Oda ( sofra ) Drenicake

[salihaj]

Sa duket ke harruar me "sha" shqip. Del edhe një herë, se me ka marrë malli me më sha shqip, jo pak po fort. Mos të ka mbetë ndonjë këngë e kapuçve pa e këndu ? Se vetëm për kapuça jemi bërë!!!

[Pellazgu]

Shiko, unë kam takuar me shqipfolës edhe në Beograd, madje tek dega e Albanologjisë. Ishte një farë Gjoka (viç pas, kuptohet). Ai e mabnte veten për njohës të shqipes, prandaj edhe ishte aty. Jemi në vitin 1990. Prisnim të largoheshim nga Beogradi, si azilkërkues politikë tek Komisariati për Refugjatë. Por, nejse, dalim tek tema e gjuhës. Gjatë kohës atje, natyrisht, u ndeshëm edhe me serbishten. Ngaqë në Shqipëri kisha mësuar rusisht, si gjuhë e dytë në shkollë, me serbishten nuk e kishim edhe aq problem. Ajo që vura re, është se ky Gjokoviçi, sipas të folmes së vet, mirë ja kishte përshtatur mbiemrit, me viç mbrapa. Ai këmbëngulte në atë që shqipja ka mangësi. Flisnim shqip. Sinqerisht, na i lodhte veshët. Kishte shkruar edhe nja dy vjersha për shkollë të mesme në shqip. Atë nivel krijimtarie, nëse mund ta quaje të tillë, në Shqipëri e kanë fëmijët e kopshtit , kur krijojnë ndonjë vjershë për nënat e mësueset. Ndërsa ky Gjokoviçi ishte instruktor i shqipes atje. Nga Ulqini ishte. Nejse, po kaloj prapë tek gjuha. Vumë re se ashtu siç e përdorin shqiptarët e Kosovës por edhe të Malit të zi (jo edhe aq shqiptarët në Iliridë) të duket sikur dëgjon serbishte të përkthyer në shqip. Unë e di se ofendohen lexuesit nga këto treva këtu, por është realitet. Këtë vëzhgim e bëj ngaqë e njoh paksa serbishten. Aq sa mund të vë re ngjashmërinë e sintaksës. Këto argumente kam bërë edhe Gjokoviçin. Mënyra se si pyetet për moshën, se si tregohet data dhe ora. Përdorimi i foljeve ndihmëse kam dhe jam, janë krejtësisht si serbisht, pavarësisht se janë shqip. P.Sh. Ku je konë? (Ku keni qenë?) është si serbisht Gde si bio? Nuk para e përdorin shqiptarët përemrin vetor Unë por thonë Vetë. Mënyra e përdorimit të shkronjave shqip, është aq e lodhshme sa të bën të mbyllësh veshët. Kënaqesh tek dëgjon misionarë fetarë të huaj që flasin shqip. Ata që nuk mundet të flasin me gjuhën e njësuar shqipe, gjuha standarde, hidhen tek komunizmi dhe e akuzojnë se paska lënë gegërishten mënjanë. Unë nuk jam dakord me ta sepse, edhe toskërishtja ka mjaftë ankesa në këtë drejtim. Mvaret se për cilën zonë në jug të Shqipërisë. Kështu labët kanë ankesat e tyre. Po ashtu edhe korçarët apo përmetarë e kolonjarë. Psh. një lab i thotë qenit "qën". "Ku ishe" i thonë "ku jeshe?" Korçarët shprehjes "I thoja" i thonë " i theshnja" e kështu ka sa të dush ndryshime. Por asnjëri nuk ka problem me përdorimin e shkronjave q, ç apo ë.
Sot, në Kosovë, pas kaq vitesh pa ndikim sllav, vazhdojnë ende me të njëjtën mënyrë. Duhet t'i jepet fund sintaksës serbe në shqip. Nuk është dialekt geg ai, është sintaksë serbe.

[Pellazgu]

Qiriu kish pas "folë": "Fitili mu dogj e vjami mu shkri. Bani hall për dritë se po jitni n'terr. (prozë popullore nga drenica)

Në kohën e tanishme:

Vjam sa të duash, por fitil hiq!!! Çfarë do të thotë: Shkolla (fitil) sa të duash, por ekspert (vjam ose lek për ekspert) hiq !!!

Jo hiq, por hiç. Hiq do të thotë të urdhërosh dikë të heqë diçka. Për shembull: Ke pesë, hiq tre mbeten dy. Tjetër shembull: Hiq brekët para se të ta fus. Nuk ka hiç, asgjë, për të mos kuptuar!

[salihaj]

Tjetër shembull: Hiq brekët para se të ta fus.

Kam menduar se jeni në adresë të gabuar, por mosha e Juaj tregon se mund të pranohen këshillat e Juaja zotëri i nderuar. Kur them: “jeni në adresë të gabuar!” Kam asosuar se Jeni në Odën (sofrën ) e Drenicës e jo në Institutin Albanologjik.

Fjalët e odës së Drenicës maten me peshën e odës e jo të drejtshkrimit gjuhësor. Në këtë Odë gjithmonë janë fol dhe fliten fjalë të pjekura, këshillëdhënëse dhe qe kanë peshën e vet për të rregulluar ndonjë vrasje, ngatërresë dhe mirëqenie të njeriut. Pikërisht në Odën e Drenicës bëhet fjalë vetëm e vetëm për popullin shqiptarë, as për Beograd e as për Ulqin.

Zotëri i nderuar kur ti ke lind, unë nuk kam pasur nevojë të shkoi fare në Beograd. Se atëherë Beogradin kam pasur mu në Kosovë dhe jo fjalë po as shkronjë të gjuhës shqipe apo latine nuk kanë pa sytë e mi, por vetëm çirilicë.

Shkronjën e para latine kam hasur në vitin 1968 kur kam qenë ushtarë. Në këtë vit, vërejtja e parë më është dhënë nga një kimist kroat duke më thënë: “zotëri salihaj ti nuk je duke shkruar gjuhen tënde me shkronja tuaja!” Sa ka qenë për mua interesante aq ka qenë madhështore.

Në Odën e Drenicës shkruhet ashtu siç flet gjuha dhe shpirti i popullit të asaj treve

Përgëzoi vërejtjen e Juaj. Një çikë me brengosë ,mosha e Juaj duke shkruar këtë fjali: “Hiq brekët...!!!” (po e përshkruaj me shumë vështirësi), pasi qe keni qenë në Beograd, ndofta edhe kjo fjali kishte me pi ujë, por ne Drenicë Jo!

Në mënyrë figurative, sikur të ishit në Gjakovë, fjalia e Juaj e “famshme” ishte shkruar kështu: “Desh brekët... më tutje vazhdoni sipas edukatës dhe mendjes suaj!
Në atë kohë në Drenicë nuk kanë ditë askush çfarë janë brekët, por klina! Pjesa dërmuese e Drenicakve as klina nuk ka bartë se nuk ka pasur , kanë bartë tirq nga leshi i dhisë. Sikur ti vishnin Ju sot, gjaku ju kishte shkuar ckurrjel nëpër këmbët deri të thembra.

Sa i përket fjalës Hiq, apo hiç, dy këto fjalë janë të gjuhës shqipe e nuk kanë lidhje me atë Beogradase ose Kralevase, Për hirë të etikës sime nuk do e ofendoi Beogradin se aty jeton një numër i konsideruar i shqiptarëve e jo shqipfolësve. (Hiq do të thotë mi largu nga një vend dhe të vendosën në një vend tjetër, ndërsa hiç do të thotë aspak, mirëpo mjaft është qe ja ndërron kuptimin fjalisë kur lexonin personat e ngritur si Ju).

Sa i përket personave qe jemi me mesatare të diturisë sonë. Ne fjalën e përdorim sipas kuptimin të fjalisë. Në rastin tim ka qenë fjala për aspak.


Vetëm edhe një vërejtje më serioze Juve qe jeni shumë të ditur: “Rregullojeni statusin e gjuhës shqipe ne mënyrë të përkryer ashtu siç e kërkon kombi shqiptar !” Atëherë edhe ne të “pa diturit” do ua hjekum kapelën (gjeje në fjalor të gjuhës shqipe fjalën “hjekë” atëherë aferim).
Edhe një e vërtetë; Gjermania me tetëdhjetë milion banorë e alamet institute po kanë problem me gjuhën e vet!!!

[projekti21_dk]

Nuk para e përdorin shqiptarët përemrin vetor Unë por thonë Vetë. Mënyra e përdorimit të shkronjave shqip, është aq e lodhshme sa të bën të mbyllësh veshët. Kënaqesh tek dëgjon misionarë fetarë të huaj që flasin shqip. Ata që nuk mundet të flasin me gjuhën e njësuar shqipe, gjuha standarde, hidhen tek komunizmi dhe e akuzojnë se paska lënë gegërishten mënjanë. Unë nuk jam dakord me ta sepse, edhe toskërishtja ka mjaftë ankesa në këtë drejtim. Mvaret se për cilën zonë në jug të Shqipërisë. Kështu labët kanë ankesat e tyre. Po ashtu edhe korçarët apo përmetarë e kolonjarë. Psh. një lab i thotë qenit "qën". "Ku ishe" i thonë "ku jeshe?" Korçarët shprehjes "I thoja" i thonë " i theshnja" e kështu ka sa të dush ndryshime. Por asnjëri nuk ka problem me përdorimin e shkronjave q, ç apo ë.
Sot, në Kosovë, pas kaq vitesh pa ndikim sllav, vazhdojnë ende me të njëjtën mënyrë. Duhet t'i jepet fund sintaksës serbe në shqip. Nuk është dialekt geg ai, është sintaksë serbe.

I dashur pellazgu, mirë se erdhe në odën tonë.
Që t'i japësh tjetrit vërejtje vetë duhet të jesh shumë më i ditur. Sa për gabime drejtshkrimore, ndoshta je pak më mirë se disa që kanë mbaruar një shkollë tetëvjeçare.
Shiko në tekstin tënd këto që t'i kam bërë me ngjyrë të kuqe! Janë gabimet tua drejtshkrimore, por edhe logjike.

Ta bëj të ditur se Drenica është edhe e pushkës edhe e penës, prandaj mos na shit mend!

Më vjen keq që ta them në konakun tonë, por e kalove vijen e kuqe dhe në Drenicë kush e kalon vijën e kuqe bëhet i kuq!

Respekt për të gjithë njerëzit e mirë e të urtë,
Adem Gashi, Drenicë

[salihaj]

I dashur pellazgu, mirë se erdhe në odën tonë.
Që t'i japësh tjetrit vërejtje vetë duhet të jesh shumë më i ditur. Sa për gabime drejtshkrimore, ndoshta je pak më mirë se disa që kanë mbaruar një shkollë tetëvjeçare.
Shiko në tekstin tënd këto që t'i kam bërë me ngjyrë të kuqe! Janë gabimet tua drejtshkrimore, por edhe logjike.

Ta bëj të ditur se Drenica është edhe e pushkës edhe e penës, prandaj mos na shit mend!

Më vjen keq që ta them në konakun tonë, por e kalove vijen e kuqe dhe në Drenicë kush e kalon vijën e kuqe bëhet i kuq!

Respekt për të gjithë njerëzit e mirë e të urtë,
Adem Gashi, Drenicë

Terë kohën kam luftuar qe të mos ndotët Oda e Drenicës me fjalë fyese apo ofenduese. E vërtetë është qe kam shkruar: “me shaj edhe një herë shqip!” Sepse me ka marrë malli qe të me “ofendojnë” apo shajnë shqip me këngë të kapuçave si më parë në këtë forum. Apo, siç e kanë sharë poçarin e Stambollit! Se për shkrimin e Pellazgut ka mjaft mesele të odave, për ta bindë qe ka gabuar rëndë. Për tu marrë me këto gjëra nuk ja vlen, siç qe nuk është dashur ti kushtoi aq kujdes, sa i kam kushtuar.

[salihaj]

Ish kan dekë samarxhia. Kishin pas ni magarët e vogël e ishin nisë pej shpije tuj kcy pej gzimit. I pveti magari i madh:
- Çka keni qe po knoni?
- Ish kanë dekë samarxhija e tash pshtuem se s'ka kush na maron samarë.
Magari i madh ja nisi e po kanë.
- Pse po kanë, babë ? - i thanë magarët e vogjël.
- Paj na paskemi marue krejt ! Samarxhija i vjetër e ka pas msue dorën na i marojke për trupi samarët, po samarxhija i ri qi dom t'vjen s'din me na i marue samarët për trupi e, teri sa t'msohet me na i ba samarët, trupi na maron prej varrve.

[dardangashi]

o Dardan, s'ka gajle nëse bëjmë edhe ngapak humor, ndoshta edhe të pakripë. Kërkoj të falur prej të gjithëve, por po e tregoj një ngjarje që ma pati treguar një mik imi në Sankovc. Nuk po e përmendi me emër, por ka qenë shumë humorist i mirë dhe ka ditur, mbase edhe ka krijuar vetë situata qesharake.

Po shkoj një ditë dhe pasi i përshëndetëm, pasi e pyeta për shëndetin ai e filloi një tregim që ne pastaj qeshëm shumë. Tha:

Isha metë ni ditë vetëm me plakën se djemt ishin dalë në punë edhe po i tham plakës:
- Valla bre grue shyqyr prej ZOtit qitash je mirë me shëndet, besa edhe ke nisë me u trashë pak"! Kur e bija e qenit t'ma kthej: "Po de po, qishtu tana vejushkat trashen"!
Qa kemi qeshur pastaj. Eh, rahmet shpirti i pastë, se ka vdekur ky miku.

hhahah shum e mire adem gashi

[dardangashi]

Sa për një llaf
Një Drenicas, burrë i mirë e i urtë se të duash, por që e kishte gjetur e zeza dhe kishte mbetur vejan, pra i kishte vdekur e shoqja. Ai në fakt nuk ishte edhe aq në moshë, kaloi një kohë bukur e gjatë, dhe ai nuk po martohej. Pas disa kohe, në konak i shkojnë tre shokë dhe në bisedë e sipër njëri prej tyre po e pyet: Pse mor burrë nuk u martove deri tash, çka je duke pritur? Ti nuk je edhe aq i vjetër...
Po e shoh edhe unë mor burra se nuk bënë pa u martua, - po u thotë ai shokëve. Me ua thënë të vërtetën, jo edhe aq sa për ato “punët tjera”, por me pas dikë more burra e me ndërrua ndonjë llaf goje, se kam mbetur fillikat i vetëm tërë ditën e ditës e nuk po kam me kë ta bëj një llaf goje...
- Njëri nga ata shokët që ishte më shakaxhiu, po i thotë Drenicasit: Nëse na e jap besën që nuk hyn ma “thellë”, sa për najë llaf goje, na po t’i sjellim gratë tona me radhë!...

[dardangashi]

hhahah shum e mire adem gashi

Një i dënuar politik, ose i ndërgjegjes - siç i quanim dikur, kishte mbaruar dënimin dhe ishte liruar nga burgu. Shumë atdhetarë të mirë shkuan e vizituan, duke i uruar daljen shëndosh e mirë nga burgu i Serbisë. Shumë burra të anës së Dukagjinit bijtë e vet, të cilët ia kishin dridhur themelin e Jugosllavisë, po i shihnin me simpati, por kishte edhe disa spiun të asaj ane, që po përcillnin çdo lëvizje të këtyre atdhetarëve. Njëri nga ata spiun, një ditë po e thërret me emër Jashar Salihun, nga ana tjetër e rrugës mu në qendër të Deçanit: - O Jashar, eja ta qes një cigare!
Jashari ia ktheu: - Qe besa edhe një kuti më tepër po ta jap, vetëm mos të te shoh me sy!...

-ka disa njerz baca adem qe duhet ti japim lek qe te lagrohet e mos te rrim me ta-