Vargje nga mërgimtari Xh.Ferizi

[angert]

--------------------------------------------------------------------------------

Titullin e kampi njiher detin n dolli


autori xhelal ferizi

E kam pi njiher detin n' dolli
pastaj n' lot e derdha
oh jeta ime

xhelal ferizi autori

[angert]

Duke folur vetvetësisht me vetveten
autori i kti titulli ne mergim
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''
Xhelal ferizi shqiptarë nga kosova
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''
Duke folė nji ditė me vetveten
harrova se jam vetvetja
dhe kur e pashë se jam vetvetja ime
oh thash
oh
vetvetja ime
oh ne gjuhen e perkthyer te dhimbjeve
ishin shekujt
kohrat
un dhe shqiptari
'''''''''''''''''''''''''''''
xhelal ferizi autori i vargjeve shqiptare ne mergim
tridhjet vjet perballje me zilinë
tridhjet vjet perballje me tradhtinë
tridhjet vjet perballje me gjelozinë
autori xhelal ferizi

[angert]

kam sha pdrejtesinë

--------------------------------------------------------------------------------

E kam sha padrejtsinë

Titulli e kam sha padrejetesinë
Shkruar nga xhelal ferizi

e kam sha gjithmonë padrejtsinë
dhe e kam pshty e kam shkelë pa mëshirë

Me vrau nji dit drejtsija
Me vrau edhe fjala e lirë

Padrejetesinë tash si ta shajë
As falje nuk mund ti kerkojë
Mëkatin dot nuk po e lajë
Drjetesisht pse fola me gojë

Dhe qenka padrejtesia
Qudi qe vret e nuk vret
A thua e namur drejtesia
Qenka mbi tokë e d et

Titullin e kam sha padrejtesinë
E shkruan xhelal ferizi ne mergim

[angert]

Sa shum të deshta atdhe
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
autori në mergim xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''
un sikur të isha vizatues
edhe krandet tua edhe fletët edhe gurët do ti pikturoja
sikur të isha aktrues
edhe qehret tuaja do ti emitoja

un sikur te isha mjeshter edhe degët e rremat tu do ti qendisja
un sikur te isha qiell edhe bukuritë tua ne figura do ti vargisja
do të të bëhesha zjarrë qe vlerat tua gjithmonë me nxe
do te bëhesha shpirtë me hy ne secilin gurë tendin e dhe

do te bëhesha shekull shprehës fjalor perkthyes për secilen tënde bukuri
do te bëhesha vet dashuri për tu shprehur mahnisht
do të isha bë sheqer gjithmonë i gatshem embël për tu shkri
per ty do të behesha si fjala si imagjinata per tu shprehur shprehurisht

dhe nuk jam vizatues
as fjala e zjarrt
per ty u bëra pendë përshkrues
per te thanë kush je do te bëhem art
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
autori ne mergim xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''

[angert]

Vashë shqiptare
''''''''''''''''''''''''''''''''''''
nga autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''
o ti vashë shqiptare kush je

qe gazin kurrë nuk e ndalë

nga cili yllë je nxe

nga cila dashuri me valë

sa të ëmbël e ke at' gaz

e qeshjen si kolorit

si zogu pa maraz

a thue vashë ku je rritë

në rreze apo në fole hane

në fleten e arit qiell

ne token e lashtë dardane


se ti qeshë vet si nji diell

-----------
autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[angert]

Kur shkova në diell

Shkruan Xhelal Ferizi

nga etja për dritë shkova drejt e në diell
duke ecë me flatra duke ikë nga errsira
dhe sa ma lart,duke ikur ,flutrim, nëpër qiell
më doli para rrezëtarja,krahlira
''''''''''''''''
u quente kështu përcjell’sja e miqve,ajo shoqëruese diellore
që kishte trup rrezje zemër rrezje ,e strukturë
si në shpirtë si në gjak rrreze,ishte ,ajo rrezatore
ma shkriu vuajtjen të tokes ,dhe lotin si gurë
kur hyra në mbretri me një dënesje dheu në,qerpik
me ligj të tokes së ftoft,me gjuhë të pakuptim
mendova se më shohin urrejteshëm si armik
më sollën një engjull n’ ,përkthim
e cila diellit ankesat e mija ia përkthen
përse un në tokë nisa e thash përse nëpër krim
pse o diell me ecë po na len
pse o diell përse po na nxenë
dhe kur shekuj me fakte i shpalosa toksorë dëshmueshëm me gjak
e letrat e globit me plot njerzore intriga
viktima e foshnjeve të therrura në të shtëpisë prak
e tjera fakte të liga
''''''''
që toka i mbanë në kazanin e saj ferr pa ndërgjegje
i ushqen,me urrejtje në mes kombesh e,me urrjetje në fe
po pse i thash o ju drita jepni privilegje
pse falni ju dritë për token me dhe
dhe ata në një gjuhë qiellore
rreztare sa e lehtë për gjak
si lulja kur lëmon me aromë
e flladi që frynë ngapak
ashtu disi në gjak lmueshëm më fliste
përkthimi aq ma gjik ,si fyell
mendova se dikush më pëshpëriste
si qiellit ndritshëm që i flet’ ai yllë
më dhan ujë rreztarë me rreze me pi
për gjak më dhan do lëng drite
dhe rreze si ujë currili
që në’ për kroje të arit rrezanish rridhte
atje gjithqka ishte e arit
si kroni si ujë si ato pika
si shiu e dhe rrushi ngjyrë ari
me rreze ishte antika
''''''''''''
dhe më shtruan në shtrat dukati me fjetë
do lule plot diell e që pëshpërisnin
dhe vuajtje nuk pashë në at jetë
veq drita që qdo gjë qëndisnin
me prekë askund nuk prekja
n’ flutrim shkoja me rreze me ari
nga askush mbrapa nuk u ndjekja

atje vetëm paqe kishte
me rreze më mbahej damari
mandej në gjuhë të lashtësisë
që e përqonin rrezet n’ kuvend
ju thash se jam i etnisë
që ësht një pllëmbë e vendë
atje thash në troje të lashta
ku poshtë e shihni at shtresë
ku më lindi mishi e rrashta
atje u rrita me besë
atje në trojet e t’ par’ve
ku guri më njeh n’ meditim
un jam i fisit t’ shqiptarve
që loti më rrjedhë në mërgim
ma qitni ju thash një fat
me shije tjera orbite
më jepni at drit me uratë
të mos më blejnë djajt me mite
e token ma kthe me hise
pse gjygj i keq më ra rrisk
mos me le pa komb e fise
o diell i arit si disk
kështu nëpër gurë rreztarë mahnije
që i kishin ata si kolor

.....
kam folë me gjuhë etnije
kam prekë dhe diellin me dorë

e kur u shtruen të mirat
e,kur të mirat ushqime

erdhen rrezet dorë lirat
për miq erdhen n ,shërbim
o zot sa ,shum ndriqime
shërbenin me plot argëtim
shtat dit e shtat net rreztare
në jastek e jorgan n’ pupla ari
shtëpit me i far ere dehë’tare
n’ hapsir,po rrinin mbi bari
një bari si erë që ushqehej
me dritë të lëmueshme me brushë
një lëvizje e lehtë që i ndjehej
qdo fije si një ëngjëllushë
dhe takova të gjitha shtresat
ju fola për tokën tonë
ju thash se në shekuj ngatrresat
një akull pa shpirtë na i shtreson
ai ësht një sipërfaqe
që mbulon shum gurë e dhe
nuk ka kund manushaqe
i druejn shum kombe e fe

dhe ësht akull ma i ngriri

që vjen nga moska e sibiri
.....
ju fola për moskë e parisin
berlinin në hartë e n’ kongres
ua tregova me gjak e lot plisin
dhe prerjen me thik në besë
e hapin’ tim të vajtueshem
e fundin tim pa cak
dridhshëm e dënesshëm pendueshëm
por faktet ua shkrova pa lak
ju thash se në pragun tonë
kan ardhë lugat e klanorë
ju thash se mbetë jemi vonë
të lidhur me këmbë e dorë
kur lotin tim për qudi
në ari e kthenin tue pikë
ngrihej si kokërr ingji
e shpresen s e,lente me ikë
kështu me shum të mira
të ëmbla fjalë diellore
kah vinin ëngjëllushat krah’lira
m,përkthenin gjuhen arbnore
sa mirë në shtat dit u ndjeva
me shum ngjyra ,e ,puhi
me rreze të lëngshme u ushqeva
.....
n , t,pa’fundem,at dritë rrokulli
dhe pashë aty jetë pa gjyqe
ku ari ishte qdo shpirtë
atje nuk kishte kryqe
as gjveshje as prishje e shumfytyrsha të pështirtë

aty gjithqka ishte rreztore

aty gjithqka ishte paqsore

atje nuk kishte vrastarë

të gjith ishin rrezatarë
atje ishte kullue
jeta me ari plot
atje gurr e krue
prej arit po rrjedhte si vesa
as dhun nuk pashë as hile
veq gaz te dlirtë me dritë
nuk pashë as ujq as skile
n,shpinë,të tjetrit ,kush s’ish ngritë
.....
të gjith pa hile punonin

rrezanisht hanin me meritë

atje sa drejt u shkollova
dhe mësova historinë
që rrjedhte veq me paqe
që rrënjë e kish ingjinë
nuk pashë kund pikë me gjaqe
as hile në gurë e dhe

atje si manushaqe

shpirti ishte me fe
se qdo gjë ishte ishte ari
as pshtymë nuk kishte në tjera fe
as gjëmim të ndoj fije bari
gjithkush pinte vet në kroje
....
nuk shtyhej askush n mbijetesë

atje të arit ishin qeshjet e hoje
.....

atje kishte vetem besë
e ftoftsi nuk kishte as uri
se vet ishin veq hoje
as gjak kund nuk ish ngri
se diell ishin në’ qdo degë
n’ qdo fije kokërr e fletë
se edhe kokrrat të vogla në shegë
prej ari ishin në jetë
po un kur ju kam folë
në gjuhë dhimbje e ankimi
kur gjakun ua shpalosa
dhe gjurmë diskriminimi
ju fola për komb’ timin
ju thash se në europë
me pi na e dhan pelimin
gjakun t’ nxanun n’ copë
se laps s’ na lan as leter
se diell s’ na lan me pa
na e shuan hisen,e vjeter
prej t’ drejte na kan nda
e u fola për fat timin
me rrudha duke pa në dorë
a e pres thash ndonjë her gëzimin
.....
me qenë i, lirë arbrorë
e ata me shpresa rreztare
më mbshtollen të, gjith me lot
më dhan dhe një gastare
me ujë lang rrezesh plot
e, më, lëmuen ato të dëshpruara qeliza
e, m, shartuan me rreze shpresë
më nisen ndër puhiza
me buzë e vaj un duke dënesë
.....
se un arsye kisha për dënesje prore

se dhe më digjej i etnisë dhe

nga gjaku e loti i tokes arbrore

që derdhej pa fjashme rrëke

prandaj dënesjet rrezet mi kuptonin

e brushen leht ma kan shprushë

mos qajë më than leht më ledhatonin
.....
i biri dardanes të së lashtes antike fushë
atje kam pa të pa anë
liri e fusha e,kroje
atje ndëgjuar ,nuk jan
urrejtjet ´me fjalë goje
dhe mua në krah të rrezes
me shpresa plot ngarkue
me gaz e, lot të shpreses
më than me ligjerue
më than të eci paqes
më than të flas i ,lirë
më than o i biri i paqes
o i biri i shqipes së lirë
edhe më porositen,me mbjellë ari ndër fe
gjithkah ku rrin hasmërisht ftoftsija
qdo gurë e zallë me e nxe
.....
le të rrnoj mbi dhe nga dashurija
me than se duhet pritë
se stinët sjellin verë
me than n, curril me dritë
me u, bë cicërimë e, erë
më than që të mos thyhem
të pres ditë,të mirë
me askend të mos pshtyhem
te shkruaj me varg t ë, lirë
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''''''
shkruar nga Xhelal Ferizi mërgimtari shumvjeqarë larg atdheut

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''

[ZANOR]

po si- duhet falur pa tjeter -
se nuk ke se q' dreqin bën me ata djaj

le te shkojnë -
ne djallë te mallkuar -

me gjith zilinë e tyr e të smurë -
un e di se q veprime bëjn ata-
e kush jan ata tipa te degraduar -
por nuk dua të zgjatem këtu në detale-

se dalin gjëra teper te sterzgjatura -

e nderuara eni-
të falënderoj shum bashkatdhetare e nderuar per perkrahjen morale që më jep ti ne temen time -

kur vargjet vertet nuk kan vlera njeriu edhe mund te thot hapur se nuk kan aspak vlera -

por jo nga gjelozija e smurë-

ather nese dikush esht aq i smurë nga zilija te pakten te m os del hiq te flas -

sepse vetem diskreditohet-
duhet folur nga baza reale e nji diqkaje qe vertet reale ësht dhe tamam ashtu si ësht-


ne popullin tonë nuk ka ken kot fjala popullore neper shekuj -
mbaji inatin por jepja hakun-
por tash i ka rruar djalli disa që nuk dijnë as qka ësht haku as realja-
e as vlersimi --- por vetem jan të sëmurë të pa skurpullt-
e disa shqipfolsa jan edhe më të kqi se armiku-

PA TITULL



Ruaju pak xhelal ferizi
je ba si therrë murrizi
se po t'thehet kurrizi
e t'derdhen dhëmbët si orizi!

2.

ti i ngjanë kalit pafre
xhezdisë nëpër dynje
po ta them përsëri -
kto nuk janë poezi
kto janë këngë për qifteli
kur s'ka pas laps as letër
kur s'ka dijt kush gja tjetër
kur plakat tjerrshin n'furka
kur n'qerep iu digjej buka
kur nuk dinte kush me shkrua
sikur fjalë grashë te nji krua
janë po këto poezitë tua!


3.

Ndal xhelal se s'u ba nami
as nuk të ra n'tokë takami
pse nji këshillë ty ta dhash
i ngreh brirët sikur dash -
pse të thash shkruaj ma shkurtë
se poezia asht vet fjala e gurtë
nuk lindet nga shpirti aq lehtë
shkruaj fjalë e kryet përpjetë
kur njeriu ty të kritikon -
ai vetëm të mirën ta don
pasha besën po t'betohem
me varg tandin nuk krenohem
se ti nuk ke asgja të re -
veç shtin rruza për një pe
pa dijt ku hyn as ku del
siellesh rrotull si teveqel!


4.

fjala e artit ka shumë mana
don stërvitje shumë panda
kto janë vjersha nji fletore
mund t'i kndoi një defatore
që ta çon zemren peshë -
e t'shkrinë n'gaz tu qeshë!
fjalët tua si çampare defi -
kcen gjithditen eni prej qefi!


5.

ti ke dalë hapur në botim
duhet duruar çdo çortim -
kto vargje tua nuk kanë vlerë
ty të ka marrë moti koka erë -
t'kanë marr n'qafë me sehire
ta dhanë nji rremb dëshire -
duke u lidhur për troje etnike
mund ta gjejsh dhe ndoj mike
krejt ashtu sikur je vet ti -
duke menduar për poezi
E dijmë se kjo Shqipja jonë
gjuha e zotit përgjithmonë
gjuhë e pasur plot me lule
fjalë të bukura nëpër crrule
osht nji gjuhë perëndie -
osht vet tingull poezie
plot figura plot madhërie
çka të thuash të ka hije!

6.

Po të krijosh fjalë të re
duhet ngjitur përmbi re
atje ku askush s'ka mbrrij
atë që askush s'e ka ndij
ta siellesh bukur në tokë
pa të marr erë ajo kokë
sikur zhdirgjesh nga nji mal
me nji zjarr vargu triumfal
që mbi të gjithë mbi dhe
të jetë vërtet poezi e re!

7.

kshtu pra ti xhelal ferizi -
mos u ngreh si therrë murrizi
herë lirik herë cirilik -
me krijua vargje s'ke kaçik!
Ma mirë thuaj qe bre burra
ky osht kroni kjo osht gurra
s'kam burim jam nji rrke shiu
që posa ndalet shterrë vetiu!
A din sot sa poet ka bota -
ata s'derdhin fjalë të kota
Me shkrua sot nji poezi -
duhet ta bëshë nji mrekulli
s'osht poezia o lum ferizi
nji thes i shterur prej orizi -
mbaje n'krah e ecë n'hava
kokrrat të bijnë pas pa nda
s'din ku e nisë a ku e sosë
veç zgërdhihesh si një dosë
sa me gas e sa me vaje -
duke ndjellur klysht e saj!

8.

Ty veç pak në ta marrtë mendja
për replika po ta pat pak ëndja
n'daç edhe në vargje a si të duash
ti mundesh kroset të i kruajsh -
kur kemi pak kohë flasim hapur
bukur fortë edhe pa u çartur -
jo si barkat që s'kanë vela -
hyn ma andej po ta ngrehu pela!

2009-07-03.

[angert]

Ruaju pak xhelal ferizi
je ba si therrë murrizi
se po t'thehet kurrizi
e t'derdhen dhëmbët si orizi!

------------------


Po me kto fjalet qe i paske shkrue ktu a mos po me kercnon ti mua n e menyrë anonime
indirekte -

e po mundohesh me me frigue -mos je ai ti ai qe ma then kurrizin e dhëmbet mi derdhë si orizi

se kto fjalë kaq te liga me kercnimin o xhelal ferizi t' derdhen dhembt si orizi e te thehet kurrizi -

kjo ka domethenje te madhe ësht lloj kercnimi ky -

po me duket se tu paska merzit jeta -

bre jaran larg po shkon shum -

kujt i esht ba merak e ja merr mendja se xhelal ferizit ja then kurrrizin e ja derdh dhembt si orizi -

perse nuk po ja msynë njiher me e provu xhelal ferizin -

se un kurr nuk mshefem asnjiher -

ne driten per diell eci e shkoj kah te due-

por edhe veshtir nuk esht hiq me me gjet mua e me ra ne dyliftim me mua -

kush prej provokatorve e ngacmuesve te poshter qe nuk ju kam as hak as hile -

pra kush prej atyre belagjijve e ngatrrestarve te zi qe jan te pa njerz se njerzt e mirë e te ndershem qe nuk ju kam borgj nuk me ngacmojn mua vetem njerzt e lig -
e kush nga ata provokatoret qe i shtynë armiku i kombit shqiptarë kush nga ata ka qejf ´e ka qejf me xhelal ferizin mejdanin -e meja thye kurrizin xhelalit


po mendoj ata provokatorë qe ju ësht ba merak me ja thye kurrizin xhelal ferizit -

veq le te urdhrojnë-gjithmonë i gateshem jam me i pritë le ta provojn luften le te kallet njiher
te del ku te del ne gjithmonë nuk do te jetojmë


ne radhë te parë per ty e kam fjalen -
qe po provokon
qe ne formen indirekte po me kercnohesh me thyerje kurrizi e dhembesh -

e kercnime anonime me maska te ndyra -

por mos me e que gjat hiq nese te esht ba m,erak ma se miri esht me dalë e me ja msy xhelal ferizit -

se nuk kam gja ne botë ma deshirë se me ta pa njiher ftyren-

mandej e sheh ti se si del ti e ngacmon njerz neper forume e merr vesh me ke ke hy ne sherr

[angert]

Kercnimet tua idnirekte thyerje kurrizi thyerje dhembesh jan thyerje e rregullave te forumit-
jan kercnime un juve provokatorve ju lë fajtorë qe populli nuk po guxon prej moderatores
me folë fjalene lirë e me u shporehë lirisht per vargjet sepse ti e tipat si ti dalin me kso fjalesh te plakave prralla te kota me do vargje qe je mundua me me emitue mua -
o i gjorë -
ti je ai qe ktu ne forum i mer vargjet emia ua hjek emrin dhe mbiemrin e i qet neper forume tjera pa emrine autorit dhe tipat si ti me kan detyruar qe te ja qes emrin secilit punim se ju njoh un se ksuh jeni e qfar ftyre keni ju

[angert]

Provokimet tua jan kercnuese dhe me kan nervozuar -

ti nuk din me diskutu por provokon-

kto vargje qka ti i ke shkrue ne vargje -

esht fyerje e ult dhe provokim bajat dhe vargjet jan disa emitime te miat qe mundohesh te me emitosh neper lirika qka do qe sheh e kishe zakon me emitue krijo diqka nga vetvetja-

thyerje dhembesh thyerje kurrizi ky esht kercnim brutal -

pastaj fyerjet e pa ndershme epitetet dash pelë e fjalet tjera poshtruese -
ndaj meje kujdes si po silelsh me mua esht vrejtja e fundit kjo

ti je i pa edukuar per dialog-

dhe i pa edukuar ne pergjithsi -po shihet se si po sillesh

njeri me komplekse qe fyen dhe ngjet epitete nga motivet e inateve -

njerzt e tillë si ti meritojn tjete r qka -