Qiraxhi
Dhe në qoftë Zoti krijues
S'ma dha jetën me qira
Qind për qind më la zotrues
Që në lindje, në gjithshka.
Dikush tjetër, racë si unë
Jetën time pronësoi
Me një firmë e një vulë
Nëpër ngastra ma coptoi.
Dhe më vuri tjetër taksë
Për çdo copë të kësaj jete
Brenda jetës më la jashtë
Qiraxhi edhe pas vdekjes.
-------------------------------------------------
Të krijosh domethënë... të krijosh.
Përshëndetje i nderuar...Postuar më parë nga mondishall
Të tregoj se vazhdimisht jam me ty - ndjej me kënaqësi frymëzimin tuaj...
Përshëndetje Mondi!
Shumë e bukur dhe krenohem që kam shok një poet.
Gjithë të mirat!
Përshëndetje Mondi!
Shumë e bukur dhe krenohem që kam shok një poet.
Gjithë të mirat!
Besoja
-------------------------------------------
Bashke me falenderimin theksoj qe dhe une krenohem per nje mik si ty, i dashur Beso. Na lidhi e para poezia, pastaj e "lidhem" ne ate...
Te pershendes me vargje...
Mes dallgësh
Qesh me të madhe
Me të madhe qaj
Me oshëtimë dallge
Thellësi oqean.
E mira përplaset
Përplaset e keqja
Mes dallgësh mbahem
Anije pa vela.
Një jetë pa jetë
Një vdekje pa vdekje
I vetëm jo vetë
Mes dallgësh gjej prehje.
-------------------------------------------------
Të krijosh domethënë... të krijosh.
Mos qesh ne heshtje
Qeshu me ze o mik,
Mos lejo sikur mua
Qeshja te te behet armik!
Qesh edhe kur nuk te qeshet
Qesh edhe kur te tjeret qajn
Ndoshta dikur te bashkangjiten
Edhe ata qe se ndalen vajin!
Nje jete kemi te gjithe
Athua s'ditem ta jetojm
Ne vend te buzqeshjes
Te perlotur e kalojm!
Rëndesia e një personi nuk vlerësohet nga hapësira që zë, por nga boshlleku që le kur nuk është më.
Te pershendes e panjohura me vargje te tjera...
Paradoksi im
Pyetje ka patur më shumë se përgjigjet
Përgjigje ka patur më shumë se pyetjet
Prapë do mbetet pyetje pa zgjidhje
Dilemash pa fund, njeriu do mbetet!
Gëzim ka patur më shumë se dhimbja
Dhimbje ka patur më shumë se gëzimi
Dhimbje e gëzuar do mbetet lindja
Vdekja mbase, një çast pushimi.
Shkatërrim ka patur më shumë se krijim
Krijim ka patur më shumë se shkatërrim
Paradoks i kohës me qënie njerin
Koha vetë, paradoksi im!
-------------------------------------------------
Të krijosh domethënë... të krijosh.
E bukur kjo poezi Mondi.I lexoj rregullisht krijimet e tua.Krijimtari te mbare.
Mbaresi pac gjithmone ne jete, i dashur Riza!
Te ka ndodhur ndonjehere te luash me shenjat e pikesimit? Mua me ndodhi pak me pare dhe mes lojes se tyre, se si me erdhen ca vargje, qe nuk kane nderin te quhen poezi. Megjithate, po i hedh ketu per pak argetim.
. ? !
Ve pikën, ku duhet pikpyetja
Sa herë më lodhin përgjigjet
Çuditësen pikë e gjeta
Vertikale pas shpirtit që dridhet.
Pikpyetjen ve, ku duhet pika
Sa herë më çlodhin përgjigjet
Vertikale gjithnjë pikçuditsja
S'më ndahet që ditën e lindjes.
Paske të drejtë
Paske të drejtë e dashur
U bëra një muaj femër
Oh, ç'mashkull i keq qenkam shfaqur
Që s'dija tjetërlloj një zemër!
Qenkam veç fajtor, e dashur
Të lutem, nuk kërkoj të më falësh
Nuk di nga ç'botë kam ardhur
Të lutem pak nga jotja t'më japësh!
Tash jam avokat i përjetshëm
E pranoj këtë zanat ëngjëllor
Ne meshkujt në botë të vetëm
Pa femrën qënkemi, një KOT!
-------------------------------------------------
Të krijosh domethënë... të krijosh.
Udhëheqësit!?
Çuditërisht të vetkrijuar
Të krijuar veç në sytë e botës
Kodi i tyre, ende i pazbuluar
Mbetur ende, enigma e kohës.
Dikur shpallur nga qielli vetzbritës
Dikur, zbritës nga tempuj perëndish
Sot të pjellur nga mitra e politikës
Që vazhdon të vetmbarset, çuditërisht!
-------------------------------------------------
Të krijosh domethënë... të krijosh.
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt