Vargje nga mërgimtari Xh.Ferizi

[angert]

Ju nuk e shihni emocionin e luleve
nga autori xhelal ferizi ne mergim
--------

ju nuk e shifni emocionin e luleve ne secilen fletë
sepse ju nuk keni zemer poetike as varg shpirtërorë me sy
ju nuk i shifni vallezimet e yjeve me melodiozicitet

ju nuk keni qelsa shpirterore rrezesh por jeni hije nen dry

un e shof shpirtin e gjelbrimit
e shpirtrat eburimeve neper kroje
e shpirtine vargut lirik te rimimit
e shpirtrat e ëmbël te urtesive mbi hoje

ju nuk keni sy poeme as në rimë
ju jeni gjaku kohorë i ngrirë
un shof shpirtra poemash e qehresh ne secilen bimë
un jam vet zogu i lirë
-------------
autori xhelal ferizi
---------------------

[angert]

Mendja qorre
----------
autori xhelal ferizi
................
mendja qorre ka hypur mbi shekullin me timon
ajo po e vret dashurine
logjiken e emocionit ne gremina e drejton
sa shum e shemtoj njerzinë
--------
mendja qorre o mendja qorre
sa shum mirësitë i dërmon
i shkele sa mendje te ndritura sa shpresave ju hape vorre
nga ti paqja e liria renkon
----------
o mendja qorre ti rritesh me errsiren
por lulja e liria duan dritë
ti shkelë mbi vleren më të miren
ti ua vret stinëve të magjikshme bukuritë
nga autori xhelal ferizi ne mergim

[angert]

Mos qajë bilbil
---------------
autori xhelal ferizi
---------------
mos qajë bilbil per shekujt që ikun udhtojnë
as per kohra e mot
por qajë o bilbil se shekujt nuk lulzojnë
e stinët po qajnë me lot

--------
mos qajë edhe kur ujrat shterren edhe kur thahet mali
mos qajë edhe kur pranverat nuk gjelbrohen
por qajë se po vritet kahdo dashuria e morali
dhe epokat me maska po ndrrohen
---------------autori xhelal ferizi

[[DelFini]]

shume vargje te bukura

[angert]

shume vargje te bukura

.....................................
faleminderit i nderuari delfini qe ju pelqejn vargjet e mia dhe i lexoni vargjet

[angert]

Vrapimi mbas hiqeve
-----------------
xhelal ferizi autori ne mergim
------------------------
kishin pas vrapuar mundimet e mia pas hiqeve
kishin pas shkuar pas kohrave djerrë
kishi pas qeshur mandej grepat
e kurthat e shkurtabiqve e shkurtabiqeve
duke me quajtur qyqe kohore mbi ferrë
zogjt kishin pas flutruruar kah shkrepat
koha kishte ra ne preher te dobiqve e dobiqeve

----------------
kishin pas qeshur e perqeshur mandej bloza e errsira
me vargun e pa faj plot mund
e me vrapin tim pas hiqit


pasi doli mbi dhe me e rrespoektuara më e mira

epokë e shundit e kiqit

-----------------------------
Autori xhelal ferizi
--------------------

[angert]

Shtrejtë do ta paguash nji dit o përthurje
---------
Autori Xhelal Ferizi
-------------------
shtrejtë do ta paguash një ditë o përthurje sadiste
që përthurë kohra e paqe
ti je kohë kanibaliste
që kurtha don e gjaqe
--------
ti je e zezë sadiste e pa fytyrë përthurse
ti je ngatrruese e luleve që shkojnë udhes së vet
ti je për secilen mirqenje shthurëse
lotin ua derdhë qenjeve si det
-----------
se je e tillë në veper e strukturë
se lidhë përthurë rreze e gjithqkajat me nyje
se je ajo enigmë që fate e gjallesa përthurë
me errsirë ke mbuluar yje
--------
ti vazhdimisht përthurë
paqe moral e etikë
ti bashk nuk i len dy gurë
nuk di a je qenje a mitikë
-------
nuk di a je fenomen që përcakton qdo fat
nuk di a je gjenetikë
nuk di për qdo rrisk a je taksiratë
nuk di kah vjen e kah pikë
-----------
nuk di kush je por ti ngatrron adete
ngatrron edhe karaktere
ti përthurë ngatrron devijon edhe dete
përthurë nga njiher vetimë e vrull ere
-------
ti përthurë shtrngata stuhi e tufane
përthurë sa shum bubullima
ti përthurë sa kombe qëllime e gjuhë nane
gjakun ua derdhë porsi gurgullima
----------
ti përthurë nganjiher at dritë hane
ke nxjerrë të përthurura sa furtuna e valë
ti ke ngatrru mbi dhe tërmete e vullkane
nëpër shekuj prore përthurse ke dalë
--------
edhe jeten me vdekjen disi i përthurë
sa je fenomene e pa dukshme n' diktate
ti nuk len në materje pa pshtjellu ndoj udhë
pa e përthurë e pa e lanë si një qyqe nate
---------
e vyshkë moshen e gjethin e fleten
e vyshkë lulen bimen barin botaniken
e vyshkë njeriun e kohen e jeten
e vyshkë e përthurë etiken
--------
si vdekje e ma e zezë se ajo nganjihere je
në luftra i ngatrron e i përthurë shum fate
ti nuk len askund ndër kombe e fe
pa i mbulue me të zi e vuajtje e guna nate
------------
a të sheh dikush ndonjëher oj rrisk' thurse
e ka ndoj gjygj për ty
një ditë do paguash do mbetesh n' përthurse
kohra që mundem me të thy
-------------
Autori Xhelal Ferizi
liriku në mërgim
----------------

[angert]

Në kohen që mallëngjen

autori xhelal ferizi ne mergim

un o kohë nuk kam fjalë për veq atyre që i kam në pendë
për ty që të ia them vetvetes spjegim diagnostik që kërkon
se sa shum po më shkojnë kërkim'gjetje shprehjet nëpër mendë
si ta gjejë shprehjeshpirtin që aq shum po më mundon

Jo jo nuk e kam gjetur në kërkim nëpër gjithsi
askund at thellsi që flet diturisht ajo kohore
un të gjith nektarët e shprehjeve i kam pi
duke u munduar ta vloj nëpër shprehje analizë laboratore

nuk e gjeta në kërkim të shekujve me përvoja
as nëpër fjalorin ne pendes plot pashterrsi pasurore ngjyrë
nuk e them dot nuk e gjenë as shiprti as goja
as shprehjet as lotët nuk e thonë që rrëshqasin në fytyrë

qka qenka ky mister në të cilin gjendet analitik mallengjimi laborator
qka qenka ky mallengjyes kujtim
qka qenka ky qast aq nostalgjik kohorë
o zot ku mund të thuhet të shprehet në cilin art e vlim

po mundohem globalisht ta shprehu me dritshpirtin tim
o zot qfar qasti kohorë
besoni po ma shëndrron shpirtin zemren në pendë'shkrim
mua nostalgjikut të gjorë

oh ju nuk e dini sa ishte ai shekull'qast kohorë
ah sikur te shprehej me fjalë ajo kohë fotografi
aty kishte vet zoti gjeniu dorë
ne at qast e kohë që e krijoj n' mjeshtri

a e shihni s e un qels në asnji mallë'shprehje nuk po gjejë
në fjaloret ma speciale të pasurisë ndjenjtare
vetëm si thellsi në mister e ndjejë
në shpirtë at kohë e në gjuhë pendtare

Ajo ishte kohë që mua mu duk qast nuk e di
qfar talenti i krijimit o zot
un sa ndjenjat prej sajë si art nostalgjik i kam pi
at kohë mund ta shprehu veq me lot

dhe mos ma shihni për të madhe nëse nuk mund ta gjejë fjalen
adekuate praktike tamam thelbtare
edhe sikur te pyeten yjet e te ndalen
nuk e thonë me gjuhë spjegimtare

sepse ishte ajo kohë nji art
qudi mahni e vertetë
nuk edi nga erdhi nga lart
por mua me dha mallë për jetë

autori xhelal ferizi ne merg nuk është në linjë Shto Reputacionin
Raporto Mesazhe të Pahijshme ndaj lirikut

Përgjigju Duke Cituar

Shto mesazhin në listën e citimeve Përgjigju shpejt këtij mesazhi

Shiko Profilin Publik
Dërgo një mesazh privat tek liriku
Dërgoi email lirikut
Gjej më shumë postime nga liriku
Shto lirikun në Listën e Miqve
Përgjigju


« Tema e Mëparshme | Tema në Vazhdim »

Mesazh nga Forumi

Anulo ndryshimet
Përgjigje e Shpejtë

[angert]

Butrinti

nga autori xhelal ferizi
shqiptarë nga shqipëria verilindore(kosova )

<<<<<<<<<<<<<<<<<<

Gjurmve,te stërshkelura,me pendë në dorë po kundroja
Si shtizë t e kthyeme kah,t,ligat,
qe ,neper rrudhat tua ,po,dergjnin
nga protagonizmat shekullorë
diktuesit shkelsit
zotrinjt q endrroheshin
po i prekja te gjitha kohrat
duke prekë nëpër gurë ato gjurmë e varre,ato,kohra
të sterlashta,duke u grindë me antiken
sa shum këndej e andej po digjesha
me rrenqethjet e dridhjet ne gji
emocionet te perziera
për të ndje diqka qe e tretën
mbuluesit e pamshirshëm te gjurmëve,
secilen qehre ne gurë
ne fjalë shprehje shekull
mundohesha ta shëndrroja.
Dhe fort shtrengoja penden letren nen sqetull
Me te gjitha ato halle aty heshtur po kuvendoja
Përgjakshëm kisha leshuar sytë e kohen zërin nëpër gurë
E sytë shterreshëm prej etjes,lot gjaku,nëpër gjurmë po,më lëshonin,
nuk e dija q te flas neper moshen me murë
qfar mundimi,qfar djerse kisha ne ballin tim të kohes
thirr enej, e molos ,e t bijt e pellasgut
por ata mbulue i kish ,
pluhuri i danajve
,pirrot agronet ku jan, bertita
duke shpluar hirin,vajtueshem
dhe shptatat etyre kerkova
lotet e mi ne heshtje nxoren
disa dëshmi te pashkruara
te prera keqas ne besë
bukuri qe vriste ,
kahdo
koken prej deti me kaltri
e kishin kthye guret e stërvuajtur
o zot sa shum i kishin pergjakë shekujt
bukuri tragjike
aty ishin skelet ma te bukura te parajses mbi tokë,
qendra e botes thash qenka,
pikrisht këtu
gjiri i liqenit ujë të ëmbel i jepte detit,
me nji ngushticë në mes
thue se gji ma t’ë bukur
nuk ka
nxehtsija e shpirtit te dheut me te bukur,
nuk vlonte ne mesdhe
këtu thash qenka e bukura e dheut
kala
pran deti
nen at koder flladi e mali
zemren e shpatit e flladiste era
liqeni pasqyrë dridhse valzore
me mija arte te shprehura ne buzet magjike
rreth e rreth kurorë bukurije
ku fletet e hijet e tyre thua se aty mbanin buzet

zogjet nga hija e tyre
ne liqe po binin me sqep te bukur
vapa po i digjte
dhe ata me pa djallzinë e tyre
perkulshem me gushë e sqep
sa hije u kishte grumbull
kur ata aty
per te njom ngapak edhe gushat
e sqepin kishin ardhë
te mahniste cicrima etyre perzie me etjen
dhe kapercimin e pikave te ujit nëpër fyt
fletet po flisinin diqka me mua
gjuhë qe shpirti i poetit e ndjente
penda i ndihmonte ne perkthim fjalet
historia pëshpëriste
q,esht,kjo,peshperimë thash,
pse s’ flitni me mua,
mure ne gjuhen e te parve
nese dini diqka,
flisni thash
paska ardh nji dardan
than gati si pa zë
dhe heshten
qdo gjë per rrotull po më shikonte ndjeshem,
disi me nji dashuri
me dhimbje te perzier
balli,i,malit,
syprina e liqenit,
qehreja e dheut te stershkelur,
thirra me nji ah të plasur,
dhe diaa thatsi te levoreve
dhe drujt secilin me emer
dhe valet e liqenit u dridhen si purteka
nga kjo plasje e imja,mallengjyse
gjithqka ketu dridhej në kët vapë mediterane,
nga sytë e,tyre nga ajo pamje qe ,m’ fliste
mu duk se po me shikonin të gjith
guret mali,bukurija që vret
msheftsitë e dhunuara
ky esht dheu i vet
tha dikush ne disa dialekte te pashkruara
dhe koken e ktheja
por koken e struknin gjurmet
mbas qdo reagimi me rrenqethje
,a,thua,ky,esht shkrimi ,dhe gjuha e tyre thash,
penda po me dridhej ndër duar
te ballli i ogjakut te kalasë u pashë sy me sy,me zakonin
ai fliste vet
gurët që mbanin kohrat gjallë ia kishin mësuar heshtjen,
ah sikur te kisha fjalë thash
fjalë sa ka deti uj e ranë
sikur te kisha dritë sa dielli,
sikur te kisha sy sa shekujt
e ngjyrë sa oqeani,
sikur te kisha kohë sa motet,
sikur te kuptoja gjuhen e heshtjes
sikur te dija ti lexoja sytë e kti mali,
kët luginë ket gji te butrintit,
se gojen ua kishin mbyllur
e guret nuk thonin asgje
flisinin vetem format
por rrudhat thonin gjithqka,
qe un i quaja halle
liqeni me qerpik
që pikonin lot,
lot te
kulluara
te
vjetra
qe stergjyshrit e mi i njihnin,
butrintit gojen ia kishin mbyllur
te huajat stoli,të ardhura
aty fliste vetem arti mjeshtrorë
dhe dora ilire
zanati i
modelit autentik
ndersa stolitë
qe me u endë zakon e kishin,
neper te huaja votra

ah ju lakmi vrastare qe vrisni bukuri iu thash
dhe i gjuajta me majen e pendes
kur mu thye penda mbi gurë,
fjalet qe i kisha aty pastaj
nuk munda ti ruaj per leter
ato jan dikund ne zemren time,
por ja qe qenka shkruar
te heshturat me na vra nder shekuj,
thash

ashtu siq vranë nder në mija butrinte,
shkrimin elash fajtorë
dhe fola
me
qehren e ksaj ane
buzes time te dridhur
ia shtrova
ndoj lot lashtsije me zberthye ia lash zemres
mallit ia lash kohrat qe iken
zogjve ua lash porosinë
pendave ua lash ngjyren
zotit iu luta per gjurmet tona
te mbuluara,
lavdinë na e rrembjenë te tjeret
dhe mundin djersen mjeshtritë
nga dora na e rrembejnë
mundin e bëjmë ne
vuajtjet i bëjm ne
ah mundi ynë
mundi iu shkoft posht na paskan nemur shekujt,
e pse,
sepse
nuk e keni vulosë hisen me tha nji zë i përgjakshëm
dhe iku pa ditë se kah erdhi,
kur nuk e ruan hisen tënde
ta mbulojnë me me gjithqka,më tha
u trondita dhe barin verorë
me grusht e mora ndër duar
rrënjë e jona thash rrënjë e jona,
me sy kah deti u ktheva
atje te porta po më priste dikush
butrint thash
do të shihemi prap kur te vijn mote ma te mira për ne
mirupafshim butrint
neper rrudhat e gurit i afrova buzet e mija te djegura
lot nëpër gurë
pikë pikë
e lan nji vi rrrudhash nëpër pluhurin e shekujve
mirupafshim butrint
thash plot ngashrim plot dashuri
dhe si në fluturim
gëzueshem thash
oh e shpetuara e dashura prona jonë
o kopshti yne shpirtë i detit i arbrit
i shqiperisë
mirupafshim butrint i dashur
i thash me optimizmin e dashurisë

autori në mergim xhelal ferizi butrintit t ë dashur në shqiperinë etnike
vendit ma bukurosh q ë me frymzoi dhe me dehu me mahniti
me bukuritë e tij gjat vizites në veren e vitit 2005
Ndryshuar për herë të fundit nga angert : 08-07-2009 më 22:25.
angert është në linjë Shto Reputacionin e angert Raporto Mesazhe të Pahijshme Përgjigju Duke Cituar

[angert]

Gjithashtu shum te huaj vijn ne shqiperi e ne kosovë gjoja per interesim investimesh

ne fakt jan armiq dhe sabotatorë ,shteti shqiptar dhe kombi shqiptar duhet te vendos dyer dhe dritare
kritere me principe
qelsash e rregullash per shum kend ,dyert nuk i hapen secilit kalimtar
le te shifet se ne kemi komb atdhe e dinjitet,

dhe të reagohet me reagim kriterial ndaj sjelljeve qellimqkija

te pa hijshme dhe armiqsore qe behen nga disa te huaj ne torjet shqiptare
,
se nuk do te lejohet qe te na trajtojnë poshtrueshem dhe degjenerushem

me tallje e perbuzje e sabotime ,
duke shkel l mbi ne si te duan gjithfar lloj kalimtarësh e hamshorësh me shputat e tyre shkelese
avetruriere qe kalojne per avenetura mashtruese gadishullit e tokes se ballkanit
per te tallur e shkelur dinjitettin e popujve
me disa sjellje jo te mira siq ka fakte

berluskoni fyu rënd kombin shqiptar





-----------------





kërkoj falje në kët shkrim , ësht bë nji gabim pa dashje

gjat postimit nuk ishte qellimi te postohet ktu por u gabua postimi


duke dashur ta regjistroj ne rubriken time te memorjes private


e postova gabimisht ktu sepse kisha hapur dy dritare ne kompjuter
dhe gabimisht u postua ktu pa dashje ne forum gabimet edhe ndodhin