Kino-ditari 2009!

[kino]

filmi erotik --->
In the realm of the senses - Nagisa Oshima
Un chant d'amour - Jean Genet

[autori]

Une po rikthehem disa postime mbrapsht dhe po ndaloj tek melodrama, qe e ke aq fort per zemer, ku verej mungesen e "Gone with the wind" (1939) - Victor Fleming (David O. Selznik). Ç'mendim ke per kete film?

Nuk e kam pare asnjehere "Gone with wind" : më ze frika kur e mendoj se zgjat plot 3 ore e gjysem ! Jo pse nuk me ka ndodhur te kem pare filma kaq te gjate, por dyshoj se nuk ja vlen me harxhu aq kohe per ate film.....

Fundja Fleming nuk ka qene ndonje regjizor interesant per te me ngelur pishman qe nuk ja kam pare "Gone with wind". Pastaj, nga sa kam lexuar, zhurma per ate film me teper eshte bere per arsyen e perdorimit te technicolor-it qe ne 1939-en sesa per ndonje vlere te mirefillte kinematografike, keshtu qe zor se do i kushtoj ndonjehere kohë atij filmi... .

Gjithashtu i duhet hedhur nje sy filmave te regjisorit filipinas Lino Brocka, te cilit ia vleresojne si shume te afert kontributin kinematografik, ne zhanrin melo, me ate te gjermanit R.W.Fassbinder. Une per vete, Brockes, i kam pare vetem "Macho Dancer" (1988).

Nuk kam patur kurre rastin te shoh ndonje film te Lino Brockës. Do doja !

Duke kaluar tek road movie, me duket mjaft mire i kuadruar ne kete zhaner edhe "Um filme falado" (2003) - Manoel de Oliveira.

Po ! Dhe i bie qe te jete nje road-movie i shkelqyer, por nje road-movie me... anije !

Pse jo ! (edhe pse, ky zhaner, ne origjine te tij presupozon levizjen me makine, me kerr). Keshtu qe nese "tolerojme" anijen, nuk kemi pse mos tolerojme dhe gomarin tek "Au hasard Balthazar" i Bresson-it, qe i bie te jete gomar-road-movie me i famshem ne historine e kinemase !! Pa harruar "Moartea domnului Lazarescu" (Vdekja e Zotit Lazaresku : http://filmjournal.net/autori/2009/0...i-cristi-puiu/ ) qe i bie te jete komedia road-movie me e famshme e realizuar ndonjehere me... karrocë spitali !

Ka plot filma ne formen e rrugetimit. Mua me pelqejne shume (oh, mu kujtua "Buffalo 66" dhe "Brown Buny", te me regji te Vincent Gallo, të dy te shkelqyeshem !!!). Ndofta ndaj dhe e dua fort "Malet me blerim mbuluar" qe ne fakt eshte edhe ai nje road-movie me... barrelë !

Dhe po e mbyll me erosin, ku nuk ta fal dot mosperfshirjen ne liste te "Trouble every day" (2001) - Claire Denis.

E vertete ! "trouble every day" eshte film i mrekulleshem !!

[autori]

filmi erotik --->
In the realm of the senses - Nagisa Oshima
Un chant d'amour - Jean Genet

I mendova filmat e Oshimes, por nuk kam pare asnje nga filmat e tij erotike (jane disa te tille...).

Nuk e dija ekzistencen e filmit te Jean Genet (shkrimtar i mrekullueshem francez i shek XX) !

[kino]

I mendova filmat e Oshimes, por nuk kam pare asnje nga filmat e tij erotike (jane disa te tille...).

Nuk e dija ekzistencen e filmit te Jean Genet (shkrimtar i mrekullueshem francez i shek XX) !

eshte filmi i vetem qe ka bere (regji) 25 minuta dhe pa ze, me nje muzike (me motive afrikane) ne sfond.
ndoshta do hynte direkt te nr. 1 ne listen tende po ta shihje.

ja ca pamje nga filmi:

[kino]

[autori]

eshte filmi i vetem qe ka bere (regji) 25 minuta dhe pa ze, me nje muzike (me motive afrikane) ne sfond.
ndoshta do hynte direkt te nr. 1 ne listen tende po ta shihje.

Bace, u kry ! E pashe mbreme, ishte falas ne "google" ! Jam habitur se si Genet kish mundur te bente nje film te tille 25 minutesh ne ... 1950 !!!!

[autori]

Meqe do doja te shkruaja per dy filma te rinj qe kam pare kete fund-jave, po i mbyll keto postime per zhanret ne kinema, me nje fotogramë imazhesh :

1.Stalker; 2.Mulholland Drive; 3.Notre musique; 4.The New World; 5.Salo; 6.Red River

[autori]

Une them:

E veçanta (nese ka diçka te veçante) e filmave te Tarantinos ka qene dhe mbetet perdorimi i zhanreve kinematografike tashme te njohura, si filmat me lufte, filmat e tipit "Z-movie" ...etj etj, ne nje stad te ri, ne nje nivel te ri. Thene shkoqur, Tarantino i perdor keto zhanre (dhe referencat nga X apo Y film "i vjeter") si pretekst per te krijuar nje veper te re kinematografike, nje film te ri.

Ketu me duket mua se eshte dhe gjithe muhabeti : deri ku preteksti (ironia) ja arrin qellimit final, pra pjelljen e nje filmi te ri.

Deri me sot, me eshte dukur se filmat e Quentin Tarantinos mund te ndaheshin ne dy "grupe":

-ne njerin, do vendosja "Jackie Brown" (1997) dhe "Death proof"- 2007 (si dhe, deri diku "Pulp fiction"- 1994), si filma ku perdorimi i zhanreve "te vjeter" apo dhe referencave, pra forma "second degré" (ironike) e filmit nuk kthehet ne qellim ne vetvete, por lejon (jo gjithmone, por jo rralle amà) nje shikim "premier degré" (pa ironi) te filmit. Dhe kete jane filmat e mire te tij.

-ne tjetrin, do fusja opusin "Kill Bill", film ku "second degré" (inronikja) kthehet ne qellim ne vetevete, prej nga rezulton nje film mesatar, ne mos medioker, qe e ke veshtire ta besosh në "premier degré" (drejtperdrejtazi, pa ironi) e qe noton me se shumti ne ujrat e kinemase komerciale sesa ne ate artistike.

Isha kurioz te shihja "Inglorious basterds". Do doja te ishte nga ata te "grupit" te pare, sidomos te ishte i te njejtes vene gjaku me ate te "Death Proof" (qe per mendimin tim mbetet filmi me i mire i Tranantinos). Por nga salla e kinemase dola pa ndonje opinion te caktuar, nderkohe qe gjate filmit, nuk perjetova kenaqesine e perjetuar kur pata pare "Death proof"... Dhe me kalimin e diteve (u bene 3 dite qe e kam pare...), jo vetem qe e harrova filmin, por dhe kur e kujtoj, kam nje kujtim jo fort te mire...

"Inglorious basterds" ne fakt, shpesh here eshte medioker, i palexueshem, disa nga aktoret, sidomos ata franceze, jane vertet te keqinj (egoja e Tarantinos, me sa duket nuk ka lejuar te punesoje nje drejtues kastingu per aktorët franceze, te denje me pjesen tjeter te aktoreve...). Nganjehere, mu duk se ne ekran benin sfilatë imazhe te vdekura...
Ose: ne film fliten 4 gjuhe, por "llafazaneria" (aq tipike e filmave te Tarantinos, dhe shpesh e suksesshme!), tek ky film nuk funsionon sa duhet, sidomos sidomos ne frengjisht !!

In fine : Tarantino eshte nje kinofil i hatashem, kjo u mor vesh. Por lind pyetja: a eshte kjo gje e mjaftueshme per nje regjizor te kalibrit te larte siç dhe pretendon te jete ??
Diçka çalon... Diçka jo dhe aq "diçka"..., diçka jo dhe aq e vogel. Thuhet se Tarantino mbahet me te madhe si hero i "nën-kulturës" (me demek, i kultures popullore), meqe siç e thekson dhe ai vete neper intervista, referencat e tij vijne nga "nën-kultura", nga filmat e vjeter per "publikun e gjere". Dakort. Por mua me duket se, "à force" (duke i meshuar fort) ketij rivendikimi, Tarantino rrezikon te na ofroje vepra mesatare, ose biles dhe nën-kulturë. "Inglorious basterds", per mendimin tim eshte ilustrimi i ketij rreziku.

Dikush tjeter e ka pare filmin ??
flm

[autori]

Që Juritë e Festivalit te Kanës shpesh here jane pa piken e gustos, kjo u mor vesh. Por te pakten te kene pak llogjikë : si ka mundesi te mos i jepnin qofte dhe nje çmim te vetem nje filmi kaq te mrekullueshem siç eshte filmi palestinez "The time that remains" ?? Jo pse filmi vete ka nevoje per çmime, por sepse regjizori palestinezi Elia Sulejman (pa dyshim, më i talentuari nder regjizorët e Lindjes se Mesme !) per te realizuar filmat e tij ka nevoje per parà ! Dhe dhenia e nje çmimi filmit te tij (per mua, ai meriton vertet Palmen e Arte !) , do ta ndihmonte sa s'behet per te gjetur diç me kollaj financime.
Me kë flet, me Isabelle Hupert ??...


"The Time That Remains" (KOHA QE KA NGELUR) eshte film pjeserisht autobiografik (pa dyshim, nje nga filmat me Prustianë qe me eshte dhene te shikoj, ne sensin e "Në kerkim te kohes se humbur" te Marcel Prust-it) dhe rinderton ne kater etapa te ndryshme (1948, 1970, 1980, 2009) jeten e nje familjeje palestineze, ne fakt, jeten e familjes se prinderve te regjizorit.

Film nga ata te rrallet qe ndikon tek mua deri dhe ne modifikimin e veshtrimit tim mbi boten dhe gjerat qe e rrethojne (nuk flas per gjeopolitike: flas per te perditshmen, per prezencen fizike te qenieve dhe objekteve).
Gjate shikimit te filmit, nganjehere, pata ndjesine qe ai mund te kthehej ne "mekanik", pak si "bosh", por sa here tentonte te me kapte nje ndjesi e tille, filmi (regjizori) vinte dhe me kerkonte mua, si spektator, permes te qeshures ose emocionales. Filmi kalon jo pak shkallë, eshte e habitshme biles se me ç'eneregji i kalon ato shkallë ! Dhe nganjere kete e arrtin qofte dhe me nje skene te vogel prej 30-40 sekondash (per ata qe mund te kene pare filmin: nena e semure e regjizorit, tek leviz kemben poshte tavolines nen ritmin e muzikes !- skene e magjishme me fuqi te hatashme, por qe zgjat fare pak sekonda !!).

Shpesh, Elia Sulejman eshte krahasuar me Buster Keaton. Per mendimin tim, Keaton ka me shume te beje me melankoline. Elia Sulejman eshte diçka tjeter, eshte me shume nje memec ne revolte !

[autori]

Tashme ne kete forum kam shkruar dy here te tjera per dy filma te meparshem te vellezerve Larrieu ( http://filmjournal.net/autori/2009/0...-faire-lamour/ dhe http://filmjournal.net/autori/2009/0...zerit-larrieu/ ).


Tek "Ditet e fundit te Botes" (Les derniers jours du Monde) më pelqen gjeresia e shtrirjes se projektit (2 ore e 10min film), jo pak momente jane te kendshme dhe intriguese, dhe Mathieu Amalric eshte pa dyshim aktori francez më premtues, sot per sot (filmi rrefen 7 ditet e fundit te personazhit kryesor, luajtur nga Amalric).

Por filmi me duket pak si shume i hapërdarë ( i hapur ne shume drejtime njeheresh). Per shembull, "perversiteti" bunuelien qe filmi perpiqet te evokojë here pas here, eshte larg arritjes se qellimit. Pak a shume, mbetemi ne rrafshin societal. Ajo ç'ka mund te ishte e guximshme te thuhej (ne film, permes filmit, nepermjet filmit), nuk thuhet. Ajo ç'ka do te kish qene e guximshme te degjohej (gjithmone, permes filmit, nepermjet tij), nuk degjohet...
Kam pershtypjen se vellezerit Larrieu kane dashur te bejne nje film "total" (gjitheperfshires, global, permbledhes), por pa rrezikuar dhe, qe te mos rrezikojne (kinematografikisht, kuptohet !!), therrasin ne ndihme muziken e kengetarit te madh francez Léo Ferré, folklori bask (ne nje moment nga mesi i filmit) etj etj...