Oda ( sofra ) Drenicake

[Testim]

Ah, jo. Njëmend kjo vlen për të tjerët, jo për drenicakë!

Haha qashtu pra. Ademo kallxoju iher kush asht Drenica.

[projekti21_dk]

Mbrëmë kam ndenjur deri vonë dhe më në fund e bëra klipin për këngën e premtuar. Po klikuat këtu:

do të keni mundësi të shihni punën e orëve të vona të natës.
Besoj do të ju pëlqejë!

[projekti21_dk]

Haha qashtu pra. Ademo kallxoju iher kush asht Drenica.

Hahahah. E po me kojshi bën njeriu nganjëherë të bëjë edhe shaka "pa kripë"!
Të dëshiroj një ditë të mbarë!

[prishtinase]

T'FORT JAN PER BURRA per gra jan kingj i but

[prishtinase]

i mir klipi komplimente

[salihaj]

[QUOTE=çonu e punoni diçka se e mora i hu shkôze e pasha zoten kam me juuuuu bae pestil tanve, ha ![/QUOTE]
Ore Kreks! Ua flijuam: Isa Boletinin, Ahmet Delinë, Azemin e Shote Galicën, Adem Jasharin e krejt sërvisin e të përmendurve, ua sollëm Pavarësinë. Ju që “nuk jeni”të Drenicës, mos po mendoni se duhet siguruar edhe nga një muaj verime të përjetshme në det!. “Ne jem për pushkë e për odë, e Ju tani ‘qone prapanicën’ e punoni, se të gjitha neve nuk na takonin, hahaha!” Sa për kureshtje, “pik nga Peja e Kuqe po ju shkruaj!”

[salihaj]

Një mëzujkë ishte rritë dhe “pjekë” për shalë. Nuk kishte djalë nëne që ta zënë me shaluar, se nga dalldisja ishte trenuar e ish dalë “feje” krejt. Disa herë, Ramadani me Zenelin kanë tentuar me zënë këtë mëzujkë, por nuk kanë pasur sukses. Një ditë të vjeshtës së vonshme, duke mos pasur kullosa në fushë, mëzujka futet në stallë për të kërkuar ushqim, kur nuk gjënë del jashtë, duke u frikuar se mos e zënë dikush.
Atëherë të cekurit vlerësonin, për zënien e mëzujkës, duhet me futë ca sanë në grazhd. Në këtë rast, njëri duhet fshehë pas derës, kur mëzujka hynë në stallë duhet mbyllë derën e stallës. Mëzujkën e kapë uria, Zeneli fshihet pas dere. Mëzujka hynë e del disa herë, sepse heton diç që ka në stallë. Dikur mëzujka vendosë dhe filloi së ngrëni. Pasi që ngrënë ca sanë, Zeneli mbyllë derën dhe e zënë mëzujkën.
Kush i njeh livadhet e mëhallës së Salihajve në Shushicën e Poshtme duhet ta kuptoi sa hapësirë e madhe është. Për ata që nuk e dinë, do u tregoi një shembull, në vitin 1956 aty kanë ateruar katër aeroplanë të shkollës së aviacionit nga Shkupi.
Ramadani e Zeneli, ja lidhin një kantë të llamarinës në bisht mëzujkës dhe e lëshojnë nëpër livadhe. Duke i rënë kanta e llamarinës nëpër këmbët e mbrëma mëzujkës, nga frika vraponte si e çmendur nëpër livadhe. Vrapon një kohë të gjatë sa që fillon të djersitët dhe shkumoj për goje, deri sa në mesin e livadhit shtrihet sa për së gjëri, ashtu për së gjati.
Atëherë Rmadani i thotë nipit të vet Zenelit: “shko kape mëzujkën, se edhe hunin me ja shti në prapanicë, ajo ma nuk do të luan nga vendi” Ashtu nga ajo ditë mëzujka shalohet.

[salihaj]

A mendoni ju “kaurra”,
Qe kjo odë nuk ka burra.
Mic Sokola e Oso Kuka,
Kurr s’kan ditë çka asht tuta.
Prite “Shotë” këtë dai,
Qet kapuçin njanin sy,
E me tjetrin ja shkel kokrrës,
Dridhë temelin krej Kosovës,
Oso Kuka kurr nuk ngutet,
Prej burrnie e jo prej tute.
Me ba qefë i lajm thminë,
Del babloku për ledinë.

[salihaj]

Macat ishin uritur, për tu gostitur me mish miu, ju lind ideja! Do të bëjmë një dasmë dhe do ti thërrasim mitë në gosti. Ashtu bëjnë. Përgatisin një ndërtesë të madhe, në të cilën për maca kishin lënë një hyrje më të madhe sa mund të hyjnë macat, tjetrën hyrje kishin bërë një vrimë sa mund të hyjë miu më i madh. Macat shpërndajnë afishe, anë e këndë vendit, se ftonim mitë në dasmë, njëkohësisht do pajtohem që kurrë nuk do sulmonim mijë. Fillon dita e dasmës. Të gjitha macat hyjnë për derën e vet, ndërsa mijtë e ftuar përmes vrimës së destinuar. Pasi fillon manifestimi, një maçok qëndronte afër vrimës së mive. Në anën e kundërt të vrimës qëndronte një mi i moshuar dhe pa bisht. Maçoku luste miun të hyjë dhe të mbyllë vrimën. Miu i tha maçokut: “e more dai, a e dinë që këso dasme kemi pasur para ca vitesh, në atë dasmë mu ka këput bishti e me vjen turp të prishi bukurin e mive tjerë kaq të bukur me këtë bisht cub. Maçoku kërcen për të kap miun për feçkë, por miu i vjetër shpëton. Maçoku mbyllë vrimën.
“Konferencieri” i damës, ndërpret muzikën dhe fillon ti qortoi mitë: duke ju thënë: More ju mijë të “dashur”, ne me ju patëm me vu paqe, por nuk pajtohem për një gjë. Pse kur thesi është i hapur? Ju nuk shkoni me ngrënë drithë aty ku është thesi i hapur, por vrimëzoni fundin e thesit, përveç dëmit që bëni në drithë edhe thesin na dëmtoni. Mijtë rrudhin me krih, ndërsa “kryetari” i maçokëve urdhëron që ti hanë të gjithë mitë.

[prishtinase]

salihaj ulu nga nji kafe e meritoke