Oda ( sofra ) Drenicake

[salihaj]

NESE ESHT KY NE FOTO DO TE THEM SE E KAM PROVU NJI MOTOR SHUM TE VJETER VETEM SE DRIDHTE SHUM :!jj

Në vitin 1969 ka qenë siç e quanin "simplon!" ka pasur katër shpejtësi. Ky motor ka qenë shumë joshës për shumë çfarë, por edhe më këtë e kam zbuluar vetin e milicit, kur i kam thënë që "e ka ndezjen e vonshme". Më kujtohet ai vit, që unë kamë pasur motorin e parë në atë terren. Por kisha edhe më shumë se motorin! Përveç tjerash e kisha edhe nënën time duke shkuar për në Pejë. Policia rrugore ishte bukur larg, nëna më tha: "E more birë, tash të bëjnë telashe!" Unë qesha dhe i thash: "motori im ka ndezje më të shpejtë se milicia". Ajo me tha vetë bënë hajgare, nuk dinë mu mërzitë. Milicia me ndali më kërkoi patentin (vozacka dozvollën), unë ua ofrova. Ata bënë shumë çudi se ishte viti 1969, e unë psedoja Patentë. Duke qeshë, ngacmova nënën: "ah bre nënë" U frikova se mos po të ngucin ty, se këta nuk më ngucin mu, por të tjerat me ngucin!" Ajo vetëm qeshte se më kishte djalin e parë, por të pakapshëm për shumë çfarë. E dinte se kam lindë pa mend, sepse kurr nuk mu kanë marrë mendet, dhe asgjë nuk kam në kokë, sepse kurr nuk më ka dhimbtë koka. I tillë kam qenë tërë jetën.

Ky motor ka edhe një veçori që rrallë kush e ka: "Në vitin 1961 e kam marrur patent shoferin në vendin e quajtur Podbishqe, kur kam punuar në aksionin e Titoskut duke i kënduar këngë. Por, në atë kohë edhe që kamë kënduar me brigadier, kam qenë edhe duet me gjithmonë të madhin Isuf Gërvallen. Këngë të kaubojve duke përcjellë me kitar, siç janë "e di moj nëna ime, se shumë më je vjetruuuu...!" dhe tjetra: Ciganka është e vogëëël...!". Në këtë aksion rinor Isufi ka marrur vendin e parë me këngën e "nënës" në mesin e njëmdhjetë brigadave.

Të gjitha këngët dhe vjerrshat i kam harruar, këto dy që përmenda do ti qoi në atë botë dhe do të ja dhuroi përsëri mikut tim Isufit, sepse duke kënduar plotë një muaj, kurr nuk me hjekën mendësh.

Gjatë këtij muaji edhe një dhuratë e kam pasur nga Isufi. Në liqenin e quajtur "Biogradsko Jezero", pasi që shkuan të gjithë brigadierët në kamp. Qëndruam vetëm unë dhe Isufi. Atëher me tha Isufi: "a e dinë prmbajtjën e gjahut", për momentin nuk me kujtohet autori, por po tregoi se atëherë e kam ditë edhe autorin. Unë menjëherë u futa ne veprim duke britur: "Oho moreee Isuf Grvalla, prite, or prite një derr se po vjen drejt në ty!" Ai mua: "Oho Hasan Salihaj, mos e ke ad dert se do ta godas mu në kokë dhe s'do ja fali as një minut jetë". Ai mu: "Oho Hasan Salihaj prite një skile se është duke ardhur drejtë te ti!" Unë ati: "Oho more Isuf Gërvalla, qefi im është skilëja se ajo vjen drejt, por unë rrijë shtrembët se ja di zanatin, e nuk do më shpëton gjallë!" Ashtu një orë deri sa shfrymë dufin tonë që na kallte zemrat tona duke e freskuar me lpjetra që ishin rritë buzë liqenit dhe me ujë të liqenit.

Për tu bërë edhe më të njohur, dhe më patriot publik. Gjatë asaj kohe, në shkurret për rreth ishte fsheur një i Husajve të Pejës dhe na ka përcjellë, e pas kësaj na lajmëron në milici të Malit të Zi pikërisht në Mojkovc, vendi më gjakpirës i shqiptarve.

Ne kur ju afruam kampit, një rrug shpiente për në kamp - Podbishqe, ndërsa rruga e djathtë për në Mojkovc ku ishte stacioni policor. Policia na dualën para, na drejtuan për në Mojkovc. Unë i padurueshëm thash: "O shok ne jem brigadier të Titos, ne e kemi vendin në Podbishqe!" Ata: "E di që jeni mërzitë në Podbishqe, sonte do ua ndërrojmë vendin!" Kur shkuam para derës së stacionit, mua më moren të parin, ndërsa Isufi priste të dera me një milic tjetër. Kur hyra në mbrendinë e stacionit, po e vërej edhe bashkëvendasin tonë Husaj! Me muarën në pyetje se çfarë kemi këndu dhe si jemi sjellë si brigadier. Përfunduan me mu dhe duke hapë derën ky i Husajve me tha: "mos folë diç se e shehë kush jam unë!" Unë pa një pa dy, "o more kapsamun me ty e kamë lehtë, se do zbritësh në Pejë!" Atëherë edhe polici mu kërcnua. Dola në shkall. Isufi po me pyet: "ha baci Hasan a të gostitën!" Unë: "jo more dojnë me na graduar që po punonim për Jovankën!". Ai qeshi, e muaren edhe Isufin. Po ashtu ju kërcnuan që mos të sjellëmi ashtu siç jemi sjellë.

Eu problem me nxuri në këtë mengjes ky motor, me duket edhe ademgashit i ka nxjerr një her! Por ma bëni halla burra se edhe një dreq e qita jasht nga trupi im. Nuk di edhe sa janë, po për fatkeqësi që unë jam "dreqi" më i madh e për ata të vegjëlit nuk e bëjë dert.

Mos harroni se ati mikut të milicisë Husaj, besoni që keq ju kam hakmarrë pas plot tridhjetëetri vitëve ka qenë profesor i historisë dhe nxënës i të ndjerit Ali Hadri. Ndoshta edhe këtë rast do ua rrëfei nëse oda me jap myhlet si këto ditë që askush nuk e hapi gojën, përveç dihet!!! se jeton në Kryeqytet me 800.000 banor. Për atë e kam qitë në ballë të oxhakut. "Tymer meqi!" Ju përshëndes

[Çaushi]

Mire se rrini Mysafir te Odës!
Ju kerkoj falje per mungesen time me shkrime brenda Odës!
Nuk do te thote se nuk kam qene ne Odë nese s'kam shkruar...
Isha ne pritje-percjellje te Musafirve t'nderuem...që i bëjnë Odës!
dhe sipas rendit ne odë fjalen e kane musafiret e ne mikpritjen ....
Ndersa per Ty,salihaj te pershendes me nje pershendetje shume speciale ....
Mos u ndje keq o dashamir nese s'te shoqerojme shpesh me shkrime ...
Qe te lexojme as mos dysho....PO ODA KA SHUME MUSAFIR ...PO PAK SI TY!
Zani Yt në Odë degjohet larg se ështe Zë bilbyli shume këndëshëm...!

Qofshi mire ku do që jeni....

[salihaj]

LUFTA E JENIPAZARIT

(do e tregoi ashtu siç më ka treguar baba si pjesëmarrës i kësaj lufte)
Pasi që është bërë organizimi për të shkuar në Luftën e Novi Pazarit, nga mëhalla e salimusajve, për në front është nisur Zenel Hasani Salihaj, Hetem Hyseni Salihaj, Sejdi Halili Salihaj, nuk më kujtohet mirë sa duket edhe Sejdi Zenuni Salihaj etj. Duke shkuar në drejtim të Ibrit, kur kanë arritur në fshatin Crkolez, Sejdi Halili i cili sa po ishte martuar, fillon të ankohej duke thënë: “Unë nuk mundem me shkuar në luftë, sepse po sa jam martuar, do na sulmonin shkiet e do ma marrin nusen e re”. Atëherë nga aty kthehet.
Babai me Hetemi etj, po sa arrijnë në bregun jugor të lumit Ibër bashkohen me vullnetarët tjerë. Aty takohet edhe me komandantin e asaj ushtrie Kapiten Rudin. Në mbrëmje duke u tubuar vullnetarët, Kapiten Rudi urdhëron të shpërndahen në terë bregun e lumit me një linjë sa më të gjatë, të ndezin zjarre, në mënyrë që të japin sinjal se janë shumë ushtarë. Në agun e mëngjesit, në mesin e ushtarëve kishte qenë një boshnjak i gjatë, trup kreshniku, leshin e kuq me emrin Muhamet. Muhameti herët thotë: “Burra a po e vëreni atë qukë mes dy brigjeve të lumit Ibër, nëse ne e zëmë atë qukë, ne do e fitonim luftën dhe e kundërta nëse çetnikët e zënë, atëherë ata do e fitojnë luftën. Atëherë thërret kush do shkoi me te. Muhameti ishte i armatosur me një pushkomitraloz të lehtë gjerman dhe armë tjera. Zeneli paraqitët i pari, për të ja mbajt vargun e fishekëve që gjendeshin në rrethatore. Pasi që është paraqitë Zeneli, menjëherë ju ka bashkëngjitë edhe Hetem Hyseni. Kështu që këta të tre nxituan dhe kana arritur në qukë, duke u mbështetur me plotunet e pushkëve të ushtrisë sonë në bregun jugor. Çdo gjë që fliste Zeneli (baba im) fliste me një madhështori dhe kënaqësi të madhe. Atëherë tha: “bir! Nuk beson me çfarë shpejtësie ajo ultësirë e qukës u mbush me ushtarë shqiptar.
Kem pritë një kohë, deri sa janë paraqitë shenjat e para që po na afrohen çetnikët e Drazhës. Me shenjat e para të paraqitjes së çetnikëve është dhënë urdhri që të shtimë në ta. Me një britmë rishtuese që ne bëmë:”përparaaa, djem asnjë të gjallë mos me lëshuar!” Janë dëgjuar pushkët e para, pas asaj nuk u dinte nga po kërcet, u bë një rrëmujë e vërtetë. Andaj, baba duke treguar ashtu si kemi mësy serbët, vetëm u dëgjonte zëri ynë në të gjitha anët: “oho, mule bre, oho prite andej, prite këndej, e më së shumti fjala mule djalë”. Fishekët fishkllonin mbi kokat e të dy palëve si rrjeti i armaturës. Askush nuk shikonim a po na vrahet shoku, por shikonim se si po vrasim çetnik.
Aty rrëfen: “ e pa besuar ka qenë, që para ushtrisë sonë, çunat tetë deri në dymbëdhjetë vjeç na sjellshin municion dhe mish të pjekur pa ja nda dhe asnjë nuk u vriste. Atëherë kem thënë se ka “meleq” qe ne kem dëgjuar nga hoxha dhe kemi lexuar në libra fetare. Më kujtohet një ushtar i çetnikëve kishte veshur rroba të gruas, kishte marrë një fëmijë të vogël në ngrykë dhe donte me te të depërtonte përmes frontit tonë dhe të del pas neve. Unë atëherë e kam goditë me armë dhe ka rënë çetniku me fëmijë, nga frika se e kam prekë fëmijën me plumb jam shkua drejt në te për të shikuar. Plumbi çetnikun e kishte marrë afër kokës së fëmijës, ndërsa fëmija ka shpëtuar gjallë. Ashtu i kam lënë. Edhe një dukuri kam vërejt, thotë baba: “çetnikët rrëxoheshin si duajt në arë, ne nga vullneti i madh që thyejshim çetnikët, asnjëri nuk shikonte se a është vdekur çetniku, por mbështeteshim pushkën mbi ushtarin e shkaut dhe goditeshim tjerët. Kur jem hy në thellësi të atij territori, kemi hasë shtëpia të djegura, njerëz të vrarë e masakruar, e shenja tjera dhune si zakonisht në luftë të bëra nga çetnikët. Një kohësisht kemi hasë edhe në njerëz, apo familje të lidhura me tel dorë për dore rreth mullarëve të sanës dhe duke i kallë. Ashtu kam hasë, rrëfen Zeneli në familjen e dajve tu të cilët nuk kanë arritur të ja fusin flakën dhe i kemi shpëtua. Andaj, gjatë lirisë si shpërblim ka marrë nënën time dhe sot i kam dajë boshnjakët e Sanxhakut. Krejt këtë ma ka rrëfyer duke ecë nëpër territorin që kanë luftuar deri disa kilometra pas kishës së Sopoqanit, kishës më famëkeqe për popullatën myslimane. Aty ekziston guri i madh të cilin e shkeli baba me këmbë dhe tha: “birë deri këtu i kem përndjekur çetnikët e Drazhë Mihajlloviqit. Këtë rrëfim të babait tim e kam mbajtur në mend shumë mirë, se gjatë tërë rrugës duke rrëfyer, herë u skuqte, herë u mrrolte, herë kënaqej, bashkë me te edhe unë përjetoja atë ngjarje që përjetoi edhe baba im.
Në këtë kontest po e përmendi edhe një ngjarje që përjetova për këtë luftë. Kur arritëm të dajtë hasem një shkinë që ishte mysafir e dajave. Gruaja e dajës e provokoi në gjuhën serbe duke i thënë: “Kush ishte ai që ma së shumti luftonte në luftën e Novo Pazarit?” Ajo pa një pa dy u përgjigje: “një muli nga ushtria shqiptare nuk kishte zëvendës, ai në çdo cep të luftës fluturonte dhe vetëm at e thirrin duke bërtitë ‘ oho mule, bre mule!’ Ja ky ishte rrëfimi Zenel Hasanit Salihaj

[salihaj]

Zotëri Çaush Ju falënderoi shumë! Sikur të isha në fshatin Vrellë të Istogut ju kisha thënë falënderit për kompliment. Andaj Ju përshëndes. Ja ngjarja në vjellë:
Ishim në odë të nipit tim. Aty ishte edhe Hoxha i Vrellës. Me treguar të drejtën, të gjithë ishin ardhur për shkak meje si dajë i asaj lagje. Hoxha pas pak kërkoi falje dhe shkoi menjëherë duke u arsyetuar se ka me lexuar Mevlydin në një familje të Vrellës. Ajo nuk ishte arsye fare, por me çdo gjë ishim larg unë me Hoxhen. E tërë biseda ishte mbështetë tek unë edhe vet e pash se është tepruar, por kur unë nuk flisja, të gjithë nuk flisnin. Një vrellas, më i moshuari i lagjes, dha një kompliment me fjalë pakë po me "peshë" të madhe. Atëherë, unë vendosa që mos të flasë më në odë. Priten ca kohë, duke thënë: “hajt fol ti, e tjetri hajt fol ti”, asnjëri nuk fliste. Pas pak si thotë Shqipëria: “iku korrenti”. Më i moshuari që paraprakisht më dha vërejtje, nuk u durua e mu drejtua: “Hajde Hasan Zeneli, daja ynë, çfarë i thua këtij muhabeti me qira në krahasim me atë kur kishte rrymë?” Unë nuk doja të tregoi shenja nervozizmi për reagimet e tija të pa kriptë. Atëherë unë ju drejtova: “Në këtë moment qiri është një mjet jashtëzakonisht i mirë. Ky në mënyrë më ilustruese është duke treguar se çfarë vlere ka korrenti elektrik”. Atëher ju drejtova: “sikurse mos të ishe ti që diçka dinë, në këtë odë nuk kishit me i çmuar reflektimet e dijës sime edhe pse nuk jam aq i ditur, ti je ai që ma ngritë autoritetin.

[bili99]

Priti .. priti ..Ode Fisnike!
Se te vijne ne sofer Ty.
Yjet Shqipe prej Amerike,
Me amblemen " Bac U kry"

Vijne ne sofer gjetur shtruar,
ne Kosoven tone te lire.
Pavarsine per te te uruar,
Ode e nderit , ode e mire.



pershendetje te gjitheve ne kete sofer te nderit shqiptar:

Ekipi futbollistik "Albanian Stars" nga Chicago, niset sot per te marre pjese ne turneun qe mbahet per ndere te Epopese se UCKse dhe legjendes Komandantit Adem Jashari....do te marrin pjese edhe ne "Naten e Zjarreve"...
Drenice mi keni kujdes yjet shqiptare!

Ja kalofshi mire, dhe gjithmone festofshi....Te fala nga Amerika!

me nderime,
bili99

[salihaj]

Dielli praroi. Barinjtë sillnin bagëtinë në shtëpitë e veta. Në ëndërr shija se isha te kulla e Hasan Rexhës, aty ku kam lindë. Kjo kullë gjendet në fshatin Shushicë e ultë. Aty gjenden tre kodrina të buta të shtrira veri jug. Kodrina e parë gjendet në lindje dhe ka qenë pyll, tani nuk është pyll. Buzë kodrinës së parë gjendet kodrina e dytë. Nga fundi i kodrinës së parë, respektivisht nga varret e shehitëve shtrihet një rrafshin me gjerësi rreth 200 m deri të kodrina tjetër. Në cep të kodrinës gjendej Kulla e cekur, por tani në ëndërr siku ishte Kulla e Adem Jasharit. Nga fundi i kësaj kodrine shtrihen livadhe dhe ara me një hapësirë të madhe. Kjo hapësirë tokësore siguron ushqimin për banorët e kësaj lagje e quajtur Salihaj. Në drejtim të perëndimit, më mirë me thënë në drejtim të Istogut gjenden livadhet e SylIbrajve. Pastaj, mali i lugjeve. Menjëherë pas lugjeve gjendet Burgu famëkeq i Dubravës.
Ëndrra më dëftohej, qartë në këtë hapësirë që përshkrova. Pasi që filloi muzgu me rënë, Adem Jashari me nënën e vet dhe me anëtarët tjerë, mbyllën parmakët e dritares së Kullës.
Unë kisha një revole në dorë dhe disi ishin ca dru aty afër murit të kullës. Hipa mbi ato dru dhe trokita në dritare, duke bërtitur: “O Baci Adem, pse po i mbyllë dritaret! Tani shkie nuk ka. Por edhe kur ka pasur ty nuk ta ka ndie fare, andaj Hapi parmakët!
Jam zgjuar nga gjumi, aq i kënaqur, sikur të ishte zhgjëndërr. Më falni! Por me pëlqej ëndrra.

[projekti21_dk]

Priti .. priti ..Ode Fisnike!
Se te vijne ne sofer Ty.
Yjet Shqipe prej Amerike,
Me amblemen " Bac U kry"

Vijne ne sofer gjetur shtruar,
ne Kosoven tone te lire.
Pavarsine per te te uruar,
Ode e nderit , ode e mire.



pershendetje te gjitheve ne kete sofer te nderit shqiptar:

Ekipi futbollistik "Albanian Stars" nga Chicago, niset sot per te marre pjese ne turneun qe mbahet per ndere te Epopese se UCKse dhe legjendes Komandantit Adem Jashari....do te marrin pjese edhe ne "Naten e Zjarreve"...
Drenice mi keni kujdes yjet shqiptare!

Ja kalofshi mire, dhe gjithmone festofshi....Te fala nga Amerika!

me nderime,
bili99

Duke kopjuar Nolin:
"Dhe Drenica nuk ka frikë,
se ka djemtë në AMERIKË"

Të felminderit bili99. Drenica ju mirëpret.

[salihaj]

Aty isha, aty do jam,
Nga aty me shku s’kam,
Do i presim, siç më kanë pritë,
Edhe natën do e bëjmë ditë.
Në Drenicë ka qenë adet,
Me pritë mikun si vëllain e vet.
------------------------------
Koha po ecë dhe ne bashk me te...!

[bili99]

Rrofshi per mikpritje , te gjithe ju, dhe kush eshte ne Drenice ka mundesi edhe ti shohe futbollistat te klubit "Albanian Stars".
Sa kane pushuar nga rruga dhe me duket sot kane loje ne Mitrovice.
U deshiroj suksese ne loje shqipeve nga Amerika, dhe te gjithe juve bashke me Yjet Shqiptare ju deshiroj nje jave te mrekullueshme..me sport, art, dhembshuri dhe atdhedashuri te bashkuar mu tek themeli i shtetit te Kosoves ne "Naten e Zjarreve".

me nderime,
bili99

[salihaj]

Rrofshi per mikpritje , te gjithe ju, dhe kush eshte ne Drenice ka mundesi edhe ti shohe futbollistat te klubit "Albanian Stars".bili99

Këto ditë isha në Shqipëri, si duket edhe burrat e odës kanë pushuar se nuk kan qenë shumë të kënaqur me manifestimin e Epopesë dhe mikpritjen e klubit fudbollistik "Albanian Stars".
Mos harroni se Kosova tani ka mbushë vetëm një vit "ende nuk ka nisë me folë, por vetëm gilatet!" Në vitin e ardhshëm presim që të filloi me ecë dhe me thënë fjalën e parë Nënë apo Baba! Ju uroi Drenicë se me kaq nuk përfundon!

Kurr mos u zmbrapseni...! të zmbrapseni është barazi me tradhti!