejhu shton, “Oficerët e Lirë, me në krye Abd en-Naser, që ishin studentë, duke mësuar nga librat e Sejid Kutbit, dhe ai [Kutb] bëhej ortak me ta në komplotimim e revolucionit. Referoju librit “Sejid Kutb min el-Milad Ila Istish’had” [f. 299-304] dhe para këtyre faqeve, po ashtu edhe libri “Sejid Kutb el-Adib en-Nakid” [f.105-107].” [el-Euasim Mimma Fi Kutub Sejid Kutb Min el-Keuasim f. 38, botimi i parë, 1995].


Xhon Grej, duke shkruar për ‘Indipendent’ vëren, “Në “Zemërim Për Hir të Zotit”, Melis Ruthvin tregon se Sejid Kutb, një Egjiptian i ekzekutuar pasi qe burgosur më 1966 dhe vërtetueshëm ideologu më me ndikim i Islamit radikal, përfshiu shumë elemente të derivuara nga ideologjitë Europiane në të menduarit e tij. Për shembull, ideja e një avangarde revolucionare e besimtarëve militantë nuk ka origjinë Islame. Ky është “koncept i importuar nga Europa, përmes një prejardhjeje që shtrihet deri te Jakobinët15, përmes Bolshevikëve16 dhe guerilëve marksistëve të mëvonshëm siç është banda Bader-Meinhof.” Në një analizë ndriçuese të shkëlqyer që mahnitë, Ruthvin demonstron prirjet e afërta mes mendimit të Islamistëve radikal17 dhe avangardës së të menduarit modernist dhe postmodernist në perëndim. Frymëzimi për mendimet e Kutbit s’është edhe aq shumë Kur’ani, por rryma e filozofisë perëndimore e mishëruar në mendimtarët si Niçe, Kierkigard dhe Heideger. Mendimi i Kutbit – plani për të gjitha teologjitë politike Islamike radikale që pasuan – është më shumë një përgjigje ndaj përvojës së shekullit 20-të të “vdekjes së Zotit” sesa çfarëdoqoftë në traditën Islame. Kutbizmi në asnjë mënyrë s’është tradicional. Sikurse të gjitha ideologjitë fundamentale, kjo është pagabueshëm moderne. Islami politik u shfaq nga një përplasje me mendimin perëndimor, por gjithashtu edhe nga zmbrapsja kundër regjimeve të themeluara në Egjipt dhe gjetkë pas përfundimit të kolonializmit Europian.” [“Jo i lashtë, por modern: militantët Islamik kanë rrënjë perëndimore”, The Independent, Korrik 27, 2002]



Më vonë do të japim sqarime të mëtutjeshme në lidhje me ndikimet e këtyre ideologjive në individët si Sefer el-Hauali, Selman el-Eude dhe Abdur-Rahman Abdul-Khalik, i cili i pranoi ato përmes rrugës së Hasan el-Benas, Ebu A’la Meududit, Sejid Kutbit dhe Muhamed Kutbit.



--------------------------------------------------------------------------------
15. Republikanët radikalë gjatë Revolucionit Francez; majtistët radikalë apo ekstrem.

16. Anëtar i maxhorancës së krahut të djathtë të Partisë Social Demokrate të Punëtorëve që përvetësuan tezën e Leninit mbi organizimin e partisë më 1903; Anëtar i partisë Marksiste-Leniniste apo përkrahës i saj; Komunist.

17. Fjala Islamist [e cila përdoret në këtë ligjeratë] duhet të mirret me domethënien “aktivist politik”, rrënjët ideologjike dhe metodologjike të së cilit kanë prejardhje nga situatat socio-politike, e jo e bazuar në motivet e qarta të bazuara në kredon Islamike.
--------------------------------------------------------------------------------

Shkurtimisht, origjina intelektuale e të ashtuquajturës “Zgjim Islamik”, apo “Sehue”18 siç e quajnë Aktivistët, me koleksionin e lidhur të metodologjive, faktikisht gjindet në filozofinë Europiane të shekullit 19-të, dhe reagimin pasues ndaj këtij stili nga “Islamistët” përgjatë 200 viteve të kaluara. Individët si Kutbi, Meududi dhe Hasan el-Bena dhe metodologjitë e tyre u shfaqën nga ky lloj ambienti. Të gjitha këto metodologji në të vërtetë ishin në kundërshtim me metodologjitë e Pejgamberëve, siç do ta sqaronin më vonë këtë Dijetarët e Ehl- us-Sunetit, në mesin e tyre Imam el-Albani, Imam Ibn Baz, Imam Ibn Uthejmin, Shejh Salih el-Feuzan, Shejh Rebi bin Hadi, e të tjerë.



Është me rëndësi që e tërë kjo të kuptohet si duhet, ngase kjo do t’jua mundësojë të kutptuarit e natyrës së kontestit mes atyre që janë në të vërtetën, akiden Selefite, menhexhin Selefit, Da’uetin Selefit, të cilët veprojnë në pajtim me tërë atë që kërkon e gjithë kjo në të folurit e tyre, në veprat dhe në qëndrimin e tyre, si dhe besnikërinë dhe distancimin dhe kështu me radhë, dhe mes atyre që në realitet janë të përzier me disa nga këto doktrina reformuese të huaja dhe ide të cilat u erdhën nga Kutbi, Meududi dhe Bena dhe ata në rrugën e tyre në kohërat bashkëkohore, dhe të cilat më pas qenë sjellur në radhët më të thella të Selefive në forma më të rafinuara dhe të prehta, nga një mori individësh të cilët u bënë të njohur së jashtmi për Selefizëm, por në realitet ishin në doktrinat Ihuanite.19



--------------------------------------------------------------------------------
18. “Dhe Shejh Bekr Ebu Zejd tha në librin e tij, “Mu’xhem el-Menahi el-Lefdhije” [f.209], në lidhje me frazën, “es-Sehue el-Islamije”, “Për këtë përshkrim nuk kemi kurrfarë vendimi nga Allahu, meqë kjo është një term i ri dhe neve nuk na është e njohur se kjo është përdorur në gjuhën e ndonjë prej Selefit. Përdorimi i tij u shfaq në fillim të shekullit 15 pas hixhretit, pasi që pabesimtarët, siç janë të Krishterët iu kthyen Kishës, dhe më pas kjo ngadalë e gjeti rrugën e vet edhe deri te muslimanët. Që këtej, s’është e lejuar për muslimanët që të marrin “veshjen e huaj” prej tyre në çëshjet e fesë, e as krijimin e sloganeve për të cilat Allahu dhe i Dërguari i Tij nuk dhanë leje, meqë termat Islamik janë të kufizuar me tekst: Islam, Iman, Ihsan, Takua, dhe më pas ai që ia atribuon veten atyre, musliman, mu’min, muhsin, tekij. Kështu unë do të kisha dashur të dija çka do të thotë saktësisht ky përshkrim ndaj kësaj ‘es-Sehue el-Islamije’ të risuar, britmë e madhe apo çka??”. “Fund i citatit nga Xhemel bin Ferihan el-Harithi [el-Exhuibeh el-Mufideh të Shejh el-Feuzan, f.85-87] Shënim: Shejh Bekr Ebu Zejd ende duhet të pendohet nga mbrojtja e gabuar që i ka bërë Sejid Kutbit dhe artikullit të tij pesë faqësh që s’është i mbështetur me ndonjë dëshmi, si përgjigje ndaj përgënjeshtrimit që Shejh Rebi i ka bërë Sejid Kutbit. Shumë nga njerëzit e dijes e kanë refuzuar këtë nga Shejh Bekr Ebu Zejd, përfshirë këtu Shejh Salih el-Feuzan. Më pas, Shejh Rebi shkroi një përgënjeshtrim të plotë të këtyre katër faqeve në librin e tij “el-Had el-Fasil”, i cili është diku rreth 150 faqe i gjatë.

Shënim: Sejid Kutbi qe influencuar rëndshëm nga shkencëtari dhe filozofi krishter, Aleksis Karrel [1873-1944] para 1940-ave, dhe po ashtu pas kësaj kohe. Aleksis Karrel citohet gjerësisht nga Sejid Kutbi në disa nga librat e tija dhe ai huazon në masë të madhe nga vrojtimet dhe pajtimet e tija me shumë prej ideve filozofike të tija lidhur me njeriun, natyrën njerëzore, moralin dhe sistemin shoqëror. Kutbi e zhvilloi idenë e tij të “Xhahilijetit” drejtpërdrejt nga shkrimet e Aleksis Karrelit. Mirëpo, ai dalloi nga ai në zgjedhjen e sugjeruar që ai e shihte për t’iu adresuar vrojtimeve dhe aspekteve të mendimit filozofik të cilat ishin konvergjuar në të. Veç kësaj, para të 50-ave Kutbi qe ndikuar në masë të madhe nga modernisti liberal Egjiptian Abas Mahmud el-Eked, i cil ishte bashkëkohanik i Kutbit.

19. Siç është Abdur-Rahman Abdul-Khalik, Selman el-Eude, Sefer el-Hauali, Adnan Ar’ur, Muhamed el-Magraui, Ebul-Hasan el-Misri dhe shumë të tjerë të cilët ndoshta s’janë mirë të njohur si këta individë.

[abdurrahman_tir]

Hyrja e ideologjise te el-Ikhuan el-Muslimun ne radhet e Selefijunve





Bismilahi-Rahmanir-Rahim. Elhamdulilah ue salatu ue selamu ala Resulilah, ue ala alijhi ue sahbihi exhme'in, ema Ba'ad




Terme dhe perkufizime



Kutbizem: Mendimi dhe ideologjia e Bidatçiut Sejid Kutb, e gjendur tek librat e tij me te njohur siç eshte Ma'alim fi Tarik (Shenjat ne Rruge), tefsiri i tij i Kuranit edh-Dhilal, al-Adaalah al-Ixhtimaaijeh (Drejtesia Sociale) dhe libra te tjere.





Hakimijeh: Term i shpikur nga Sejid Kutb, duke prezantuar keshtu Sovranitetin e Allahut xheleshanuhu ne lidhje me çeshtjet e legjislacionit. Ne syrin e Sejid Kutubit ky eshte kuptimi i Kelimas "La ila he ila Allah."



Bidatçi: Ebu Ala el-Meududi, Raafid, Mu'tezili (Hakimijeh, ide revolucionare)
Bidatçi: Sejid Kutb, Eshari, Mu'tezili, Raafidi (Riperterites i ideve Hauarixhe)
Bidatçi: Hasan el-Benna, Sufi, Mufawidh (refuzues i cilesive te Allahut Subhane ue teala, Korruptues i welah ue bara'ah)



Bijte e tyre,



Sefer el-Hauali (ithtar i Sejid Kutubit, dhe i vellait te tij Esharit, Muhammed Kutb. Akuzues i Imam el-Albanit me irxha'a, etj)



Selman el-Audah (Ihuaan, i veshur me gunen Selefijjeh, Ta'wuilist (ndryshues) i kuptimit te Firkatu-Naxhia dhe Taifatun Mensurah, etj)



Adnan A'rur (Ihuaan, Kutbi, me principe helmuese duke i shperndar ato ne radhet e Selefijunve)



Abdul Mexhid el-Zindani (Ihuan, ngrites i mureve Mu'tezilite, kerkues i flakte i llogjikes, me ane te se ciles shtyn Muslimanet qe te "vertetojne" besimin e tyre. Refuzim per te ka Imam Mukbil Ibn Hadij ne librin e tij el-Burkan Li Nefs Xhemiatul Iman, po ashtu Shejh Haxhuri (nxenes i Imam Mukbil) ne librin e tij, es-Subh ash-Sharik a'laa Dalalet Abdul Mexhid az-Zindani fi Kitabihi Teuhidul Khalik (Ky liber i Zindanit (Njeshmeria e Krijuesit) eshte perkthyer edhe ne shqip)




Refuzimi i Imameve te kohes sone per individet e lartpermedur



Imam Shejhul Islam Abdul Aziz ibn Abdullah ibn Baz (rahimehullah) ne letren e tij derguar Ministrit te puneve te brendshme (Naif bin Abdul Aziz) te Arabise Saudite shprehet:



"Esselamu alejkum ue rahmetullahi ue berekatuhu. Ema Ba'ad:...Fitneja e Sefer ibn Abdurahman el-Haualij dhe Selman ibn Fehd el-Audah qe shihet ne disa fjalime dhe ligjerata, eshte prezantuar tek mbledhja e grupit te fetawave Kibarul 'Ulemah e mbajtur ne Taif, 18/3/1413... Mbasi u studiuan kasetat, fjalimet dhe hutbet e tyre, kemi perputhje te plote mendimi qe dy te permendurit pak me siper duhet te perballojne gabimet qe gjenden tek ta... Nese dy burrat e lartpermedur pendohen dhe largohen prej fjaleve te tyre, dhe i konsiderojne te gabuara fjalet e tyre, atehere, elhamdulilah... Por nese nuk pranojne gabimet, atyre duhet t’u ndalohet qe te japin mesime, hutbe, seminare, fjalime ne publik, dhe prodhimi i kasetave, ne menyre qe te ruhet popullsia nga gabimet e tyre, Allahu i udhezofte qe te dy, dhe i permiresofte... Esselamu alejkum ue rahmetullah ue berekatuhu.




Imam el-Albani...Ata kane kundershtuar rrugen e Selefive



Imam el-Albani kur u pyet ne lidhje me Librin e Sefer Haualit, Dhahiretul Irxh'a... (ne kete liber, Sefer akuzon Imam Albanin per irxha. Po ashtu ky liber permban tekfir nga ana e Seferit ne baze te gjynaheve te medha), Imam el-Albani u pergjigj:



"E pata dhene mendimin tim ketu e 30 vjet perpara derisa isha ne Universitetin e Medines kur u pyeta ne nje ders per Xhematul Tabligh. Pra une thashe ne ate dite "Sufijetu Asrijjeh" (Sufite e kohes sone). Tani ka dal perpara meje propozimi se çfare mund te them sot per kete xhemat (Sefer, Selman, Ar'ur, Kutb, Abdurahman Abdul-Khalik, etj) qe kane kundershtuar Selefet. Une them ketu, siç ka thene edh-Dhehebi… Ata kane kundershtuar Selefet ne shume çeshtje te menhexhit dhe eshte tamam t’i etikoj ata si "KHARIXHIJJEH EL ASRIJJEH" (Hauarixhet e kohes sone)... (marre nga kaseta, Sururijjeh jane Hauarixhet e Kohes Sone, 1417 hixhra, ana e pare e kasetes, kaseta eshte e gatshme)




Imam Ibn Uthejmin:



"Mos degjoni ata qe akuzojne Shejh Albanin me Irxha dhe se Shejh Nasir eshte Murxhi'i (ai eshte Seferi, bashke me Selmanin) sepse ata jane tekfirijun, dhe kane deshire t’i bejne njerezit qafira duke u bazuar ne Batil (pavertetesi), dhe kjo eshte genjeshter e madhe per Shejh Albanin.”



... Shejh Alaamah Ibn Uthejmin u pyet nga nje vella nga Algjeria... O Shejh, a na keshillon te degjojme kasetat e Sefer Haualit dhe Selman el-Audes.





Shejhu:… JO! Ju keshilloj te degjoni kasetat e Shejh Ibn Bazit, Shejh Albanit, dijetareve qe jane te njohur per dituri dhe 'Itidal (drejtesi) (kaseta eshte e gatshme)

[abdurrahman_tir]

(Fetuatë e disa nga dijetarëve më të mëdhenj te kohës sonë)





Është pyetur shejhu el Alameh Abdul Aziz bin Baz: Ka ardhur në hadithin e Profetit (alejhi selam) në lidhje me përçarjen e Umetit: "Do të përçahet Umeti im në 73 grupe, të gjitha janë në zjarr përveç njëres." A janë xhemati Teblig me bidatet dhe shirket qe kanë, dhe xhemati Ihuanul Muslimin me partishmërinë (hizbizmin) që kanë ndaj prijësave të tyre, a hyjnë këto dy grupe në grupet e humbura?



Përgjigje: Po, hyjnë në mesin e 72 grupeve, dhe çdokush që bie në kundërshtim me akiden e Ehlu Sunetit hyn ne 72 grupet. Në hadith, fjala “Umetij” (populli im) ka për qëllim popullin i cili iu përgjigj thirrjes islame dhe e pasuan atë. Ata janë 73 grupe, vetëm një prej tyre do të jetë i shpëtuar; ai i cili e ndjek fenë e Allahut, ndërsa në mesin e 72 grupeve tjera ka kafir, gjynahqar, lloje të ndryshme bidatçinjësh.



Pyetësi: Pra këto dy grupe bëjnë pjesë në 72 grupet?



Përgjigje: Po, bëjnë pjesë në 72 grupet. (Marrë nga kaseta: Durus el Munteha fi Medineti Taif)



Është pyetur shejhu i nderuar Bin Baz: Lëvizja e Ihuanul Muslimin ka kohë që ka hyrë ne Saudi dhe ka aktivitet mes nxënësve te dijes, çfarë mendimi keni për këtë lëvizje dhe sa përputhet ajo me menhexhin (metodologjinë) e Ehlu Suneh uel Xhema'a?



Përgjigje: Lëvizjen e Ihuanul Muslimin e kritikojnë dijetarët më të veçantë, sepse ata nuk kanë aktivitet në thirrjen për në teuhid, luftimin e shirkut dhe bidateve. Ata kanë mënyrat e tyre të veçanta, të cilave u mungon gjallëria për thirrje në rrugë të Allahut, iu mungon kthimi tek akideja e pastër dhe e saktë e Ehlu Sunetit. Duhet që Ihuanul Muslimin t'i kushtojnë rëndësi te veçantë daues selefije, thirrjes për tek teuhidi i Allahut, luftimit të ibadetit që u bëhet varreve, luftimit të kërkimit të ndihmës nga të vdekurit si psh. nga Husejni, Hasani, Bedeuij, etj. Është detyrë që t'i kushtojnë rëndësi këtij parimi madhështor - kuptimit të fjalës La ilahe il Allah, e cila është baza e fesë, dhe gjëja e parë në të cilën thërriti Profeti (alejhi selam) në Meke është kuptimi i fjalës La ilahe il Allah. Prandaj shumë nga dijetarët i kritikojnë Ihuanul Muslimin në këto çështje: mospasja e aktivitetit për të thirrur tek teuhidi i Allahut, sinqeriteti ndaj Tij dhe luftimi i gjërave të shpikura nga injorantët, si psh. të lidhurit me të vdekurit dhe të kërkuarit e ndihmës prej tyre, bërja kurban për të vdekurit, gjë e cila është shirk i madh. Gjithashtu i kritikojnë se nuk i kushtojnë rëndësi Sunetit, pasimit të tij, nuk i japin rëndësi hadithit te Profetit (alejhi selam) dhe as asaj në të cilën ishin selefët e këtij Umeti në ligjet e sheriatit. Ka dhe gjëra të shumta për të cilat kritikohen Ihuanët, e lusim Allahun që t'i udhëzojë dhe përmirësojë gjendjen e tyre. (Marrë nga revista: "el Exheleh" numri 706)



Thotë Salih Luhejdan: Ihuanul Muslimin dhe xhemati Teblig nuk kanë menhexh të saktë. Të gjitha këto emërtime dhe xhemate nuk kanë origjinë tek selefët e këtij Umeti. (Fetaua el Ulema fil Xhemeat ue Etheruha ala Biladil Haramejn)



Është pyetur shejh Salih el Feuzan: A janë këto xhemate prej 72 grupeve të humbura?



Përgjigje: Po. Çdokush i cili kundërshton Ehlu Suneh uel Xhema'a qoftë në akide apo diçka prej bazave të besimit futet në 72 grupet; e përfshin kërcënimi e nënçmimi dhe e meriton dënimin sipas kundërshtimit që ka. (el Exhuibetul Mufideh an Esiletil Menahixh el Xhedideh)



Është pyetur shejh Nasirudin Albani: Çfarë mendimi keni për xhematin Teblig, a i lejohet nxënësit të dijes të dalë me ta me pretendimin të bëjë daue?



Përgjigje: Xhemati Teblig nuk pason menhexhin e Librit të Allahut dhe Sunetit të Profetit dhe atë në të cilën ecën selefët e Umetit. Duke qenë kështu nuk lejohet të dalësh me ta, sepse kjo bie në kundërshtim me menhexhin tonë i cili ka për qëllim komunikimin e menhexhit të selefëve. Në daue duhet të dalë dijetari, ndërsa ata të cilët dalin me ta (Tebligët) është detyrë për ta që të rrijnë në vendet e tyre, të mësojnë dituri nëpër xhamia derisa të ketë në mesin e tyre dijetarë që marrin përsipër thirrjen në rrugë të Allahut. Përderisa gjendja të jetë kjo që është, atëherë duhet që nxënësi i dijes t'u bëjë daue atyre në shtëpinë e tyre, që të mësojnë Librin e Allahut, Sunetin e Profetit dhe thirrjen e njerzëve. Ata (xhemati Teblig) nuk i japin rëndësi thirrjes për tek Libri i Allahut dhe Sunetit të Profetit, si parim i përgjithshëm, biles ata e konsiderojnë këtë thirrje si përçarëse prandaj ata më shumë i ngjasojnë xhematit Ihuanul Muslimin. Ata (Ihuanët) thonë se thirrja e tyre bazohet në Kuran dhe Sunet por kjo është thjesht një fjalë, prandaj ata nuk kanë akide që i bashkon, do gjesh dikë maturidi, dikë eshari, dikë sufi, dikë pa kurrfarë drejtimi. Kjo sepse thirrja e tyre bazohet sipas parimit: Mblidh, grumbullo sa më shumë e pastaj arsimo, por e vërteta është se ata nuk kanë arsimim. Ka kaluar më shumë se një gjysëm shekulli dhe ata akoma nuk kanë nxjerr dot një dijetar. Ndërsa ne themi: Arsimo (mësoji) pastaj grumbullo, ashtu që ky grumbullim të bëhet mbi bazë të parimeve për të cilat nuk ka kundërshtim.” (el Fetaua el Imaratijeh lil Albani, fq 37)



Thotë shejh Albani: Nuk është e saktë të thuhet se Ihuanul Muslimin janë prej Ehlu Sunetit, sepse ata e luftojnë sunetin. (Marrë nga kaseta: Fetaua Haule Xhemeat Teblig uel Ihuan, këtë kasetë e gjeni tek tesxhilati: “Minhaxhus-Suneh” në Rijad.



Thotë shejh Abdul Muhsin el Abad pasi që u pyet për xhematin Teblig dhe Ihuanul Muslimin, a janë ata prej Ehlu Suneh dhe cila është këshilla juaj për ta?



Përgjigje: Për këto grupacione të ndryshme në rradhë të parë duhet të dimë se janë të reja, të lindura në këtë shekull (14 hixhri), para këtij shekulli nuk ekzistonin, ishin në botën e gjërave të vdekura dhe u lindën në këtë shekull, ndërsa menhexhi i saktë dhe rruga e drejtë e ka origjinën dhe lindjen që nga dërgimi i Profetit (alejhi selam), prandaj kush pason këtë udhëzim të vërtetë, ai shpëton ndërsa kush devijon dhe largohet prej kësaj të vërtete, ai është i devijuar. Siç dihet, këto grupacione kanë diçka të saktë dhe diçka gabim por gabimet e tyre janë të mëdha, prandaj duhet të ruhemi prej tyre dhe t'i kushtojmë rëndësi pasimit të xhematit, atyre të cilët janë Ehlu Suneh uel Xhema'a, atyre të cilët janë në menhexhin e selefëve, atyre të cilët kthehen tek ajo e cila vjen nga Allahu dhe i Dërguari dhe nuk i kthehen asaj që vjen nga filani ose filani, nuk bazohen në rrugë dhe mënyra të shpikura në këtë shekull. Të gjitha këto xhemate, e në veçanti këto dy xhemate të cilat u përmendën më sipër, u lindën dhe u shfaqën në këtë shekull. Ata ecin sipas një menhexhi dhe rruge të njohur, të shpikur nga ata që i shpikën këto menhexhe. Ata nuk bazohen në argumentet e Kuranit dhe Sunetit, përkundrazi ata bazohen në mendime dhe mënyra të reja mbi të cilat ndërtojnë rrugën dhe menhexhin e tyre.



Gjëja e cila e qartëson këtë më së miri është se dashuria dhe urrejtja tek ta është e përkufizuar për ata të cilët bashkohen me ta dhe futen në radhët e tyre. P.sh. xhemati Ihuanul Muslimin, nëqoftëse dikush hyn me ta e kanë shok, e duan, ndërsa kush nuk futet me ta janë në kundërshtim e përçarje me të. Kush iu bashkohet atyre do jetë shok dhe vëlla i tyre, edhe nëse është prej krijesave më të poshtra te Allahut, edhe nëse është Rafidij, prandaj prej menhexhit të tyre është se ata grumbullojnë çdokënd qoftë ai dhe Rafidij i cili urren sahabët e nuk pason të vërtetën të cilën ata e transmetuan; pra nëse hyn në xhematin e tyre do jetë shoku i tyre dhe konsiderohet një prej tyre (Marrë nga kaseta me titull: Fetaua el Ulema fil Xhemeat ue Etheruha ala Biladil Haramein)



Thotë shejh Abdullah bin Gudejan: Këto vende nuk i kanë njohur më parë këto xhemate, por na erdhën ca njerëz nga jashtë dhe çdonjëri prej tyre formonte atë që ka pasur në vendin e tij. Kemi këtu për shembull ata që quhen Ihuanul Muslimin, kemi ata që quhen xhemati Teblig, e xhemate të tjera të shumta ku gjithësecili kryeson një xhemat dhe dëshiron që njerëzit ta pasojnë këtë xhemat, e bën të ndaluar pasimin e xhematit tjetër, beson se ai dhe xhemati janë në të vërtetën ndërsa të tjerët janë në humbje. Sa të vërteta ka në këtë dunja? E vërteta është vetëm një. Profeti (alejhi selam) na e ka sqaruar përçarjen e popujve te mëparshëm si dhe përçarjen e këtij Umeti në 73 grupe, të gjitha do jenë në zjarr përveç njëres prej tyre. Thanë: Cili është ai (grupi i shpëtuar) O i Dërguari i Allahut? Tha: “Ata që ecin sipas asaj në të cilën jam unë sot dhe shokët e mi.” Çdo xhemat vendos një program të vetin, caktojnë një kryetar, çdo xhemat bën besëlidhje, duan që dashuria të jetë vetëm për ta, etj. Pra kështu i përçajnë njerëzit. Do shohish njerëzit e një vendi të përçarë në grupe ku çdo grup armiqëson grupin tjetër, a është kjo prej fesë? Jo, kjo nuk është prej fesë sepse feja është një, haku është një, Umeti është një. Allahu i Lartësuar tha: “Jeni populli më i mirë” e nuk tha: “Jeni grupe. Jo, përkundrazi tha: “Jeni populli më i mirë që erdhët për njerëzit.” Në të vërtetë këto xhemate janë të ardhura dhe kanë kryer veprimtari të keqe në vend, ku vëmendje të veçantë i kanë kushtuar rinisë ndërsa të vjetrit në moshë nuk i duan sepse ata e kryen çfarë mund të bënin, prandaj nuk merren me ta por shkojnë te nxënësit e shkollave tetëvjeçare, të mesme, në universitete, gjithashtu edhe tek shkollat e femrave.Tani për tani po mundohet thirrja e Ihuanul Muslimin, thirrja e xhematit Teblig, saqë edhe në shkollat e femrave kanë arritur. Pse të mos jetë robi me Profetin (alejhi selam) por të jetë me filanin nga Egjipti apo filanin nga India? Po të jetë robi me Profetin (alejhi selam) merr nga Libri i Allahut nga suneti i Profetit (alejhi selam) dhe pyet për çfare nuk e kupton.” (Marrë nga kaseta: Fetaua el Ulema fil Xhemeat ue Etheruha fi Biladil Haramein)



Thotë shejhu Salih bin Abdul-Aziz Ali Shejh (ministër i çështjeve Islame në Saudi): “Përsa i përket Ihuanul Muslimin, ndër parimet më të dukshme të thirrjes së tyre është sekreti, fshehtësia, të qenit me shumë ngjyra, të afruarit tek ai që mund t'u duhet atyre, mos shfaqja haptazi e realitetit të tyre, pra ata janë si një lloj prej llojeve të Batinijve (ata që tjetër shfaqin e tjetër kanë në brendësinë e tyre). Ata e fshehin realitetin e çështjes së tyre, ka prej tyre që kanë ndenjur me dijetarë dhe shejha kohë të gjatë duke mos u ditur realiteti i tij, shfaq diçka e fsheh diçka tjetër, nuk shpreh gjithë çfarë ka në brendësinë e tij. Nga bazat dhe parimet e tyre është se ata i mbyllin mendjet e pasuesve të tyre që të mos dëgjojnë fjalë të cilat kundërshtojnë menhexhin e tyre. Ata përdorin për arritjen e këtij qëllimi mënyra të llojllojshme, psh: ua zënë kohën shebabëve (rinisë) nga mëngjesi deri në mbrëmje që të mos kenë mundësi të dëgjojnë fjalë tjetër. Mënyrë tjetër është duke ua tërhequr vërejtjen shebabëve nga ata të cilët i kritikojnë Ihuanët, nëqoftëse dikush i njeh Ihuanët, menhexhin dhe rrugën e tyre, i kritikon ata dhe ua tërheq vërejtjen shebabëve që të mos bien në hizbizmin e urryer (në partishmëri) atëherë Ihuanët fillojnë t'ua tërheqin vërejtjen njerzëve nga ky person me metoda të ndryshme, herë duke e akuzuar pa të drejtë, herë duke gënjyer për atë, herë duke shpifur gjëra prej të cilave ai është i pafajshëm, herë duke gjetur ndonjë gabim të cilin e përhapin dhe e zmadhojnë ashtu që t'i largojnë njerëzit nga pasimi i së vërtetës. Ata në këto veprime të tyre ngjasojnë me mushrikët (idhujtarët) të cilët thonin për Profetin (alejhi selam) në vendgrumbullimet e tyre: Ky ka ndërruar fenë, ky është kështu e ashtu, të gjitha këto me qëllim që t'i largojnë njerëzit nga pasimi i Profetit (alejhi selam).



Gjithashtu cilësi tjetër dalluese e Ihuanëve është se nuk e respektojnë sunetin dhe nuk i duan pasuesit e sunetit, megjithëse ata në përgjithësi nuk e shfaqin haptazi këtë gjë por në fakt ky është realiteti i tyre; nuk e duan sunetin, nuk luten për pasuesit e sunetit. Kjo është diçka që e kemi përjetuar me disa prej atyre që dikur kanë qenë anëtarë të tyre ose që ishin të përzier me ta (Ihuanët). Kur këta persona filluan të lexojnë librat e sunetit si psh Sahihul Buhari ose merrnin pjesë në mësimet e disa dijetarëve ku lexoheshin libra, ua tërhoqën vërejtjen dhe u thanë: Kjo nuk të bën dobi, çfarë përfiton nga Sahihul Buhari? Çfarë përfiton prej këtyre haditheve? Shikoji këta dijetarë në çfarë gjendje janë? Sa kanë përfituar muslimanët prej tyre? Muslimanët kanë këtë e atë problem, etj. pra shkurt ata (Ihuanët) nuk e aprovojnë që të mësohet suneti, nuk i duan poseduesit e sunetit, pa përmendur mos-mësimin e bazës kryesore e cila është akideja. Nga parimet e tyre është se ata përpiqen të arrijnë pushtetin, kjo duke i përdorur ca personalitete si mjete për të arritur atë që duan, herë përdorin personalitete kulturore e herë personalitete organizative, pra ata shpenzojnë çdo mundësi të veten dhe ndimojnë njëri-tjetrin vetëm e vetëm që të arrijnë tek pushteti me çdo lloj mënyre. Nganjëherë mund të arrijnë një pushtet të pjesërishëm, të cilin e përdorin për të ndikuar për atë që duan, e gjitha kjo shoqërohet me hizbizëm (partishmëri). Ata afrojnë vetëm atë i cili është i xhematit të tyre, ndërsa atë që nuk është i xhematit të tyre e largojnë duke i thënë: Filani duhet larguar, filani nuk duhet të zërë vend këtu, filani nuk duhet të japë mësim, pse? Sepse kemi vërejtje për të! Cilat na qenkan këto vërejtje? Thonë: Ky nuk ëshë prej shebabëve tonë, nuk është prej Ihuanëve, etj. si këto. Pra ata duan dhe urrejnë për hir të grupit (hizbit) të tyre, kjo është tamam siç ka ardhur në hadithin e Harith el Esharij se Profeti (alejhi selam) ka thënë: “Kush krenohet me thirrje të injorancës do të jetë prej banorëve të xhehenemit.” Thanë: A edhe nëse falet e agjëron? Tha: “Edhe nëse falet e agjëron. Thërrisni me thirrjen e Allahut me të cilën u quajti Zoti juaj: muslimanë, besimtarë, robër të Allahut.” Hadithi është i saktë. Gjithashtu siç ka ardhur në hadithin tjetër të mirënjohur ku dikush u krenua me muhaxhirët ndërsa një tjetër u krenua me ensarët, u tha Profeti (alejhi selam): “A po krenoheni me thirrje të injorancës duke qenë unë mes jush?” Megjithëse emri “muhaxhir” dhe “ensar" janë dy emra të sheriatit, mirëpo kur filloi armiqësia dhe dashuria për hir të këtyre emrave ku gjithësecili mbronte dhe ndihmonte emrin e tij, doli nga koncepti i ndihmës dhe mbrojtjes për hir të Islamit, kështu që kaloi në diçka të injorancës. Pra ata (Ihuanët) kanë gjëra të shumta nga injoranca. Prandaj duhet t'u tërhiqet vërejtja shebabëve për këtë çështje me mënyrën më të mirë, ashtu që të drejtohen për në rrugën e Allahut e Ehlu Suneh uel Xhema'a, për në menhexhin e selefëve, siç ka urdhëruar për këtë Allahu i Lartësuar në fjalën e Tij: “Thirr për në rrugën e Zotit tënd me urtësi dhe këshillë të mirë, e polemizo me ta me mënyrën më të mirë.”



Nga parimet dalluese të tyre është se qëllimi kryesor tek ta është marrja e shtetit. Kjo është shumë e qartë në menhexhin e Ihuanëve dhe thirrjen e tyre. Qëllimi i daues së tyre është marrja e pushtetit ndërsa shpëtimi i njerzëve nga dënimi i Allahut, nga dënimi i varrit dhe zjarri, udhëzimi i tyre, futja e tyre në Xhenet, pra ata nuk i japin rëndësi dhe nuk i kushtojnë vëmendje këtyre gjërave tek populli sepse vetëm duan të ngrejnë shtetin, prandaj ata thonë: "Të flasësh kundër prijësave, kjo i grumbullon njerëzit ndërsa të flasësh për gabimet dhe gjynahet e njerzëve, kjo i përçan ata, pra flisni për atë që i grumbullon njerëzit rreth jush." Kjo nuk ka dyshim se është gabim rrënjësor dhe qëllim i prishur, sepse Profeti (alejhi selam) na e ka bërë të qartë se pyetjet në varr janë tre: do pyetet për Zotin e tij, për fenë e tij, për Profetin e tij, dhe kush i shoqëron një kohë të gjatë ata (Ihuanët) do të shohë se ata nuk ua mësojnë njerzëve çfarë i shpëton nga dënimi i varrit, pra a i këshilluan muslimanët? A ua duan atyre të mirën? Në të vërtetë ata i kanë shfrytëzuar muslimanët për të arritur qëllimin e tyre, sepse po t'ua donin atyre të mirën do i këshillonin me çfarë iu bën dobi dhe i shpëton nga dënimi i Allahut, do u mësonin atyre teuhidin, e cila është gjëja e parë për të cilën do pyetemi.” (Marrë nga kaseta me titull: Esiletun fil Menhexh)



Kjo ishte diçka shkurtimisht rreth fetuave të dijetarëve bashkëkohorë në lidhje me grupin e humbur të Ihuanul Muslimin, dhe besojmë se janë të mjaftueshme për atë që ia hap zemrën së vërtetës, i bindet argumentit, i pason dijetarët e sunetit, dhe i largohet epshit. Atë që e udhëzon Allahu s'ka kush ta humbë dhe atë që e humb Allahu s'ka kush ta udhëzojë. "Thuaj: Erdhi e vërteta dhe u zhduk e kota, me të vërtetë e kota ka qenë e zhdukur.”



O Allah, na bëj prej atyre që pasojnë menhexhin e selefëve dhe na bëj prej banorëve të xhenetit Firdeus, uel hamdu lilahi Rabil alemin.



Përktheu: Ebu Duxhane

[ocean]

Ska dyshim se ka nga sufinje qe kane devijuar nga forma e jashtme e Islamit, por kur ju i perfshini te gjithe dicka nuk eshte ne rregull. Ne qofte se vetem ata qe percjellin mesimet e Ibn Tejmijes dhe AbdulVehabit jane mysliman atehere kurr mos thoni se jane mbi 1 miliarde myslimane ne bote por vetem nja 2 a 3 qinde mije.

Ska dyshim se per fat te keq ne ne myslimanizem jemi perhapur ne disa dege dhe se keto dege ndryshojne njera me tjetren ne baze te intepretimeve qe I behen Kuranit dhe Haditheve. Ska dyshim se Sufizmi eshte i devijuar ne disa ceshtje nga ajo cka mesojne perkrahesit e Ibn Tejmijes dhe AbdulUehabit, por nga kendveshtrimi I Sufizmit keta kane devijuar nga Islami duke e zvogluar ate ne nje status te nje kulti. Rezultati I mesimeve te Vehabisteve po shihet me gjakederdhjen ne Irak midis myslimaneve, duke mos kursyer gra, femije, e as hudhjen e bombave ne gjamia e tek kufomat. Keta ane e mban botes I dhane Islamit paqesor nje imazh te perlyer me gjake.

Sufizmi nuk mund te studiohet dhe kuptohet me disa “copy paste”, por Sufizmi eshte nje menyre e jeteses e bazuar ne Kur'an dhe Sunnet qe duhet te perjetohet.

Per ate qe e kupton dhe e ka perjetuar, Sufizmi eshte grada me e larte e Islamit (Te nenshtruarit ndaj Zotit) qe eshte e bazuar ne Kuran dhe Sunnet. Islami eshte themeli I te gjithe njerezimit, sepse Te Nenshtruarit ndaj Zotit (Islami) eshte rrenja e te gjitha feve.

Ja seq thote dijetari I madhe mysliman Imam El-Gazaliu (Allahu qofte I kenaqur mire prej tije) ne autobiografine e tije “Shpetimi nga Gabimi” ne lidhje me Sufizmin.

“I shqyrtova motivet e mia dhe arrita gjer tek perfundimi se puna ime nuk ishte e nxitur nga nje deshire e cilter vetem per te kenaqur Zotin, por ne vend te saje isha i motivuar nga deshira, per te pasur nje pozite te larte dhe fame publike. E kuptova me plot bindje se qendroja buz nje bregu me rere te thermuar, buze nje rreziku te pashmangshem te zjarrit te ferrit, ne qofte se nuk do te ndryshoja menyren e jeteses sime

E dija se rruga e Sufinjeve permbledhe besimin intelektuale dhe veprimet ne praktike. Keto veprime marrin formen e pastrimit total te pengesave ne shpirte, per ti zhveshur karakteristikat themelore dhe veset e pamoralshme. Ne menyre qe zemra te arrije LIRINE nga cdo gje qe nuk eshte Zot.

Besimi intelektuale ishte i lehte, por u be e carte ne mua se cka e dallon Sufizmin ne veqanti nuk mund te kuptohet vetem duke e studiuar, por vetem me nje perjetim te drejtperdrejte, me ekstaze, dhe me nje transformime morale. Sufinjet nuk ishin njerez te fjaleve por te perjetimit. Nuk me kishte mbetur me shprese nga nje plage e ardhshme po te mos mund te arrija te jetoje nje jete me vetedije-Zoti, dhe te terhiqem nga deshirat e pafryta.

Vetem kaq do te them ne menyre qe te tjeret te ndihmohen. E kuptova ne menyre te sigurte se mbi te gjithe jane Sufinjte qe mbajne rrugen e Zotit. Jeta e tyre eshte jeta me e mire, metodat e tyre jane metodat me te shendosha, karakteri i tyre eshte karakteri me i pastert.

Ne fakt nese njeri do ti bashkonte aftesite e intelektualeve, zgjuarsine e te zgjuarve dhe gjithe diturine e studenteve dhe nga ky bashkim te mundohen te gjithe se bashku per te gjetur dhe ndryshuar vetem nje gje ne sjelljen dhe etiken e sufinjeve dhe ta zevendesojne ate gje me nje gje me te mire, asnje menyre apo rruge per te bere nje gje te tille nuk do te mund te gjindej. Sepse te gjitha veprimet e tyre te jashtme dhe te brendshme, i kane mesuar nga drita e qoshit te ngrohte te Profesise. Dhe pertej drites se Profesise nuk ka asnje drite ne toke prej nga iluminimi mund te arrihet.”

Ne pergjithesi si do te mund te pershkruante njeri nje rruge siq eshte kjo? Pastertia – detyrimi I pare – eshte pastertia totale e zemres nga cdo gje qe nuk eshte Zot Me I Larti. Qelesi qe eshte analogjik tek fillimi I Faljes eshte zhytja e teresishme e zemres ne kujtimin e Zotit. Fundi eshte te jeshe plotesishte I humbur ne Zotin…

Arritja e vertetimeve te pakontestueshme e dergon njerin ne njohuri.
Perjetimi intime I te po asaje gjendje eshte nje perjetim I frutshem. Pranimi I favorshem i tije I bazuar ne te thena dhe perjetimin e te tjereve eshte besim. Keto jane pra gradat apo nivelet e njohurise – “Zoti u ngret ne grada juve te cilet besoni dhe ata te cileve u eshte dhene njohuri”

Perveq ketyre njerezve me shkalle te tilla te njohurise ka nje numer te njerezve injorant qe e refuzojne vete themelin e kesaj dhe cuditen nga fjalet e tilla. Ata degjojne dhe duke fshare, thone:

“E jashtzakonshme! Si guxojne keshtu!” Per njerez te tille Zoti Me I Larti ka thene:

“Dhe nga ata (pabesimtaret) jane ata qe ju degjojne, dhe mandej, kur te largohen nga ju, u thone atyre qe u eshte dhene njohuria: “Cka tha ky?’ Keta jane njerez qe Zoti ua ka mbyllur Zemrat dhe qe I ndjekin deshirat e tyre te kota” (47.16/23) – prandaj Zoti I bene ata te shurdher dhe ua verbon syte.

Selam

[abdurrahman_tir]

Ska dyshim se ka nga sufinje qe kane devijuar nga forma e jashtme e Islamit, por kur ju i perfshini te gjithe dicka nuk eshte ne rregull. Ne qofte se vetem ata qe percjellin mesimet e Ibn Tejmijes dhe AbdulVehabit jane mysliman atehere kurr mos thoni se jane mbi 1 miliarde myslimane ne bote por vetem nja 2 a 3 qinde mije.

Ska dyshim se per fat te keq ne ne myslimanizem jemi perhapur ne disa dege dhe se keto dege ndryshojne njera me tjetren ne baze te intepretimeve qe I behen Kuranit dhe Haditheve. Ska dyshim se Sufizmi eshte i devijuar ne disa ceshtje nga ajo cka mesojne perkrahesit e Ibn Tejmijes dhe AbdulUehabit, por nga kendveshtrimi I Sufizmit keta kane devijuar nga Islami duke e zvogluar ate ne nje status te nje kulti. Rezultati I mesimeve te Vehabisteve po shihet me gjakederdhjen ne Irak midis myslimaneve, duke mos kursyer gra, femije, e as hudhjen e bombave ne gjamia e tek xhenazet. Keta ane e mban botes I dhane Islamit paqesor nje imazh te perlyer me gjake.

Sufizmi nuk eshte nje fe qe me disa “copy paste” mund te studiohet dhe te kuptohet, por Sufizmi eshte nje menyre e jeteses qe duhet te perjetohet.

Per ate qe e kupton dhe e ka perjetuar, Sufizmi eshte grada me e larte e Islamit (Te nenshtruarit ndaj Zotit) qe eshte e bazuar ne Kuran dhe Sunnet. Islami eshte themeli I te gjithe njerezimit, sepse Te Nenshtruarit ndaj Zotit (Islami) eshte rrenja e te gjitha feve.

Ja seq thote dijetari I madhe mysliman Imam El-Gazaliu (Allahu qofte I kenaqur mire prej tije) ne autobiografine e tije “Shpetimi nga Gabimi” ne lidhje me Sufizmin.

“I shqyrtova motivet e mia dhe arrita gjer tek perfundimi se puna ime nuk ishte e nxitur nga nje deshire e cilter vetem per te kenaqur Zotin, por ne vend te saje isha i motivuar nga deshira, per te pasur nje pozite te larte dhe fame publike. E kuptova me plot bindje se qendroja buz nje bregu me rere te thermuar, buze nje rreziku te pashmangshem te zjarrit te ferrit, ne qofte se nuk do te ndryshoja menyren e jeteses sime

E dija se rruga e Sufinjeve permbledhe besimin intelektuale dhe veprimet ne praktike. Keto veprime marrin formen e pastrimit total te pengesave ne shpirte, per ti zhveshur karakteristikat themelore dhe veset e pamoralshme. Ne menyre qe zemra te arrije LIRINE nga cdo gje qe nuk eshte Zot.

Besimi intelektuale ishte i lehte, por u be e carte ne mua se cka e dallon Sufizmin ne veqanti nuk mund te kuptohet vetem duke e studiuar, por vetem me nje perjetim te drejtperdrejte, me ekstaze, dhe me nje transformime morale. Sufinjet nuk ishin njerez te fjaleve por te perjetimit. Nuk me kishte mbetur me shprese nga nje plage e ardhshme po te mos mund te arrija te jetoje nje jete me vetedije-Zoti, dhe te terhiqem nga deshirat e pafryta.

Vetem kaq do te them ne menyre qe te tjeret te ndihmohen. E kuptova ne menyre te sigurte se mbi te gjithe jane Sufinjte qe mbajne rrugen e Zotit. Jeta e tyre eshte jeta me e mire, metodat e tyre jane metodat me te shendosha, karakteri i tyre eshte karakteri me i pastert.

Ne fakt nese njeri do ti bashkonte aftesite e intelektualeve, zgjuarsine e te zgjuarve dhe gjithe diturine e studenteve dhe nga ky bashkim te mundohen te gjithe se bashku per te gjetur dhe ndryshuar vetem nje gje ne sjelljen dhe etiken e sufinjeve dhe ta zevendesojne ate gje me nje gje me te mire, asnje menyre apo rruge per te bere nje gje te tille nuk do te mund te gjindej. Sepse te gjitha veprimet e tyre te jashtme dhe te brendshme, i kane mesuar nga drita e qoshit te ngrohte te Profesise. Dhe pertej drites se Profesise nuk ka asnje drite ne toke prej nga iluminimi mund te arrihet.”

Ne pergjithesi si do te mund te pershkruante njeri nje rruge siq eshte kjo? Pastertia – detyrimi I pare – eshte pastertia totale e zemres nga cdo gje qe nuk eshte Zot Me I Larti. Qelesi qe eshte analogjik tek fillimi I Faljes eshte zhytja e teresishme e zemres ne kujtimin e Zotit. Fundi eshte te jeshe plotesishte I humbur ne Zotin…

Arritja e vertetimeve te pakontestueshme e dergon njerin ne njohuri.
Perjetimi intime I te po asaje gjendje eshte nje perjetim I frutshem. Pranimi I favorshem i tije I bazuar ne te thena dhe perjetimin e te tjereve eshte besim. Keto jane pra gradat apo nivelet e njohurise – “Zoti u ngret ne grada juve te cilet besoni dhe ata te cileve u eshte dhene njohuri”

Perveq ketyre njerezve me shkalle te tilla te njohurise ka nje numer te njerezve injorant qe e refuzojne vete themelin e kesaj dhe cuditen nga fjalet e tilla. Ata degjojne dhe duke fshare, thone:

“E jashtzakonshme! Si guxojne keshtu!” Per njerez te tille Zoti Me I Larti ka thene:

“Dhe nga ata (pabesimtaret) jane ata qe ju degjojne, dhe mandej, kur te largohen nga ju, u thone atyre qe u eshte dhene njohuria: “Cka tha ky?’ Keta jane njerez qe Zoti ua ka mbyllur Zemrat dhe qe I ndjekin deshirat e tyre te kota” (47.16/23) – prandaj Zoti I bene ata te shurdher dhe ua verbon syte.

Selam

lexoje postimin


Qëndrimi i Shejh Bin Bazit dhe bin Uthejminit lidhur me sulmet vetëvrasëse që po ndodhin nga disa të rinj muslimanë





Është pyetur shejh bin Bazi – rahimehullah: A lejohet që dikush (nga muslimanët) të mbushë vetveten e tij me mjete eksplozive , në mënyrë që t’i vrasë disa çifutë?



Përgjigje: Ajo që unë mendoj, gjë për të cilën kemi tërhequr vërejtjen shumë herë, është se nuk lejohet një veprim i tillë. Ajo është vetëvrasje, kurse Allahu thotë: “Dhe mos e vritni vetveten”. Po ashtu Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, thotë: “Kush e bën vetëvrasje, ai do të dënohet Ditën e Kijametit, me mjetin me të cilin ka bërë vetëvrasje”1. Nëse ekziston sot xhihad, atëherë ai që dëshiron të luftojë, le të luftojë bashkë me muslimanët tjerë, dhe në rast se vritet, atëherë ai ka arritur një gradë të lartë. Ndërsa, nëse ai vendos mjete eksplozive në trupin e tij, duke vrarë veten e tij dhe njerëzit përreth, ai ka gabuar dhe ka vepruar diç të ndaluar. Kurse, sa i përket asaj që veprojnë rinia palestineze (me ndërmarrjen e sulmeve vetëvrasëse), ajo është gabim. Ata kanë obligim që të thërrasin në islam, t’ua mësojnë njerëzve fenë e tyre dhe t’i këshillojnë ata, mirëpo jo edhe të ndërmarrin ndonjë veprim të tillë vetëvrasës”2.



--------------------------------------------------------------------------------
1.Tra. Muslimi, Buhariu, ibnu Hib-bani, Darimiu, Shafiu, ebu Davudi dhe Nesaiu.
2. Marrë nga audio-kaseta “Deklaratat e dijetarëve rreth xhihadit”, Rijad.

--------------------------------------------------------------------------------

***

Në komentimin e tregimit të djaloshit (gulamit), shejh Ibn Uthejmini thotë:

”Njeriut i lejohet që ta flijojë vetveten, nëse me një veprim të tillë kanë dobi muslimanët. Dihet se ai djalosh e ka urdhëruar mbretin që ta vrasë atë, duke përfituar një gjë të rëndësishme për të gjithë, si dhe duke e flijuar vetveten”.



Thotë shejhul-islam (Ibnu Tejmije):”Ajo që ka vepruar djaloshi, është xhihad në rrugën e Allahut. Me atë rast, kanë besuar një popull i tërë. Kurse ai, djaloshi, s’ka humbur asgjë, ai ka vdekur, dhe vdekja, sot apo nesër, pa tjetër do ta zinte”.



Ndërsa, ajo që sot veprojnë disa njerëz, ajo është vetëvrasje. I tilli mbush vetveten me mjete eksplozive dhe futet në mesin e njerëzve dhe e hedh në erë vetveten me të tjerët. Një gjë e tillë është vetëvrasje. Allahu na ruajt. Ai që bën vetëvrasje, ai është në zjarr të xhehenemit përgjithmonë, siç ka treguar Pejgamberi (sal-lallahu alejhi ve sel-lem). Dallimi në mes të veprimit të djaloshit dhe këtyre që sot bëjnë vetëvrasje, është se i dyti me vetëvrasje nuk i ka sjellë dobi islamit, edhe pse ai ka vrarë dhjetë, njëqind apo dyqind persona, ndërsa, me atë veprim, njerëzit nuk e pranojnë islamin (për dallim nga rasti i djaloshit). Po ashtu, nga ky veprim, ka mundësi që armiqësia e armikut të shtohet edhe më shumë dhe të merren masa edhe më të rrepta kundër muslimanëve. Raste të tilla ndodhin sot me palestinezët, të cilët bëjnë vetëvrasje dhe mbysin gjashtë apo shtatë çifutë, kurse atë e paguajnë me gjashtëdhjetë (muslimanë) apo më shumë. Me këtë veprim, as nuk i është sjellë dobi muslimanëve e as s’kanë patur dobi ata që kanë kryer aktin e vetëvrasjes. Prandaj, duke pasur këtë parasysh (atë që e cekëm më lart, se nuk lejohet një gjë e tillë), themi se një veprim i tillë është vetëvrasje padrejtësisht, vetëvrasje e cila është shkak i hyrjes në zjarr. Allahu na ruajt. Po ashtu themi se ai që vepron ashtu, nuk është shehid. Mirëpo, nëse dikush vepron ashtu, duke menduar se ajo vepër është e lejuar, atëherë ne shpresojmë që i tilli të shpëtojë nga dënimi, ndërsa shpërblimin e shehidit nuk e arrin dot, ngase i tilli nuk e ka ndjekur rrugën e shehidit. Mirëpo, themi se kush bën ixhtihad dhe gabon, ai ka një shpërblim.




Pyetje: Cili është qëndrimi islamit, në lidhje me atë njeri i cili mbush vetveten me mjete eksplozive dhe futet në mesin e disa kafirave (jobesimtarëve) dhe shpërthen vetveten aty. Po ashtu, a mund që një vepër e tillë të mbështet me rastin e djaloshit (gulamit)?



Përgjigje: Ai i cili vendos mjete eksplozive, futet në mesin e një grupi kafirash dhe kryen aktin e vetëvrasjes, i tilli do të dënohet në xhehenem përgjithmonë, siç ka treguar Pejgamberi (sal-lallahu alejhi ve sel-lem) në lidhje me atë që bën vetëvrasje, se ai do të dënohet me mjetin të cilin e ka përdorë me rastin e vetëvrasjes. Është për t’u habitur me këta, të cilët kryejnë akte të vetëvrasjes, se lexojnë fjalët e Allahut:”Dhe mos e vritni vetveten”, kurse ata, prapëseprapë, veprojnë ashtu!



A arrijnë diçka me këtë veprim? A triumfojnë kundër armikut, apo armiku tërbohet edhe më shumë kundër tyre, siç është rasti tani, me shtetin e çifut?!



Mirëpo, ai i cili vepron në këtë mënyrë, duke menduar se ajo është vepër e cila e afron tek Allahu, dhe tërë këtë e vepron duke qenë i paditur (mbi dispozitat islame lidhur me këtë çështje), për të tillin shpresojmë që mos ta dënojë Allahu. Kurse, sa i përket argumentimit me tregimin e djaloshit, ata nuk kanë kurrfarë argumenti, ngase, në rastin e djaloshit, njerëzit kanë hyrë në islam. Dihet se kur mbreti e mori shtizën për ta vrarë djaloshin, dhe tha:”Bismil-lahi rabbilgulam (Në emër të Allahut, Zotit të djaloshit)”, të gjithë njerëzit thanë:”Zoti ynë është Zoti i djaloshit”. Me këtë rast, i tërë populli hyri në islam. Prandaj, sikur të ndodhte një gjë e tillë, ashtu siç tregohet në rastin e djaloshit, do të thoshim se argumentimi me tregimin e djaloshit do të ishte real. Mirëpo, dihet se aktet e vetëvrasjes, me mjete shpërthyese, dhe vrasja e dhjetë apo njëqind kafirave, nuk rezulton me asgjë tjetër, përveç me shtim të armiqësisë së armikut”.




Pyetje: Disa vendosin mjete shpërthyese, në veturat e tyre, dhe ashtu futen në mesin e armikut, duke i shkaktuar dëme atij, mirëpo ata e dinë fare mirë se në atë aksion pa tjetër do të vdesin. Po ashtu, tërë këtë vepër e kryejnë në emër të xhihadit. Cili është mendimi juaj lidhur me këtë?



Përgjigje: Ai i cili vepron ashtu, ai ka bërë vetëvrasje dhe si i tillë do të dënohet në xhehenem. Ndërsa, sa i përket atij që vepron ashtu, duke mos e ditur vendimin islam lidhur me këtë vepër, për të tillin shpresoj në Allahun që ta falë, ngase ai e ka kryer atë vepër duke qenë i bindur se ajo vepër është vepër e mirë, e cila e afron atë tek Allahu. Mirëpo, nuk mendoj se ai arsyetohet, kur kemi parasysh se, në ditët e sotme, këto lloj aksionesh janë të shpeshta, andaj ka qenë dashur që, para se të marrë vendimin për të vepruar një gjë të tillë, të pyes se a lejohet apo jo, në mënyrë që t’i bëhet atij e qartë se ajo nuk lejohet3. Është për t’u habitur me këta njerëz se si e vrasin vetveten e tyre, kurse Allahu thotë:”Dhe mos e vritni vetveten. Me të vërtetë, Allahu për ju është i Mëshirshëm”, ndërsa ata nuk kanë për qëllim asgjë tjetër, përveç hakmarrjes ndaj armikut, pa marrë parasysh se si e kryejnë atë. E lus Allahun që të na japë dituri rreth fesë së Tij, dhe të na furnizojë me vepra, me të cilat Ai është i kënaqur.4,5



--------------------------------------------------------------------------------
3. Ndodh që i mjeri ta ketë pyetur ndonjërin, i cili jep përgjigje se “lejohet një vepër e tillë”, dhe ashtu, me atë fetva, ka kryer atë vepër. Allahu na ruajt! Ai e ka patur obligim që t’i pyes dijetarët e mëdhenj dhe eminentë islamikë të kohës, siç janë Bin Bazi, Albani, Ibn Uthejmini, Mukbili – Allahu i mëshiroftë -, Rebiu, Abbadi, Fevzani, AbdulAziz Al Shejh, Ahmed Jahja en-Nexhmij, Luhejdani, Gudejani, e assesi të marrë përgjigje prej pasuesve symbyllur të Bin Ladenit dhe atyre që shkojnë hapave të tij. Andaj, hapni sytë, vëllezër të dashur, e shikoni se prej kujt po e merrni fenë tuaj (Përkthyesi).
4. “Mexhel-letud-da’veh” nr.1598.
5. Shkëputur nga libri “Fetaval-eimmeh fin-nevazizlil-mudlehimmeh”, nga Muhammed bin Husejn El-Kahtani, botuar në vitin 2003 (1424h), në Rijad.

--------------------------------------------------------------------------------



Përktheu: Ebu Muadh el-Ensari
Medine







O vëllezër, në shpjegimin e gjendjes së Sufive, qëllimi ynë nuk është të shfrenohemi në përmendjen e gabimeve të tyre, e as t’i përqeshim ata. Më tepër kjo bëhet për të paralajmëruar çdo musliman që të mos bjerë viktimë e pavërtetësive dhe të mos jetë pre e mashtrimeve dhe hileve të tyre.


Në të vërtetë, dijetarët tanë të kaluar dhe ata të tanishëm kanë shkruar libra në përgjigjje ndaj lajthitjes së Sufizmit. Nga këto është libri, "Telbisë Iblisë" i el-Hafidh ibn el-Xheuziut, i cili ka vdekur në vitin 597H. Ai ka bërë një pjesë të madhe të punës, me mbi treqind faqe të veçanta si kundërpërgjigje ndaj ideve të Sufive, besimit të tyre, praktikave të tyre, veshjeve, lejimit të tyre të instrumenteve muzikore, vallëzimit dhe këndimit, dhe kënaqësinë e tyre në shoqërinë e rinisë, të djemëve të rinj e kështu me radhë. Veçanërisht vëmendje e madhe i është kushtuar kundërpërgjigjes së tyre dhe në të vërtetë i sfidon ata me shejhul-Islam Ibn Tejmijen rahimehullah. Për këtë shkak, ai pati vuajtje të mëdha nga duart e tyre dhe u burgos derisa vdiq, rahimehullah. Po ashtu dijetari Burhanud-dinë el-Beka’i, i cili ka vdekur në vitin 885H ka shkruar libra si kundërpërgjigje ndaj Sufive, e ato janë:


(1) Tenbihul-Gabi ila Tekir lbn 'Arabi (Një paralajmërim për atë që është në padijeni ndaj mosbesimit të Ibn Arabiut)


(2) Tehdhirul-‘Ibad min Ehlil-‘Inad bi Bid'atil-Ittihad (Paralajmërim ndaj adhuruesve nga populli kokëfortë kundër risisë së thënies se çdo gjë në ekzistencë është All-llah).


Që të dy këto libra janë botuar së bashku në një vëllim të vetëm, bashkë me kontrollimin (shqyrtimin) e shejh Abdurr-Rrahman el-Vekil rahimehullah dhe e ka titulluar: "Mesra’is-Sufije" (Goditja shkatërrimtare ndaj Sufizmit). Në këto libra, el-Beka’i transmeton thëniet e dijetarëve që i shpallën Ibn ‘Arabiun dhe Ibnul-Faridin pabesimtarë, dhe ai citon thëniet dhe poemat e tyre, në bazë të së cilave ata i shpallën mosbesimtarë. O vëllezër, dijetari Burhanud-dinë el-Beka’i ka thënë, duke shpjeguar besimet (dogmat) e Ibn ‘Arabiut në fillim të librit të tij Tenbibul-Gabi: "Së pari duhet të dihet se kjo ligjeratë (ajo e Ibn Arabiut) bën fjalë rreth unitetit të pakufishëm të tërë ekzistencës, se nuk ka asgjë përveç kësaj bote dhe se Perëndia është një tërësi e përzier, e cila nuk ekziston, përveç se brenda pjesëve të saj."


Pastaj dëgjo thënien e Ibn ‘Arabiut lidhur me kuptimin e emrit të All-llahut të Lartësuar, el-Alijj (më i Larti). Ai thotë: "Nga emrat e Tij të përsosur është "Më i Larti." Mbi kë? Nuk ka asgjë tjetër pos Tij... kështu që Lartësia e Tij është në lidhje me Të dhe në lidhje me ekzistencën Ai është mu thelbi i atyre gjërave të cilat janë në ekzistencë." Derisa ai thotë: "Kështu që Ai është ajo që është e dukshme dhe ajo që është e fshehur kur Ai është i dukshëm. Atëherë nuk ka kush ta shohë Atë përpos Vetë Atij. Pastaj asgjë nuk i fshihet Atij, meqë ai është shfaqje e Vetvetes, i fshehur nga ai, dhe ai quhet Ebu Se’id el-Haraz. Dhe në të njëjtën mënyrë në lidhje me emrat e gjërave të tjera të reja." [el-Beka'i e citon këtë (f. 63-64) dhe kjo i atribuohet el-Fusus-it të Ibn Arabiut nga el-Uekil]


Kështu që nga këndvështrimi i Ibn Arabiut çdo gjë është All-llah dhe ai haptas deklaron se All-llahu është Ebu Se’id el-Haraz. Ebu Seid el-Karraz ishte një Sufi nga Bagdadi, i cili ka vdekur në vitin 277H. O vëllezër, a nuk është kjo thënie më e keqe se ajo e të krishterëve për All-llahun? I Lartë është All-llahu dhe larg saj.


Imam Zejnud-dinë el-Iraki thotë në kundërpërgjigjen e tij kur dikush e pyeti atë për Ibn Arabiun: "Sa për thënien e tij se Ai është çkado që është e dukshme dhe çkado që është e fshehtë, kjo është një thënie helmuese e unitetit të pakufizuar dhe se të gjitha krijesat në ekzistencë janë Ai. Fakti që kjo është çfarë ai ka menduar tregohet nga ajo që ai haptas e deklaron pas kësaj, që Ai është i quajturi Ebu Se’id el-Karaz dhe shumë emra të tjerë të gjërave të reja. Pra ai që e thotë këtë dhe e beson këtë është pabesimtar me konsesus të dijetarëve. (Libri i el-Beka'it, f.66)

[Gostivari_usa]

Shijat nuk jan musliman dhe pikë, ky eshte mendim i shumices derrmuese te dijetareve. Mund ta ket gabim 1, 2 ,3 dijetare , mirpo smund ta ken gabim shumica e dijatareve.

Cilet dijetar ?!! Ata me baterija, per keto dijetar e ke fjalen ?!!
A me tregon ti mua celyy , pasi je ekspert i kesaj ceshtjeje kush eshte musliman?!!
Cfar kushtesh duhet te plotesoj njeri qe te jete musliman ?!!

Sinqerisht,
GV_USA

[abdurrahman_tir]

Cilet dijetar ?!! Ata me baterija, per keto dijetar e ke fjalen ?!!
A me tregon ti mua celyy , pasi je ekspert i kesaj ceshtjeje kush eshte musliman?!!
Cfar kushtesh duhet te plotesoj njeri qe te jete musliman ?!!

Sinqerisht,
GV_USA

mesazhi juaj u be shkas qe te hap nje tem ne lidhje me çeshtjet e tekfirit(te perjashtuarit nga feja) pasi ka dallime midis individit dhe ideologjise.
per me teper lexoni ketu:

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=105120

[celyy]

Cilet dijetar ?!! Ata me baterija, per keto dijetar e ke fjalen ?!!
A me tregon ti mua celyy , pasi je ekspert i kesaj ceshtjeje kush eshte musliman?!!
Cfar kushtesh duhet te plotesoj njeri qe te jete musliman ?!!

Sinqerisht,
GV_USA

Te besosh Zotin nje , ti besosh gjith pejgamberet ,ti lutesh vetem Zotit dhe askujt tjeter, te mos kundershtosh fjalet e Zotit, te mos fyesh ata qe Zoti i lavderoi ne Kuran, te mos shpifesh kunder atyre qe Zoti i shfajsoi ne Kuran, me ni fjal te mos kundershtosh as edhe nje shkronj te Kuranit.

Gostivar po pse i mbron kaq shum, kta te flliqur knaqen me vra ni sunit. Pastaj dijetaret kur japin fetva bazohen ne Kuran dhe sunnet, nuk i japin fetvat naper hava.

[celyy]

Edhe diqka desha te shtoj.

Kush jan kta qe kontestojn pejgamberllekun e Muhammedit a.s ? A din ti qfar do te thot kjo ?
E din ti Gostivar se kta thojn qe pejgamberlleku i erdhi gabimisht Muhammedit a.s ?, e shum e shum tjera, po kta kejt te fshim nkryje jon.

[Gostivari_usa]

Edhe diqka desha te shtoj.

Kush jan kta qe kontestojn pejgamberllekun e Muhammedit a.s ? A din ti qfar do te thot kjo ?
E din ti Gostivar se kta thojn qe pejgamberlleku i erdhi gabimisht Muhammedit a.s ?, e shum e shum tjera, po kta kejt te fshim nkryje jon.

Me sjell fakte qe shijat thuajne se prejgamberlleku i paska ardhur a.s. Muhamedit gabimisht!!!
Mos me bo propagande vahabiste ketu, me sjell fakte!
Se kete qe e ke thene ketu eshte genjshter e kulluar , genjeshter e pastert me qellim te etiketimit te tyre dhe perhapje se percarjes midis muslimaneve!

Sa i perket atij postimit tend te me parshem ku sqaroje se cilat vepra te bejne musliman, pa ma thuaj nje nga ato vepra te ciles muslimanet shia nuk i permbahen, thuaje nje!
Edhe dicka te shtoj , kur dijetaret bazoheshin ne Kuran dhe ne sunetin e vertete te profeti, muslimanet sundonin gjysmen e botes, sot sic duket se me shum bazohen tek interesat e veta dhe te pushtetareve te tyre.

Me Respekt
GV_USA