Partite Dhe Sektet

[abdurrahman_tir]

Dy rrugët dhe dy metodologjitë – Njëra që çon në parajsë dhe tjetra në Shtëpinë e Vuajtjes
Shkëputur nga një shtjellim lidhur me ngjarjet e viteve të fundit në skenën e da'ues i titulluar "Përgjigje ndaj Dyshimeve të Kutbive në Lidhje me Atribuimin ndaj Sunetit dhe Selefizmit"





Është me rëndësi që t'ju shpjegojmë një dobi me rëndësi, me anë të së cilës selefitë e vërtetë do të dallohen nga pohuesit e rrejshëm të Sunetit dhe selefizmit, dhe kjo është:



Reflekto me kujdes, o Suni, në atë çfarë është përmendur dhe ki vëmendjen se çkado që kemi diskutuar dhe për çka kemi shfaqur interesim janë çështje të metodologjisë, dmth parime të fesë. Dhe janë pikërisht këto parime dhe çështje në të cilat jemi kundërshtuar. Bazuar në këto çështje kemi shfaqur besnikëri dhe jemi distancuar, dhe për këtë shkak na janë mësyer vëllezërit e shejtanit1 dhe ushtritë e tij ndër huliganët poterexhi dhe ata si këta, dhe ata si këta, dhe ata si këta prapë. Kështu, ne kërkuam pikëpamjet dhe gjykimet e dijetarëve tanë dhe morëm e përvetësuam sqarimet e tyre, dhe e morëm këtë për medhheb tonin dhe si rrugë për ta ndjekur. Këto çështje përfshijnë:



1. Çështjen e Teuhidit dhe natyrën e risuar të "Teuhid ul-Hakimije."2
2. Metodologjinë e përgënjeshtrimit të bidatçinjëve dhe çështjen e parimit të shpikur të el-Muwazanes3
3. Çështjet e tekfirit dhe el-Hakimije në përgjithësi
4. Mënyrën e bindjes ndaj pushtetarëve tiranë dhe mëkatarë
5. Kuptimin e saktë të Fikh ul-Uaki'4
6. Metodologjinë e pejgamberëve në thirrjen për tek Allahu
7. Çështjet e trajtimit të bidatçinjëve dhe librave të bidatçinjëve
8. Herezitë e Sejjid Kutbit dhe librave të tij
9. Çështjet e shumëllojshmërisë së grupeve dhe partive
10. Çështjen e respektimit të dijetarëve të mëdhenj dhe mosofendimi i tyre, si dhe ulja e vlerave të tyre para rinisë dhe njerëzve të thjeshtë
11. Çështjen e Arabisë Saudite dhe se a gjykon ky shtet me sheriat apo jo5



--------------------------------------------------------------------------------
1. Imam Ibn Baz qe pyetur, "Në lidhje me Xhema'tul-Xhihad dhe bashkëpunimin me ta?" Ai u përgjigj, "… me ta s'bën të bashkëpunohet e as nuk bën t'u jepet selam. Madje, ata duhet bojkotuar dhe duhet paralajmëruar njerëzit kundër të keqes së tyre. Meqë ata janë një fitne dhe janë të dëmshëm për muslimanët, dhe ata janë vëllezërit e Shejtanit! [Nga kaseta nr.11, e incizuar në muajin Dhul-Hixheh 1408 [1987] në et-Teuijetul'-Islamije]

Dhe ishte mu ky fraksion që na mësyu, dhe ky fraksion bashkoheshin me të ngjashmit si el-Hauali dhe el-Oude, dhe siç do të shohim më vonë, ju mund të vlerësoni nga ndjekësit dhe shoqëruesit e tij se në çfarë menhexhi është personi.

2. Ka thënë shejh Ibn Uthejmin, "Kushdo që pohon se ka kategori të katërt të Teuhidit me titullin 'Teuhid el-Hakimije,' ai duhet të konsiderohet bidatçi [mubtedi]. Pra, kjo është një kategorizim i risuar që vjen nga personi i paditur, i cili s'kupton gjë nga çështjet e akides dhe fesë." [el-Muslimun nr.639, 25 Dhul-Hixheh, 1417, që korrespondon me të Premten, 2 Maj, 1997].

3. http://www.mburoja.net/Bidat/Muwazeneh.html

4. http://www.mburoja.net/Menhexh/Polit...ikhulVaki.html

5. Shejh Salih el-Feuzan qe pyetur, "Çka e këshilloni atë që thotë se ky shtet zhvillon luftë kundër fesë dhe shtyp thirrësit?"

Përgjigje:"Shteti Saudit që prej kur ka zënë fill gjithmonë e ka ndihmuar fenë dhe ndjekësit e saj. Dhe ky shtet s'është themeluar, përveç në këtë bazë. Dhe çfarëdo që bën për momentin në harxhimin e të mirave materiale për të mbështetur muslimanët në çdo vend, duke ngre qendra dhe xhami, duke dërguar thirrës [në vendet tjera], duke botuar libra – në ballë të së cilave është Kur'ani – duke hapur qendra mësimi dhe fakultete diturie, dhe gjykon me sheriatin Islamik [Tehkimuha lish-Sheri'at il-Islamije], dhe po ashtu duke vendosur nje organ të veçantë për urdhërimin në të mirë ndalimin nga e keqja në çdo qytet – atëherë e gjithë kjo është dëshmi e qartë për ndihmën e tij [shtetit] ndaj Islamit dhe ndjekësve të tij. Dhe kjo është gjemb [shexhijjun: lit. shqetësim, ankth] në fytat e njerëzve të hipokrizisë [ehl un-nifak] dhe njerëzve të së keqes dhe përçarjes. Dhe Allahu është ndihmues i fesë së Tij edhe nëse paganët dhe partiakët e anshëm mund ta urrejnë këtë.

Dhe nuk themi se ky shtet është i përsosur në çdo aspekt dhe se nuk ka gabime. Gabimet ndodhin tek çdokush dhe ne lusim Allahun që ta ndihmojë këtë shtet në përmirësimin e gabimeve. Por, sikur personi [që bën një pohim të këtillë] të shikonte në vetveten, ai do të gjente gabime që do ta parandalonin gjuhën e tij nga të folurit rreth tjerëve dhe do të turpërohej t'i shikojë të tjerët." [el-Axhuibeh el-Mufide, f.117]

Në kontrast me këtë, dëgjo fjalët e përçarësve, atyre që janë ndarë nga xhemati: Ka thënë Sefer el-Hauali, "Përsa i përket gjykimit me sheriat – këtij pohimi të lashtë – atëherë e vërteta është se në pikëpamjen tonë asgjë s'ka mbetur nga Sheriati, përveç asaj në çka thërrasin njerëzit e zotit të bërë nga njeriu [Tagut], "Çështjet Personale," dhe diçka nga ligjet e Hududit, synimi i të cilave është përforcimi i sigurisë." [Ua'd Kisinxher, f.137]

Ka thënë Selman el-Oude, "Flamujt që janë ngritur në tërë botën Islamike sot, janë flamuj laikë [jofetarë]." [Kaseta: Ja LeXherrahat el-Muslimin.] Ai po ashtu qe pyetur, siç qëndron në kasetën "Limadha Jukhafuna min el-Islam": "Struktura e ligjit në Libi s'është e panjohur për ju dhe atë çka ai përmban për luftimin kundër Islamit dhe muslimanëve. Çka është e detyrueshme për muslimanët atje? A duhet të ikin ata me fenë e tyre? Ai u përgjigj, "Këtë duhet bërë në çdo vend!!!"

--------------------------------------------------------------------------------

Pra në tërë këtë – e edhe më shumë – ne [selefitë] jemi përkrahur dhe ndihmuar dhe na është dhënë sukses, uel-hamdulilah. Madje, thirrja jonë s'ka qenë e bazuar në personalitete, por në të vërtetën për të cilën ata [dijetarët] ngrenin zërin dhe për konceptin e Sunetit dhe Selefizmit që ata e mbronin dhe ndihmonin – duke ndjekur rrugën e trasuar nga paraardhësit e devotshëm. Ishte në lidhje më këtë çështje që Imam el-Albani akuzoi aktivistët kundërshtues me fjalët e tij të mirënjohura "Hauarixhët e Epokës."6



--------------------------------------------------------------------------------
6. Kur ai u pyet lidhur me librin Dhahirat ul-Irxha, tha, "Tash më duhet të them në lidhje me këtë xhemat, të cilët janë shfaqur në kohën e sotshme dhe të cilët kanë kundërshtuar selefin, them këtu, në pajtim me thënien e el-Hafidh edh-Dhehebi: Ata e kanë kundërshtuar Selefin në shumë çështje të menhexhit, dhe është me vend që t'i quaj ata Hauarixhë të epokës. Kjo i përngjan paraqitjes së tyre në kohën e sotshme – ku ne i lexojmë thëniet e tyre – nga që në të vërtetë, fjalët e tyre marrin drejtimin dhe synimin si të Haurixhëve në bërjen e tekfirit të atij që bën mëkate të mëdha. Dhe ndoshta duhet të them, kjo është ose për shkak të paditurisë nga ana e tyre, ose për shkak të një komploti të sajuar!!" [Kaseta: Harixhije Asrije 17 Dhul-Hixheh, 1417H]
--------------------------------------------------------------------------------



Tash përqendroni vëmendjen në Kutbitë. Si i shihnin çështjet ata?



Së pari, mentorët dhe udhëheqësit e tyre ishin ata që kundërshtonin të gjitha çështjet e numëruara më lart, iu shmangën atyre dhe risuan lidhur me to. Dhe, ata ofenduan dhe mallkuan dijetarët tanë, përfshirë këtu edhe shejh Ibn Uthejminin, dhe i përqeshën e i tallën ata, për shkak se ata nuk pajtoheshin me qëndrimet e tyre.



Së dyti, kurdoqoftë që ata ofruan dëshmi kundër nesh [selefive], ajo ishte e lidhur me lavdërimin e këtij apo atij dijetari për ndonjërin nga mentorët apo udhëheqësit e tyre. Për shembull, ata sollën thënien e vjetër të shejh Albanit, ku ai lavdëron disa shkrime të Sejjid Kutbit - para se t'i bëhej e qartë e vërteta shejh Albanit lidhur me "injorancën dhe devijimin" e Sejjid Kutbit nga Islami, pasi lexoi librin e shejh Rebi bin Hadi, posaçërisht "el-Auasim Mima fi Kutub Sejjid Kutb minel-Kauasim."7



--------------------------------------------------------------------------------
7. Muhadithi dhe Imami, el-Albani – rahimehullah – ka thënë, duke komentuar librin 'el-Auasim mima fi Kutub Sejjid Kutub min el-Kauasim' të shejh Rebi bin Hadi, "Çdo gjë me çka ke përgënjeshtruar Sejjid Kutbin është e vërtetë [hakk] dhe është me vend. Dhe nga ky përgënjeshtrim do t'i bëhet e qartë çdokujt që lexon ndonjë gjë nga "Trashëgimia Islame," se Sejjid Kutb s'ka pasur dituri mbi Usul [bazat] apo Furu [çështjet anësore] të Islamit. Kështu që Allahu të shpërbleftë me shpërblimin më të mirë, o vëlla Rebi, për përmbushjen e këtij detyrimi të shpjegimit dhe zbulimin e injorancës dhe devijimit të tij nga Islami." Marrë nga një kopje dorëshkrimi të Imam Albanit, e cila gjindet në librin 'Bera'eh Ulema el-Ummeh min Tezkije Ehl ul-Bidat uel Mudhemmeh," një përgënjeshtrim kundër mbrojtësve të Sejjid Kutbit. Kjo thënie është shkruar në pjesën e hershme të 1999, para vdekjes së shejhut, Allahu pastë mëshirë ndaj tij.

--------------------------------------------------------------------------------

Po ashtu ata sollën thënien e vjetër të shejh Albanit që mbron Seferin dhe Selmanin [para se këta të burgoseshin], ku ai i lavdëron të dy këta. Mirëpo, pas 1417H, kur ai pat lexuar librin [Dhahirat ul-Irxha] të cilin më pas e quajti "skajshmëri në të keqen," ai ndryshoi qëndrimin e tij dhe i quajti ata "Hauarixhë të Epokës" dhe e përshkroi menhexhin e tyre si "Ihuani," dhe pranoi që "vëllezërit tanë në Medine dinin më shumë se ne rreth tyre" dhe kërkoi shpëtim nga e keqja në të cilën ishin ata, "e keqja e injorancës, devijimit dhe llumit," siç e quajti ai. Referoju kasetave "Harixhije Asrije" dhe po ashtu "Fitnet ul-Asr" të Imam shejh Albanit, ku vihet në pah gjendja e tyre.



Njëlloj, ata sollën shkrimet e Bekr Ebu Zejdit kundër shejh Rebi bin Hadi në orvatjen e tyre për të diskredituar përgënjeshtrimet kundër Sejjid Kutbit, përkundër faktit që Bekr Ebu Zejd mohoi shkrimet e veta [thjesht nja katër faqe] dhe e mallkoi atë që i shpërndan ato, siç na ka mbërri nëpërmjet autoriteteve të besueshme, përfshirë shejh Rebi bin Hadi, i cili është i besueshëm [thikah] tek të gjithë dijetarët, madje Ibn Ma'ini i epokës sonë. E lëre më faktin që ata më të mëdhenj [në statut] se Bekr Ebu Zejd i kanë lavdëruar dhe rekomanduar përpjekjet dhe punimet e shejh Rebi bin Hadi përsa i përket kësaj.



Njëlloj, ata përhapën dhe reklamuan fetuatë [gjykimet] shumë të vjetra dhe të shfuqizuara të dijetarëve mbi bashkëpunimin me grupet dhe partitë e hizbijes dhe devijimit, siç janë Ihuan ul-Muslimin dhe xhemat et-Teblig – tërë këtë me qëllim për të arsyetuar metodologjinë Benauite që Abdur-Rahman Abdul-Halik orvatej ta fuste në radhët e selefive. Këto thënie të dijetarëve tanë qenë bërë para se t'u ishte bërë i qartë realitetit i këtyre grupeve.8



--------------------------------------------------------------------------------
8. Dobi: Tërmeti kataklizmik në Abdur-Rahman Abdul-Halik: Ihuanët dhe Tebligët janë ndër shtatëdhjetë e dy grupet [!!]:

Ajo që rrënoi parimet e ndryshuara të Abdur-Rahman Abdul-Halik, orvatjet e tij për mashtrim dhe hile kundër bijve të Ehl us-Sunet dhe menhexhit selefi, dhe lojrat diplomatike të tij me dijetarët e mëdhenj të Umetit është si vijon:

Imami bujar, Ibn Baz qe pyetur, "Allahu të dhashtë të mira. Hadithi i pejgamberit [salallahu alejhi ue selam] në lidhje me ndarjen e Umetit, "Umeti im së shpejti do të ndahet në shtatëdhjetë e tre grupe…", pra a është xhemat et-Teblig me aktet e shirkut dhe bidatit që gjinden tek ta, dhe njëlloj Ihuan ul-Muslimin më atë që kanë nga partishmëria, ndarja e radhëve, përdorimi i forcës kundër Wullat el-Umur, dhe mosbindjen [ndaj sunduesve], pra, a hyjnë këto dy grupe [në grupet e përmendura në hadith]?

Ai u përgjigj, "Ata hyjnë në shtatëdhjetë e dy grupet. Kushdo që kundërshton akiden e Ehl us-Sunetit hyn në shtatëdhjetë e dy grupet. Qëllimi pas kësaj thënieje, "Umeti im…," është Umeti që i është përgjigjur thirrjes së tij [Umet el-Ixhabe], domethënë ata që i janë përgjigjur thirrjes së tij dhe e kanë bërë të qartë ndjekjen e tij, dhe ata janë shtatëdhjetë e tre grupe. Përsa i përket shtatëdhjetë e dy grupeve, midis tyre është mosbesimtari, mëkatari dhe bidatçiu; ata janë në lloje të ndryshme."

Pyetësi më pas tha, "Do të thotë që këto dy grupe [Ihuanët dhe Tebligët] përfshihen përbrenda këtyre shtatëdhjetë e dy grupeve? Shejhu u përgjigj, "Po, nga shtatëdhjetë e dy grupet. Dhe kështu qëndron puna edhe me Murxhiat dhe të tjerët. Murxhiat dhe Hauarixhët, disa dijetarë i konsiderojnë mosbesimtarë, mirëpo, ata në të vërtetë janë nga përgjithësia e shtatëdhjetë e dy grupeve." Fundi i fjalëve të shejhut. Kjo ekziston në mësimet e shejhut mbi "Sherhu ul-Munteka," e incizuar në kasetë në Ta'if në vitin 1418H.

--------------------------------------------------------------------------------

Njëlloj, ata sollën lavdërimin e shejh Ibn Bazit për një nga librat e Abdur-Rahman Abdul-Halik.



Njëlloj, ata sollën një lavdërim të vjetër të shejh Ibn Baz për Sefer el-Haualin, para se ai dhe bashkëmendimtarët e tij të ishin burgosur.



Njëlloj, ata sollën mbrojtjen e shejh Ibn Xhibrinit për Sejjid Kutbin.



Ne mund të vazhdojmë edhe më tej [më shembuj të këtillë]…



Thelbi i kësaj është se, përsa i përket çështjeve që përvijuam më lart, të gjitha nga të cilat janë çështje të menhexhit selefi, koncepte të Sunetit dhe Selefizmit, çfarë sollën ata [hizbijunët] si dëshmi apo si shembull nga selefi, apo nga dijetarët selefij të sotshëm? Asgjë.



Madje, çështjet e vetme që mund t'i sillnin shpirtrat e tyre të falimentuar dhe intelektet e tyre ishin çështjet si në vijim:



Shejh Ibn Baz ka lavdëruar librin e Abdur-Rahman Abdul-Halik, 'es-Sirat,' në të cilin përmendet "Teuhid el-Hukm," – dhe ai nuk e ka kritikuar – andaj kjo justifikon bidatin e Teuhid ul-Hakimije për të cilin në flisnim!!!



Apo:



Shejh Albani ka lavdëruar disa shprehje të përdorura nga Sejjid Kutb, andaj kjo tash justifikon tekfirizmin e tij, Bolshevizmin, thirrjen për revolucion të tipit Marksist, rrugën e Hauarixhëve, Rafidhizmin, Xhehmizmin, Racionalizmin dhe të tjera fatkeqësi të mëdha, herezi dhe bidate të Sejjid Kutbit, për të cilat ai duhet të mbrohet dhe të tregohet besnikëri ndaj tij!!!



Apo:



Shejh Rebi bin Hadi e lavdëron qeverinë Saudite, andaj kjo tregon në besnikërinë e tij ndaj tyre dhe të qenit e tij i paguar [nga qeveria] dhe si pasojë, ai është spiun e armik i rigjallërimit [sehue] dhe i da'uetit, kurse përgënjeshtrimi i tij kundër Sejjid Kutbit dhe Kutbive është diçka me anë të së cilës shteti Saudit justifikohet dhe përjetësohet!!!



Ata veçse shfaqin mashtrimin e jashtëm të jetës së kësaj bote dhe koncepteve të Sunetit dhe Selefizmit, dhe realiteteve të zhveshura të jetës së përtejme ndaj të cilave ata janë të shkujdesur… Çështjet për ta janë të ndërtuara rreth personaliteteve, mu ajo gjë kundër së cilës ka paralajmëruar shejh Ibn Uthejmini, në çka e kanë cituar kundërshtarët tanë. Realitetet dëshmojnë për këtë – uelhamdulilah.



Është ky lloj i logjikës perverte të papërmbajtjes, që ata kanë qenë në gjendje ta parashtrojnë dhe me anë të së cilës ata ua kanë përshkruar njerëzve të thjeshtë se ata janë në të vërtetën dhe se dijetarët e mëdhenj janë me ta dhe i përkrahun ata, e kështu me radhë. Shumë nga ata që janë mashtruar dhe gënjyer nga ata, janë të ligësht në dituri dhe përgjegjësi, ata që e presin me zell dhe me dëshirë të vërtetën – Allahu i shpalostë realitetet e atyre për ta…

[abdurrahman_tir]

Pyetësi 1: Dikush e ka bërë kategorinë e katërt për Teuhid dhe e ka quajtur atë Teuhid el-Hakimije.



Shejh Feuzan: [ndërhyn]… Kjo është devijim..., kjo është devijim, kjo është devijim dhe një shtesë [e panevojshme], të cilën nuk e kanë vërtetuar dijetarët. Teuhidi s'është veçse dy apo tre kategori… kjo është kundërthënëse, një person thotë se Teuhidi është vetëm një kategori ndërsa tjetri thotë se është katër kategori. E gjithë kjo është devijim.



Pyetësi 1: Dëshmia e këtij personi për këtë është se baza për këtë kategorizim…



Shejh Feuzan: [ndërhyn]… [fjalët e paqarta]… Teuhid el-Hakimije kategori e pavarur dhe kjo nuk po hyka në Teuhid el-Uluhije? Kjo hyn në Teuhid el-Uluhije! Kjo është lloj adhurimi dhe lloj devocioni ndaj Allahut të fuqishëm e të madhërishëm.



Pyetësi 2: Ai thotë që këto tre kategorizime: el-Uluhije, er-Rububije dhe el-Esma ues-Sifat, ai thotë që kjo është çështje tek e cila arrihet me anë të ixhtihadit të dijetarëve, apo me anë të hetimit dhe analizës [istikra'].



Shejh Feuzan: Kjo mjafton për ne, ne s'do t'i shtojmë asaj për të cilën ata janë pajtuar njëzëshëm, dhe ata pajtohen në këtë… [atëherë] vjen një i paditur në shekullin e njëzet… ai thotë 'Unë jam muxhtehid dhe do të shtoj në atë mbi çka kanë rënë dakord dijetarët.' Kjo është devijim…



Pyetësi 2: [ndërhyn]…



Shejh Feuzan: Kjo është gabim! Nga që el-Hakimije hyn në Teuhid ul-Uluhije. Kush e ka bërë atë kategori në vete apo kategori të veçantë? A do ta bëjë ai namazin kategori të pestë apo të gjashtë dhe xhihadin kategori të shtatë? [Për shkak se] të gjitha llojet e adhurimit janë nga llojet Teuhidit? Kjo s'është me vend...



Pyetësi 2: Domethënë që kjo është thënie e risuar [bidat], kjo thënie [Teuhid el-Hakimije]?



Shejh Feuzan: Po, s'ka dyshim në këtë, kjo është në kundërshtim me ixhmanë [e Ehlus-Suneh]. Asnjë nga njerëzit e diturisë kurrë s'kanë folur me këtë. Kjo është në kundërshtim me ixhma." [Shkoqitur nga nje seancë pyetje-përgjigjesh me shejhun – salafipublications.com]




Komisioni i Dijetarëve të Medhenj shkroi:"Të bësh hakimije kategori të veçantë nga kategoritë e teuhidit është vepër e risuar [bidat]. Asnjë nga imamët që ne njohim kurrë s'kanë folur mbi këtë [ndarje]." [Fetua nr.18870, 11/6/1417H.]




Shejh Ibn Uthejmin kur është pyetur "Si t'i përgënjeshtrojmë ata?", dmth ata që e bëjnë Teuhid el-Hakimije kategori të katërt, ai u përgjigj:"Ne i përgënjeshtrojmë ata duke u thënë, 'Çfarë do të thotë el-Hakimije?' Kjo s'ka tjetër kuptim veçse që gjykimi i përket vetëm Allahut,' dhe kjo është Teuhid ur-Rububije. Pra, Allahu, Ai është Zoti, Krijuesi, Pronari Sovran, Ai që i kontrollon çështjet. Por, përsa i përket asaj çka ata mendojnë me të dhe shpjegimit të rrezikut të kësaj ideje të tyre, atëherë ne nuk i njohim qëllimet dhe dëshirat e tyre, andaj ne s'mund të vlerësojmë seriozitetin e kësaj çështjeje." [Gazeta el-Muslimun, botimi nr.639]



Po ashtu në një vend tjetër kur është pyetur lidhur me këtë koncept, ai tha:"Kjo thënie është e shpikur, e risuar, thënie djallëzore, e cila e bën të neveritshëm atë që e përdor këtë… dhe vërtet kjo është bidat i devijuar." [Lika'ul Meftuh nr.150, 20 Sheual, 1417H.]



Po ashtu ka thënë: "Vërtet, ai që thërret në këtë është bidatçi. Vërtet, kjo është një kategorizim i risuar, i cili buron nga një i paditur që s'kupton gjë nga çështjet e Akides dhe Fesë." [Gazeta el-Muslimun, botimi nr.639]




Imam el-Albani deklaroi:"el-Hakimije është degë ndër degët e Teuhid ul-Uluhije, dhe ata që e përqendrojnë vëmendjen në këtë thënie të risuar së voni në kohën e sotme, e përdorin atë si armë jo për t'ua mësuar muslimanëve Teuhidin me të cilin erdhën të gjithë të dërguarit dhe pejgamberët, por si një armë politike… Kështu që po të mos ishte fakti që ata e përdorin këtë thënie si mjet për propagandën e tyre politike, atëherë ne do të thonim:'Ky është artikulli ynë që na është kthyer'… Pra, ne jemi ata që kanë propaganduar këtë hadith, e pastaj kjo i mbërriu të tjerët. Më pas ata e avancuan një pjesë të Teuhid ul-Uluhije apo adhurimit me këtë titull të risuar për qëllime politike… Pra, ju e përdorni këtë term [el-hakimije] për të zhvilluar luftë kundër atyre për të cilët ju dyshoni se janë mosbesimtarë nga mesi i pushtetarëve nga që ata nuk gjykojnë me ligjin Islamik. Por ju e keni harruar veten, sepse kjo hakimije përfshin çdo musliman." [Gazeta el-Muslimun nr.639]




Shejh Salih es-Sedlan ka thënë:"Kushdo që e bën hakimije kategori ndër kategoritë e Teuhidit, ai është ose i paditur, ose bidatçi që merr një opinion nga opinionet e filozofëve. Këto opinione s'janë të njohura në Akiden e Sheriatit. Ai po ashtu mund të jetë njeri që tregon gjëra por nuk e di se çfarë tregon." [Gazeta el-Muslimun, botimi nr.639]




Shejh Abdullah es-Sebt ka thënë:"Andaj, përse revolucionistët dhe thirrësit në revolucion dhe Hauarixhët përdorin el-Hakimije? Them – siç shpjegoi alameja e Shamit, shejh Nasirud-Din el-Albani – se ata e përdorin këtë për qëllime politike, meqë ata e bëjnë këtë hakimije vetëm për pushtetarët. Për këtë arsye, ata nguten të bëjnë tekfir në ta, ngase ata nuk gjykojnë me Shpalljen. Ndërsa ata e bëjnë të detyrueshme kryengritjen kundër tyre dhe përdorimin e armëve! Kjo në vetvete është nga teoritë e Hauarixhëve të vjetër, të cilët përdorën armën kundër Halifes [radiallah anhu].



Pra, hakimije në kohën tonë përdoret si mënyrë për t'u kryengritur dhe bërë revolucion, dhe hakimije vetvetiu është një qasje e vjetër. Andaj, hakimije përdoret si mënyrë për të bërë tekfir, dhe ata e përdorin atë si justifikim dhe si një mënyrë për t'i bindur ata që i ndjekin derisa t'i ndjekin në atë çka ata dëshirojnë! Kjo është nje mënyrë e lehtë për të bindur, posaçërisht meqë e dimë se ata që i pasojnë janë ata që nuk u japin kurrfarë rëndësie dijetarëve dhe nuk u japin kurrfarë statusi deklaratave të tyre. Madje thojnë:'Ne jemi njerëz dhe ata janë njerëz.' Kjo është pikërisht çfarë thonin paraardhësit e tyre [Hauarixhët]! [Gazeta el-Muslimun, botimi nr.635, 26 Dhul-Hixheh, 1417]




Përfundim:



Shejh Rebi Ibn Hadi el-Madkhali thotë:"Në përfundim them se besoj vetëm në hakimijen e Allahut dhe besoj në gjithpërfshirjen e kësaj hakimije dhe se është e detyrueshme për çdo individ, grup, pushtetar dhe thirrës që t'i nënshtrohen kësaj. Kushdo që nuk gjykon me atë që ka shpallur Allahu në thirrjen e tij, në akiden e tij dhe në shtetin e tij, atëherë këta janë shkelësit dhe janë mosbesimtarë dhe të pabindur mu ashtu siç ka thënë Allahu dhe siç e kanë kuptuar Selefus-Salih, jo siç është kuptuar nga ata që e teprojnë apo nga ata që janë të shkujdesur. Unë i hedh poshtë vazhdimisht ata që e kufizojnë atë në një aspekt, ata që e kundërshtojnë metodologjinë e urtë dhe të qartë të pejgamberëve [alejhimus-selam] dhe të cilët fillojnë me çështje dytësore para bazave dhe i bëjnë mjetet synime dhe heqin diçka nga synimet e vërteta, të cilën të gjithë pejgamberët e kanë lejuar.



I zgjas duart e mia me përulsi duke e lutur Allahun t'i bëjë të gjithë muslimanët – njerëzit e thjeshtë, sunduesit dhe thirrësit – të gjykojnë me Librin e Allahut dhe Sunetin e të dërguarit të Tij [salallahu aljhi ue selam] në çështjet e akides, sjelljes, ekonomisë, çështjeve sociale dhe politikës, dhe që ata të bashkojnë fjalën dhe radhët e tyre dhe që Ai t'i shmangë ata nga të gjitha dëshirat dhe sëmundjet e shpirtit, të cilat i kanë shtrembëruar radhët e tyre dhe kanë ndarë botën e tyre. Vërtet, Zoti im dëgjon lutjet. [Menhexh ul-Enbija, f.187]



Shejh Ali el-Halebi thotë:"Me pak fjalë, çdo gjykim me tjetër pos Allahut, pa marrë parasysh se çfarë lloji është, dhe pavarësisht nga ajo se a beson në të ai që e bën këtë, është i gabueshëm. Muslimani, i cili është i kënaqur me Allahun për Zot, me Islamin për fe dhe me Muhamedin për të dërguar, s'duhet të kënaqet me këtë. Vërtet, ata që gjykojnë me tjetër pos asaj që ka shpallur Zoti i të gjitha botrave, ata janë kërcënuar me Zjarr dhe me një përfundim të keq." [et-Tesfije uet-Terbije, f.16]

[abdurrahman_tir]

Përmbledhje përgënjeshtrimesh nga burime në të cilat është trajtuar doktrina e predikuar në publikimet që botohen nën emrin "Harun Jahja"





Harun Jahja nuk është një emër i vërtetë, por është pseudonim për Adnan Oktar, i cili është një "intelektual" Turk. Materialet e tij përqendrohen rreth thirrjes për në Rububije [Zotërimin e Allahut], ndërsa shtyrja e përgjithshme duket të jetë unifikimi i të gjitha feve, me theks në moral, drejtësi, etj. Një person mund ta lexojë materialin e tij dhe të mendojë që "Islami, Krishterimi dhe Judaizmi, të gjitha thërrasin në të njëjtën gjë". Në përgjithësi, zor se ka ndonjë mbështetje në Sunet në materialet e tij. Mund të jetë rasti që individët, organizata, etj, pas këtij emri/shenje të "Harun Jahja" në të vërtetë refuzojnë Sunetin dhe e konsiderojnë të jetë diçka që më parë përçan muslimanët sesa që i bashkon ata. Në punimet e tij ka kundërshtime të akides [kredos] së Selefëve, siç është referimi dhe parashtrimi i doktrinës së Uahdet-ul-Wuxhud [Uniteti i Ekzistencës].



Së pari, vëllezër të dashur, duhet ta pyesim veten se a është feja për tek e cila po thërret Harun Jahja në librat dhe web-faqen e vet feja e njëjtë e Muhamedit, paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të?



Duke pasur parasysh që Harun Jahja ka në punimet e veta fjalë të Sufive si "imam" Rabani dhe Muhjidin Ibn Arabi, të cilët janë të njohur si thirrës për në Uahdet-ul-Wuxhud [Unitet të Ekzistencës], mund të themi me siguri që përgjigja është JO, kjo s'është feja e Muhamedit, paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të. Këta mosbesimtarë, të cilët po i thërrisni për në Islam, dhe Allahu ju shpërbleftë për këtë, a do të jenë ata më afër për të hyrë në parajsë nëse thonë që nuk kanë adhuruar tjetër përveç Allahut, ndërsa kanë besuar që Allahu qe gërshetuar me gjithë ekzistencën? Kini parasysh që, nëse këta mosbesimtarë lexojnë librat dhe shikojnë web-faqen e tij, ata mund të thonë la ilahe ilaAllah, mirëpo ata do ta bënin këtë duke menduar se Zoti i tyre është në shtëpinë e tyre, është dielli, karrigia, shehu Sufi, etj, ngaqë kjo është rezultati i fundit i Uahdet-ul-Wuxhud. Ky farë Harun Jahja ose është i paditur për Islamin, në të cilin rast ju s'duhet ta udhëzoni ndonjë për tek ai; ose ka njohuri rreth Islamit dhe po përpiqet t'i thërrasë njerëzit për në një rrugë djallëzore, tjetër nga ajo e pejgamberit Muhamed, paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të, në të cilin rast ju, përsëri, s'duhet ta udhëzoni ndonjë për tek ai.



Kështu, ju shihni që duke thirrur këta mosbesimtarë për tek Harun Jahja, ju në të vërtetë po i thërrisni ata në të kuptuarit e tij të Teuhidit [Njësisë së Zotit], krijimit, etj. Kaptina e cila përmban këtë të keqe, është e titulluar "Esenca e Vërtetë e Lëndës".



Harun Jahja i prezanton lexuesit se "Ku është Zoti", faqe 175:



"Gabimi qendror i atyre qe mohojnë Zotin ndahet nga shumë njerëz, të cilët në të vërtetë nuk mohojnë ekzistencën e Zotit, por kanë një perceptim të gabuar të Tij. Ata nuk mohojnë krijimin, por kanë besime paragjykuese rreth asaj se ku është Zoti. Shumica e tyre mendojnë që Zoti është lart në qiell. Ata në vete përfytyrojnë që Zoti është prapa një planeti shumë të largët dhe ndërhyn në çështjet e kësaj bote nganjëherë. Apo, që ndoshta Ai nuk ndërhyn fare; Ai ka krijuar universin dhe më pas ia ka lënë atë vetës së tij dhe njerëzit janë lënë të vendosin për fatin e vet. Ende të tjerët kanë dëgjuar që në Kur'an është shkruar se Zoti është gjithkund, por s'mund të kuptojnë çfarë do të thotë kjo saktësisht".



Pastaj ai lëshohet në retorikën e vet [retorikën filozofike]. Disa fragmente me rëndësi janë më poshtë:



"Si pasojë, është e pamundshme të mendohet Allahu si një qenie e ndarë jashtë gjithë kësaj mase të lëndës/materies [dmth botës]. Pa dyshim që Allahu është gjithkund dhe përfshin gjithçka".[faqe 189]



Kjo pa dyshim është retorikë e Sufive, apo më saktë koncepti i Uahdet-ul-Wuxhud. [Unitetit të Ekzistencës; domethënë që krijimi dhe Krijuesi janë të pandarë]. Se vërtet, Allahu është sipër qiejve mbi Fronin e vet. Allahu është i ndarë nga krijimi i vet, dhe kjo është të kuptuarit e pasuesve të Sunetit.



Prapë Harun Jahja shkruan në faqen 190, se Allahu është "pafundësisht afër" tyre, me vargun:"Kur robërit e Mi pyesin për Mua, Unë vërtet jam afër tyre". [el-Bekare, 186]. Ai citon më tej kaptinën el-Isra, 60 dhe el-Uakija, 83-85. Këto vargje kanë të bëjnë me afërsinë e Allahut ndaj njeriut gjatë gjendjeve si vdekja, dmth "... Përse atëherë kur ai [shpirti] vjen deri në fyt dhe ju e shikoni. Ne jemi më afër tij se ju, por ju nuk shihni". [el-Uakija, 83-85]



Në asnjë vend deri këtu Harun Jahja nuk citon të kuptuarit e pasuesve të Sunetit që kjo do të thotë:"Në dijen e Allahut", e as të kuptuarit e Sufjan eth-Theurit [Një ndër imamët e hershëm të Islamit nga gjeneratat e para të besimtarëve, të cilët kanë përvijuar besimet bazë të pasuesve të Sunetit, të bazuara në ajetet Kur'anore dhe thëniet e vërteta të pejgamberit, paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të]:



Sufjan eth-Theuri qe pyetur në lidhje me këtë varg:"Dhe Ai është me ju kudo që jeni". Tha:"Kjo do të thotë me dijen e Tij".



Harun Jahja avash-avash po përpiqet ta fusë lexuesin në të kuptuarit e tij devijues të pranisë së Allahut. Në fund të faqes 190, ai vazhdon:



"Në anën tjetër, është e pamundshme për njeriun, i cili s'është veçse një qenie hije, të ketë fuqi dhe vullnet pavarësisht nga Allahu. Ky varg:"Por Allahu ju ka krijuar juve dhe punën që bëni" [Safat, 96], tregon që gjithçka ndodh nën kontrollin e Allahut".



"Domethënë, s'mund ta perceptojmë ekzistencën e Allahut me sytë tanë, por Allahu ka përfshirë tërësisht brendësinë tonë, shikimet dhe mendimet..."



E gjithë kjo kaptinë e titulluar "Esenca e Vërtetë e Lëndës", ka të bëjë me këtë filozofi. Për të përmbledhur dhe dhënë një të kuptuar të përgjithshëm të gjithë kësaj kaptine në një fjali, mund të themi: Ne nuk ekzistojmë dhe bota s'është e vërtetë. Allahu është i vërtetë. Pra, Allahu është gjithkund dhe ne jemi vetëm një iluzion!!!



Prapë në faqen 193:



"Siç mund të shihet qartë, është një fakt shkencor dhe logjik që "bota e jashtme s'ka kurrfarë realiteti material dhe se ajo është një koleksion imazhesh që Zoti ia prezanton përherë shpirtit tonë. Megjithatë, njerëzit zakonisht nuk përfshijnë apo nuk duan të përfshijnë gjithçka në konceptin e 'botës së jashtme'".



Çfarë shëmtimi i Teuhidit! A mos kjo na qenka thirrja e pejgamberëve dhe e të dërguarve?!



Kjo retorikë vazhdon më tej për një kaptinë të tërë, dhe ky është një mashtrim i pamatshëm meqë 90% të librave të tij përmbajnë dëshmi shkencore e racionale, citate nga dijetarët [e shkencave të kësaj bote], etj. Pastaj mu në fund të librit, ai shton këtë retorikë, këtë të kuptuar të Allahut, të krijimit të Tij, dhe Teuhidit të Sufive djallëzorë. Çfarë është më e dëmshme për Islamin sesa prishja e vetë Teuhidit! Një ndër mënyrat për ta prishur Teuhidin është duke gjuajtur të kuptuarit e tij.



Pasi parashtruam këto pëshpëritje djallëzore, do të pohojmë çfarë kanë pohuar Selefët [gjeneratat e para të muslimanëve të besimit të pastër]:



Nga "Khalk Af'al Ebad" të imam el-Buharit [të gjitha këto transmetime janë të vërteta sipas kërkimit të bërë në këtë fushë nga dijetari i madh i hadithit, Bedr el-Bedr, dhe janë nga shoqëruesit e pejgamberit apo ata që erdhën menjëherë më pas dhe i pasuan]:



6) Uehb bin Xherir ka thënë:"Xhehmitë1 janë heretikë. Ata mendojnë që Ai nuk është ngritur mbi Fronin e vet".


13) Ibn el-Mubarek ka thënë:"Nuk themi siç thonë Xhehmitë, që Allahu është në tokë, por [themi] që Ai është ngritur mbi Fronin e vet".


14) Dhe i qe thënë atij [dmth Ibn el-Mubarekut]:"Si duhet ta njohim Zotin tonë?" Tha:"Sipër qiejve, mbi Fronin e vet".


29) Sufjan eth-Theuri qe pyetur rreth këtij vargu Kur'anor:"Dhe Ai është me ju kudo që jeni". Tha [që kjo do të thotë]:"Dija e Tij".



--------------------------------------------------------------------------------
1. Xhehmitë janë ndër sektet e para që kanë devijuar nga besimi i pastër islam. Ata janë emëruar sipas Xhehm Ibn Safuan, i cili e nisi këtë besim të çoroditur. Besimet e tyre përfshijnë: Mohimin e cilësive hyjnore, që njerëzit janë të detyruar në atë që bëjnë, si dhe që xhehenemi s'është i përjetshëm. Ata qenë përgënjeshtruar nga imamët e Sunetit të asaj kohe, e po ashtu edhe nga të mëvonshmit deri në ditët e sotme.
--------------------------------------------------------------------------------

Përgënjeshtrimi në vijim përvijon të kuptuarit heretik Sufit të Uahdet-ul-Wuxhud, të cilit Harun Jahja i jep shtysë me delikatesë në librat e tij. Me mëshirën e Allahut qe e mundur të përmblidheshin dëshmitë kryesore të devijimit të librit nga Harun Jahja, "Mashtrimi i Evolucionit: Rrënimi Shkencor i Darvinizmit dhe Sfondit Ideologjik të Tij". Mirëpo, devijimi i Harun Jahjas s'është i qartë në kaptinat fillestare të librit të tij, meqë konceptet dhe ideologjia devijuese e tij gjenden në kaptinat e fundit të titulluara "Misteri i Lëndës" dhe "Relativiteti i Kohës dhe Realitetit i Fatit", faqe 159-190.



Ai zakonisht citon imam Rabanin dhe Ibn Arabiun, i cili qe ekzekutuar për besimet e tij heretike. Prirja e Harun Jahjas për të përdorur retorikë në argumentet e tij, s'është nga metodologjia apo akideja e ndonjërit nga Selefët [gjeneratat e para të muslimanëve]. Do të citojmë disa nga formulimet devijuese dhe do t'jua referojmë numrin e faqes.



Në faqe 160 në "Misteri i Lëndës", Harun Jahja shkruan:



"... Ende të tjerët kanë dëgjuar që në Kur'an është shkruar se Zoti është gjithkund, por s'mund të kuptojnë çfarë do të thotë kjo saktësisht. Ata mendojnë në vete që Zoti rrethon gjithçka sikur valët e radios apo si një gaz i padukshëm e i paprekshëm. Mirëpo, kjo ide dhe të tjerat besime që s'mund të qartësojnë se ku është Zoti [dhe ndoshta e mohojnë për shkak të kësaj], të gjitha janë të bazuara në një gabim të rëndomtë. Ata paragjykojnë pa kurrfarë bazash e pastaj shtyhen drejt opinioneve të gabuara rreth Zotit..."



Ajo çfarë Harun Jahja bën qartë këtu, siç bën edhe në vendet tjera, është se ai përdor intelektin e individit me qëllim që të mendohet rreth Allahut, se ku është Ai. Dimë që, siç është përmendur në hadithe të ndryshme dhe në Kur'an, Allahu është sipër shtatë qiejve dhe është ngritur mbi Fronin e vet, në një mënyrë e cila i ka hije madhërisë së Tij. Ndaj, mund ta qartësojmë shumë mirë se ku është Allahu, meqë kemi dëshmi tekstuale nga të dyja, Kur'ani dhe Suneti. Allahu thotë në Kur'anin Fisnik fjalët që kanë kuptimin:



"Vërtet, Zoti i juaj është Allahu, i cili ka krijuar qiejt dhe tokën për gjashtë ditë, dhe pastaj u ngrit mbi Fronin [në mënyrën që i ka hije madhërisë së Tij]."



Harun Jahja po shpërndan besimet e veta të dyshimta në një mënyrë mjaft të mprehtë, dhe po ashtu me delikatesë e përgatit lexuesin për pjesën tjetër të pavërtetësisë që do ta propagandojë më tej në libër, duke i bërë ata që mendërisht të reflektojnë rreth Allahut në një mënyrë e cila na është ndaluar. Citati që parashtrohet nga libri i Harun Jahjas, është vetëm nja nga shembujt e shumtë që mund të gjenden në librat e tij.



Harun Jahja më tej ngatërron lexuesin duke pohuar që bota nuk ekziston, se ajo është thjesht një iluzion dhe se e gjitha është brenda në trutë tona e bazuar në sinjale elektrike. Më së paku që mund të themi është se kjo është e çuditshme, por ajo çfarë bën kjo është t'i ngatërrojë lexuesit dhe t'i bëjë ata ta përdorin intelektin e tyre para se ta përdorin Kur'anin dhe Sunetin. Kështu, intelekti i njeriut konsiderohet të jetë më i lartë sesa burimet e Shpalljes. Mënyra e tij e të argumentuarit s'është parë gjatë periudhës së gjeneratave të para të muslimanëve [Selef es-Salih]. Ata kurrë nuk i kanë dhënë dhe ende nuk i japin përparësi në përdorim intelektit dhe gjykimit të mangët mbi të vërtetën e Kur'anit dhe haditheve të vërteta.



Më poshtë janë disa shembuj të tjerë nga libri i Harun Jahjas.



Faqe 163:



"Bota e jashtme është brenda trurit... Gjithçka të cilën e perceptojmë si lëndë, bota apo universi, s'është veçse sinjale elektrike që ndodhin në tru... Thënë thjesht, fruta s'është veçse interpretimi i sinjaleve elektrike nga truri".



"... Për shembull, ndokush që shikon yjet në qiell supozon që ata janë miliona vjet drite larg tij, ndonëse çfarë ai 'sheh' në të vërtetë janë yjet brenda vetes..."



"... Largësia, apo të themi largësia mes jush dhe këtij libri, është vetëm një ndjenjë boshllëku e formuar në trurin e juaj..."



"... Ndërsa po lexoni këta rreshta, ju nuk jeni në të vërtetë brenda dhomës siç supozoni të jeni, por përkundrazi, dhoma është brenda jush..."



"...Mirëpo, ju duhet të kujtoni që trupi i juaj po ashtu është një imazh i formuar në trurin e juaj..."



Faqe 164:



"... E vërteta është që të gjitha cilësitë të cilat ua përshkruajmë objekteve, janë brenda nesh dhe në 'botën e jashtme'..."



Faqe 165:



"... Meqë s'mund ta mbërrijmë 'botën e jashtme', si mund të jemi të sigurt që një botë e tillë vërtet ekziston? Në fakt, s'mundemi..."



"... bota e vetme që njohim është bota e cila ekziston në mendjen tonë; ajo që është e konstruktuar, e koduar, dhe është ngjall aty. Shkurt, ajo që është krijuar brenda mendjeve tona. Kjo është bota e vetme në të cilën mund të jemi të sigurt..."



Faqe 166:



"... Në të vërtetë ju s'keni as dorë, as sy, e as që ka diçka që mund të preket apo shihet. S'ka realitet material që i bënë këto gjëra të ndodhin përveç trurit tuaj. Ju thjesht jeni duke u mashtruar..."



Faqe 167:



"... Libri në dorën e juaj, dhoma në të cilën gjendeni, apo thënë shkurt të gjitha imazhet përpara jush shihen brenda trurit tuaj..."



Faqe 182:



"... S'ka dëshmi të vlefshme për ekzistencën e një bote tredimensionale..."



Faqe 190:



"... Kur boshllëku të kuptohet, do të bëhet e qartë se xhehenemi, xheneti dhe toka në të vërtetë janë në të njëjtin vend..."



Harun Jahja vazhdon të shqyrtojë interpretimin e shtrembëruar të perceptimit që individët kanë mbi botën në shumë shembuj tjerë në libër, mirëpo s'është e domosdoshme që të përmenden të gjitha ato broçkulla me qëllim që t'ju japim disa shembuj të devijimit të tij.



Në "Sherh-us-Suneh", pika 23, imam Berbehari thotë:



"Të kesh besim që parajsa është e vërtetë dhe ferri është i vërtetë, dhe se të dyja tashmë janë krijuar..." Kjo fjali e vetme, nga imami fisnik i pasuesve të Sunetit, dëshmon që bota është e vërtetë dhe s'është thjesht një iluzion apo një ëndërr e madhe, dhe se ne jemi duke jetuar mu këtu. Po ashtu kjo vërteton që gjërat e krijuara s'janë të gjitha të lidhura në mënyrën në të cilën Harun Jahja propagandon. Vërtet jemi të pastër nga gënjeshtrat e Sufive, dhe jemi entitete të ndara që jetojnë pavarësisht jetët e tyre. Këtë e dimë ngaqë të gjithë do të ringjallemi në Ditën e Ringjalljes si qenie individuale, dhe vërtet atë ditë do të ikim nga njëri-tjetri dhe do të na interesojë vetëm çështja personale.



Qartë, kemi dëshmi që bota ekziston, përmes së cilës muslimanëve u kërkohet të besojnë në ekzistencën e krijimit, meqë kjo është përbërëse e akides sonë. Për shembull, besojmë dhe vërtetojmë që Kur'ani është i saktë, pa të meta dhe fjalë e Allahut që s'është krijuar; besojmë që i dërguari i Allahut, paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të, ka qenë më i miri i njerëzimit, dhe kështu me radhë. Me siguri që edhe vetë jeni të vetëdijshëm për shumë shembuj të tjerë, përmes së cilëve pohojmë që bota dhe të gjitha përjetimet tona, shikimet, etj, janë të vërteta dhe reale. Në kredon e imam Berbeharit, pika 155, qëndron:"... Mos përdor analogji në diçka", domethënë që opinioni dhe analogjia s'kanë vend në çështjet e akides/kredos.



Faqe 170, Jahja thotë:



"... Fakti që Allahu s'është i lidhur me hapësirën dhe se Ai përfshin gjithçka, jo drejtpërdrejt thuhet në një tjetër varg siç vijon:



"Allahu i përket lindja dhe perëndimi: Kudo që të ktheheni, aty është i pranishëm Allahu. Se Allahu përfshin gjithçka, është i Gjithëdijshëm". [el-Bekare, 115]



"... Shikimi s'mund ta kapë Atë, por Ai përfshin shikimet..." [el-En'am, 1.3]



Ndërsa shikojmë këto perceptime ndijore në rrjedhat e jetëve tona, qenia më e afërt ndaj nesh s'është ndonjë nga këto ndjenja, por vetë Allahu..."



"... është e pamundshme për njeriun, i cili s'është gjë veçse një qenie hije, të ketë një fuqi dhe vullnet pavarësisht nga Allahu..."



"... meqë njeriu është një qenie hije, s'mund të jetë vetë ai që kryen aktin e gjuajtjes. Mirëpo, Allahu i jep kësaj hieje ndjenjën e unit. Në realitet, Allahu është Ai që kryen të gjitha këto akte..."



Faqe 179:



"... për t'u dëshmuar që e gjithë bota është një 'qenie hije', kjo temë është çelësi për të kuptuar ekzistencën dhe krijimin nga ana e Allahut, dhe për të kuptuar që Ai është qenia e vetme absolute..."



Faqe 180:



"... Ky realitet është kuptuar nga një numër ateistësh apo filozofësh gjatë historisë. Intelektualët islamë si imam Rabani dhe Muhjidin Ibn Arabi, kuptuan këtë fakt nga shenjat e Kur'anit dhe duke përdorur arsyen e vet..."



"... Rabani shkroi në Letrat e veta që e gjithë bota materiale e universit është një iluzion dhe supozim [perceptim], dhe se qenia e vetme absolute është Allahu... jashtë s'ka gjë përveç qenies së lavdishme [që është Allahu]..."



Faqe 190:



"... Allahu është më afër njeriut sesa vena e qafës së tij" [Kaf, 16] Siç e di çdonjëri, vena e qafës është brenda trupit. Çfarë mund të jetë më afër një personi sesa brendësia e vet..."



"... Allahu shikon dhe e njeh Allahun me pesë ndjenjat dhe me të gjitha ndjenjat e tjera. Kudo që kthehemi, Allahu është i pranishëm..."



Harun Jahja qartë parashtron idetë e tij Sufite në këtë pjesë të librit. Ai pohon që Allahu është brenda njerëzve, që ne të gjithë jemi Allah, dhe që Allahu është gjithkund.



Allahu s'është gjithkund. Vërtet, Ai është i pastër nga një akuzë e ulët e këtillë. Mirëpo, dimë që Allahu është gjithkund me dijen e Tij, jo me paraqitjen fizike. Po ashtu, Allahu thotë në Kur'anin fisnik, që ka kuptimin:



"Kur robërit e Mi pyesin për Mua, Unë vërtet jam afër. I Përgjigjem lutjeve të lutësit kur ai më thërret. Kështu që le të më binden dhe le të më besojnë, që të jenë të udhëzuar si duhet". [el-Bekare, 186]



Kjo na tregon që Allahu është i Gjithëdijshëm dhe dëgjon gjithçka, si dhe asgjë s'i ikën, e jo ashtu siç e interpreton Harun Jahja. Ka edhe shumë shembuj të tjerë nga Kur'ani dhe Suneti që tregojnë rreth Allahut dhe si Ai është i ndarë nga krijimi i vet.



Vëllezër të nderuar, kjo që u citua është vetëm nga një ndër librat e tij të shumtë. Duhet të kihet kujdes në propagandimin e punimeve të tij, meqë s'është me vend që t'i përhapim devijimet, risitë dhe pavërtetësitë e Sufive si Harun Jahja, gjë e cila qartë mund t'i humbasë muslimanët.



Mbani në mend që pejgamberi ynë, paqja dhe bekimet qofshin mbi të, ka thënë:"Ju kam lënë në dëshminë e qartë. Nata e saj është sikur dita e saj, dhe nuk shmanget ndonjë përveç se i shkatërruari. Dhe, kushdo midis jush që jeton gjatë, do të shohë kundërshtime të mëdha. Kështu që përmbajuni asaj që e dini nga Suneti im dhe Suneti i udhëheqësve të udhëzuar drejt. Kapuni për këtë me dhëmballët e juaja". [Transmetuar nga Ahmed (4/126), Ibn Maxhe (nr.43), el-Hakim (1/96), nga el-Irbad Ibn Sarijeh. Është shpallur sahi nga shejh el-Albani në "es-Sahiha" (nr. 937)]



Lusim Allahun që të na japë dijen e saktë dhe të na udhëzojë, si dhe t'i japë Umetit dashuri ndaj së vërtetës dhe njerëzve të saj. Lusim Allahun që të gjithë të vdesim në të vërtetën dhe në akiden dhe metodologjinë e grupit të shpëtuar. Dhe, i drejtofshim përpjekjet tona kah synimi i kërkimit të Fytyrës së Allahut.

[abdurrahman_tir]

Emri i sektit – Xhemat et-Teblig, po ashtu të njohur si Tebligi Xhemat
Ithtari i sektit – Tebligi



Thirrja e Xhemat et-Teblig bazohet në përhapjen e vlerave Islame ndaj çdonjërit që janë në gjendje ta arrijnë. Kjo nënkupton se pasuesit e tij duhet të kalojnë një kohë duke dalur dhe përhapur e propaganduar dauen (thirrjen) dhe njëherit duke qëndruar larg çështjeve politike dhe partiake.





Anëtarët e tij janë të detyruar që të dalin jashtë (huruxhë) për të bërë daue, dhe të përzihen me Muslimanët në xhamitë, shtëpitë dhe bizneset e tyre dhe t’u japin këshilla e t’i inkurajojnë ata që të dalin me ta për të bërë daue.



Ata këshillojnë që asnjë anëtar s’duhet të përfshihet në ndonjë grindje me Muslimanët apo qeverinë.




Fundamenti dhe personalitetet kryesore



- Themeluesi qe quajtur shejh Muhamed Iljas el-Kandehleui i cili qe lindur në Kandehle, një fshat në regjionin e Seharenfurit në Indi më 1301 P.H.(1887) (vdiq 1364 P.H./1948).



Fillimisht, ai kërkoi dituri në këtë fshat pastaj më vonë udhëtoi për në Delhi, ku ai përfundoi studimet në Medresen Deobande e cila është në mesin e shkollave më të mëdha Hanefite në sub-kontinentin Indian, që qe ngritur në vitin 1283 P.H. (1867).



Ai po ashtu kërkoi dituri nën kujdestarinë e vëllait të tij më të vjetër, Shejh Muhamed Jahja, i cili ishte mësues në Medresen Methahir el-Ulum në Saharenfur.



Më vonë, ai studioi te Shejh Ashref Ali Thenui (1280 P.H./1863) – 1364 P.H./1943), i cili ishte i njohur për ta si ‘Hakim el-Umeh’.



Ngjashëm, ai po ashtu studioi te Shejh Mahmud Hasan (1268 P.H./1851) – 1339 P.H./1920) i cili ishte në mesin e dijetarëve më të mëdhenj të Medreses Deobande dhe Xhemat et-Teblig.



Sa i përket Shejh Rashid Ahmed el-Kankuhi, ai qe lindur më 1829 (vdiq më 1905). Shejh Muhamed Iljas në të vërtetë i bëri bej’en (zotimin e besnikërisë) atij më 1325 P.H. (1899).



Ai më vonë e përtriu bej’en (zotimin e besnikërisë) e tij ndaj Shejh Khalil Ahmed es-Seharenfuri, i cili qe njëri prej dijetarëve të grupit Deoband.



- Shejh Abdur-Rahim Shah ed-Deobandi et-Tebligi shpenzoi shumë kohë në organizimin e çështjeve të Xhemat et-Teblig së bashku me Muhamed Iljas dhe të birin e tij Muhamed Jusuf pas tij.



- Shejh Ihtisham el-Hasan el-Kandehleui u martua me motrën e Muhamed Iljas, dhe kaloi një kohë të gjatë duke udhëhequr Xhemat et-Teblig derisa ishte në shoqëri të Shejh Muhamed Iljas, themeluesit të tij (sektit).




Mendimet dhe besimet



Themeluesi përcaktoi gjashtë maksima të cilat i vendosi si fundamente të daues së tij, me të gjithë anëtarët duke u përkujdesur që t’i mbajnë në mend ato dhe t’i propagandojnë në përpjekjet e tyre të daues:



1. el-Kelime et-Tejbije (deklarimi i besimit – La Ilahe il-Allah Muhamed Resul-Allah)
2. el-Khushu fis-salet (falja e namazit me koncentrim të plotë)
3. el-Ilm uedh-Dhikr (dituria dhe përkujtimi)
4. Ikram el-Muslimin (nderimi i Muslimanëve)
5. el-Ihlas (sinqeriteti)
6. el-Huruxh fi sebil-Allah (dalja në rrugë të Allahut)




Mënyra e tyre e propagandimit të daues është siç vijon:



Një grup nga mesi i tyre emërohet që të shkojë të një zonë/qytet/vend, ku secili anëtar i grupit merr me vete mjetet e domosdoshme në çka do të flejë, si dhe gjëra të tjera themelore të cilat do të mjaftojnë.



Kur ata mbërrijnë në destinacionin e tyre, ata organizohen në atë mënyrë që disa prej tyre fillojnë ta pastrojnë vendin në të cilin ata do të pushojnë gjatë qëndrimit të tyre në atë zonë, ndërsa të tjerët nga mesi i tyre dalin nëpër tregje dhe vende të ngjashme duke përkujtuar Allahun dhe thirrur njerëzit që ta dëgjojnë fjalimin e tyre (bejan – siç e quajnë ata).



Kur të arrijë koha e fjalimit, ata të gjithë mbledhen për ta dëgjuar atë. Dhe pasi të përfundojë fjalimi, ata kërkojnë nga të gjithë anëtarët e tubimit që janë prezentë të dalin me ta në rrugë të Allahut. Dhe pas namazit të sabahut, ata e ndajnë grupin e njerëzve të cilët janë prezentë në grupe, ku për secilin grup caktohet një udhëheqes i grupit. Pastaj udhëheqësi i grupit merr përgjegjësinë që t’ua mësojë anëtarëve të tij të grupit Suren el-Fatiha dhe sure të tjera të shkurta të Kur’anit. Ata vazhdojnë në këtë mënyrë çdo ditë.



Para se të përfundojë periudha e tyre e daues, ata i inkurajojnë njerëzit e asaj zone që të dalin me ta për ta përhapur dauen e tyre, ashtu që disa njerëz vullnetarisht u bashkangjiten atyre për tri ditë, një javë apo një muaj. Secili sipas rrethanave dhe aftësisë së tij e shpenzon kohën në përputhje me fjalët e Allahut:



“Ju jeni populli më i mirë i ngritur ndonjëherë për njerëzimin” (Al-Imran, ajeti 110)



Koha e preferuar për dalje është një ditë në javë dhe tri ditë në muaj, pastaj 40 ditë në vit dhe 4 muaj gjatë tërë jetës.



Ata refuzojnë që të marrin pjesë në funksionet sociale të bëra nga njerëzit e atij regjioni, ku janë të vendosur për periudhën e tyre të daues, duke qenë qëllimi i tyre të mos mirren me ndonjë gjë tjetër pos çështjes së daues dhe përkujtimit (dhikrit), dhe atë se veprat e tyre janë vetëm për hir të Allahut.



Ata nuk përzihen në çështjet e të ndaluarit prej të keqes, duke besuar se ata janë në etapën e vendosjes së klimës së duhur për jetesën Islamike, dhe sikur ata të përfshiheshin në çështje të këtilla, atëherë kjo do të paraqiste pengesë në rrugën e tyre dhe do t’i largonte njerëzit nga thirrja e tyre.



Ata besojnë se nëse i përmirësojnë individët e tyre (anëtarët) një-nga-një, e keqja automatikisht do të çrrënjosej nga masa.



Se të dalurit dhe të propaganduarit dauen e tyre njerëzve, ndihmon në kultivimin e thirrësit dhe kultivimin e veprave të tija, kështu që ai ndjehet se është shembull për të tjerët dhe se ai mbahet në atë në çka i thërret njerëzit.



Ata mendojnë se pasimi i verbër i medhhebit është obligim, dhe ata nuk lejojnë ixhtihadin (nxjerrjen e vendimeve nga juristët), duke besuar se kushtet e muxhtehidit (ai që është i kualifikuar të bëjë ixhtihad) nuk janë prezente në mesin e dijetarëve të kësaj kohe.



Ata janë ndikuar nga metodat e sufive, thirrja e të cilëve është e përhapur në sub-kontinentin Indian.

Për shembull:



- Është e domosdoshme për secilin anëtar të xhemat et-teblig që të ketë një Shejh të cilit ai i bën be’jen (zotimin e besnikërisë), dhe kushdo që vdes derisa nuk ka bej’e të bërë, ai ka vdekur me vdekje të atyre në periudhën para-Islamike. Dhe shpesh ndodh që bej’a zë vend në tubime publike ashtu që t’i inkurajojnë të gjithë të pranishmit që të veprojnë kësisoj, dhe t’u dhënë të gjithëve përshtypje se të gjithë ata në këtë tubim janë si një grup. E njëjta veprohet gjithashtu edhe në mesin e femrave.



- Ndaj Shejhut, të cilit i është bërë bej’a, tregohet një dashuri dhe respekt i tepruar, ashtu siç tregohet dashuri e tepruar ndaj të Dërguarit të Allahut (salallahu alejhi ue selam) - ajo çka shpesh i përjashton ata nga suazat e të ofruarit respekt të duhur ndaj pejgamberit (salallahu alejhi ue selam).



- Ata besojnë se metoda e sufive është mënyra më e afërt që të shijohet ëmbëlsia e imanit në zemër.



- Mësimi i emrave të personaliteteve kryesore të Sufive siç është Abdul-Kadir el-Xhelani, i cili qe lindur në Xhelan më 470 P.H., dhe po ashtu es-Suhri, dhe Ebu Mensur el-Maturidi i cili vdiq më 332 P.H., dhe Xhelal ed-Din er-Rumi i cili qe lindur më 604 P.H., i cili shkruajti librin el-Menthneui.



- Ata janë të ndikuar nga metoda e Sufive, në veçanti Shishtive, Kaderive, Nakshibendive dhe Sehrurdive në Indi.



- Janë disa anëtarë të cilët pohojnë se kanë përvetësuar mendimet e Xhemat en-Nur të Turqisë.



- Daueti i tyre bazohet në kombinimin e zgjimit të interesave dhe frikësimit, duke shkaktuar kështu ndjenja emotive dhe të dhimbshme. Në këtë mënyrë ata kanë rekrutuar në emër të imanit shumë nga ata të cilët janë zhytur në mëkate dhe epshe, dhe i kanë drejtuar ata në adhurim dhe përkujtim (dhikr).



- Ata nuk flasin për çështje politike dhe i dekurajojnë anëtarët e tyre nga përfshirja në këto çështje problematike, duke i kritikuar ata të cilët përfshihen në këtë. Ata thonë se politikë është që të lihet politika.



- Ata i keqinterpretojnë hadithet të cilat kanë të bëjnë me xhihad, duke pohuar se kjo do të thotë të dilet jashtë dhe të bëhet daue, duke qenë kjo deri në atë masë saqë anëtarët e tyre me gjasë e kanë harruar domethënien e vërtetë të xhihadit në rrugë të Allahut.



- Ata janë shumë të butë kur vjen deri të transmetimi i haditheve të dobëta.



- Pikat kryesore të referencës së tyre paraqiten të jenë Kur’ani dhe Suneti, mirëpo në akide ata i kthehen të kuptuarit të Shejhëve themelues të tyre nga sub-Kontinenti Indian, akides së Maturidive në medhhebin Hanefi.



- Në tokat Arabe ata si pikë reference e kanë Rijad es-Salihin të Imam en-Neueuit, kurse në vendet jo-Arabe ata i referohen Tebligi Nisab dhe Hejat es-Sahaba, e cila është përplotë informata të gabuara dhe hadithe të dobëta.



Thirrja e tyre filloi në Indi pastaj u përhap në Pakistan dhe Bangladesh, pastaj më vonë duke u përhapur në botën Islamike, madje edhe në Arabi, kështu që ata tash kanë pasues në Siri, Jordani, Palestinë, Liban, Egjipt, Sudan, Irak dhe Arabi Saudite.



Ata po ashtu kanë pasues në Evropë, Amerikë, Azi dhe Afrikë.



Shtabi botëror i tyre gjindet në Nizamudin në Delhi (Indi), ku ata administrojnë çështjet e daues në tërë botën. Shtabi i tyre në botën perëndimore është Dusbëri (Dewsbury), Jorkshiri Verior, Britani e Madhe.

[abdurrahman_tir]

Thotë shejhu Muhamed bin Ibrahim Al-Shejh, muftiu i A.Saudite në kohën e tij, në letrën dërguar oborrit mbretëror në vendet e shenjta:


Nga Muhamed bin Ibrahim dërguar të nderuarit emir Halid bin Su'ud, kryetar i shtëpisë mbretërore:"es-selamu alejkum ue rahmetullahi ue berekatuhu. Kam pranuar letrën tuaj të dërguar më 21/1/1382H. që ka të bëjë me letrën dërguar lartmadhërisë suaj mbretërore nga Muhamed Abdul-Hamid el-Kadiri, shejh Ahmed Nurani, Abdus-Selam el-Kadiri dhe Su'ud Ahmed Dehlevi, në lidhje me kërkesën e tyre që t'u ndihmoni në themelimin e shoqatës së tyre të emëruar "Kul-Lijjetud-Da’veti vet-Tebligi-lIslamijeti." Poashtu kemi pranuar edhe tri libërthat e dërguar me kërkesën e tyre. Jua bëj me dije lartmadhërisë suaj se në këtë shoqatë s’ka të mirë. Ajo është shoqatë e risive (bidateve) dhe devijimeve. Duke lexuar librat e tyre kemi hasur në atë se ato libra përmbajnë devijim dhe risi, si dhe thirrje në adhurimin e varreve dhe në shirk, e kjo është çështje ndaj së cilës nuk duhet heshtur.


Andaj, ne, inshaAllahu, do t’i kundërshtojmë në mënyrë që ta bëjmë të qartë devijimin e këtij grupacioni dhe pavlefshmërinë e tij. E lusim Allahun që ta ndihmojë fenë e Tij dhe ta ngrisë fjalën e Tij. Wes-Selamu alejkum ue rahmetullahi ue berekatuhu."


(Lexo librin "el-Kavlul-Belig fi Xhema’ati-Teblig," shkruar nga shejh Hamud et-Tuvejgjiri (f.289))




Fjala e shejhut Muhamed Nasirudin Albani - Allahu e mëshiroftë -


Pyetje drejtuar shejh Muhamed Nasirudin Albanit - Allahu e mëshiroftë -:"Cili është mendimi i juaj për fraksionin Xhema’atu-Teblig. A është e lejuar që një nxënës dije (talebe) apo dikush tjetër të dalë me ata me pretekst të thirrjes në rrugën e Allahut?"


Përgjigje:"Xhematu-Tebligi nuk punon me menhexhin e Kur’anit dhe Sunetit sipas asaj në çka kanë qenë selefi ynë i mirë. Meqë kështu qëndron gjendja, atëherë nuk lejohet të dilet me ata, sepse kjo vepër e kundërshton menhexhin tonë në përhapjen e menhexhit të selefit të mirë. Për të përhapur fenë duhet të dalë ndonjë dijetar, ndërsa këta të cilët dalin me ata - me xhemat-tebligi -, detyrohen të rrinë në vendet e tyre, ta mësojnë diturinë nëpër xhamitë e tyre në mënyrë që të dalin dijetarë prej tyre, të cilët do ta kryenin detyrën e da'vetit në rrugën e Allahut. Prandaj, talebeja duhet që këta njerëz t’i marrë në shtëpinë e tij dhe t’ua mësojë Kur’anin dhe Sunetin. Ndërsa ata - xhematu-tebligi - nuk ia vëjnë veshin da'vetit në Kur’an dhe Sunet, përkundrazi ata këtë da'vet - selefi - e konsiderojnë da'vet përçarës, andaj ata më së shumti i përngjajnë xhematit Ihuanul-Muslimin. Ata thonë se da'veti i tyre është i ngritur mbi Kur’an dhe Sunet, mirëpo duke patur parasysh se kjo është vetëm fjalë boshe, atëherë ata nuk kanë një akide që i bashkon ata, prandaj në mesin e tyre gjen maturidij, esh’arij, sufij, gjen atë që s’ka fare medh'heb, etj. Kjo ndodh për arsye se da'veti i tyre është i ndërtuar mbi moton: mbledh! pastaj mëso. Ç’është e vërteta, ata s’kanë dituri fare. Ka shkuar më shumë se një gjysmë shekulli e asnjë dijetar s’ka dalë prej tyre.


Ndërsa ne themi mëso! pastaj mbledh, në mënyrë që da’veti të fillojë mbi një bazë në të cilën nuk do të kishte përçarje.


Pra, xhematut-tebligi janë sufitë bashkëkohorë, të cilët thërrasin vetëm në çështje morali, ndërsa sa i përket përmirësimit të akides, ata vazhdimisht heshtin, sepse kjo sipas tyre përçanë!


Në mes vëllait tonë, Sa'd el-Husajn, dhe kryetarit të këtij grupi, i cili gjindet në Indi ose në Pakistan, kanë ndodh shumë shkëmbime letrash, të cilat e bëjnë të qartë se ata kërkojnë ndihmë prej tjetërkujt përveç Allahut, dhe gjëra tjera që kanë të bëjnë me këtë çështje, si dhe kërkojnë prej anëtarëve të grupacionit që të betohen në njëren prej tarikateve – sufite - prej tyre edhe në tarikatin Nakshibendi, kështu që çdo teblig duhet të betohet për këtë rrugë.


Ndodh që të pyes dikush se përmes këtij grupacioni shumë njerëz janë kthyer në rrugën e Allahut. Bile ka ndodhur që dikush ta pranojë fenë islame përmes tyre. A nuk mjafton kjo që të dalim me ata dhe të bashkëpunojmë në atë çka ata thërrasin? Ne themi: Këto fjalë i dimë dhe i dëgjojmë shumë shpesh; i kemi dëgjuar prej sufive. Ndodh që ndonjë sheh, akideja e të cilit është e gabuar, nuk di gjë prej sunetit, bile edhe han paratë e njerëzve në mënyrë të palejuar. Mirëpo, shohim shumë njerëz mëkatarë duke u penduar përmes tij, prandaj çdo grupacion që thërret në të mirë, pa tjetër do të ketë edhe pasues. Sidoqoftë, ne shiqojmë në përfundimin e asaj që thërrasin këta, se në çka thërrasin; a thërrasin në Kur’an dhe Sunet në akiden e selefit të mirë dhe kundër fanatizmit ndaj medhhebeve? Pra, xhemati teblig nuk kanë menhexh të diturisë, përkundrazi, menhexhi i tyre është sipas vendit në të cilin ata gjinden. Ata maskohen me çfarëdo ngjyra që i përshtaten vendit (të da'vetit)."


(el-Feta ual-Imaratijeh lil-Albani, pyetja nr.73, përgjigje nr.38)




Fjala e shejhut Abdul-Aziz bin Baz - Allahu e mëshiroftë -



Është pyetur shejhu rreth xhematit teblig nga një pyetës, i cili u shpreh:" Po dëgjojmë shumë për xhematut-teblig dhe punën e tyre që bëjnë për da’ve, a më këshillon që të futem në këtë xhemat? Shpresoj këshillë dhe udhëzim nga ju, Allahu jua shtoftë shpërblimin!


Shejhu u përgjigj duke thënë:"Secili që thërret në rrugën e Allahut është predikues;"Predikoni nga unë edhe nëse është vetëm një ajet." (hadithi). Mirëpo, xhemati teblig, i ardhur nga India, është një xhemat që kanë shumë devijime, bidate dhe lloje shirku, andaj nuk lejohet dalja me ata, përveç nëse njeriu ka dituri dhe del me ta për t’i kundërshtuar dhe për t'i mësuar ata. Ndërsa, nëse del për t'i shoqëruar ata, atëherë nuk i lejohet atij të dalë. Kjo sepse ata kanë devijime dhe gabime, kanë mangësi në dituri. Mirëpo sikur të kishte qenë me xhemat teblig edhe dikush tjetër perveç tyre, të cilët kanë dituri, atëherë bën të dilet për da’vet në rrugën e Allahut. Ose, sikur të kishte pasur ndonjë person të diturisë, i cili shkon me ta që t’i ndriçojë dhe t’i udhëzojë ata, t’i udhëzojë në të mirë në mënyrë që ta lënë medh’hebin e tyre të pavlefshëm (batil) si dhe ta përqafojnë medh’hebin e ehli sunetit (atëherë kjo bën)."


(Kjo audiokasetë është incizuar me titullin "Fetva Semahatish-Shejh Abdul-Aziz bin Baz ala Xhematit-Tebligi," e publikuar nga shejhu në Taif përafërsisht dy vite para vdekjes se shejhut (bin Bazi) Allahu e mëshiroftë).


Poashtu është pyetur shejh bin Bazi:"Allahu ju ruajt. A futet xhematut-tebligi me gjithë ato shirke dhe bidate që kanë, si dhe xhemati ihuanul-muslimin me fanatazimin partiak që kanë dhe kundërshtimin e udhëheqësve, si dhe mos dëgjimin dhe respektimin e tyre, a futen këto dy xhemate në hadithin e thënë nga i Dërguari:"Do të ndahet umeti im në shtatëdhjetë e tri grupe… përveç njëres." (hadithi)


Përgjigje:"Po, hyjnë në shtatëdhjetë e dy grupet. Ai që e kundërshton akiden e ehli-sunetit futet në shtatëdhjetë e dy grupet. I Dërguari, sal-lAllahu alejhi ves-sel-lem, ka thënë "Umeti im," d.m.th. ata që i janë përgjigjur thirrjes dhe e kanë shpallur pasimin e tyre ndaj atij, sal-lAllau alejhi ves-sel-lem; të gjithë këta janë shtatëdhjetë e tri grupet. Grupi i shpëtuar janë ata që e kanë pasuar dhe i janë përmbajtur fesë së tij, ndërsa në mesin e shtatëdhjetë e dy grupeve gjejmë kafira, mëkatarë, bidatçinj, e lloje tjera.


Pyetësi i tha (bin Bazit):"Do të thotë që këto dy grupacione janë nga shtatëdhjetë e dy grupet - e humburua -?


Shejhu u përgjigj:"Po, në mesin e shatëtdhjetë e dy grupeve, bashkë me Murxhiet dhe Havarixhët. Disa nga dijetarët kanë mendimin se Havarixhët janë kafira, mirëpo ata i fusin në mesin e këtyre shtatëdhjetë e dy grupeve."


(Kjo fetva gjindet në audiokasetën e incizuar në komentimin e librit "el-Munteka" në Taif, e incizuar dy vite ose më pak para vdekjes së tij -Allahu e mëshiroftë -)




Fjala e shejhut Abdurr-Rrezak Afifi - Allahu e mëshiroftë -


Është pyetur shejhu - Allahu e mëshiroftë - rreth xhematut-teblig, të cilët dalin t’i kujtojnë njerëzit në madhërinë e Allahut?


Përgjigje:"Realiteti dëshmon se ata janë bidatçinj, pasues të tarikateve kaderij etj. Dalja e tyre nuk është për hir të Allahut, por është për hir të Iljasit. Ata nuk thërrasin në Kur’an dhe Sunet, por thërrasin në Iljasin, shehun e tyre në Bangladesh. Unë i njoh tebligët që moti, ata janë bidatçinj kudo të që të jenë, si në Egjipt, Izrael, Amerikë, A.Saudite, ku do që të jenë ata janë të lidhur me shejhun e tyre, Iljasin."


(Fetava ve Resailu Semahatish-Shejhi Abdi-Rrezak Afifi (1/174))




Fjala e shejhut Salih bin Fevzan el-Fevzan - Allahu e ruajt -


Është pyetur shejh Salih bin Fevzan el-Fevzan:"Cili është mendimi i juaj për ata që dalin jashtë A.Saudite për të thirrur në rrugën e Allahut, kurse nuk kanë fare dituri. Ata nxisin në këtë çështje dhe përdorin shprehje të çuditshme. Thonë se ai që del në rrugë të Allahut, Allahu do ta frymëzojë atë, dhe thonë se dituria nuk është kusht themelor. Ju e dini fare mirë se ai që del jashtë A.Saudite, do të ndeshet me medh'hebe dhe fe të ndryshme dhe do të ketë pyetje të ndryshme, të cilat i drejtohen atij thirrësi. A nuk mendoni, shejh i nderuar, se ai që del jasht A.Saudite duhet patjetër që të jetë i pajisur me armë - me dituri - në mënyrë që të ballafaqohet me njerëzit, e sidomos në Azinë lindore, ku shumë e luftojnë ringjallërimn e da’vetit - në Kur’an dhe Sunet, si shejh Muhamed bin Abdul-Vehab - Allahu e mëshiroftë -? Shpresoj t'i përgjigjeni pyetjes sime në menyrë që të kenë dobi edhe tjerët.


Përgjigje:"Dalja në rrugë të Allahut nuk është dalja të cilën ata sot e kanë për qëllim. Dalja në rrugë të Allahut është dalja për luftë - në rrugë të Allahut -, ndërsa kjo që sot e quajn dalje, është bidat i cili nuk transmetohet nga selefi. Dalja e njeriut për të thirrur në rrugën e Allahut nuk duhet të jetë e kufizuar në ditë të caktuara, por njeriu duhet të thërrasë në rrugën e Allahut aq sa ka mundësi dhe fuqi, pa u lidhur me ndonjë xhemat të caktuar apo pa caktuar ditë, si p.sh. katërdhjetë ditë apo më shumë apo më pak, siç veprojnë xhematu-teblig. Poashtu, ajo që është detyrim për atë që thërret në rugë të Allahut, është se ai duhet të posedojë dituri, prandaj nuk lejohet që njeriu të thërrasë në rrugën e Allauht duke qenë xhahil (injorant). Thotë Allahu:"Thuaj: kjo është rruga ime, thërras në të me dituri." Kjo sepse ai që thërret, patjetër duhet ta di se në çka po thërret nga vaxhibet, mustehabet, haramet, mekruhet; patjetër duhet ta di se çka është shirku, mëkati, kufri; patjetër duhet ta di se si të ndalojë nga e keqja dhe ta di masën e të keqes. Dalja e cila pengon nga kërkimi i diturisë është çështje e pavlefshme, sepse kërkimi i diturisë është farz, e dituria nuk arrihet përveç se me të mësuar, e jo me frymëzim. Kjo - se dituria arrihet me frymëzim - është nga gjërat e shpikura të sufive të devijuar, sepse puna pa dituri është devijim. Mendimi se dituria arrihet pa mësuar është iluzion."


(Nga libri "Thelathu Muhadaratin fil-Ilmi ved-Da’veti)


Vijon…



Përktheu: Ebu Muadh el-Ensari
Më 07.02.1425H, Medine

[abdurrahman_tir]

PYETJE: Shkëlqesia juaj, po dëgjojmë për xhemat et-teblig dhe atë çka thirrja e tyre nënkupton. Pra, a më këshilloni ju që t’i bashkangjitem këtij xhemati. E pres udhëzimin dhe këshillën tuaj, dhe Allahu të shpërbleftë pa masë.




PËRGJIGJE: Kushdo që thërret në Allahun, atëherë ai është mubellig (ai që bart porosinë (e Islamit)), (siç përmendet në hadith):


‘Transmetoni prej meje qoftë edhe një ajet të vetëm’


Sidoqoftë, xhemat et-teblig nga India kanë shumë devijime. Ata i kanë disa aspekte të bidatit (risisë) dhe shirkut, kështu që s’është e lejuar që të dilet me ta, përpos për personin i cili ka dituri dhe del me ta për ta kundërshtuar atë në çka janë ata dhe për t’ua mësuar atyre të vërtetën. Sidoqoftë, nëse ai del për t’i pasuar ata dhe t’u ngjitet atyre, atëherë jo.


Kjo për atë se ata kanë devijime, gabime dhe mangësi në dituri. Dhe, sikur të ishte një xhemat tjetër përveç tyre që thërret, nga njerëzit e diturisë, atëherë (është e lejuar) që të dilet me ta për qëllime të daues.


Sikur të kishte pasur ndonjë person të diturisë, i cili shkon me ta që t’i ndriçojë dhe t’i udhëzojë ata, krahas me të mësuarit ata që ta lënë të pavërtetën e tyre dhe të përqafojnë rrugën e Ehlus-Sune uel-Xhemat (atëherë kjo është mirë).


Kjo fetva qe nxjerrur nga kaseta: Fetua Semahetush-Shejh Abdul Aziz ibn Baz në lidhje me Xhemat et-Teblig, e cila qe botuar në Taif diku dy vite para vdekjes së Shejhut. Kaseta përgenjështron maskimin e xhemat et-teblig, dhe deklaratën e vjetër të Shejhut e cila qe botuar para se realitetit dhe menhexhi i tyre t’i jetë qartësuar atij.

[ocean]

Me falni por shkrimet e llojit te tille (egocentrike) nuk i sjellin dobi aspak komunitetit musliman, veqse percarje. Veshtire do te kete unitet ndermjet muslimaneve ndonjehere nese vazhdohet keshtu. Nuk paski lene kend pa akuzu!

Allahu A'lim

[altin55]

ej o sufistobektashi nuk dum bashkim ne pervec se ne kuran dhe suna , kur te largoheni nga shirku, bidatet, dhe ti nenshtroheni fes te Allahut, ashtu si ja ka zebritur pejgamberit Tij, pasimi i sahebeve, tabiinve, dhe dijetaret e hakut, ateher jeni te mirepritur ne bashkim, per ndryshe kurr nuk ka bashkim, e verteta me te koten, kur nuk jane bashke. am kupton.

Abdurrahman Allahu te shperblefte vella!

[albprofiler]

Me falni por shkrimet e llojit te tille (egocentrike) nuk i sjellin dobi aspak komunitetit musliman, veqse percarje. Veshtire do te kete unitet ndermjet muslimaneve ndonjehere nese vazhdohet keshtu. Nuk paski lene kend pa akuzu!

Allahu A'lim

Jo bre ocean kta kane lene dikend pa akuzuar ne qofte se i lexon drejteperdrejti.
Kta nuk i akuzojn vehabistat ,ata qe rrenojn gjithçka nga islami , ata qe vrasin civile gra e femije.

Vehabistat i sjellin shkrimet e tyre ose nga buroja net ose nga forumi (anti)islamik por nuk e dijn se po e kundershtojn vetveten e tyre.

Kta as vete nuk i lexojn se çka po sjellin , se me kend jane dhe si jane ,Kta
jane te programuar te bejn copy paste dhe asgje tjeter nuk dijn.

Per ti dokumentuar dredhite vehabiste , kontraditat ne (qarshafat) copy pastat vetem duhet ti lexoni pak me kujdes dhe i kupton te gjitha.

Ne ato vebsajtat e tyre te gjithe jane te kenaqur me veprimet e talibancve dhe al kaides kurse kendej sjellin shkrime kinse albani , bin bazi e disa tjere jane kunder tyre.

Edhe kta jane bere njeqind mije grupe por nuk kuptojn , bin bazi me sauditet e tjere jane pro amerikes , bin ladeni eshte kinse kunder amerikes , familja e bin ladenit jane pro amerikes , albani e ythejmini nganjeher behen kinse jane ne krah te "xihadistave" e nganjeher jane ne krahun e saudve pro amerikan.

Kush me ju marr vesh keshtu o vehabista , al kaida vret femije te vegjel neper irak nen akuzen se po bashkepunojn me ameriken kurse vete familja e bin ladenit ka bashkepunu dhe bashkepunon me bushin me miliarda.

Vehabisti i mburojes net ose forumit (anti)islamik brohorit kur bombardohen femijet ne irak e gjetiu se mendon se ata po bashkepunojn me amerik e ne tjetren ane nuk i sheh dreqnit e medhaj kryetaret qe i kane

Ngutuni ju disa vehabista te programuar beni verejtje tek moderatori per postimin tim se jau prisha pak qejfin

[mesia4ever]

Une para nja 3 dite kom pas debat me nje mysliman palestinez, ai thoshte se Bibla eshte Fjale e Zotit por edhe Kurani eshte Fjale e Zotit. I thashe pse bjen pra Kurani ne kontradikte me Biblen, ai thoshte se Bibla eshte ndryshu (kete e dita qe do te ma thoshte edhe para se ta pyes se kete krejt myslimanet ta thojne kete). Ja ofrova disa argumente se Kurani sipas Bibles eshte krejt genjeshter dhe nuk mund te jete Fjale e Zotit (nese Bibla eshte Fjale e Zotit), bijke ne dyshim kur i thosha se sipas Kuranit Fjala e Zotit nuk mund te ndryshohet, sdinte cfare te me thoshte. Me thoshte se Jezusi (Isa a.s.) do te vije ne fundin e botes dhe te krishteret do te konvertohen ne Islam, une i thashe se sipas Bibles kur te vije Jezusi ata njerez qe do te jetojne ne toke do te shkojne ose ne ferr ose ne parajse dhe se nuk do te kete konvertime, por do te ndodhe dita e gjykimit. Gjithashtu i ofrova prova nga Bibla se ne te vertete Jezusi nuk kishte pretendu se ishte profet por se kishte pretendu se ishte Perendia vet dhe se ai kishte Mbreterine e Tij ne boten tjeter duke i cituar vargje nga Bibla por edhe se kryqezimi i Jezusit ne te vertete ka ndodhur dhe eshte realitet.

...Ne fund pas 2-3 ore debat te nxete kishte dyshime te medha por edhe ofronte 'argumentet' e tij (mua ska kush te me binde se e di se Muhamedi ka qene pedo. dhe nje person qe ka aso prirjesh nuk eshte njeri normal se le me Profet i Perendise), por me tha se ai kishte vendosur te besonte islamin si fene e vertete te tij dhe se do ta ndiqte kete fe deri ne fund te jetes se tij


Ju pershendes