Vargje nga mërgimtari Xh.Ferizi

[angert]

Imagjinatë në penden time
''''''''''''''''''''''''''''''
shkruan xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''
Në penden time kan hy shum sasi dijesh si oqeane
e shum dritë diellore me dituri të pafundësisë
kan hy menquri planetesh e këshilla gjithsije e hane
edhe ligjet e' t pashterrshme të fizikes e energjisë
''''''''''''
o ku ti derdhi këto dije të pa skaj që jan kaq shum
kan hy nga nji hyrje nëpër time pendë e kokë
kah të thyej kët digë ´planetare e kët peshë diturije e verrshuar ne mua si lum
kur s' kam ma dialogues as miq a s' shokë-
''''''''''''''''

kur s' ka kaq shum, enë, te mëdha dituri për t u mbushë
o zot pse m' qon ,kët tepricë që quhet bollak
kahdo n 'për planete e përmbi dhe e mal e fushë
nuk mund ta pin kush kët oqean diturie ,të pa kapak
'''''''''''''''
o penda ime mbylli t'ë gjitha portat
se msy kan dijet si rrëke
si me u ,derdhë furtunat ato ma të fortat
e verrshimin o pendë nuk po ' po mundesh me u pre
'''''''''''''''''''''''''

o kan në penden time hy kan hy plot thënje të emocion ' vërrshimit
mbani kët peshë dijesh o gurë e tokë e dhe
kush i pin këto joshje t'ë pendes time të' shkrimit
që lshue jan verrshueshëm ndër kombe e fe
'''''''''''''''''

o kan hy në penden time motive të pa fund
aq shum nga te gjitha anë
e mendjen time po e krrusë penda në mund
me peshë sa nji diell,e hanë
'''''''''''''''''

o ku ti zbrazi ku ti lshoj ,këto dituri plot barrë
ujitje me dije po ku jan kopshtijet
se mua gjith këto këshilla jete më qojnë drejt e' n'ë varr
nuk mundem ti mbajë ma dijet
''''''''''''''''''''''

xhelal ferizi autori
nga Mitrovica
ka shkruar poemen
me titull ne penden time
pershendes lexuesit

''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[angert]

Vrasësit e mir'sisë
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
vrasësit e mir'ësisë i ke kahdo o njeri
në shi në kohen me diell në borë
edhe në boten e pa fund të quajtur mëri
në fjalë në pendë e metaforë
''''''''''''''''''''''
ata i ke ku do në formula e shkrim
në vëzhgime të menqurisë teorike
i ke kahdo në spiunim deshifrim
që jeten mbi planet e nder kombe e bëjnë armike
'''''''''''''''''''
vrasësit e mir'sisë mund të jen edhe poet
edhe teoricient e letrarë
vrasësit e mir'sisë kan vnerë me sasi si det
ata mund të jenë edhe shkollarë
''''''''''''''''
vrasësit e mir'sisë mund të jen edhe me fe
mund të jen edhe me grada
ata vrasin gjithqka të mirë mbi dhe
pastaj dalin me lavd në parada
''''''''''''''''''
ata vrasin se fjala e tyre vret
ata fjalen e kan vrastare
penda e tyre gjak e luftra qet
me fjalen e tyre barbare
''''''''''''''''''
vrasësit e mirsë mund të jenë e dhe në gjami e kishë
mund të jen në misione
mund të jen ma të kqi se secila bishë
dhe të nderohen pastaj me medaljone
''''''''''''''
vrasësit e mirsisë mund të jen në secilen maskë
ata mshefen pas kodeve etike
vrasësit e mir'sisë jan si skile dhelper si laraskë
ata kohrat i bëjnë elegjike
'''''''''''''''''''
eh vrasësit e mir-sisë
ata i ke edhe në leter e në pendë
ata vrasin shekujt e dashurisë
me menqurinë e tyre djallzore të pa mendë
'''''''''''
ata mund të jenë akademik
ushtarak profesor dijetarë
që qiell e dhe mund ti bëjn armik
me fjalen e tyre të pa farë
''''''''''''''
vrasësit e mir'sisë i keni edhe në shkencore dije në pjesmarrje
në teori rraciste fashiste edhe nëpër ahengje e shfrenime e gëzim
ata me fjalen e tyre kohes i thyjenë kocka i hapin plagë e varre
fjala e tyre ësht mallkim e krim
'''''''''''''''''''
ata e ndërtojnë vrastare raketen
shkenctarë quhen me vrastare dituri
ata e vrasin mir'sinë e jeten
globin e shartojnë me të zi
'''''''''''''''''
ata shkruajnë edhe luftra urdhra e kushteta mizore
ata këpusin ura miqsije
ata menquritë i kan shum djallzore
vrasin qdo kult mirësije
''''''''''''''''''
ata shkruajnë teori vrastare
rracizma plane e golgota
fate kurdisin sadiste barbare
nga ata mund të shembet bota
'''''''''''''''''''

Nga autori i vargjeve shqiptare
xhelal ferizi liriku nga Mitrovica e Kosoves
''''''''''''''''''''''''''''

[angert]

Titulli: Vargje nga autori Xhelal Ferizi
Lirija më doli ma e keqe se robërija
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
Nga autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
Mua liria
Më doli ma e keqe
se
robërija
sepse kahdo mbi dhe
u mboll
mercenaria shitja e atdheut
u mboll
shpirtngushtësia
shum shpirta jan shitë e jan ble
nga euro e rubla e dhrahmija
e qau toka e skenderbeut
se jan nda me kisha e gjamija e me fe
e ndasi fisnore klanore krahinore
ja grryenin themelet atdheut
më dukej sikur shqiptarë nuk mbeti mbi dhe
sikur u shua dashuria arbnore
pastaj lindi bizari perversi faqe zia
u lanë meritorët pa dore
perfitoj gjithfar ushujze gjakpirse nder ne
hilja mizoria barbaria
egoja ndarja klasore
dolen pederast pedofil e prostituta
sikur u tha e u vyshk besnikëria
ne qeill nuk shihej ne flutrim shqiponja sqepekrruta
vetem do laraska te kqia
ne trojet qe i la agroni e teuta
u mboll wehabija trinitrija
u mbush me vnerë e zhgenjim edhe kupa
u mboll mbi dhe dinakëria
u lan atdhetarët pas dore
për vjedhje lindi lakmija
u mboll edhe absurdi
tallava e pabesia
e hordhitë lakuriqe klanore
zhjgyri u mboll dhe orgjija
mos rrespekti e pandershmja dredhia
ankthi-
e u vra emocioni
u mboll kahdo papunsia
ne gara fitoj demoni
mjerimi u mboll e varfëria
u djallëzua njeri i joni
e vdiq mbi dhe dashuria
me ego doli padroni
u mboll kahdo ftoftësia
u mboll edhe antivlera
shundi kiqi e veset
e fama me lavde të pa vlera
u shtua mbi dhe pabesia
u mboll edhe ego mizoria
na u shiten fabrika e miniera
u mboll edhe hajdutria
mohimet kahdo e perbuzje
u mboll anti njerzia
u shiten me hile tendera
prandaj më doli ma e keqe
ma e keqe liria se robëria
e dalur fare e ndere
se u mbollen edhe kohrat me leqe
u mboll edhe dyftyrsia
ma e ndryshkur se qdo teneqe
dolen disa zemrat te kqia
ajo që aq shum e ëndrrova
me doli ma e keqe se roberia

liria liria liria
''''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[angert]

Un e di kush je ti
'''''''''''''''
autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''
un e di kush je ti
të kam pa lakuriq duke u vetknaqur nga lavdija
jargët e tua të dukeshin teori me sherbet

ujrat e zeza te dukeshin si lirija

të dukej vetevteja që me nji hap kalon nji det

diplomoje në lavire katedra e komisione te shkurtpamësija

nuk dija se a flet e pëllet

instiktin ta udhëheqte kafshërija

po po ishe ti ai vet

lakuriq i gjveshur në modë si dyftyrsija

tradhëtinë e kishe sekret

ujra te zeza duke pi kah dollija

me shokët e tu luget

te dehur te gjith nga vet lavdija

qka po mbanë o tokë medet
-----------------
autori xhelal ferizi

[angert]

Titulli: Vargje nga autori Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Qeshen të gjitha menquritë
----------------------------
xhelal ferizi autorë
--------------------
un duke kaluar me penden ne dorë te nji i menqur shtegkalim
po qeshnin me cinizëm menquritë
dhe i pyeta perse gajaseni me aq ironizim
më than per shkak se ne skenë po dalin pa dituritë
--------
pastaj ju thash mos qeshni me u gajasë
se pëlcet mbi dhe njerzija
ato qeshen gati duke plasë
se timonin e ka marr pa dija
---
dhe eca neper te menqurin shteg me pendë
ato menquritë po qeshnin me grusht në gojë
të gjitha - e un e mora me mend
pse qeshnin
padituritë i kishin vu në tallje e lojë
--------
humor mu duk ky cinik
menquritë po qeshnin me shpoti
qesh edhe ti o lirik
se bashku me menquri
-------
qesh edhe nga zori se me qeshë ësh më mirë
se ilaqë ësht qeshja për zemer
por dijet kur i sheh të lidhura në zingjirë
llojin e lotit emroje me emer
'''''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi
-----------------------

[angert]

Titulli: Vargje nga autori Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

E di një her si gjëmonte një zog
----------------------------------

Autori xhelal ferizi
-----------------------
e di njëher si gjëmonte një zog
ciu ciu sa dhimbshëm
syri i ishte tha kishte mbetur pa strofullog
shikonte për rreth vuajtur e mundimshëm
-----
shtegtarët tjerë zogj kishin fluturuar
me krah mbi erë nëpër shtigje
ky sëmundjes i ishte nënshtruar
s' kalonte dot male e brigje
-----------
as me qa nuk kishte fuqi
i mbetur ishte ligë e tha
nuk këndonte gjëmonte me pi
etshëm për shtegtim duke qa
------------
ai donte fluturim
të kalonte male e dete
ai donte cicërim
jo në lëngim e dergjë jete
------------
as zemren nuk ja ndëgjoja duke i rrahur aspak
tik tak thua ma nuk kishte ishte stërmekë
nuk i kishte mbetur thuajse as mish as gjak
a thua thash ky mundet me vdekë
-------------
o zot leht e përkgdhelja mirësisht
flatrat i ishin tha
dhe qaja un si fëmi dënes'tarisht
nga ai nuk deshta me u nda
--------
ciu ciu ishte gjuha e tij ankimore
shikimi lutës të shtinte gjallë në dhe
un leht e lëmoja me përgdhelje dore
me lotin tim e laja zogun si rrëke
-------
e mora mandej te zjarri pran te ogjaku
sqepin ja laga me ujë
deshta që ti nxehet sa do pak shpresa e gjaku
nuk di si ta përshkruaj
--------------
e ai më shikonte shpresë'risht
i lodhur si një skelet
më fliste nga njiher ciu ciu cicërimsisht
sikur e ndjente se jam poet
-----------
nga përkdheljet e mia prehje sikur gjet
sqepin ja hapa e i kam dhënë me pi
me ujë të kulluar ja kam lagë at sqep
dhe ai ndjeu dashurinë për njeri
------------
ne ishim me përkatsi të ndryshme grupore
un njeri ai zog qenje me ndryshim
por dhimbjet na e bashkonin mirkuptimet qenësore
gjallesa me dhimbje në të natyrshmin kuptim
-------------
e kundroja dhimbshëm me gjak të syve të mi
si dridhej i tëri në vuajtëri
nëpër lot të mi shekujdhimbje ndjeja
për zogun moshë 'njomë të ri
------------
ah smundje kobzezë përse e lëngon
i thash qiellit e pastaj fola vet me vete
përse nuk e len të lirë që të fluturon
të kaloj me zogj tjerë fuisha e male e dete
------------------
Autori Xhelal Ferizi
--------------------------
lexoni në vazhdim vargje nga autori Xhelal Ferizi
tregoni shokut shoqes
-----------------------------

[angert]

Titulli: Vargje Nga Poeti Lirik Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Titulli: Vargje nga autori Xhelal Ferizi
Po e marr nga qielli do ngjyrë

xhelal ferizi autori

Po marr ngjyrë me fjalë nga qeilli me besë e energji
Po i jap pastaj pendes time edhe pak lot jetike të , pa' thëna
Prej gurit po thithi heshtje domethënëse e fjala po thithë gji
Ku ësht fshehur liria pse nuk tregon hëna

2
do të shkoj penda ime deri n' palcë të gurit
për ta nxitë edhe gurin me folë e me qitë lot
penda ime e lindur n' palcë të flamurit
shekujmendje e ngjyrë me dritë hëne plot
3
kur caku i udhtimit te deshirave do të dihet në të dashurat , vija
kam me i marrë gjelbrimet kohore prej bari n' qdo fije për fije
me ditë ku e kan cakun këto vargje të mija
zot i madh sa e largët qenkan fundi e dija
4
shkallë mbi shkallë të qeillit po rendisen fletët
në qdo njerën fletë nji gjuhë joshje e pa shkrue
a thua ne nuk vdesim por na ndrrohen jetët
pse nuk na flet qielli që din me dëshmue
5
po kur e ndjekë vargu penden që shkrinë ngjyrë
edhe hapi vulë shekull që don trup me ra
kur e shikon vepren penda në pasqyrë
ju thot me shtri dorë urat mos me i vra
''''''''''''''''''''''''''''
xhelal ferizi autori
''''''''''''''''''''''''''''''''''

[angert]

--------------------------------------------------------------------------------

Titulli: Vargje nga autori Xhelal Ferizi
--------------------------------------------------------------------------------

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Njiher me gurgullimen
-----------------------
Autori xhelal ferizi
--------------------
Epokë e ndjekjes ishte at'her
un e ksiha kohen stinen e qiellin kulm
ishte e quditshme ajo pranverë
un mbijetoja si kujtesë me ngulm
----------------
dhe zemra ma kërkoj valë gurgullimen
pran nji prroni shkum bardhsisht shkumbëtarë
vala përplasëse po e ndjenjësonte rimen
prroni mu bë vargatarë
------------------
melos shqip mu bë e vales shkumbë udha
e ujit mbi gurë të kullim ujëzuar
rima më prekte në nostalgjike rrudha
të ballit tim të shpirtzuar
----------------
shekulli aty shpirtërisht më thelloj
i tëri që më erdhi në qast
dhe nisa mallëngjyeshem ta shpaloj
gurgullimen si shpirtë me valen përplast
------
më doli gurgullues si gjaku im
kur vlonte për gurë e dhe
më doli si dënesja në lotim
për token ku shqiptohet atdhe
----------------------------------
Xhelal Ferizi Autori i vargjeve shqiptare
lexoni vargje nga autori xhelal ferizi në mërgim
tregoni shokut shoqes
-----------------------------------------------

[angert]

Titulli: Vargje nga autori Xhelal Ferizi
Përse e quani nganjiher të zezen të bardhë e të bardhen të zezë
''''''''''''''''''''''
Autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''
përse o kohë o pendë o ngjyrë
nganjiher ju e quani të zezen të bardhë të bardhen të zezë
sepse koha nganjiher ësht e pa fytyrë
e globi ësht i larëm
servil i shartuar nga brezi në brez
mashtrimi nganjiher ësht detyrë
i tillë ësht i jetes ky t' tharëm
lajka ësht lojë e ndyrë

qysh se dielli në at qiell per njerzim u u ndez
e jeta filloj mbi dhe
nder shekuj eci hilja nga brezi ne brez
zgerdheshja lulzoi si menyrë

si dje si neser si sot
pshtirosjen e quajten zot
'''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi

----------------------

[angert]

Titulli: Vargje Nga Poeti Lirik Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Titulli: Vargje nga autori Xhelal Ferizi
O j botë

autori xhelal ferizi në mërgim
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''''
Un poeti ,ose ma mirë me thanë ai që po shkruaj
Se ndoshta nuk mund të jem poet i mirë e' i 'lartë
por un me lot sa deti me gjak të shterrur ,po shkruaj
edhe zemren po e shkrijë -e ngjyren po e shkruaj të artë'
për kombin tim po thrras deri n' planete me bertimë
po l'shoj zë në kupë,të qiellit gjithkah nëpër re e vransina
edhe Në shekujt e pa mëshirë- që na lan kështu gjithmonë n,shkretim
miliona vjet para e mbrapa po kthehem kah stina
e' n' qjerrje her n' lutje her n' dhimbje po thrras gurë
që heshtin ,e damarët nuk i kan si ne as si mjalta n' vojshtina
pse na i leni kështu mbi dhe me kalue hordhitë si mbi urë
me derdhë pa faj lot e gjak kombi im
---


pse oj botë nuk vulosni drejtësi njerzore
pse n' gjak e' n' lot pse pse n' përgjakje na e leni , kët flamurë
ne ju deshtëm ne ju dhuruam gjithmonë ëmbëlsina
për miqsi gjithnji si sot me ju ishim qellimmirë si qehlibarë me qellimin bilurë
ju ne shpinë na i lëshuat armiqt e ferrit mbi dhe
na keni lanë me u djegë në nënt rrathët e dante ailigerit
dhuna gjithkah gjaksore e lirë u la mbi ne
ne që u dogjëm u pjekëm jemi shkri prej vuajtjeve prej vnerit
askush nuk u dogj në nënt rrathët si ne neper ferre
humbëm gurë e dhe gjurmë e gjak fis dokë e shenj e qytetni
miliarda pllambë toke ma t' vlefshme se florini se safiri
,na, u, shndrrruan ato gjurmë lashtësije ilirike në terre
humbi trashgiminë hisen e vet i pa fajshmi antik iliri
detin e kalter valët bardhore na i vodhen n , pabesi
fitoj mbi dhe tradhtari armiku sarhoshi e i pshtiri

ku ishit ju ku ishim ne ku ishin ata -se bota paska lindë për krim
as engjuj as drejtsi nuk erdhi qiellit me zbritë për të bë gjygj të pa anë
kur të shkelë e liga o miq nuk je ma i urtë as trim
se per ne nuk punuan shekujt e tokes nën diell e hanë
fat i krah i dha pansllavianit e romakut latin
bizantit turkut fatin ia ka kan dhanë
per ne shekujt nuk lan gjurmë as fe as shkrim
sa do qe shqiptarja ilirja ishte nji zanë
mbetem siq e sheh nen thunder o njerzim
se fati i te ligut qenka e trimria e varfnjakut
keshtu qenka mbi qiell e dhe shekuj jetësia
i drejti gjithmonë me mbetë jetim
me vuajt m,bi dhe gjithmonë drejtesia
ne sa her notuam mbi lumejt e gjakut
por fitoj gjithmonë fitoj paudhsia
oj botë ma shih nji her shqipen ne mes të' bajrakut
enike perse nuk bëhet bëhet shqiperia
---
vloni njiher ne dejet tua le te vloj drejtesia vulëtare
te vloj mbi kronologjike gjygjësija
le te behet etnike e lirë e fuqishme toka shqiptare
etnike e mbi te shejtin te sajë dhe te valoj flamuri e liria
vulos pergjithmonë njiher o glob o bota flaktare
kah ne le te mbjelet meshira paqha e dashuria
se në ne gjithkah rrnojmë farë e fiset shqiptare
duam paqe duam punë duam te na zgjerohet miqsija
kahdo neper kombe paqe kerkojmë vlla e mik
kudo qe vlon me punë permbi dhe drejtsia
pansllavët e namur kahdo na ndanë me te he shpate e me thikë
e planet vrastare ne synim i mbajnë msheft e helmin e qeilikun
synin e kan ne shqiperi etnike ne secilin djalë e qikë
me mesy durrsin tiranen vloren adriatikun
me e thy bregdetin e malet e larta te bukurisë
qerdhet e lashta me i shprishë atje deri te majat e tomorrit
me ja ndjell ë gjamët e fatet me ja përthturë shqipërisë
zanat e pastra gjithkah me ja dhunua e perflliqur
mos me lënë kund vashë te virgjer as nuse ne asnji cep te etnisë
kudo me mbretrue gjaku loti e guri i vorrit
-------
as këngë as valle as aheng as gëzim mos me lënë as vlerë
mbi dhe mos me lanë bukuri veq me vajtue shqipnia
mos me pasë lehtësi ne fusshat tona as puhija me erë
e vashave gjithkah me ju marrë virgjëria
e gjuha shqipe me mbetë tue kja dësshëm e mjerë
shpërnda me mbetë neper dhena gjithkah etnija
me u tallë pansllaviani me nuse tona të bukura
me u përjargë qetnikt të derdhur kah sadizimi e rakija
me mbetë nen mjekrrat e palara qetnike të bukurat belholla flutura
me gjamë e therrur s i berre pa kokë me ra dardanë shqipëria
----
mos oj botë mos ndëgjo prrallat e qetnik artemies
e thikat e kalabiqve te milloshve me arkana
ndëgjo zogun shqip gjithkah kah cicëron përvajshëm në fletet e hijes
shifja shqipërisë ardane si i kullon gjak dheu e rana
ujvarave shkumbradha ku currilat si lot shpërndahen
shihja belhollat te bukurat vasha zana
dhe dilni e shihni varfrie lufte gjëmimeve trojet neper shekuj si po thahen
ndegjo si të thrrasin per drejtësi i dielli e qielli e hana
shqiptarët me shpirtë ndër dhëmb mezi po mbahen
rreketë e gjakut kahdo neper gurë e dhe po shperndahen
varfria e sulmet e hordhive me pushkë neper shekuj e me teh te pa meshisrë e tagana
trojet te coptueme qe sa shekuj po ndahen
sa shum qau e thekshem beritit antikja e pa fajshmja dardana
e pendat e poetve duke qa e duke thirrë neper shekujt e motit
lahuta e malsisë e sa tjerë Gjergj fishta e pashko vasë shkodrana
disa neper kisha e gjamija duke ju lutur zotit
kushtrimit disa ne beteja e kahdo ndihej piskama

shqiptart neper shekuj veq me gjak e lot po lahen
na e njih pamvarsinë tash ta festojm me tupana
---
e fjalët pansllave mos ndegjo se jan kob bote
vulë bjeri drejtësisë sa ma parë me shkrola
nenshkruaj pamvarsi le të njihet kosova dardane e pa varur nder mote
e pavarur se trima dha shum Mic sokola
nenshkruaj se ballkani barot ësht i kobit që kobshëm ndillet
këto fjalë e këshilla jam un ai liriku që me pendë ti fola
se këtu ne mes te europes vet kobi po mbillet
lakmie joshë moska ujk qakalle e pertej uralit
leshua ësht kah viset e diellit e rrotull botes po i sillet
e shqipnisë ilire te lashtë shqiptare djalë pas djalit
lakmueshem me teori lakmuese rreth trupit po i mshtillet
me ja shty megjat matanë fushes e malit
me i marrrë troje me i grabitë deri ne bregdete
kahdo armiku rreth megjave sillet
kahdo mbi tokë tonë me ato bereqete
----
mbyllja rruget moskovit e lavrovit e ujqve te qartur te sibirit
pamvarsi investime ne token tonë sjell oj e dashura botë mikeshë
pa hile pash ë zotin derdh paren mbi token e ilirit
e dua shqipninë etnike në ari me e pa veshë

se rrotull po mi rrin me armë qeliku në dorë
shkjau hasmi shekullorë e e rusi i sibirit
njihe pamvarsinë ne kosoven e lashtë dardane
njihe te pergjakuren t e lasht ten trime sokoleshë
fenikse ësht kjo e ringjallura sa e sa her e hirit
në beteja dhëmb për dhëmb me armiqt shekullorë ësht ndeshë

barot ka ngrënë në vend buke nëpër shekuj e mejdane
kosova ësht tokë e bekuar me të bukura livadhe
nëse don të keshë urimin e diellit e të bukures dritë'hane
shqipërinë e duam etnike dritbardhë
i dua ti shoh vashat dritëbardha si sorkadhe
në të bukuren fushë të gjerë martire dardane
të llira dorë për dore me djem të arjan të dukatit
të qeshura si dikurë si magjike me brusha në erë
dua të shoh faren e ilirit shtatëgjatit
e zogun e cicërimen me larmi mbi pranverë
mos na le me u dergjë me kaq shum plagë shtatit
kosova nuk ka në ballë të shkruar fat të mjerë
por të njihet si shtet egnjull me vula ndërkombtare
e të vloj kah puna e prodhimi pamvarsia
ajo ësht nje perlë nji bardhë etje vlimtare
për punë e paqe i vlon dashuria
ajo ësht e bardha martire dardane shqiptare
ajo ësht vet e bukura zemer etnike shqipëria
''''''''''''''''''''''''''''
´vazhdon ne ojesen 2 nga autori xhelal ferizi
liriku i vargjeve shqiptare neper mote
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''

lirik



Titulli: Vargje nga autori Xhelal Ferizi
sa her të thirrëm ne per mirkuptim oj botë-
per drejtesi reale e gratë tona me lutje e lot dhimbje e shpresë
me djepa ne shpinë maleve neper gjak e lot
kur ne ndejkje i sulej pansllavi i pa besë
kahdo flakë e britma renkime e barot
plagë e vasha te pershkyera e gra
kur ne po na harronte edhe i madhi zot
e lutjet e ankthet perseriteshin pa ja nda
per ne nuk pat globi mirkuptim as nji vesë
mbi ne neper shekuj kur prenë grek e shkja
koka ne djepa pa meshirë kur kan pre
per ne kund shekull nuk u gjet me fe
dhuna permbi foshnje kur na ra e mbi gra
loti e gjaku i i arbrit kur derdhej rreke
sa zemrat shqiptare perm bi dhe jan tha
---



pse at'her pse nuk zbriten ,te ne ,pse nuk erdhen as diell as hanë
kur na ranë armiqt që yjet na sterpiken me gjak ,
me thikë na i therren hapsirat deri n' qiell
na shkelen ne kod ne nderë e bajrak
zakonin neperkemben e na poshtyen edhe ne diell
e gjithqkah gjeten te pa fajshem vranë

jo vetem yjet po edhe qdo fije flete
e bari, kan pre ullij e hardhi
nuk kan laënë kund lule per me qelë drejt jete
nuk kan lënë kund pllëmbë per tu quajt liri
hordhi pansllave kahdo vershuan na ranë
kan pre copa mishi sa shqiptarë kan gri
me gjak tonë jan skuqur sa lumeje dete
edhe bimet shqip kahdo ne tokë na i thanë
---
etninë e lashtë kan shkrumbue e mbulue me hi
me kokat tona ne kafka kan shue etje barbari ,
kur te mbushura me gjak ne gajasje i kan pi
sa shum gjakun e ka derdhë shqiptari
qe toka te ngopet veq pak me liri
---
armiqt me gjuhë te eger kann fol gjaksorqe
,vampirt e zi kan pi gjak te pa faj
kan kaliruar neper troje tona kahdo aq hamshorqe
nuk mbet koker dheu pa denesë me vaj

ne ishim këtu në dheun e të parëve ,
në kala me gurë me gjuhen e të lashtes nanë
vulë e gjurmë shqip kah do deshmonte dheu i shqiptarve
shqipen e kan foulur dielle yj e hanë
nuk ishte asnji pllambë ketu e barbarve
ketu ballkani gadishulli quhej ilirianë
----------
ata erdhen duke bërtitë e duke u zgerdhi
barbarqe duke e drehdur thiken
shpaten e grepin e tehun e vrasjes na i pergjaken mal e vrri
fusha e ara e lugina
dhunua kan grua shqiptare vashen qupen qiken
deri sa bertima ne qiell thonë ka mbrri
jan per gjakur bli e ahishta e qetina
nuk ka fije bari qe nuk u pergjak e lukuqe
as karajfil kund as fletbardhë nuk mbet
nuk mbet manushaqe askund as lulkuqe
pa u pergjakur prore me gjakune vet
---

para syve tu oj oj botë e pa sy
vdiqen vdiqen gati po thuaj se te gjith ilirët
u nxoren me rrënjë pemë e lisa e hardhi
e ata që mbeten gjallë me shpirtë nder dhëmb
nder shkrepa t' e mjeruar te zvarritur e pa shpresë
ikjeve eksodeve kahdo pa mbarim
me lecka te pershkuara me te pergjkashme ndrresë
e perndiqte dhun a kah do popullin tim
----------

e neper shekuj te kohrave shqiptari ne troje autoktone
neper mundime ne epoka shekuj e mileniume
perndiqej nga hrodhitë barbare e demone
as natë as ditë nuk pat kurrë të lume
strukur mërdhi udhve gati, nepër buzë ,t, e humnerave me ra
ikur zbathut gjveshur neoer shkurre e shkrepa
neper shekuj pushtuesit turk e greke shkja
ne shpoinë neper ikje ngarkuar me djepa
tremij vjet te mjera me lot pa ja nda
---
që të mos dhunohet në nderë në erz ndera per te mos iu prekur
kerkonte shtigje pyje e gremina
te uritur neper male as te gjallë as te vdekur
roberia e pa ndarë neper mot e stina

ata pasardhs ilir qe kishin kod kishin kanun ligj malsori kishin gjuhë e besë
pamëshirë oj botë nën kthetra i le mizorisht me u therrë
te perqudnuar shpartallauar e ne lemeri te arratisur disa masakrua e vdekur
ikur neper pyje arat e bashtinat kopshtijet tu i lanë djerrë
kahdo neper shi e ne borë te stermekur
me dyer te mshelura kahdo me therrë
qyqja duke kendua kahdo mbi qatija
shqiptari ne ikje neper shekuj prore
sa shum ka vuajtur martire dardania
nga thika pansllave e pa meshirë e mizore
---
armiku prente grinte pa kqyrë per per kurfar moshash fare pa kqyrë per gjini asnji shtresë
shpernda fiset neper lugje e prroje ne alarmim e arrati
etnija ime la me gjak shprishur flokt e fytyra te shashtisura ilirianet belholla
perrijat te dhunuara me vrapin pa cak po ecnin

dikush kah gremina dikush vajtiemeve shpernda
ne male bjeshkve si qyqet neper vrri
disa neper pyje te uritur po ngecnin
vajtimi i nënave kahdo pa ja nda

gjithkah ne trupin ilir kafshonin karpatianët gjarpij e bolla
te trupruara po ecnin gra te dhunuara vasha e qika e nuse dardane belholla
se shkjau ne jet te jetve ato i kish thye
ato ishin tha si pipat mbi molla
ne jetë ma kurr nuk kan me shpresë me u kthye

ikni o gjarpij pertej planetit ikni ne pa kthim shkoni larg prej ksaj antike bashtine
goja juaj e pergjakun i tremb harabelat i tremb zogjt e ballkanit e kanarinat
mos mbettë o zot as këmbë barbari mbi dhe mos u duk't ma kund shkja shkine
me na i marrë dhenat arat kopshtIjet viset tona e krahinat
un po qajë me vargun tim
nuk kam asnji armë tjeter veq pendes se drites
dhe pendes se vetmuar qe e kan lanë kohrat pas dore
motet e kohrat me pluhur harrestarë mbulue
un nuk jam poet ndoshta i majave dhe elites
por shkrimin shqip me varg nuk mundem pa e shkrue
e do te ligjeroj porsi zogu i dites
dardanes time dhimshem duke i kndue
hallet me ja qa neper shekuj prore
kahdo ne varg lirik un kam me ligjerue
ne gjuhen e nanes ne ket gjuhë arbnore
botes me varg shqip kam me i apelue

po e kerkoj dritëfjalen kahdo në kontinente botorore
errsiren me qdo varg do ta gjuaj e me dritë ngjyre do të jap kushtrimtare
e faktet historike do ti shkruaj rend me rendë
o botë e padrejtë me kontradikta nderkombtare

qe sa shekuj qielli shqiperinë etnike po ta qet ndermend

e ti me sehire do far harrestare

nuk e sheh shqiperinë antike dikurë ma i lashti ma i bukuri shend

ilire vertetë nji pagane bregdetare

qe shekujt e thyen e hileqarve ju dhan hise
ne mes te bashtinave magjike pjellore
ku te lashta ishin iliret fise
e gjaku i kuq me ruza arbnore

dhe ndegjo o botë ndegjo mbaje ne mend
nuk shtrohet jo nuk shtrohet nën pansllavian kurr toka arbnore
se ktu i paten rrënjet thell te lashtat fise
le te flasin bjeshket e te argjendtat bjehket kodrinore

ligjet e ëmbla me lule shtrydhet lulkuqet dardane lulëmelisa
këtu dielli vet ka folë me secilen rrudhë te tokes arbnore
ketu gratë ilire ishin me gjubleta e burrat me plisa
akoma pa ardhur hordhitë pansllave mizore


ketu ishte i shejti i bukuri antik vend
o toka jonë me druj man e bli e ah bung e qiparisa
dardanja ishte vet mahnija me ujin nder kthjelltsina zallinore
ku vet qielli krehej në pasqyren e kullimit
dhe hana qeshet me buzqeshje e brigjet kodrinore
martinat te shkrepnin si rrufeja në zërin e bubullimit
dardanë e para bukuri mbi koren e vjeter toksore
ti je per ne vet meka e e shpresa e permallimit
arbëri shqipëri etnike ti je arti i mugullimit
ti je vet ma i bukuri dhe i shejtërimit


mbi fletet tua e kumonat e deleve ndalet lakimi i fyellit e tingllima
e shprehjendjenjave nga zemrat e mallengjimit
ti je fusha e jonë e pa anë oj gjersia mahnitore
arbëri e bija e lashtë e ilires ti je i shpata e vringllimit
dikurë nder beteja të jan ndje kushtrimet neper vrapin e trokllimit
ti je lakmi e e yjve e dritave mahnitore

te duan edhe yjet e bukuritë meteore

ti je vet refleksi i larmisë i ti je vet arti i vezullimit
pse o botë nder shekuj ti po e len mbas dore
shqiperinë etnike neper shekuj t' mallkimit
qe ja kalon artit te hjeshisë ylberore
perse ma le porre nder kthetrat e krimit
ma njih dardanen te lirë m bregore
me fusha e me male me dushk e me suka
me lot e me gjak ma te mos hahet buka

pse po me nxitë mua që yjet me i trazue
e qiellit të rrënqethurat me pendë me ja thekë
perse po e nxitë gjakun e arbrit kaq fort si vullkan me vlue
shqiptari per liri ësht gati me vdekë
barot me me flakë deri ne qiuell me shkue
flaka mbi re atje lart me prekë
sllaviant ne ajr si oso kuka me i que
te gjith shqiptart me gra e femi me vdekë

shqipninë etnike per te gjallë jo me e lshue

toka e qielli bashk me dhe pa u prekë
prndaj o botë te pavarur me njih mue
un jam dheu antik jam roberia vet
roberi e pranga shekujt me kan quajtur
ma pak as ma shum hiq se tremi vjket
nuk dua mbi dhe ma te jem i vujtur
i pavarur dua te jem komb e shtet


nuk dua ma ne pranga te lidhem
moska pa u dridhë e copash pa u shpernda
porsi oso kuka mbi barot do te hidhem
mbi rus e grek e mizorin shkja
se i gjllë ma rob per se gjalli nuk lidhem
nga tymi ballkani deri ne qiell s' ka me u pa
edhe kamqatka e qdo skutë ne barot pa u pervlue
se jo veq nanat gjithmonë tona gjithmonë me kja
por larg besa flaka ket her ka me shkue
shum copash rusija ndoshta ka me u nda
se oso kukat fort kan me u shtrengue
do te shih bota trimri e hata
se mjaft oj botë ndr shekuj kem durue
shqiptarin e ke nda edhe vllaun ma vlla
ne krahina ne thunder tu e mbajtë coptue
pse qejfi ia donte te ziut grek e shkja
me vasha e nuse tona me u argtue
por shqiptari në gjak aq shum tash ësht nxe
t' betohem në moskë hyn tue fluturue
si shpatë e mbreht do të niset me pre
kushdo pamvarsin mundohet m,e i cungue
do të bëhet si zhari me barot e rrfe
mbi armikun krena ai ka me shkurtue
do të ndihet gjëma kahdo permbi dhe
e gjaku lugjeve do te ecë porsi prrue
robria per s e gjalli nuk bjen ma mbi ne

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
nga autori xhelal ferizi ne mergim
liriku i vargjeve shqiptare neper vite e mote
----------------------------