Oda ( sofra ) Drenicake

[skender76]

Ni nuse e re na kishte ra n'hall. Kishte 2 vjet martes dhe me vjehrren vetem sherr e llafe kishte ba. Masi nuk e shifte veten t'aft me e perballu ket lloj situate, shkon te ni plak i mençem me kerku zgjidhje. Kur shkon, plaku e nigjon me shum vemendje, dhe masi menohet pak, shkon tek ni kuti e vogel dhe merr mrena ni shishe t'vogel. Kthehet ka nusja dhe me fytyr t'vrejtun i thot: Halli jot ka vetem ni zgjidhje, duhet me e helmu vjehrren, se ti paske vujt teper. Por helmi efektin e ban mas ni muji, dhe vetem nese ti sillesh mir me vjehrren, ajo vdes.Nusja menohet, duke menu se do ishte e veshtir me e perballu edhe ma teper ket situat me vjehrren, bjen dakort me plakun e mençem. Qe diten e par nusja ja hedh helmin vjehrres n'kafe, dhe duke zbatu udhzimet e plakut t'mençem, e man vjehrren vetem me llafe t'mira, i dhuron vetem buzqeshje, kur vjehrra i jepte naj kshill nuk iu kundervite si ma perpara por bite dakort, hater nuk i mate.

Kalun 20 dit dhe nusja me vjehrren nuk po u zishin ma, perkundrazi po ja kaloshin teper mir, u ban shoqe t'njana-tjetres. Pes dit para se t'kalote ni muj nusja kthehet me vrap te plaku i mençem, dhe me lot n'sy i thot: Plak, o plak i squt, para 25 ditsh t'kerkova nihm, e ti m'nihmove por paska qen zgjidhje e gabume, se mjaftote vetem me u sjell mir me vehrren e çdo gja do ishte zgjidh. Un tash du qe vjehrra mos t'vdes, po ja kalojm teper mir bashk.

Plaku, buzqesh dhe i thot: Kur erdhe te un per nihm, kuptova se nuk kishe shpirt t'keq se po t'ishte nryshe do t'kishte shku n'menje vet per helmin, pranej venosa me t'nihmu. Por shishja s'kishte helm, por uj burimi.

[prishtinase]

ja dhe nji kang per lojen e kapuqave


Pse smi fale pare kater
T'lamë vet me m'ujt për hatër.
Loja e parë asht loj zhuganash ,
Loja e dyt asht lojë azganash,
Pse e nguce grejzen me krone,
E ke nguc te zezën tone.
Pse ma shave shoqin tem
Qyre yti sikur qen.
Pse ma shave shoqin ti
Qyre yti sikur thi.

[salihaj]

Halla ime që unë e quaja motra tim, kur është martuar, vjehrra kishte xhelozuar shumë në nusen e djalit të vet Kadriut. Çdo mbrëmje qortonte djalin e vet dhe e thoshte si nuk po e rrah nusen. Kadriu e donte nusen e vet shumë, se ishte shumë e bukur, e gjallë, siç thonë shumë e vyere dhe e mençur. Kadriu i dashur, por nuk ka qenë aq i mençur sa me ja pre mendja për gjithçka. Mirëpo, aq fortë lodhet nga nëna sa që nuk din çfarë të bëjë. Kur motra Timë e vëren se Kadriu është rënë në hall. Një mbrëmje i thotë burrit të vet: “çfarë halli ke bre Kadri!? Kadriu: “bukur shumë është duke më brengosë insistimi i nënës sime për të rrahur, e kurrfarë arsyeje nuk kam”. Tima: “eu bre, po qaj zor të ka kapë a!”. Dëgjomë mirë, nesër mbrëma marr një postaqi (lëkur ugiçi me lesh të gjatë), kur unë hy në qilar, ma qet postaqinë në shpinën time, merre një shufër dërrase të gjerë dhe sjellë sa të duash mbi postaqi duke bërtit me të madhe: “që nuk ma dëgjon nënën time, unë shpirtin kamë me ta nxjerrë”. E unë do bërtas, e do qaj duke thënë: “po unë po e dua edhe kam me dashtë deri të vdes edhe çfarë thotë goja e sajë unë kam me dëgjuar”. Ashtu ja bëjnë. Mirëpo, nga zhurma dhe britma e madhe, gjëja se po e rrah, dera e mbyllur me shul prapa, vjehrra duke dëgjuar këtë rrëmujë, kapë derën për të hapur e duke bërtit: “o hape derën he thi, se na more fytyrën, si rrahet aq fort nusja, e mbyte ore thi! Nuk kem fytyrë nesër me dalë para miqve, mjaft më”. Kadriu edhe më tutje e bënë të vetën, deri sa motra Tim i thotë tani mjaft. Vjehrra behët si e çmendur. Nusja e shtrirë në krevat duke dënesur nën jorgan, Kadriu i “hidhëruar” e hapë derën. Tani nëna e Kadriut me një shkop fillon ti rrah djalin e vet deri sa ngopet sipas mendjes së vet. Nga ajo ditë më kurrë nuk ka ndodhë që të fjalosen nusja me vjehrrën.

[salihaj]

Tash keni filluar të evokosh ndjenjat e të parëve, si dhe të freskoni një thesar të mirë kulturor që e ka mbuluar pluhuri gjysmë shekullor. Ju “na këndoni dhe ne do ju këndonim”. Ashti siç ke filluar, besoi se edhe dikush që dinë këso vargje do bashkëngjitet. Me siguri unë nuk do ju mbetem borxh edhe vetë nëse komponoi diç.

Ato fjalë qe na i thatë pare,
Ndal për veti ore “marre”.
Ju kem muajt, tash dom me këndu.
Të lumtë na, kuku për ju.
Djemtë e Osës kush i ngucë,
Ka nguc grejzat n’atë birucë.
Q’jeni shtri rena, rena,
Sikur derrat nëpër lena.
Na jem djemtë e Tafë Kabashit,
Priti burrat mbas qeteshit.

[prishtinase]

o ti burr pi ka na vjen
kap kapuqin trus ni ven


shike agen si o ngreh
na ju mujm ju shtim n'dhe


''marre'' paq jarani jem
n'oden teme ti pom shet men:P


djemt e Oses na dojm mi nguc
pale ti shohim kush o ma tux

[salihaj]

Prite, prite o dai!
Jemi burra s’jemi thmi!
Do t’ju muajm veq me teste.
Do ti qkyejm qerap e meste.
Do t’ju muajm hiq pa shybe.
Do t’au bajm lojen me tybe.
Kqyri shokët janë prish ndër veti.
Me një mollë u hin lezeti.
__________
Koha nuk pret...

[prishtinase]

Shi shi tash ku do me ik
ec ktu t'sho qysh din me prit


Hec e ulu more thi
T'kallxon aga kush o thmi

Tesetet tua kun si pash
nal e priti tonat tash.....


shoku jem po lun kapuqa
ai i joti spo dika as *****! hahah

shoku jot dilingji dil e ngulja n'kry i baski.......

hahah salihaj me pelqen loja

[salihaj]

Unë me pritë, me ju koritë.
Llamës gaz duhet mi qit.

Qka menon o i zoti shpisë.
T’kan ardhë trimat e Ahmet Delisë.

Sa kapuça aty ku janë,
Do tu muajm me DIMJAN.

Herë me TESTE herë DIMJAN.
Nuk e dinë kryet ku e kanë.

Mi kapuç kokrrën me lanë.
Nuk e sheh ajo anë.

Ma ki flokun fije, fije.
Shtine n’b... e nxerre e lpije. (hahaha)

Ik te shpija o thmijaq.
Mëso me luajt e hajde n’daq.
***********************
Koha nuk pret...

[salihaj]

Nastradini dhe elefanti
Një mbret kishte pasur një elefant të madh dhe shumë zullumqar. E lëshonte elefantin nëpër fshatra, elefanti ju dëmtonte shumë të lashtat për çdo vit. Kush shkonte te mbreti mu ankuar, apo e thërriste mbreti, të tillit i shkonte koka. Një ditë, fshataret zgjedhin Nastradinin si përfaqësues për të ju ankuar mbretit. Nastradini thotë: “unë do ju përfaqësoi, vetëm me një kusht! Të gjithë që jeni këtu do vini me mu te mbreti, për ndryshe nuk do shkoi vet”. Fshatarët betohen dhe nisen me Nastradinin. Duke hyrë në qytet, fshatarët u përgjysmuan. Nastradini ecë edhe më tutje, kur shkon në gjysmën e qytetit, me nastradinin ngelë vetëm një çerek i numrit të fshatarëve. Kur shkon te porta e mbreti, asnjë fshatar nuk gjendet afër Nastradinit. Nastradini troket në derë, e hapin derën dhe e pyesin Nastradinin: “këndë kërkoni?” Nastradini: “kamë punë me mbretin”. Mbreti e lejon dhe Nastradini hynë te mbreti.
-Mbreti: “ hajli qoftë, çfarë e mira të ka qitë?”
Nastradini: “padishah, ky elefanti i Juaj nuk po mundet me bërë mjaftë zarar, andaj, fshatarët po e kërkonin edhe një elefant”.
Mbreti: “shko e bëju të fala fshatarëve, se së shpejti do ua plotësoi dëshirën e kërkuar!”

[skender76]

Nastradini dhe elefanti
Një mbret kishte pasur një elefant të madh dhe shumë zullumqar. E lëshonte elefantin nëpër fshatra, elefanti ju dëmtonte shumë të lashtat për çdo vit. Kush shkonte te mbreti mu ankuar, apo e thërriste mbreti, të tillit i shkonte koka. Një ditë, fshataret zgjedhin Nastradinin si përfaqësues për të ju ankuar mbretit. Nastradini thotë: “unë do ju përfaqësoi, vetëm me një kusht! Të gjithë që jeni këtu do vini me mu te mbreti, për ndryshe nuk do shkoi vet”. Fshatarët betohen dhe nisen me Nastradinin. Duke hyrë në qytet, fshatarët u përgjysmuan. Nastradini ecë edhe më tutje, kur shkon në gjysmën e qytetit, me nastradinin ngelë vetëm një çerek i numrit të fshatarëve. Kur shkon te porta e mbreti, asnjë fshatar nuk gjendet afër Nastradinit. Nastradini troket në derë, e hapin derën dhe e pyesin Nastradinin: “këndë kërkoni?” Nastradini: “kamë punë me mbretin”. Mbreti e lejon dhe Nastradini hynë te mbreti.
-Mbreti: “ hajli qoftë, çfarë e mira të ka qitë?”
Nastradini: “padishah, ky elefanti i Juaj nuk po mundet me bërë mjaftë zarar, andaj, fshatarët po e kërkonin edhe një elefant”.
Mbreti: “shko e bëju të fala fshatarëve, se së shpejti do ua plotësoi dëshirën e kërkuar!”

salihaj, ku i gjen mer burr......

teper e fort