Vargje nga mërgimtari Xh.Ferizi

[Daja-GONI]

Shume bukur !

[angert]

Shume bukur !

--------------------
daja gjon faleminderit qe lexoni vargjet dhe jepni mendimin tuaj ne ket rubrikë

[angert]

Deshta ne kohen e mallengjimit

nga autori xhelal ferizi në mërgim


deshta nje fjalë në kopshtin tënd ta mbjelli si lule

që të kujtohet përher miqsija

se zemren margaritarit te dashurisë ja shkule

se paku miq te jemi

qe qehren kur ta shoh magjike

vullkanet e mia te dhimbjeve ti qetsoj

dua te kem mike

qe artin ma te lartë te qehres kohore te mos e harroj

por arti im ndoshta tash më ësht vyshkur

nuk po i buron ma bukuria

dhe penda ndoshta më ësht ndryshkur

o e mjera kohore nostalgjija

o mallë perse keshtu kaq pamshirshëm të jem rob i yt vule


përse të më vuaj kaq shum shpirtësia

përse o e kaluar kohë për se kaq shum më përkule

përse kaq shum më vrau e pa djallzuara dashuria

un gjeth jam i vjeshtes që po thahet


për kohen e shkuar le të flas magjija

o kohë që aq pa mshirshëm u shkule

ku mbet e dikurshmja harmonia

për se vuaj kaq shum o kroje që më bëheni shekuj te pashtershem të mallit

per se më dënesin te gjitha zemrat e secilit ind

e sytë e të gjitha ndjenjave më thahen

nga malli i kohes me shpirt'si

emocionet në kujtime me shpërndahen

un thua se jam vet malli

për secilen qehre të natyres

dhe kokrrat e dikurshme të zallit

që un puthë i kam me aq dashuri

për flokun e sajë magjik të kthyer si puhizë

kur era e shperndante me qudira


që as fjala e vet hyjnorë ylberit

nuk delte ma e përsosura ma e mira

per thënjen kur ajo më dukej mahni

me qeshjet e saja të dlira


e sa her hareshëm jam rilindë

tash më jan bë kohrat si pika të hallit

un nuk jam ma i dashurisë gjeni

nuk di pse koha bëhet gjind

kur kishte plot qaste me adhurim'ësi

kur jam lëshuar me zemren plot art e pa hile

pas krahrorëve të belholles në vrap

natyres së virgjer idile


e frejt e emocionit nuk i bëja zap


vet koha ishte magjike me krah

puhija shquhej per artin ma te lartë fllad


e dielli ishte si ma i kulluari ari

kalliri levizte plot sharm atleti natyral ne puhi

nuk kishte ather ne boten tonë magjike smirzi aty afer nomad

qe te na shikonin me katarne zili

per veq yjeve të pa djjallzuara

e i mahnitshmi behari

që na shpirtzonte me bukuri

un vrapoja si me krah

mbas sajë neper te dehuren e embel lumturi

thue se me dehte brusha ma e bukur e e pranveres e bari

e koha me art perkdhelje e plot magji

------
e zemren ma lmonte viti ma ma mgjik ma argjentari

e qastet diamante emocion

me dukej vetja se isha magjiku ma i pari


kah do ku bilbili kendon

edhe vet lulet te gjitha me larmi

secila leht qeshej me me nje urtesi mahnitse

thua se te gjitha kolorizez kohes i kishin lulëzuar

e un me fjalen e lehtë si era peshperitse

me romansa poetike te dashuren duke e ledhatuar

te gjitha yjet zbrioten ne afersi nga kjo qehre kohore

qe yjet me u mbush emocion i kishte detyruar

qfar kohe aq e bukur quditse

enigmat thua se i ksihte gjallruar

e un vrap neper zallina

her bregut her gjelbrimit

pas belit te saj e qeshte edhe moti e stina

e un me me artin tim te emocionit

si ndenja ne mes te drites e vibrimit

qe dridhet nga amocion lunturia

edhe un prapa saj kah udha e perendimit


vrapoja me krah hapur me endrrat e mia


kur flutrave prapa i kam vrapu

dredhave te tyre lozonjare krahshkruara

e kam qeshë me karajfile

kur kam qeshë me boten e pa fre te zemres time ne rini

oh un jam arti ma i quditshëm që emocionin e kam bindë

kam qeshur e kam qa gjithmonë pa hile

se koha pak e shkurt ka pasur dashuri

se jeta ësht vetem nje e shkurtë kalim mashtruese urë

nji film mashtrimi i pa mshirë

ne qafë pastaj q ë te varë nji gurë

si fund i teatrit vizllues

pastaj të bëhet fund e qivurë


varr përjetsie me zingjirë


me gurët e dhe të zi

driten e ndrron me errsirë

pasi të gjith mallin enigmatik ta kesh pi

e rrudhat të quajn pleqëri

ti nuk je ma zog i lirë

por mallë kohorë shpirtësi

eh poeti i mjerë

ti vuan duke ri mbjellë ne emocoin të kaluarat

emocion jan kopshtijet tua

iluzione kohore qe ma nuk kthehen

e ty dashuritë e kaluara

si endrat ne krahrorë te dehen



--------

un jam etja e vet mallit më të ndjeshëm të shekujve

qe pendat i ngopi me afinitete

subjektet i bëj emocion romane



ku detet mallendgjyese me plot shprehje emocion zemre


fjalen e thurin te lirë

kujtime te lidhura per jete

jetë o maskë e pshtirë

sa shpejt kohrat na i trete

a mund të jemi tash miq

kur koha po ndrron adete

në kopshtet kohore të dikurshme

të mbjellim kujtim kohorë

q' jan këto shpirtë fenomene sekrete

që un poeti i gjorë

i flas e i zbërthej vet me vete

o koha e kaluar ku mbete

ish dashuria a mund të shendrrohet në miqsi

ajo ka trandë sa emocion dete



që kohen e shëndrroj në ndjenjësi

e pena ime në dorë

vargun në fjalë duke e shkri

deshti të mbjellë lule jete

që dhimbjen e mallit tash ta bëj miqsi

a thua ma ndonjëher o kohë me ankth'ësi


dashuria e dikurshme përseri do të rilindë

apo do t ë kemi vetëm vetmashtrim për miqsi

e muajve e kujtimeve e lot stërmekujve

do ti dhurojm stërvuajteri

nuk mund et jo nuk mundet

dashuria të behet miqsi

do të ju flas me të vuajturen pa shterrsi

o e kaluar kohë


sa shum më kujton nostalgji

-------------------

nga autori xhelöal ferizi
liriku ne mergim
--------------------------------
lirik është në linjë Përgjigju Me Kuotë

[angert]

Më kan bë fe dhunë gjak e lot e e dhe -
---------

------
nga autori xhelal ferizi
-----------------------
njiher më kan bë dhe -

pastaj ujë me gjak

e gjakun ujë

djersë e lot

më kan larmuar me shum fe

më kan ndrruar sa her bajrak

na knë bërë her grek e her shkje

na kan djegur flakë

e kurthuar me njiqnd fe

me kan djegë ne flakë e barot

kam kaluar neper njiqnd fe

her ne grek e ne shkja

duke u nda

si viktimë e pre

me fis e me vlla

sa her jam shitë e jam ble

qfar kombi jam un

fisi nga fisi me u nda

karshi me ndejt si armik

q paskam qenë un qfar fisi qfar kombi

o botë

sa shum kohrat me kan ble me metelik

më kan bë ma shum se bishë

secili ardhacak armik

me shqelmo her ne gjami e her ne kishë

me koken ne duar neper shekuj duke ikë

hajde agai e pashai me kamish

e shndero shqiptarit grua e nënë e qikë

e greku e romaku me thikë

epokat duke na i kryquar shum fish

ogjaqet me gjak na i kan fikë

kokat ne prroje na i lan

korbat kan ngrënë shum mish

na vranë e na shanë

oh un i mjeri kush jam

q'komb q'kuptim jam mbi dhe

cila gjuhë jam cili fis

se kohrat shum shpresa më kan pre

gjak u pa i derdhur sa shum përmbi plis

përgjkur jan gurë e dhe

kombin token ma ndanë

as diell as buzqeshje nuk lan kund per ne

sa shpirtrat mbi dhe na i thanë

na i përgjaken token prrojet luginat

arat e brigjet

prrojet livadhet eledinat

na i mbyllen neper shekuj shtigjet

na i dogjen stanet e briogjet

bagti kahdo e bujqsi

shtepijat e trojet e hiset

na dogjen themelet ne etni

na shkelen mbi te lashta ligjet

etikë mbi kod e nderë

na erdhen ne hiset tona

na lan si rrenojë e pa vlerë

dogjen ne shkrumb e ne hi

na preken ne erz e nderë

sa vuajtjem i keki pi

sa zi na mbollen ne qdo pranverë

nuk na lan asnjiher te lirë

me tanke e qizme na shtypen

kuaj trojet patkoj azie

sa rrenat e mashtrimet na i krypen

na ndanë ne qdo zemer etnije




neper shum fe e fise na ndanë

na i kan përgjakur mote epokate stinat

dikuj i t han turk e dikuj latin

dikuj i than me vdekë

sa shum vuajte i gjorë kombi im

dikuj i t han serb e grek

mbi dhe shqiptari sa i lashtë e jetim

sa shum neper kohra ndejte vyshkë stermekë

i te uqajn o kombi im

se her je ringjallë e ke vdekë

dhe prap je ringjallur mbi hi

sa her ke mbetur jetim

oh renkimi i kohrave

ma thuaj psehen ma thuaj

se paku me nje arsyetim


-----
nuk di as kush jam un i pseheve neper shekuj

as qka jam

i biri i kujt jam

per se jetoj me shum fe

per se eci mbi dhe

me zingjirë roberie neper syrgjyne

kazamatave neper azi e ballkan

europes e botes shpernda

si i pafarë e i pa fole

thua se vetem grek e shkja

per ket diell paska n le

e shqiptari diell nuk paska

as yje

o kohra te mallkuara maska e laraska

per se as puhiza as fllade as pyje

nuk na i keni lënë pa lot e gjak te lulzojnë

sa shum kyn vajtue kavalle e fyell

sa shum motet e shejujt i kujtojnë

her fashist e her komunist


me gjithfar lloj ide

kohrat her na perqajnë e her na ndergjegjsojnë

kush jem ne te vertet ne

sa shum na blejnë e na shatrtojnë
her ne at ide e her ne ket ide

sa shum e moda na i ndrrojnë

sa shum ne besë na kan pre

shekuj t sa shum renkojnë


kush vallë kush jemi ne

na thuaj o i lashti gjen

na thuaj

ti qe ne gjirmet e rrenimeve ne kala rrinisi beden

perse neper shekuj i huaj

aq leht si kashtel na then

e na perqanë

na thuaj sa her kush do vjen

per se po na shkellë i huaj

per se kaq leht na ndersen

e vllaun me vllaë e largon

e shendrron ne qka te don

her ne tiran e shebtorë

her ne demon

her ne puthadorë

e si te don e aktron

token tonë e faren tonë te gjorë


e kahdo shqioptarin e kthen



her me sllavian e her me roman

e her me orgji e demagog te pist

her me at fe e her me ket fe


sa i lashtë ky fis qe duket si i pa atdhe

sa kohrat na luajten t'fist

sa fati na ka braktisë

e shqip nuk u gjet ndonje fe

sa kodra per ne ësht nisë

sa gremina pa fund e pa fre

ne jemi gjamë e madhe e historisë

sa shun na kan gri e pre

sa shum na kan shit na kan ble

sa shum mallkim i tradhtisë

sa shum ka vuajt shqip ajo fytyrë hane

e dielli i arit magjik

sa loti e gjaku ësht derdhur rrëke

sa shum jan shkyer ilire fustane

përdhuar virgjina nder ne

sa dhuna ka ra mbi ne

sa britma ësht dëgjuar në ato kohra mjerane

sa shpirti per se gjalli esht bre

sa shum ka vajtuar toka shqperi dardane

e shqipnia etnike me fe









sa kohrat me hile e me klane

sa gjaku e loti na shkoj rrëke

o nënë e lashtë iliriane

se her rrejshëm detyrueshem kemi bë be

të kthyer dhunshem kah zgerdheshjet

e duartrokitjet aktore

her ne ideologji

her ne fe


e her ne parti


nga kohrate zeza mizore


sa llojet e maskave na kan bre

sa kurva kohë e rruspi


kaloj duke shkelë mbi ne

ne lloj lloj duartrokitjesh rrejshëm jemi nxe

e her me opium e plot hipokrizi

me shtizë të shpuar e me shpatë

sa her je veshur ne te zi

shqipni e pa uratë

me sa e sa imponime

diktaturë gjelat e diktat

sa shum kohra na mbuluan me krime

të mjerë e të gjorë shqipëtarët krahthatë

ku ishe ti o koha ime

që kurrë nuk na u bëre uratë

na le nëpër gjymtime e lëndime

si krande të thata mbi dhe

në emcione të shum llojshme e rënkime

na thure me të ndryshme fe

sa lot kemi pi e pelime

kush pra kush jemi ne

o toka e dashur e ime

për se kaq pa mshirshëm për se

edhe sot e deri dje

për se na mbolle si bimë me rënkime

përse nuk na lan

përse

nuk na lënë të lirë


shqiptarë me fe për mbi dhe
---------
nga autori xhelal ferizi autori në mërgim

--------------------------------------

[angert]

Nuk dua të flas me ty
--------
autori xhelal ferizi
----------
nuk dua të flas me ty hieja ime

që mbete prore hije

as'nje her nuk u bëre rreze

as qels kohe e bukurije

por ec ë sizif'qe' e ec ë

dënueshëm nëpër përbuzje e prroje absurde

nëpër balten e shekullit memec

nuk dua të shihemi as sy më sy

ti je hije dhe mbete hije mbi dhe

nuk dua të flas -

ti nuk linde në të duhuren fe

as në të qëlluaren kohë e emocion

por linde mbi te pa emocion dhe

në shekullin e quajtur moh

në numrin e rriskut demon

un nuk e di kush je e pse je

perse linde per se

kujt ju deshte

vrapimeve kohore të mashtrimit

si pardje e dje

përse u veshe

me veshje te imagjinimit

simbol i diskriminimit

si sot si dje

hije prore e mohimit

pa fat e ardhur mbi dhe


prandaj un dhe ti të mos flasim

as ti për mua as un për ty

se ti je hije mbi secilin dhe

e huaja-

e un harren i pa atdhe i kohrave për'shky

i pa farë i pa fis


ne nuk jemi shitur as nuk jemi ble

akoma po mbajmë te bardhë plis

të dy nga e njejta kohë po pëlcasim

nuk kem mëmë as at

as motër e vlla

etni që na qanë

as dritë që kujdeset për ne

si mua si ty emocionet e akullta na ngrinë e na vranë

ty e mua-

llotot rruspija premtuese mashtruese na kan tha

na than tradhtarë e na shanë


se blozat nga e bardha kohë na ndanë

zezonat bastarde shtigjet e bardha na i kan vra

ti dhe un sot e dje


ti je hije mbi dhe

as dit nuk na lan me pa

un nje pendë që qanë

ne nuk kemi as qeveri as fe

as dinë as imanë

as kishë as minare

askund nuk kemi as atdhe


as vlla as moter e mëmë që na qanë

as hallet kush nuk ka per të na i ndje

se kohrat jan aq tradhtare

si hije nëpër humbëtira na ndanë

kot po e derdhim lotin rrëke

se jemi të pa babë e pa nanë

as nuk kemi kund trollë as tokë as det

as shpresë në ndo'j krua kombëtarë me pi

as qeveri e as deputet

për veq do shpërgaj mërije të zi

secili që kohrave ju bërtet

që jeten pendave ua kan nxi

se ti më linde mua dhe vetveten

në shekullin absurd të pa gojë

në epokat qorre

në lotet e rrejshme të kohes

në udhët mashtruese me brryla

në zgërdheshjet e mohimeve kalendarike

kur koha nuk ësht as njiher për zymbyla

ti që më sorollate në kët botë të shkreten

o hieja ime un hyna ne ty

u bëra ti kush e din te verteten

per se mohuesit na kan pshty

ti vrapin e bëre mbas tim mishi

e un mbas hiqi e teje

keshtu paskemi qenë te pa ndarë gjith jeten

ti trupin tim e vure në lojë


vrapin ma bëre hije

nuk dua si hije te jetoj

dua te jem pendë e veshur lirije

por un pse u bëra ti

e kurrë nuk e mësova të kësajë bote të vërteten

as psehet e pa spjegim

përse hapi yt ecë nëpër mashtrime jetike e plojë

nëpër ushkuret e përthurura të kohrave lavire

ku ësht caku i yt e caku im

hije që të ndjekun hijet vampire

hije ku do qe ikë nëpër dhena

hije mbi dheun tim

që motet të jan bërë hiena

ti dhe un kemi pi vetmashtrim

ti moj hije e udhve e britmave iluzioniste-

që ta mbyllën qdo gojë

ti dhe un permbi secilin dhe jemi jetim

neper kërcimet e perdridhjet e shekullit mistrec

përse duhet si hije ti dhe un të pseudojetoj

ku ti sa her je trajtuar si harr'ën-

e në trajta të pa drejta je përthy

në shum trajta e të mundimshme dije

përse gjithnji shekullin injorant neper zhgenjime ta mallkoj

që diellin me gjuhë ari nuk e la-

që rrezanisht penden time

me gjuhë rrezesh për ta përkthy

sa engjujt kan mbetur në ankime

eh o hije


oh mjerane hieja ime


sa her neper udhë ke ngecë

e të kan quajtur pa faj bi rruspije

kurvarët e sarhoshët me emocionin memec

te shurdherit shpirtrisht pa ndegjim

zagarët demagog e lidhur me bushtra te zgjebosura

askund nuk u duk shekulli yt as shekulli im

edhe pse ti at'ëher nuk ishe hije

por hije sot zhgënjyeshëm ke ngecë

pendueshëm je ndalur e ke ecur kohrave zigzake

rrugëve të pa mbarim

e nëpër mote je kthy

ti me menquri e pa menquri në rradake

sa her nga qasti e lakmija je ndersy

egos tënde të pa vendë e të pa mendë

sa her vetveten pendueshëm e ke pshty

ti askund nuk gjete vend

shekujt nuk jan për ty

ti kot dole në secilin art e kohë e kuvend'

ti je lindur neper kohrat shpuzë

të veseve kohore shtriga



neper kohrat shkrumb e hi

ne kopshtet e rrejshme te mbjellura me kurtha e shtriga

ne vizllimat mashtruese

ne fatet per sarhosha por qe nuk jan per ty

e penda ime vetmohuese

qe vdekjen sa her e pau me sy

te shikon tash si hije vetmuese

kur ti po mundohesh perseri te ngritesh

qe hije te mos quhesh mohuese


ringjalljeve si feniks u mundove te rilindesh

në qeliza betejash te pervluara

por gjithnji tash po bindesh

se te rilindesh nuk te kishte hije

as ne kohrat e shkuara

ti me secilin rend kohorë mund te grindesh

do te quhesh hije ma e denuara

se kthesat kohore nuk po kerkojnë tjeter dije


per veq hije te zgërdhaqe nënshtruara

e te sterkequra emocione

ti kot perpiqesh e u përpjeke

edhe neper kohrat e kaluara


që të mos mbetesh vetëm hije


ne lot e ne gjak lirie sa e sa her je ngjye

ne secilen organike ëndërrimtare rruzë

me mbi nga hiri i shuar përsëri

por thyerjet e hilet premtime të rrejshme të dhan me pi

epokat zuzare të kan përbuzë

edhe e secili vit kohë lavire e rruspi

ti etshëm deshte të bëhesh si pendë muzë

në trokun e harbuar te garave te pa m'shirshme

art të dëshmuar deshte me pi

o e imja hije

ti me hapin tënd lakadredhas

e mishit tim te pa sy real - pa ndaras

e hapit tim qe nuk parashikoj

me at rriskun tënd të pa fat kohorë

epokave nuk ju ndave

neper ara e fusha mërije

sa shum neper vdekje per se gjalli je ndry

dhe mbete e mjerë nje hije

kush ty dhe mua te mallkoi

ti apo un mbetem simbol elegjije

perse nuk me flet

perse nuk te flas dot me gojë

ti ece neper udhë të pa dukshme

të dy njeri tjetrin fajsojmë

që të dy jemi viktima mbi plojë

që të dy iluzionarisht po rënkojmë

në nje kohë kopile e tallave

e mbyllur nga s'mira e vules së ligë me dry

nuk dua të flas me ty hieja ime

se ti nuk i ke vra -

të gjitha pshtymat qorre që të kan pshty

as kohen me ushkurë nëpër këmbë

ti edhe kur rrin nën tënde hije

nuk din hije hilen në secilen kohore pllëmbë


nuk din mohueshëm me e shty

se sytë e butë i ke

ti edhe un

jemi qyqarë te pa atdhe
-------------
nga autori xhelal ferizi ne mergim
-------------------------------------

[angert]

përse më ësht marrë mundësia të postoj vargje si lirik
dhe në forum mund të hyj vetëm me pseudonim tjeter -
kerkoj sqarim nga administrata perse me esht bllokuar pasworti
lirik dhe nuk me lejohet
perse keto gjëra m,ë ndodhin vetëm mua në forum-
kerkoj nga albo sqarim dhe nga e gjith administrata jo vetem nga nji person siq esht shigjeta e cila me premtoj kthimin e mbi treqind titujve te vargjeve qe mi ka fshi e nuk mi kthej
dhe me thuani deri kurë do te ndodhin keto sjellje me mua kerkoj sqarim edhe nga lexuesit jo vetem administrata

[angert]

Bukuroshe vashë ilire
nga autori xhelal ferizi
kushtuar bukurisë se vajzes shqiptare dardane
që më je si gjevahire

ti je rreze e zanë të thonë
dashuria ne shpirtë të vlon

te bardhë e ke hjeshinë shqiptare
kur ligjeron me gjuhë amtare

dil shiqo andej kah deti
e ne fusha te gjera bereqeti

si shendrisin dielli e hana
ne fusha te gjera e te pana
kahdo rrin e bukura arbria
ku e mbanë artin bukuria

dil e shendrit si meteore
se ma ke hjeshinë arbnore

te dy vetulla i ke harkore
e ke te gjerë të drejtë krahnorin

lakon belin e kurrizorin
siq lakon shtatin selvija
thua t' ndertoj vet bukuria

po a' s' ma thua ti mua nje fjalë
sa bilbiliat i ke ndalë

me shikime kureshtare
kur ke hedhë vallen shqiptare ne mergim

thonë vet arti e mahnija

te kan pershkrue ne vargje t' mia

te ka pergezua ty vet ylberi
te gjitha rrezet per njiheri

kahdo shqip flet ku flet etnija
per ty shndritë ka rrezania

se buzqeshjet si kristale
i kan nxitë sa zogj n per male

neper vrrije suka e shprepa
veq per ty me kndue me sqepa

ti n' buzqeshje porsi ari
ke qelë shend margaritari


nen ket qiell e dritë t' qdo ylli
je shpalosë si lule pylli

ke mahnitë sa gurgullima
kahdo ne art jan vargu e rima

poezia e metafora
kan thurë artin dora dora

qehre e jote e pa hile
duket sharm nder karajfile


e nuk kam faj un poeti
që m' vershoJn si gurra e deti

fjala e mbresat poetike
me t' pershkrue n' vargje lirike

se ti je nje engjellore
lulë magjike nder bregore

kan me dalë arte me shkrue
ne shkelqime me t' pershkrue
si e kerkon vet mrekullija
arti i vargut e hjeshia

si reflekset nder safire
ty moj vashë qe je ilire
ne vargje ari do t qendisi
treqind rreze do ti nisi
rreze vargjesh poetike
se ti je nje vashë magjike

qe si hana ma ke ballin
qdo poeti ia nxitë mallin

edhe vrullin poetik
me te pershkrue ne varg lirik

treqind yje i kam afrue
ne vetull tende me ndrique


se nuk rrin zemra nen dry
kur ti shef ty ata sy

as nji yllë ne qiell nuk mbahet
vet currili kcen e ndahet

permbi gurë e zallinore
kur ta shef qehren arbnore

e shpaloset karajfili
e nis kengen ne pyll bilbili


edhe artet natyrore
ngjyrat te larme ylberore
nisin ty per me te qendisë
kahdo ballit te bukurisë

e vet zemra e gurgullimes
vala e bardhë qe shkon lugines
porsi rimë melankolike
nder kullime aq magjike

veq per ty leht kto gurgullojnë
sharmin tend kur e shijojnë

kur ti lahesh ne valë shkumbore
e i harlisë lulet n' bregore

edhe peshqit ne ngjyra kcejnë
valë me valë ata defrejnë

se i mahitë ajo qehre zane
bukuri e qik's dardane
autori xhelal ferizi nga mitrovica
liriku i vargjeve shqiptare

kenge lirike shqiptare me motive kosovare

[angert]

Titulli: Vargje Nga Poeti Lirik Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Në pafajsinë time shpirtë'zemer
-----------
Autori xhelal ferizi
-------------------
Në pafajsinë time do të krijohen lot deti
mbi të cilat do të notojnë anijet mëkatare
trekëndsh bermudesh aty do të krijonë gjygjet e dhimbjet
do të mbyten të gjith ata që e bënë zemren time të flas vet me veti
----------
në pafajsinë time do të mbijë zhgjëndërr e re
pipat mbi zemren time të ri do të qelin
aty nuk do të hyn ma myk i asnjë shekulli me bre
me vu pranga përjetsie e me gjemba dinak per të dredhur telin
-------
nuk do të lejoj i riu i menquri vegjetacioni
as i riu pip i zemrees se pafajshme me ideal
në at zemer do të mbijë përcaktues emocioni
që tik takun jetes së re do te ia fal
----------
mos provoni ma o kohra dinake zemra te pafajshme me vra
aty do të ket te porta e sajë te kujdesshme roje
zhgënjimet ma shpresa zemre nuk kan zemre për të tha
nuk bëhet ma zemra objekt loje
---------
le ta dijnë të gjith dinako mëkatarët
që kaluan pa u ndëshkuar nga ai det me lot
do të vijnë nje dit aty kohra e gjyqtarët
anijet e pamëshira nuk do kalojnë dot
------
se kohrat ndrrojnë e vijnë shtërngata
secili do të paguaj
do të vie një kohë kur vet as dita e as nata
nuk do të pranojnë që pafajsia të vuaj
----------------

Autori Xhelal Ferizi liriku i vargjeve shqiptare
neper vite me penden shqiptare ne dorë ne atdhe e ne mergime
kenge e poezi shqiptare ne vargje
-----------------------

[angert]

Dua të iku në dhena tjera
nga autori xhelal ferizi
me mallengjim tue fluturue
dikund larg ku më don pranvera
ku rrin besa tue lulzue
---
nuk dua të rri ku nuk ka besë
ku gënjeshtra bën kërdi
ku s ' ka ndjenj kund sa një vesë
ku rrin egoja ne mbretëri
-----
ku mbretereshë rrin prore intriga
ku mbas dore lihet shqiptari
ku ka brryla e gara te liga
ku e ven shputen nderkombtari
---------
vend per mua nuk mbi at dhe
se me mbi nuk më lënë hijet
ku ta gjej te bardhë ndoj fe
do ti msyj malet e vrrijet
---
ndoshta atje do te gjej bilbila
zemra te bardha ku i mbajnë motet
do te qaj hall me karajfila
qe mi fshijnë t' pafajshme lotet

por mallkue qoftë tradhtari
qe nuk me la ne te pareve dhe
as armiku as nderkombtari
me varg shqip si diell me nxe
---
se ne shekuj u mboll tradhtija
prandaj iken zogjt shqiptarë
jo bilbil s' ka ardhë lirija
atje ka shum hileqarë
---
atje shum po mbjellen hile
zemra te ftofta e mbajnë tik takun
shum kan vyshkur karajfile
atje ujë e kan bë gjakun
--------
prandaj ik ne tjera dhena
kalo male e brigje te detit
se kjo kohë po shkelë mbi krena
e po qanë vargu i poetit

-------------
autori xhelal ferizi ne mergim

[angert]

Mërgim më lësho ,nga ky ferr magneti
nga autori shqiptarë kosovarë
xhelal ferizi liriku
të kthehem si nji zog në dheun tim
mos më le në lot e në varg poeti
pamëshirshëm gjithmonë me mohim

me vargun tim qe prore rënkon
në qiell e në tokë e mbi dhe

kahdo të rrethuar me mohimin e demon
me kohrat që tallen me ne

po toka ime e lasht ma ndoshta ma s' më njeh
as gjurmë nuk kam as dielli s' më buzqeshë
ndoshta iluzioni në vetmashtrim më dehë
se lisat në dheun tim jan gjveshë



me vargun gjithmonë në për vuajtje në udhtim
mos o mergim si peng mos më mbajë

me kthetra,me dhimbje deri në asht e rënkim
më lësho nga ky pushtim,plot me vaj

por me thuaj bilbil ne atdhe ku te kthehem
kur toka me mua me dashuri nuk flet
ndoshta veq ne vaj un o pendë do të zhgrehem
me vargun e lotit si det

se ne dhe te parve thonë akujt jan ra
gjithkah ftoftesia esht shtresue
nga zerma ne zemer rreze ma nuk ka
qe lidhen si dielli me shkrue

e ku te shkoj un me ket pendë jetime
kur vargun askush se shpirtzon
ather o bilbil ku qenka toka ime
ku shpresa ime mund te ligjeron

-------------------
autori xhelal ferizi
liriku i vargjeve shqiptare