Vargje nga mërgimtari Xh.Ferizi

[angert]

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Kahdo që kam shkuar

Shkruan xhelal ferizi autori ne mergim

kahdo q ë kam ecë kahdo që kam shkuar
kam,dashtë që ta shnedrroj në varg
kullimin e valës,e zogun krashkruar
zenitin e kuqrremt nga larg

kahdo që kam shkuar,kam dashtë që ylberit
me i lidhë vargje,në shtat
kahdo që kam shkuar i kam këndu nderit
në vargun tim të gjatë

kahdo që kam shkuar kahdo që jam tretë
me vargun tim në gji
me varg krahëhapur mbi qdo dhe kam mbetë
poeti i huaj kalmegji


lakmo me i shkru gurit lakmo me i shkru hanes
lakmo përmbi kaltri
me i larmu ma shum valbardhat n' ,gjuhë të nanës
me shqipen, e ,lashtë ,plot larmi

kah do, q ë, kam shkruar kahdo që, kam shkuar
kam dashtë me e njoftë thellimin
me do vargje e germa n, qdo gjë i përkushtuar
me e njoftë, fundin e filimin

kahdo q ë,kam ecë me të drojshmin hap
edhe me hapin e lirë
poet i ,mjerë gjithkah turr e vrap,
me nxjerrë,me hirë e pahirë

me nxjerrë kuptimin me nxjerrë mahninë
që e ka ah lulja në fletë
me e nxjerrë at vrull që e shtynë rininë
me u sjellë rreth globit në jetë

me e,njoftë xixëllonjën me e njoftë nektarin
e bletes cakun ,ëmbëlsinë
me e njoftë,të huajin me e njoftë shqiptarin
me e njoftë ma thell dashurinë

me e njoftë sa ma shum me e,shëndrru në varg
edhe fjalen e fletes kur dridhet
edhe ,armikun kur derdhë helm e jargë
e bollen në trup kur lidhet

me i njoftë deshta caqet e cakun të prillit
që shtyn pranverat me ardhë
me e njoftë edhe,artin,t materjes t' zanafillit
e diten,qe lindi e bardhë

deshta me i njoftë vallet e ligjet fenomenet
e nyjet që jan gordiane
deshta me i njoftë kahjet që i kan nisë gjenet
me i shëndrru në varg,me një gjuhë vargane

o deshta me njoftë hijet që e,e mbulojnë token
deshta m i shëndrru në stil
në vargjet e miaj që ma mbulojnë koken
e vargun ta bëj bilbil

deshta dhe deshta shumqka deshta
mbasi me shpirtë i kam pa
me kriju vargje si rrushi nëpër vneshta
por vargu ma lot nuk po ka

deshta ta shterri vargun me gjak
ta shtryrdhi deri në të,fundit pikë
kur një ditë, e pashë vajtueshëm,me lak
hanen e diellin tue ikë

mbas tyre besa e ndera e maturija
e tjera vlera me varg
e un me vargjet e vrap kah bukurija
ti kthej u nisa në ag

vrap me vargjet e mija andej e këndej
gjithqka në varg me i,shëndrru
kahdo nëpër globe,deshta ti zbërthej
maniret që në mote jan ndrru


në gjithsecilen fjalë në gjithsecilin cak
deshta me mbjellë vargje,tjera
kërkoja spjegimet në qeliza e gjak
në qehre ku shndriste pranvera

vrapova me njoftë gra,qupa e vasha e qiken
e djem e burra e milet
vrapova me vargje per artin etiken
me shterrë shum penda si det

vrapova kahdo që ka qenësore
që bën hije mbi dhe
me pendë e me varg e m e shkronja dore
vrapova ndë r ,kombe e fe


vrapova me qjerrë maska e vampira
shtihues lëpirsa mbi sahana
vrapova me varg të shëndrroj, n'satira
në naten kur ikte hana

vrapova mbas rimave të operes të muzikes
mbas tingujve që i kan,aq mahni mister
notat e zërin që,nxjerret,mahnitës
qe dehë të mrekullueshmen pranverë


vrapova mbas ngjarjeve mbas ,shkaqeve ,të luftrave mizore
me hy në thelbin me varg ,në fenomen
në qelizat gjakpirse deshta,me fletore
me shkru ditare në refren


mbas gjygjeve gjykimeve e porot
gjykats e prokurorë
mbas mendjes së qoroditur ,në për muaj e mot
me lapsin e leter ne dorë

deshta me njoftë mishin e njeriut përbërjen strukturen
e lidhjen e krimit me krim
me ua njoftë holl fijen e lidhjen e uren
përse e duan kët mallkim


deshta thell kah dijet me ecë ma të shpejtë hapa
por shekujt po u dashka me i pi
me vargje e rrokje un n,për,mite u kapa,
n ,për shknecat varg e vi


vrap me njoftë bilbilin
vrap me e njoftë,edhe vesen
vrap me e njoft,currilin
me vrap me e njoftë,mëlmesen

vrap me kthye në varg
artin e vetimes
vrap me pa si ndjehet,
vala e gurgulllimes

turr e vrap me fol,me eren,me shegë
vrap me e shnëdrru vargun ,bibil degë më degë
vrap me pa kaltrinë si sharton me re
nisa vargje t' bardha nëpër qiell pa fre

kahdo vargje t' mija vrapuan nëpër pipa
kahdo n' për murrrane kahdo n' për tufane
nëpër skuta e ,thepa mbi shkambij ku hipa
nëpër shum humnera ,kam shartu n' gjuhë nane

kam shartu shum vargje ,me thelb n', hulumtime
kam shartu ,shum mendje,me,ambicje,, vlere
kam vrapu mbas motesh nëpër cak t', qdo stine
si nji zog cicrime kur shkon, me cak ere


o un që jam vet vrapi
i lindur mbi varg
kahdo që vrapoj,kah do hap mbas hapi
nëpër skuta t' botes n' qdo arqipelarg


deshta të jem vargu i vargut me fletë
deshta të njoh ,streset,e maskat, në jetë
deshta të njoh motet ,përse,stinve vijnë
në varg t, shëndrroj,motet,n' fjalë kur n'ë ne rrijnë

deshta ti bëj dasmat varg e rresht poeti
deshta të bëj,gzimet si nji poemë deti
deshta të bëj lotin curril,prej kaltrije
deshta të shkruaj,yllin në pika mahnije

deshta të shndrroj hanen në secilin varg
dritqiell që flet shndritshëm ,nga lartsitë aq larg
deshta qdo pikë shiu që bjen me ,la, fletë
në varg lulesh t, langut ,me,e bë varg e jetë

deshta me e bë vargun vargjet që jan t' mija
gjithqka që ka globi me e vargzu,fjalija
deshta me e shkri pyllin me at fllad t' lehtsisë
me e bë varg poeti,simbol të knaqsisë


deshta me i marrë qiellit pikat n' diell , t .kuqrremë
deshta me shkru vargun nëpër degë n' ,qdo pemë
deshte me ba varg gurin me plot rrudha
deshta ta shkrijë vargun kahdo q ë,shkon udha

deshta me shkri vargje me një mendje t' hollë
deshta me e shartue vargun me qdo shkollë
deshta me shartu vargun me shejtri
deshta me e pi globin e në art me e shkri

ti je vet mahnija o varg që hyn n' pore
kahdo n' fenomene ,n 'materje botrore
ti nxjerrë e shëndrron qdo gjë n, varg e fjalë
ti je varg që n' ,vargje kurr nuk din me u ndalë

vargu im i vargut me ato vargje t' ,gjata
ti je vet theksimi,si ty un nuk pata
tjetër dije ,e germë as fjalë të eksponimit
me ja nxjerrë materjes palcen e kuptimit


shkruar nga autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''

[angert]

Sa shum qenë të shartuar
--------------------

Autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''
--------------------
sa shum qenë të shartuar kishin pas lehë pas lavdisë
e kishin pas vrapuar pas kurorave të arit
sa shum për atdhe kishin pas kujisë
duke aktruar për dheun e shqiptarit
------------
ata ishin shartuar me bushtra e skile
me dhelpra e iriqa e rriqna në farë
ata ishin ndersye ne cak me hile
vraponin për të dalë të parë
''''''''''''''''''''''''''''''''
disa edhe mua më kan lehë
disa më kan kercnuar e jan zgërdheshë
dhëmbët kan përvjelë e mbrehë
me turp duke lehë jan gjveshë
''''''''''''''''''''''''''''''''
autorë xhelal ferizi-liriku në mërgim
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[angert]

--------------------------------------------------------------------------------

Kush Je Ti Hije E Zezë
---------------------
Autori Xhelal Ferizi
----------------------------
Kush Je Ti Hije E Zezë Ndjekje
Kush Je Ti Vrastare E Shekujve E Besimit
Kush Je Ti Mos Je Ndonjë Pjellë Vdekje
E Mbarsuar Në Faren E Zezë Të Mallkimit
-----------
Kush Je Ti Që Më Ndjek Nga Pas
O E Zezë Që Artin E Shpirtit E Vret
Kush Je Ti O E Ngrysur Që Nuk Len Dritë Në Gas
Gazmoret Mote Mi Len Shkret
--------
Kush Je Ti O Thërmore
Që Shpirtin Ma Don Në Thërrime
E Fatet Mi Len Mbas Dore
Nga Ti Qanë Penda Ime
-------------
Kush Je Ti O E Pandashmja Hije
Kush Je Ti Maska E Pa Mëshirë
Mbi Tokë E Hise Etnije
A S Në Dhe Të Huaj Nuk Më Len Të Lirë
--------
Kush Je Ti O Fatngrënse Në Gjen
Pse Diellin Ma Mbushë Me Të Zi
Nga Shkon Nga Endesh Nga Vjen
Që Lot Po Më Jep Me Pi
-----------------
Autori Xhelal Ferizi
----------------------------

[angert]

O toka ime
-----------------
Xhelal Ferizi liriku nga Mitrovica
-------------------------
o toka ime pse s’ më flet
ti që më dhe etni gjak gjuhë e shpirtë
o toka ime o liqe lum e det
un jam jam loti i përjetsisë
jam dhimbja e tretur e zbraztive shkret
jam guri i luajtur nga vendi i etnike shqipërisë
jam guri që hilet hallet më kan rrokullisë
un jam sizif udhëkryq me rrudha
un jam vrapi i pa krah
un jam qyqe kahdo më qet udha
jam topi në duart e padrejtsisë
un jam gjamë e damarit
un jam dyshimi në pah
un jam gjaku i shqiptarit
shpërnda në dënimet e përjetsisë
un jam vet o toka ime
un jam shpirti që prodhoj halle
un jam vala mbi përvlime
që digjem mbi gurë e zalle
un jam ai që se përcaktoj dot
as piken e cakut në arsye
un jam vet ai lot
qerpikve të mjerë që jam thye
me lotin gjithkah zhgënjye
un jam pa atdhe
pa tokë pa dije
un jam ai që në besë jam pre
jam endacake nji hije
un jam vet hutia
nëpër semafora me hapa
un jam o toka ime ai që jam bre
un jam si akulli e vapa
që nuk me shkrinë as nuk më nxenë asnjansia
un jam i humburi jam koka
që nuk di ku më rëndon koka
un që po bie plast mbi dhe
ngarendjeve pa iu gjet cak
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''''
jam turri që jam pre
mërgimin dhimbjen e kam në gjak
dhe vuejtjen të përjetshmin peshqesh
në shpirtë nji botë me të thara
me akull shpirtin e kam veshë
në boten e shpirtit shekuj 'lot si ujvara
që nuk dijnë pse ëndrrojnë e jan gjveshë
askush s’ më flet kahdo gurë
jam pendël sa i lehtë i pa peshë
i kputur në qeliza nga qdo kthim urë
me ndërgjegjen sa mërishëm tu u ndeshë
me të pangishmit sa ashper tu u përleshë
me vuajtjet duke bë gara
se kush nga ato po del ma e para
në udhët e shpirtit të mjerë
vrap i ftoft i pa pikë
takim me zhgënjimet akull
me shpresat për dhe shakull
pa gojë pa pa fjalë pa mburojë
top nëpër glob për lojë
me shkrumbin e hirin stërmekë
përplasur as gjallë as vdekë
gjykimet e kohrat nga mbrapa
pendueshëm tu i matë ma hapa
ndryshueshëm si akulli e vapa
her vdis e her merr ndonjë mashtrim
për të humburin shpirtin tim
o toka ime më poqe
nga votra pa mëshirë pse më ndoqe
askund i askundit jam pjesë
në udhen e ftoft të pa besë
shqiptari jam o tokë jam shqiptari
i dhimbjes jetim mërgimtari
qe dhimbjet s’ mi lmon as nji dhe
as plagët e lotët rrëke
askush nuk me njeh n’ trotoare
o toka e ime shqiptare
askush me mua nuk flet
as shekujt as toka me det
me quani disi me nji emër
atdhe pse s’ më ke ne zemer
prej kujtë të pres pak mëshirë
un rob i përjetshëm n'zingjirë
në pranga gjithmonë të mërzisë
larguar nga mshira e etnisë
harrim quhem mbi dhe
nuk kam kund tokë as atdhe
o toka ime me ara e fusha e pyje
sa keq më kan lidhur kohrat me nyje
nuk më lëshon ky absurd i pa kuptim
që quhet absurd i kohes mjerim
që tallet me shpirtin tim
o toka ime me gji
jam shkrumbi që bëhem hi
jam vuajtja që dënesem në lot duke pi
se toka e huaj këtu nuk paska gojë
këtu jeta qenka si plojë
dhimbje e halle e heshtje varri rrënojë
e të pa kuptimta formula
e akullit ësht jeta e vula
dhe emri i stinve qenka numer hiq
qdo gjë këtu më quan me sy te perbuzje i huaj dobiq
e ai mishi e gjaku i huaj
zallina e dheu e lumi me ujë
e muret e dritaret mashtruese
e ajri e era dredhuese
edhe e huaja e rëndë disi puhija
e bari pa qehre e flaldi i mundimshem e ftofta hieja
e qehreja e nemitur si guri
i heshtur ktu qenka gjithqka si muri
ktu gruri nuk pas kur far hjeshije
as lulja nuk paska shije
ushqimi si balt me duket
e koka në skuta më struket
se koket lart nuk e mbajë
se i huaj esht dheu e bimët e secila fierajë
këtu qenka krejt tjeter fe
sa ftoft me trajtojn gurë e dhe
jetim ja i mjerë pa etni
ku je o etnike shqipni
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''




-------------------------------------

-------------------------------------------------

[angert]

Më jepni edhe mua një pikë
------------------
Autori Xhelal Ferizi
---------------------
ma jepni edhe mua nji pikë atdhe
nji pikë ujë lirie
ma jepni nji pikë diellë në hise kosove
ma jepni ni pikë dardanie
------
ma jepni të pamvarsisë nji pikë aromë
ma jepni nji pikë të asaj të shtrejtë ere vatani
ma jepni pak gji lokje se etja na la në komë
ma jepni nji kokërr toke me dhe iliriani
-----
ju paskit qenë vetëm për vete
ma jepni nji pikë ujë pamvarsie
se ju mbulojnë lotët si dete
nga mërgimi që vijnë për tokë e atdhe etnije
---------------
ma jepni o bij harrimi
ma jepni nji pikë ujë trolli etnik
ma jepni se ju mbulon mallkimi
dhe bini prap nën armik
---------
ma jepni nji pikë nga ai qiell
të shuajm etjen shekullore të robërisë
na lëshoni nji rreze me diell
të na nxenë kosova e lirisë
-------------------
Autori Xhelal Ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[angert]

E përse nuk më le të qajë o lot-
autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''
e përse nuk më le të qajë o lot
dhe dole para dënesjes time
fjalen ma le në dridhje e belbzim
deshta te zbrazem me fjalë per te padrejtat dje e sot
perse ti rrodhe
pse rrodhe neper faqe me emocionin plot
e un mbeta në penden time
fjala e quajtur ndrydhje ne shekuj e mot
qe me poezinë plot ankime
të qajë e te mos ndalem dot
e koha të perdridhet ne aktrime
e ti mos me pasë askund zot
qe te jep shpresë as ledhatime
as dje neper kohra as sot
per se o lot heshtura ime
po rrjedhë kah bota kot
ku mëshira nuk te pret andej
kohrat nuk jan ma emocion
gjithqka u bë mashtrim e ego e pa frej
indiferente jan edhe toka e qielli
mos rrjedh si valë neper nej
se me nxe me dashuri nuk po del ma as ylli
maska ka hypur ne fron
se ty të dihet filli
por shekulli te kulluar nuk te don-
se dhembjet ti shkakton tradhtija
e ti pa shpresa loton -
ec kah shtegu e lirija
ec kah ringjallja ne shteg
kah shpresa e kah dashurija
se buza per per mbeshtetje e dashuri mu djeg
''''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[ZANOR]

Bukur Ferizi!

[angert]

Bukur Ferizi!

----------------------------------
Të faleminderit për përkrahjen të faleminderit qe me lexoni

[angert]

Hajdut e vjedhsa e sarhosh
------------
autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''
hajdut mashtrues e sarhosh
vjedhsa të pasurisë kombtare
dielli nuk mbulohet me shoshë
o maska me jargë hileqare
'''''''''''''
ne atdhe po qanë edhe guri
vetvritet nga varfria qytetari

orgjija po bjen kah ushkuri
e sytë i mbajnë kah thesari
''''''''''''
timoni drejtohet me hile
lakmisë nuk i ndahet qakalli
nga feudalët të rruspijave kopile
rënkon e gjëmon dheu e zalli
''''''''''''''
po qanë edhe qielli me lot
e toka po nxjerrë plagë n' emocion
po vuan edhe i madhi zot
se globi u mbush me demon
'''''''''
te bijtë e mashtrimit hingirizqe po lahen
me kurva të gjveshura ne lukse prrallore
e druj e bimë te kohrave po thahen
nga thundrat e hileve mizore
'''''''''
djajt vallzojnë mbi karriga
posti po mbahet me fre
e kult po bëhet e liga
dredhija lavdrohet mbi re
''''''''''''''
e ne qiell qohet servilija
lavdrohet nga friga zuzari
kah pollen kto kohra rruspija
ku mbret po shpallet tradhtari
''''''''''
njerzia po rrrin mbi dhe
me vrapin kah mbijetesa
sa kombe e fise e fe
vrapojnë me zhgenjim neper kthesa
''''''''''''
e kthesat as fund nuk kan
lakesat jan plot me falle
globi i uritur po qanë
padronët zgerdheshen pa halle
'''''''''''''''
autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''

[angert]

Edhe në qiellë duket mërija
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''
autori xhelal ferizi lirikave te kohrave moderne
'''''''''''''''''''''''''
Nuk ka vend ku s 'shkruan tradhtija
Nga ndoj rrotull e nga ndoj dredhë
As gjithsija s' mund ti mbledhë
Se q' ësht mbushë po pafundësija
esht zgjerue pa ftyrsija
Në grykë po derdhet kopilija

Thonë se shtri ësht deri në dete
Edhe n' gjithsi nëpër planete

S'e po pjellë po truri i njerit
Sa të gjith qiejt po për njiherit
sherre e te liga luftra në botë
don me e la jeten me lot

kahdo e shkeli ai mjerimi
edhe varfria rrena e krimi
me miliarda shum tradhti
ngatrrojn yjet varg e vi
e nuk ka në qiell e dhe
e nuk ka nder kombe e fe

ku nuk ndihet padrejt'sia
skamja e zezë edhe tradhtija

edhe sundimi e kalkulimi
llafeT bosh e i kotë premtimi
jan ra popujt ne pikë te hallit
thonë po ndahen gur'ët t'zallit

prej merzie e prej dredhije
prej mashtrimi mizorie

thonë jan plasur drujt n' per pyje
edhe t' qiellit ato yje
edhe lulet thonë jan vyshkë
shum e zemrat thonë jan ndryshkë

se po zhvatin grabitqartë
se jan shtue zullumqartë

se kahdo e keqja e ka mblue
edhe planetet i ka hutue

se kan dalë mbi dhe permbi
matrapaz e fajdegji

edhe e dhunshmja superfuqia

shkelë në t' drejten ësht njerzia

po e ulë koken fukaraja

kahdo ligj po dredhë paraja

edhe mbret bëhet tradhtari
ajo kamata e dollari

rubla e euro e tjera pare
sot ka ardhë koha barbare

edhe mashtrimi po lavdrohet
po lavdrohet e po vizllohet
gjithnji i varfri po mjerohet

perfiton po rrenacaku
edhe ka nisur me u prishë gjaku
se në gjak ka hy lakmija
jo kultura e pastertija
as ajo vlera e ideali
se'q po ddhidhen fusha e mali

se q' po ndillen do termete
kund kuptim ma s' shihet jete
ndoshta sherre veq po ndillen
gjak e lot mbi dhe do t'mbillen

luftra tjera e hata
se kjo botë qetsi s' po ka
veq mashtrime e llafe te gjata
kshtu po ecin dita e nata
kur karrigen e mbanë vampiri
e jo ne botë shpirti ma i miri

se ma dredhë zingjirin loja
per me i ra planetit ploja
kshtu e kallë lojen politika
per me u shndrrue ne dhunë etika

per me vuajt po djem e qika
gjenerata e shum breza
per me pa veq dit te zeza
e jo paqe karajfile
jo me rrnue mbi kohë idile
as mbi botë me lule ere
as me gzue ndoj shije vlere

veq me pasë kriza manjake
neper boten rrumbulllake

ne qdo shekull e qdo epokë
tue u nxe mendje e tu u nxe kokë
per do kobe e luftra te zeza
per me pasë varfri nder breza
qe kurrë e mjera gjenerata
mos me pasë kund gzime t' gjata
perveq vuajtje e shemtime
gjak e lot luftra e mallkime

e me pasë kriza per pare
kshtu e don bota nderkombtare

me vrapue mbi mbijetesa
e me u shue etika e besa
hajde hajde o rendë rruspije
q' po i shuen vlerat prej njerzie

vetem kriza kriza e kriza
me shemtue gjithmonë filiza

mos me lanë mirqenje ne tokë
por me i prishë qdo shpirtë e kokë

tue vrapue permbas dollari
kush si bishë kush si zagari

ekzistenca e imponimit
per me i msue ne shkollë te krimit

me e shendrrue njeriun n' barbarë
me shit vlla per nji dollarë

kshtu e ka rendi i feudalit
që zgërdhinë si bisha e malit
turp pa pasë pa kqyrë per fe
ditë të bardhë s' po len mbi dhe
kahdo lotin po e derdhë rrke

edhe brengat ne zemra tjera
po i varfron shtresat e mjera

qe shum fise me u pendue
pse jan lindë e pse jan shtue

pse kan ardhë mbi botë te zezë
tue mallkue jetë e brez

se po i vyshkë per t' gjallë varfrija
se mbi fron po i rrin tradhtija
po i rrin djalli e faraoni
veq tue kja rrin glob i joni
kahdo luftra e rrena t' mdha
kund t' vertetë mbi dhe s' po ka
se mashtrim po bën kamata
kshtu po ecin kohrat t' gjata
llafet plot me shum vizllima
fat i varfri s' ka s a grima
se zgerdheshja e pasanikut
per nji rrotë te metelikut
e len tha e vyshkë mbi dhe
nuk e len n' pak gzim me u nxe


por qysh se u lind me u sorollatë
gjith tue tallë me barkun thatë
me vrapue per nji kafshatë
gjith tue lagë me lot qerpikun
e tue msy at metelikun

per fmi te vet e per buk goje
pasaniku e sjellë rreth loje
si te ja do qejfi a'ti j
her me maskë her me dredhi

thonë do te bëhet bota hi

bota hi thonë do të jet
se nuk mbetë kund e vertetë
kohë as njeri burrë as grue
fort ky glob ësht tjetersue

as vullnet s' po ka per djepa
drue do i kndojnë qyqet mbi shkrepa
se ësht prishur nga dredhija
nga mashtrimi e nga lakmija
se kush lahet përmbi pare
dikush qanë n varfri bizare
gjith mbi kohen varfanjare

përmbi token e pamëshirë
nuk e ka ndoj ditë te mirë
nuk ka pare as me hy ne dhe
as copë buke per me ble
deri sa i pasuri mbi at rrenë rrote
me reklama sillet bote bote

shkon n' hotelet ma luksoze
i lmon deshirat tekanjoze
si te ja do degjenerimi
edhe qeshet prej vizllimi
se e shperdorë pa fund paranë
gjith tue tallë at fukaranë

porse dije o pasanik
gjith s 'do te jesh mbi metelik
pse tash bota u msue me sherr
nuk duan vuajtje lot as terr
per se gjalli nuk duan ferr
se po bjen nataliteti
ke me folë ti vet me veti

se askush permbi varfri
nuk po don me pasë ma fmi

as me u shtue jo njerzia
kur nuk shihet siguria
as e drejta as adhmerija

prandaj ti shko rrno me bisha
thatë do t' mbesin shkolla e kisha

edhe gjamija e fabrika
nuk do te kesh ma djem as qika

se nuk duan ma te mallkohen
mbi varfri e vuajtje t' shtohen

që të vuaj gjith nanë e shkretë
t' mos ket buk per fmiun e vet

veq pse don kshtu pasaniku
ai bastardi edhe armiku

po ai armiku i njerzisë
me e luejt lojen e varfrisë

si te don po llokme e ti
si te ja don ajo orgji

pyetni mot e pyetni stinen
feduali si e lmon shpinen

kahdo shkon neper masazhe
shtin makinen n' per lavazhe

e ne hotele te shtrejta dhoma
ku të dehë luksi e aroma

porositë ai at rrogtarin
at sherbtorin e hyzmeqarin
me ja lmue edhe kaqikun
tue ja hjedhë ky metelikun

porsi qenit tue ja gjue
kahdo trupin ky tu i lmue

kahdo muskujt tu i qlirue

kahdo prore ky zgerdheshet
kahdo andej ky del e gjveshet

neper plazhe e pishina
ne luks tu i shkue moti e stina

e fuakaraja qajë me lot
hyn ne lufta e hyn n' barot

veq pse e don ky i ziu zotnija
ne gjak me u la gjith qytetnija

per hesap te atij padronit
kahdo e nxitë plani i demonit

veq pse e don i madh zengjini
me ecë gjaku siq ecë drini

e me qa gjith fukaraja
per me lvizë arma e paraja

per me ecur do pazare
me u perdredhë gjuha tradhtare

ne konferenca e pordhë tjera
per me u shitë llafet e mjera

kahdo ne lojra e opiume
per me u ngaranun do llokume
pasi t' ken mbyllur te rrejshme paqe
per me nisur tjera gjaqe
e me u zgerdheshë gjithmonë mizori
e me u zgerdhi ai puthadori
e fukaraja i mjerë i gjori
per pak pare me u la në lot
në gjak e luftra e në barot
bota keq thonë ësht tue shkue
galaktiken e ka trulllue
vija e kryqe e punë mashtrimi
në univers tash ësht nisë krimi
mbasi i mbushi tokë e dhe
edhe vend s' po ka nder fe
as nder rraca e n' zallina
nuk ka pllambë pa u shtrue nder stina

ktheu e rrudhu mshefu e struku
her n' për terr e' n' mjegull duku
shëndrrou n' maskë e n' shum lustrime
thue e ktheu neper lakime
edhe lakoj si elastikë
nderë e normë e qdo etikë
thuru n' djalë e thuru n 'qikë
neper burra e nepre gra
n' labirinte kurrr pa nda
ajo zgerdheshja e interesit
kan nisë rrota permbas vesit
edhe bota andej po sillet
kah paraja keq po mbshtillet
jo kah arti e kah etika
sot po derdhet loti n' pika
prej mjerimit prishjes s' moralit
baba t' miren s' ia don djalit
djali baben e len ne udhë
porsi leckë mbi dhe e hudhë
sepse mendja i ësht bë pare
me u perdredhë mbi rrotë tradhtare

mbas vizllimes e mashtrimit
mbas grabitjes rrene e krimit
si me e shmangë dikund ndoj pare
si me gjetë ndoj shteg a qare
kah mashtrimi e interesi
deri sa n' grykë të mbushet thesi
ësht harruar dashurija
ajo etika e bukuria
e jetes së shpirtit e të mirsisë
e mbu loj maska e tradhtisë
me grabitë e me mashtrue
edhe prindin tue harrue
mos me njoftë ma vlla as moter
farë as fis as komb as voter
as kund dinë a s kryq mbi dhe
mos me njoft as kishë as fe
hogjë as prift po as gjami
perveq pares në rrokkulli
kshtu e soll norma bizare
jeten te ligë po ashiqare
e ka bë mbretereshë e intrigen
rrenen krimin e te ligen
por jo besen e te denjë njeriun
porse lart e ka ngritë thiun
derrit dajë duhet me i thanë
se q' po vyshken diell e hanë
nga mashtrimet komerciale
se q' po qajnë po fusha e male

se po prishet e gjith etika
se paraja po hyn si thika
nanë e djalë po per me i nda
as nuk ka ma fis as vlla
as nuk ka ma njerz t' vertetë
veq paraja ësht kult mbi jetë
të ciles i falen të gjith mbi dhe
kah ka kombe fise e fe
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''
autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
liriku i vargjeve shqiptare te kohrave moderne
te vargjeve moderne lirike te aktuealiteteve sot te botes
se pa meshirë me plot zjgjyre mashtrime zhvatse -
ku as djalli nuk i perballon dot kti rendi mashtrues te pa mshirë
ku asgje tjeter nuk favorizohet sa paraja e mashtrimi-

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''''''''''''''