Kino-ditari 2009!

[autori]

Nuk di sa kane qellim te jene "edukativë" filmat ku ka dhe femije (per mendimin tim, filmat e vertete edukative jane ata qe i adresohen publikut femijeror, dmth filmat vizatimore me se shumti), por si i listave qe jam , po vë nje te tille me disa syresh qe trajtojne dramen e femijerise, filma qe me vijne ne mendje e qe i dua fort:

- Los Olvidados - Luis Bunuel (Meksike, 1950)
- Pather Panchali - Satyajit Ray (Indi1955)
- Kes - Ken Loach (Angli 1969)
- L'enfance nue - Maurice Pialat (France 1969)
- L'esprit de la ruche - Victor Erice (Sapnje 1973)
- Cria Cuervos - Carlos Saura (Spanje 1976 )
- De bruit et de fureur - Jean-Claude Brisseau (France 1988)
- Eureka - Shinji Aoyama (Japoni 2000)
- Nobody knows - Kore-Eda Hirokazu (Japoni 2004)


ps:

me sa di une, Kiarostami as e ka pasur, as nuk e ka si profesion edukatllekun.
E ka filluar si grafist autodidakt dhe veçse nga fillimi i viteve '70 krijon Departamentin "kinema" ne gjirin e "KANUN", Instituti per Zhvillimin e Femijes ne Teheran. Metrazhet e shkurtra qe ka realizuar si fillim atje (biles i pari fare ka qene "Buka dhe rruga") doemos qe kane qene ne kuader te nje programi per mbeshtetje dhe zhvillim te femijes.
A eshte "Ku eshte shtepia e shokut tim?" film edukues ? Po, por une e perseris: per te rriturit ! Te gjithe adultët (te rriturit) qe femija i vogel takon pergjate ecejakes se tij te famshme, jane per t'u kap me shpulla : njeri më kerriç se tjetri! Per te mos folur per mesuesin, qe eshte nje mini-Ahmadinexhad ! Te gjitheve, eshte femija qe u jep nje alamet mesimi, mesim se ç'eshte miqesia e vertetë.
Une them qe, pikerisht, ate qe ti kerkon, pra "a egziston ndonje mundesi qe t'i shohesh ndryshe femijet?", e propozojne pikerisht filmat e Kiarostamit sikunder dhe filmat qe kam permendur diç me lart, ne listë.

[peoples]

Nuk besoj se filma te tille si Umarete we mita keredo dhe Ohayo te Ozu jane filma edukues, apo per femije.
Paris Texas i Wenders po ashtu. Shembujt jane te pafunde.

[ILMGAP]

Do të ishte e mundur që kur të dërgohen foto dhe fjalime në lidhje me filmin të dërgohen edhe linket ku mund ti shkarkojmë (downloadojmë) .

Ju faleminderit.

[autori]

Do të ishte e mundur që kur të dërgohen foto dhe fjalime në lidhje me filmin të dërgohen edhe linket ku mund ti shkarkojmë (downloadojmë) .

Ju faleminderit.

Lepe, peqe !

Po ndonje kafe, deshironi ?

[ILMGAP]

Lepe, peqe !

Po ndonje kafe, deshironi ?

Hehahehaheh (Jo Faleminderit) .

Pse jasht Normave është kjo gjë ?

P.Sh

My Bloody Valentine (2009) hdrip :

Download :

http://rapidshare.com/files/23613334...lpwr.part1.rar
http://rapidshare.com/files/23613455...lpwr.part2.rar
http://rapidshare.com/files/23613569...lpwr.part3.rar
http://rapidshare.com/files/23613697...lpwr.part4.rar
http://rapidshare.com/files/23613824...lpwr.part5.rar
http://rapidshare.com/files/23613875...lpwr.part6.rar
http://rapidshare.com/files/23613963...lpwr.part7.rar

Me Rrespekt : ILMGAP

[korçar]

Nuk po merremi vesh... Sepse mbase ajo qe pyes une duket, me duket mua ne radhe te pare, si tip utopie ; femijet jane gjthmone ne nderlidhje me te rriturit, dhe fataliteti i tyre eshte te ndjekin te njejtet rruge shfaqesimi, apo te kalojne ndermjet. C'mund te beheshin femijet ne nje bote pa prinder e pa te rritur? Kjo eshte utopia dhe fundja s'ka asnje arsye qe te pyesesh budallalleqe te tilla. Por ja qe "shfaqjet" per femije e me femije jane te gjitha te konceptuara nga te rriturit, nga ata qe s'jane me femije (a ka nje ndarje te qarte midis femijerise dhe ç'vijon?). Kjo eshte ajo qe une pyes, mundesine e kesaj ndodhie dhe sa drejt apo zhdrejt qendron. Nga ana tjeter nuk e di mire si t'i bej pyetjet "ne lidhje me femijerine" duke qene se e konsideroj veten si te rritur...

Qe te flasim konkretisht... "Ku eshte shtepia e shokut tim?", film i Kiarostamit. Film edukues? Po, por une e perseris me me te madhe akoma, se eshte edukues per femijet (edhe per te rriturit ndoshta por kryesisht per femijet ; ne fakt varet se kush e shikon). E gjithe ajo aventure e femijes per te gjetur shtepine e shokut te tij eshte nje edukim per femijet se si te jene, apo te behen, te pergjegjshem. Dhe ajo aventure qe ndermerr femija e filmit eshte fryt i "frikes" me shume se tjeter gje, qe femija ndjen ndaj botes se te rritureve. Imagjino nje femije qe e shikon ate film, çfare kujton se do te mesoje, paçka se do ta mesoje nga te rriturit (nuk po e marrim fare ne konsiderate kete gje)? Ate qe do t'i mesojne nuk eshte se si te gjykoje te rriturit (qe jane njeri me kerriç se tjetri) por se s'i te behet i pergjegjshem, te beje detyrat, te respektoje shoket e profesoret etj. me radhe. Nje femije ne "shfaqesimin" qe i behet nga te rriturit, eshte qenie qe nuk mund te gjykoje, dhe ne film jane te rriturit ata qe gjykojne te rriturit e filmit ndermjet syve te nje femije. Kiarostami nuk eshte kineast do si do, dhe e ka te qarte se sa duhet te qortoje, kritikoje, apo jo sjelljen e te rritureve, por nuk eshte femija qe i gjykon, eshte Kiarostami. Qe te mos keqkuptohemi "Ku eshte shtepia e shokut tim?" eshte film i shkelqyer, por edhe njehere, nuk eshte kjo ajo qe une pyes... Kur nje i rritur shikon "Ku eshte shtepia e shokut tim?" ajo qe i bie ne sy pike se pari eshte mundi dhe frika nepermjet te cilave duhet te kaloje femija qe te "edukohet" apo jo?

Tjeter film i shkelqyer "Nobody knoows" (ashtu siç jane te gjithe ata te cituar ne listen tende autor). Nuk mund te mos pyesesh veten : a eshte nje "tragjedi" e pare ndermjet syve te femijeve, apo ndermjet syve te nje te rrituri? Cilat do te ishin "vertet" sjelljet, reagimet, perfytyrimet, aktet e atyre femijeve? Cila eshte kjo e "vertete" dhe cilat jane marrjet e dheniet per ta gjetur, per ta shfaqur?

[autori]

Nuk po merremi vesh... Sepse mbase ajo qe pyes une duket, me duket mua ne radhe te pare, si tip utopie

Ekzakt. Edhe une ne kete sens e mora, asnje problem ne kete mes.

Qe te flasim konkretisht... "Ku eshte shtepia e shokut tim?", film i Kiarostamit. Film edukues? Po, por une e perseris me me te madhe akoma, se eshte edukues per femijet (edhe per te rriturit ndoshta por kryesisht per femijet ; ne fakt varet se kush e shikon).

Per mendimin tim, me kete i ke thene te gjitha: varet se kush e shikon !

...Nuk mund te mos pyesesh veten : a eshte nje "tragjedi" e pare ndermjet syve te femijeve, apo ndermjet syve te nje te rrituri? Cilat do te ishin "vertet" sjelljet, reagimet, perfytyrimet, aktet e atyre femijeve? Cila eshte kjo e "vertete" dhe cilat jane marrjet e dheniet per ta gjetur, per ta shfaqur?

Sigurisht ! Pyetjet qendrojne qe ç'ke me të ! Ndofta i kam rene ca shkurt kur kam shkruar : "mundesine per ti pare ndryshe femijet e propozojne filmat e Kiarostamit dhe filmat qe kam permendur ne liste". Me sakte, do te ishte: "Kiarostami apo ndonje tjeter kane bere perpjekjet e para per t'i pare ndryshe femijet". Se tani dreqi e mori, ti vete je partizan i flakte i idese qe kinematografia eshte art i ri, eshte nje femijë 100 vjeçar qe ka shume rruge per te bere ! Mos na detyro dhe ti te behemi më katolikë se papa ! (apo si ke qejf papët ti ore )

ps: jam gjithe qejf, sapo kam dale nga kinemaja dhe pashe filmin me te bukur qe me ishte dhene te shikoja qe prej Ventures se Pedro Costës : "Aquel querido mes de Agosto" ("Ce cher mois d'aout"), qe per habi, eshte gjithashtu... film portugez !!
Sonte eshte vone... do shkruaj diçka me gjate nga java, por vigjëlo mos ta humbesh, nese filmi e njerr "koken" andej nga anet e tua !!

[autori]

Perpara disa muajsh, pata shkruar per nje film shume te mire algjerian ("INLAND") që :

...i vetmi "problem" i filmit eshte nevojshmeria e tij. Ne nje interviste qe lexova, regjizori shpjegon se po perpiqet ta shfaqe kete film ne Algjeri, dhe kembengul qe filmi eshte, para se gjithash, nje film algjerian (dhe jo francez). Problemi eshte se Algjeri, kryeqyteti i Algjerise, ka gjithsej veçse 4 kinema dhe, edhe ato pak fare kinema qe jane, nuk jane te predispozuara te shfaqin filma te kesaj natyre. Si rezultat i ketyre fakteve, filmi eshte shfaqur ne pak salla "art & essé" ne France, dhe ... kaq. Dhe eshte pare ndofta nga 4 a 5 mije spektatore franceze dhe ... kaq. Dhe eshte shfaqur ne disa festivale filmash dhe ... kaq.
Problem nuk eshte numri i spektatoreve (po te ishte numri, surrogatot komerciale qe qarkollojne neper kinema anembane botes, i bie te jene filmat më te mire, gjë aspak e vertete!!), pra problem nuk eshte numri i spektatoreve, por cilet spektatore e shikojne nje film te tille, cilit publik i adresohet filmi.
Deri me tani, ata jane te gjithe franceze ose disa europiane qe e kane pare filmin ne festivalet perkatese ku ai eshte prezantuar.
Por, ky nuk eshte qellimi i regjizorit, per te cilin, eshte mbi te gjitha publiku algjerian qe do te duhej ta shihte filmin e tij. Gje qe eshte praktikisht e pamundur. Keshtu qe mbetet ne fuqi pyetja : Tariq Teguia, me gjithe talentin dhe perkushtimin qe ka per artin e shtate, a ja vlen te vazhdoje te realizoje (dhe prodhoje, meqe eshte ai vete producent i filmit) nje kinematografi te tille ??

Tani : nga filmi i i algjerianit, do te hidhem shkurtazi tek ata te Jean-Marie Straub & Danielle Huillet, apo te Pedro Costes : edhe filmat e ketyre regjizoreve, shikohen nga nje numer shume shume i kufizuar spektatoresh, ne rastet me te mira zor se kalohet numri 4-5 mije spektatorë. Dhe, nese vazhdojme me logjiken e mëlartme, pra me faktin qe problemi nuk eshte tek numri i spektatoreve por cilet jane keta spektatore, gjithe ndryshimi eshte se filmat e Straub & Huillet apo Costes jane plotersisht te justifikueshem : dy te parët, shpesh filmat e tyre i realizojne pasi i vene ne skene ne teatrin amator te Buti-t, nje fshat (qyteze) e vogel ne Itali, e ku aktoret jane fshatarë apo punetore te thjeshte. Pra qofte dhe per syte e ketyre njerezve te thjeshte qe jane bashke-"pronarë" te filmit, utiliteti i filmave te tyre eshte i justifikuar ne menyren me brilante ! Nuk po ndalem tek filmat e Pedro Costes, i cili ka kaluar vite te tera ne periferine me te varfer te Lisbones, Fontainhas, duke filmuar personazhet e tij, gjithashtu amatorë, ne shumicen e rasteve refugjate nga Kepi i Gjelbert te instaluar ne Portugali. Duhet te jete e pa imagjinueshme impakti qe ka patur tek keta qytetare te "kategorise se trete" te shikojne veten ne art (dhe ç'fare arti...!).

Me te gjitha keto dua te them qe e famshmja ndershmeri artistike, me te gjitha gjasat nuk zbret nga qielli, ajo eshte produkt i nje pune te gjate e te lodhshme te nje regjizori (diçka midis sociologut, antropologut, artistit,... njeriut mbi te gjitha !) me nje komunitet. Ose, ne se do te guxonim te thoshim ate qe shpesh kemi frike ta themi (per shkak te manipulimit ideologjik 50 vjeçar ne Shqiperine e kohes se E. Hoxhes), per keta regjizore, Arti buron nga populli dhe i takon popullit.

E guximshme per te konfirmuar nje gje te tille (per me teper qe i gjori term "popull" eshte aq i keqperdorur, dhe jo vetem ne Shqiperine komunsite...). Por per fatin e mire te syve te nje spektatori, filmi i fundit qe doja te komentoja permes ketij postimi, pra "Aquele Querido Mes de Agosto" ("Shume i shtrenjti muaji Gusht"), si rralle ne kinematografi, e perligj nje mision te tille kaq nobël e delikat : nje krijim poetik e popullor njeherazi !

Po shpjegohem duke "rrefyer" filmin (kuptohet, jo "skenarin") :

Regjizori, Miguel Gomez (37 vjeçar, ky eshte filmi i tij i dyte), kish vite qe deshironte te realizonte nje film ne rajonin e Arganil-it, zone malore dhe pak e populluar e Portugalise Qendrore, ku ai dikur femijë kish kaluar pushimet e tij verore. Fillon te xhiroje ne formen e nje "dokumentari", dhe ne krye te nje muaji xhirimesh, konstaton se e ka te pamundur te vazhdoje me tutje, per arsye financiare.
I bindur se do te duhej patjeter te realizonte filmin e tij, regjizori kthehet ne gushtin e e vitit tjeter, ne rajonin ne fjale, me nje kamera te thjeshte 16 mm, pa dhe nje te vetem aktor me vete. Te cilët, kuptohet, fillon e i "rekruton" ne terren !

Midis projektit inicial dhe filmit (qe pashe dje), rreshket gjithe puna pergatitore ne terren e regjizorit, prej nga lind nje film i mrekullueshem ne formen e nje diptiku diskret, ku pjesa e pare "dokumentareske" rreshqet padukshem drejt pjeses se dyte, fiksionit. Festat popullore, fanfara tradicionale, camping-et, proçesionet e Shen Merise neper rruget e fshatit, zjarrfikset, atmosfera baritore... : gjithe kultura popullore portugeze, kthehet ne terren pjellor per filmin (fiksionin).

"Fort i dashur muaji Gusht" zgjat 2 ore e gjysem.
Ky eshte i vetmi "difekt" i filmit : eshte shume i shkurter.
Sinqerisht !
Nuk me ikej nga salla...

Ashtu sikurse do doja te flisja per të, per orë te tera...


TRAILER i filmit :

[korçar]

"Ne change rien", Pedro Costa.

Titulli ne shqip i bie te jete "Rri si ç'je" ose "Mos ndrysho".
Rrallehere ka filma per te cilet nuk me pelqen, ose me mire nuk me vjen, te flas, si ç'jane filmat e Costa-s. Per nje arsye te thjeshte : sepse i pranoj, u besoj, pak a shume krejtesisht. E per filma te tille s'ke per çfare te flasesh perveç se t'u thurresh lavde. Nga ana tjeter jane po keta filma qe te ndjellin aq shume per te thene sa nje mendim i thjeshte, per gjithe ato qe duhen thene pikerisht, te ç'kurajon. "Rri si ç'je" perbehet nga gjithçka perben filmat e tjere te Costa-s por kesaj radhe duket me ajror, me pak i ngjeshur, me i lehte. Mbase sepse ne film behet fjale per muzike. Ana kinematografike eshte po e njejta, jane te njejtat plane te kompozuara, ne bardhe e zi kesaj radhe ; nje bardhe e zi i shkelqyeshem, pra qe shkelqen, me nje pranishmeri te ç'do sekonde. Nejse shkoni shikoni filmin neqofte se mundeni (une isha ne nje salle te madhe, 150 vendshe ku gjithesej mund te ndodheshin 15 spektatore).
Nuk e di pse menyra se si Costa filmon, vezhgon, Jeanne Balibar (personazhi kryesor i filmit), mbase sepse pashe dhe intervistat e te dyve, pra Costa-s dhe Balibar ne 15-çen e Kanës, nuk e di pse Costa me duket "in love"... Nejse pune per te. Dy tre momente te filmit me terhoqen vemendjen disi me shume se momentet e tjera : ka nje moment ku Jeanne Balibar kendon, si ne shume momente te tjera, nen sfondin e nje ekrani te bardhe, pra Balibar n'ate moment ia merr nje kenge me fjalet "bota e re - le nouveau monde" dhe n'ate moment drita qe e ndriçon leviz permbi fytyren e saj sikur dikush po mundohet ta regulloje, nje nga tekniket e filmit ose Costa vete nuk dihet, dhe eshte i vetmi moment i tille ne film, i cili mund te duket si nje gabim teknik, apo ndreqje teknike... por nuk e di pse mua mu duk si nje "deklarate dashurie". Ne nje tjeter moment arrijne (jo arrijne por jane) dy femra aziatike te moshuara (mbase japoneze) te cilat pijne cigare prane njera tjetres, nuk dihet mire se ku ndodhen, moment ky qe s'ka te beje fare me rrjedhen e filmit (ose te pakten keshtu duket), por qe ishte nje ç'lirim i jashtezakonshem i filmit perveç se nje moment i jashtezakonshem. Titulli i filmit gjithashtu mu duk mua, por mbase jam gabim, vinte nga nje ze qe i ngjante atij te Godard (Jean-Luc) ne disa filma te tij si per shembull "Historite e Kinemase".

[korçar]

"POLITIST, ADJECTIV", i Corneliu PORUMBOIU.

"Polic, mbiemer". Ore si quhen banoret e Rumanise? Rumunet me duket por se ç'kam nje dyshim (pse jo rumanet?)... Filmi rumun i radhes i regjizorit Corneliu PORUMBOIU, pas filmit te tij te pare "A fost sau n-a fost?" - "12 e 8 minuta ne lindje te Bukureshtit" ; filmi i pare ishte nje komedi tejet e thjeshte ne dukje, dhe si gjithemone gjerat e thjeshta jane me te bukurat, dhe tejet efikase, kur e pata pare ka ca kohe tashme, mbaj mend qe kam qeshur me zemer. Mbase si "qenie me prejardhje nga Shqiperia" qe jam pata qeshur me shume, disi me shume, se te tjeret ne po ate salle kinemaje. Nuk e kane kot perendimoret qe nder te tjera, Rumanine dhe Shqiperine i fusin ne vendjet e lindjes ; me rampo llaf vendet ish komuniste (kot a plot vende ish komuniste jane) ; krahasimi midis Rumanise dhe Shqiperise eshte i kote sepse te dyja vendet ngjajne si dy pika uji, perveç gjuhes qe flitet (edhe estetika ne pergjithesi eshte e njejte ; fundja ngjashmeria nuk eshte vetem e sotme, por edhe e djeshme, qe me komunizmin e kam fjalen). Tranzicion, batardi e shumellojte dhe pergjithesuese, energji te shthurura ne te kater anet, cinizem i pergjithshem, individualitet i parrënjë dhe buke-shkelur, gjuhe dhe fjale pa peshe, katandi e katranosur... Filmi rrëfen historine e nje polici qe mbikeqyr, qe pergjon, nje adoleshent, akoma ne shkolle, "me faj" sepse "thith" hashash, dhe historine e koshiences se policit i cili dyzon ne lidhje me fajin e nje akti te tille (pirja e hashashit), sepse nder te tjera, thote polici : "Pas pak kohe ligji do te lejoje pirjen e hashashit si ne vendet e tjera... Perse te denojme me 7 vjet burg nje te gjore vetem sepse pi hashash." S'po tregoj historine... por filmi duket me shume si diçka qe kerkon nje baze, nje terren, te drejte ku te gjithe te mund te mbeshteten, ashtu si ç'eshte percaktimi i fjales vetedije, "koshience", per shembull, apo fjala ligj. Si rrjedhoje tregon pamundesine e gjetjes se nje baze, terreni te tille, sepse (shtoj une) "njerezit bejne gjoja sikur jetojne bashke", dhe paçka se vrullin e kane ne disa "standarte", evropiane, tekno-kapitaliste do ja sellonte ndonje i zgjuar, a ku di une se çfare, ne po te njejten kohe u duhet te vazhdojne te jetojne me regullat e tyre "pa standarte" (ketu qendron tragjikja e historise, jo ajo e filmit por ne pergjithesi, po arnoj pak : shoqeri si ajo shqiptare apo rumune e kane gelltitur fajin dhe s'u ngelet me gje veçse te luten qe t'u falet dhe ndersa ato falen, shoqerite perendimore jane kthyer ne shoqeri spektakli qe veshtrojne, edhe per argetim pse jo, por sidomos qe japin keshilla dhe "qe shperndajne """fjalen""" e mire" ; kjo eshte arsyeja tjeter, perveç komunizmit, pse shoqeria rumune ngjan me ate shqiptare : objekti, apo njesia ndaj se ciles falen). Vetem kaq duhet si fillim, nje histori e thjeshte si kjo, per te kapur ngerçin e gjithe shoqerise rumune, apo ne perzgjatje, shqiptare.

Filmi i pare i Poromboiu ishte komedi, apo komedi dramatike, dhe ky i dyti eshte po i tille, por anon me pak nga komedia (momente te pakta por te spikatura) dhe me shume nga diçka dramatike qe me duket mua nuk i vjen ndoresh (regjizorit), por qe mundohet... Puna mbare.
Ana "kinematografike" (po ç'eshte se?) nuk me ka habitur asnjehere tek filmat rumune... diçka e holluar, pa ambicje formale, e shume-pare fundja, ajo qe eshte me pak e vrojtur eshte reflektimi, sfondi ne te cilin ngjarjet zhvillohen (pak a shume si historia e Rumanise, apo Shqiperise) - dhe ne varesi te atij qe e shikon mund te duket dhe egzotike - por te pakten ka meriten e te qenit e ndershme.
Pa u zgjatur, edhe nje gje tjeter, te vogel, fundja perse te beje filma Shqiperia, me mire mos te harxhohet dhe te perfitoje nga filmat rumune ku shqiptaret do te gjejne veten, pa e çare koken fare. Me mire le ta perfektizojne "konsumerizmin" deri ne fund e te shohin ç'ngelet... (Pa shaka, me mire t'i themi gjerat e verteta nder thonjeza, apo kllapa : neqofte se Shqiperia nuk prodhon filma, te pakten le te shfaqe filmat rumune.) Mos harroni te shkoni ta shihni (ore nje pyetje keshtu kot : kush i lexon keto qe shkruhen ketu, ka ndonje apo ...? Jo se nganjehere me duket se shkruaj, une dhe dy a tre te tjere, ne hava... dhe as nuk me paguajne... kjo eshte e keqja... eh thuaj.)