Në udhët e dhimbjes jetoj

[riza2008]

Rrungajat e shpirtit

Rrungajat e shpirtit regëtinin sonte,
Nga gjumi më zgjuan sapo zbardhi dita.
S'i kuptoja ç'kishin ,syri më lotonte,
Mëndja e fiksuar aty rri përdita.

Rrudhat përmbi ballë më qenë ashpërsuar,
Thinjur dhe qepallat kthyer në borë mali.
Gishti më tregonte një gjë të harruar,
Zemra më punonte si dikur një djali.

Buzët tharë shkarpë,cërmëdel në brinjë,
Supet më rëndojnë nga pesha e mallit.
Ty po të kërkoja,por s'ishje në linjë
Edhe regëtima po i ngjitej hallit.

Të gjitha mendimet rrihnin në një pikë,
Jeta pa vëndlindje një ferr i vërtetë.
Këmbët dashamirëse mbathi edhe ik
Dhe atje qëndro si zogu me retë.

Rrungajat e shpirtit vinë të dallgëzuara,
Dallgët prekin malet ku u rrita unë.
Atje dhe një zall më ka robëruar,
Më shumë se floriri vlen edhe një gunë.

[riza2008]

Erdhi koha

Erdhi koha të flë gjumë,
Ç'bëra ditën s'po ua them.
Ndoshta ëndrra më kthen lumë,
Ndoshta më kthen dhe zgalem.

Por për gjumë shkoj si i dehur,
Dehjen që ma dhuroi dita
Dhe me hënën shpesh jam nxehur,
Më jep dritë sa një e mijta.

Nuk e pres me shumë qejf natën,
Sepse ditën flë syhapur,
Por dhe dita më kall datën,
Se vetveten e ka kapur.

Ditë dhe natë,natë dhe ditë,
Më duket e njëjta gjë.
S'di se ku ti kullos sytë,
Ndaj i mbyll e nuk ngrej zë.

Erdhi koha të flë gjumë,
Por të flë e mos të zgjohem.
Një rrëke të jem në lumë,
Ti lag buzët të mëkohem.

[Xhenet.M.S.]

Pershendetje Z.Cato! Edhe pse ju lexoj ne heshtje desha te ju falenderohem si dhe ju uroj frymzim te pashtershem.

[riza2008]

Ashtu mëngjeset,ashtu dhe unë


U zbardh mëngjesi si i gajasur,
Me veten qeshte si andromal,
Mbi male dielli lind buzëplasur,
Lëviz në qiell ngadal-ngadal.

Unë pykëzohem pas një reje,
Fluturon mëndja si dallandyshe,
Një humbës i thellë pas një beteje,
Që buzëqeshjet i shijon ndryshe.

I ndjek vargmalet me sy shqiponje,
Si projektohen përmbi dete,
Më dhimbset loti i çdo zonje,
Ndaj vargu thotë : Lir amanete !

Kjo tokë zhuritur si në luftë,
I ndan në ashkëla horizontet.
M'a rrudhi ballin,m'i hoqi trutë,
Më thotë do flë me tyja sonte.

Ashtu mëngjeset ,ashtu dhe unë,
Të dy zgërlaqur nisim ditën,
S'dimë njëri-tjetrit kush i prish punë,
S'e dimë kush diellit i ngriti pritën ?!

[USA NR1]

!! Pershednetje dhe cdo te mire ju Uroj riza2008 !

[riza2008]

!! Pershednetje dhe cdo te mire ju Uroj riza2008 !

Faleminderit USA NR1 te mira paç dhe ti ne jeten tende.Respekte

[riza2008]

Këto janë punë Perëndie

Ta dijë njeriu se ç'i sjell jeta,
Një gropë e hap me thonjtë e ti,
E nuk punonte si vetë bleta,
E nuk pranonte kurrë zi.

Keq e më keq prindër-fëmijë,
Kjo quhet plagë që s'myllet kurrë.
Jeton nëna i vdes një bijë,
E tërë jetën e kalon kujë.

Këto janë punë Perëndie,
Që mund ti quash dhe gabim.
Ndëshkim,mallkim,gjëra pa shije,
I ka provuar shpirti im.

Ndaj plagë hapur jeta ime,
I thyshëm si një xham kristal,
Sa dëgjon veshi lajmërime,
Unë them vërtet : Përse jam gjallë?!

Kështu dhe nëna ime e gjorë,
E mbylli jetën si mos më keq,
Ja morën vajzën si me dorë
Dhe "shante" Zotin : Ti je dreq !

Po Zoti kurrë nuk e dëgjoi,
Ja shtoi hallet pa mabrim,
Ndaj ngriti rrobat edhe shkoi,
U kthye zog në shtegëtim.

[riza2008]

Me vdekjen shpesh jam përqafuar

Me vdekjen shpesh jam përqafuar,
Nuk është e ligë,nuk të sjell frikë,
Mjerë kush i gjallë s'e ka provuar,
Se kur të vdesësh, nuk të bën mik.

Unë jam komod me vdekjen time,
Se është e urtë,pa shumë kërkesa.
Nëse ja nis me ligjërime,
Si zog largohem nëpër kthesa.

Ne ndjekim ëmbël njëri-tjetrin,
Unë shkoj në punë ajo në varr,
Nëse diku pa ndjenja mbesim,
Unë vargun e var në litar.

Po qe se vdes unë para vdekjes,
I ngrini vdekjes një lapidar.
Aty mes muzës së pikpjekjes,
Ajo vdes, unë jam i gjallë.

[riza2008]

Vajzë Limarjote

Një vajzë krahine,nga orgjina,
Më përshëndeti në Tiranë.
Ndalova unë,ndaloj vetë stina,
Nga malli i zemrës grimcat ranë.

Jam Limarjote,nga dërrasa,
Andej nga je dhe ti zotri.
Më ndali zemra,gati sa s'plasa,
Për atë vënd ndjej dashuri.

Kjo vajzë e bukur, rozmarinë mali,
Kjo lule krine në ballkon,
Nga dole moj të marrtë djelli,
Për moshën time je tepër von.

Ajo më fliste unë e vështroja,
Që me lezet t'ja zbuloj fisin.
Çdo gur e shkurre nisë të kujtoja
Dhe rrënjët qenë tek trungu i lisit.

Një çiltërsi vëllazërore,
Fisnikëri e asaj ane.
Dikush mendon e ka dashnore,
Se këtu ka birbo Tirane.

Kjo vajzë guri me sy gurzjarri,
E ndizte eshkën me një shikim.
Një lule prilli përsëgjalli,
Çdo kujt mund ti mbetet fiksim.

U njojtëm mirë, gjer në detaje,
Na lidhte gjaku ne të dy.
Malëshova është nëna e madhe
Me bijtë e saj në Shqipëri.

[riza2008]

Ata e Ata

Ata që më puthën me jargë në gojë,
Të etur pa shkak për mua,
S'ua quajta puthje,por veç një lojë,
Ndaj puthje të tilla s'jap hua.

Ata që në qoshe më vendosën pa merit,
I pash në sy dhe heshta,
Janë mjeshtra që skllavërojnë lirit,
Tartabiqe,morra dhe pleshta.

Ata që lotojnë si korkodili,
Hedhin gurin dhe fshehin dorën,
Janë dhe do të mbeten bir katili,
Janë thëllimi që ngrijnë dëborën.

Ata e Ata që janë mburrur me mua
Dhe pas shpine kanë mbrehur thika,
Nuk i kam dashur,kurrë s'do ti dua,
Për mua janë presje,jo pika.