N'ni katun jetonin s'bashku babai me djalin e vogel 6 vjeēar Mishen, me nuse dhe me te atin. Me kalimin e kohs, i ati filloi t'kishte problemet e moshs. Edhe dhembt i kishin ra t'gjith. Ne tavolin kur darkoshin, e shtronin veē sepse nuk i pelqete me shiku gjyshin e vjeter qe mezi arrite me pertyp ushqimin. Nje dit gjyshit i ra pjata nga dora e u thy, dhe nusja u nxeh e tha: Her tjeter, do t'jap ushqimin me tas(sahan) kauēuku qe s'mund ta thesh, se mjaft dame bane n'ket shpi. Plaku i vjeter, nuk foli, por shkoj e u ul perjasht vetem. Misha qe ishte prezent, vetem degjote. Ditet kalonin dhe skena t'atilla u ban te zakonshme.Nje dit Misha kishte marr ca derrasa, dhe u munote me to me saju diēka. I ati, kurioz, i afrohet dhe e pyet se ca po bante. Misha i pergjigjet:
Du t'baj nje kupac druri qe kur t'plakeni ti me mamin, t'jua hedh ushqimin aty. Burr e gru meniher u perloten, u erdhi turp prej vehtes per poshtrimin qe i kishin ba plakut. Qe prej asaj dite, plakut i kushtonin t'njajten perkujdesje qe i benin Mishes.
Plaku mas ca kohe vdiq, se mosha ban t'veten, po mori me vete dashnin e fmive t'vet.....
Krijoni Kontakt