Vargje nga mërgimtari Xh.Ferizi

[angert]

Titulli: Vargje Nga Poeti Lirik Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Liri aq shum të deshta
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
Autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
liri aq shum të deshta
sa që me të gjitha robëritë botrore për ty u kacafyta
burgun me flakë e zjarrë e vesha
për ty errisrat s'mirzeza të gjitha i mbyta
''''''''''''
mbi ty nuk lash kund pikë balte me ra
u perlesha per ty me shum kohorë djaj
lavdrue të kam edhe tej qiellit ku as skaj nuk ka
e ti përse më bëre me vaj
'''''''''''''
un per ty fola gjithkund mirë
deri lart ne yje me aq adhurim
me ty doja të jem zog i lirë
por ti theve krahun tim
'''''''''''
nga ti iku un tash si nga robëria dikurë
se ti me besë nuk me dole por iluzion
un ty të dhash mjaltë magjike vargu e ti të ftoft nji gurë
që varë në hapin tim më pengon
'''''''''''''
ti ndoshta nuk je fajtore
por kurthat pse i mbanë në udhë
përse ke kaq shum vorre
e ballin ma mbushe me rrudhë
'''''''''''''''
Autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[angert]

Kahdo n' fusha tue t'kërkue
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''
xhelal ferizi autori
autori në mërgim
kahdo në fusha tue t'kërkue
kahdo n 'qiell tue fluturue
me dy krah me pendë të shkrimit
me një shpresë të mallëngjimit
tue flutrue kah fusha e pylli
tue pyet hanen ku ësht ylli
''''''''''''''''''
e kur forcash jam shterrue
të vrejta qiellit tue ndrique
si nji far drite nga largësia
ku etnike rrin shqipnia
ti kam pa laps e fletore
kah po shkruan për tokë arbnore
fjalë rrezbardha tue shartue
t' kam pa n' germa shqip tue vlue
n' palcë t' krsitalit jan kullue
''''''''''''''
jan kullue porsi kroni
si aromë që del prej ftoni
fjala jote kullimtare
ka kalitë miqësinë shqiptare
se un ty të kam thanë mik
jo veq n 'fjalë me laps kimik
as për pare e metelik
por si shok me fjalë e besë
që miqësija e jonë t' mos vdes
derisa shiu mbi dhe të pikë
deri sa t 'ket qielli galaktikë
prandaj yllë pse ti po më ikë
''''''''''''''''''
bashk me emen n' për forume
po ku je n' kët ditë të lume
që nuk del me varg t' poetit
e me u shprehë si vala e detit
kur shkon bregut edhe zallit
po pse m' len kshtu n'pikë të hallit
as me fjalë ma kurrë s' mu gjete
si pranvera me erë flete
kur ka dalë me u lidhë për jete
'''''''''''''''''''
si lulebardha e lulzimit
nuk ke dalë me qehre t' gzimit
e porsi del zogu i cicërimes
ti´nuk dole n' varg te rimes
''''''''
as dy fjalë kund me i kryque
për pranverë kund me cicrue
a ndoj t' fala me,m'postue!
aman mik se je habitë
tash nder mendë jam tue ta qitë
me kto vargje margaritë
mos m' harro mua mërgimtarin
që i kam tha po fletë e barin
gjith me lot tue la beharin
gjith tu u kndue zogjve me pendë
të shqipnisë po rendë me rendë
as nuk lash kund pip as degë
dardhë as kumbull mollë as shegë
pa e këndue në gjuhë shqiptare
as në vargje argjentare
dushk as fjerë as lozë mbi dhe
nuk e lash me varg pa e nxe
siq e nxenë rrezja dielltare
kahdo shtrohen ato behare
kahdo e bukur rrin etnija
kahdo shqip ligjron shqipnija
gjith tue kndue për bij e bija
e ty mik s'po t' shkrepë ingjija
a thue n' harres t' mbeti miq'sia
ndoj vizllimë s' t' shkrepë refleksore
me shkëlqye me at pendë dore
me m' kujtue ndër kto mizore
Në mërgim n' stinë kohore
n'rrugë t' përthurta gyrbetqore
ku kam mbetë me i pendë në dorë
me nji pendë e varg të gjorë
'''''''''''''
ku e shkelë koha qdo poet
ku paraja ësht zot e mbret
e ti fjalë s' ke dalë me gjetë
për mik t' vjeter kund nder gurra
s' gjete i fjalë n' për gjak me turra
a nuk t' vlon ne gjak miqsija
pse harrue ke fjal't e mia
edhe ato burime e mote
prandaj s' del sot fjala jote
as sa i pikë kund e currilit
as n 'ligjrim as n' varg t' bilbilit
që dikurë porsi e lehtë valë
zemre e goje kur t' kan dalë
as me me dhanë ndoj pikë t' ndoj kroni
ujë kosove a lule ftoni
as ndoj ngjyrë kund të kallirit
as copë dheu të tok's t 'ilirit
me më njomsue me kto visare
kur un vuaj për etni shqiptare
siq e din edhe ti vet
se si i dua un dhe e det
edhe shqip ku i thonë etni
n'gurë e dhe ku ka shqipni
'''''''''''''''''''
kur e din ti sa kam eti
n' t'dy mushknitë që si shuan deti
po pse s' del o karajfil
se un i huaj nuk jam kopil
por i kosoves jam martire
kam pi gji nga ajo nanë ilire
pasha kohrat e atij motit
jam stërnip i kastriotit
veq ju kot më lat l n' harresë
si një pikë që shkrihet n'vesë
a thue n' mua s' po keni besë
' n tokë t'kosoves në ato hije
me ma lanë nji hise vije
t' ja ndjejë nanes ato shije
nanë dardanes si era e fikut
kah lugina e kaqankiut
deri në grykë të albanikut
kahdo rrin me ato kroje
e ti kndoj n' për lule e hoje
siq këndon e ëmbla bleta
siq fëshfron e lehta fleta
kur te lmon ajo erlehta
ashu un me pendë në dorë
prej gollaku deri n' qakor
prej drenice deri në shalë
n' dukagjin e në llap me dalë
n 'mitrovicë e albanik
në prizren e kaqanik
'''''''''''
me kët pendë kaq përshkrimtare
me ligjrue me gjuhë shqiptare
e me mbjellë shqip dashurinë
kahdo dheut ku e kam etninë
kahdo n' krah shpirtin shartue
porsi zog tue fluturue
me lang lulesh e uj krue
gjith n' kullim dua me kendue
kahdo shkon mahni n' rrafshina
n 'tok dardane n 'per ledina
ne fusha e ara hapsinore
në per suka kodrinore
gjithkah tokë ku i thonë arbnore
si kaha arat e zona të pyllit
me u dhanë dritë si balli i yllit
nëpër vrrije e n' për bregore
me kto germa shkronjatore
kam dëshir të kndnoj me pendë
për shqiptarë po rend me rendë
si malsorë e si rrafshian
t' bijt e shqipes gjith kah jan
por ju n' krah atje s' me mbani
a thue penden do t'ma thani
athua kraht kam me i shpalue
mbi kosovë me pendë me shkrue
me shum vargje me vërshue
fjalë sa i mal me lshue si lisa
kahdo dheut ku rrin me plisa
''''''''''''
kahdo të dal me t' shndritshmin zell
gjithkah tokes shqip me i mbjellë
që kur t' ,mbijnë n 'kosovë përmbi
me shndritë lule për etni
për miqsi e per visare
për vllazri e gjuhë shqiptare
mos m' harroni mos m' harroni
me ndoj therrë ju mos m' ngatrroini
as me fletë as lpender t' lehtë
mos më leni për me u tretë
se nuk jam therra por blini
jam curril prej maje vrrini
jam bilbili me shum cicërima
jam si vala rima rima
që rimoj mërgimit larg
shqip tue kndue me fjalë e varg
që pikë vales nëpër gurë
jam valvitja e ballit lkurë
valoj shqip porsi flamurë
jam si lkura e bardhafletes
me at qehre t' miqsi jetes
jam kaltrija përmbi dete
shqip mbi dhe që kthej vullnete
kndoj per hater të vërtetes
gjithmonë shqip me i ligjru jetes
''''''''''''''
kurr nuk kndoj un për ndoj pare
se m' ka lind nana shqiptare
jo me u shitë zallotë a vesit
as ndoj jarge të interesit
por ne shpirtë e kam etninë
qaj e kndoj per shqipërinë
e per t' drejten e per miqësi
për atdhe e dashuri
edhe këndoj per dushk e fletë
edhe gurit me i dhanë jetë
i kendoj zallit e deit
optimizmit e vullnetit
edhe t' drejtes e etikes
qiell e yjve e galaktikes
bukurive permbi dhe
per drejtsi nder kombe e fe
veq për t' drejten për shoqerinë
me e vizllue ma fort miqsinë
s e n' kët jetë që na ka nxe
n 'fund na bien dy metra dhe
tjeter s' mbetet ore mik
prandaj s' bëhem metelik
as s' më blenë me zhgjyr paraja
as mbretritë që jan te mdhaja
as ndoj harren leckë a pare
se jam kullim n' zemer shqiptare
e kam etjen dashuri
per tokë t' parve e per etni
e me lshue varg porsi shi
si me art e bukuri
''''''''''''''''''''
si nder zogjt kur bien n kuvendë
ashtu me del vargu me pendë
me cicrue nder zogj prej ari
me te argjedndten gjuhë shqiptari
si me fjalë me varg n' gjerdana
per me qeshë gjith dielli e hana
per me uqelë n' qehre ylberi
për me u gzue bari e fjeri
per me u gzue po gurra e kroni
me gzue n# qehre dhe i joni
dushku i malit e ata lisa
me shëndritë për komb me plisa
e për druj e për qetina
e për zogj e kanarina
edhe t' kndoj për per hoje e mjalten
per për dhe t' parve tokë e balten
dua mbi dhe t' ligjrojë miqësia
prandaj kndojnë vargjet e mia
se si stin't si motet t' mdhaja
e dijnë mir edhe bjeshkë e pllaja
se si zengjin si fukaraja
kan me hy ne t 'njejtin dhe
prandaj un nuk dal me ble
askund hile as intriga
as nuk merrem me punë t' liga
''''''''''
veq se dal un për miqsi
per atdhe e per shqipni
me varg timin si armë dore
tue vrojtue n' toka arbnore
Se e di mirë o i dashuri mik
se s' ësht jeta metelik
veq se jeta ësht fjala e mirë
edhe miqsija ajo shpirtdlirë
me pas miq e mysafir
me e kalue jeten me shokë
mos me pasë shum halle n' kokë
bukë ekryp e pak miqsi
kalon jeta n' bukuri
se atje në terr në ato vorre
kem veq dhe e driten qorre
që errsirë ësht e jo tjeter
prandaj ndjeni miq të vjeter
t' mos mashtrohni mbas lakmije
mbas korrupti e mbas dredhije
mbas plaqkitje e mbas dredhije
veq vraponi mbas ndoj ure
që ju lidhë për ndoj kulture
per ndoj shkolle a ndoj m'simi
për shoqërije e edukimi
me u largue nga t kqija vese
se ma mirë me u lidhë per bese
se na vijn t' mira sa deti
kur na lidhë sinqeriteti
se asgja n' kët botë nuk ka
veq kalim si mbi nji va
kur te nsiesh turr e vrap
përmbi vi m e kcye me hap
aq ësht jeta ore mik
sa njiqast e sa i dakik
mos u bën pra metelik
as mashtrues as vesetarë
rri ma mirë n' kullim shqiptarë
''''''''''''''''''
e rrijë gati gjuhes tande
mos e le me u thye si krande
as kulturë po as etni
por ti ujitsh me dashuri
e mos shko mbrapa mbas qdo qorri
se kjo ësht bota drejt nji vorri
qe me e pa se sheh veq qorri
ai barbari a lakmitari
që n' lakmi kjanë përmbi ari
i mbanë sytë si huti i zgurit
turr e vrap përmbas ushkurit
tue e harrue ai krejt hjeshinë
për etikë e për mirsinë
tue zemrue at perendinë
tue mos njoftë as kuptimsinë
tue mos njoftë as rendë as vlerë
veq satan e pare t' mjerë
tue mos ndje bilbilin n' erë
'''''''''''''''''''''''
tue mos njoftë etikë as nderë
''''''''''''''''
tue mos njoftë art karajfli
tue mos njoftë as erë vanili
tue mos qmue at flakë kandili
tue mos ditë pse shkrihet qiri
si simbol ai qëllim miri
që me u shkri rrin mbi zandan
veq për dritë përmbi vatan
qe me u shkri duhet për mbarë
për atdhe e fis e farë
për zakone e faqe t 'bardhë
e jo kot mbi dhe me rrnue
n' zemer t' prishur me qalue
turr e vrap kah me lakmue
kah me e prishë emrin e gjakun
kah me e prishë gongje e zambakun
kah me e prishë të ëmblen jeten
kah me e shembë për dhe t' vërteten
kah me rrxue mirsitë si shakull
mbi pranverë për me shtrue akull
me e ftofë veren e dashurinë
kahdo n' t'zi tue mbjellë tradhtinë
thue shpërblim po gjenë në at botë
jo o mik ksajë punë e kotë
i kan thanë e kan me i thanë
deri sa t' enden diell e hanë
se n' kët botë ësht dashurija
fjala e mirë edhe miq'sija
paqja e puna edhe njerzia
;;;;;;;;;
për me ecë mirë pa ngatrresa
jo me u lidhë veq n ' interesa
prandaj botes jam tu i shkrue
gjithkah kombet rrijnë tue vlue
plot n' mëri e interesa
le ti hudhin kto ngatrresa
se ma mirë ësht me ndërtue
jeten t' re me e zbukurue
se po i thonë shkurt ksaj virane
s' po jet hiq me u gzue ksaj ane
në kët anë përmbi kët kore
përmbi dhe e ftyrë toksore
ku na lshoj ai zot prej dore
prandaj gëzone karajfilin
lulebardhat e bilbilin
lmone n 'flatra n 'gusha e sqep
edukoni fmijtë në djep
që të msohen me ecë lirë
për me pasë qëndresë e mshirë
që të bëhen puntorë t' mirë
ti shërbejnë atdheut me vepër
se nuk shihet e ardhme tjeter
përveq fjales së bashkimit
përveq forces t' kordinimit
përveq punes e në mes veti
me na mbajt të gjallë vullneti
shtyllë kombtare uniteti
prandaj mik t' kërkova ty
gjithkah je në fusha me sy
me ti thanë kto t' vlefshme fjalë
që n' kullim gjithkah n' për valë
t' bukura i solla palë e palë
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
ty ti shkrova o mik kristali
por se brezat djalë pas djali
ti lexojnë se ësht ma mirë
me jetue n'atdheun e lirë
bashk me ndejtë vllezërit n'tri fe
si tri lule përmbi dhe
e me shndritë si të bardhat fletë
nanë shqipnija me u dhanë jetë
lidhë me besë shqipe me mbetë
nëpër vlime në punë e shkolla
me pas dije e plane t' holla
kahdo miq e kahdo shtyllë
me i pas t' gdhendura ara e pyllë
edhe t' ndershëm djem e qika
me pasë punë nëpër fabrika
e me u shmangë asaj hajnije
se s' ka buk kurrë prej korije
veq prej shkolle pune e dije
'''''''''''''''
prandj mik ty të kam ftue
kto fjalë t' bukura bashk me i ndrrue
që kan ardhë si kshilla hane
për shqipni e tokë dardane
kahdo i thonë asaj etnike
deri në buzë adriatike
edhe të ftova me shkëmbye
do kujtesa që s' jan shlye
por kan mbetë n' zemer miqsije
si ai sharm prej bukurije
e tash mbetsh me shndet e t' fala
rrnofsh sa deti e bardha vala
rrnofsh sa orrli treqind vjet
e miqësja mos u trettë
sa të ket jeta siperfaqe
na u lulzoftë si manushaqe
shum e paster e pa hile
qeltë si gongje e karajfile
edhe besë pastë si qeliku
mos e qartt'kurrë meteliku
as tradhtari as armiku
ajo mbettë gjithmonë kullue
me gjuhë shqipe tu ligjrue
si biluri e qehlibari
siq e pat gjithmonë shqiptari
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''''
Autori xhelal ferizi në mërgim -------------liriku
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''

[angert]

KULT DO Të BëJA TY ADHURIM DASHURIJE
------------
Autori Xhelal Ferizi
-----------------
nga lulet un do ti kisha nxjerrë të gjitha esencat aromtare
lëngun e tyre dehës do ta kisha bërë det
zemren time do ta kisha bërë lum lulesh ndjenjëtare
artin do ta kisha bërë për ty dhuratë qiell dashurije në jetë
----------
për ty do ti kisha shkri të gjitha mjeshtritë e bukurive në fjalë
do të isha bërë cicërima më e bukur që mund të ket ndonjë shekull bilbil
do të isha bë ma e bardha e shkumbzuara lumturi bardh valë
do të kisha thithë nektarë etshëm në dashuri si bleta në karajfil
------------
për ty të gjith shekujt i kisha mbushë me art
me fjaloret më të bukura mbi dhe
për ty do të kisha shkuar në yllin më të lartë
dashurinë atje me ndjenja me e nxe
--------------
në ma të kulluarin shekull do të kisha marrë idili magjike
dashurisë do i a kisha dhuruar si burim
do ti kisha shëndrruar ndjenjë shprehjet në rreze artistike
vetëm që ti të bëhesh i adhuruari kulti im
---------------
Autori Xhelal Ferizi
----------------------

[angert]

Jetë që na ikë duke të mësuar

''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

Autori xhelal ferizi

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

jetë që na ikë duke të mësuar

që vrapi i pervojes mbas teje deri ne varr na shkon

gjith jeta shkon duke përjetuar

shkollë e pa fund me emocion

''''''''''''''''''''''''''''

mësojmë edhe nga pësimet

kur mësojmë nga njiher ësht vonë

na i sjell renkimet e gëzimet

qka qenke ti kështu o jeta e jonë

''''''''''''''''



ti dukesh si nje bukuri

dijet aq shum ti kërkon

nji det dije dituri me e pi

dhe prap viktima e jote e quajtur njeri gabon

'''''''''''''''''''

q'na qenke kështu o enigmë formulë

q'na qenke keshtu o fenomene e quajtur stërmund

ku të rrin aq fsheur ajo magjike vulë

që vrapin neper kohra nuk e ndalë askund

''''''''''''''''''''''''

ti qenke sekreti vet

hapi i instiktit që ecje imponon

ti qenke si i pafundmi det

përvojë që rrëshqete gjykon

''''''''''''''''''''''

qenke filozofi e quditshme kureshtare

qenke edhe magji spontane

ti qenke edhe edhe zhivë mbi ekulibre e kandare

ti qenke engjellore e satane

'''''''''''''''''''''

Të habitë me at të quditshme tënde specifiken

të len pa tkes me disa gabime

lakmija nga njiher ta merr etiken

e syri i pa ngopur të joshë në veprime

'''''''''''''''''''''''''

nuk dia a te quaj mashtreuse me serkete

nuk di a te quaj enigmaë e pa mshirë

ti njerzit i bën me folë vet me vete

fjalen ua bën e krim e her ëmbëlsirë

'''''''''''''''''''''

qudija vet je mbi dhe

gjith jeten duhet te mesojnë ty

nder kombe e fise e fe

sa njerzt duke të mësuar ke thy

''''''''''''''''''''''

dhe të mësojnë e pësojnë nje jetë

shkollë me te rrewshqitshme arsye e hendeqe

ti qenke e quditshmja vet

kah ti kush ne cak e kush perthuret n'per leqe

'''''''''''''''''''''''''''''''

autori xhelal ferizi

''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[angert]

Titulli: Vargje Nga Poeti Lirik Xhelal Ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Xhelal ferizi Autorë i vargjeve shqiptare

12/06/2007 ne oren 12:44

Kushtuar koco kokëdhmes
redaktorit të gazetes shekulli
në shqipëri-------
që shpëtoj shqipërinë nga plehrat e rrezikshme që donte italia ti
zbrazte nëpër shqipëri '''''''''''
per ta helmuar natyren shqiptare dhe njerzit e kombit tonë vllezrit e gjakut tonë-----
por koqoja se bashku me dy student shqiptarë kundershtoj me kembngulje ky atdhetarë biri i vërtetë shqiptari emrate atrye studentve i kam harruar e filluan ata pastaj koqoja e vazhdoi me kundershtim te madh ne gazeten shekulli i lumtë kto atdhetari ja pra shembulli se si e don dhe embron atdheun shqiptari i vertetë prandaj i kushtoj vargje kti bashkatdhetari
patriot shqiptarë
'''''''''''''''''''''''''''
-----------------------------------------
Koqo kokëdhima
---------------------
nga autori xhelal ferizi liriku ne mergim
-------------------------
këto vargje plot me rima
ti kushtoj koqo kokëdhima
që e shpëtove dheun e zallin
tokën të lashtë që ma nxitë mallin
kahdo me erë që e ka magjike
kahdo e lashtë ësht ilirike
na e shpëtove prej romaku
që me pleh t’ mos prishet gjaku
i shqiptarit si i lulekuqes
që ësht i mirë porsi i burbuqes
gjak i vjeter karajfili
i kulluem porsi currili
te mos helmohet nga tradhtari
kundershtoj koqo shqiptari
te mos helmohet nga armiku
doli koqo si qeliku
e shpalosi kah gazeta
ku alarm lshoj e verteta
ne shqiperi te mbrohet jeta
edhe natyre ajo virgjine
edhe bimet e qdo stine
me ato grimca e mbeturina
me helmueset hjedhurina
e te mbrohet qytetari
kah do shqip flet n gjuhë shqiptari
ne ato troje idilike
qe ma kan hjeshinë magjike
'''''''''''''''''
doli koqoja si luani
lum që e ka i shtrejt vatani
ti ma i pari si hanë m,e vetull
rrezatove në geztë shekull
dhe alarm porsi vetima
je si yll koqo kokëdhima
ndritshëm germat i radhite
për kët plan sa mirë e dite
se me klane përtej deti
ka nënshkrua marrveshje shteti
disa të mjerë ah pushtetarë
lakuriqa e mercenarë
me na e mbushë plehra shqipërinë
te lashten mëmë ’ lulë'bukurinë
me e shkatrru ekologjinë
e me u prishë ma bukura toka
që s’ka shoqe kah europa
që e kan nda armiqt me copa
''''''''''''''''''''
e ti stërnipi i kastriotit
mirë e mbrojte dheun , e zotit
vepra jote ,ësht lavdi
ti je det me dashuri
dashurinë e ke sa deti
per kto troje bereqeti
që ju dole me shkronja para
të mos qajnë,as bari e fara
as kërcylli e bimë e fjera
as ajo jongja e furagjera
'''''''''''
të mos qajnë as klorofilat
të mos qajnë në degë bilbilat
ty o koqo o birë shqiptari
jam tue derdhë kto pika ari
drejt nga penda për ty në leter
ty që je nji asht i vjeter
nji ilir që të dhimbet toka
edhe shqipja me dy koka
si ushtarë i skenderbeut
ti me pendë i dole atdheut
ah në mbrojtje nga hjedhurinat
të ,mos qajnë fjera e ledinat
të mos qajë qeleshja e plisi
të mos qajë fleta e qdo lisi
prej shum plehrave italiane
të mos vdes toka iliriane
se ata jan bij t’ romakut
që na derdhen rrëketë e gjakut
në token tonë në shekuj dikurë
në qdo hap në dhe e gurë
bëre mirë që i dole zot
ty të qeshtë ai diell e mot
edhe yjet e buza e ylberit
se ti je simbol i nderit
ti luftove për qdo pip
për qdo bimë që qelet shqip

per qdo kokerr gurë e dhe
shih kto germa qe i kam nxe
atje në diell e i kam ndrique
në ingji i kam përpunue
nëpër qeill i kam filtrue
ti dergoj tash ty me pendë
ty qdo lule te nder mendë
qe e shpetove te bukurin vendë
''''''''''
se e shpetove shqiperinë
prandaj ty të dhan dashurinë
lule e bari e botanika
te shperblejnë per kah etika
ti i shpetova nga romaku
ato ty tash aromë gjaku
gjak prej flete e kercyelli
te dergojn ty me erë pylli
ah shum bimë qe jan shqiptare
te dergojn te fala ylltare
se ti je ai shpetimtari
qe i shpeton nga mercenari
plehahudhsi e gjakatari
qe kan dashtë plehra nder ne
jetë as lule mos me vle
'''''''''''
por ti mirë vlla e diktove
sa mirë germat i gjallërove
edhe i nxjerre varg në fletë
lule e bari tash jan n ‘jetë
të dergojnë ty me puhiza
aq shum te fala pyje e driza
edhe fletë e manaferra
fjera e bari e furagjerra
'''''''''
e qesrshijat me levore
e qdo bimë e tok's arbnore
ti e shpetove e dole ne log
me gazetë e dialog
qfardo gjygji turp të ket
kush do ty n pergjegje t' thrret
se ti ke bë veper te shejt
shum te mirë e patriote
te bekon ty toka e jote
pse ty gjygji te thirri i armikut
në at matanë adriatikut
mos i jep as hiq pes pare
krenarinë mbaje shqiptare
se e ke vepren gjevahire
ke shpetua token ilire
nga helmuesi ne grimca atomi
qe t' mos shuhet dheu i joni
se je heroi po je ti vet
qe alarmin dhe ne gazetë
nuk ja le vendin armikut
rrnoshf shëmbi i granitit
se armiqt po te vertetë
deshten shqipes me i vyshkë jetë
por ti dole ne log t’ mejdanit
o strernip i ilirianit
nuk i le plehrat nder ne
me helmu ah gurë e dhe
''''''''''''
se shqipërija e ka bukurinë
e gjitha bota le ta dijnë
nuk ësht mëma mbeturinë
por ajo esht hjeshi e zotit
tokë e lashtë e kastriotit
jo per plehrat italiane
as per kurtha tjera satane
me qellime shum tradhtare
qe i nxitë bota nderkombtare
sa te ket kshtu si trim kokëdhima
qe e mbrojnë rrept porsi vetima
token tonë te shejtë ilire
me ato fjalet gjevahire
kush me fjalë kush me barot
do te jet gjithmonë në mot
nëpër shekuj si ingjija
do t’ mbretroj ekologjija
si ato yjet që rrijn varë
qe ndriqojn shndritshem mbi barë
e mbi lule me te larme fleta
e bardhë n' natyrë do t' qeshet jeta
me shartim e kolorite
kshtu do të jet shqipja ,nder vite
edhe nder shekuj të përjetësisë
e mbajnë djemt e trimërisë
edhe vasha e burra e gra
ësht e njomë nuk don me u tha
'''''''''''''''''
toka e jonë plot me njomsi
si pikturë me bukuri

e njomsoj koqo kokëdhima
qe s’ la plehra e’ hjedhurina
prandaj turp të ket akuza
se tash leht kan ardhë shum muza
se shqipërisë tash po i qeshë buza
'''''''''
kah shum muza e engjuj pijnë
neper lule etjen shkrijnë
n’pasterti aq magjistare
qe e lshojnë bimet aromtare
''''''
turp te ket akuza e huaj
se gjaku ynë nuk behet ujë
qe ne gjygj e ftuan kokëdhimen
e tash quan pluhur e bertimen
pse e ngriti koqoja gazeten
pse e tha ne alarm t' verteten
e demosakoj kahdo tradhtarin
mercenarine nderkombtarin

ata q ë plehrat i nisen ne plane
t' mbulojnë token albaniane

jo romak perandorija
se ka djem sot nanë shqipnija
që me shkrim e pendë e shkollë
mbrojnë bimësi e dardhë e mollë
ësht shqiptari mendjehollë
mos msyj kndej me plehra e shputë
kndej ësht shqipja sqeperrkutë
nuk durohen ato viruse
se ti deshte vasha e nuse
edhe qupa e foshnje e fise
per ti prishë,plerat ua nise
per ti prishë në mendje e gjak
pa tu dhimbsë shqipja aspak
''''''''''''''''
pa tu dhimbsur gjenerata
deshte plane afatgjata
me i zbarku adriatiukut
këndej me i tha lotin qerpikut
edhe langun fletes t’ fikut
maneferres sheges e dardhë
te mos sheh shqipja dit të bardhë
'''''''''''''''
toka në helm me ndejtë tue vjellë
mos me u korrë as mos me u mbjellë
e shëndoshë kund bimë shqiptare
pse ti i ke qejfet barbare
jo q e besa tha kokëdhima
nuk e bën shqiprinë me vrima
për me tha kah jeta e bima
ne grimca atomi e mbeturina
me i ju tha po moti e stina
nuk e la koqo kokëdhima
që me insekte e rriqna e tjera
per me u mykë shqipni e mjera
prej helmimeve plehut t' huaj
me hy smundja në dhe e ujë
edhe ne tokë me hy hileti
me na kja ah dhe e deti
gjithkah quhet shqipëri e gjerë
mos me i kndue kund zog n pranverë
karajfilet mos me i qelë
rrush as mollë kund mos me u vjelë
kahdo plehrat me na tha
mos me mbetë shqiptarë pa u tha
a as bimë kund as levore
pa u shkrumbue mbi tokë arbnore
veq prej plehrave italiane
tu i shpernda prej te gjitha ane
fund e krye ku i thonë atdhe
mos me u gue jeta nder ne
kshtu e deshti italiani
edhe krah i doli junani
e shum tjerë ka disa shtete
por si shqipes asaj krahlehte
doli i djalë koqo që i thonë
me e shpetue po token tonë
pleh as grimcë te atomit s' la
token tonë per me na e tha
e me nxitë smundje n' shqipni
veq pse desht taliani i zi
te lumtë o koqo trim i tokes
qe me at gjuhë te lashtë te lokes
mbrojte token të bukur te parve
shqiperinë e shtrejtë t' shqiptarve
të përgzon ty vargu e rima
je legjendë koqo kokëdhima
je shqiptarë po i vërtetë
gjeraqina te lindi vet
e na dole me suksese
si zog shqipje lindë prej bese
mbrojte token e natyren
per atdhe ke krye detyren
sa me nderë e krenari
je nji yllë në arbëri
'''''''''''''''''''''''''''''''''''
nga autori xhelal ferizi--liriku i këngve
shqiptare mërgimtarë
--------------------------------

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''



shkruar nga xhelal ferizi ne mergim
xhelal ferizi nga Mitrovica e kosves
krijues vargjesh ideal ekologjinë natyren atdheun
pergezon te gjith shqiptart qe mbrojten atdheun nga plehrat e sidomos
gazeten shekkulli koco kokëdhimen
ky esht patritizem atdhedashur heroizem
mbrojtjee atdheut atdheu mbrohet me pushk e me me pend
pergezoj koco kokëdhimen stop diskriminimit shqiptar


Gazeta shekulli ishte ajo qe alarmoj me aq alarm per plehrat e rrezokshme italiane
qe donin te na i sillnin ne token shqiptare te huajt me prapavija katastrofale per jeten dhe nytren tonë
te fala ke nga un o i nderuar bashkkombas koqo e ti o gazeta shekulli qe aq fuqishem ngrite zerin kunder
vrastarve te kombit tonë qe deshten te na ehelmojn ë
te bukuren s hqiperi

[angert]

Të poshtrit kur bien në greminë
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''
autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
kur bien të poshtrit në greminë
e ju rrokulliset e liga
ata duan të marrin me vete qdo mot shekull e stinë
edhe ne fundosje mundohen te pjellin intriga
'''''''''''''''''''''''''
atyre në humnerë e sipër ju ndihet histeria
ata qjerrren për kohen e tyre bizare
ata ne te gjitha botërat i karakterizon poshtersia
ata jan të prishur prej fare
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi-liriku mërgimtarë
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[angert]

Me heshtjen ushqehem
---
Autori xhelal ferizi liriku në mërgim
***************************
me heshtjen ushqehem duke e gjykuar në bark pastaj e në zemer
e gjykoj nëpër secilin damarë të shekullit tim
heshtjen e përbijë detyrueshëm dhe e quaj ferr me emer
po ushqehem me heshtjen sa ironik ky fati im
---
heshtjen pse për mua ky specialitet
kur un dua të ushqehem me hare
heshtja ushqimi im që më vret
un ushhqehem me të dytrueshmen brengë
ajo heshtë duke më bre
---
kush han ksi lloj ushqimi përveq meje
ndoshta vetëm heshtja vet
heshtja qfar gjuhe qfar formule ësht kjo qfar feje
ushqim që shpirtin ma vret
---
mua ma mbollen rrisqet e rruletave të fatit lojtarë
u mbi me terrin dhe doli në skenë
un heshtjen kam dashur ta shuaj si farë
por ajo pas hapave të mi kahdo imponueshëm vjen
---
nuk e di si ta shëndrroj heshtjen në fjalë
heshtjen nuk di si ta shëndrroj në bërtimë
pasthirrmas as me artin ma të perosur nuk po ja dal
kam mbetur i sajë viktimë
---
autori i vargjeve shqiptare xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

[angert]

Sa i gëzuar jam
******************
Autori Xhelal Ferizi
-----------------------
as fjalë nuk kam
sikur të isha poet
me pasuri fjalësh si det
me të pasura fjalë
me dashurinë si valë
edhe qastet me i ndalë
mbi flladin e miqësisë
qe më l'moj tej përtej knaqsisë
se fjalë e bukur e juaj
nuk më len të vuaj
ju jeni të ëmbël si shegë
bilbila jeni nëpër degë
kahdo jeni shpërnda
nga atdheu ku jeni nda
e ju në atdhe
si lulet mbi dhe
për mua jeni fletë
që më jepni jetë
që më mbani si pip
se më flisni shqip
ajo gjuhë bilbiltare
më mbanë zemren shqiptare
më mbanë gjuha e mirë
të ndezur në dëshirë
ajo më jep shpresë
të mbahem me besë
ajo më mbanë gjakun
si shtiza bajrakun
si shqipja si finesa
si ema ajo melmesa
e ylli im miku
si ai i ëmbli fiku
si curril qerpiku
o miq të mirë
o ju zogj të lirë
nuk po gjejë fjalore
as ngjyrë ylberore
as hanë vetullore
me marrë germë rreztare
për fjalen shqiptare
për ju që ta shkruaj
oh sa shum po vuaj
që nuk gjejë si me u shprehë
me artin me u dehë
në mes tuaj me u´prehë
ju që shqip më mbani
nga sofra që s'më ndani
q ë m'jeni bashkue
si gzimi duke vlue
keni shum të fala
nga curril'bardhat e fjal' vala
nga germa e dorë'lirit
pasardhs i ilirit
se shqipja e ema
jan si kokrra e pema
jan si dy qershija
qe i lidhë miqsija
si dy shegë me mua
si kokrrat në ftua
si dy lule prilli
dy flet'bardha prilli
ato jan me mue
si ai diell tue vlue
----------------------
e në mes nesh' ësht ylli
si nji shtat n' kërcylli
që mbanë fletë hjeshije
përmbi dhe etnije
e mikesha e re
që mu në hare
ka marrë fjalë argjend
oh sa flet me vend
fjalen diell e ka
më quan mik e vlla
se shprehjet i ka lëng pikë
si shega me fik
dikund me u shartu
kah qielli në yj shkru
ju dua miq ju dua
si kumbull e ftua
si dredhzat buzkuqe
si lulet burbuqe
keni shum të fala
me pendë nuk u ndala
deri në kët faqe
o ju manushaqe
që aq shum më doni
me besë më shtrëngoni
ju jeni biluri
si kullimi n' guri
në t' kristalten valë
me miqsi tue dalë
me currila n' fjalë
me zemra lulë buqeta
ku ju lulzon jeta
me plot aromësi
e dashura miqsi
të dashur miqt e mi
ju dua o lule bese
pa hile e interese
se jeni ju vet
diamant pikë vese
të fala nga kjo pendë
të gjithve s' ju kam përmendë
por ju vet e dini
se un si ai drini
kur ndritshëm me dritë
zallinen ,n koloritë
e veton me vizllimë
bilurshëm larminë
edhe un me varg
me curril nga larg
të vargut tim
me rreze e shkrim
vetueshëm me shkëlqim
të gjithve ju lmoj
në germa me vlim
të gjithve u përqafoj
o miqt e mi
o miku im
shqiptarja e shqiptari trim
vargjet e mija
për ju o miq
i dehu i dehu
e përjetshmja dashurija
autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''

[angert]

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Toka flet
----------------
Toka flet por ju vesh nuk keni
ju nuk e ndëgjoni
ju nuk keni shpirtë që ta ndjeni
se shurdhuar ju ka demoni
---------
toka flet gjëmon
ajo duron padrejtësi
por askush gjuhen nuk ja don
të gjith duan para e lakmi
-------------------
toka flet gjuhë që askush nga ju nuk e kupton
toka flet zemërsisht
ju nuk doni ta dini përse ajo lëngon
se egoja ju ka vu bisht
------------
toka flet gjëmon ashiqare
por ju nuk e ndjeni se keni pi mashtrim opium
ju ndjenjat në treg interesi i keni qitë në pazare
me i shit për një qast me llokum
-----------------
toka flet e qanë e dënesë pa hile
ju nuk doni fare të ja dini o sy me mish
gjëmimet e sajë mi përktheu lulja karajfile
me lotin që hjeshinë ja kishte prishë
-----------------
toka flet ajo gjakoset loti shkon te vullkani
e ju nuk e kutponi në asnjë përkthim
se ju mendoni të pini e të hani
mbi gjak të jetoni të lumtur mbi gjëmim
--------------
toka flet ajo kërkon nderë me pi
por ju ujë të tillë nuk po mbani
ju po i thani lutjet e sajë se ujitje mosperfillse jeni ngi
nuk ndjeni etje vatani
---------------------
Autori Xhelal Ferizi
Lexoni dhe shijoni vargje nga autori xhelal ferizi
bashkatdhetari juaj në mërgim
tregoni shoqes dhe shokut
ju deshiroj lexim të k♪ndshëm të nderuar bashkatdhtarë
kontakti
me autorin
integro_fat@hotmail.com

[angert]

Titulli: Vargje nga autori Xhelal Ferizi
Te jeshë shqiptarë
''''''''''''''''''''''''''''
shkruan
'''''''''''''''''''''''''
xhelal ferizi autorë
'''''''''''''''''''''''''''''''''
të jesh shqiptarë,duhet me pasë,nji det lotësh me vete
të jesh vlla i qyqeve,
të jeshë prej qliku
duhet me qenë i ,biri i vujatjeve
''''''''''''''
dhe cak i shënjestrave të djajve
duhet me fol vet me vete
me u ndejtë,gati mërive e shpërgajve
me qen cak i ngutjeve
duhet me mbet,besnik i gjyqeve
''''''''
duhet edhe me pasë durim qiellorë
me ngranë hekur të kuq
me qenë në europë,i të fundit dorë
me qenë argtim për shekullin huq
'''''''''''''
te kerkojnë si kurban kohrat si argtues i sadistonjerzve
material loje,i,thundërshkelsve
i shtruar për tu tha gjith nën diell
të jesh në duart e sherr pjellësve
lakuriq as në, tokë as në, qiell
në voter te duan jo me ndejtë i lirë
të duan si simbol varfërie
her ,në,pranga her,,në, zingjirë
objekt loje me qenë për botë
me të sjellë si, os n'ë për rrotë
fuqitë me të ,ba drejt teje me gisht
ashtu si ne secilen kohë e mot
me të njitë gjithmonë ndoj bisht
te lanë pa diell hanë
t'mos,kesh' as babë as nanë
për vlera kurr mos me folë
për krim me shkue në shkollë
kshtu duan,faraonët,mbi,dhe
sundimtarë si djaj mendjehollë
në besë ata duan me te pre
,t,mos,keshë as kryq as dinë per fe
me emer duan te quajn dobiq
as gjallë as vdekë nuk te duan mbi dhe
te gjveshur nga qdo gjë te duan lakuriq
as,mall as,gjuh nuk të lënë pasuri as pare
të duan të nderë e të dalun fare
të duan pa dhe e gurë
të qnjerzuar ti duan djem e qika
te duan pa flamurë
duan me tu shue etika

******
te duan lotin rrëke
të duan per se gjalli me te vra
ne bes te duan me t'pre
të duan të përthurur nën grek e shkja
'''''''
te jesh shqiptarë do të thot
me të lanë pa fe e fis
me të lanë pa fe e zot
pa triqi e simbol e plis
me ,t ë nda gjithmonë me fe
për dhe me te rrxue si lis
me,t'que,gjarpërij,në fole
me të lan ,pa,shpres ,mbi krye
me të lanë gjithmonë hyzmeqarë
me,të lan,udhkryqesh ne mergime thye
i botes gjithmonë rrogtarë
nën gurë e dhe tue ,t',rrmye
me te shitë per ndoj euro a dollar
te jesh shqiptar ne botë

te duan neper shekuj varë
me te vyshkë si lulet n' qdo mot
'''''''''''''''''''''
si breshëri qe i bjen lules në fletë
se len me qelë në jet
ashtu me qelë s të lënë ty
ne varfri te duan me te thy
''''''''''
te jesh shqiptarë mbi glob
ri gati veq për kob,
kur danajt të bien dhurata
europa fjalë të gjata
ti duan si koloniale
ne grryerje fusha e male
e duan me ta thye shtatin
nuklin me te vjedhë e dukatin
me te shembë neper miniera

me të shitë neper tendera

të jeshë shqiptarë duhet me derdh gjak rreke
nuk të lënë as diellin tënd me të nxe
kur ven ndoj kryq në ballë
ti djegun gurë e zallë
kur bëhesh me arabe fe
të vyshkun te gjallë mbi dhe
kur behesh me fe shqiptarë
mbo dhe te terhqein zvarrë
e token ta bëjn gjak e lot e varr
me qen shqiptarë ësht vështirë
se nuk,të mendojnë të tjerët të lirë
të vijnë gjithkah gjahtarë
e të vrasin puntorë dijetarë
ta vrasin intelejtualin
e rriten ne prodhim ta ndalin
ti zhvatin minierat e tua
në kurtha te tyre merr n' thua
e bjen shqiptari me hundë me buzë
e trojet ja bëjn shpuzë
ja bëjn edhe shkrump e hi
varfri i japin me pi
shkatrrim e papunsi
e mbsuhin kahdo token tonë
kolon mashtrues e demon
zyrtarë e taksa e dogana
i ligu bëhet mbret me nishana
te shkelë mbi dhe këmbë e huaj
e gjakun ta bëjn në damarë uj
shqiptari thonë duhet te vuaj
keshtu shkelsit të thonë
në rënkim me qa toka e jonë
te jesh shqiptar në, europ
te duan per mish e cop
askend nuk mundesh me ngopë
as të europs sadizmin ne oreks
sllavianët të duan për dhunë e per seks
e bota të don për orgji
moralinmbi dhe me ta nxi
të duan me te ndrydhë si mizat
ti qesin kahdo vizat
te rrethojn kahdo me djaj
me ujq e skile e qakaj
te jesh shqiptar ,s'ke,mik
kufomë je e rrethue me detin adriatik
nuk te vlenë askund pasaport
të kpusin në zemer e në aortë
dhe mbytje të duan neper det
ta vrasin mbi dhe qdo adet
me qenë shqiptarë me plis
të rrxojnë për dhe si lis
të presinn rremë e degë
të helmojnë hoje e shegë
nuk t 'lshojnë me shkue n 'zhvilim
t 'pengojnë në përparim
te duan pa fe e në krim
të duan me fe në vajtim
te duan as n ë qiell as në tokë
me t' pre shqipen n' dy kokë
të duan si krrokë cilikokë
si korb si sorrë a krrokë
të duan si qyqe e turrec
te duan ,të vyshkur pa ecë
të duan mbrapa me ngecë
të duan mos me u dalë në udhë
të duan,ne erë me t' hudhë
e lulet mbi dhe me ti vra
të mos keshë as mik as vlla
te jesh shqiptar mbi dhe
te mbshtjellin në njiqind fe
që udhë kurrë mos me gjetë
nji lis me e nda në shum fletë
përthurë me e lanë në për ngatrrestare fije
në prore me e lanë në hije
nuk duan shqiptarëpermbi dhe me pa
e duan,nën grek e shkja
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''
xhelal ferizi mërgimtarë nga Mitrovica-
liriku i vargjeve shqiptare
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''