Mërmëris...

[Agim Metbala]

NGANJEHERE...


Sarkofagu i fjaless'pipetin:
ndritim!
Katakombi i heshtjes
ze cerga:
llomotitim!

Përshëndetje z. udhaeshkronjave, vërtetë krahasime të bukura...
Postimi i parë, por 100% i qëlluar...
Frymëzime edhe më të thella!

[Agim Metbala]

Kontradiksion

Kjo hapësirë, më e vogël se vetja
Më e shkurtër se jeta, kjo kohë
Diçka më guackon si breshka
Si kërmilli diçka më guackon!

Ky shikim, më i tejshëm se pamja
Më i tejshëm se zhurma, ky dëgjim
Diçka më përpin si nata
Si humnera diçka më përpin!

Kjo fjalë, më e gjatë se vargu
Më e fortë se zemra, kjo rrahje
Diçka më hapet tek pragu
Më mbyllet diçka në hapje!
---------------------------------------------------------------
Duke u përpjekur për ekzistencën e përhershme, njeriu zgjat më shumë ekzistencën e përkohshme të tij.

Përshëndetje i nderuar, kjo poezi (për shijen time), është ndër poezitë më të bukura që i keni postuar gjer më tani...
Ajo në vete përmbanë të gjitha që duhet të përmbajë një poezi...
Përqafime Mondi!

[xheladin]

Kontradiksion

Kjo hapësirë, më e vogël se vetja
Më e shkurtër se jeta, kjo kohë
Diçka më guackon si breshka
Si kërmilli diçka më guackon!Ky shikim, më i tejshëm se pamja
Më i tejshëm se zhurma, ky dëgjim
Diçka më përpin si nata
Si humnera diçka më përpin!
Kjo fjalë, më e gjatë se vargu
Më e fortë se zemra, kjo rrahje
Diçka më hapet tek pragu
Më mbyllet diçka në hapje!---------------------------------------------------------------
Duke u përpjekur për ekzistencën e përhershme, njeriu zgjat më shumë ekzistencën e përkohshme të tij.

I nderuari mik, me vëmendje i lexoj të gjitha postemet dhe më pëlqejnë, por kjo poezi është një shkëlqim nga thellësia e shpirtit. Dëshiroj që edhe më tej të na dhurosh xhevahirët nga fundi oqeanik.

përqafime
xheladin hamza

[mondishall]

Si çdo herë më parë, kam privilegjin të kënaqem me artin që ti i dashur Mondi kultivon dhe na ofron në vazhdimësi.
Poezia yte sa lirike, poaq edhe mendimtare (filozofike) më bën të mpreh më shumë mendjen e topitur, për të kuptuar bëmat e kësaj kohe të turbullt, kësaj hapësirë të cilës nuk mund t'i gjej fillimin e as mbarimin, kësaj gjendjeje ku vështirë identifikoj të keqen dhe të miren, ku më shpesh më bëhet se: "Të liq janë vetëm të tjerët", (mondishall) e ku më shumë veten e shoh si një fije bari të njomë në një pyll vegjetacioni të dendur e cila është para zhdukjës pa lënë gjurmë pas vetës sespse nuk mund të qëndrojë më gjatë se një stinë, mbase edhe një zezonë.
Respekt të veçantë e suksese, i juaji Ademi.

I dashur Adem! Lexoj c'te flet shpirti dhe vertet emocionohem. Te jesh i lumtur mik qe je vetvetja, por kursesi me jetese stinore. Ndjehesh keshtu sepse he per he kjo jete ka me shume qenie jashtvetes se tyre, por kjo s'ka per te qene e perjetshme per ta.
Pac shendet dhe fryme krijuese pa mbarim. Perqafime, Mondi

[mondishall]

Përshëndetje i nderuar, kjo poezi (për shijen time), është ndër poezitë më të bukura që i keni postuar gjer më tani...
Ajo në vete përmbanë të gjitha që duhet të përmbajë një poezi...
Përqafime Mondi!

Jane vertet disa caste, i dashur Agim, qe kur i kerkoj si gjej dot dhe kur i "harroj" me shfaqen papritur. Atehere vertet ndodh dicka tjeterlloj ne te jetuar e shkruar, e shkurter vertet, por e magjishme. Se sa kalohet kjo gjendje ne vargje, eshte tjeter gje dhe vetem lexuesi mund ta percaktoje. Une te falenderoj qe shprehesh per mire. Perqafime, Mondi

[mondishall]

I nderuari mik, me vëmendje i lexoj të gjitha postemet dhe më pëlqejnë, por kjo poezi është një shkëlqim nga thellësia e shpirtit. Dëshiroj që edhe më tej të na dhurosh xhevahirët nga fundi oqeanik.

përqafime
xheladin hamza

Nuk e kam zakon i dashur Xheladin te balancoj mendimet dhe vleresimet mes miqsh. Nuk me ka pelqyer kurre ky formalitet i siperfaqshem. Por ama them nje te vertete te padyshueshme, qe ketu ne forum klikimi i kompjuterit me con menjehere ne Letersia, me pas ne Poezia e menjehere ne krijimet e miqve forumiste, ku ne rastin tend, vec temave te meparshme, ndalem ne ajo qe ka hapur mik Rizai me poezi nga libri i fundit. Hyme pra pa ftuar ne sofren e njeri-tjetrit dhe e gjejme shtruar gjithmone. Nuk duam ama te behemi te besdisshem me urime pa fund, por shijojme ama gjithshka e ne fund themi me kenaqesi, "Te lumshin duart!"
Te falenderoj qe dicka nga sofra ime te pelqeu. Gjithe te mirat te uroj ne shendet dhe krijimtari. Perqafime, Mondi

[mondishall]

Abstraksion real

Gropat e syve - dy gojë
Gropa e gojës - një sy
Këmbët me duart ndrojnë
Jashtëqitja e zorrës, në fyt.

Fjalë të gojuara në dy
Shikim i gjysmuar në një
Këmbë në ajër, kuturum
Duar që s'bëjnë dot gjë.

Oh, ç'qenie e përçudnuar!
Jashtëqitje e abstraksionit real
Gafë e krijimit të mbaruar?
Apo ende krijim' i pritur, s'ka ardh?
---------------------------------------------------------------
Duke u përpjekur për ekzistencën e përhershme, njeriu zgjat më shumë ekzistencën e përkohshme të tij.

[pranvera bica]

Cmoj vleresimin tend Rebele e per kete te falenderoj.
E di ajzberg qe ketu hyme e dalim tek njeri-tjetri pa "leje" dhe ketu qendron lezeti i vizites. Ka nje mase dhe komenti, apo jo, prandaj te kuptoj e njekohesisht te falenderoj.

Dhe tani pak vargje ndryshe, per nje konceptim ndryshe timin per krahasimin, me te cilat eshte rasti t'ju pershendes. Pra me shume se vargje, deshiroj te jap nje mesazh modest.


Ju thashë... më thanë...

Luanit i thashë:
Je trim shkuar trimit
Si heronjtë e lashtë
Që tokën e dridhnin.

Sorkadhes i thashë:
Je vetë bukuria
Si më e bukura vashë
Që do djalëria.

I thashë ujvarës:
Uji tënd më ngjet
Si flokë të një vajze
Lëshuar mbi bel.

M'u sul luani
Sorkadhja m'u sul
Ujvara nga mali
Oshëtiu me shkumb'.

Më thanë me inat:
Dëgjo, o njeri
Me ne mos u tall
Në krahasim!

Ju poetët
Fuqinë, bukurinë
Tek ne e gjetët
Dhe bëtë poezinë.

Heronjtë pranuan
Të quhen luanë
Vajzat u harbuan
Kur sorkadhe ju thanë.

Kaq mangët jeni
Në forcë, bukuri?
Zili s'ju kemi
Na paski zili!

---------------------------------------------------------------
Duke u përpjekur për ekzistencën e përhershme, njeriu zgjat më shumë ekzistencën e përkohshme të tij.

Ua sa poezi e bukur mo Mondi! Me duket sikur jam ne Bozdovec ku vajzat Korcare
me ngjajne me 'sorkadhet tuaja' .Ketij ambienti malor{ ndoshta e dini} i shkon natyrisht kjo poezi.Suksese te metejshme ne krahasime akoma me te bukura,mik.

[mondishall]

Të falenderoj dhe përshëndes, pranvera bica, me pak vargje...

Paradoksi i fjalës

Më shumë se asgjëja
Se gjëja më pak
Më e plotë se e tëra
Dhe pjesëzë prap'.

Më lart se maja
Se rrëza më poshtë
Paradokse fjala
Që flet dhe s'thotë!
---------------------------------------------------------------
Duke u përpjekur për ekzistencën e përhershme, njeriu zgjat më shumë ekzistencën e përkohshme të tij.

[pranvera bica]

Mondi! Meqe je ne linje te pershendes edhe une!