Oda ( sofra ) Drenicake

[projekti21_dk]

Kam dy fjalë me ua thanë, s’a Drenica ajo qe u kanë,
Siç ashtë moti kthe gëzofin, ashtu thanë të partë e tanë,
Kur është pushka, ja luajm naren, kur ashtë dija ja kem anën.
Si për pushkë e penë në dorë, nuk koritet Drenica jonë.

Të faleminderit salihaj.
Mençuria më e madhe gjendet në mendjen e popullit.
Kësaj punës së gëzofit sot i themi: ec me kohën!

Këtë po e ilustroj me një enekdotë.
Po bisedojshin dy pleq.
- Qysh i ki djemtë ?
- Paj mirë, bre mirë, - ia ktheu tjetri, po mbaruan krejt!
- Pse janë pa qejf, a cka asht puna?
- Jo bre vëlla, po mbaruen gjithë dimin tuj maru qerpiç ( tulla dheu që i punojnë vetë ) e gjithë verën tuj nejtë.
-Jo s'po t'marr vesh kurrgja, i aktheu i pari!
- Po bre vëlla gjithë dimin bajnë llaf që kur të del vera me marue qerpiç e me fitue pare, e kur t'vjen vera veç rrinë!

Porosia: dimri është i përrallave, vera e punës, e gjallërisë. Ec me kohën!

[gimche]

Drenicë, Oj nëna ime
Unë të dua si jetën time
Kush të prekë e të ngacmon
Është Ademi që të mbronë

Ngrite kokën lartë moj nënë
Se ke vasha e djem petrita
Krejt dhanë jetën për këtë ditë
Gjaku i tyre u baftë dritë

Në Prekazin legjendar
Fillon krejt historia
Aty qelin lulekuqet
Aty fillon lavdia

Përshëndetje të gjithë drenicakve ku do që janë, e në veçanti atyre në forumin tonë

[Çaushi]

Drenicë, Oj nëna ime
Unë të dua si jetën time
Kush të prekë e të ngacmon
Është Ademi që të mbronë

Ngrite kokën lartë moj nënë
Se ke vasha e djem petrita
Krejt dhanë jetën për këtë ditë
Gjaku i tyre u baftë dritë

Në Prekazin legjendar
Fillon krejt historia
Aty qelin lulekuqet
Aty fillon lavdia

Përshëndetje të gjithë drenicakve ku do që janë, e në veçanti atyre në forumin tonë

http://www.youtube.com/watch?v=kthY_J-MX4c

Nje pershendetje te veqante per Ty Gimche, nga oda jote dhe e jona, nga Drenica, po ashtu nje pershendetje shume te perzemert per dy Mësuesit dhe Miqt e mi , SALIHAJ e Adem Gashi !

[salihaj]

Të faleminderit salihaj.
Mençuria më e madhe gjendet në mendjen e popullit.
Kësaj punës së gëzofit sot i themi: ec me kohën!

Këtë po e ilustroj me një enekdotë.
Po bisedojshin dy pleq.
- Qysh i ki djemtë ?
- Paj mirë, bre mirë, - ia ktheu tjetri, po mbaruan krejt!
- Pse janë pa qejf, a cka asht puna?
- Jo bre vëlla, po mbaruen gjithë dimin tuj maru qerpiç ( tulla dheu që i punojnë vetë ) e gjithë verën tuj nejtë.
-Jo s'po t'marr vesh kurrgja, i aktheu i pari!
- Po bre vëlla gjithë dimin bajnë llaf që kur të del vera me marue qerpiç e me fitue pare, e kur t'vjen vera veç rrinë!

Porosia: dimri është i përrallave, vera e punës, e gjallërisë. Ec me kohën!

Si është veni ashtu edhe kuveni !
Pozita gjeografike, struktura e tokës e karakterizojnë Drenicën. Në Drenicë ka fond të vogël të tokave pjellore, por ka fond të dukshëm të bagëtisë, andaj edhe popullata e kësaj treve është e adaptuar për sipas pozitës gjeografike dhe strukturës se tokës. Në këtë trevë burrat edhe gratë kryesisht mirën me kultivimin e blegtorisë, e më pak me kultivimin e drithërave të bardhë sepse vet struktura e tokës ua imponon. Andaj,në kohën e paqes drenicaku gjithmonë ka mbajt pushkën (pushkë gjahu) në krah dhe ka ruajt bagëtinë, por edhe gjatë luftës gjithmonë ka qenë në tytë të pushkës së armikut, andaj karakterizohen si më trima. “Pyll pa dru të shtrembër nuk ka!” edhe Drenica si çdo vend tjetër ka burra të mirë, mençur, të arsimuar dhe dijetar. Karakterizohet si vend mikpritës, mu për atë është e qëlluar tema si “Sofra e Drenicës”, sepse verë e dimër në odën e Drenicës mund ta gjesh ndonjë burrë e sidomos plak ne odë. Drenica përpara ka shit buallicë apo lopë ka ndërtuar kullë apo shtëpi. Sot është diaspora ajo qe ndërton shtëpi e me shtëpi.
Nëse krahasojmë Podrimën, Anamoravën rrethin e Lipjanit etj, ku kryesisht dominojnë vende me toka shumë pjellore është dëm i madh qe të krijohen sofrat, sepse ato ngelin thatë gjatë tërë verës. Verës në këto treva i madh dhe i vogël është në fushë edhe nga katërmbëdhjetë orë. Në këto treva të lashtat ua ndërtojnë shtëpitë.
E di një gjë, varfëria ka qenë edhe është në Kosovë, por bujaria dhe bukëdhënia qëndron edhe tani shumë, më shumë se ne të gjitha shtetet qe e rrethonin Kosovën dhe Shqipërinë. Askush nuk mund të mohoi këtë edhe gjestin human dhe vëllazëror qe e bëri Shqipëria gjatë ditëve më të vështira për popullin shqiptar të Kosovës.
Po ti lexonim të gjitha meseletë e Drenciës, pjesa dërmuese e tyre është më përmbajtje ashtu siç e ka shkruar zotëriu Adem Gashi – nuk mohohet fare. Sikur mos të kishin përmbajtje të tillë me siguri edhe sofra nuk kishte me ekzistuar. Duhet bërë dallim radikal sa i përket përmbajtjes së pleqërisë dhe meselesë. Pleqëria është për të rregulluar problemet e acaruara në mes familjeve qe për shkaqe të ndryshme kanë arritur deri të acarimi. Ndërsa meseletë më shumë përdorën për një lloj argëtimi apo siç e quanin tani relaksim.

[gimche]

Nje pershendetje te veqante per Ty Gimche, nga oda jote dhe e jona, nga Drenica, po ashtu nje pershendetje shume te perzemert per dy Mësuesit dhe Miqt e mi , SALIHAJ e Adem Gashi !

http://www.youtube.com/watch?v=yEyAS...eature=related

Faleminderit për përshëndetjen mirpo nuk jam i Drenicës, por patjetër se jemi krenar me Drenicën jo vetëm unë por gjithë Kosova

Çdo të mirë

[projekti21_dk]

Ju përshëndes me një këngë nga "produksioni" im dhe jo për tjetër, por për të ju treguar se herë herë kurbeti ka ditë shumë të rënda.
Në raste të tilla shpesh i bie fyellit, edhe pse nuk i bie aq mirë.
Ja pra po sjell melodinë "Fustanin me pika" dhe kujtoni se kam pasur një herë e një kohë një ditë të rëndë!

[salihaj]

Z. Adem Gashi ! Unë jo qe e dua muzikën, por tretëm për te. Në esencë jam komplet sakat se nuk ka asnjë instrument muzikorë qe di ta përdori. Por edhe këtu kur me kaplonte ndonjë mërzi e pakuptimt, atë e përcjellja duke fiklluar. Ty te lumt, bile mirë ja kethënë me fyll edhe pse ishe një çikë i nxituar. Nuk e faj o vëllaçko, jo vetëm gurbeti, por ke gjenë drenice, e drenicarët janë një çikë të rrept. Kënga siç është “fustani me pika” mi përkujton dy gjëra:
Ma përkujton babain e ndjerë, mësues i vitit 1947 kur hapi shkollën e parë në fshatin Shushicë po në kullen e vet në të cilën gjyshi i tij, apo stërgjyshi im kishte pas thënë: Në këtë kullë do na vërasin shkiet!” dhe profecia e dyt e tij kishte qenë kur thotë: “kjo kullë do bëhet shkollë!” Gjatë qëndrimit të babait tim në Shqipëri në vitët e njëzeta me tregonte për këtë këngë dhe me thoshte: “Bir im kjo këngë është thurur nga një oficer i lartëi Zogut dhe ja ka kushtuar një femre të bukur e quajtur Nepe (sigurisht Zejnep!) të cilën ja këndonte çdo mbrëmje para shtëpisë sajë në formë serenate. Nga dashuria e tepruar oficeri smurët nga terbukulozi dhe vdes. Ashtu më ka treguar babai. Ndërsa versioni i dytë i fustanit me pika ishte një gjest i imi gjatë kohës më të rrezikshme për shqiptar, kur çdo gjë qe ishte kuq e zi mund të përfundonte në burg.
Isha zyrtarisht në Novi Sad. Kisha një shofer dhe një inxhinjer me kombësi serbe. Inxhinjeri në Beograd bleu dy lapsa kimik me ngjyrë të kuqe dhe pika të zeza. Unë as një e as dy menjëher reagova: “i bleve këta lapsa për të me futë në burg!” Ai, siç thomë ne “teteku” po qesh dhe po thotë: “ti gjithmon thua se nuk frikohesh e tani çfarë është kjo qe ti thua ?” Në këtë rast e kuptova se: dhurimi i lapsit ishte provokim, por edhe fjalët e mia ishin provokuese. Vazhduam rrugën për Novi Sad. Hym në hotel, u pastruam, pushuam, ndërruam rrobat dhe dolem për të ngrën darkë dhe për të pirë diç. Po sa erdhi darka, në sken u paraqitë një këngëtare e bukur, por me fustan te kuq dhe pika të zeza. Unë atëherë i thash inxhinjerit serb qe ishte me mua këto fjalë: “Velo unë ika se as darkë nuk donin të me lenin për të ngrënë! Sespe edhe këtu ma sillen një këngëtare me rroba të tilla, qe mund të më burgosin menjëher për ta maruar qefin ty!” Vela u merdhezë e tha “zotëri Hasan! Me provokove në Beograd, tani në Novi sad, a po me lenë të ngrëni rehat bile këtë darkë!”
Ja ku filloi fylli i Juaj me fustan pika, pika dhe ku mbaroi. Edhe Ju zotëri Adem po kalon mirë, edhe unë kam kaluar shumë mirë me fustana te tillë e dikush ka “ngrën” dajak! Ju përshëndes.

[Roi]

Pershnetje O burra e Gra..

Po a jeni heu .. A po u duhet naj argat pushke a qitelije???
Per te dyjat jam i gatshem per Drenic.. Ndaq me pushk ndaq me Qiteli...

[e panjohura]

Dajaku e burgu eshte per Burra o Z.Salihaj(Ani qe shpesh i ,,fshin''edhe grat!)Persh.

[Roi]

Z. Adem Gashi ! Unë jo qe e dua muzikën, por tretëm për te. Në esencë jam komplet sakat se nuk ka asnjë instrument muzikorë qe di ta përdori. Por edhe këtu kur me kaplonte ndonjë mërzi e pakuptimt, atë e përcjellja duke fiklluar. Ty te lumt, bile mirë ja kethënë me fyll edhe pse ishe një çikë i nxituar. Nuk e faj o vëllaçko, jo vetëm gurbeti, por ke gjenë drenice, e drenicarët janë një çikë të rrept. Kënga siç është “fustani me pika” mi përkujton dy gjëra:
Ma përkujton babain e ndjerë, mësues i vitit 1947 kur hapi shkollën e parë në fshatin Shushicë po në kullen e vet në të cilën gjyshi i tij, apo stërgjyshi im kishte pas thënë: Në këtë kullë do na vërasin shkiet!” dhe profecia e dyt e tij kishte qenë kur thotë: “kjo kullë do bëhet shkollë!” Gjatë qëndrimit të babait tim në Shqipëri në vitët e njëzeta me tregonte për këtë këngë dhe me thoshte: “Bir im kjo këngë është thurur nga një oficer i lartëi Zogut dhe ja ka kushtuar një femre të bukur e quajtur Nepe (sigurisht Zejnep!) të cilën ja këndonte çdo mbrëmje para shtëpisë sajë në formë serenate. Nga dashuria e tepruar oficeri smurët nga terbukulozi dhe vdes. Ashtu më ka treguar babai. Ndërsa versioni i dytë i fustanit me pika ishte një gjest i imi gjatë kohës më të rrezikshme për shqiptar, kur çdo gjë qe ishte kuq e zi mund të përfundonte në burg.
Isha zyrtarisht në Novi Sad. Kisha një shofer dhe një inxhinjer me kombësi serbe. Inxhinjeri në Beograd bleu dy lapsa kimik me ngjyrë të kuqe dhe pika të zeza. Unë as një e as dy menjëher reagova: “i bleve këta lapsa për të me futë në burg!” Ai, siç thomë ne “teteku” po qesh dhe po thotë: “ti gjithmon thua se nuk frikohesh e tani çfarë është kjo qe ti thua ?” Në këtë rast e kuptova se: dhurimi i lapsit ishte provokim, por edhe fjalët e mia ishin provokuese. Vazhduam rrugën për Novi Sad. Hym në hotel, u pastruam, pushuam, ndërruam rrobat dhe dolem për të ngrën darkë dhe për të pirë diç. Po sa erdhi darka, në sken u paraqitë një këngëtare e bukur, por me fustan te kuq dhe pika të zeza. Unë atëherë i thash inxhinjerit serb qe ishte me mua këto fjalë: “Velo unë ika se as darkë nuk donin të me lenin për të ngrënë! Sespe edhe këtu ma sillen një këngëtare me rroba të tilla, qe mund të më burgosin menjëher për ta maruar qefin ty!” Vela u merdhezë e tha “zotëri Hasan! Me provokove në Beograd, tani në Novi sad, a po me lenë të ngrëni rehat bile këtë darkë!”
Ja ku filloi fylli i Juaj me fustan pika, pika dhe ku mbaroi. Edhe Ju zotëri Adem po kalon mirë, edhe unë kam kaluar shumë mirë me fustana te tillë e dikush ka “ngrën” dajak! Ju përshëndes.

Ti Salihaj paske hjek boll bre burr veq ran po me doket nuk paske qu.. Sa ne Beligrad Sa ne NoviSad eu eu..