Topi dekoron gazetarin Carlo Bollino

[Abaz S. Hoxha]

Bashkepjesemares te Forumit Shqiptare, duhet qe t#iu ngushellon vetem ajo thenia " ndigjoja krismen mbrapa asaj pune " dmth dekoratave ... .
Keshtu eshte kur kadiu ta ka b... dhe Qoftelargu J... e bekon Topin & CO.

[Brari]

qe ne titull GSH e bollinos merr anen e kanibaleve.. te 97 tes..

muuu ben..


-----

Sokol Bizhga: Nuk i pashë kur vranë policët
» Dërguar më: 29/01/2009 - 12:59



Klodiana Lala

Sokol Bizgha, ish-shefi i policisë kriminale në Vlorë në vitin 1997, rrëfeu dje në Gjykatën e Krimeve të Rënda për masakrën e Qafë Gjashtës, ku viktimë mbeti punonjësi i policisë Gjergji Mehmeti. Për afro tre orë, Bizhga, personi që ka mbajtur poste të rëndësishme në Policinë e Shtetit, tregoi gjithçka kishte ndodhur me 4 mars të vitit 1997, kur ishte nisur drejt Sarandës për të rivendosur rendin e qetësinë. "Agim Shehu më kërkoi të shkoja për të rivënë rendin dhe rimëkëmbur komisariatin e Sarandës. Nuk më urdhëroi. Policët më ndoqën dhe e dinin ku do shkonin", - tha Bizhga. Dëshmia e tij zgjati afro dy orë e gjysmë dhe për vdekjen e Gjergji Mehmetit theksoi se ishte vënë në dijeni nëpërmjet televizioneve greke. Më poshtë do botohet e plotë….
Prokurori: Dëshmitar, mund të na thoni nëse keni pasur ndonjë funksion në polici gjatë vitit 1997? Nëse po, çfarë funksioni?
Bizhga: Nga viti 1996 deri me 2 prill 1997 kam qenë shef i policisë kriminale në Drejtorinë e Policisë në Vlorë.
Gjatë kësaj periudhe e jeni urdhëruar në ndonjë detyrë tjetër?
Ndërhyn avokati: Të mos lejohet kjo pyetje, është sugjestionuese. A jeni urdhëruar? Nuk lejohet prokurori të bëjë një pyetje të tillë.
Dëshmitari: Unë këtë detyrë e kam ushtruar deri në 2 prill të vitit 1997 dhe episodi për të cilin janë sjellë dëshmitarë, dua t'iu them me datën 4 mars 1997 kam qenë në komisariatin e policisë Vlorë, sepse për kushtet e vështira të cilat u krijuan ne rrinim në komisariat, flinin dhe punonim në komisariat. Me datën 4 mars në mëngjes kam komunikuar me titullarin më të lartë të policisë, Agim Shehun që ishte zv/ministër me gradën gjeneral dhe i kam thënë që unë në Vlorë nuk rri se e kam të pamundur, për shkak se rrezikohesha realisht dhe dua të largohem. Ai në mënyrë jourdhërore, por tepër miqësore më ka thënë; 'Sokol, edhe komisariati i policisë Sarandë ka rënë, efektivat janë larguar dhe nëse është mundësia për të shkuar për ta ringritur komisariatin, bëje një gjë të tillë'. Atëherë, unë u kam thënë disa punonjësve të policisë, me ftesë, jo duke i detyruar, sepse mendoni kushtet në të cilat ishte policia në atë kohë, duke u thënë dhe qëllimin për të cilin do shkonin në Sarandë, dhe nëse nuk do të mundnim dot në Sarandë të organizojmë komisariatin, do të shkoja pranë familjes time në Gjirokastër. Arsyeja përse nuk kalova nga Fieri për në Gjirokastër, ishte sepse rruga ishte e zënë... me mua u bashkuan për të ardhur komandanti i grupeve të gatshme, Gjergji Mehmeti, inspektori i policisë së rendit, Eduart Alija dhe polici Myzafer Blushi, i cili kishte dhe makinë, pasi nuk kishim automjet me çfarë të lëviznim, një 'Benz' 240 ngjyrë jeshile e çelët. Rreth orës 07.30 duhet të jemi nisur nga Vlora të katërt, kemi mbërritur në Llogara, aty kemi ngrënë mëngjesin dhe kemi marrë pak ushqimin me vete. Në Llogara kemi takuar edhe vëllain e Myzafer Blushit bashkë me një burrë të moshuar, që unë që të dy i shikoja për herë të parë.
Gjyqtari: E mban mend si quhej?
Dëshmitari: Vëllain e Myzaferit nuk e mbaj mënd, që të dy nuk i mbaj mend si quheshin, vetëm di që ishte më i thyer në moshë se sa Myzaferi dhe kishin edhe ata një 'Benz' të bardhë 240 me targa të Vlorës. Dhe, ishte bashkë me një burrë të moshuar me flokët pak të rëna.
Gjyqtari: Dhe çfarë ndodhi?
Dëshmitari: Myzaferi shkoi i takoi ata dhe tha që: dhe këta do të vijnë për në Gjirokastër, domethënë vëllai im bashkë me këtë burrin e moshuar, sepse kemi për të marre mbesën tonë në Universitetin e Gjirokastrës. Ne u nisëm dhe rreth orës 11:00 kemi mbërritur në Sarandë. Kemi shkuar drejt dhe te godina e komisariatit, që ishte në qendër të qytetit. Kur shkuam aty, pamë që nga dritaret dhe dyert e komisariatit kishte tym, pra komisariati ishte djegur. Zjarri nuk kishte mbaruar dhe vazhdonte të dilte tym. Zbritëm nga makina, bëmë pak rrugë në këmbë dhe pamë që nuk na foli njeri. Diku tek sheshi përpara Bashkisë pamë disa njerëz të grumbulluar, ndoshta 6-7 veta, por jo më shumë se 10 veta dhe ishte një burrë i shëndoshë me flokë të rëna që mbante një listë në dorë nuk e di se çfarë problemi kishin. Na panë dhe ne i pamë, por asnjëra nga palët nga reagoi. Personat ishin civilë. Lëvizëm pak nëpër qytet, bëmë një xhiro dhe meqë po vinte ora e drekës, mbase duhet të ishte ora 12.00, nuk mbaj mend, na tha; 'hajde të vemi në Butrint se këtu nuk ka mbetur gjë. Hamë drekë dhe ikim'. Shkuam në Butrint. Aty kemi qëndruar rreth një orë. Dhe, u nisëm përsëri nëpër Sarandë. Përshkruam rrugën Sarandë deri afër portit dhe kur u kthyem u ndaluam te këndi i lojërave dhe pyetëm a ka gjëkundi telefon.
Gjatë kësaj kohe, kishit uniformë?
Jo. Unë nuk kam qenë asnjëherë me uniformë, pasi mbaja detyrën e shefit të policisë kriminale. Asnjëri nga punonjësit nuk ka pasur uniformë. Siç ju thashë, pyetëm nëse kishte ndonjë njeri telefon dhe një burrë rreth të 40-ave tha 'unë kam telefon, por e kam me Greqinë, është i shtrenjtë', por ne na duhej patjetër të flisnin për të informuar si ishte gjendja. Na e vuri në dispozicion për të komunikuar. Komunikova me zotin Agim Shehu, dhe i thashë që gjendja në Sarandë nuk është e mirë. Nuk kemi takuar asnjë polic dhe komisariati nuk mund të riorganizohej. Pasi paguam telefonin, diku në një distancë nja 50 metra prej aty dëgjuam krisma armësh. Megjithatë, ne u nisëm për të dalë nga Saranda për të shkuar në Gjirokastër. Kujtoj se kur u kthyem nga Butrinti, na doli para një ushtar që kishte braktisur ushtrinë dhe me erdhi keq, sepse ishte katandisur. Na tha 'më merrni me vete, sepse gjithë reparti është larguar'. Na tha që ishte nga Tepelena.
Në qytetin e Sarandës keni takuar njeri?
Po, jam takuar me djalin e hallës.
Çfarë ndodhi më pas?
Kur po dilnim nga Saranda, pak sa kalon sheshin para bashkisë në drejtim për të dalë, shikojmë një Benz ngjyrë vishnje, që kishte nxjerrë automatikun nga dritarja. Ishin nja 50 metra përpara nesh. Por, ne nuk e ndalëm lëvizjen. Tek vendi që quhet Rrapi, mbaj mend që ajo makina mori krahun e djathtë. Sa u ngjitëm për të marrë maloren për të dalë në Qafë Gjashtë, aty Myzaferi ja bëri me dorë vëllait të vet dhe një të moshuari që ishin me Benzin e bardhë. Ne vazhduam rrugën drejt. 100 metra më tej na pret rrugën një Benz me ngjyrë jeshile dhe nga dera e këtij Benzi, nga krahu i djathtë dera e parë, ka dalë një djalë me automatik në dorë të padrejtuar nga askush. Po e mbante në dorë dhe erdhi të krahu i parë i pasagjerit, ku isha ulur unë. Përpara këtij momenti dua të sqaroj se unë kam qenë në vendin e parë të pasagjerit, Myzafer Blushi shofer dhe pas sediljes time, ka qenë Eduart Alija, pas sediljes së shoferit ishte Gjergji Mehmeti.
Çfarë bëri ky personi?
Personi që doli me automatik në dorë nuk i kishte 30 vjeç. Flokët i kishte pak të gjata nga mbrapa dhe të shkurtra anash. Me onde, jo të drejta. Me trup mesatar. Dhe në kohën kur u afrua te dera e makinës, tha: 'çfarë jeni ju'?
Unë menjëherë me dorën e majtë e kapa automatikun nga xhami i dritares. Me dorën e djathtë kam hapur derën dhe i kam thënë: 'unë Jam Sokol Bizhga, shef i policisë kriminale të Vlorës'. Ai u hutua dhe më tha, që edhe unë njoh dikë ne Vlorë, më tha një emër që s'më kujtohet. Ndërkohë, nga makina kishin zbritur dhe dy persona të tjerë. Një nga personat e mbaj mend, se para se të zbriste ishte ulur në sediljen e pasme të makinës, dorën e djathë të vendosur në sedilje dhe po shikonte në drejtimin tonë.
Gjatë kohës që unë po komunikoja me personin që i kisha kapur armën, edhe dy personat e tjerë dolën nga makina. Pasi kishin zbritur nga makina, e kishin lënë derën hapur. Edhe Gjergji Mehmeti kishte zbrit nga makina dhe në kohën që po sqaroheshim, shoferi i 'Benzit' u fut në makinë dhe shokët e tij u larguan. Unë atë zonë nuk e njihja, sepse shumë pak më kishte lidhur puna më Sarandën. Ndërkohë që personi në makinë u largua, ne mbetëm me dy qytetarët dhe i pyetëm mos ka ndonjë rrezik për të kaluar. Të dy na thanë: 'mos kini merak se nuk ka rrezik'. Ne për t'u siguruar i kemi marrë që të dy qytetarët ne makinë. U thamë që jemi punonjës policie. Na thanë vetë se do na e bënin të lehtë kalimin. U nisëm drejt Qafë Gjashtës dhe pa bërë 60-70 metra rrugë kemi dëgjuar shumë krisma armësh. Në këto kushte, shoferi e vendosi makinën e tij pas një kamionçine të madhe, që s'e di pse ishte parkuar aty. Nga krismat nuk ishte lënduar njeri. Dhe menjëherë nga makina kemi dalë unë dhe Gjergji. Dhe unë ju kam folur. Djem, unë jam Sokol Bizhga, jam shef i policisë kriminale të Vlorës. Jemi lebër, jemi vëllezër, mos qëlloni. U krijua një pauzë. U thashë dy djemve që kishim në makinë se; 'shkoni u thoni se kush jemi', me qëllim që të na hapnin rrugë për të kaluar. Dua të them që personi i armatosur që erdhi në drejtimin tim, kur unë iu prezantova jam Sokol Bizhga, me tha jam Bugeshi. U nisëm në drejtim të personave të armatosur që kishin zënë pozicion.
Sa larg ndodheshit ju me këto persona?
Jo shumë larg. Jo më larg se 50 metra.
Sa persona mendoni se kanë qenë?
Nuk jam në gjendje t'u them, por poshtë makinës tonë, afër një kabine të vogël karburanti, kam fiksuar dy persona në anën e djathtë. Dhe nga pjesa e sipërme e rrugës kam parë dhe persona të tjera të vendosur në pozicion. Personat zbritën nga makina u larguan me ngadalë. Personat e tjerë kishin qëlluar me armë, por nuk ishte lënduar njëri. Tek kasollja kam parë se personi që mu prezantua si Bubeshi ka thirrur fort, Tupjani. Më bëri përshtypje si fjalë, se nuk e kisha dëgjuar asnjëherë. U dëgjuan krisma me breshëri. Dëgjova që Gjergj Mehmeti tha; 'ooo u plagosa', dhe ra në gjunjë. E pyeta ku u plagose. Në këmbë, më tha. Futui në makinë i thashë.
Ku ndodheshit?
Pranë makinës. Prisnin të negociohej me personat e armatosur që të niseshim. Gjergji i thashë futu në makinë. Atëherë kam marrë automatikun dhe kam qëlluar mbi kokat e personave pa rrezikuar kokën e askujt. U krijua një periudhë pauze. Shoferit Myzafer Blushi i thashë merre makinën dhe futu në Sarandë. Por Myzaferi bashkë me Edin doli nga makina dhe u fshehën pas benzit. Filluan krismat përsëri dhe unë qëllova sërish me breshëri. Duke u thënë policëve iu largohuni se keta e kanë me mua. Pasi kam mbaruar zjarrin pashë që policët nuk ishin më pranë meje. Kisha gjashtë granata në makinë, që e kanë rrezen e veprimit 25 metra dhe i kam hedhur të gjashta ne asfalt. U hodha nga një mur dhe për të shpëtuar policët nuk kam ecur nëpër luginë, por përkrah një godine, që ka qenë e FNSH. Pasi kam bërë nja 50 metra rruga nuk dëgjoja asnjë krisëm, atëherë filluan breshëri automatiku në drejtimin tim dhe me është fiksuar përpara godinave shihja plumbat. Jam larguar rreth 330 metra, jam futur në një kodër të pyllëzuar, dhe i bindur se aty do me gjenin kam dale nga kodra dhe jam hedhur në një kodër tjetër të papyllëzuar. Jam pozicionuar ne një shkurre dhe po shikoja veprimet e personave të armatosur. Dikush u tha mos qëlloni me antitank se është larguar. E kanë lëvizur tankun për ta mitraluar vendin e pyllëzuar, të bindur se aty isha unë. në këtë kohë, kam pa një tym të madh të zi që doli nga vendi ku ne kishim rënë në pritë. Nuk munda të lëvizja derisa ra nata. Pastaj natën kam zbritur, jam futur në ujë dhe kam bë rrugën në këmbë nëpër male dhe në orën katër pasdite kam mbërritur në shtëpi. Në këtë pikë mësova nëpërmjet televizionit grek që ishte vrarë Gjergji dhe ishte djegur që Myzaferi kishte shpëtuar që Edin e kishin kapur. Nëse Edi do kishte ndjekur rrugën e Myzaferit nuk do të ishte kapur. Njoftova komisariatin e policisë Gjirokastër. I informova për çfarë kishte ndodhur. Mbërrita dhe në Tiranë dhe informova drejtorin e policisë kriminale për ngjarjen. Kam bërë një informacion për ministrin dhe presidentin e asaj kohe. Dëshminë time se jepja dot në Sarandë pasi prokuroria nuk funksiononte.
Kur ndryshoi formacioni politik i kam bërë informacion shefit të kabinetit të zotit Neritan Ceka, Bekim shehu, dhe u këshillova prej tij të bëj një deklaratë të noteruar dhe ta dërgoja pranë prokurorisë Sarandë. Të njëjtën gjë kam bërë dhe pranë grupit parlamentar që u krijua për ngjarjet e vitit 1997 ku e kam shpjeguar këtë ngjarje me detaje.
Keni qenë të armatosur?
Po kemi pasur pistoleta, automatikë dhe gjashtë granata. Ndërsa Myzaferi nuk ka pasur armë.