I vetmuar në atë ëndërrim - F.R.

[gjakushi]

PA TY KOT JETOJ!


Çaste mesnate perjetova, ishte befasi
Vdiqa, u ringjalla dhe mbeta me i ri !

I kendova dashurise , i bera perkushtim,
Ashtu si do ajo qe rremben shpirtin tim!


Perse mos e ndjej ate ndjesi mesnate
qe vjen si urragan , eshte diell pas shterngate!

Te takosh ate zemër, ti thuash dy fjale
Ajo behet drithmë - si ne rrjete nje njalë !


Është bota qe di - te te sjellë ylberin !
Si te mundish dhembjen, ta nxjerrish gjithe vrerin!

Se te ndez gjithe shpresen qe e do jeta
te fshin gabimet, me fjale te verteta!


Sa më mundojnë çastet kur i meditoj fjalët
si te gjejë gjithe forcen qe nje dite te ndalet ?

T'ia shikoj syrin, çerpikun rreze drite
Balli saj si hana , si diell i nje rrite !


Jam tejet i vetem, pa te s'jetoj më !
Gjithkund verdalliset i fuqishem zë :

- Eja! Te pres ! Pa ty kot jetoj!
Nëper rima e vargje, per ty lotoj!

[gjakushi]

NË ALKIMI VARGJESH


Kushtetuta me ligje nene , ishte ne fuqi
Në sistem te ndjimit vepronte gjithcka.

Nuk kishte asgje te huaj ne atë Perandori,
Flamuri i Dashurisë valonte lart n'hava.


I kishte shtrire krahet e pushtimit në zemër,
Ne çdo çast perhapej sylynjari i blerimit!

Në Kurorën e shpirtit kishte vetëm nje emër,
Ia kishte fshirë ndarjes emrin e rrënimit .


Kudo te ishte pastaj e tutje nëpër shekuj!
Ajo shnderrohej si rrezja qe shkrin borën.

E ndritur në alkimi vargjesh per dishepuj
Kushtetuta, nenet, alinete mbajnë orën !

[gjakushi]

ISHTE DASHURIA


Perse me shkon verdallë edhe sonte
Perse , nuk kam rehati , ndjej mall ?
Sa herë kjo zemra ime do te renkonte
ndonjeherë i qete do te isha vallë ?

Nuk jam i sigurte se jam i semurë
por ndjej se nje sëmundje me vertitet,
Me behet se me lengon palca me asht e lekurë
me duket se nje zemer ne zemer me ngjitet.

Nuk eshte transplantim qe e bejne mjeket
Eshte diçka e pa parë nga mjekesia sot
Nuk e vlersojne ate vlere as dollari e leket
Eshte nje gje e rrallë - me e shtrenjte ne botë !

Se perse keto çaste mu kujtua sonte
sigurisht agimi do t'me gjeje pa gjumë !
lind'te vlera , mendja nuk gabonte
Ishte dashuria - qe e desha unë !

[gjakushi]

I NDARE KËSHTU...


I ndare keshtu, me duket pranvera si vjeshta !
Malli më ka rrenuar shpresat per TY !
Prej fjaleve kullon gjak , vajtojne rimat ne rreshta,
Nje erresire u ka rene dritave me lot ne sy!

Mbremjeve te gjata te fjaleve dhe ideve
Nje fund u ka arritur siç vetëtin reja !
Ne zemren time serish bie nje lis shekullor
qe leshonte rrënjet e mbinte hareja!

I shtrirë në hije renkimesh kujtoj netët
vezullojne nëper tru mendimet me vaj .
Me errësirë mbyll ditet per jetët
Që me vrau ky mall i paskaj !

Si rrenohen shpresat, si pikon çatia
Ne vepren time le të beje stuhi .
Le te prishen dyert, dritaret, avllia
te mbes nje zezone - hiri dashuri !

Le te mbesin pezull rimat si oshtima
Se vargjet, strofat nuk krijuan taban!
Shperngulem pergjithmon te mbes nje orakull
Qe kerkoj shpirtin per vatan.

Te pres te kthej mrekulline hyjnore
Ne detin e enderres te mos permbys dritën
Ne tallaze rrenimesh te shterngoj per dore
Ashtu siç derdh rrezet dielli per ditën!

[gjakushi]

JE BËRE SI LEGJENDA



Padyshim arrite në jete të më japish shpresa
me vargje qe burojnë si sylynjar njomësie

Buzëqeshja dhe zëri si lule e larë nga vesa
Janë shtigje qe hapen si rreze ngrohtesie!


Të shikoj çerpikët si shigjeta harku
me goditen zemrën ndaj tash kam poterë !

Tek trokëllin aorta ne damar rrjedh si gjaku
T'më mbjellish gjithe shpirtin me gezim - pranvere!

Je bere si legjenda, qe shekujve ringritet
Lahuri - qe shperndan dashuri pa masë !

Ne vargjet e mia perditë nje hije ndritet
Permedore rrjedhe qe blerte di te flasë !

[gjakushi]

HARROVA TE TE THEM!



Harrova te te them : E dashur! Ose, si te te them ?
Nuk e di perse te lexohen keto vargje keshtu !
Ke mbetur nje plage qe rrjedh e gjithmon dhemb
jetoj me te , ashtu kot i mbetur - hu!


Vetem ne zemren time dicka vlon! Vlon thellesia !
Ke hyre e banon me rrapëllime ti, e me mall !
Une them jam vetem por kam shume vringellima
perpiqem te krijoj heshtjen, por, si ta ndal ?


Nese ne kete gjendje del Ti e te shikoj pamjen
Nuk do te kem sy te te dalloj ate te pare !
Perse jam i vetmuar as une se diktoj ramjen
qe me shkurton shpresat e, me vjen per te qare !


Te lutem per gjithe kete mister qe me mbulon mua
Te lutem se ti je shpetimi ! Je ajo perendi !
Mos me fal mëshirën , perse te them se e Dua !
- Eja me ato vrulle! Me dallge e stuhi !

Eja me ndryshime , si vjen nga njeherë rrenimi,
te dridhem i teri, te shperthej si llava nga brendia!
Te ndjej gjithe atë forcë qe krijon largimi !
Dhe zjarrin ! Dhe hirin qe lë dashuria!

[Agim Metbala]

HARROVA TE TE THEM!



Harrova te te them : E dashur! Ose, si te te them ?
Nuk e di perse te lexohen keto vargje keshtu !
Ke mbetur nje plage qe rrjedh e gjithmon dhemb
jetoj me te , ashtu kot i mbetur - hu!


Vetem ne zemren time dicka vlon! Vlon thellesia !
Ke hyre e banon me rrapëllime ti, e me mall !
Une them jam vetem por kam shume vringellima
perpiqem te krijoj heshtjen, por, si ta ndal ?


Nese ne kete gjendje del Ti e te shikoj pamjen
Nuk do te kem sy te te dalloj ate te pare !
Perse jam i vetmuar as une se diktoj ramjen
qe me shkurton shpresat e, me vjen per te qare !


Te lutem per gjithe kete mister qe me mbulon mua
Te lutem se ti je shpetimi ! Je ajo perendi !
Mos me fal mëshirën , perse te them se e Dua !
- Eja me ato vrulle! Me dallge e stuhi !

Eja me ndryshime , si vjen nga njeherë rrenimi,
te dridhem i teri, te shperthej si llava nga brendia!
Te ndjej gjithe atë forcë qe krijon largimi !
Dhe zjarrin ! Dhe hirin qe lë dashuria!

, Vazhdoj të lexoj me shumë dashuri, pastaj prap kthehem prej fillimit, dhe prap kënaqem thuase çdo poezi e lexoj për herë të parë...

Përshëndetje mik i vjetër!

[gjakushi]

, Vazhdoj të lexoj me shumë dashuri, pastaj prap kthehem prej fillimit, dhe prap kënaqem thuase çdo poezi e lexoj për herë të parë...

Përshëndetje mik i vjetër!

Agim i nderuar ! Je bere krah qe me jep forcen krijuese. Falnderimet e mia !


VARGJE ME DOZE MALLI PAKUPTIM!


I trazuar jam se malli me ndez çdo çast,
të ndjej si hapëron çdo ditë ne shtigje e gezuar !
Te isha pjese e atij gezimi as qe pata rast,
edhe pse marrëzisht në ty jam dashuruar.

Sa domethenese , dhe e shtrenjte eshte jeta !
Keto çaste kushedi a i pati lashtesia !
Se jetonin njerëzit ne vendet e veta,
ashtu si ishte rasti , ishte pavaresia!

Çka rrezaton sot ne hije të kesaj kohe ?
Sa here flamuri ngritet per linjen dashuri ?
Dikush se di ende se ben acar e llohë,
Nga rimat ndizet zjarr , ne vargje poezi!

Kush thotë se kjo jetë ua ka shuar mallin
u ka dhene liri njerzve - pavarësi ne rrjedha!
Ndoshta as krijuesi nuk ua mendoj hallin,
se do te bejne lufte te keqe, pa plumba e predha!

Me kupto Perendi qe del ne linjë e krijon !
- Janë vargje me nje dozë malli, pakuptim !
Me hapin shtegëtimin te te kerkoj gjithmon
Se je me e shtrenjta qe me sjell agim!

[gjakushi]

Falnderoj perzemersisht te gjithe lexuesit e mi!

[gjakushi]

KUR TI NGA LARGESIA...


Nëper meditime shpesh i katandisur
kur ti nga largesia , eh si s'bere zë ?
Por, gjithmon me shprese dhe kurrë i ngrysur
Perendia ime e di , vendos per cdo gje!

Ajo krijoj rrjedhat, krijoj kete nivel
te perjetohet blerimi edhe ne kohe acari !
Ndaj nuk jam çifteli e mbetur pa tel
ku kenges i bie bryma te digjet behari!

Edhe njeper net, nese lajthis me ide
Ajo me rikujton, ky varg me pelqen !
Ashtu siç del rrezja e agimit mbi dhe
Me thotë kerko shtegun se je Diogjen!

E imja Perendi qe me hap gjithe shtigjet
Me mundeson te ndjehem i lumtur, dhe mirë,
Per ty kerkoj vargjet qe te lidh dhe brigjet
qe me japin shekujt qe i ndejej te ngrirë !

Të them se kam mall jo per dite e net
edhe shekulli eshte pak , sa shume me mungon
ndaj endem vetmisë qe me mbyt si det
Se malli per ty - per Ty me pushton![/QUOTE[/B]]