Nuk të harron kjo zemra ime,
Edhe sytë i kam plot vaj !
Gjithmon endem në shtegtime
Me ty jam e kurrë s'të ndaj!
....pse n'a trazon o gjakush në ditën e të vetmuarve......të priftë e mbara me këto poezi
Nuk të harron kjo zemra ime,
Edhe sytë i kam plot vaj !
Gjithmon endem në shtegtime
Me ty jam e kurrë s'të ndaj!
....pse n'a trazon o gjakush në ditën e të vetmuarve......të priftë e mbara me këto poezi
DERI NË AGIM
Natës ia grisa erësirën per Ty
meditimet me mbajten deri ne agim
as drita nga lotët s'kam në sy
bulezon dashuri - dhembja ne shpirtin tim!
Nuk kam shkronja te shkruaj ate qe ndjej
ne meridiane me ngec klithma qe s'pran
reqethja deri ne palcë ka hy - dhe në dej
nje qiriri qe digjet i ngjan!
Një varrë më e madhe perdite e per ditë
një mall më ndez te te kem pranë
nëse kjo s'mundet , le ta dijnë brezëritë
se per ty dhe mushkëritë m'u thanë !
KOSOVA - SHENJA E SHENJTË E SHQIPTARISË
Mua kjo me pelque shumePostuar më parë nga gjakushi
BUZËQESH PËR AURORËN !
Nuk mund të hiqem nga mesnata
se si yll ti befas del!
Dua të të jap gjithmon urata
por, pa fjalë gjithmonë ngel!
Me thua se je në shestime!
- Sot këtu , nesër atje!
I tjetërsuar të pres ndër agime
dhe lotet - më rredhin rrëke!
Nuk më kupton ti nga largësia
të ndjej Diell me rreze shumë,
Vuaj se më djeg shumë dashuria
Kur bën acar e kur ka furtunë!
Se nuk kam fat unë mire e di
jam i krijuar kështu të vuaj !
Linda krijesë në tragjedi
Dhe ato plagë kurrë s'i shuaj!
Ti e di , dhe më ndjej të lutem`
Jam unë ai që të fal kurorën !
Nëse si meteor këputem !
Buzëqesh për aurorën!
KOSOVA - SHENJA E SHENJTË E SHQIPTARISË
MONOLOG
Nuk pata gjumë në sy se isha në monolog
Errësira e natës derdhet si pushtim
Ti e gjalle me zjarr mungove në dialog
Në kraharor të ndjeva si gurrë shpirti im!
Unë shtegetari i netëve - të kerkoj në terr
Më dridhen gjymtyret , më mbyt pikëllimi,
Jam krenar si shkëmbi ndaj nuk më shperthen vrer
Perse në monolog me Ty më përshendet agimi!
Ti mbetesh gjithmon një jehonë largësie
Që hapat i ben si drenushë në vrap.
Në këto çaste errësire si alarm miresie
Me salutime kanjushe - zemren më ke hap!.
Ndryshuar për herë të fundit nga gjakushi : 21-02-2009 më 11:21
KOSOVA - SHENJA E SHENJTË E SHQIPTARISË
PAFUNDËSI
Prej kohesh je berë banore në mua
Edhe dritë - je bërë, Diell e Hënë!
Në atë Kala ngritje, që ti më thua :
- Vetëm vullkan vargjesh ke lenë !
Nuk munden të rrijnë mbyllur frymëzimet
Edhe n'horizont del një rrugë - një shteg
Je bërë si Afrodita që ka sjellë agimet !
- Unë Dionis që ec nga bregu në breg!
Rend ditëve, dhe netëve nuk lodhem
Si te hyj në atë Shpirtkala magjik !
As Kodi i Davinçit, as buzëqeshja e Monalizës,
Atë shteg nuk e hapin ! Se eshte energjik!
Nuk ka asgje nga tradita , e veçanta sot !
Me jehonë nga largesia - di të të rrembejë !
Nga gjithë përmbytja që të mbulon kot
Magji lavdinë mund të të rikthejë !
E ndjej se në perëndim, mëngjesi afrohet !
Ku ka ngjarë kjo vepër për jetën risi ?
Atë vetë Ajo e di që vjen - edhe kur largohet...!
një shpresë i ndez shpirtit Tim - të mos behet hi !
Hej! Klith ! Kur dita shkon! Dhe prapë nata !
Në këtë vetminë time të paparë !
Sërish nis çasti me mall - më godit shtërngata !
Vallë! Do të vijë momenti për ta parë... ?
Kështu çdo çast endem në shtigje të kërkimit
Unë Dionis i përvuajtur në pafundësi !
Ti - Afroditë që ndez zarrin e blerimit
Të rikthehet jeta ime - të mos bëhem hi...!
KOSOVA - SHENJA E SHENJTË E SHQIPTARISË
MË NDODHI MUA !
Me ndodhi mua te provoj ne jete
rrebeshe qe më mbyten si dallge e shi,
Më ndodhi mua të provoj në jetë
Pas hidherimit, acarit - dhe ëmbëlsi!
Më ndodhi në jetë të provoj
Pushteti me ndoqi, pastaj dashuria !
Gjithcka qe me ra munda ta harroj !
Nuk harrohet kurrë nostalgjia!
Ajo më ka vënë në përballim të gjatë
më shperthejnë lot, më lagin fytyrës !
Edhe ditën , edhe ne te errësires natë
portretin ia shoh, ia ndjej zerin e lyres!
Me ndodhi në jetë të provoj
si mbetet bosh stoli i dashurisë,
Edhe atëherë kur per darke sofren shtroj
me pjaten e mbushur vargje të poezisë !
Dhe vjen befasisht Ajo nga largesia
te ndezë flakadanin e hijeshisë !
E pyes po perse gjithmon keshtu je nisur?
- Të sheroj shpirtin prej nostalgjisë...!
KOSOVA - SHENJA E SHENJTË E SHQIPTARISË
Me pelqeu dhe me ngacmoi shume kjo poezi i dashur Gjakush!
Te uroj frymezim dhe fat!!!
E bardha eshte pak...
PER TY BEHEM I RI
Me perzihen ceshtjet, me lindin shume gjera
Verdalle shkojne se kerkojne jete !
Ua vrau tragjedia rrjedhat qe une bera
Ndaj shtyhen e grinden te bejne nje rrjete!
Aligeri e shpjegoj ne Komedi dhe ferrin
une ne kete jete e bera ne periudhe !
Nese dita barazohej ndonjehere me terrin
Ne ate muzg gjithmon me dilte nje udhe!
Ne kalvaret e jetes nuk ngeca ne mister
Ne lartesi te ecjes nuk ngeca une aspak!
Me barren e pikellimit u zhduka nga ai ferr
Te arrij tek Shpirti - jo si varr humbak.
Tash kur endem i rilindur neper vargje
Te them e dashur, per Ty jame bere i ri !
Eja si kanjusha - fluturo mbi pragje
Se nuk e pranoj vetmine - kurresesi!
Jo ! Pa ty gjithcka eshte asgje! Si mister !
Pa ty une jam ai poeti tragjik !
Prania jote eshte parajsa! Dal une prej ne ferr ,
Ne horizontin e blerimit tend te ik!
KOSOVA - SHENJA E SHENJTË E SHQIPTARISË
DO TE VDES ORFE !
U rrenua gezimi, lumturia që kisha
e ndjeva se nuk jam në shpirt i qetë !
Ia shkrepen vetëtimet, dhe bubullimat
Një shi me tufan i nisi rrëketë !
U krijuan vershime ne fusha e gjithkah
me permbytje dhe shpirti im ishte mbush !
Ku e di ? Do të dal gjithë kjo në pah,
Te lexohet dhembja - që se ndjen askush!
Se jam në shestime , se jam në pritë
Dhe kurrë s'do të vijë njëherë ai çast
Une e di , por cilit t'ia adresoj mëritë -
të të takoj Ty - nuk kam asnjë rast!
Kush me mallkoj të mbes Sizif unikat
Ku bëra te keqe në këtë mbidhe !
Nuk e ndal kurrë vajin per Ty Euridikë
me lyren poetike do te vdes Orfe !
KOSOVA - SHENJA E SHENJTË E SHQIPTARISË
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt