"Zoti" apo zoteri

[illiriani]

Fjalë e parme thohet, fjala - shoku, e cila për dallim politik u zavëndsua me fjalën - zot-zotri (ë në mes është e tepërt) dhe jo fjalë e parme quhet emërtim respekti për njeriun, si shënje kulture
për të mos i thënë vetëm në emër (shoku Kristo, zoti Tahir). Kurse fjala shqiptar, si e vetme, nuk është emër i përveçëm, por i përgjithshëm (një shqiptar, shumë shqiptarë), as fjala shqipe, nuk është emër i përveçem, por i përgjithshëm, si fjalë e vetme, kurse kur është koncepti gjuha Shqipe, atëherë behët i përveçëm, sepse është vetëm një Gjuhë Shqipe, sikurse tek emri
shqiptar, që bëhet i përveçëm kur është në koncept Flamuri Shqiptar.
Fjala e parme respektuese nëpër gjuhë tjera: gjer. Herrn (shok, zotri) kurse për Zot=Got, por kemi edhe kur Zotin e thrrasin Herrn, kurse në ital. Signor-e, fr. Monsier, Madamme, ang. Mr.Mister, Sir(Sër)=Zotri
Mrs. Miss-is=Zonjë-ushë

Në shqip kemi fjalët e parme të vjetra: zot shpie, zojë shpie, si togfjalësha, zotshpie, zojëshpie, si shënje nderimi, atributi i tyre
si udhëheqës shtëpie - i zoti i shpisë - e zoja e shpisë (i zotishpisë
-zotshpia), e zoja e shpisë-zojëshpia), kështuqë, fjala e parme respektuese, në shqipe - shok-zotni-zotri-zot, për personin, sot merret më shkurt -zot-i (zotni-zotri), që duket sikur po krahasohet njeriu me Zotin dhe në realitet, duhet të thohet: Zotri
Zotria - e në shkurt - Zot. Kurti, Zonj. Drita, Zonjsh. Arta etj.

Apo edhe më shkurt: Z. Artan, Znj. Arta, Znjsh. Blerta etj. me pretekstin që të thirren: Zotri, Zonja, Zonjusha - sikurse në anglishten e re - Mr. Mrs. Mss - por dikujt po i pëlqen të thirret edhe si Zot-Zoti, që mendoj se është gabim, kur duhet të thirret edhe idioti, hori e hajni, krimineli me Zoti... çka nuk e kanë për njeriun: ang.God, ger.Got, sll.Bog. edhe në shqip duhet të lëhet e lirë fjala ZOT ( sikurse Got, God, Bog, Dio-Deux).

[pirati]

per mendimin tim thuhet zoterija dhe jo zoteria! psh: zoterija juaj!

[Jerina]

Zotni

[illiriani]

Zojë!

[Puhiza]

Ka nje dallim mes Zoti Filan dhe Zoteri!

Psh. Themi :"- Erdhi Z. (Zoti). Moisiu " dhe ne te shkruar mundohemi qe ta evitojme teresisht kaligrafine e "Zoti"ndoshta kuptimi fillestar i kesaj fjale eshte me i rende per syrin sesa per vete idene qe mban. Kur nje fjale merr kuptime te tjera ndryshe nga ai i pari, kemi te bejme me "rreshqitje te kuptimit(glissement de sens)" per hir te nje fenomeni tjeter "kalkut"( ne rastin tone". Kjo fjale, pra Z. X

"Zoteri, me falni nje minute" Ky eshte perdorimi korrekt i kesaj fjale. Nuk mund te themi tani ne shqip, Zoteri Moisiu, me falni nje minute. Eshte non sens dhe te vret veshin.
Kjo eshte ne te shquaren dhe ne asnje rast ky emertim nuk pranon nje emer te pervecem nga pas. Norma e shqipes nuk e pranon qe te thuhet Zoteri Moisisu edhe pse eventualisht fjala Zoteri e ka me te feshuhur kuptimin e "Hyjit" edhe pse une jam e bindur qe kur i drejtohemi dikujt me "Zoti" nuk na shkon mendja shume te "Perendia" me shume sesa nje fare respekti qe tregojme per te, keshtu qe nuk ka pse te shqetesohemi.
Kaq

[Pelasgian]

Duke lexuar me heret mendoja per formen e shquar dhe ate thirrore psh.

Z(oti) Uka ishte nje nder.....
Kjo form mirret si nje titull qe normal nje kriminelit nuk do ti pershtatej edhe po te kishte deshire, sepse vete puna e tij do ta tregonte. Ne kete rast ata do te thirreshin vetem ne emrin e tyre, sepse kane keqeperdore kete titull dhe nuk kane te drejte ne te.

Zoteri, zoteri, me falni ku gjendet monumenti i Skenderbeut?

Kjo eshte form e rregullte e shprehjes, dhe tingellon mire.


Une mendoj qe Zoti tingellon me lehte kur flasim per dike, dhe si nje titull. Se paku ne kete menyre do te shihej dalimi i gjuhes sone Hyjnore.


Pse Naimi, Fishta, Qabej etj. e quanin gjuhen tone Hyjnore?

A ishte kjo nga ajo qe ata aqe shume e duanin kete gjuhe, apo e dinin ata per prejardhjen e Shqipetareve nga Zeusi. ZE, ZO, ZOT


Me nderime,

[Rycki2001]

Një kriminel quhet i pandehur, ndërsa për sa i përket lidhjes së zoti, zotni me Zeus nuk mund të bëhet aludim pasi Zeus mund të jetë përdorur më vonë nga grekët pasi dihet që krijimtaria greke, letërsia e grekëve të lashtë datohet para 3000 vjetësh ndërkohë që Ilirët jetonin në trojet e tyre dhe më parë nga kjo kohë. Pra rrjedhimisht ata kishin leksikun e tyre. Por kjo nuk ka rëndësi. Një gjë është e vërtetë që gjuha shqipe është një gjuhë hyjnore pikërishtë sepse është e pasur në fjalë dhe ka aftësi shprehëse.
Rycki

[AsgjëSikurDielli]

Zotni...