Oda ( sofra ) Drenicake

[projekti21_dk]

GËZUAR FESTËN E KURBAN BAJRAMIT

Urojmë që në shtëpitë tuaja të mbretërojë mirëqenia,
prosperiteti, toleranca e dashuria për njeriun.

Me rastin e kësaj dite, le t’i lutemi Zotit të Madhëruar,
që të na drejtojë e të na forcojë besimin në Të, e të na
ruajë nga të ligat e nga intrigat!

Na udhëzo o Zot në rrugën e drejtë, e shtona dashuri
e vëllazëri midis nesh, për të mirën e fesë e të kombit - shqiptarizmës!

[salihaj]

Tash e dinë bota mbarë,
Një shpirt ka kombi shqiptar,
Shpirt i mbështjellur me një flamur,
Trojet ndahen, por shpirti kurrë!

Ju uroi këtë festë të madhe,
Festë Flamuri, gjithëshqiptare.

[salihaj]

Pershendetje i nderuari Salihaj,
Te lutem nese ke mundesi te ma gjejsh vijimin e avanturave te zhak markut se librin ia dhash njerit e nuk po e gjeje as librin e as ate prsonin..;ka mbetur historia ne gjyst..;me vjen keq duhet me e qit ne stam he burre, a mundesh me e shkrue vijimin ti nese e ke librin aty afer te lutem ?
Te pershendes perzemersishte; kreksi

Kam menduar se është libër, por Zhak Marku ishte tregim. E gjeta dhe do e postoi te tërin, por me pjesë të aventurave e jo të gjitha aventurat për një herë sepse lexuest do na lodhën duke lexuar. Përshëndes.

[salihaj]

Ish kanë ni hallë edhe i kish pasë tre djem edhe ' i çikë. Çikën ja kish dhanë Yzyr Mretit. Kur ja dha çikën, e lan vaden me ja pru çikën dhandrri s'pari. Kaluan shumë ditë vadja kapërcei e mreti s'ja çoi çikën. U ba marak halla çka e gjetë çikën e dhandrrin qi s'erdhën. Po thot djemve:
- A po shkoni me kqyrë çka u ba puna e çikës qi s'lujtën, a po shkoi une?
- Jo nanë, po shkojmë na po kqyrim, - thanë djemt.
U çue e shkoi djali i madh, Dhanrri ish kanë gjyzgyngji e gjithë ditën lodrojke posht e nalt e n'akshma shkojke n'shpi. Si shkon në atë mramje n'shpi, hini n'oborr ja niu erën musafirit edhe i tha t'shoqes:
- Grua na ka ardhë ni musafir. Me na pre ' i knues e me na ba ni darkë t'mirë. Ja çoi grueja darkën. Hangrën e shkuen me fjetë. Nesër i tha mikut:
- Çou mik, dalim e kqyrim mylkun ka e kam.
E eni anej e knej bahçeve; e çoi te bunari; e muer 'i lulë i ra mikut me ta dhe e bani mikun gur. Kështu u ba gur djali i parë.

[salihaj]

Nana e vet priti se po i shko xhevapi prej djalit. S'lujti kurrgja. I thot djalit të dytë:
- Loke nuk na erdh xhevapi pej vllaut jot. S'di qka u ba me ta. A po shkon me kqyrë, a po shkoj unë?
- Jo nanaë, se shkoj unë - tha djali i dytë.
Muer rrugën e shkoj te dhanrri. Dhanrri s'ish kanë n'shpi. I duel motra para, u fal me ta edhe e shtini n'shpi. N'pramje n'aksham Yzyr Mreti erdhi. Sa hini n'oborr, po e nien erën qi i ka ardhë i musafir. Po i thot shoqës:
- Gru, prena ni knues e bana ni darkë t'mirë.
Grueja e bani darkën. Hangrën këta dy e ranë me fjetë. Nestrit e çoi edhe kta me i kqyrë bahqet e, kur u afruen te bunari, e kapi ni lulë e po i bje mikut e bani gur edhe vllaun e dyt.

Kaluen do ditë e s'lujti gja. E ama u ba marak. Hupen dy djemt, e për çikë gja me ditë jo. Po i thot nana ni ditë djalit ma të voglit, Zhak Markut:
- Loke, nuk na erdh xhevapë pej vllaut jot. S'di shka u ba me ta. A po shkon me kqyrë a po shkoj unë?
- Jo nanë, rri ti n'shpi, - po i thot Zhak Marku, - se unë shkoj e kqyri.

[salihaj]

U nis Zhak Maru, e dikur shkoj te dhanrri. Kur shkoj atje, po e pret motra e po flet me ta. Dikur i thot:
- Valla, mirë ke ba si ke ardhë e mirë s'ke ba, se kush po vjen n'kit derë, po e myt Yzer Mreti.
- Hajrli koftë, bre motër, se kallaj bahet.
Vjen dhanrri n'aksham. E nien erën e musafirit.
- Grue, - thot - e kena ni musafir. Prena ni knues e bana ni dark t'mirë.
E bani darkën motra e jau pruni bukën. Zhak Marku po i thot dhanrrit:
- Eu, bre dhanërr, po japi t'mirë kishe marue! Pa dil e kqyr se t'u kish shemë zidi përjashta.
Ai e le bukën e del e kqyr okolla shpinë. Gja sÇkish pasë. Zhan Marku, sa ke dhanrri jasht, e hangri bukën e pulën. Dikur bien e flejnë mas darke. Çohen nestra heret e i thot Zhak Marku dhanrrit:
- Çou dhanërr ta kqyrim mylkun kah e kie, oborr e bahqe.
Çohen e po shkojnë t'dy bashkë. Zhak Marku po shkon para ti te bunari. Hip n'rreth t'bunarit e p'e sheh hijen e vet n'uj, n'bunar. E thrret dhanrrin:
- Paja dhanërr, paja ni njeri n'bunar!
Kur shkon dhanrri e hip n'rreth, dy hije n'ujë u banë.
- Qyre dhanërr, dy vetë n'bunar. A po hi ' e me e nxirrë?
- Jo, Zhak Mark, se m'myt.
- Hajt, bre, mos kie gajle se besën po ta jap qi jo.
E shtje dhanrrin në bunar e po i thot:
- Puna jote maroi.
- Aman! - Po i ban rixhe dhanrri Zhak Markut.
- Pshtim kie vetëm ne m'i bafsh vllazninë qy jan kanë.
- Merre 'i lulë e biri gurit!
I bjen e u qu vllau i madh. I ra edhe s'dyti e u çu edhe vllau i dytë. Dikur masi i pshtoi vllazninë, ja lshoi ni guri dhanrrit edhe e myti ne bunar. I muer dy vllazninë Zhak Marku edhe motrën e i çoi te shpija.
- Nanë qe djemt, qe çika. Une nuk muej me rrnue ktu. Du m'i marrë djën n'sy.

[salihaj]

Ish kanë harambash hesapi. E muer dyjen n'sy.Kah shkon, e gjan ni lavërtar. Lavërtari e livrojke tokën sall me ni anë, e masanej e bajke pllugun me gjith kie e çojke n'hava e i bike n'fillim t'arës e niska me livru risht.
- Puna e marë, - i thot - lavërtar!
T'mar paç !
- Shoqin tan s'e kam pa kshtu t'zot!
- Pse?
- Valla boll i zoti kanke. Po i çon përmenën edhe kiet në hava me' i dorë.
- S'jam gja, more, kunra Zhan Markut.
- Vallahi unë Zhan Marku jam.
- A - a? E ku po do, more burrë i fortë?
- Valla e kam marrë dyjen n'sye qeshtu nëpër dyje po shkoj.
- A po me merr edhe mue me vedi, bre vlla?
- Po vlla!

[Nete]

Pershendetje sofra drenicake,si po kaloni?

[salihaj]

Po shkojnë bashkl t'dy. Kah po shkojnë, ja mrrinë te ni mulli. Falen me vodeniçarin e po bajnë seri n'ta. Vodeniçari e kish rrxu gurin e mullinit e p'e cokatë me gishta t'dorës e jo me çekiç, edhe zjarm qitke gishti.
- Me ty s'kanka mahi! - i tha Zhak Marku. - Kanke shumë i zoti.
- Jo more vlla, - i tha vodeniçari, - Zhak Marku e lavërtari janë ma t'zot se unë.
- Valla Zhak Marku e lavertari na dy jem.
- E ku po doni, bre vlla?
- E kena marr dyjen n'sy e kena dalë me met gjallë qishtu.
- A po m' merrni edhe mue, bre vlla ? - tha vodeniçari.
- Po, po t'marrim.
E muren e tre u banë e shkuen. Diku e zatetën ni çoban.

[salihaj]

Ai çobani me nimi copa dhen qe i kish me veti. Kur e afron mlojsen, i tubon para veti. Kur e largon mlojsen i largon tana.
- Eu ! - bajnë seri kta tre. - Kqyrne qat çoban çka po ban: kur e afron mlojsen, i tubon nimi copa dhen; kur e largon i hupin dhet. - Po quditen n'ta qka po ban.
- Ç'kanke maçungan, bre jaran !- i thanë këta t'tre.
- Jo bre vlla, tha çobani - s'jam gja une kunra Zhan Markut, lavertarit e vodeniçarit. Çka jeni ju ?
- Valla une jam Zhak Marku, - i tha - e ky lavertari e ky vodeniçari.
- Kah po ja mani kshtu. bre burra t'fortë ?
- N'bjeshkë do t'dalim me met gjallë.
- A vi edhe une me ju ?- thot çobani
- Po eja. edhe u nisen.