Eva Sotiri

[Luna01]

Mes fjalëve të tua njoha akoma më mirë
Njerëz që të puthin, njerëz që të pështyjnë.
Zhgënjimin nga “miq” me zemër të nxirë,
Që me gjuhën e tyre nuk flasin, por ndyjnë.

Bravo! Driteroi i Devoll,Devoll do te mbetet nje figure e nderuar ne altarin e letrave shqipe.Vepra e tij i ka rezistuar kohrave,bile sot e kesaj dite eshte aktuale.
Cdo shqiptar qe e njeh kete burr duhet t'i heqi kapelen atij kur t'i dale perpara.Une per vetew e kam bere,por ka qene nje moment kur ai ishte 'xurxull'' nga rakia,por mendjen e kish top.

Poete mos e vur veten ne veshtiresi per te gjetur rimen.Poezia eshte e bukur edhe pa rime.Ajo di te trokase ne zemren e dashamiresve te saj edhe pa rime.Rima mendoj une ju pershtatet me shume kengeve,por edhe kenget , ne ato vende ku muzika eshte ne majat me te larta, kendohen bukur edhe pa rime. Mesazhi,mesazhi qe percjellin na bene qe jeta te na duket me e bukur dhe t'ju respektojme e t'ju duam ju njerzit e heshtur qe i perkushtoheni vendit bij te te cilit jeni.Me falni se mos e teperova!

Ju falenderoj sinqerisht per interesimin tuaj, por une nuk e kam vene veten ne veshtiresi, perkundrazi, jam shume e lumtur kur i shkruaj keto poezi, ndoshta per ju duket e veshtire rima, por per mua jo. Jo te gjithe njerezit ne kete bote lindin nen te njejtin yll...! Dhe sa per mesazhet jam e bindur, ashtu si shume te tjere se nuk mungojne. Nje sugjerim per ju: - Kur e keni kaq per zemer perse nuk provoni vete te shkruani ne menyren qe ju pelqen?

Sigurisht qe ju falenderoj per nje pjese te fjalive qe keni formuluar per te madhin Dritero, i cili per mua mbetet i madh dhe i pavdekshem, i pakrahasueshem me asnje tjeter. Sa per ate qe thate "xurxull" une i lexoj vepren, nuk kam perdorur ndonjehere "tuba" per t'i matur alkolin poezive dhe poeteve.

Ju uroj te keni sa me shume variacion pozitiv ne jeten tuaj dhe sa me pak probleme te cdo lloj natyre.

Mirembetshi

[gjakushi]

Shpirti yt – vezullim

- Avni Rustemit -


Nëpër vite vjen kushtrim përsëri
Zemra jote e madhe, hapi yt, Avni.

Për Atdheun tim – domosdoshmëri
Shpirti yt flamur duhet përsëri.

-------

Vezulloi fort kur Atdheu përbaltej,
Kur toka e shenjtë me tradhëti matej.

Kur shitej, kur blihej si një mall pa vlerë,
Erdhi për t’i sjellë respekt edhe nder.

Plumbi i tij dërmoi veç Esat Toptanit
Gjithë kob – mizorinë që i thurej Vatanit.

Bëri që tradhëtia të vdesë çdo ditë
Erdhi si një ëngjëll, sjellë nga Perënditë.

I dha tjetër emër vendit tënd, vendit tim,
U bë dritë shprese, brezave kushtrim.

Buzëqesh dhe sot, e loton bashkë me ne.
Nën krismat e tij zemra ndryshe rreh…

Krah të fortë i jep Shqipes për liri,
E shfaros tradhëtinë madhështi e tij.

Duke lexuar krijimet poetike që vijnë nga një mendje e ndritur, dhe bëhen po aq të këndshme për lexuesin, dhe prurje për nivelin e artit në letërsi, u përgëzoj ! Po aq me këtë poezi që ka një domethënie shumë të madhe, dhe mund të rangohet si poezia Emblemë në Antologjinë e zgjedhur të poezive , për përcjelljen e mesazhit domethënës! Sukses!

[Luna01]

La nebbia…


Insieme con il sole e la pioggia
Dobbiamo passare
anche nel percorso di nebbia,
Una fredda ferocia
del male, intorno a noi.

Mi fa triste,
Mi da dolore,
perché gli occhi e la mente aperta
copre con ill velo de la menzogna
e la falsa visione …

Succede che restiamo
occhi chiusi tra le sue braccia,
Dimenticando
il proverbio con il lupo mannaro
che amava la nebbia così tanto.

Ci piace poi
dimenticare la realtà,
Intorno a noi
sembra come sonno della morte
con la nebbia nel cuore – ballando…!


Mjegull ne shpirt


Bashkë me diellin dhe shiun na ra në pjesë
........................................edhe mjegulla,
Një lloj egërsie kallkan e së keqes përreth.
Më sjell trishtim sepse syve dhe mendjes së hapur
Tisin e genjeshtërt të së pavërtetës iu hedh…


Ndodh që symbyllur qëndrojmë në krahët e saj,
Harrojmë proverbin me ujkun që e deshi aq shumë.
Na pëlqen të harrojme realitetin pastaj,
Vallzimi me të ngjason me të vdekjes gjumë…


Njësoj si harresa – ka raste, na duket shërim.
Në hirin e saj sytë e mbuluar refuzojmë t’i hapim.
Për të mos parë disa çaste rreth vetes shëmtim
Passwordin e zemrës – të rrezikshmes mjegull i japim…

[Luna01]

Il gran terremoto…


Non è per niente la idea del riposo
Solo un momento in un giorno tormentoso,
E io aspetto qui, impaziente
Tutto il tempo con te nella mente…

Tu, dimenticando, col sorriso profondo
Non ho più la forza di pensare il mondo;
I pensieri della notte, queste paure,
Portano in me le ombre più dure.

Dentro nel petto i più tristi pensieri:
dubbi, sospetti di oggi, di ieri…,
Ma tu non sei più il mio grande amore
Il gran terremoto colpisce al cuore.

- http://www.poesianuova.it/poeta.php?...1&n=Eva+Sotiri -

[Luna01]

Toc-toc – Bussa…

Non lo senti come siamo lontani?
Non corro piu’ da te come facevo prima
E i versi piu’ rari adesso…
In cuore – luce e ombra, senza una rima!

Ma tu non lo sai
Che io ti cerco in ogni instante.
Lo sento quando in tempesta vai,
Non esiste una pace constante.

Dimmi adesso se ormai
Con i tuoi sentimenti saprai cosa fare…
Mandami un segno e qualcosa fai..
Io – silenziosa, ma tu cerchi di bussare…



Trokit


E ndjen se jemi larguar?
Nuk vjen më në orët që vije!
Por vargjet pak më të rralluar
Zemrës i veshin dritë-hije ..!


Ti jo nuk e di se si unë
Në çdo çast veç ty të kërkoj.
E ndjej kur ti je në furtunë,
Trishtimin me ty përjetoj…


Më thuaj nëse si më parë
E ndjen se ç’mendoj unë tani!
Dërgomë një tingull, një fjalë
Trokit dhe kur unë heshtur rri…!

[mondishall]

Vazhdoj te shijoj vargjet e tua mike. Dhe jam i sigurt qe lexuesit dashamires, edhe kur dicka me shume kerkojne, ta dish qe jane bere pjese e shpirtit tend poetik, te cilin duan akoma me tej ta lexojne. Poezia s'ka vargonj ne arkitekturen e saj ndertuese, kur projektuesi nuk ndjen kurfare siklet ne skicimin e saj.

[nestorp]

Vazhdoj te shijoj vargjet e tua mike. Dhe jam i sigurt qe lexuesit dashamires, edhe kur dicka me shume kerkojne, ta dish qe jane bere pjese e shpirtit tend poetik, te cilin duan akoma me tej ta lexojne. Poezia s'ka vargonj ne arkitekturen e saj ndertuese, kur projektuesi nuk ndjen kurfare siklet ne skicimin e saj.

Shume te verteta fjalet tuaja mondishell. Poete kuptome te lutem!Ajo qe kam dashur te them eshte pikerisht ajo qe spiegon mondi!
Te falenderoj mondi!!

[Poeti]

Nuk dua me te komentoj perlat poetike te Eva Sotirit, tash e tuatja dua vetem ti admiroj....

[Luna01]

Ju faleminderit Poeti!

[Luna01]

P O E T I


Një dilemë e çuditshme: Çfarë është poeti?
Ndoshta ai që jetën vargjeve mbjell?
Me zemrën të madhe, të vrullshme si deti,
Vlera të harruara mendimeve sjell?

Ai fushat e qeta, ndonjëherë të baltosura
I ngre male vigane, hijerënde, qiellit lart.
Zemrat që rrugën humbasin, fundosen
I vesh me dritë, parajsës i mbart.

Akujve ngrirës që e shuajnë jetën
Bën që ndërgjegja te ziejë e rënduar.
Lejtmotivi i tij – mik i së vërtetës.
Zbulon heroin, në shpresat mbaruar.

Nuk është poet kush duron përdhunimin,
Padrejtësinë, gënjeshtrën, qëndrimin tinzar.
Mendimi i poetit i sjell botës ndryshimin,
Njeriut dhe epokës i ngre lapidar.