Ambasadori, ose Diplomacia shqiptare në USA

[macia_blu]

Sa po i ndihmon diplomacia shqiptare Qeverisë?
Pjetër Jaku *

Eshtë tepër vonë të analizosh diplomacinë shqiptare në prag të zgjedhjeve të këti viti…

Eshtë tepër vonë dhe e pafalshme për Qeverinë dhe mazhorancën , edhe nëse ajo ( Qeveria), këtë problem do ta analizoj nesër…

Poashtu, asnjëherë vonë për ndonjë veprim të mundshëm…

Pesha e diplomacisë shqiptare është dukshëm pa rëndësinë e duhur, të paktën në ato vende që kanë rol dominues në politikat ndërkombëtare. Pikërisht për këtë, diplomatët shqiptarë në vendet përendimore si: Amerika, Italia, Anglia dhe Greqia si dhe në vendet e nxehta siç është Serbia, duhet t’i kordinojnë punët më më kujdes dhe, taktikisht me projekte, kur dihet se vendet më më peshë në botë, këto vite kanë qënë dhe janë në anën e shqiptarëve. Taktikisht, kur edhe ke një strategji të qartë, duhet bashkëpunuar me elementët demokratë dhe përparimtarë, me shoqatat dhe grupacionet, që dallohen për aktivitete të rëndësishme politike në favor të Shqipërisë e, jo me forca regresiste, të sepcializuara për t’u duk ndryshe, edhe pse ata përsona mund te jenë biznesmenë e, veprimtaria e tyre është vetëm në të mirë të biznesit.
Çdo levizje e diplomatëve shqiptarë, është dukshëm e ndjeshme dhe e përfolur në komunitetet shqiptare, të cilat kanë pasë ë kanë lidhje të vazhdueshme me Shqipërinë dhe me forcat demokratike shqiptare, brenda dhe jashtë kufijve fizik të Shqipërisë. Secili shqiptar i emigruar mban lidhje të përhershme me vendin e tij prej nga ka ardhur, me të afërmit e tij, me miqtë dhe shokët, por edhe me vendin ku jeton.
Qoftë edhe në një bisedë përsonale, politika do të përflitet, veprimet e qeverisë dhe, sidomos tani, në këtë vit zgjedhjesh parlamentare! Edhe këtu, emocionet politike janë dallueshëm të dukshme dhe të përcaktuara, djathtas e majtas. Ka shumë pro e kundra në të dy kampet, por ka edhe shumë të papërcaktuar, që vrojtojnë me të dy sytë. Ka me dhejtra, për të mos thënë me qindra qendra, biznese e kafe shqiptare, që gumëzhijnë nga bisedat politike, të cilat s’rreshtin së analizuari, sa Kryeministrin, sa kryebashkiakun, që pretendon të jetë kryeministër, por mjaft rrallë Shqipërinë. Të gjitha këto biseda, në njëfarë mënyre shkojnë në Shqipëri. Mjetet nuk mungojnë, sa të ndjehemi , pothuajse në Shqipëri, veç jo fizikisht!
A i njohin këto qendra diplomatët tanë, sidomos titullarët?
Pak dhe aspak.
A punojnë për t’i njohur?
Pak dhe hiq.
E dimë se një ambasador është përfaqësuesi i një shteti në një shtet tjetër por, në një vend siç është Amerika, çdo ambasador e ka një të tillë parardhës të perjetshëm : diasporen! Diaspora, edhe pse më një organizim spontan, duhet thënë të organizuar. Dhe, jo të organizuar në vetëm një qendër fetare, ose në vetëm një përson, pa as më të voglen dijeni politike, sidomos në diplomaci, pa arsimin minimal dhe njohuritë e një të vetmi qendrim diplomatik. Pak a shumë i dimë detyrat e një diplomati, që përfaqëson të gjitha palët, por e dimë se edhe i shërben një qeverie që ka politika të caktuara në periudhën që drejton, por edhe strategji afatgjatë, ku në vëmëndje ka një formim të caktuar dhe përkrahës të njohur. T’i zhgënjesh ata, do të thotë, të luftosh kundër vetes!
Kishte nje ide të mirë vitin qe shkoi zv/ ambasadori shqiptar ne Washington, Kreshnik Çollaku, për organizimin e një Kongresi te Diasporës shqiptare në Amerikë.
Siç shihet, këtyre diplomatëve ( disa prej tyre dhe, ne rastin konkret shefit te diplomacisë shqiptare në Washington ) i ka humbur orientimi, ose nuk ka pasur orientim. Në këtë rast , aftësia për t’u vetëorinetuar, u përket njerëzve te ditur dhe pa interesa.
Jam i bindur, se në ndihmë të tyre do të viheshin shumë shqiptarë të aftë dhe, jo një ose dy afaristë, nëse ata do të dinë se me kë dhe për kë po punojnë, se sa po i shërbejnë Atdheut të tyre ( tonë ), edhe pse në fund të botës, apo ngjit me Shqipërinë.
Në disa raste dhe, jo rrallë ata po ndihmojnë ndjeshëm kundërshtarët e tyre, për të ardhur sa më lehtë në pushtet. Në fund të fundit, shqiptarë janë të dy palët, ashtu siç thonte Ahmet Zogu për Konicen. Por, ndërprerja e reformave, do të ishte me pasoja edhe për zhvillimin e vendit.
Edhe pse nuk kam mundësi, as nuk pretendoj të ndjekë hap pas hapi këtë fenomen por, duke parë dhe analizuar rastet konkrete, në një vend konkret, të vjen të mendosh se, të paktën në Amerikë, me një komunitet shqiptarësh prej më shumë se gjysëm milioni, dhe me një organizim 100 vjeçar, diplomacia shqiptare nuk punon mirë, ose diçka nuk shkon. Dhe, në këtë rast, unë bëj me faj titullarin.
Pokështu, edhe punonjës të Ministrisë së Jashtme, që udhëtojnë për Amerikë, nuk i kanë të zgjidhura drejt takimet me komunitetet, në favor të kauzës së një shteti demokratik dhe të një qeverisje të djathtë. Ata dukshëm anojnë nga privilencat përsonale, duke i ngjyrosur takimet e tyre mjaftueshëm për një raport në fund të çdo vizite.
Konkretisht?
Në shkrimin tjetër….